Όσιος Κούξα της Οδησσού, Κύριε, Συ που τα βλέπεις όλα. Συ που έθρεψες τους προφήτες Σου και δεν τους λησμόνησες. Μην μας ξεχάσεις κι εμάς, Κύριε.

 

 

Κυριακός ο Αναχωρητής (557)
Γοβδελαάς ο πολυαθλος, πρίγκιπας, υιός Σαβωρίου βασιλιά Περσίας
Κοσδόα η πριγκίπισσα, θυγατέρα Σαβωρίου και Δάδας και Κοσδόος, συγγενείς Σαβωρίου, μάρτυρες μετά του Αγ. Γαβδελαά και των συν αυτω μαρτύρων στην Περσία (4ος αι.)
Πετρωνία μάρτυς
Μαλαχίας ο Λίνδιος οσιομάρτυς ο εν Ιεροσολύμοις μαρτυρικώς τελειωθέις (1500 ).
Τρύφωνας, Τρόφιμος, Δορυμέδων και οι μετ’ αυτών μάρτυρες στην Παλαιστίνη και 150 μάρτυρες στην Παλαιστίνη
Όσιος Θεοφάνης ο Φιλεύσπλαχνος από την Γάζα
Οσιομάρτυρες της Μονής Στροφάδων στην Ζάκυνθο (1530 η 1537)
Ονούφριος της Γκαρέτζας Γεωργίας (1733)
Άγιοι Τρεις Νεομάρτυρες εν τω Βραχωρίω (Αγρίνιο) Λάμπρος, Θεόδωρος και έτερος Ανώνυμος ( 1786) (και στις 2 Νοεμβρίου, μαρτυριον)
Αντώνιος Αλεξέεβιτς ο ηγιασμένος, ο διά Χριστόν σαλός του Ζαντόνσκ Ρωσίας (1851)
Κούξα Βελίτσκο της Οδησσού, ομολογητής, (1964) [ανακομιδή λειψάνων (1994)]
κοίμηση του π. Ιωακείμ Νεοσκητιώτη (Σπετσιέρη) [ 1858-29 Σεπτεμβρίου 1943]
κοίμηση του π. Γερασίμου (Schmaltz) φύλακα των λειψάνων του αγίου Γερμανού της Αλάσκας (1969)

Εορτάζει στις 29 Σεπτεμβρίου.

Κάποιος φιλομοναχος χριστιανός επισκεπτόταν τακτικά τους Γέροντας στην έρημο για να ωφελήται από τη διδασκαλία των. Κάποτε ανακάλυψε ένα πολύ γερό και άρρωστο Ερημίτη. Τον λυπήθηκε και θέλησε να του αφήση όσα χρήματα είχε μαζί του, για τις ανάγκες του.
– Κράτησε τα, Αββά, του έλεγε παρακαλεστικά. Είσαι γέρος κι άρρωστος. Δεν μπορείς πια να εργάζεσαι.
– Εξήντα ολόκληρα χρόνια υποφέρω από τούτη την αρρώστια και με του Θεού τη βοήθεια δε μου έλειψε ποτέ τίποτε. Εκείνος που έχει τη φροντίδα μου αδιάκοπα μου στέλνει πάντα τα αναγκαία. Θέλεις λοιπόν τώρα εσύ, Αδελφέ, να δίωξης τον Τροφέα μου; είπε ο γέρων Ερημίτης και με κανένα τρόπο δε δέχτηκε τα χρήματα.

***

Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Μη φροντίσεις με αγω­νία για τα δικά σου θέματα, αλλά άφησέ τα στο Θεό. Γιατί, αν φροντί­σεις εσύ, φροντίζεις σαν άνθρωπος· αν όμως προνοήσει ο Θεός, προνοεί σαν Θεός. Λοι­πόν, για να πάνε καλά τα θέματά σου και να απαλλαγείς από κάθε αγωνιώδη φροντίδα, φρόντισε για τα πνευματικά και περιφρόνησε τα βιοτικά γιατί έτσι και τη γη θα επι­τύχεις μαζί με τον ουρανό και τα μελλοντικά αγαθά θα κερδίσης.
Κανείς δεν είναι πιο ευτυχι­σμένος και αξιομακάριστος από τον άνθρωπο, που βοηθιέται από το χέρι του Θεού.
Ας μην καταφεύγουμε στις ανθρώπινες εξουσίες, ούτε να επι­διώκουμε την προστασία τους. Γιατί τίποτε δεν υπάρχει επισφαλέ­στερο από την ανθρώπινη βοήθεια. Κι” αυτό είναι ικανή να μας το διδά­ξει η πείρα των πραγμάτων.

Σταθείτε ασάλευτοι, αμετακί­νητοι, ανίκητοι, περιμένοντας την ελπίδα του Θεού και την από εκεί βοήθεια, προς την οποία τίποτε δεν συγκρίνεται.
«Η βοήθεια μου ας έλθει από τον παντοδύναμο Κύριο», όχι από ανθρώπους, ούτε από ίππους, ούτε από χρήματα, ούτε από συμμάχους, ούτε από οχυρώματα. «Η βοήθειά μας θα έλθει από τον παντοδύναμο Κύριο».

***

Όσιος Κούξα της Οδησσού (†1964)
Τα κοράκια και η Θεία Μέριμνα

Ο σύγχρονος Γέρων Κούκσα (1875 – 1964), αφού έζησε κάποια χρόνια στο Άγιον Όρος, εγκατεστάθη στην Κριμαία. Όταν ξέσπασε η επανάστασι των Μπολσεβίκων, οι μοναχοί της Κριμαίας και του Καυκάσου υπέστησαν βάναυσους διωγμούς.

Οι στρατιώτες φόρτωσαν τον Γέροντα Κούκσα και άλλους μοναχούς σ’ ένα ατμόπλοιο για να τους πάνε στην Ρωσσία. Από εκεί τους εξώρισαν στην Σιβηρία, όπου εργάστηκαν για 25 χρόνια – όσοι, φυσικά, κατάφεραν να επιζήσουν, γιατί οι περισσότεροι δεν μπόρεσαν ν’ ανθέξουν το κρύο και την πείνα, ειδικά όταν κατασκεύαζαν το κανάλι της Άσπρης Θάλασσας.

Όταν τελείωσε η κατασκευή, ο Γέρων Κούκσα και μια ομάδα φυλακισμένων ωδηγήθηκαν στην Τάϊγκα (έρημος τόπος εκτάσεως εκατοντάδων μιλίων μόνο με χιόνι και πυκνά δέντρα στα βάθη της Σιβηρίας). Ήταν όλοι νηστικοί, πεινασμένοι, εξαθλιωμένοι. Γύρω τους μόνο πάγος και χιόνι. Τότε ο Γέρων Κούξα προσευχήθηκε:

–Κύριε, Συ που τα βλέπεις όλα. Συ που έθρεψες τους προφήτες Σου και δεν τους λησμόνησες. Εδώ οι δούλοι Σου πεινούν. Μην μας ξεχάσεις κι εμάς, Κύριε. Δώσε μας δύναμι στον αγώνα μας και αντοχή στο κρύο.

Μόλις τελείωσε την προσευχή του, είδε να πετά επάνω από τα κεφάλια τους ένα κοράκι. Επάνω στα φτερά του είχε ένα καρβέλι ψωμί και κάτι σαν δέμα. Αφού έκανε ένα κύκλο επάνω από τον Γέροντα, χαμήλωσε και πέταξε στα γόνατά του το δέμα. Ο Γέρων το άνοιξε. Είχε μέσα ένα χοντρό λουκάνικο, που το ζύγιζε επάνω από ένα κιλό. Ευχαρίστησε τον Κύριο και έτρεξε να μοιράση το λουκάνικο και το ψωμί σε όλους.

Πέρασαν τρεις ημέρες. Οι κρατούμενοι συνέχισαν να εργάζωνται στο χιόνι και στην παγωνιά. Ήταν εξαντλημένοι και πεινασμένοι. Τροφή τους ήταν μόνο ένα μικρό κομματάκι ψωμί, που τους έδιναν κάθε πρωί. Αν δεν τους ενίσχυε ο Θεός, κανείς δεν θα είχε επιβιώσει. « Ο Κύριος δεν ξεχνά τους αμαρτωλούς», σκεπτόταν ο Γέρων Κούκσα, όταν άκουσε έναν ελαφρύ θόρυβο. Σε κοντινή απόστασι από τους κρατουμένους, ένα αυτοκίνητο ξεφόρτωνε πιροσκί και τρόφιμα για τους εθελοντές. Τα πιροσκί προορίζονταν μάλλον για το βραδινό τους.

Ξαφνικά φάνηκαν στον ουρανό μερικά κοράκια και ώρμησαν επάνω στα τρόφιμα, αρπάζοντάς τα με τα γαμψά τους νύχια. Ένα απ’ αυτά πήγε και στάθηκε επάνω από το κεφάλι του Γέροντα. Κουβαλούσε δύο πίττες στο ένα του φτερό και τρεις στο άλλο. Τις άφησε όλες να πέσουν στα γόνατά του. Μερικοί στρατιώτες πήγαν τρέχοντας να τις πάρουν πίσω. Ένας απ’ αυτούς, με το όπλο στο χέρι, πλησίασε τον Γέροντα.

-Πάρτες, του είπε πρόθυμος εκείνος. Δεν ζήτησα εγώ από το κοράκι να μου τις φέρη.

