Ω Κύριε, τι ομορφιά είναι αυτή πού έχεις δημιουργήσει για μας! Όσιος Ελεάζαρ του Ανζέρσκ

 

 

Συναξάριον.
Τῇ ΙΓʹ (13ῃ) τοῦ μηνός Ἰανουαρίου, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἑρμύλου καὶ Στρατονίκου (315).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβου, τοῦ ἀπὸ τῆς Νισίβεως (350).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἀθανάσιος ῥαβδιζόμενος τελειοῦται.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Παχώμιος καὶ Παπυρῖνος ἐν ποταμῷ βληθέντες τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, τὰ Ἐγκαίνια τῆς Μονῆς τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ, τῆς καλουμένης τοῦ Βαθέος ς Ῥύακος, τῆς εὐρισκοµένης πλησίον τῆς Τριγλίας, ἤτοι τῶν Μουδανίων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Μάξιμος ὁ Καυσοκαλυβίτης, ὁ ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω ἀσκήσας, κατὰ τὸ ͵ατκʹ (1320) ἔτος, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, Μνήµη τοῦ Ἁγίου Ἱλαρίου ἐπισκόπου Πικτώνως τῆς Γαλλίας (368).
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, Μνήµη τοῦ Ἁγίου Κεντιγκέρνου ἐπισκόπου Γλασκώβης τῆς Σκωτίας (614).
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, Μνήµη τοῦ Ἁγίου Ῥεµιγίου ἐπισκόπου Ῥημῶν τοῦ θαυµατουργοῦ, τοῦ φωτιστοῦ τῶν Φράγγων (533).
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, Μνήµη τῶν Ἁγίων Ὁσιοµαρτύρων, τῶν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου ἀναιρεθέντων, ὑπὸ Περσῶν καὶ Βλεµµύων.
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, Μνήµη τοῦ Ὁσίου Εἰρηνάρχου τοῦ Ἐγκλείστου, τῆς Μονῆς τῶν Ἁγίων Βορίδος καὶ Γκλὲµπ τοῦ Ῥόστωβ τῆς Ῥωσσίας (1616).
Τῇ αὐτῇ ἡµέρᾳ, Μνήµη τοῦ Ὁσίου Ἐλεαζάρου τοῦ Ἀνζέρκυϊ, τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῇ νήσῳ Σολόφσκι τῆς Ῥωσσίας (1656).

Όσιος Ελεάζαρ του Ανζέρσκ

Ο Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα (12 Μαΐου) υπενθύμιζε επανειλημμένως στα πνευματικά του τέκνα να ευχαριστούν τον Κύριο για όλα τα ελέη του. Σαν παράδειγμα ειλικρινούς ευγνωμοσύνης ανέφερε τον όσιο Ελεάζαρ της Σκήτης του Ανζέρσκ:

Ο Όσιος αυτός βγήκε μια νύχτα στον εξώστη του κελιού του και ατενίζοντας την ομορφιά και την γαλήνη της φύσεως της Σκήτης του Ανζέρσκ, πού τον περιέβαλλε, αισθάνθηκε συγκίνηση μέχρι του σημείου να δακρύσει. Και μέσα από την καρδιά του πού πλημμύρισε από θεία αγάπη, βγήκε ένας βαθύς αναστεναγμός: «”Ω Κύριε, τι ομορφιά είναι αυτή πού έχεις δημιουργήσει για μας! Με τι μέσα και τι τρόπους μπορώ εγώ, ένα αξιοκαταφρόνητο σκουλήκι, να σ’ ευχαριστήσω για όλα τα μεγάλα και πλούσια ελέη πού μου έχεις δώσει;».

Η δύναμη του αναστεναγμού και η προσευχή του οσίου άνοιξαν τους ουρανούς και μπροστά στα μάτια της ψυχής του εμφανίστηκαν μυριάδες Άγγελοι φωτεινοί, πού έψαλλαν την μεγάλη αγγελική δοξολογία “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία”, ενώ μια αόρατη φωνή είπε στον Όσιο:

-Και συ επίσης, Ελεάζαρ, να ευχαριστείς τον Πλάστη και Δημιουργό σου μ’ αυτά τα λόγια της δοξολογίας.

Και ο στάρετς Νεκτάριος υπογράμμισε αναστενάζοντας:

– Η σημερινή γενιά έχει σταματήσει ν’ απευθύνει ευχαριστήριες προσευχές προς τον Κύριο, και περιορίζεται να του απευθύνει συνεχώς μόνο αιτήματα σαν τον αχάριστο ζητιάνο.

Ο Όσιος Νεκτάριος ο τελευταίος στάρετς της Οπτινα, 1853 -Μάιος 1928. Ιερά Μονή Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Κάλαμο Αττικής

***

Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης του Ωρωπού

Ο Θεός θέλει να ομοιωθούμε με τους αγγέλους. Οι άγγελοι μόνο δοξολογούν τον Θεό.
Αυτή είναι η προσευχή τους, μόνο η δοξολογία. Είναι λεπτό πράγμα η δοξολογία – ξεφεύγει απ’ τα ανθρώπινα.

Η δοξολογία είναι ανιδιοτελής προσευχή. Οι άγγελοι δεν προσεύχονται, για να κερδίσουν κάτι, είναι ανιδιοτελείς. Ο Θεός έδωσε και σ’ εμάς αυτή τη δυνατότητα, να είναι η προσευχή μας μία διαρκής δοξολογία, προσευχή αγγελική. Εδώ βρίσκεται το μεγάλο μυστικό. Όταν μπούμε σ’ αυτή την προσευχή, τότε θα δοξάζουμε τον Θεό συνεχώς, αφήνοντάς τα όλα σε Αυτόν, όπως εύχεται η Εκκλησία μας: «πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
Αυτά είναι τα «ανώτερα μαθηματικά » της θρησκείας μας!

Μιμηθείτε τον αγγελικό τρόπο στη ζωή σας.

***

Όσιος Μάξιμος ο Καυσοκαλυβίτης

Κάποτε, Κυριακή των Αγίων Πατέρων, του φανερώθηκε η Θεοτόκος κρατώντας τον Κύριο Ιησού Χριστό στην αγκαλιά της λέγοντας: «Ακολουθεί μοι πιστότατε Μάξιμε και ανάβα εις Άθωνα διά να λάβης την χάριν του Αγίου Πνεύματος όπως επιθυμείς» Τρεις φορές είδε αυτό το όραμα ο όσιος και μετά από μία εβδομάδα ανέβηκε στον Άθωνα μαζί με άλλους μοναχούς. Εκεί, επί τρία μερόνυχτα ο όσιος προσευχόταν. Εμφανίστηκε ξανά η Θεοτόκος ως βασίλισσα συνοδευομένη από λαμπρούς νέους, κρατώντας στην αγκαλιά της τον Κύριο Ιησού Χριστό λέγοντάς του: «Λάβε χάρι κατά δαιμόνων ο σεπτός αθλοφόρος και κατοίκησε εις τους πρόποδας του Άθω. Τούτο είναι θέλημα του Υιού μου ν’ ανέβης εις ύψος αρετής και να γίνης διδάσκαλος πολλών να σωθούν». Οι μοναχοί νόμιζαν ότι ήταν τρελός διότι έχτιζε αχυροκαλύβες και τις έκαιγε, γι’αυτό τον ονόμασαν Καυσοκαλύβη. Δεν απέκτησε καλύβη, ούτε εργαλεία ούτε τρόφιμα, ούτε ιμάτια. Ήταν ανυπόδητος, μονοχίτων και περιφερόμενος. Όταν κάποτε ο άγιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης βρέθηκε στο Άγιον Όρος ζήτησε να του φέρουν τον όσιο Μάξιμο. Αφού συνομίλησαν, ο άγιος Γρηγόριος τον παρακάλεσε να μείνει σε έναν τόπο για την ωφέλεια των μοναχών. Έκανε υπακοή και με χόρτα έχτισε καλύβη, έσκαψε μάλιστα και τον τάφο του. Προγνώρισε τον θάνατό του και ποίοι θα παρευρεθούν στην κηδεία του, τους οποίους ανέφερε ονομαστικά. Την 13η Ιανουαρίου του 1365 εκοιμήθη ειρηνικά σε ηλικία 95 ετών.

Σύμφωνα με τη διήγηση του γέροντα Δανιήλ Κατουνακιώτη (1846-1926) η Παναγία έδωσε στον Άγιο Μάξιμο Καυσοκαλυβίτη και τη χάρη να ίπταται.
Ο Γέρων Δανιήλ έλεγε: «Μας εδιηγούντο οι Γεροντάδες μας ότι ο Άγιος Μάξιμος ησκείτο στη Μεγίστη Λαύρα. Παρακαλούσε συνεχώς την Παναγία να του δώσει την «καρδιακή προσευχή». Να τον φωτίσει, δηλαδή, να προσεύχεται με την καρδιακή, τη νοερά προσευχήν.Η Παναγία εισήκουσε τις προσευχές του και του έδωσε την εντολή να πάει στην κορυφή του Αθωνος, λέγοντάς του συγχρόνως: «Ελα κι εκεί θα σου αποκαλύψω το αιτούμενον»! Ο πατήρ Μάξιμος μια και δυο πήρε το μπαστουνάκι του και ξεκίνησε. Βάδιζε, βάδιζε ώρες ολόκληρες, έξι, επτά, οκτώ, 10 ώρες! Με το ένα χέρι κρατούσε το ραβδάκι και με το άλλο τραβούσε το κομποσχοίνι του. Κάποτε έφθασε στην κορυφή.Γονάτισε αμέσως κι άρχισε να προσεύχεται θερμά στην Παναγία μας. Έμεινε γονατιστός, προσευχόμενος τρία μερόνυκτα! Κάποια στιγμήν ο Γέροντας αισθάνθηκε μίαν άρρητη ευωδία και συγχρόνως είδε άπλετο φως να τον κατακλύζει”. Η παράδοση θέλει την Παναγία να του δίνει την ιδιαίτερη χάρη να ίπταται! Μάλιστα, γι’ αυτό τον ονομάζουν το «πτηνόν του Αθω»! Συγκεκριμένα, στους Χαιρετισμούς των Αγιορειτών Αγίων διαβάζουμε: «Χαίροις, Μάξιμε πάτερ, αετέ υψιβάμον»!»

Η εμφάνιση της Θεοτόκου στον άγιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη
https://iconandlight.wordpress.com/2017/01/12/14327/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Μαξίµου τοῦ Καυσοκαλυβίτου
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον

Μητρικῆς ἐκ νηδύος Ὅσιε Μάξιμε, ἐκλογῆς ὡς δοχεῖον ἀνατεθεὶς τῷ Θεῷ, τοῦ θείου γνόφου ὡς Μωσῆς κατηξίωσαι, καὶ τὰ πόρρω προορᾶν, κατὰ τὸν μέγαν Σαμουήλ, τοῦ Ἄθω τὸ θεῖον θαῦμα, τῆς Θεοτόκου ὁ μύστης· ᾗ καὶ πρεσβεύεις Πάτερ ὑπὲρ ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, Ἑρµύλου καὶ Στρατονίκου
— Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Δυὰς ἔνθεος, ὁμολογοῦντες, τὴν Ὑπέρθεον, πιστῶς Τριάδα, ἀνεδείχθητε πανεύφημοι Μάρτυρες, ὁ εὐκλεὴς καὶ ἀήττητος Ἕρμυλος, καὶ ὁ στερρὸς καὶ θεόφρων Στρατόνικος. Ἀλλ’ ὡς σύμμορφοι, ἐν δόξῃ τῇ ὑπὲρ ἔννοιαν, αἰτήσασθε ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ῥεμιγίου ἐπισκόπου Ῥήμων, τοῦ φωτιστοῦ τῶν Φράγγων.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἀλαμάνων καὶ Φράγγων φωτιστὴς ἀναδέδειξαι, Ῥήμων δὲ ποιμὴν θεηγόρος Ἱεράρχα Ῥεμίγιε, θαυμάτων εἰληφὼς δὲ δωρεάν, ἀνέστησας εὐχῇ σου τὴν νεκράν, τοῦ πυρὸς μανίαν στήσας καὶ τοῖς τυφλοῖς, ἀνάβλεψιν δεδώρησαι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων, τῶν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου ἀναιρεθέντων
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Θεαυγεῖς κοινοβίου Ὁσιομάρτυρες, Θεοδοσίου τοῦ θείου, τοὺς μιαιφόνοις χερσίν, ἀπηνῶς ἀποκτανθέντας εὐφημήσωμεν, ὡς βιοτῆς μοναδικῆς, ἀκρεμόνας τιμαλφεῖς, στεφάνους ἀξιωθέντας, λαβεῖν σεπτοῦ μαρτυρίου, αὐτῶν πρεσβείας ἐκδεχόμενοι.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ὁσιομαρτύρων, τῶν ἐν τῇ Μονῇ τοῦ Ὁσίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου ἀναιρεθέντων
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Κοινοβίων τοῦ πρώτου Μονὴ σεμνύνεται, Θεοδοσίου Ὁσίου, ὑμῶν ἀσκήσει λαμπρᾷ, καὶ ἀθλήσει στεῤῥοψύχῳ Ὁσιόαθλοι· ὅτι δακρύων ὀχετοῖς, καὶ αἱμάτων ταῖς ῥοαῖς, τὸ ἄγονον τῆς ἐρήμου, ἐγεωργήσατε πρέσβεις, ἡμῶν πρὸς Κύριον θερμότατοι.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς.

Ἐν Ἰορδάνῃ βαπτιζομένου σου Κύριε, ἡ τῆς Τριάδος ἐφανερώθη προσκύνησις· τοῦ γὰρ Γεννήτορος ἡ φωνὴ προσεμαρτύρει σοι, ἀγαπητὸν σε Υἱὸν ὀνομάζουσα· καὶ τὸ Πνεῦμα ἐν εἴδει περιστερᾶς, ἐβεβαίου τοῦ λόγου τὸ ἀσφαλές. Ὁ ἐπιφανεὶς Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τὸν κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

iconandlight.wordpress.com