Πατριάρχης Παύλος της Σερβίας (Stojčević)
Κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του ο Κύριος δεν θα μας ρωτήσει σε τι εποχές ζήσαμε, αλλά πώς συμπεριφερθήκαμε στον πλησίον μας!
Χωρίς έλεος και ευαισθησία στους άλλους, δεν θα σωθούμε.
«Εάν μπορούσα να προφθάσω, μάρτυς μου ο αναστάς Θεός, θα στεκόμουν ενώπιον των ναών, των νοσοκομείων και ενώπιον των πολυτελών χώρων για τις δεξιώσεις και τις επιδείξεις μόδας, και προσωπικά θα ζητούσα ελεημοσύνη για τα δοκιμαζόμενα αδέλφια και παιδιά μας. Ο κάθε από εμάς θα έπρεπε, με ενεργό τρόπο, να ντροπιάση όλες εκείνες τις επιδεικτικές πλεονεξίες, οι οποίες υπάρχουν σε τόσους δημοσίους χώρους, και όχι μόνο απλώς να σκανδαλιζόμεθα και να απελπιζώμεθα, επειδή η αναισχυντία κυριάρχησε γύρω μας».
«Βιώνουμε την ταλαιπωρία του κάθε ανθρώπου ως δική μας. Επειδή κάθε ανθρώπινο δάκρυ, κάθε σωματικός ή ψυχικός πόνος είναι αδελφικό δάκρυ, αδελφική πληγή και αδελφικό αίμα », έγραφε σε επιστολή του το 1992.
Για μας, αδελφοί και αδελφές , το Ευαγγέλιο, η Ορθόδοξη πίστη, δεν αποτελούν δίδαγμα που αποστηθίζεται και αναπαράγεται, αλλά τη διδασκαλία που ορίζει τη ζωή μας. Όταν το στόμα των Αποστόλων σώπαινε, μιλούσαν τα έργα τους, η αγιασμένη ζωή τους….
Μη λησμονούμε ότι ζητούμενο της εδώ ζωής μας είναι να κερδίσουμε την αιώνιο ζωή και τη μακαριότητα της Βασιλείας των ουρανών, να βρεθούμε κοντά στον Θεό και τους αγίους Του. Άρα, εδώ έγκειται το νόημα της ζωής μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου