Κατά Λουκάν 11:52 οὐαὶ ὑμῖν τοῖς νομικοῖς ὅτι ἤρατε τὴν κλεῖδα τῆς γνώσεως αὐτοὶ οὐκ εἰσήλθετε, καὶ τοὺς εἰσερχομένους ἐκωλύσατε.
μτφ : Αλλοίμονο εις εσάς τους νομικούς, διότι αφαιρέσατε από τους ανθρώπους το κλειδί της γνώσεως, εσείς δεν μπήκατε και εκείνους που ήθελαν να μπουν τους εμποδίσατε.
Εδώ έχουμε λόγια του Χριστού, με τα οποία δυστυχώς, κανείς δεν ασχολείται. Ο Χριστός κατηγορεί τους νομοδιδασκάλους των Εβραίων ότι είχαν γνώση την οποία έθαψαν, εμποδίζοντας έτσι τους ανθρώπους να μπουν, σε αυτό που λέμε βασιλεία των ουρανών, που είναι ο πραγματικός φωτεινός κόσμος, η αληθινή ζωή.
Ποια γνώση είχαν και έθαψαν; Τι ήξεραν και δεν το έλεγαν;
Οι Εβραίοι νομοδιδάσκαλοι δεν ήταν άσχετοι. Είχαν πράγματι αρκετές γνώσεις, αφού ήξεραν ποιος είναι ο Γιαχβέ της Τορά, του νόμου, της πεντατεύχου……. και δεν μιλούσαν, αντιθέτως τον υμνούσαν, λέγοντας ψέματα στον κόσμο ότι είναι ο Δημιουργός Πατέρας Θεός. Ο Χριστός πήγε στο άντρο του Γιαχβέ , εκεί που υπήρχε ο δικός του λαός του Γιαχβε, οι Εβραίοι που τον λάτρευαν, υπό την καθοδήγηση των νομοδιδασκάλων των ιερατείων τους, λέγοντάς τους ότι είναι ο Θεός.
Δεν πήγε ο Χριστός εκεί, όπως απόλυτα εσφαλμένα έχει επικρατήσει λόγω των ιερατείων, δήθεν επειδή ήταν οι Εβραίοι ο εκλεκτός λαός Του, αφού, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί μίλησαν πρώτοι για τον ένα Τριαδικό Θεό και περίμεναν τον ερχομό του Υιού του Θεού. Οι Εβραίοι ήταν και είναι ο εκλεκτός λαός του Γιαχβέ, και ουδέποτε γνώριζαν τον Τριαδικό Δημιουργό.
Ήξεραν και ξέρουν τον Γιαχβέ και είναι εμποτισμένοι με τη νοοτροπία του, η οποία είναι άκρως αντίθετη απ’ αυτή του Χριστού και εννοείται και του Ουράνιου Πατέρα Του.
Εκεί λοιπόν, στη φωλιά του φιδιού, στο άντρο του σκότους και όχι κάπου που ήξερε ότι θα τον δεχτούν, πήγε ο Χριστός, και κατάργησε τον νόμο και την εξουσία του Γιαχβέ και έκανε γνωστό τον αληθινό Θεό Πατέρα, από τον οποίο όπως ο ίδιος μας είπε, απεστάλη. Έφερε φως στους ανθρώπους που Τον χρειάζονταν περισσότερο απ΄όλους πάνω στη Γη, αφού ήταν τυφλωμένοι από τον Γιαχβέ και δηλητηριασμένοι από τη νοοτροπία του. Οι Εβραίοι νομοδιδάσκαλοι πήραν εντολή από το αφεντικό τους, τον Γιαχβέ, να Τον σκοτώσουν και πράγματι Τον σκότωσαν, ως αποστάτη κατά του νόμου του Γιαχβέ, του λεγόμενου μωσαϊκού νόμου.
