Η έλλειψη εμπιστοσύνης στον Δημιουργό μας, οδηγεί στις… κάλπες.

 

ΘΕΟΣ! ‘Ενα ουσιαστικό με δύο ρίζες:

1. Θέω= σπεύδω ταχέως
2. Θεώ= επιβλέπω

Με την πρώτη έννοια αναφέρονται οι αρχαίοι των Ελλήνων θεοί. Ηταν εκείνοι που έτρεχαν στις ανάγκες και στα προβλήματα των ανθρώπων. Με τη δεύτερη έννοια, αναφερόταν ανέκαθεν ο Δημιουργός Θεός! Ο Τρισυπόστατος Δημιουργός των πάντων, όπως μας τον αναφέρουν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, ο Ηράκλειτος, ο Πυθαγόρας, αρκετοί ακόμη αρχαίοι Ελληνες φιλόσοφοι, αλλά και η εν Χριστώ θεολογία.

ΑΝΘΡΩΠΟΣ: ένα ουσιαστικό με δύο έννοιες:

1. Ανω θρώσκω= κατάγομαι άνωθεν και
2. Αναρθρώ α όπωπα= ονομάζω όσα βλέπω

Με την πρώτη έννοια, αποδίδεται η καταγωγή του ανθρώπου, η οποία είναι άνωθεν. Δηλώνει ουσιαστικά τη θεϊκή καταγωγή του ανθρωπίνου γένους. Με τη δεύτερη έννοια, δηλώνεται μία εξαιρετικά σημαντική ιδιότητα του ανθρώπου: να δίνει όνομα (να «βαπτίζει») όλα όσα βλέπει.

Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι πουθενά αλλού στον πλανήτη Γη δε χρησιμοποιείται ο όρος άνθρωπος! Αντιθέτως, χρησιμοποιείται ο όρος «human» στην αγγλική, «Mann» στη γερμανική, «Homme» στην φραγκική (γαλλική για τους «political correct»), «Hombre» στην ισπανική κοκ. Ολα προερχόμενα από το λατινικό «homo», το οποίο με τη σειρά του αποτελεί παραφθορά της ελληνικής φράσεως «χους ειμί» που αποδίδεται στη νέα ελληνική ως «είμαι από χώμα».

Το δε «χους ειμί», το συναντάμε ως “χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει”, στη νεκρόσιμο ακολουθία. Πρόκειται για μία προσθήκη ιουδαϊκής προέλευσης επί της ουσίας, που σκοπό έχει να ταπεινώσει (με την κακή έννοια) την ανθρώπινη υπόσταση. Να την αποκόψει από τη θεϊκή της καταγωγή. Να την υποβιβάσει σε ένα συνοθύλευμα χημικών στοιχείων, αφαιρώντας το σημαντικότερο και το πιο ξεχωριστό «συστατικό» της ανθρώπινης υπόστασης: την ψυχή. Την ψυχή, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Δημιουργό μας!

Θα αναρωτιέστε φαντάζομαι, για ποιον λόγο έκανα όλον αυτόν τον μακροσκελή (θεολογικό) πρόλογο και ποια η σχέση του με το θέμα της παρούσης δημοσίευσης. Θα σας εξηγήσω ευθύς αμέσως.

Οι Ελληνες, άνθρωποι όντες, άνω θρώσκοντες και αναρθρώντες α οπώπαμεν, λέμε ότι πιστεύουμε στο Θεό! Είναι όμως έτσι;

«Η Ελλάδα κατάντησε σκισμένο πουκάμισο και αυτή τη στιγμή κυβερνάται από το διάβολο. Είμαστε ένας όχλος πια …..πρόβατα δίχως ποιμένα ….δεν ξέρουμε που να πάμε. Δε γνωρίζουμε που είναι το φως και που το σκοτάδι. Ζούμε τους έσχατους καιρούς, την εποχή του αντίχριστου όπου η εμφάνιση του θα γίνει αμέσως μετά το τελικό χάραγμα που έρχεται σύντομα.»

Αυτά ήταν τα λόγια του Οσίου Παϊσίου! Λόγια που μαρτυρούν ότι οι Ελληνες, αρνηθήκαμε τη θεϊκή μας καταγωγή, εγκαταλείψαμε την πίστη μας στο Δημιουργό μας και πιστέψαμε στους ανθρώπους. Οχι όμως σε οποιουσδήποτε ανθρώπους. Πιστέψαμε στους «humans». Εκείνους που έχοντες καταγωγή από το χώμα (χους ειμί), κυβερνώνται υπό του διαβόλου. Εκείνους που κατέχουν την κοσμική εξουσία, έχοντας απωλέσει την ψυχή τους.

Αυτοί οι κατέχοντες την κοσμική εξουσία, είναι οι απόγονοι εκείνων που εφηύραν τη «δημοκρατία». Το πολίτευμα – αυθυποβολή!

Οι δημιουργοί της δημοκρατίας, κατάλαβαν από πολύ νωρίς ότι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να νοιώθουν ότι ελέγχουν την εξουσία. Να νοιώθουν ότι είναι κυρίαρχοι και ότι η εξουσία εντέλεται από το λαό.

Και τότε τέθηκε το ερώτημα: πώς θα γίνει να κάνουμε αυτό που θέλουμε αλλά ταυτόχρονα ο λαός να πιστεύει ότι κάνουμε αυτό που θέλει εκείνος, ώστε να μην έχουμε αντίσταση;

Η απάντηση βρέθηκε στη Χίο! Στο χωριό που σήμερα αποκαλείται Θολοποτάμι. Η περιοχή εκείνη είχε ένα ιδιαίτερο πολίτευμα, το οποίο είχε τα πρώτα δείγματα δημοκρατίας. Οι Νόμοι αυτού του πολιτεύματος βρίσκονταν σε μία στήλη.

Χιακές στήλες

Πήραν λοιπόν αυτούς τους Νόμους, τους μελέτησαν κι όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, βρέθηκε το κατάλληλο θύμα που θα έφτιαχνε το πρώτο δημοκρατικό πολίτευμα. Και το όνομα αυτού… Περικλής!

Ο μεν Περικλής, ήταν ένας εξαίρετος στρατιωτικός, αλλά από πολιτική δεν κατείχε το παραμικρό. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι στην αρχαία Αθήνα που έλεγαν ανοιχτά ότι τον «έσερνε από τη μύτη» η Ασπασία. Και πράγματι, μπορεί στο πεδίο της μάχης ο Περικλής να ήταν ένα στρατηγικό μυαλό, αλλά στο πεδίο της πολιτικής η Ασπασία ήταν εκείνη που κινούσε τα νήματα.

Περισσότερα περί Περικλέους και δημοκρατίας, μπορείτε να διαβάσετε στο από 20 Ιανουαρίου 2021 άρθρο μου στο ιστολόγιό μας με τίτλο «Ποια δημοκρατία;«

Για να μη μακρυγορώ, ας φτάσουμε στο σήμερα και ας αναρωτηθούμε, όσοι πιστεύουμε στο Θεό: είδατε πουθενά να γίνονται εκλογές για να επιλέξουν οι αγγελικές δυνάμεις το ποιος θα είναι Θεός; Φυσικά και όχι!

Είδατε πουθενά στην ελληνική αρχαία ιστορία οι θεοί των Ελλήνων να διεξάγουν εκλογές στον Ολυμπο για το ποιος θα είναι βασιλέας θεών τε και ανθρώπων; Φυσικά και όχι!

Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς το γιατί;

Φυσικά και όχι… Σωστά;

Αν δούμε είτε τη χριστιανική θεολογία, είτε της Πατρώας Πίστεως, θα διαπιστώσουμε ότι κυριαρχεί η μοναρχία! Ακόμα κι αν μελετήσουμε την αρχαία ελληνική ιστορία, θα δούμε ότι οι θεοί δεν εμφανίστηκαν ποτέ στους δημοκρατικά εκλεγμένους άρχοντες. Εμφανίζονταν μόνο στους βασιλείς.

