Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ, Θεοσεβείς χριστιανοί αυτοκράτορες θεωρούσαν τους αγίους ανθρώπους, που βρίσκονταν μέσα στα όρια της αυτοκρατορίας τους ως τη μεγαλύτερη ευλογία του Θεού. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

Ευφροσύνη Αλεξανδρείας , και ο πατέρας της Όσιος Παφνούτιος ο Αιγύπτιος (5ος αιώνας)

Άγιοι Παύλος, Ταττή και τα παιδιά τους Σαβινιανός, Μάξιμος, Ρούφος και Ευγένιος στην Δαμασκό
Άγιος Παφνούτιος ο Ιεροσολυμήτης, Ιερομάρτυρας, ο αναχωρητής, ιεραπόστολος Νείλου Αιγύπτου και οι μετ’ αυτού 546 μοναχοί οσιομάρτυρες στα Τέντυρα του Νείλου στην Άνω Αίγυπτο (303)
Άγιος Σέργιος του Ραντονέζ (1392)
Αρσένιος ο Μέγας, Καθολικός της Γεωργίας (887)
Ευφροσύνη του Σούζνταλ (1250
Δοσιθέα η έγκλειστη, των Σπηλαίων του Κιέβου, η οδηγήσασα τον οσ. Σεραφείμ του Σάρωφ (1776)
Ανάμνησις του μεγάλου σεισμού, εν ή τελείται η εν τω αέρι αρπαγή του παιδός” επί βασιλείας του Θεοδοσίου του Β’ και του θαύματος του τρισαγίου. (410) 

Εορτάζουν στις 25 Σεπτεμβρίου

Στίχοι
Το θήλυ κρύπτεις ανδρικώς Ευφροσύνη,
Και κρυπτά τον βλέποντα Δεσπότην βλέπεις.
Εικάδα Ευφροσύνη κατά πέμπτην πότμον υπέστη.

Στίχοι
Σέργιος ο μέγας εν πατράσι Ρωσσίας,
εκ γης μεταστάς, συγχορεύει Αγγέλοις.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ο μεγαλύτερος θησαυρός κάθε επικράτειας είναι οι αγιασμένοι και καλοί άνθρωποι που ζουν ς’ αυτήν. Συγκρινόμενος με αυτόν τον θησαυρό, κάθε άλλος πλούτος είναι ένα τίποτα. Θεοσεβείς χριστιανοί αυτοκράτορες θεωρούσαν τους αγίους ανθρώπους, που βρίσκονταν μέσα στα όρια της αυτοκρατορίας τους ως τη μεγαλύτερη ευλογία του Θεού. Ο άγιος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο Μέγας είπε κάποτε: «Ευχαριστώ τον Κύριο Ιησού Χριστό που στις ημέρες μου υπάρχουν τρείς θείοι λύχνοι: ο όσιος Αββάς Αντώνιος, ο Αββάς Ελώνιος και ο Αββάς Εύχιος».

Πριν από την κρίσιμη για τους Ρώσους, μάχη του Κουλίκοβο, ο ευλαβής πρίγκιπας Δημήτριος Ντονσκόι, πήγε στο δάσος του Ραντονέζ, με τους βασικούς συνεργάτες και δούκες του, για να βρουν τον Άγιο Σέργιο του Ραντονέζ και να τον ικετεύσουν να μεσιτεύει με τις προσευχές του προς τον Θεό. Δηλαδη ο πρίγκιπας προετοίμαζε μεν το στρατό του για έναν απελευθερωτικό πόλεμο από τους Τατάρους, αλλά ανέθετε όμως την μεγαλύτερη ελπίδα του στις προσευχές ενός αγίου ανθρώπου μάλλον, παρά στον τεράστιο στρατό και τα πολλά όπλα.
Πηγή: Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, Ο πρόλογος της Αχρίδος: πνευματικό ημερολόγιο, εκδ. Άθως
http://prologue.orthodox.cn/January26.htm

Το 1380, ο μέγας ηγεμών της Μόσχας άγιος Δημήτριος Ιβάνοβιτς (βλ. 19 Μαΐ), προτού αντιμετωπίση τον χαγάνο (δηλαδή τον αρχηγό των Τατάρων/Μογγόλων) Μαμάη, που είχε αποφασίσει να κατακυριεύση την γη της Ρωσίας, πήγε να συμβουλευθή τον όσιο. Εκείνος του προείπε την νίκη, τον ευλόγησε και του έδωσε ως συντρόφους δύο από τους μοναχούς του. Η αναμέτρησις των Ρώσων με την απειράριθμη ταταρική στρατιά έγινε στην πεδιάδα του Κουλίκοβο, νοτίως του ποταμού Όκα, στις 8 Σεπτεμβρίου 1380. Κατά την διάρκεια της μάχης ο όσιος προσευχόταν στην λαύρα του με τους αδελφούς. Με τους διορατικούς οφθαλμούς του έβλεπε την αισία έκβασι των μαχών και έως την τελική κατατρόπωσι του εχθρού πληροφορούσε τους αδελφούς, κατονόμαζε ένα-ένα τους πεσόντας και προσευχόταν για την ανάπαυσι της ψυχής τους. Η περίφημη αυτή νίκη του Κουλίκοβο απετέλεσε την απαρχή της απελευθερώσεως της Ρωσίας από τον ταταρικό ζυγό και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για το μέλλον της χώρας.
Πηγή: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος πρώτος – Σεπτέμβριος, σ. 275-281)

***

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Να γίνετε ραντάρ, γιατί και τα πράγματα ζορίζουν. Θα διοργανώσουμε ένα συνεργείο προσευχής. Να κάνετε πόλεμο με το κομποσχοίνι. Με πόνο να γίνεται η προσευχή. Ξέρετε τί δύναμη έχει τότε η προσευχή; 
Πολύ πληγώνομαι, όταν βλέπω μοναχούς να ενεργούν ανθρωπίνως και όχι με την προσευχή δια μέσου του Θεού στα δυσκολοκατόρθωτα ανθρωπίνως. Ο Θεός μπορεί όλα να τα τακτοποιήση.

Μην ξεχνάτε ότι περνούμε δύσκολους καιρούς και χρειάζεται πολλή προσευχή. Να θυμάστε την μεγάλη ανάγκη που έχει ο κόσμος σήμερα και την μεγάλη απαίτηση που έχει ο Θεός από μας για προσευχή. Να εύχεσθε για την γενική εξωφρενική κατάσταση όλου του κόσμου, να λυπηθή ο Χριστός τα πλάσματά Του, γιατί βαδίζουν στην καταστροφή. Να επέμβη θεϊκά στην εξωφρενική εποχή που ζούμε, γιατί ο κόσμος οδηγείται στην σύγχυση, στην τρέλλα και στο αδιέξοδο.
Μας κάλεσε ο Θεός να κάνουμε προσευχή για τον κόσμο, που έχει τόσα προβλήματα! Οι καημένοι δεν προλαβαίνουν έναν σταυρό να κάνουν. Εάν εμείς οι μοναχοί δεν κάνουμε προσευχή, ποιοί θα κάνουν;

Πρέπει να βοηθήσουμε με την προσευχή τον κόσμο όλο, να μην κάνη ο διάβολος ό,τι θέλει. Έχει αποκτήσει δικαιώματα ο διάβολος. Όχι ότι τον αφήνει ο Θεός, αλλά δεν θέλει να παραβιάση το αυτεξούσιο. Γι᾿ αυτό εμείς να βοηθήσουμε με την προσευχή. Όταν πονάη κανείς για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και προσεύχεται, τότε βοηθιούνται οι άνθρωποι, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο.

Τα πράγματα προχωρούν τακ-τάκ. Τί μας περιμένει δεν ξέρουμε. Όλη αυτή η κατάσταση που επικρατεί, το δείχνει.
Γι’ αυτό, για έναν λόγο παραπάνω τώρα, πρέπει να στηριχθούμε πιο πολύ στην προσευχή και να πολεμήσουμε το κακό με την προσευχή. Η μόνη λύση αυτή είναι. Να παρακαλούμε τον Θεό να λυπηθή τα πλάσματα Του – αν και δεν είμαστε για να μας λυπηθή.
Δεν θα βρεθή άκρη. Καθένας ό,τι του λέει ο λογισμός θα κάνη. Θα γίνη αυτό που λέει ο Άγιος Κοσμάς: «Θα περπατάς ώρα, για να βρής άνθρωπο” και όσοι ζήσουν, θα τρώνε με χρυσά κουτάλια».
Μερικοί βέβαια έχουν τον λογισμό: «Αφού οι προφητείες θα εκπληρωθούν οπωσδήποτε, τί θα ωφελήση η προσευχή;». Ο Θεός βλέπει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά εμείς κάνουμε προσευχή, για να είναι πιο ανώδυνο ένα κακό και να μην πάρη έκταση.
Γι’ αυτό λέει και στο Ευαγγέλιο ότι για τους εκλεκτούς θα κολοβωθούν οι ημέρες.
Σε έναν πόλεμο λ.χ. με την δύναμη της προσευχής γίνεται ένα θαύμα, σώζονται περισσότεροι, υπάρχουν λιγώτερα θύματα, οπότε βοηθιούνται πνευματικά οι άνθρωποι, πιστεύουν και αλλοιώνονται με την καλή έννοια. Τα πράγματα είναι σοβαρά. Και μέχρι τώρα που δεν τινάχθηκε ο κόσμος στον αέρα, θαύμα είναι.
Ο Θεός να βάλη το χέρι Του, γιατί όλος ο κόσμος εξαρτάται από τρία-τέσσερα άτομα. Κρέμεται η τύχη του κόσμου στα χέρια μερικών παλαβών. Λέει μιά παροιμία: «Τα άλογα κλωτσούν και τα κοτόπουλα ψοφούν». Έτσι είναι. Τα μεγάλα κράτη όταν πιάνωνται, τα μικρά τα καημένα αδικούνται. Κλωτσιούνται τα μεγάλα και καταστρέφονται τα μικρά. Χρειάζεται πολλή προσευχή, πολλή προσευχή, για να φωτίση ο Θεός τους μεγάλους, γιατί, αν θέλουν, μπορούν να καταστρέψουν τον κόσμο.
Ξέρει ο Θεός πολύ εύκολα και σ’ αυτούς να δώση λίγη φώτιση. Αν ο Θεός φωτίση, βγάζει ένας μιά διαταγή και αλλάζουν όλα.
Τώρα ο αγώνας θα είναι πνευματικός… Όχι ότι πρέπει να χαίρεται κανείς γι’ αυτήν την κατάσταση πού περιμένουμε, άλλα να χαίρεται, γιατί θα αγωνισθή για τον Χριστό… θα δώσουμε εξετάσεις γιά τον Χριστό. … Να μην υπάρχη φόβος. Να χαιρώμαστε πού η μάχη είναι πνευματική. Να στηριχθήτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τί θα είστε; Οχυρό. Όχι μόνο γιά εδώ, αλλά θα μπορήτε να βοηθάτε και πιό πέρα.

Από το βιβλίο του Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου – «Πνευματική αφύπνιση», Λόγοι Β’, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

Οσία Δοσιθέα του Κιέβου, η έγκλειστη που ευλόγησε τον όσιο Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/25/%ce%bf%cf%83%ce%af%ce%b1-%ce%b4%ce%bf%cf%83%ce%b9%ce%b8%ce%ad%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba%ce%b9%ce%ad%ce%b2%ce%bf%cf%85-%ce%b7-%ce%ad%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%80%ce%bf/

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ’

Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη το κατ’ εικόνα, λαβούσα γάρ τον Σταυρόν, ηκολούθησας τω Χριστώ και πράττουσα εδίδασκες, υπεροράν μεν σαρκός, παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δε ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό και μετά Αγγέλων συναγάλλεται, Οσία Ευφροσύνη, το πνεύμά σου.

Απολυτίκιον Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ. Ήχος πλ. δ΄. Ταίς των δακρύων.

Εν τη ψυχή σου τον Χριστόν, από νεότητος εδέξω μακάριε, τας δε του κόσμου ηδονάς αποβαλών, εν ερήμοις κατώκησας, και τέκνα εν υπακοή της ταπεινοφροσύνης, καρπόν συ εξήνθησας, Σέργιε Πατήρ ημών Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Οσίου Δοσιθέου του Ερημίτου του Κιέβου
Ήχος δʹ. Ταχὺ προκατάλαβε.

Θεώ εκ νεότητος, οσιωθεισα σεμνή, ως δόσις ουράνιος, τη Εκκλησίᾳ Χριστού, εφάνης Δοσίθεε· σχήμα γὰρ εναλλάξας, και το φρόνημα άμα, ηθλησας εν σπηλαίω, μέχρι τέλους ανδρείως· διὸ και νυν σε τιμώμεν, Κιέβου το καύχημα!

Εξαποστειλάριον
Εν πνεύματι τω Ιερώ

Τον άρχοντα διέλαθες, της αισχύνης και τούτον, εν φιλοσόφω σχήματι, εναπέδειξας άνουν, παρθένος ούσα την ψυχήν, και το σώμα γέγονας, ανήρ φρονήσει και πίστει, Ευφροσύνη Οσία, των παρθένων καλλονή, μοναζουσών ωραιότης.

Δόξα. Ήχος γ΄. Την ωραιότητα.

Σοφίαν Όσιε, έχων την ένθεον, πάντα επίγεια, σοφώς κατέλιπες, αγώσι δε βίου τον σον, εν πλείστοις εξετέλεσας, όθεν αναδέδειξαι, οικητήριον έντιμον, πάσης αγιότητος, εν ευχαίς και δεήσεσι, Κυρίω προσεγγίζων, Ον αίτησαι, σώσαι τους σε ανευφημούντας.

iconandlight.wordpress.com