Ο στρατιώτης έμεινε να τον κοιτάζη για κάμποση ώρα σαστισμένος και τελικά έφυγε. Προφανώς είχε εννοήσει την μέριμνα του Θεού. Προς το τέλος της ημέρας ο στρατιώτης πλησίασε ξανά τον Γέροντα ζητώντας του να κουβεντιάσουν.

-Δεν είσαι συνηθισμένος άνθρωπος, του είπε και βγάζοντας από την τσέπη του λίγο ψωμί και ψάρι τα έδωσε στο Γέροντα, παρακαλώντας τον να τα κρύψη, γιατί απαγορευόταν να μιλούν οι στρατιώτες στους κρατουμένους.

Λίγες ώρες αργότερα ο στρατιώτης αυτός πήγε τρέμοντας να βρη και πάλι τον Γέροντα.

-Πάτερ, έλαβα ένα τηλεγράφημα. Η κόρη μου πεθαίνει και το σπίτι μου είναι πολύ μακριά. Αεροπλάνα δεν υπάρχουν, του είπε κλαίγοντας.

Ο Γέρων Κούκσα τον ευλόγησε και είπε:

-Πήγαινε παιδί μου, θα προλάβης. Η κόρη σου θα ζήση, αν δώσεις όρκο στον Θεό να διορθώσης την ζωή σου και να γίνης Χριστιανός.

Ο στρατιώτης γονάτισε μπροστά του και, προσκυνώντας τον, υποσχέθηκε ότι θα κάνη αυτό που του υπέδειξε ο Γέροντας.

Λίγο καιρό αργότερα, επειδή ο Κύριος δεν λησμονεί τους δούλους Του, ο Γέρων Κούκσα αφέθηκε ελεύθερος και γύρισε στο Κίεβο.

Και εποίησεν Ηλιού κατά το ρήμα Κυρίου,
… και οι κόρακες έφερον αυτώ άρτους
το πρωί και κρέα το δείλης.
ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Γ, 17:5-6
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού. Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος» ΑΘΗΝΑΙ 2006 Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

***

«… Ο Όσιος Κούξα αγαπούσε πολύ την Παναγία και πάντα προσευχόταν σ’ αυτήν με υικήν αφοσίωση. Γι αυτό αξιώθηκε να λάβει από την μεγαλόδωρη Θεομήτορα την ευλογία της πνευματικής χαράς, την οποία με την σειρά του μετέδιδε σ’ όσους έρχονταν προς αυτόν. Πράγματι είναι γνωστό από την αποστολική ακόμη παράδοση πως από την Παναγία πήγαζε η μεγάλη ευλογία της πνευματικής χαράς. Αυτή την ουρανόσταλτη χαρά οι Άγιοι Απόστολοι την αισθάνονταν όταν επικοινωνούσαν μαζί της, ιδιαίτερα μετά την Ανάσταση του Κυρίου. Λίγη απ’ αυτήν την ευλογία της η Παναγία έδωσε και στον αγαπητό της υιό Κούξα. Γι’ αυτό συνέβαινε πολλές φορές όσο μεγάλη λύπη κι αν είχε κάποιος που ερχόταν να τον συναντήσει, να φεύγει γαλήνιος και χαρούμενος σαν να μην είχε τίποτε πριν…»

***

«Ως όπλο κατά των πονηρών πνευμάτων συμβούλευε τους μοναχούς, μα και τους λαϊκούς χριστιανούς, να ραντίζουν με αγιασμό όλα τα καινούργια πράγματα, καθώς και τις τροφές και πριν τον ύπνο τα δωμάτιά τους. Ο ίδιος κάθε βράδυ ράντιζε με αγιασμό το κελί του και κάθε πρωί βγαίνοντας για τη διακονία του ράντιζε πάντα τον εαυτό του. ‘Ενας δόκιμος μοναχός ρώτησε :
-Μπάτιουσκα, γιατί ραντίζετε κάθε μέρα; Τι σας χρειάζεται; Τι κερδίζετε;
– Κερδίζω , κερδίζω πολλά! απάντησε. Ο δόκιμος έμεινε δύσπιστος! Πέρασαν τρεις μέρες. Τότε ο π. Κούξα τον επισκέφθηκε στο κελί του και μπροστά στα μάτια του άρχισε να ραντίζει παντού με αγιασμό. Ο νεαρός διηγήθηκε αργότερα:
– Ξαφνικά πω πω τι είδα γώ, πω πω τι είδαν τα μάτια μου! Το κελί μου ήταν γεμάτο δαιμόνια, και, καθώς ο στάρετς ράντιζε με αγιασμό, έτρεχαν όλα κοπαδιαστά προς την πόρτα κι επειδή δεν χωρούσαν να περάσουν έπεφταν το ένα πάνω στο άλλο κι όπου φύγει φύγει! ‘Οταν ο μπάτιουσκα ράντισε το κελί καλά-καλά με ρώτησε:
– Λοιπόν είδες τώρα τι κερδίζω με τον αγιασμό ;
– Μπάτιουσκα ήταν αλήθεια;
– Βεβαίως αφού το είδες με τα μάτια σου. Ο στάρετς σύμφωνα με τη διδασκαλία του Κυρίου στο ιερό Ευαγγέλιο καταπολεμούσε επιπλέον τα δαιμόνια με την προσευχή και την νηστεία .
Aπό το βιβλίο: «Ο πολυθαύμαστος όσιος Κούξα της Οδησσού», του αρχιμ. Χριστοδούλου, καθηγουμένου της Μονής του οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου Αττικής, 2006.

