Πού βρίσκεται η αγάπη; Θα πεθάνω, δεν θα προλάβω να αποχαιρετήσω τη μητέρα μου και να με φιλήσει πριν πεθάνω. Φίλησέ με εσύ αντί γι’ αυτήν. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ.

 

Καλλίστρατος και οι συν αυτώ αγίοι μθ’ Μάρτυρες (304)

Επίχαρις μάρτυς εν Ρώμη (284)
Αρίσταρχος εκ των 70 Αποστόλων, επίσκοπος Απαμείας Συρίας, συνεργάτης απ. Παύλου, Ζήνων/Ζηνάς εκ των 70, επίσκοπος Διοσπόλεως (=Λαοδικείας) και Μαρκος/Ἰωάννης επίσκοπος Βύβλου (74)
Άγιος Φλαβιανός ο Α´ Αντιοχείας, πνευματικος Πατέρας αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (404)
Όσιος Ιγνάτιος της Μονής Σωτήρος Χριστού της επιλεγόμενης του Βαθέος Ρύακος (963-975)
Όσιος Σαββάτιος του Σολόφκυ (1435) και Ζωσιμας του Σολόφκυ 
Άνθιμος ο Γεωργιανός, ο τυπογράφος, ιερομάρτυς, επίσκοπος Ουγγροβλαχίας Ρουμανίας (1716)
Ακυλίνα η Ζαγκλιβερινή, νεομάρτυς Θεσσαλονίκη [μαρτύρησε 19 ετων από μουσουλμάνους] (1764)
αγία Ραχήλ της Μονής Μποροντίνο ( 1928)

Εορτάζουν στις 27 Σεπτεμβρίου.

Ἀγαπητοί, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους, ὅτι ἡ ἀγάπη ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι, … ὁ μὴ ἀγαπῶν οὐκ ἔγνω τὸν Θεόν, ὅτι ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν. (Α’ Ιω. 4,7-8)
Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί, καὶ ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καὶ ὁ Θεὸς ἐν αὐτῷ. (Α’ Ιω. 4,16)
αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. ( Ιω. 15,13)
«Τεκνία, αγαπάτε αλλήλους» (παιδιά μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο).

«Ότι κραταιά ως θάνατος η αγάπη»(=Η αγάπη είναι δυνατή σαν το θάνατο), «Άσμα Ασμάτων»

Αγαπώ σημαίνει θυσιάζομαι..
π. Αντώνιος του Σουρόζ

Θυμάμαι όταν ήμουν πρωτοετής φοιτητής: Ήμουν στο χειρουργικό τμήμα και είχαμε ένα νεαρό παιδί που πέθαινε από ένα τεράστιο απόστημα στο πόδι. Τον είχαν βάλει σε ξεχωριστό δωμάτιο λόγω της φριχτής μυρωδιάς.
Τον επισκέφτηκα μαζί με την προϊσταμένη. Ο νέος, ήταν κάπου 16-17 ετών, γύρισε προς την μεσόκοπη γυναίκα και της είπε:

– Προϊσταμένη, θα πεθάνω πριν από το επισκεπτήριο. Δεν θα προλάβω να αποχαιρετήσω τη μητέρα μου και να με φιλήσει πριν πεθάνω. Φίλησέ με εσύ αντί γι’ αυτήν.

Η προϊσταμένη έκανε βήματα πίσω και είπε:

– Δεν μας επιτρέπεται να φιλάμε τους ασθενείς» και βγήκε από το δωμάτιο…

Εγώ τον πλησίασα και του είπα:
– Δεν είμαι μητέρα, αλλά μπορώ να είμαι αδελφός σου και τον φίλησα. Τον αποχαιρέτησα και βγήκα από το δωμάτιο. Εκεί στεκόταν η προϊσταμένη και έκλαιγε.
– Ήταν λάθος μου είπε, λάθος μου, αλλά η μυρωδιά ήταν τέτοια που μου ήρθε εμετός, δεν μπορούσα να τον φιλήσω, όπως μου το ζήτησε για να πεθάνει εν ειρήνη.
Καταλαβαίνετε πού βρίσκεται η αγάπη; Αν η γυναίκα αυτή είχε μπορέσει εκείνη τη στιγμή να υπερβεί το συναίσθημα της αηδίας και να πει:
«Ό,τι και να μου συμβεί, αυτό το παιδί χρειάζεται ένα φιλί από μια μητέρα και θα του το δώσω. Ό,τι και να συμβεί σε μένα δεν έχει σημασία καμμία, σημασία έχει αυτό το παιδί»

***

Κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής υποφέραμε πολύ, διηγείται μια ευσεβής κυρία. Έφθασε ημέρα που στο σπίτι μας δεν υπήρχε τίποτε άλλο εκτός από νερό! Τότε ο πατέρας μου μας πήρε από το χέρι και ανεβήκαμε ψηλά στο βουνό, που δέσποζε πάνω από το χωριό που μέναμε, και μαζέψαμε λούπινα. Τα χιλιοέβρασε η καημένη η μητέρα μου, αλλά δεν λέγανε να ξεπικρίσουν. Με αυτά ξεγελούσαμε την πείνα μας, αλλά τα μάτια μας έκαιγαν από την πίκρα. Και να φανταστεί κανείς ότι είχαμε και σοβαρά άρρωστη την μεγαλύτερη αδελφούλα μου. Αλλά και τα δύο αδέλφια μου αγόρια που εργάζονταν κι ήταν πάνω στην ανάπτυξή τους τί να φάνε; Κάποτε η μητέρα εξοικονόμησε ένα κομματάκι σοκολάτα! Κανένας Άγγλος στρατιώτης, της την έδωσε; Από καμμιά φιλανθρωπική οργάνωση την πήρε; Δεν γνωρίζω. Η καλή μας μητέρα ούτε που την άγγιξε. Την έφερε και κρυφά την έδωσε στην άρρωστη αδελφούλα μου, με την ελπίδα πως θα δυνάμωνε. (Μάταια όμως. Σε λίγο καιρό πέθανε, την πήρε ο Θεός κοντά Του) . Ούτε όμως και η άρρωστη αδελφούλα μου την έφαγε. Επειδή άκουσε πως την άλλη μέρα η μητέρα και εγώ θα κατεβαίναμε στην πόλη με το γαϊδουράκι για κάποια αναγκαία εργασία και θα περπατούσαμε τουλάχιστον οκτώ με δέκα ώρες, με φώναξε κρυφά κοντά της και δίνοντάς μου το κομματάκι της σοκολάτας, μου είπε:

– Πάρε το, να το φας εσύ, αδελφούλα μου, γιατί έχεις να περπατήσεις πολύ αύριο και πρέπει να δυναμώσεις. Την πήρα και την φύλαξα για την αυριανή οδοιπορία. Όμως η καλή μου η μητέρα έβαλε εμένα στο γαϊδουράκι και εκείνη περπατούσε δίπλα με τα πόδια. Την παρακαλούσα ν’ ανέβει και εκείνη, αλλά δεν θέλησε. Με λυπόταν γιατί ήμουν μικρό. Τότε έβγαλα από την τσεπούλα μου την σοκολάτα και της την έδωσα λέγοντας:

– Πάρε, μαμά, φάε εσύ σοκολάτα να δυναμώσεις που περπατάς τόσες ώρες, αφού εμένα με πάει το γαϊδουράκι! Πριν προλάβει να αρνηθεί, την έβαλα στα χέρια της. Τότε κοντοστάθηκε και την κοίταξε δακρυσμένη. Είχε ξαναγυρίσει στα χέρια της!…

***

Όταν ήμουν μικρός, διηγείται ένας πιστός άνθρωπος, ήξερα ότι του πατέρα μου του άρεσαν πολύ τα φουντούκια. Δεν τα έβρισκες εύκολα τότε κι έτσι μια μέρα, που βρήκα μερικά, ήμουν πολύ χαρούμενος. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να ζητήσω από τη μητέρα μου να μου τα σπάσει να τα φάω, αλλά μετά υπερίσχυσε η αγάπη μου για τον πατέρα μου. Αποφάσισα να τα φυλάξω για εκείνον. Όταν το βραδάκι γύρισε από τη δουλειά, έτρεξα και του είπα:
– Πατέρα, φύλαξα τα φουντούκια για σένα!
Τα πήρε με πολλή χαρά, αλλά μου φάνηκε παράξενο το ότι δεν έσπασε ούτε ένα για να φάει. Μετά από τριάντα χρόνια και αφού είχε πια πεθάνει ο πατέρας μου, έμαθα τι έχει γίνει. Είχε τόσο πολύ συγκινηθεί από την αγάπη μου, που είχε κρατήσει τα φουντούκια εκείνα σ’ ένα κουτί μέσα στο γραφείο του!…

***

Αββά Ισαάκ του Σύρου

Όποιος βρήκε την αγάπη, κάθε μέρα και ώρα τρώγει το Χριστό κι από αυτό γίνεται αθάνατος (Ίω. 6, 58). Διότι «ο τρώγων -λέει- από τον άρτο πού εγώ θα του δώσω, ποτέ (“εις τον αιώνα”) δε θα πεθάνει». Μακάριος λοιπόν είναι εκείνος πού τρώγει από τον άρτο της αγάπης, πού είναι ο Ιησούς. Ότι, βέβαια, αυτός πού τρώγει από την αγάπη, τρώγει το Χριστό, το Θεό των πάντων, το μαρτυρεί ό απόστολος Ιωάννης, όταν λέει ότι «Ό Θεός είναι αγάπη» (1 Ίω. 4, 8). 

Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού. Μέσα σ’ αυτήν υπάρχει η τρυφή όλων των μακαρισμών.

Η αγάπη είναι η βασιλεία, πού μυστικά υποσχέθηκε ο Κύριος στους Αποστόλους ότι θα φάνε στη βασιλεία του. Διότι το «να τρώτε και να πίνετε στο δικό μου τραπέζι στη βασιλεία μου» (Λουκ. 22, 30) τι άλλο είναι παρά η αγάπη; Γιατί η αγάπη του Θεού μπορεί να θρέψει τον άνθρωπο, χωρίς αυτός να τρώγει και να πίνει. Η αγάπη, ακόμη, είναι το κρασί πού ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου (Ψ. 93, 16). Μακάριος είναι αυτός πού ήπιε από τούτο το κρασί. Από αυτό ήπιαν οι ακόλαστοι και ένιωσαν ντροπή οι αμαρτωλοί και λησμόνησαν τους δρόμους της αμαρτίας και οι μέθυσοι και έγιναν νηστευτές και οι πλούσιοι και πεθύμησαν τη φτώχεια και οι φτωχοί και πλούτισαν με την ελπίδα και οι άρρωστοι και έγιναν υγιείς και οι αγράμματοι και έγιναν σοφοί.

Αγαπάτε αλλήλους γιατί η αγάπη θα μας πάει στον Παράδεισο. Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/26/%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b5-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ae%ce%bb%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%ac%cf%80%ce%b7-%ce%b8%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%cf%80/

Ο Κύριος είναι τόσο φιλεύσπλαχνος, αγία Ραχήλ του Μποροντίνο
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/27/%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CF%83%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF/

Απολυτίκιον Ήχος γ’. Την ωραιότητα.

Τω θείω Πνεύματι, περιφραξάμενος, Μάρτυς Καλλίστρατε, λαμπρώς ηρίστευσας, καταβολών τον δυσμενή, σοφία των σων αγώνων όθεν και προσήγαγες, τω Χριστώ ως θυμίαμα, δήμον παναοίδιμον, Αθλητών πιστευσάντων σοι, μεθ’ ων υπέρ ημών εκδυσώπει, των ευφημούντων σε εν ύμνοις.

Ήχος β’ Ότε, εκ τού ξύλου σε νεκρόν

Χαίροις, θεολόγε αληθώς, χαίροις της Μητρός του Κυρίου, υιέ παμπόθητε, συ γαρ παριστάμενος, εν Σταυρώ του Χριστού, της ενθέου ακήκοας, φωνής του Δεσπότου, Ίδε νυν η μήτηρ σου, προς σε βοήσαντος, όθεν, επαξίως σε πάντες, ως Χριστού Απόστολον μέγαν, και ηγαπημένον μακαρίζομεν.

Ο Οίκος

Ύψη ουράνια εκμανθάνειν, και θαλάσσης τα βάθη ερευνάν, τολμηρόν υπάρχει και ακατάληπτον, ώσπερ ούν άστρα εξαριθμήσαι, και παράλιον ψάμμον ουκ έστιν όλως, ούτως ούτε τα τού θεολόγου ειπείν ικανόν, τοσούτοις αυτόν στεφάνοις ο Χριστός, όν ηγάπησεν έστεψεν! ου τω στήθει ανέπεσε, και εν τω μυστικώ δείπνω συνειστιάθη, ως θεολόγος και φίλος Χριστού.

Ωδή θ’ Ο Ειρμός
Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον

Ημάς τους πίστει παρακαλούντάς σε, σώζε παντός κινδύνου, θεολόγε μακάριε, τας πορείας ημών τας προς Κύριον, πνεύματι κατευθύνων, και οδηγών ημάς, εις οδόν ειρήνης, εντολών του Παντοκράτορος.

iconandlight.wordpress.com