Ο άνθρωπος που σου ζητάει ειλικιρνή ευγχώρεση, όταν σφάλλει να τον συγχωρείς κάθε φορά που σφάλλει με καλοσύνη και να τον αγαπάς. Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης.

 

 

Απολλωνιάς η “παρθένος καί πρεσβύτιδα” και οι σύν αυτη μάρτυρες στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου (9/2 καί 30/10, +250)
Παγκράτιος Taormina (=Ταυρομενίου) Σικελίας Ιταλίας (1ος αἰ.)
Μαρία του Ολονέτς, ασκήτρια (1860)
Νικηφόρος ο οποίος μαρτύρησε αντί του Σαπρικίου ο οποίος λυποψύχησε την ώρα των βασάνων, στην Αντιοχεία Συρίας (257)
Σίω ο εν τω Σπηλαίω Μγβίμε ασκήσας της Γεωργίας (9/5, 7/2 και 9/2, 6ος αι.)
Ρωμανός ο θαυματουργός, στην Κιλικία Μ. Ασίας (? αἰ.)
Πέτρος ο Δαμασκηνός ιερομάρτυς (775)

Εορτάζουν στις 9 Φεβρουαρίου

Άγιος μάρτυς Νικηφόρος
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο βίος του μάρτυρα Νικηφόρου δείχνει καθαρά πώς ο Θεός αποστρέφεται την υπερηφάνεια και στεφανώνει με δόξα την ταπείνωση και την αγάπη. Ζούσαν στην Αντιόχεια δύο στενοί φίλοι, ο πολυμαθής ιερέας Σαπρίκιος και ο απλός λαϊκός Νικηφόρος. Με κάποιον τρόπο, η φιλία τους έφθασε να μετατραπεί σε φοβερό μίσος του ενός για τον άλλον. Η θεοφοβούμενος Νικηφόρος προσπάθησε πολλές φορές να ειρηνεύσει με τον ιερέα. Ωστόσο, ο Σαπρίκιος σε καμμία περίπτωση δεν επιθυμούσε να συμφιλιωθεί μαζί του.

Όταν άρχισε ο διωγμός των Χριστιανών, ο πρεσβύτερος Σαπρίκιος καταδικάστηκε σε θάνατο και σύρθηκε στον τόπο της εκτέλεσης. Περίλυπος ο Νικηφόρος ακολουθούσε το Σαπρίκιο, ικετεύοντας τον καθ’ οδόν να τον συγχωρέσει, τουλάχιστον, πριν από το θάνατό του, ώστε και οι δυο να αναχωρήσουν από τη ζωή εν ειρήνη.

«Σε παρακαλώ, μάρτυρα του Χριστού», έλεγε ο Νικηφόρος, «συγχώρεσέ με αν έχω αμαρτήσει εις βάρος σου!” Ο Σαπρίκιος δεν ήθελε ούτε να κοιτάξει τον εχθρό του, αλλά ήσυχα και αλαζονικά πορευόταν προς το θάνατό του. Βλέποντας την σκληρότητα της καρδιάς του ιερέα, ο Θεός δεν ήθελε να δεχτεί τη θυσία του μαρτυρίου του και να τον στέψει με το στεφάνο του μάρτυρος, αλλά Εκείνος μυστηριωδώς συγκρατούσε τη χάρη Του. Την τελευταία στιγμή, ο Σαπρίκιος αρνήθηκε τον Χριστό και δήλωσε ενώπιον των δημίων του ότι θα προσκυνήσει τα είδωλα. Έτσι συμβαίνει με το τυφλό μίσος! Ο Νικηφόρος εκλιπαρούσε τον Σαπρίκιο να μην αρνηθεί το Χριστό λέγοντας: ” Αγαπημένε μου αδελφέ, μην το κάνεις αυτό, μην αρνηθείς τον Κύριό μας Ιησού Χριστο. Μην χάσεις τον ουράνιο στέφανο”. Όμως, όλα ήταν μάταια. Ο Σαπρίκιος παρέμεινε αμετάπειστος. Στη συνέχεια, ο Νικηφόρος φώναξε προς τους δημίους: «Κι εγώ, χριστιανός είμαι, αποκεφαλίστε με στη θέση του Σαπρικίου!” Οι δήμιοι ενημέρωσαν τον δικαστή και εκείνος διέταξε την απελευθέρωση του Σαπρικίου και, στη θέση του, τον αποκεφαλισμό του Νικηφόρου. Με χαρά ο Νικηφόρος χαμήλωσε το κεφάλι του πάνω στην πέτρα και αποκεφαλίστηκε. Έτσι, έγινε άξιος της Βασιλείας και στέφθηκε με το αθάνατο στεφάνι της δόξας του Θεού. Αυτό συνέβη το έτος 260 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Γαλλιηνού.
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Φεβρουαρίος),

Συγχωρώ δεν σημαίνει μόνο, ότι δεν εκδικούμαι, αλλά κρύβω με τη σιωπή και ξεχνώ, το αμάρτημα του αδελφού μου… (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

***

 Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης

Ο άνθρωπος που σου ζητάει ειλικιρνή ευγχώρεση, όταν σφάλλει να τον συγχωρείς κάθε φορά που σφάλλει με καλοσύνη και να τον αγαπάς και από κοντά. Τον δε πονηρό που σου ζητάει δήθεν συγχώρεση, για να κάνει τη δουλειά του και συνέχεια σε μπλέκει στις υποθέσεις σου, που βλάπτουν ψυχικά και άλλους ανθρώπους, συγχώρεσέ τους εβδομήντα επτά φορές μαζεμένες και στο εξής να τον αγαπάς από μακριά και να εύχεσαι γι’ αυτόν.

Αν πρέπει να ζητά κανείς συγχώρηση από τον άνθρωπο στον οποίο σφάλλει, πόσο μάλλον πρέπει να ζητά συγχώρηση από τον Θεό, για τα καθημερινά σφάλματά του.

Να αποκτήσεις μητρική καρδιά για τους άλλους. Βλέπεις, η μάνα όλα τα συγχωρεί και καμμιά φορά κάνει πως δεν βλέπει.

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης Τη συγχώρεση πρέπει να την δίνουμε σε όλους, όπως κάνει και ο ίδιος ο Θεός. Βρέχει επί δικαίους και αδίκους, γράφει το Ευαγγέλιο. Διότι είμαστε όλοι αμαρτωλοί και όλοι θα έπρεπε να καταδικαστούμε για τις αμαρτίες μας, λίγες ή πολλές. Γι’ αυτό πρέπει να συγχωρούμε και να ευχόμαστε στο Θεό, να συγχωρήσει και εμάς τους αμαρτωλούς, που πολύ συχνά, δεν καταλαβαίνουμε τι κάνουμε και τι δεν κάνουμε…

***

Άγιος Σίω ο εν τω Σπηλαίω Μγβίμε ασκήσας της Γεωργίας

Στην περιοχή του Μγβίμε, όπου ασκήτευε ο Όσιος Σίος ο Σπηλαιώτης, τα θηρία, και κυρίως οι λύκοι, κατασπάραζαν συχνά τα ζώα των ανθρώπων, που έφθαναν ως εκεί ζητώντας θεραπεία, αλλά και τα γαϊδουράκια, πού είχαν οι ασκητές, για να μεταφέρουν διάφορα φορτία.
Ο Όσιος Σίος, βλέποντας τόσο τους προσκυνητές όσο και τους μοναχούς να θλίβονται για την απώλεια των υποζυγίων τους, προσευχήθηκε στον Κύριο, να οδηγήσει μπροστά του όλα τα άγρια ζώα που ζούσαν στον Μγβίμε.
Μόλις τελείωσε την παράκληση του και βγήκε από την σπηλιά του, αντίκρισε αναρίθμητα θηρία, μικρά και μεγάλα, να στέκονται εκεί, με σκυμμένα τα κεφάλια, σαν να περίμεναν κάποια εντολή του.
–Ακούστε τι θα σας πω, άρχισε να τα νουθετεί ο Όσιος. Ο Χριστός γνωρίζει πως η καρδιά μου πονά για σας. Αυτή η έρημος όμως θα γεμίσει ανθρώπους, που θα δοξολογούν τον Θεό, γι’ αυτό πρέπει να πάτε σε άλλον τόπο. Μόνο ένα από σας θα μείνει εδώ, για να βόσκει τα γαϊδουράκια των αδελφών. Έτσι θα εξιλεωθείτε για τις ζημιές που κάνατε.

Σε λίγα λεπτά όλα τα θηρία είχαν εξαφανιστεί, εκτός από έναν λύκο, που έμεινε ακίνητος μπροστά στον Όσιο, κοιτάζοντάς τον στα μάτια.
–Στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, είπε εκείνος, σε προστάζω από σήμερα να φυλάς τα υποζύγια των αδελφών. Κάθε πρωί θα τα οδηγείς στην βοσκή και κάθε βράδυ θα τα φέρνεις πίσω. Θα τρως ότι τρώμε κι εμείς. Ζώο ή άνθρωπο δεν θα πειράξεις. Εμπρός, δουλειά τώρα.
Από τότε ο λύκος, ημερωμένος και υποταγμένος στον Όσιο, έβοσκε τα γαϊδουράκια. Σάρκα δεν γεύθηκε ποτέ. Κάθε πρωί έτρωγε ψωμί μουσκεμένο σε νερό, το ίδιο και το βράδυ. Ύστερα πήγαινε στην φωλιά του -μια τρύπα σκαμμένη από τον Όσιο Σίο δίπλα στην σπηλιά του- όπου περνούσε την νύχτα.

Πέρασαν έτσι έξι χρόνια. Μια μέρα ο λύκος έφερε πίσω τα ζώα νωρίτερα από την συνηθισμένη ώρα και άρχισε ν’ αλυχτά παράξενα. Οι Πατέρες δεν άργησαν να διαπιστώσουν πώς έλειπε ένα γαϊδουράκι, που ανήκε στον μοναχό Κόνωνα. Πιστεύοντας ακράδαντα πώς ο λύκος είχε φάει τον ζώο του, ο Κόνων έτρεξε στην σπηλιά του Οσίου.

–Γέροντα, εξ’ αιτίας σου έχασα τον γάιδαρο μου, ξέσπασε θυμωμένος.

Ο πραότατος Σίω δεν ταράχθηκε από την απρεπή συμπεριφορά του υποτακτικού του. Στο μεταξύ ο λύκος είχε πλησιάσει κοντά τους. Τους κοιτούσε και κουνούσε την ουρά του, σαν να ήθελε κάτι να τους πει. Βλέποντας όμως πώς δεν τον καταλάβαιναν, άρπαξε το ραβδί του Κόνωνα με τα δόντια του κι άρχισε να τον τραβά επίμονα.
Τον ακολούθησαν και σε λίγο βρέθηκαν επάνω από ένα βάραθρο. Έσκυψαν με προσοχή και είδαν στο βάθος του το γαϊδουράκι να κείτεται νεκρό μέσα σε μια λίμνη αίματος. Ήταν φανερό ότι είχε τσακιστεί στο γκρεμό.
Ο Κόνων, μετανοημένος, ζήτησε με δάκρυα συγγνώμη από τον Γέροντα. Ύστερα από αυτό το γεγονός ο Όσιος είπε στον λύκο:
Αρκετά μας υπηρέτησες. Σ’ ευχαριστούμε για τους κόπους σου. Πήγαινε πια να βρεις τους συντρόφους σου. Τα γαϊδουράκια θα τα βόσκουν από δω και πέρα οι αδελφοί.
https://animalsofmyheart.wordpress.com/2017/01/07/78987-567-678/

Πάτερ, άφες αυτοίς• ου γαρ οίδασι τι ποιούσι… Τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο η κοσμική γνώση αν δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να συγχωρέσει τον πλησίον του, να του πει ένα καλό λόγο ή να του ρίξει μια γλυκιά ματιά; Τίποτα απολύτως. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/09/14/%cf%80%ce%ac%cf%84%ce%b5%cf%81-%ce%ac%cf%86%ce%b5%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%af%cf%82-%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%cf%81-%ce%bf%ce%af%ce%b4%ce%b1%cf%83%ce%b9-%cf%84%ce%b9-%cf%80%ce%bf/

Ο Κύριος με Αγίασε επειδή συγχωρούσα!.. Η υπομονή και η σιωπή του αγίου Νεκταρίου- Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/08/%E1%BC%A1-%E1%BD%91%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BD%E1%BD%B4-%CE%BA%CE%B1%E1%BD%B6-%E1%BC%A1-%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%E1%BD%B4-%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6-%E1%BC%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%B5%CE%BA/

Αν δε συγχωρήσουμε τον αδελφό μας από την καρδιά μας, χάνουμε το δικαίωμα να ονομάσουμε Πατέρα μας το Θεό, και θα μας συμπεριφερθεί με τον τρόπο που εμείς συμπεριφερόμαστε στον αδελφό μας. Ας βιαστούμε να συγχωρήσουμε… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/08/23/%CE%B1%CE%BD-%CE%B4%CE%B5-%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8C-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84/

Απολυτίκιον οσίου Σίω της Γεωργίας. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ε᾿ν οπή γης βαθεία τον ενασκήσαντα, Σίω, κανόνα Οσίων, ώπερ οι θήρες δρυμού καθυπείκων ευλαβώς εγκωμιάσωμεν, ότι ξυλάνθρακας χερσίν ανημμένους αβλαβώς βαστάσαι κατηξιώθη και θυμιάσαι, τον Κτίστην ημίν αεί καθιλεούμενον.

Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Αγάπη του Κτίσαντος, καταυγασθείς την ψυχήν, του νόμου της χάριτος, εκπληρωτής ακριβής, εμφρόνως γεγένησαι• όθεν και τον πλησίον, ως σαυτόν αγαπήσας, ήθλησας Νικηφόρε, και τον όφιν καθείλες. Εντεύθεν εν ομονοία, ημάς διατήρησον.

Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η παρθένος σήμερον.

Πτερωθείς αοίδιμε, τη του Κυρίου αγάπη, και τον τούτου ένδοξε, Σταυρόν επ’ ώμων βαστάσας, ήσχυνας του διαβόλου τας μεθοδείας, ήθλησας μέχρι θανάτου και αληθείας. Δια τούτο ανεδείχθης, οπλίτης μύστης, Θεού της Χάριτος.

Κάθισμα. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Της αγάπης τω νόμω περιφραττόμενος, μνησικακίας καθείλες την ανομίαν στερρώς, Νικηφόρε Αθλητά αξιοθαύμαστε, και νίκης στέφανον λαμπρόν, θριαμβεύσας τον εχθρόν, εδέξω παρά Κυρίου· Ον εκδυσώπει απαύστως, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Ο Οίκος

Την του Παύλου σαφώς διδασκαλίαν επόθησας, και τοις στέρνοις τοις σοίς Ένδοξε κατεφύτευσας, βοών· Η αγάπη ουκ ασχημονεί, αύτη τον Κτίστην άνθρωπον τέλειον ημίν εχαρίσατο, δι’ αγάπην πάντα υπέμεινεν, ήλους και σταυρόν, όξος και εμπτύσματα, λόγχη επάγη πλευράν αγίαν, δι’ ης ανέβλυσεν ημίν αίμα και ύδωρ θεουργόν, ον ποθήσας, εφάνης νικηφόρος, ως και τη κλήσει, οπλίτης, μύστης Θεού της χάριτος.

iconandlight.wordpress.com