Ο Χριστός οδηγούσε τους ανθρώπους στην αναζήτηση, στην έρευνα των γραφών, όλων των γραφών, αφού τότε δεν υπήρχε αυτό που η εκκλησία ονόμασε τον 4ο μ.Χ αιώνα «Αγία Γραφή». Υπήρχαν αντίθετα, πολλές αρχαίες γραφές που τις έκρυβαν τα ιερατεία, ώστε να μην μάθουν οι άνθρωποι την Αλήθεια…….. Έλεγε όποιος ζητάει παίρνει και όποιος ψάχνει βρίσκει.
Μετά τον Χριστον και με την διδασκαλία των Αποστόλων, άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτες πρωτο-χριστιανικές κοινότητες. Σιγά σιγά φτιάχτηκε η πρώτο-χριστιανική Εκκλησία, που αποτελούσε απλή ομάδα ανθρώπων με πνευματικό αρχηγό τους τον Χριστό. Δεν είχε δηλαδή οργανωμένο θρησκευτικό χαρακτήρα, αφού ο Χριστιανισμός ήταν παράνομος και ποτέ δεν ήταν θρησκεία, αλλά τρόπος ζωής, νοοτροπία, βασισμένη στην αλήθεια του Χριστού.
Από τον 2ο μ.Χ. αιώνα άρχισαν τα πράγματα να αλλάζουν. Οι δυνάμεις που υπηρετούν το σκότος, πολέμησαν και μέχρι περίπου τον 4ο μ.Χ. αιώνα, κατάφεραν και κατέλαβαν θέσεις μέσα στην Εκκλησία του Χριστού (εκ των έσω). Σκότωσαν παρασκηνιακά, όσους εκ των πραγματικών Χριστιανών μπόρεσαν, ενώ άλλοι ιεράρχες δέχτηκαν να πουλήσουν το Χριστό με αντάλλαγμα τη ζωή τους, χρήμα, καρέκλα και εξουσία παραποιημένα
Ο κόσμος αυτός είναι ψεύτικος και πρέπει να επιστρέψουμε στον πραγματικό κόσμο, στην αληθινή ζωή, με το να ζούμε όπως μας είπε ο Χριστός, ως περαστικοί από τον κόσμο αυτό, βοηθώντας και προσφέροντας στους γύρω μας, όταν και όπως μπορούμε
Γνώσεσθε την Αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς…..
Οι μόνες περιπτώσεις που ακούγεται η φωνή του Θεού Πατρός είναι στη Βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη και στη Μεταμόρφωση.
Ακόμη και το Όνομα Γιαχβέ είναι λάθος και στα Εβραϊκά και στα Ελληνικά. Στα Εβραϊκά επειδή ως γνωστόν γράφονται μόνο με σύμφωνα, οπότε το μη προφερόμενο (απαγορεύεται η αναφορά του Ονόματος του Θεού στους Εβραίους) Όνομα του Θεού είναι Γχβχ (τετραγράμματο, τα φωνήεντα τα υποθέτουμε). Στα Ελληνικά είναι λάθος επειδή ο Θεός, όταν ρωτήθηκε από το Μωυσή πως ονομάζεται απάντησε «ο Ων» (δηλαδή ο Υπάρχων) και γενικά όπου αναφέρεται το όνομα του Θεού στα Ελληνικά στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη χρησιμοποιείται το Όνομα «Κύριος». Μήπως κάποιοι τα έχουν παραποιήσει ;
Στην Αγία Γραφή, στο Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, το όνομα του Θεού είναι γραμμένο με 4 σύμφωνα: ΓΧΒΧ. Σήμερα κανείς δεν ξέρει ποια φωνήεντα αντιστοιχούσαν ανάμεσα στα σύμφωνα αυτά. Οι περισσότεροι ειδικοί στο Εβραϊκό κείμενο, συμφωνούν πως προφερότανε ΓΙΑΧΒΕ.
Στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο, στο οποίο να αναφέρει ότι οι Χριστιανοί -άρα κι εμείς σήμερα- πρέπει να ονομάζουμε το Θεό Ιεχωβά. Ούτε ο Χριστός ανέφερε, αλλά ούτε και οι Απόστολοι δίδαξαν ότι πρέπει να αποκαλούμε το Θεό Ιεχωβά ή Γιαχβέ.
Ο Χριστός και οι Απόστολοι χρησιμοποιούν στην Καινή Διαθήκη την ελληνική λέξη «Κύριος» αντί της Εβραϊκής ΓΧΒΧ (Γιαχβέ ή Ιεχωβά).
«Κατα Ιώαννην» 8:19 – «ἔλεγον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ὁ πατήρ σου;»
«Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε ἐμὲ οἴδατε οὔτε τὸν πατέρα μου..»
μτφ : Του έλεγαν λοιπόν (οι Εβραίοι νομοδιδάσκαλοι), “Πού είναι ο Πατέρας σου ;”.
«Αποκρίθηκε ο Ιησούς : Ούτε εμένα ξέρετε, ούτε τον Πατέρα μου.
Ο Χριστός σύμφωνα με όσα μας μεταφέρει ο αγαπημένος Του μαθητής, ο Ιωάννης, είπε καθώς προσευχόταν :
«Κατα Ιωάννην» 17:25 : «πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων..»
μτφ : «Πατέρα δίκαιε και ο κόσμος δε σε γνώριζε, εγώ όμως σε γνώριζα.»
Επομένως πράγματι ο Γιαχβέ, ο θεός των Εβραίων, δεν είναι εκείνος που έστειλε το Χριστό στον κόσμο αυτό να μας μιλήσει. Οι Εβραίοι νομοδιδάσκαλοι γνώριζαν το Γιαχβέ και ήξεραν απέξω το νόμο του (τον λεγόμενο μωσαϊκό που κατάργησε ο ίδιος ο Χριστός ). Ο Χριστός λέει πως ήρθε από Εκείνον που δεν γνώριζε ο κόσμος. Δεν μπορεί να μιλάει με τον τρόπο αυτό για τον Γιαχβέ, τον οποίο γνώριζαν όλοι οι Εβραίοι! Ακόμη και αν, όπως λένε κάποιοι φανατικοί ,το είπε μεταφορικά, θα μπορούσε να πει τον πατέρα μου τον ξέρετε, αλλά δεν τον ακολουθείτε. Η ελληνική γλώσσα είναι σαφέστατη.
Ο Χριστός το είπε ξεκάθαρα, τον Πατέρα που με έστειλε εμένα δεν τον ξέρετε.
Πως λοιπόν διδάσκουν πράγματα αντίθετα με όσα είπε ο Χριστός ; λένε ότι ο Γιαχβέ των Εβραίων είναι ο “Πατέρας” που έστειλε τον Ιησού Χριστό, την στιγμή που ο Χριστός ο ίδιος το αρνήθηκε ;
Μήπως αυτά είναι αιρετικά πράγματα ; Δεν τα λέω εγώ, τα λέει ο ίδιος ο Χριστός, στα ίδια τα επίσημα κείμενα που δέχεται η εκκλησία, η οποία παρά το ότι ο Χριστός αρνήθηκε ότι ήρθε από το Γιαχβέ, διδάσκει, το ότι ο Ιησούς Χριστός και ο Γιαχβέ είναι ένα.
«Κατα Ιώαννην» 8:19……«ἔλεγον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ὁ πατήρ σου;»
«Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε ἐμὲ οἴδατε οὔτε τὸν πατέρα μου..»
Γενικά, στην Κ.Δ. εκτός από λίγες περιπτώσεις, απουσιάζουν οι περισσότερες παλαιοδιαθηκικές προσφωνήσεις του Θεού και αντί αυτών συναντώνται οι εξής:
Επτά αναφορές με το «Κύριος ο Θεός σου» (Ματθ. 4:7.10, 22:37, Μαρκ. 12:30, Λουκ. 4:8.12, 10:27).
300 περίπου αναφορές με την ελληνική λέξη «Θεός», στα τέσσερα ευαγγέλια.
Άλλες 275 φορές, έχουμε τη χρήση του Πατήρ–Πατρός (που για την Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί αναφορά στο Πρώτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας).
Οι περισσότερες αναφορές στο βιβλίο των Πράξεων γίνονται με το «Θεός» (163 φορές) και με το «Κύριος» (103 φορές)
Στις επιστολές της Κ.Δ. οι αναφορές στον Θεό ποικίλουν. Γίνεται χρήση του «Αββά» (Ρωμ. 8:15), «Κτίστης» (Α’ Πετρ. 4:5), «Πατήρ της δόξης» (Εφεσ. 1:17), «Πατήρ των φώτων» (Ιακ. 1:7), «Πατήρ των Οικτιρμών» (Β’ Κορ. 1:3), «Νομοθέτης» (Ιακ. 4:2), «Θεός ο αόρατος» (Κολ 1:15), «Θεός Σωτήρας» (Α’ Τιμ 1:1) κ.ά.
Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, ο Θεός περιγράφεται ως «ο ών καί ο ήν καί ο ερχόμενος» (1:4), «Κύριος ό Θεός ο Παντοκράτωρ» (4:8), «Θεός ζων» (7:2), «Θεός του ουρανού» (11:13) κ.ά.
Απουσιάζει έτσι η επίκληση του ονόματος Γιαχβέ/Ιεχωβά από την Καινή Διαθήκη.
Στην Παλαια Διαθήκη :
Στο Ψαλμ. 16:2 ο Θεός καλείται Αδωνάι, δηλ. Κύριος.
Στο Ψαλμ. 132:2 ο Θεός καλείται Αβίρ, δηλ. Ισχυρός
Στο εδάφιο Νεεμ. 10:29 ο Θεός καλείται ως Έλωχίμ (Θεός ή Θεοί)
Στο εδάφιο Αμώς 5:16 τα ονόματα του Θεού είναι πολλά: Ελωχίμ, Γιαχβέ, Αδωνάι,
Εξίσου πολλά εμφανίζονται και στο Ησ. 47:4 (και παρ’ όλ’ αυτά το κείμενο γράφει σε ενικό αριθμό Όνομα): Λυτρωτής, Κύριος των δυνάμεων, Άγιος του Ισραήλ (Γκοέλ, Γιαχβέ, Σαβαώθ, Καδώς).
Επίσης, στον Αβραάμ ο θεός έγινε γνωστός με το όνομα Θεός Παντοκράτωρ ή Ελ Σαντάγι (Γεν. 17:1) όπως και στον Ιακώβ (Γεν. 35:11).
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση όπου ο Ιησούς στα τελευταία λόγια του επάνω στο Σταυρό, ενώ επικαλείται τον Θεό, τον προσφωνεί όχι Γιαχβέ/Ιεχωβά, αλλά «Ελωί» (στα αραμαϊκά): «Ελωί, Ελωί, λαμά, σαβαχθανί» (Μαρκ. 15:34).
Στην Προς Φιλιππησίους επιστολή (2:5-10), φανερώνεται πως το όνομα που βρίσκεται πάνω από κάθε άλλο, είναι πλέον το όνομα του «Κυρίου» και του «Θεού», Ιησού Χριστού:
‘’Έτσι, στο όνομα του Ιησού όλα τα επουράνια, τα επίγεια και τα υποχθόνια θα προσκυνήσουν,
και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται έτσι ο θεός
Πατέρας’’.
Πλέον, η Καινή Διαθήκη έκανε γνωστό στον άνθρωπο ότι ο «Κύριος» και ο «Θεός» είναι ο Χριστός, και το δικό του όνομα και κανένα άλλο, είναι αυτό που οι Χριστιανοί (όπως είναι πλέον το όνομα των πιστών) οφείλουν να επικαλούνται για τη σωτηρία τους.
Το όνομα του Ιησού Χριστού είναι ο πλούτος της Εκκλησίας, η καθημερινή και αδιάκοπη ενασχόληση των πιστών, ενώ υπέρτατη χαρά για τους Χριστιανούς είναι να «καταξιώνονται ατιμασθήναι» (Πράξ. 5:41) και «αποθανείν…υπέρ του ονόματος του Κυρίου Ιησού» (Πράξ. 21:13).
triklopodia.gr
μτφ : Αλλοίμονο εις εσάς τους νομικούς, διότι αφαιρέσατε από τους ανθρώπους το κλειδί της γνώσεως, εσείς δεν μπήκατε και εκείνους που ήθελαν να μπουν τους εμποδίσατε.