Η δημοκρατία αποτελεί μια αυθυποβολή. Δημιουργεί την ψευδαίσθηση στους λαούς ότι μπορούν να ελέγχουν την εξουσία. Κάτι όμως που ουδέποτε συνέβη. Είτε στην αρχαία Αθήνα όπου υπήρχε η Εκκλησία του Δήμου (ένα είδος πρώιμου κοινοβουλίου), είτε στη σύγχρονη δημοκρατία όπου κυριαρχεί το κοινοβούλιο, ο λαός δεν έχει καμία απολύτως εξουσία. Τρέχει στις εκλογές, ψηφίζει και ως εκεί. Στην κάλπη εξαντλείται η λαϊκή εξουσία.

Με την ευκαιρία, μόνο εγώ καταφέρνω στη λέξη «κάλπη» να κάνω συνειρμό με τη λέξη «κάλπικος»;

Οι εκλογές αποτελούν μία θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστές τους ψηφοφόρους. «Ολοι δικαιούνται 15 λεπτά δημοσιότητας» είχε πει ο γνωστός Andy Warhol. Για τους ψηφοφόρους τα λεπτά δημοσιότητας και υπερηφάνειας βέβαια, είναι όσα χρειάζονται από τη στιγμή που θα μπει στο εκλογικό τμήμα, ως τη στιγμή που θα βγει. Σε όλη τη διάρκεια αυτή όμως, δεν παύει να είναι το κοροϊδάκι της εξουσίας.

Η νοθεία βρίσκει συνέχεια νέους τρόπους να ελέγχει το ποιος θα βρίσκεται στην εξουσία. Αρχικά ήταν η καταμέτρηση των ψήφων στο Υπουργείο Εσωτερικών όπου γινόταν το ασυγκράτητο πανηγύρι ανταλλαγής ψήφων, με τα «μικρά» κόμματα να βλέπουν να εξαφανίζονται δικές τους ψήφοι και να πηγαίνουν στα «μεγάλα» κόμματα. Στη συνέχεια ήρθαν τα «exit poll». Ποιος ο λόγος να κουραζόμαστε να ανταλλάσσουμε ψήφους ενώ όλα μπορούν να τα κάνουν τα ψηφιακά μέσα;

Τώρα, η νοθεία έχει βρει δύο νέους τρόπους που ανθούν στις ΗΠΑ και οσονούπω θα τα δούμε να ανθούν και στις ευρωπαϊκές χώρες: η «επιστολική ψήφος» και η «διαδικτυακή ψήφος»… Και μέσα σε όλα αυτά, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι η νοθεία δε θα έχει μεγάλη απόκλιση από τα πραγματικά αποτελέσματα, επιστρατεύονται τα δύο «πλυντήρια εγκεφάλων» του Συστήματος: τα συστημικά ΜΜΕ και οι δημοσκοπήσεις! Κι όλα πάνε ρολόι… Κι ο λαός βαυκαλίζεται ότι επιλέγει το ποιος θα κυβερνήσει…

Κι επανερχόμαστε στο θέμα μας…

Είναι δεδομένο πως όταν ο άνθρωπος αρνείται να παραδώσει τη ζωή και το μέλλον του στο Δημιουργό του, τότε αυτόματα μόνο τα χειρότερα μπορεί να περιμένει. Καθ’ όλο το πέρασμα των ετών, υπήρξαν προειδοποιήσεις μέσω εκείνων που ονομάζουμε «προφητείες». Από τον Λέοντα το Σοφό ως τον Οσιο Παΐσιο, δεκάδες ήταν εκείνοι που μας είχαν προειδοποιήσει για το τι μέλλει γενέσθαι.

Η προφητεία, στην πραγματικότητα είναι μία προειδοποίηση του στυλ: «πρόσεχε, μην κάνεις αυτό, γιατί θα συμβεί εκείνο». Οι προφητείες, δεν αποτελούν μονόδρομο. Δε σημαίνει πως ό,τι ειπωθεί σε μία προφητεία αυτό και θα γίνει. Αντιθέτως, είναι στο χέρι μας να μην πραγματοποιηθεί μία δυσοίωνη προφητεία. Μέχρι βέβαια, να φτάσουμε στο «μη παρέκει», οπότε τότε είναι μονόδρομος.

Και καταφέραμε να φτάσουμε στο «μη παρέκει». Και το καταφέραμε με το να στηρίζουμε το μέλλον μας στους «χωμάτινους» εχθρούς της ανθρωπότητας και αμετανόητους υπαλλήλους του Αντικειμένου (> αντί + κείμενος = αυτός που βρίσκεται απέναντι / αντίθετα => ο άρχων του υλικού κόσμου = ο διάβολος / σατανάς / Σαμαήλ κοκ). Κι αυτή ακριβώς ήταν η προειδοποίηση: μη στηριχτείτε σ’ εκείνους που υπηρετούν τον Αντικείμενο, γιατί τότε θα πάθετε μεγάλα δεινά. Και στηριχτήκαμε… Και τα παθαίνουμε…

Περί του εκ πενίας βασιλέως.

Μέσα στις δυσοίωνες προφητείες ωστόσο, εμφανίζεται ένα φως που έρχεται να μας δώσει θάρρος. Ενα φως που δείχνει ότι παρά το γεγονός ότι εμείς εγκαταλείψαμε το Δημιουργό μας, Εκείνος δε μας εγκαταλείπει. Σίγουρα θα πρέπει να πάρουμε ένα μάθημα για τις πράξεις μας, αλλά και πάλι θα επέλθει η λύτρωση! Ο πάλαι ποτέ «από μηχανής θεός», ο οποίος συγκεντρώνεται στο πρόσωπο ενός φτωχού ανθρώπου ο οποίος αναμένεται να λάβει την εξουσία να κυβερνήσει.

Λέων ο Σοφός.

Ο Αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Λέων ο στ’, επονομαζόμενος και «Σοφός», ήταν μία ηγετική φυσιογνωμία και όπως φαίνεται και από το προσωνύμιο, ήταν ένας αυτοκράτορας με σύνεση και σοφία. Εκείνος λοιπόν, αναφέρθηκε στον «εκ πενίας βασιλέα», λέγοντας:

«Σχετικά με το θρύλο του φτωχού κι εκλεκτού βασιλιά του γνωστού κι αγνώστου, που κατοικεί στα σύνορα του Βυζαντίου… Αυτός είναι ο αληθινός βασιλιάς που τον έδιωξαν από το σπίτι του οι άνθρωποι…. Θα αποκαλυφθεί στο τέλος των Τούρκων (Iσμαηλιτών) ημέρα Παρασκευή, ώρα 3η.»

Ακολουθεί μία επεξηγηματική περιγραφή, για να φτάσει στο σημείο όπου αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια χαρακτηριστικά. Το νύχι του μεγάλου δακτύλου του δεξιού ποδιού έχει ένα εξόγκωμα… πάνω στις δύο ωμοπλάτες του υπάρχουν πορφυροί σταυροί… και το όνομα αυτού του βασιλιά είναι κρυμμένο μέσα στα έθνη…»

Κι εδώ, οι διάφοροι «προφητολόγοι» του διαδικτύου, έσπευσαν να ερμηνεύσουν ότι ο «εκ πενίας βασιλεύς» θα έχει 6 δάκτυλα στο δεξί πόδι… Η βλακεία σε όλο της το μεγαλείο!

Το αυθεντικό κείμενο συγκεκριμένα αναφέρει το εξής:

«…έχοντα επί τον δεξιόν αυτού πόδα καλάμου τύλωμα…»

Για όσους βέβαια γνωρίζουν ορθογραφία, αμέσως προκαλεί εντύπωση η λέξη «τύλωμα «η οποία είναι ανορθόγραφη στο πρωτότυπο κείμενο, όπου αναγράφεται ως «τήλωμα». Μάλιστα, ο Λέων διευκρινίζει: «καλάμου τήλωμα»!

Τι όμως είναι το τύλωμα; Σίγουρα δεν πρόκειται για έκτο δάκτυλο όπως φαντάζονται ορισμένοι. Το τύλωμα είναι ένα εξόγκωμα. Μία μορφή τυλώματος είναι ο κοινός κάλος. Μία άλλη είναι εκείνη όπου το εξόγκωμα συνοδεύεται από πληγή.