***

«Οι έσχατες μέρες έρχονται. Σύντομα θα υπάρξει μια Οικουμενική Σύνοδος που θα ονομάζεται «Αγία». Όμως δεν θα είναι η “όγδοη Σύνοδος”, αλλά θα είναι μια σύναξη από ασεβείς. Στα πλαίσια αυτής της συνόδου θα ενωθούν όλες οι θρησκείες. Θα καταργηθούν οι νηστείες, θα επιτρέπουν στους μοναχούς και τους επισκόπους να παντρευτούν και στους ιερείς να ξαναπαντρευτούν. Εμείς όμως δεν πρέπει να δεχτούμε αυτές τις αλλαγές. Να είστε σε εγρήγορση. Πηγαίνετε στις εκκλησίες όσο είναι δικές μας. Θα έρθει καιρός όπου δε θα μπορούμε να συχνάζουμε σ’ αυτές. Όλα θα αλλάξουν. Μόνο οι εκλεκτοί θα καταλάβουν τι συμβαίνει. Θα υποχρεώνουν τους ανθρώπους να πηγαίνουν στις εκκλησίες των αποστατών αλλά δεν πρέπει να πηγαίνετε εκεί σε καμία περίπτωση.
Σας ικετεύω, μείνετε σταθεροί στην Ορθόδοξη πίστη μέχρι το τέλος της ζωής σας και θα  σωθείτε!» (‘The Orthodox Word’, 1991, No. 158, p.138-141).

«Ὅταν ἔλθη ὁ καιρός, κατά τόν ὁποῖο ὅλος ὁ κόσμος θά ψηφίζη ἕνα μόνο ἄνθρωπο, τότε νά μήν πᾶτε νά ψηφίσετε, διότι αὐτός θά εἶναι ὁ Ἀντίχριστος»

Άγιος Αντώνιος ο διά Χριστόν σαλός του Ζαντόνσκ και ο π. Γεράσιμος (Schmaltz) φύλακας των λειψάνων του αγίου Γερμανού της Αλάσκας.
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/28/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%BD-%CF%83%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF/

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Χριστώ ηκολούθησας, καταλιπών τα της γης, και βίον ισάγγελον, επολιτεύσω σαφώς, ως άσαρκος Όσιε: συ γαρ εν ταις ερήμοις, προσχωρών θείω πόθω, σκίλλη πικρά την πάλαι, πικράν γεύσιν απώσω. Διο Κυριακέ θεοφόρε, αξίως δεδόξασαι.

Απολυτίκιον
Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Δυάδα την αγίαν των Μαρτύρων τιμήσωμεν, συν Γοβδελαά την Κασδόαν τους γενναίους ομαίμονας· φωτί γαρ ελλαμφθέντες θεικώ, ενήθλησαν στερρώς υπέρ Χριστού, και πρεσβεύουσιν απαύστως υπέρ ημών, των εκβοώντων πάντοτε· δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών, πάσιν ιάματα.

Απολυτίκιον. Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.

Τον ωραιότατον, Χριστόν ηγάπησας, Νύμφη ακήρατε, Κασδόα ένδοξε, και το σον αίμα δι’ Αυτόν, χειρί πατρός εξέχεας· έχουσα ως σύναθλον, σον γενναίον ομαίμονα, Γοβδελαάν τον ένδοξον, και ακμαίον αδάμαντα· μεθ’ ου εν παρρησία ικέτευε, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.

Εν μονή των Στροφάδων θεαρέστως βιώσαντες και της εν Χριστώ απαθείας εποφθέντες κειμήλια υπέστητε βαρβάρων την ορμήν, Πατέρες, και μαρτύρων κοινωνοί ανεδείχθητε ως άρνες στυγνώς σφαγιασθέντες, οσιόαθλοι. Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω δωρουμένω δι’ υμών πιστοίς τα κρείττονα.

iconandlight.wordpress.com