Εδώ έχουμε λόγια του Χριστού, με τα οποία δυστυχώς, κανείς δεν ασχολείται. Ο Χριστός κατηγορεί τους νομοδιδασκάλους των Εβραίων ότι είχαν γνώση την οποία έθαψαν, εμποδίζοντας έτσι τους ανθρώπους να μπουν, σε αυτό που λέμε βασιλεία των ουρανών, που είναι ο πραγματικός φωτεινός κόσμος, η αληθινή ζωή.
Ποια γνώση είχαν και έθαψαν; Τι ήξεραν και δεν το έλεγαν;
Οι Εβραίοι νομοδιδάσκαλοι δεν ήταν άσχετοι. Είχαν πράγματι αρκετές γνώσεις, αφού ήξεραν ποιος είναι ο Γιαχβέ της Τορά, του νόμου, της πεντατεύχου……. και δεν μιλούσαν, αντιθέτως τον υμνούσαν, λέγοντας ψέματα στον κόσμο ότι είναι ο Δημιουργός Πατέρας Θεός. Ο Χριστός πήγε στο άντρο του Γιαχβέ , εκεί που υπήρχε ο δικός του λαός του Γιαχβε, οι Εβραίοι που τον λάτρευαν, υπό την καθοδήγηση των νομοδιδασκάλων των ιερατείων τους, λέγοντάς τους ότι είναι ο Θεός.
Δεν πήγε ο Χριστός εκεί, όπως απόλυτα εσφαλμένα έχει επικρατήσει λόγω των ιερατείων, δήθεν επειδή ήταν οι Εβραίοι ο εκλεκτός λαός Του, αφού, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί μίλησαν πρώτοι για τον ένα Τριαδικό Θεό και περίμεναν τον ερχομό του Υιού του Θεού. Οι Εβραίοι ήταν και είναι ο εκλεκτός λαός του Γιαχβέ, και ουδέποτε γνώριζαν τον Τριαδικό Δημιουργό.
Ήξεραν και ξέρουν τον Γιαχβέ και είναι εμποτισμένοι με τη νοοτροπία του, η οποία είναι άκρως αντίθετη απ’ αυτή του Χριστού και εννοείται και του Ουράνιου Πατέρα Του.
Εκεί λοιπόν, στη φωλιά του φιδιού, στο άντρο του σκότους και όχι κάπου που ήξερε ότι θα τον δεχτούν, πήγε ο Χριστός, και κατάργησε τον νόμο και την εξουσία του Γιαχβέ και έκανε γνωστό τον αληθινό Θεό Πατέρα, από τον οποίο όπως ο ίδιος μας είπε, απεστάλη. Έφερε φως στους ανθρώπους που Τον χρειάζονταν περισσότερο απ΄όλους πάνω στη Γη, αφού ήταν τυφλωμένοι από τον Γιαχβέ και δηλητηριασμένοι από τη νοοτροπία του. Οι Εβραίοι νομοδιδάσκαλοι πήραν εντολή από το αφεντικό τους, τον Γιαχβέ, να Τον σκοτώσουν και πράγματι Τον σκότωσαν, ως αποστάτη κατά του νόμου του Γιαχβέ, του λεγόμενου μωσαϊκού νόμου.
Ο Χριστός οδηγούσε τους ανθρώπους στην αναζήτηση, στην έρευνα των γραφών, όλων των γραφών, αφού τότε δεν υπήρχε αυτό που η εκκλησία ονόμασε τον 4ο μ.Χ αιώνα «Αγία Γραφή». Υπήρχαν αντίθετα, πολλές αρχαίες γραφές που τις έκρυβαν τα ιερατεία, ώστε να μην μάθουν οι άνθρωποι την Αλήθεια…….. Έλεγε όποιος ζητάει παίρνει και όποιος ψάχνει βρίσκει.
Μετά τον Χριστον και με την διδασκαλία των Αποστόλων, άρχισαν να δημιουργούνται οι πρώτες πρωτο-χριστιανικές κοινότητες. Σιγά σιγά φτιάχτηκε η πρώτο-χριστιανική Εκκλησία, που αποτελούσε απλή ομάδα ανθρώπων με πνευματικό αρχηγό τους τον Χριστό. Δεν είχε δηλαδή οργανωμένο θρησκευτικό χαρακτήρα, αφού ο Χριστιανισμός ήταν παράνομος και ποτέ δεν ήταν θρησκεία, αλλά τρόπος ζωής, νοοτροπία, βασισμένη στην αλήθεια του Χριστού.
Από τον 2ο μ.Χ. αιώνα άρχισαν τα πράγματα να αλλάζουν. Οι δυνάμεις που υπηρετούν το σκότος, πολέμησαν και μέχρι περίπου τον 4ο μ.Χ. αιώνα, κατάφεραν και κατέλαβαν θέσεις μέσα στην Εκκλησία του Χριστού (εκ των έσω). Σκότωσαν παρασκηνιακά, όσους εκ των πραγματικών Χριστιανών μπόρεσαν, ενώ άλλοι ιεράρχες δέχτηκαν να πουλήσουν το Χριστό με αντάλλαγμα τη ζωή τους, χρήμα, καρέκλα και εξουσία παραποιημένα
Ο κόσμος αυτός είναι ψεύτικος και πρέπει να επιστρέψουμε στον πραγματικό κόσμο, στην αληθινή ζωή, με το να ζούμε όπως μας είπε ο Χριστός, ως περαστικοί από τον κόσμο αυτό, βοηθώντας και προσφέροντας στους γύρω μας, όταν και όπως μπορούμε
Γνώσεσθε την Αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς…..
Οι μόνες περιπτώσεις που ακούγεται η φωνή του Θεού Πατρός είναι στη Βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη και στη Μεταμόρφωση.
Ακόμη και το Όνομα Γιαχβέ είναι λάθος και στα Εβραϊκά και στα Ελληνικά. Στα Εβραϊκά επειδή ως γνωστόν γράφονται μόνο με σύμφωνα, οπότε το μη προφερόμενο (απαγορεύεται η αναφορά του Ονόματος του Θεού στους Εβραίους) Όνομα του Θεού είναι Γχβχ (τετραγράμματο, τα φωνήεντα τα υποθέτουμε). Στα Ελληνικά είναι λάθος επειδή ο Θεός, όταν ρωτήθηκε από το Μωυσή πως ονομάζεται απάντησε «ο Ων» (δηλαδή ο Υπάρχων) και γενικά όπου αναφέρεται το όνομα του Θεού στα Ελληνικά στην Παλαιά και την Καινή Διαθήκη χρησιμοποιείται το Όνομα «Κύριος». Μήπως κάποιοι τα έχουν παραποιήσει ;
Στην Αγία Γραφή, στο Εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης, το όνομα του Θεού είναι γραμμένο με 4 σύμφωνα: ΓΧΒΧ. Σήμερα κανείς δεν ξέρει ποια φωνήεντα αντιστοιχούσαν ανάμεσα στα σύμφωνα αυτά. Οι περισσότεροι ειδικοί στο Εβραϊκό κείμενο, συμφωνούν πως προφερότανε ΓΙΑΧΒΕ.
Στην Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο, στο οποίο να αναφέρει ότι οι Χριστιανοί -άρα κι εμείς σήμερα- πρέπει να ονομάζουμε το Θεό Ιεχωβά. Ούτε ο Χριστός ανέφερε, αλλά ούτε και οι Απόστολοι δίδαξαν ότι πρέπει να αποκαλούμε το Θεό Ιεχωβά ή Γιαχβέ.
Ο Χριστός και οι Απόστολοι χρησιμοποιούν στην Καινή Διαθήκη την ελληνική λέξη «Κύριος» αντί της Εβραϊκής ΓΧΒΧ (Γιαχβέ ή Ιεχωβά).
