Ο Ιορδάνης είναι η μικρή Ορθοδοξία με τα 7 μυστήρια… η χάρις του Αγίου Πνεύματος, που δίδεται κατά το άγιο Βάπτισμα εις το όνομα της Αγίας Τριάδος, λάμπει στην καρδιά μας σαν ανέσπερο φως του Χριστού. Λάμπει παρά τις πτώσεις του ανθρώπου… Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

 

 

Συναξάριον
Τῇ Ε´(5ῃ) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, Προεόρτια τελοῦμεν τῆς Μεγάλης και Δεσποτικῆς Ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μιχαίας ὁ Προφήτης τῆς Π. Διαθήκης (9ος π. Χ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Θεοπέμπτου ἐπισκόπου Νικομηδείας καὶ Θεωνᾶ (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Συγκλητικῆς, τῆς ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, πρώτης Κοινοβιάρχου μοναζουσῶν. (350)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἔνδοξος Μάρτυς Σάϊς, ἐν θαλάσσῃ βληθείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἔνδοξος Μάρτυς Θεόειδος ὑπὸ δημίων πατούμενος τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Μηνᾶς ὁ Σιναΐτης ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου πα­τρὸς ἡ­μῶν Φω­στη­ρί­ου τοῡ Ἐρημίτου. (Ϛ´ αἰ.) (6ος αἰ.)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ὁ­σί­ας Αἱ­μι­λι­α­νῆς τῆς Ῥω­μαί­ας, θεί­ας ἐκ πα­τρὸς τοῦ ἁ­γί­ου Γρη­γο­ρί­ου τοῦ Δι­α­λό­γου. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, ἡ ὁ­σί­α Δομνίνα ἐξ Ἐδέσσης ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦ­ται.
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, ἡ ὁ­σί­α Τα­τι­α­νὴ ἐν εἰ­ρή­νῃ τε­λει­οῦ­ται.
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου πα­τρὸς ἡ­μῶν Γρη­γο­ρί­ου, τοῦ ἐν τῷ Ἀ­κρί­τᾳ. (820)
Ἅγιος Δωρόθεος, ὅσιος ἡγούμενος καί ἱδρυτής τῆς Μονῆς Χιλιοκόμου Ἀμασείας Μ. Ἀσίας
Ἅγιος Τελεσφόρος Ἐπίσκοπος Ρώμης, ἐξ Ἑλλάδος (136)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ἁ­γί­ας Κι­ά­ρας (Kiara), πνευ­μα­τι­κῆς θυ­γα­τρὸς τοῦ ὁ­σί­ου Φιν­τά­νου (Fintan Munnu), τῆς ἐν Ἰρ­λαν­δίᾳ. (~†680)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τῆς ὁ­σί­ας Κέ­ρας (C era), ἡ­γου­μέ­νης ἐν Ἰρ­λαν­δίᾳ. (ζ´ αἰ.)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ὁ­σί­ου Κον­βο­ΐ­ου (Conwoïon), ἡ­γου­μέ­νου ἐν Βρετ­τά­νῃ. (868)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ ἁ­γί­ου Γαυ­δεν­τί­ου (Radim Gaudentius), α´ ἀρ­χι­ε­πι­σκό­που Γνε­σέ­νης (Gnesen) ἐν Πο­λω­νίᾳ. (1004)
Τῇ αὐ­τῇ ἡ­μέ­ρᾳ, μνή­μη τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Ῥωμανοῦ τοῦ ἀπὸ Καρπενησίου, τοῦ πρότερον ἐν τῇ ἱερᾷ Σκήτῃ τῶν Καυσοκαλυβίων ἀσκήσαντος, ὕστερον δὲ ἐν Κωνσταντινουπόλει ἀθλήσαντος, ἐν ἔτει ͵αχϞδ´ (1694), ξίφει τελειοῦται
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἀλέξανδρος, τῆς Μονῆς τῶν Νήσων Βαλαάμ Φιλλανδίας-Ῥωσίας (1810)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς: Ἀρχιερέας Ἀντρέι Ζιμίν (1920), Ἰωσήφ (Μπεσπαλόφ) και μαζί του 37 Μάρτυρες (1921), Βασίλειος (Σπάσκι), ἐν Τβερ (1938), Μακάριος (Μιρόνοφ), ἐν Ζαβιτόφσκαγια Γκόρκα (Τβερ) (1938), ᾿Ιωάννης (Σμιρνόφ), ἐν Μπολσόγιε Μιχαήλοφσκογιε (Τβερ) (1938), Παῦλος (Κρατίροφ), ἐπίσκοπος Σταρομπέλσκ (1932), ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων ὑπωπιασθέντες καὶ τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ .

Ὁ Οἶκος
Οὐκ ἀπαιτῶ σε, Βαπτιστά, τοὺς ὅρους ὑπερβῆναι· οὐ λέγω σοι· Εἰπέ μοι, ἃ λέγεις τοῖς ἀνόμοις, καὶ παραινεῖς ἁμαρτωλοῖς, μόνον βάπτισόν με σιωπῶν, καὶ προσδοκῶν τὰ ἀπὸ τοῦ Βαπτίσματος· ἕξεις γὰρ διὰ τούτων ἀξίωμα, ὅπερ οὐχ ὑπῆρξε τοῖς Ἀγγέλοις, καὶ γὰρ πάντων τῶν Προφητῶν μείζονά σε ποιήσω, ἐκείνων μὲν οὐδεὶς σαφῶς με κατεῖδεν, ἀλλ᾽ ἐν τύποις καὶ ἐν σκιαῖς καὶ ἐνυπνίοις, σὺ δέ, ἐπὶ σοῦ ἱστάμενον κατὰ γνώμην· σῶσαι γὰρ ἥκω, Ἀδὰμ τὸν πρωτοπλαστον.

Σήμερον τα του Ιορδάνου νάματα εις ιάματα μεταποιείται τη του Κυρίου παρουσία.
Σήμερον τα των ανθρώπων πταίσματα τοις ύδασι του Ιορδάνου απαλείφονται.
Σήμερον ο Παράδεισος ηνέωκται τοις ανθρώποις, και ο της Δικαιοσύνης Ήλιος καταυγάζει ημίν.
Σήμερον του σκότους ελυτρώθημεν, και τω φωτί της θεογνωσίας καταυγαζόμεθα.
Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, θεωρών το Πνεύμα το Aγιον, εν είδει περιστεράς κατερχόμενον και περιϊπτάμενόν σοι.
Μέγας ει Κύριε, και θαυμαστά τα έργα σου, και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων σου.

Δημήτριος Παναγόπουλος

Αν θέλετε να δείτε τι εστί ορθοδοξία, μελετήστε τα περιστατικά της επισκέψεως του Νεεμάν του Σύρου που αναφέρονται στην Παλαιά Διαθήκη, εκεί κάτω στις όχθες του Ιορδάνου ποταμού.
Ο Νεεμάν ήταν ένας Βασιλιάς και στρατηγός της Συρίας, ο οποίος λεπρώθηκε και πείστηκε από την υπηρέτριά του, που ήταν Εβραία, να πάει στην πατρίδα και να επισκεφτεί στον Ιορδάνη ποταμό, τον Προφήτη Ελισσαίο.
Πράγματι ο Νεεμάν πήγε και όταν έφτασε στον Ιορδάνη ποταμό, ο Ελισσαίος χωρίς να βγει και να τον δει καθόλου, λέει στον υποτακτικό του, να του πει να βυθιστεί στο Ιορδάνη ποταμό 7 φορές.
Ο στρατηγός νόμιζε, ότι ο Προφήτης θα έβγαινε έξω και θα προσεύχονταν με τα χέρια πάνω, για να τον κάνει καλά, αλλά το να βυθιστεί 7 φορές στον Ιορδάνη, αυτό δεν μπόρεσε να το καταλάβει. Πήρε τα πράγματα εγωιστικά και είπε:
– Εγώ έχω στην πατρίδα μου τον Αβανά και τον Φαρφάν. Μεγάλα ποτάμια. Δεν μπορούσα να βυθιστώ σε εκείνα τα ποτάμια για να γίνω καλά; Έπρεπε να έρθω σε αυτό το αυλάκι (!) να βυθιστώ;
Και γυρίζει, για να επιστρέψει στην πατρίδα του. Κάποιος όμως μυαλωμένος υπήκοός του μπήκε στη μέση και του είπε:
– Πού πάμε στρατηγέ; Ήρθαμε από την άκρη του κόσμου και επιστρέφουμε; Τί σου ζήτησε ο άνθρωπος; Χρυσό σου ζήτησε; Τί σου ζήτησε; Να πας, να βυθιστεις για να γίνεις καλά! Κατέβα λοιπόν κάτω, να πας να αφήσεις τη λέπρα εδώ…
Πείστηκε τελικώς ο στρατηγός και κατέβηκε από το άλογό του και βυθίστηκε 7 φορές στον Ιορδάνη. Την 7η φορά όταν βγήκε επάνω, είχε μείνει όλη του η λέπρα κάτω και το δέρμα του ήταν σαν μικρού παιδιού!!
Θα μου πείτε, τι σχέση έχουν αυτά τα πράγματα με την Ορθοδοξία;
Μεγάλη σχέση έχουν! Ο Ιορδάνης δεν είναι κάποιος ποταμός μεγάλος που λέγεται Προτεσταντισμος, που λέγεται Παπισμός, που λέγεται Βουδισμός.
Ο Ιορδάνης είναι η μικρή Ορθοδοξία με τα 7 μυστήρια, με τις 7 καταδύσεις, που τον πλένει τον άνθρωπο και του απορρίπτει την λέπρα (την αμαρτία).
Εκεί υπάρχουν όλα, εκεί γράφονται όλα είτε θέλουμε να το καταλάβουμε, είτε όχι. Κανένα ποτάμι δεν βγάζει λέπρα από το άνθρωπο. Καμμία θρησκεία δεν βγάζει λέπρα από τον άνθρωπο, παρά μόνο η Ορθόδοξη.
Δεν είναι εγωιστικό αυτό, αλλά είναι η πραγματικότητα. Μη πλανάστε!

«Σήμερον των υδάτων αγιάζεται η φύσις και ρήγνυται ο Ιορδάνης και των ιδίων ναμάτων επέχει το ρεύμα, Δεσπότην ορών ρυπτόμενον».

«…Ιορδάνη ποταμέ, ευφροσύνης πληρώθητι, γη και θάλασσα, οι βουνοί και τα όρη, και ανθρώπων καρδίαι, νυν σκιρτήσατε, φως εισδεχόμενοι».

Θεραπεία του Νεεμάν (Δ’ Βασιλειών 5,1-19)
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Basileiwn_D’/Basileiwn_D’_kef.1-8.htm

***

Διψώντας για το Άγιον Πνεύμα…
Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

 

Ο Κύριος στέλνει τον φωτισμό Του μόνο στις καρδιές που με όλη τους τη δύναμι καρτερούν και διψούν την αλήθεια. Στο μυστήριο του αγίου χρίσματος αναφέρεται: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Εμείς οι χοϊκοί, φιλόθεε, βάζουμε τη σφραγίδα μας σε σκεύη που κρύβουν κάτι πολύτιμο. Τι πολυτιμότερο όμως υπάρχει από τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος που μας δίνονται άνωθεν κατά το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος;
Αυτή η χάρη, που την δεχόμαστε με το Βάπτισμα, είναι τόσο μεγάλη, τόσο απαραίτητη ,τόσο ζωτική για τον άνθρωπο, που δεν του αφαιρείται ακόμη και αν γίνη αιρετικός. Αν δεν αμαρτάναμε ποτέ μετά τη βάπτισή μας, θα παραμέναμε αιωνίως άγιοι, άσπιλοι, απηλλαγμένοι από κάθε σωματικό και ψυχικό μολυσμό και ευάρεστοι στον Θεό. Δυστυχώς όμως αυξανόμενοι στην ηλικία δεν αυξανόμεθα στη χάρη και στη σοφία όπως ο Ιησούς Χριστός. Αντιθέτως σιγά‑σιγά διαφθειρόμεθα, χάνουμε τη θεία χάρι και αμαρτάνουμε με ποικίλες αμαρτίες.
Αν παρακινηθή κάποιος από τη σοφία και το έλεος του Θεού και αποφασίση να ξαναγυρίση σ̉ Αυτόν, πρέπει να μετανοήση ειλικρινά για όλες τις αμαρτίες του και να επιδοθή στις αρετές. Θα αποκτήση τότε το Άγιον Πνεύμα, το οποίο ενεργεί μέσα μας και θεμελιώνει τη βασιλεία του Θεού.Γιατί δεν ελέχθη μάταια: «Η Βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν » ( Λουκ . 17, 21),και «η βασιλεία των ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν» ( Ματθ . 11, 12). Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που, παρά τα δεσμά της αμαρτίας που τους ενοχλούν και με τη βιαιότητα και την υποκίνηση τους για διάπραξη νέων αμαρτιών τους εμποδίζουν να έλθουν προς τον Σωτήρα μας με τέλεια μετάνοια, βιάζουν τον εαυτό τους να σπάσουν τα δεσμά, περιφρονώντας τη δύναμη της αμαρτίας, οι άνθρωποι αυτοί τελικά θα εμφανιστούν μπροστά στο πρόσωπο του Θεού λευκότεροι από το χιόνι με τη θεία Χάρη Του. «Δεύτε, λέει ο Κύριος, και εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ » ( Ησ . 1, 18)…
Για τη χάρη αυτή, που φανερώθηκε στο ανθρώπινο γένος από τον Θεάνθρωπο, αναφέρεται στο Ευαγγέλιο «Εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων, και το φως εν τη σκοτία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν» (Ιωάν. 1,4-5). Αυτό σημαίνει ότι η χάρις του Αγίου Πνεύματος, που δίδεται κατά το άγιο Βάπτισμα εις το όνομα της Αγίας Τριάδος, λάμπει στην καρδιά μας σαν ανέσπερο φως του Χριστού. Λάμπει παρά τις πτώσεις του ανθρώπου στην αμαρτία, παρά το σκότος που περιβάλλει την ψυχή μας, λάμπει στην καρδιά με το θείο φως ( που υπάρχει προαιώνια) της ανεκτίμητης χάρης Του.
Σε περίπτωση αμετανοησίας ενός αμαρτωλού το φως αυτό του Χριστού φωνάζει προς τον Πατέρα «Αββά ο Πατήρ!» Μην απολέσεις  εις τέλος αυτόν τον άνθρωπο εξ αιτίας της αμετανοησίας του! Και τότε, με τη μεταστροφή του αμαρτωλού στο δρόμο της μετανοίας, το Άγιο Πνεύμα εξαλείφει ολοκληρωτικά κάθε ίχνος της αμαρτίας του παρελθόντος και ενδύει τον προηγούμενο αμαρτωλό και πάλι με το χιτώνα της αφθαρσίας που έχει υφανθεί με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, για την απόκτηση του οποίου, σαν σκοπό της χριστιανικής ζωής, σου μιλώ τόση ώρα.
Όπως είπαμε προηγουμένως, η χάρις του Αγίου Πνεύματος είναι φως που φωτίζει τον άνθρωπο. Αυτή εμφανίζεται μέσα σε άρρητο φως σ εκείνους, με τους οποίους ο Κύριος αναγγέλλει την παρουσία Του.
Ο Κύριος συχνά φανέρωνε ενώπιον πολλών μαρτύρων την ενέργεια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, σ̉ εκείνους τους ανθρώπους που είχε αγιάσει και φωτίσει.
Οι άγιοι Απόστολοι ένοιωθαν αισθητά μέσα τους την παρουσία του Πνεύματος του Θεού.
Η θεϊκή χάρις κατοικεί μέσα στα βάθη της υπάρξεως μας, στην καρδιά μας. «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι » ( Λουκ . 17, 21) είπε ο Κύριος. Αυτή η βασιλεία του Θεού βρίσκεται τώρα μέσα μας και μας φωτίζει εξωτερικά, μας θερμαίνει και γεμίζει με κάθε είδους ευωδία τον αέρα που μας περιβάλλει. Επίσης ευφραίνει τις αισθήσεις μας με την ουράνια ευφροσύνη και γεμίζει την καρδιά μας με ανέκφραστη χαρά. Γιά την κατάσταση, στην οποία βρισκόμαστε τώρα, ο Απόστολος λέει: «Η βασιλεία του Θεού ου γαρ εστιν βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ. ιδ´ 17). Η πίστις μας συνίσταται «ουκ εν πειθοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις, αλλ᾿ εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως» (Α´ Κορινθ. β´ 4).
Στις ημέρες μας, αποκρίθηκε ο στάρετς, υπάρχει γενική ψυχρότης προς την αγία πίστι του Χριστού και αδιαφορία προς όσα ενεργεί η θεία Πρόνοια για να μας φέρη κοντά Του. Η ψυχρότης και η αδιαφορία αυτή μπορούμε να πούμε ότι μας απεμάκρυναν σχεδόν εντελώς από την αληθινή χριστιανική ζωή. Μας φαίνονται τώρα κάπως παράξενα τα λόγια της Γραφής, όπως π.χ. εκείνα που είπε ο προφήτης Μωϋσής για τους πρωτοπλάστους: «Ήκουσαν της φωνής Κυρίου του Θεού περιπατούντος εν τω παραδείσω…» (Γεν. γ´ 8)…«Υιέ, δος μοι σην καρδίαν» (Παροιμ. 23, 26) και τα υπόλοιπα θα σου τα δώσω εγώ πολλαπλάσια. Η καρδιά του ανθρώπου μπορεί να χωρέση τη Βασιλεία των Ουρανών. ..Πάνω απ’ όλα ο Θεός ζήτα μια καρδιά γεμάτη πίστη και αγάπη – εκεί είναι ο θρόνος στον οποίο αρέσκεται να κάθεται και όπου εμφανίζεται μέσα στην πληρότητα της δόξης του…
Αποσπάσματα από τη διδασκαλία Περί του Αγίου Πνεύματος του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ

***

Π. Β. Πάσχου

 

Η ποιητικώτατη προφητική φράση των Ψαλμών «ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω» είναι πλουτισμένη μ’ ένα ασυνήθιστο και ανυποψίαστο πνευματικό βάθος. Λέει ο ι. Χρυσόστομος πως ο Ιορδάνης ποταμός πηγάζει από δύο πηγές: η μία λέγεται Ιόρ κι η άλλη Δαν. Καθώς προχωρούν τα δύο αυτά ποτάμια, ενώνονται και γίνονται ένα ποτάμι που ονομάζεται Ιορδάνης και χύνεται στη Νεκρά θάλασσα.
Η αλληγορία εδώ είναι βαθιά και θεολογικώτατη. Ο Ιορδάνης είναι ο τύπος του ανθρωπίνου γένους. Οι δύο πηγές του συμβολίζουν τον Αδάμ και την Εύα, τους δύο προπάτορες από του οποίους ανέβλυσε όλο το ανθρώπινο γένος και το γένος αυτό προς τα πού πήγαινε;

Στη νέκρωση και στο θάνατο- όπως ο Ιορδάνης στη Νεκρή Θάλασσα. Ήρθε όμως ο Υιός του Θεού που πόνεσε για την αθλιότητα του ανθρωπίνου γένους κι έγινε άνθρωπος και έπαθε επάνω στο Σταυρό, και κατήργησε, με τον θάνατο Του, τον θάνατο. Έτσι εχάρησε στους ανθρώπους τη ζωή και τους έστρεψε προς τα πίσω, τους έκαμε να μην τρέχουν πια προς την νέκρωση και τον θάνατο, αλλά προς τη ζωή και την αφθαρσία. Αυτός είναι ο λόγος, που ο Απ. Παύλος λέει: «όσοι εις Χριστόν Ιησούν εβαπτίσθημεν εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν». (Ρωμ. στ΄ 3).

…«όθεν και το νερόν όπου λάβη τινάς από πηγήν ή ποταμόν κατά την ημέραν των Θεοφανείων μένει άσηπτον».