Μορφή τυλώματος στο πόδι όπου το εξόγκωμα βρίσκεται κάτω από το νύχι και φαίνεται και η πληγή

Τέτοιου είδους τύλωμα όπως αυτό στη φωτογραφία, συνήθως συμβαίνει ύστερα από ατύχημα, όταν εξ αιτίας αυτού, το νύχι αποκολλείται και στη συνέχεια δημιουργείται νέο.

Ο Λέων ο Σοφός, αναγράφει σαφώς: «καλάμου τύλωμα». Δηλαδή με πληγή η οποία ομοιάζει με αυτήν που προκαλεί ένα καλάμι… Τώρα, πού είδαν το έκτο δάκτυλο κάποιοι… αδυνατώ να το προσδιορίσω.

Οσιος Ανδρέας ο Δια Χριστόν Σαλός

Ο Οσιος Ανδρας, είχε επιλέξει τη σαλότητα ως «άθλημα» του βίου του. Δηλαδή παρίστανε τον τρελό, ώστε να τον χλευάζουν οι άλλοι. Ωστόσο μέσα στην «τρέλα» του, αποκάλυπτε στους άλλους τις αμαρτίες τους. Επίσης, από αυτά που μάζευε από ελεημοσύνες, δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του και όλα τα έδινε κρυφά σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη.

Ο Οσιος Ανδρέας, φαίνεται να βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με τον Λέοντα και μας αναφέρει:

«Τώρα, παιδί μου, Πως να σου διηγηθώ χωρίς δάκρια για την αρχή των ωδίνων και τη συντέλεια; Κατά τις έσχατες ημέρες θα αναδείξει ο Θεός βασιλιά κάποιο φτωχό. Ο βασιλιάς αυτός θα πολιτευθεί με δικαιοσύνη, θα σταματήσει όλους τους πολέμους και θα πλουτίσει τους φτωχούς.»

Κάποιοι σε αυτές τις δύο προφητείες, για κάποιο λόγο, κόλλησαν το όνομα «Ιωάννης», που όμως δεν υπάρχει ούτε στην προφητεία του Λέοντος, ούτε στην προφητεία του Οσίου Ανδρέου. Και κάπως έτσι ξεκίνησε κι ένα πανηγύρι γύρω από το όνομα του Αυτοκράτορα Ιωάννη Βατάτζη…

Ιωάννης Βατάτζης

Ο Ιωάννης Γ΄ Δούκας Βατάτζης (Διδυμότειχο, 1193 – Νυμφαίο Ιωνίας, 3 Νοεμβρίου 1254) ήταν ο δεύτερος Αυτοκράτορας της Νικαίας (1222-1254), διάδοχος και γαμπρός του Θεοδώρου Α’ Λάσκαρη. Συνετός κυβερνήτης και ικανός στρατιωτικός, υπήρξε συνεχιστής του έργου του προκατόχου του, επιτυγχάνοντας να υπερδιπλασιάσει τις κτήσεις που παρέλαβε και να ανορθώσει κοινωνικά και οικονομικά το κράτος, θέτοντας τις βάσεις για την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης. (πηγή: Wikipedia)

Ο Ιωάννης, αναδείχθηκε σε μία εποχή που οι παπικοί Σταυροφόροι είχαν κατακτήσει και λεηλατήσει το Βυζάντιο. Η ικανότητά του στον στρατιωτικό τομέα ήταν εξαιρετική, αλλά το ίδιο και στον πολιτικό τομέα, ειδικά σε μία εποχή που οι πόλεμοι ήταν μία καθημερινότητα.

Ωστόσο, ο ισχυρισμός ότι ο Ιωάννης θ’ αναστηθεί για να κυβερνήσει, είναι τουλάχιστον γελοίος! Τόσο από την άποψη των προφητειών, όσο και από την άποψη της λογικής.

Οπως είδαμε, καμία από τις παραπάνω βασικές προφητείες δεν αναφέρει το όνομα Ιωάννης. Το αναφέρουν όμως δευτερεύουσες προφητείες. Κι εδώ θα μου επιτρέψετε να επικαλεστώ τον αρχαίο φιλόσοφο Αντισθένη ο οποίος είχε πει: «αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις».

Αν δεχθούμε το «Ιωάννης», τότε μάλλον θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ετυμολογία του ονόματος η οποία θα μας κάνει να καταλάβουμε ότι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να υπάρχει έστω και έμμεση αναφορά στον Ιωάννη Βατάτζη.

Στην εβραϊκή γλώσσα, το όνομα Ιωάννης αποδίδεται ως «κεχαριτωμένος». Δηλαδή, εκείνος ο οποίος έχει λάβει την χάρη (προφανώς από το Θεό). Στην εβραϊκή, το όνομα Ιωάννης προφέρεται יוחנן (Γιοάναν). Μία άλλη ερμηνεία του ονόματος είναι «δώρο Θεού», που στην ελληνική θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι συνώνυμη του «Δωρόθεος».

Κρατώντας αυτό, πάμε να δούμε γιατί είναι γελοίος ο ισχυρισμός της ανάστασης του Ιωάννη Βατάτζη και η ανάληψη της κυβέρνησης από αυτόν:

1. Οι προφητείες μιλούν περί του «εκ πενίας βασιλέως» και όχι του «εκ του τάφου βασιλέως»
2. Οι προφητείες μιλούν για «φτωχό άνθρωπο» κι όχι για νεκρό αυτοκράτορα.
3. Το πραγματικό όνομα του εκ πενίας βασιλέως είναι ένα όνομα των εθνών. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό σημαίνει ότι είναι ένα όνομα που προφέρεται σε όλες τις γλώσσες του κόσμου
4. Είτε το όνομα του εκ πενίας είναι Χρήστος, είτε Γιώργος, είτε Γιάννης, είτε οτιδήποτε άλλο, σίγουρα θα είναι «Ιωάννης» με την έννοια ότι θα έχει λάβει παρά Θεού χάρη και θα αποτελεί δώρο Θεού για την ανθρωπότητα και κυρίως για την Ελλάδα.

Κι αφού έκανα όλον αυτόν τον τεράστιο κύκλο, ώρα να επιστρέψω στον τίτλο του άρθρου.

Ο Δημιουργός λοιπόν, μέσω των προφητών, μας έχει δηλώσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ΕΚΕΙΝΟΣ θα επιλέξει τον άνθρωπο που θα κυβερνήσει. Θα τον επιλέξει και θα μας τον προσφέρει. Ωστόσο, εμείς ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ να δεχτούμε την επιλογή Του! ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ το θέλημά Του! ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ τον εκλεκτό Του!

Και τι κάνουμε;

Τρέχουμε στις κάλπες για να επιλέξουμε τον εκλεκτό ενός Συστήματος που ελέγχει ο Αντικείμενος. Τρέχουμε να επιλέξουμε τον εκλεκτό του εχθρού της ανθρωπότητος…

Προτιμάμε τις επιλογές του εχθρού της ανθρωπότητος από την επιλογή Εκείνου που αγαπά την ανθρωπότητα. Και προτιμάμε τον εχθρό της ανθρωπότητας, δημοκρατίας ένεκεν… Ενός τεράστιου ψέματος που δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να ελέγχει και να κοιμίζει τους λαούς! Μπράβο μας! Τέτοιοι είμαστε, τέτοια δεινά και χειρότερα μας αξίζουν.

Γι’ αυτό όταν ακούω κάτι τύπους σαν τον Λάμπρο Πάσχο (Mr. Gnosi 2 go), την Μπέτυ Γιαννά (Betty Direct) και οποιονδήποτε άλλον να προτρέπει τον κόσμο να πάει να ψηφίσει, ξέρω ότι έχω να κάνω με φθηνούς λακέδες του Συστήματος που καθοδηγούν το λαό στα δόντια του απάνθρωπου και ανθελληνικού κτήνους που λέγεται Σύστημα!

Και γι’ αυτό επιμένω ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης στο Θεό και Δημιουργό μας, οδηγεί στις κάλπες… 

kanenazori.com