«Κατα Ιώαννην» 8:19 – «ἔλεγον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ὁ πατήρ σου;»
«Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε ἐμὲ οἴδατε οὔτε τὸν πατέρα μου..»
μτφ : Του έλεγαν λοιπόν (οι Εβραίοι νομοδιδάσκαλοι), “Πού είναι ο Πατέρας σου ;”.
«Αποκρίθηκε ο Ιησούς : Ούτε εμένα ξέρετε, ούτε τον Πατέρα μου.
Ο Χριστός σύμφωνα με όσα μας μεταφέρει ο αγαπημένος Του μαθητής, ο Ιωάννης, είπε καθώς προσευχόταν :
«Κατα Ιωάννην» 17:25 : «πάτερ δίκαιε, καὶ ὁ κόσμος σε οὐκ ἔγνω, ἐγὼ δέ σε ἔγνων..»
μτφ : «Πατέρα δίκαιε και ο κόσμος δε σε γνώριζε, εγώ όμως σε γνώριζα.»
Επομένως πράγματι ο Γιαχβέ, ο θεός των Εβραίων, δεν είναι εκείνος που έστειλε το Χριστό στον κόσμο αυτό να μας μιλήσει. Οι Εβραίοι νομοδιδάσκαλοι γνώριζαν το Γιαχβέ και ήξεραν απέξω το νόμο του (τον λεγόμενο μωσαϊκό που κατάργησε ο ίδιος ο Χριστός ). Ο Χριστός λέει πως ήρθε από Εκείνον που δεν γνώριζε ο κόσμος. Δεν μπορεί να μιλάει με τον τρόπο αυτό για τον Γιαχβέ, τον οποίο γνώριζαν όλοι οι Εβραίοι! Ακόμη και αν, όπως λένε κάποιοι φανατικοί ,το είπε μεταφορικά, θα μπορούσε να πει τον πατέρα μου τον ξέρετε, αλλά δεν τον ακολουθείτε. Η ελληνική γλώσσα είναι σαφέστατη.
Ο Χριστός το είπε ξεκάθαρα, τον Πατέρα που με έστειλε εμένα δεν τον ξέρετε.
Πως λοιπόν διδάσκουν πράγματα αντίθετα με όσα είπε ο Χριστός ; λένε ότι ο Γιαχβέ των Εβραίων είναι ο “Πατέρας” που έστειλε τον Ιησού Χριστό, την στιγμή που ο Χριστός ο ίδιος το αρνήθηκε ;
Μήπως αυτά είναι αιρετικά πράγματα ; Δεν τα λέω εγώ, τα λέει ο ίδιος ο Χριστός, στα ίδια τα επίσημα κείμενα που δέχεται η εκκλησία, η οποία παρά το ότι ο Χριστός αρνήθηκε ότι ήρθε από το Γιαχβέ, διδάσκει, το ότι ο Ιησούς Χριστός και ο Γιαχβέ είναι ένα.
«Κατα Ιώαννην» 8:19……«ἔλεγον οὖν αὐτῷ· ποῦ ἐστιν ὁ πατήρ σου;»
«Απεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὔτε ἐμὲ οἴδατε οὔτε τὸν πατέρα μου..»
Γενικά, στην Κ.Δ. εκτός από λίγες περιπτώσεις, απουσιάζουν οι περισσότερες παλαιοδιαθηκικές προσφωνήσεις του Θεού και αντί αυτών συναντώνται οι εξής:
Επτά αναφορές με το «Κύριος ο Θεός σου» (Ματθ. 4:7.10, 22:37, Μαρκ. 12:30, Λουκ. 4:8.12, 10:27).
300 περίπου αναφορές με την ελληνική λέξη «Θεός», στα τέσσερα ευαγγέλια.
Άλλες 275 φορές, έχουμε τη χρήση του Πατήρ–Πατρός (που για την Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί αναφορά στο Πρώτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας).