Και αναφέρει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης μια χαρακτηριστική περικοπή του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που αξίζει τον κόπο να την μεταφέρουμε και εμείς εδώ, μεταφράζοντας την κάπως. Λέγει ο ιερός Χρυσόστομος: «αυτή είναι η ημέρα που (ο Χριστός) βαπτίσθηκε και αγίασε όλα τα νερά. Γι’ αυτό, λοιπόν, και στη γιορτή αυτή όλοι οι χριστιανοί με θερμή πίστη και ευλάβεια παίρνουν νερό για τα σπίτια τους, για τον λόγο ότι αγιάστηκαν όλα τα νερά σήμερα και το φυλάγουν όλο το χρόνο στα εικονίσματα τους, στον ιερότερο τόπο κάθε σπιτιού.
Και το θαύμα αυτό γίνεται φανερό, απ’ το ότι τα νερά που παίρνουμε (τα Φώτα) δεν αλλοιώνονται και δεν μυρίζουν όσος καιρός κι αν περάσει». Π. Β. Πάσχου, Έρως Ορθοδοξίας, ἐκδ. Αποστολικής Διακονίας

 

Ἀπολυτίκιον Προεόρτιον
Ἦχος δ’ Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Ἀπεστρέφετό ποτέ, ὁ Ἰορδάνης ποταμός, τῇ μηλωτῇ Ἐλισαιέ, ἀναληφθέντος Ἠλιού, καὶ διῃρεῖτο τὰ ὕδατα ἔνθεν καὶ ἔνθεν, καὶ γέγονεν αὐτῷ, ξηρὰ ὁδὸς ἡ ὑγρά, εἰς τύπον ἀληθῶς τοῦ Βαπτίσματος, δι’ οὗ ἡμεῖς τὴν ῥέουσαν, τοῦ βίου διαπερῶμεν διάβασιν, Χριστὸς ἐφάνη, ἐν Ἰορδάνῃ, ἁγιάσαι τὰ ὕδατα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Συγκλητικῆς.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Σοφίᾳ καὶ χάριτι, κεκοσμημένη σεμνή, ἀκλόνητος ἔμεινας, ὡς ὁ Ἰὼβ ὁ κλεινός, ἐχθροῦ ἐπίθεσιν· ὅθεν Συγκλητική σε, ἡ οὐράνιος δόξα, δέδεκται μετὰ τέλος, ὡς παρθένον φρονίμην· ἐν ᾗ τῶν μεμνημένων σου ἀεὶ μνημόνευε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Θεοπέμπτου ἐπισκόπου Νικομηδείας
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἱερωσύνης τῇ στολῇ διαπρέπων, ἀθλητικῶς τὸν δυσμενῆ ἐτροπώσω, ὡς Ἱεράρχης ἔνθεος Θεόπεμπτε· ὅθεν πρὸς ἐπίγνωσιν, ἀληθείας προσάγεις, Θεωνᾶν τὸν ἔνδοξον, προσελθόντα Κυρίῳ· μεθ’ οὗ δυσώπει πάντοτε σοφέ, ὑπὲρ τῶν πίστει, τιμώντων τοὺς ἄθλους σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Ῥωμανοῦ τοῦ ἀπὸ Καρπενησίου
Ἦχος γ’. Μέγαν εὔρατο ὲν τοῖς κινδύνοις.

Σθένει Χάριτος τῆς Παναγίας ῥώμην ὤνησας τὴν πανολβίαν καὶ ῥωμαλέως ἠγωνίσω, Μακάριε· ὅθεν Χριστὸν ὡς Θεὸν ὡμολόγησας καὶ μαρτυρίῳ τὴν πίστιν ἐτράνωσας, ῾Ρωμανὲ ἔνδοξε, ᾿Ασπροπύργου τὸ σέμνωμα. Σωτῆρα Θεὸν ἱκέτευε δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος Ῥωμανοῦ τοῦ ἀπὸ Καρπενησίου
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ἀσκητικως προγυμνασθεὶς ἐν τῷ Ἄθῳ, ταῖς Ἀκακίου διδαχαῖς τοῦ Ὁσίου, καὶ ἐξ αὐτοῦ λαβὼν τὴν θείαν βούλησιν, ὑποστῆναι ἔδραμες, τοῦ μαρτυρίου τὰς θλίψεις, ἅμα καὶ τὸν θάνατον, Ῥωμανὲ καὶ παρέστης, στεφανηφόρος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ, ὑπὲρ ἡμῶν πρεσβεύειν πανένδοξε.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ ἐν τῷ Ἀκρῖτᾳ.
Ήχος γ’. Την ωραιότητα.

Βίου λαμπρότητι καλλωπιζόμενος, σκεύος πολύτιμον της θείας Χάριτος και καί αρετών υπογραμμός εδείχθης δι’ εγκρατείας, Όσιε Γρηγόριε, Κρήτης άγιον βλάστημα, της Ακρίτα Μάνδρας δε ιερόν εγκαλώπισμα. Και νυν μη διαλίπης πρεσβεύων, Πάτερ, υπέρ των σε τιμώντων.

Δόξα… Καὶ νῦν… Ἦχος πλ. α’

Τὴν χεῖρά σου τὴν ἁψαμένην, τὴν ἀκήρατον κορυφὴν τοῦ Δεσπότου (ἐκ τρίτου) μεθ᾽ ἧς καὶ δακτύλῳ αὐτόν, ἡμῖν καθυπέδειξας, ἔπαρον ὑπὲρ ἡμῶν, Βαπτιστά, ὡς παρρησίαν ἔχων πολλήν· καὶ γὰρ μείζων τῶν Προφητῶν ἁπάντων, ὑπ᾽ αὐτοῦ μεμαρτύρησαι. Τοὺς ὀφθαλμούς σου πάλιν δέ, τοὺς τὸ Πανάγιον Πνεῦμα κατιδόντας, ὡς ἐν εἴδει περιστερᾶς κατελθόν, ἀναπέτασον πρὸς αὐτὸν Βαπτιστά, ἵλεων ἡμῖν ἀπεργασάμενος. Καὶ δεῦρο στῆθι μεθ᾽ ἡμῶν (ἐκ γ’). ἐπισφραγίζων τὸν ὕμνον, καὶ προεξάρχων τῆς πανηγύρεως.

ΣΤ’. Βασιλειῶν τετάρτης τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ, 5, 9-14)

Παρεγένετο Νεεμάν, Ἄρχων Βασιλέως Ἀσσυρίων, σὺν τοῖς ἅρμασιν αὐτοῦ καὶ ἵπποις αὐτοῦ, καὶ ἔστη ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου Ἐλισαιέ. Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλισαιὲ ἄγγελον πρὸς αὐτόν, λέγων• Πορευθείς, λοῦσαι ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις, καὶ ἐπιστρέψει ἡ σάρξ σου ἐπὶ σοί, καὶ καθαρισθήσῃ. Καὶ ἐθυμώθη Νεεμάν, καὶ ἀπῆλθε, καὶ εἶπεν• Ἰδοὺ δὴ ἔλεγον, ὅτι ἐξελεύσεται πρὸς με, καὶ ἐπικαλέσεται ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐπιθήσει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ λεπρόν, καὶ ἀποσυνάξει αὐτὸ ἀπὸ τῆς σαρκός μου, οὐκ ἀγαθὸς Ἀβανὰ καὶ Φαρφά, ποταμοὶ Δαμασκού, ὑπὲρ τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα Ἰσραήλ; οὐχὶ πορευθεὶς λούσομαι ἐν αὐτοῖς, καὶ καθαρισθήσομαι; Καὶ ἀπέστρεψε καὶ ἀπῆλθεν ἐν θυμῷ. Καὶ προσῆλθον οἱ παῖδες αὐτοῦ, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν• Πάτερ, εἰ μέγαν λόγον ἐλάλησε πρὸς σὲ ὁ Προφήτης, οὐκ ἂν ἐποίησας; καὶ ὅτι εἶπε πρὸς σέ, λοῦσαι καὶ καθαρίσθητι; Καὶ κατέβη Νεεμὰν καὶ ἐβαπτίσατο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπέστρεψεν ἡ σὰρξ αὐτοῦ ἐπ᾽ αὐτὸν ὡς παιδαρίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη.

Ζ’. Προφητείας Ἠσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 1, 16-20)

Τάδε λέγει Κύριος. Λούσασθε, καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ὑμῶν ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν. Μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν. Καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος, καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ. Ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ. Καὶ ἐὰν θέλητε, καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μή, δὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.

Στιχηρὰ Ἰδιόμελα
Ἦχος πλ. δ’

Τάδε λέγει Κύριος πρός, Ἰωάννην. Προφῆτα δεῦρο βάπτισόν με, τὸν δημιουργήσαντα· τὸν φωτίζοντα χάριτι, καὶ καθαίροντα ἅπαντας, ἅψαι θείας κορυφῆς μου, καὶ μὴ διστάσῃς. Προφῆτα, ἄφες ἄρτι· καὶ γὰρ πληρῶσαι παραγέγονα, δικαιοσύνην πᾶσαν. Σὺ οὖν μὴ διστάσῃς ὅλως· καὶ γὰρ τὸν κεκρυμμένον τοῖς ὕδασι πολέμιον, τόν ἄρχοντα τοῦ σκότους, ἐπείγομαι ὀλέσαι· λυτρούμενος τὸν κόσμον, ἐκ τῶν αὐτοῦ παγίδων νῦν, παρέχων ὡς φιλάνθρωπος, ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Θεοτοκίον
Ἦχος πλ. β’

Ἀγαλλιάσθω ἡ ἔρημος τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἀνθείτω ὡς κρίνον· φωνὴ γὰρ βοῶντος ἠκούσθη ἐν αὐτῇ· Ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου· ὁ γὰρ τὰ ὄρη στήσας σταθμῷ, καὶ τάς νάπας ζυγῷ, ὁ τὰ πάντα πληρῶν ὡς Θεός, βαπτίζεται ὑπὸ δούλου· πτωχεύειν ἤρξατο, ὁ τὰ πλούσια δῶρα χαριζόμενος. Ἤκουσεν Εὕα. Ἐν λύπαις τέξῃ τέκνα· νῦν δὲ ἤκουσεν ἡ Παρθένος· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ, ὁ ἔχων τὸ μέγα ἔλεος.

Κανών α’, ᾨδὴ δ’, ὁ Προεόρτιος
Ἦχος α’ Ῥάβδος ἐκ τῆς ῥίζης

Ὕδωρ ἀπαντλήσατε ζωῆς· ἰδοὺ νῦν παραγέγονεν, ὁ τῆς εἰρήνης Ποταμὸς ἀληθῶς, ξηρᾶναι τὰ θολερά, ἀπιστίας ὕδατα, καὶ τὸν φωτισμὸν ἀναπηγάσαι, τοῖς μελῳδοῦσιν αὐτῷ. Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε.

Εὐφράνθητι ἔρημος τὸ πρίν, διψῶσα φύσις ἅπασα, ἡ τῶν ἀνθρώπων, νῦν ἐπέφανε, χειμάρρους ὁ τῆς τρυφῆς, Ἰορδάνου νάμασι, λύων τὸν αὐχμὸν τῆς ἁμαρτίας, ᾧ μελῳδοῦμεν πιστῶς· Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε.

Κανών α’, ᾨδὴ η’, ὁ Προεόρτιος
Ἦχος α’ Θαύματος ὑπερφυοῦς

«Τέρατος ὑπερφυοῦς ἔδειξε τύπον, ἡ πυρένδροσος κάμινος πάλαι· τὸ γὰρ πῦρ οὐκ ἔφλεξε νέους Παῖδας, Χριστοῦ προδηλοῦν, τὴν ἀσπόρως ἐκ Παρθένου θείαν Γέννησιν· διὸ ἀνυμνοῦντες ἀναμέλψωμεν· Εὐλογείτω ἡ κτίσις πᾶσα τὸν Κύριον, καὶ ὑπερυψούτω, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Δεῦτε νοερῶς πρός, Ἰορδάνην, ἀφικώμεθα θέαμα μέγα, ἐν αὐτῷ ὀψόμενοι· Ἰησοῦς γὰρ ὁ φωτισμός, παραγίνεται, καὶ δούλου ὑποκλίνεται, παλάμῃ σὺν τρόμῳ ἀναμέλποντος· Εὐλογείτω ἡ κτίσις πᾶσα τὸν Κύριον, καὶ ὑπερυψούτω, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

iconandlight.wordpress.com