Οι περισσότερες αναφορές στο βιβλίο των Πράξεων γίνονται με το «Θεός» (163 φορές) και με το «Κύριος» (103 φορές)
Στις επιστολές της Κ.Δ. οι αναφορές στον Θεό ποικίλουν. Γίνεται χρήση του «Αββά» (Ρωμ. 8:15), «Κτίστης» (Α’ Πετρ. 4:5), «Πατήρ της δόξης» (Εφεσ. 1:17), «Πατήρ των φώτων» (Ιακ. 1:7), «Πατήρ των Οικτιρμών» (Β’ Κορ. 1:3), «Νομοθέτης» (Ιακ. 4:2), «Θεός ο αόρατος» (Κολ 1:15), «Θεός Σωτήρας» (Α’ Τιμ 1:1) κ.ά.
Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, ο Θεός περιγράφεται ως «ο ών καί ο ήν καί ο ερχόμενος» (1:4), «Κύριος ό Θεός ο Παντοκράτωρ» (4:8), «Θεός ζων» (7:2), «Θεός του ουρανού» (11:13) κ.ά.
Απουσιάζει έτσι η επίκληση του ονόματος Γιαχβέ/Ιεχωβά από την Καινή Διαθήκη.
Στην Παλαια Διαθήκη :
Στο Ψαλμ. 16:2 ο Θεός καλείται Αδωνάι, δηλ. Κύριος.
Στο Ψαλμ. 132:2 ο Θεός καλείται Αβίρ, δηλ. Ισχυρός
Στο εδάφιο Νεεμ. 10:29 ο Θεός καλείται ως Έλωχίμ (Θεός ή Θεοί)
Στο εδάφιο Αμώς 5:16 τα ονόματα του Θεού είναι πολλά: Ελωχίμ, Γιαχβέ, Αδωνάι,
Εξίσου πολλά εμφανίζονται και στο Ησ. 47:4 (και παρ’ όλ’ αυτά το κείμενο γράφει σε ενικό αριθμό Όνομα): Λυτρωτής, Κύριος των δυνάμεων, Άγιος του Ισραήλ (Γκοέλ, Γιαχβέ, Σαβαώθ, Καδώς).
Επίσης, στον Αβραάμ ο θεός έγινε γνωστός με το όνομα Θεός Παντοκράτωρ ή Ελ Σαντάγι (Γεν. 17:1) όπως και στον Ιακώβ (Γεν. 35:11).
Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση όπου ο Ιησούς στα τελευταία λόγια του επάνω στο Σταυρό, ενώ επικαλείται τον Θεό, τον προσφωνεί όχι Γιαχβέ/Ιεχωβά, αλλά «Ελωί» (στα αραμαϊκά): «Ελωί, Ελωί, λαμά, σαβαχθανί» (Μαρκ. 15:34).
Στην Προς Φιλιππησίους επιστολή (2:5-10), φανερώνεται πως το όνομα που βρίσκεται πάνω από κάθε άλλο, είναι πλέον το όνομα του «Κυρίου» και του «Θεού», Ιησού Χριστού:
‘’Έτσι, στο όνομα του Ιησού όλα τα επουράνια, τα επίγεια και τα υποχθόνια θα προσκυνήσουν,
και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι Κύριος είναι ο Ιησούς Χριστός, για να δοξάζεται έτσι ο θεός
Πατέρας’’.
Πλέον, η Καινή Διαθήκη έκανε γνωστό στον άνθρωπο ότι ο «Κύριος» και ο «Θεός» είναι ο Χριστός, και το δικό του όνομα και κανένα άλλο, είναι αυτό που οι Χριστιανοί (όπως είναι πλέον το όνομα των πιστών) οφείλουν να επικαλούνται για τη σωτηρία τους.
Το όνομα του Ιησού Χριστού είναι ο πλούτος της Εκκλησίας, η καθημερινή και αδιάκοπη ενασχόληση των πιστών, ενώ υπέρτατη χαρά για τους Χριστιανούς είναι να «καταξιώνονται ατιμασθήναι» (Πράξ. 5:41) και «αποθανείν…υπέρ του ονόματος του Κυρίου Ιησού» (Πράξ. 21:13).
triklopodia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου