Να τα υπομένουμε όλα χάριν του Θεού ευχαρίστως. Να Τον ευχαριστούμε για όλα και να παραδίδουμε τον εαυτό μας στο θέλημά Του. Η ζωή μας είναι μια στιγμή συγκριτικά με την αιωνιότητα και γι’ αυτό: «Ουκ άξια τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς». Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

 

 

Συναξάριον.
Τῇ β´(2α) τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου μνήμῃ τοῦ Ὁσίου καὶ Θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Σεραφείμ, τοῦ ἐν τῇ ἐρήμῳ Σαρὼφ τῆς Ῥωσίας θαυμαστῶς ἀσκήσαντος.(1833)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Σιλβέστρου, Πάπα Ῥώμης. (335)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Θεαγένους, ἐπισκόπου Παρίου τοῦ ῾Ελλησπόντου ( 320)

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Θεοπέμπτου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Θεοδότης, τῆς μητρὸς τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τῶν εν Μικρά Ασία, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται. (3ος αιων.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Μάρκος ὁ κωφός, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βασιλείου τοῦ ἐξ Ἀγκύρας. (362)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Σέργιος ξίφει τελειοῦται. (301)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Θεόπιστος, λιθοβοληθείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰσιδώρου, ἐπισκόπου Ἀντιοχείας τῆς Συρίας (4ος αιων.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Κοσμᾶ τοῦ Α’, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν τῇ σεβασμίᾳ Μονῇ τῆς Χώρας. (1081)
Μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου, ἢ Ζώρζη τοῦ Γκιουρτζῆ, τοῦ Ἴβηρος, ἐν Μυτιλήνῃ διʼ ἀγχόνης τελειωθέντος ἐν ἔτει ͵αψοʹ (1770).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Νείλου τοῦ ἡγιασμένου, ἐν Γηρομερίῳ Θεσπρωτίας (1334)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Γενναδίου τῆς Μονῆς Κασσιώπης Κερκύρας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Σιλβέστρου τοῦ Ῥώσου, τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου (12ος αιων.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Ἰουλιανῆς τῆς Μουρὸμ Λαζάρεβο Ῥωσσίας (1604)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις τοῦ Ὁσίου τοῦ Ὁσίου Γαβριήλ τῆς Οπτινα (1871)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις τῆς Ὁσίας μάτουσκα Ταϊσίας τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς τοῦ Λεουσένι, πνευματικὴ θυγατέρα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης, (1915)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος ᾿Ιωάσαφ τῆς Μονῆς Καλούγκα (1919)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ  Ὁμολογητὲς: Ἀρχιερέας Πέτρος (Tovarov, 1938), Γεώργιος (Bukin ), Ἰάκωβος (Kokhanovich ), Βάσσα (Moiseeva ), Εἰρήνα (Voevodina ) μοναχές, Ἀλεξάνδρα (Grinev), Δαυίδ (Poutiyainen), Νικόλαος (Remkov ), Ἀννα (Soleikova ), Δαρεία (Stepanova ), Νικόλαος (Fedorov ), Γεώργιος (Filippov ), ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων ὑπωπιασθέντες, τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ ἐν ἔτει 1938.

«Η Βασιλεία των Ουρανών είναι ειρήνη και χαρά εν Αγίῳ Πνεύματι.
Σε ικετεύω, χαρά μου, απόκτησε το πνεύμα της ειρήνης και τότε χιλιάδες ψυχές θα σωθούν γύρω σου.
Να προσεύχεσθε αδιάκοπα. Να ευχαριστείτε τον Θεό για τα πάντα. Νάστε πάντα χαρούμενες. Μην αφήσετε να κυριευθήτε από πνεύμα απογοητεύσεως.»
Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ

 

Ο Ιερομόναχος Ραφαήλ Νόϊκα, πνευματικό τέκνο του γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ (+1993), αναφέρει ένα περιστατικό: «Ένας νέος έκανε στον άγιο Σιλουανό αυτή την τραγική ερώτηση: Γιατί σήμερα είναι τόσο λίγοι οι καλοί πνευματικοί; Και ο άγιος Σιλουανός έδωσε μια απάντηση ίσως ακατανόητη… «∆εν υπάρχουν καλοί πνευματικοί επειδή δεν υπάρχουν καλοί υποτακτικοί». Ένα άλλο περιστατικό είναι με τον γέροντα Σωφρόνιο. Έκανε μια αναφορά ο γέροντας στον προφήτη Ιεζεκιήλ, που λέει κάπου: Αν ο προφήτης του Θεού βρεθεί ψευδής είναι επειδή Εγώ, ο Κύριος και Θεός, παραπλάνησα τον προφήτη (Ιεζ. 14,9). ∆ηλ. Εγώ, ο Κύριος και Θεός, παραπλανώ τον προφήτη μου τον μέγα, τον δίκαιο, τον αληθινό, και θα πει ψέματα. Γιατί; Επειδή ο λαός Μου έχει υποκριτική καρδιά. Κάποια μέρα, όταν άρχισα να καταλαβαίνω αυτό το μυστήριο, πήγα στον γέροντα Σωφρόνιο και του είπα: “Άρα λοιπόν πάτερ, στο μυστήριο της εξομολόγησης, όσον αφορά τον πνευματικό πατέρα και το πνευματικό τέκνο, είναι ο γιος που γεννάει τον πατέρα!” Άρχισε να γελάει ο γ. Σωφρόνιος και είπε: «Έτσι είναι. Ο γιος γεννάει τον πατέρα του»! … Μάθετε στα πνευματικά σας τέκνα αυτή τη μέθοδο: Μην έρχεσθε σε εμένα αν δεν προσευχηθείτε πρώτα στον Θεό». (1,72-73)
Γράφεται στον βίο του αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ (+1833) ένα περιστατικό, από τα πολλά, που φανερώνει τον τρόπο με τον οποίο μιλούσε ο άγιος: «…Ο π. Αντώνιος που γνώριζε και σεβόταν από πολλών ετών τον όσιο Σεραφείμ, τόλμησε να του πει: «Πατερούλη, η ψυχή του ανθρώπου είναι μπροστά σας ανοικτή σαν σε καθρέπτη. Εμπρός στα μάτια μου, ενώ ακόμη δεν είχατε ακούσει τις πνευματικές ανάγκες και τις ταλαιπωρίες αυτού του προσκυνητή, του τα είπατε ήδη όλα εκ των προτέρων. Τώρα βλέπω ότι ο νους σας είναι τόσο καθαρός, ώστε τίποτα δεν μένει κρυφό σ’ αυτόν από την καρδιά του πλησίον».

Τότε ο όσιος Σεραφείμ έβαλε στο στόμα του π. Αντωνίου την δεξιά του παλάμη, σαν να ήθελε να τον αποστομώσει, και είπε: «Δεν μιλάς όπως πρέπει χαρά μου. Η καρδιά του ανθρώπου είναι ανοικτή μόνο στον Κύριο και ο Θεός είναι ο μόνος καρδιογνώστης, η δε καρδία του ανθρώπου είναι βαθεία» (Ψαλμ. 63,7).

Ο π. Αντώνιος ξαναρώτησε:
«Πως εσείς πατερούλη, ενώ ούτε μία λέξη δεν ερωτήσατε τον (συνομιλητή) έμπορο, του είπατε όλα όσα του ήσαν αναγκαία»;

 

Ο όσιος απάντησε ταπεινά: «Αυτός ήλθε σε μένα όπως όλοι οι άλλοι, όπως και εσύ, επειδή με θεωρούσε δούλο του Θεού. Εγώ ο ταπεινός Σεραφείμ επίσης θεωρώ τον εαυτό μου ως αμαρτωλό δούλο του Θεού και ότι μου ορίζει ο Κύριος, αυτό και παραδίδω ως ωφέλιμο σ’ εκείνον που έχει ανάγκη.
Την πρώτη σκέψη που εμφανίζεται στην ψυχή μου την θεωρώ ως υπόδειξη του Θεού, χωρίς να γνωρίζω τι υπάρχει στην ψυχή του συνομιλητή μου, αλλά μόνο πιστεύοντας ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Όπως το σίδερο στον σιδηρουργό έτσι και εγώ έχω παραδώσει το θέλημά μου και ολόκληρο τον εαυτό μου στον Κύριο. Ότι είναι αρεστό σε Εκείνον, αυτό και πράττω. Δεν έχω δικό μου θέλημα, αλλά ότι είναι ευάρεστο στον Θεό αυτό και μεταδίδω». ( Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, «Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, Βίος». Μετάφρ.: Βασιλική Νικολακάκη. Εκδ.: Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη)

Ο άγιος Σεραφείμ μιλούσε σαν τέλειος Χριστιανός, και γι’ αυτό δεν έκανε λάθη. «Σε μια συζήτησή του με τον πατέρα Στρατόνικο, (λέει ο π. Ραφαήλ) ένα ασκητή του Καυκάσου, ο άγιος Σιλουανός έκανε μια ρητορική ερώτηση: Πάτερ πως μιλούν οι τέλειοι; Ο π. Στρατόνικος δεν ήξερε τι να απαντήσει και ο άγιος Σιλουανός αποκρίθηκε: Οι τέλειοι δεν λένε τίποτε αφ’ εαυτού τους, λένε μόνο ότι τους δίνει το Πνεύμα». (1, 67)

Επομένως, σε σχέση με τα προηγούμενα, είναι απαραίτητο να υπάρχει εν Χριστώ ενότητα πνεύματος εξομολόγου και εξομολογουμένου, και να μην γίνεται μεταξύ τους φλύαρη συζήτηση ώστε να γίνεται αντιληπτός ο λόγος του Κυρίου για την ψυχή, που είναι ο πρώτος λόγος του πνευματικού.

Ο Θεός γνωρίζει τι τάλαντα έχει δώσει σε κάθε ψυχή, και σε ποια πάθη είναι επιρρεπής, γι’ αυτό οι συμβουλές μπορεί να διαφέρουν αρκετά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι η σωτηρία δεν είναι κάποια συγκεκριμένη συνταγή, είναι όπως λέει ο π. Ραφαήλ, «λόγος μυστικός, λόγος θεϊκός, για κάθε ψυχή που έχει γεννηθεί στον κόσμο. Και για κάθε ψυχή ένας άλλος λόγος».
Ιερομονάχου Ραφαήλ Νόϊκα, (πνευματικού τέκνου του γ. Σωφρονίου Έσσεξ), «Η καλλιέργεια του πνεύματος». Εκδ.: Το περιβόλι της Παναγίας, 2013.
Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, «Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, Βίος». Μετάφρ.: Βασιλική Νικολακάκη. Εκδ.: Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη

***

Το θέλημα του Θεού και η ζωή μας
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

 

…Κι οι δαίμονες ακόμα φοβούνται την πραεία και ταπεινή ψυχή, που τους νικά με την υπακοή, την εγκράτεια και την προσευχή. Οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι Τον παρέδωσαν στον Πιλάτο για να σταυρωθεί. Κι αυτό γιατί δεν προσεύχονταν και δεν ζητούσαν από τον Θεό σύνεση, πώς και τι να κάνουν. Έτσι, πολλές φορές οι κυβερνήτες και γενικά οι άνθρωποι ζητούν μεν το αγαθό, αλλά δεν ξέρουν που είναι αυτό το αγαθό. Δεν ξέρουν πως το αγαθό βρίσκεται στον Θεό και μας δίνεται από τον Θεό. Είναι ανάγκη να προσευχόμαστε πάντοτε, για να μας νουθετεί ο Κύριος τι και πώς πρέπει να κάνομε, και ο Κύριος δεν θα επιτρέψει να παραπλανηθούμε. Ο Αδάμ δεν είχε τη σύνεση, να ρωτήσει τον Κύριο για τον καρπό που του έδωσε η Εύα, και γι’ αυτό έχασε τον Παράδεισο. Ο Δαβίδ δεν ερώτησε τον Κύριο: «Θα ήταν άραγε καλό για μένα να πάρω τη γυναίκα του Ουρία;» κι έπεσε στα αμαρτήματα του φόνου και της μοιχείας. Έτσι κι όλοι οι άγιοι που αμάρτησαν, αμάρτησαν γιατί δεν επεκαλούντο τη βοήθεια του Θεού για να τους φωτίσει. Ο Όσιος Σεραφείμ του Σαρώφ είπε: «Όταν μιλούσα από το νου μου, συνέβαιναν λάθη». Υπάρχουν όμως και αναμάρτητα λάθη που οφείλονται στην ατέλεια του ανθρώπου… μόνον ο Κύριος είναι παντογνώστης, ενώ όλοι εμείς, όποιοι κι αν είμαστε, πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό ζητώντας σύνεση και να ρωτάμε τον πνευματικό μας, για ν’ αποφύγομε τα λάθη . …

***

«Χαρά μου, σε παρακαλώ, βαπτίσου!»

 

Μία μέρα στην Όπτινα ήλθε μία νεαρή κυρία και ζήτησε να βαπτιστεί εδώ.
– Γιατί θέλετε να βαπτιστείτε στην Όπτινα; την ρώτησε ο ηγούμενος Σέργιος Ρίμπκο, σήμερα στάρετς σ’ ένα μοσχοβίτικο μοναστήρι.
– Επειδή έρχεται σ’ εμένα πάντοτε ένας γεράκος και προσπαθεί να με πείσει να βαπτιστώ. Γι’ αυτό ήλθα, για να βαπτιστώ στο μοναστήρι του.
Η κυρία περιέγραφε με τόσες λεπτομέρειες τον «γεράκο», που ο π. Σέργιος σκέφτηκε ότι, πράγματι, της φανερώθηκε κάποιος από τους Στάρετς της Όπτινα. Άρχισε λοιπόν να της δείχνει φωτογραφίες και εικόνες των Στάρετς της Όπτινα, αλλά η γυναίκα του απαντούσε με σιγουριά: «Δεν είναι αυτός». Ξάφνου το πρόσωπό της φωτίστηκε από ευτυχία, βλέποντας την εικόνα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ.
– Να, ο γεράκος μου, να, η χαρά μου! Ξέρετε, κάθε φορά μου λέει: «Χαρά μου, σε παρακαλώ, βαπτίσου!»

Οι μεγάλοι λειτουργοί του Θεού έβλεπαν συχνά τους αγίους αλλά για να έρθει στις μέρες μας ο όσιος Σεραφείμ σ’ έναν αβάπτιστο ήταν τουλάχιστον παράξενο. Ο πατέρας Σέργιος άρχισε να ρωτά τη γυναίκα, θέλοντας να δει τι χαρίσματα είχε. Εκ πρώτης όψεως η ζωή της ήταν συνηθισμένη, ζούσε σε μια γκαρσονιέρα μαζί με το σύζυγο, το γιο και την παράλυτη πεθερά. Ήταν πωλήτρια με ένα μέτριο μισθό και ποτέ δεν ξεγελούσε κάποιον στη ζυγαριά ή στα χρήματα. Δεν μπορούσε να φανταστεί πως μπορεί να τσακωθεί με το σύζυγο και ποτέ τους δεν είχαν μαλώσει. Εκτός από το αγοράκι θα ήθελε να έχει κι άλλα παιδιά, αλλά ο Θεός προς το παρόν δεν της έδωσε άλλα. Φρόντιζε την πεθερά της και δεν την θεωρούσε βάρος, την αγαπούσε σαν τα μάτια της.

– Εγώ με τον σύζυγο και το παιδί δεν πηγαίνουμε πουθενά για να μην αφήσουμε τη γιαγιά μόνη της, έλεγε, και όταν περνούμε τα βράδια μας συζητώντας, έχουμε τόση χαρά στην ψυχή, που δεν έχω λόγια να την εκφράσω.
Ενίοτε και οι συγγενείς αισθάνονται σαν βάρος τη φροντίδα παράλυτων ηλικιωμένων. Αλλά αυτή η ήρεμη και φωτεινή ψυχή σήκωνε το σταυρό της και όλα γύρω ήταν φωτεινά από την αγάπη της.
Λίγο μετά την βάπτισή αυτής της προσκυνήτριας, ο πατέρας Σέργιος σε μια ομιλία του έλεγε πως δύο δρόμοι οδηγούν στο Θεό. Υπάρχουν ψυχές καθαρές, φωτεινές, τις οποίες επισκέπτονται οι άγιοι, αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια, και οι άνθρωποι που επιστρέφουν στο Θεό αφού γνώρισαν το σκοτάδι της αμαρτίας και τη σιχάθηκαν. Αυτός ήταν ο δρόμος της οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας ή ο δρόμος της μετάνοιας.
«Η ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, Ιστορίες από τον κήπο της Όπτινα» .της Νίνας Πάβλοβα

***

 

Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
Όταν ρωτούσαν τον μπάτουσκα Σεραφείμ πόσο συχνά πρέπει να προσεγγίζει κανείς το Ουράνιο Μυστήριο, απάντησε: «Όσο συχνότερα τόσο καλύτερα».

Ιδιαίτερα στις αδελφές στο Ντιβέγιεβο έδωσε τον ακόλουθο κανόνα , όπως έχει σημειώσει η αδελφή Καπιτωλίνα:

«Δεν πρέπει κανείς να χάνει την ευκαιρία να χρησιμοποιεί όσο συχνότερα γίνεται την χάρη που δίνεται δια μέσου της Κοινωνίας των Αγίων του Χριστού Μυστηρίων. Ενώ κανείς πρέπει να προσπαθεί όσο το δυνατόν περισσότερο να συγκεντρώνεται στην ταπεινή συνειδητοποίηση της πλήρους αμαρτωλότητός του, θα πρέπει να πλησιάζει στο Ιερό Μυστήριο που σώζει τα πάντα και τους πάντες με ελπίδα και σταθερή πίστη στο άφατο έλεος του Θεού, λέγοντας με συντριβή: «Ημάρτον, Κύριε, με την ψυχή μου, με την καρδιά μου, με τα λόγια μου, με την σκέψη και με όλες τις αισθήσεις…».

Επίσης στον π. Βασίλειο, τον εξομολόγο της Μονής του Ντιβέγιεβο, έλεγε σχετικά με αυτό : «…τους δίνω την εντολή να κοινωνούν των Αγίων και Ζωοποιών Μυστηρίων του Χριστού… όσο συχνότερα τόσο καλύτερα. Μην τους φέρετε αντίρρηση, γιατί η χάρη που μας δίνεται μέσω της Θείας Κοινωνίας είναι τόσο μεγάλη ώστε, όσο ανάξιος και αμαρτωλός και αν είναι ένας άνθρωπος, εφ’ όσον πλησιάζει τον Κύριο που μας σώζει όλους, παρόλο ότι μπορεί να είναι γεμάτος από το κεφάλι μέχρι τα πόδια με τις πληγές των αμαρτιών, θα καθαριστεί με τη Χάρη του Χριστού και θα φωτίζεται όλο και περισσότερο, και θα δεχθεί έλλαμψη και θα σωθεί..».

«Εκτός αυτού», γράφει ο π. Βασίλειος, «πάντοτε μου έδινε οδηγίες, ως πνευματικό πατέρα των αδελφών της μονής, λέγοντάς μου να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο επιεικής στην εξομολόγηση. Στο παρελθόν πολλοί με έχουν μεμφθεί και με επέκριναν για αυτό, και μάλιστα θύμωσαν μαζί μου, μάλιστα ακόμη και μέχρι τώρα με κρίνουν, αλλά εγώ τηρώ αυστηρά την εντολή του και την έχω κρατήσει σε όλη μου την ζωή. Ο δούλος του Θεού συνήθιζε να λέει: « Θυμήσου, εσύ είσαι μόνον μάρτυρας, πατέρα, αλλά εκείνος που είναι ο κριτής είναι ο Θεός! Και πόσα, πόσα και τόσο τρομερά αμαρτήματα, τα οποία είναι αδύνατον ακόμη και να εκστομίσει κανείς, δεν μας συγχώρεσε ο γενναιόδωρος Κύριος και Σωτήρας μας. Πως τότε εμείς οι άνθρωποι θα κρίνουμε έναν άνθρωπο! Είμαστε απλοί μάρτυρες, απλοί μάρτυρες, πατέρα. Πάντοτε να το θυμάσαι αυτό, απλοί μάρτυρες, πατέρα!».

***

 

Σε κάποιον κοσμικό έδωσε την ακόλουθη εντολή: «Να κοινωνείς… αυτός που κοινωνεί θα σωθεί, αλλά όποιος δεν κοινωνεί , νομίζω πως όχι. Όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός εσται. (Ιωαν. 12,26)».

Σε κάποια άλλη περίσταση ο Όσιος φανέρωσε ένα βαθύ μυστήριο, ότι δηλαδή η θεία μετάληψη ενός ανθρώπου είναι ευεργετική και για τους άλλους:

«Όποιος συμμετέχει με ευλάβεια στην Θεία Κοινωνία και όχι μια φορά τον χρόνο, θα σωθεί, θα ευτυχίσει και θα ζήσει πολλά χρόνια επάνω στην γη. Πιστεύω», πρόσθεσε , «ότι κατά την μεγάλη καλοσύνη του Θεού, η χάρη Του θα φανερωθεί και στην οικογένεια εκείνου που κοινωνεί. Στα μάτια του Θεού εκείνος που κάνει το θέλημά Του αξίζει περισσότερο από μια λεγεώνα παραβάτες».

Τι θαυμάσια , τι παρηγορητική και διδακτική αποκάλυψη!

Οφείλουμε να ευχαριστούμε για όλα το Θεό και να παραδίδουμε τον εαυτό μας στο θέλημά Του.

Πρέπει πάντοτε να τα υπομένουμε όλα χάριν του Θεού ευχαρίστως. Η ζωή μας είναι μια στιγμή συγκριτικά με την αιωνιότητα και γι’ αυτό: «Ουκ άξια, κατά τον Απόστολον, τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (Ρωμ. η’, 18).

«Μη κρίνετε ….»

Μη κατακρίνεις κανένα, κι αν ακόμα τον βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια να αμαρτάνει. Λέει ο Κύριος: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε», και πάλι: «Σύ τίς ει ό κρί­νων αλλότριον οικέτην; τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει- σταθήσεται δέ- δυνατός γάρ έστιν ό Θεός στήσαι αυτόν» (Ρωμ. ιδ’ 4). Δέ γνωρίζουμε γιά πόσο καιρό θά μπορέσουμε να πα­ραμείνουμε στην αρετή, όπως λέει ό προφήτης, πού απόκτη­σε τη γνώση αυτή με εμπειρία: «Εγώ δέ είπα έν τη ευθηνία μου- ού μή σαλευθώ εις τον αιώνα, απέστρεψας δέ τό πρόσωπον σου καί εγενήθην τεταραγμένος» (Ψαλμός κθ’ 7,8), θα είναι πολύ ωφέλιμο νά έχουμε πάντα κατά νοϋ τα λόγια του Αποστόλου: «Ό δοκών έστάναι βλεπέτω μή πέση» (Α’ Κορινθ. ι’12).

… Γιατί κρίνουμε τους αδελφούς μας; Διότι δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Όποιος καταγίνεται με τη γνώση του εαυτού του δεν προλαβαίνει να παρατηρεί τους άλλους. Κατάκρινε τον εαυτό σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους… Πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας αμαρτωλότερο απ’ όλους. Πρέπει να συγχωρούμε κάθε κακό του πλησίον και να μισούμε μόνο τον διάβολο που τον παρέσυρε.
Συμβαίνει κάποτε να μας φαίνεται ότι ο άλλος κάνει μια κακή πράξη. Στην πραγματικότητα όμως η πράξη αυτή μπορεί να είναι καλή, επειδή γίνεται με αγαθή πρόθεση. Η θύρα της μετανοίας είναι ανοικτή για όλους, και δεν γνωρίζουμε ποιός θα τη διαβεί πρώτος, εσύ ή αυτός που κατακρίνεις.
«Όταν κατακρίνεις τον πλησίον, διδάσκει ο όσιος Αντίοχος, τότε κρίνεσαι μαζί του κι εσύ γι’ αυτό που τον κρίνεις. Η κρίση και η κατάκριση δεν ανήκουν σ’ εμάς, αλλά μόνο στο Θεό, τον μεγάλο Κριτή, που γνωρίζει την καρδιά μας και τα κρυφά πάθη της φύσεώς μας».

 

Η κατάκριση φέρνει την εγκατάλειψη του Θεού. Κι όταν ο Θεός εγκαταλείψει τον άνθρωπο στις δικές του μόνο δυνάμεις, ο διάβολος είναι έτοιμος να τον συνθλίψει, όπως η μυλόπετρα αλέθει το σιτάρι.
Ας έχουμε πάντοτε στον νου μας τα λόγια του Αποστόλου: «Ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση». Γιατί είναι άγνωστο πόσο καιρό θα μπορέσουμε να παραμείνουμε στην αρετή. Όταν κάποιος σε προσβάλει με οποιοδήποτε τρόπο, δεν πρέπει να τον εκδικηθείς, αλλ’ αντιθέτως να τον συγχωρήσεις από την καρδιά σου… τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα λάμψει στη καρδιά μας το θείο φώς, που θα μας φωτίζει τον δρόμο προς την άνω Ιερουσαλήμ. Ας θελήσουμε να μοιάσουμε στα αγαπημένα παιδιά του Θεού. Ας ζηλέψουμε την πραότητα του Δαβίδ, τον άκακο και θεοσεβή Ιώβ που έδωσε μαρτυρία ο ίδιος ο Θεός, τον αμνησίκακο και αγαθό Ιωσήφ που δεν εκδικήθηκε τους αδελφούς του, που επιχείρησαν να τον σκοτώσουν, τον δίκαιο και άδολο Άβελ…

Όπως μαρτυρεί ο λόγος του Θεού, όλοι οι άγιοι έζησαν με ακακία. Ο Θεός μας έδωσε εντολή να έχουμε έχθρα μόνο εναντίον του «όφεως», ο όποιος απάτησε εξ αρχής τον άνθρωπο και τον έδιωξε από τον Παράδεισο, δηλαδή εναντίον του ανθρωποκτόνου διαβόλου. Το όριο της αρετής και της σοφίας είναι να ενεργούμε πάντοτε με διάκριση και ανεξικακία, χωρίς πονηρία και υστεροβουλία.

Σαν απαλή βροχή που πέφτει στη διψασμένη γη, έπεφταν τα στοργικά λόγια του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ στις ψυχές των ανθρώπων.
https://iconandlight.wordpress.com/2022/01/01/%cf%83%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%ae-%ce%b2%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%ad%cf%86%cf%84%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%cf%88%ce%b1%cf%83%ce%bc%ce%ad/

Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, ο άγιος της πασχαλινής χαράς και των παιδιών, αγαπούσε τα παιδιά σαν ”λουλούδια του Παραδείσου”
https://iconandlight.wordpress.com/2020/07/18/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%af%ce%bc-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b1%cf%81%cf%8e%cf%86-%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1/

Κάθε ηγούμενος, ας μοιάσει με μια σοφή μητέρα. Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/01/01/%ce%ba%ce%ac%ce%b8%ce%b5-%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%bf%ce%b9%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b5-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%bf%cf%86%ce%ae-%ce%bc/

Στην έρημο του Σαρώφ με τον όσιο Σεραφείμ… και τον Μίσα….
https://iconandlight.wordpress.com/2022/07/18/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ad%cf%81%ce%b7%ce%bc%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b1%cf%81%cf%8e%cf%86-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf-%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5/

Δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο από την μοναχική ζωή! Τίποτε καλύτερο! Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/02/03/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%AF%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%BF/

Ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ χίλιες ημέρες και χίλιες νύκτες προσευχόταν επάνω σε μία πέτρα, κι έκραζε προς τον Θεό: «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ!».
https://iconandlight.wordpress.com/2019/07/18/29848/

Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ μελετούσε το Ευαγγέλιο προσευχόμενος και αξιώθηκε ασύλληπτων αρπαγών στις ουράνιες μονές
https://iconandlight.wordpress.com/2018/07/18/%CE%BF-%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%AC%CF%81%CF%89%CF%86-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CF%84/

Στα ίχνη των βημάτων της Μητέρας του Θεού στο Ντιβέγεβο
https://iconandlight.wordpress.com/2015/01/02/5431/

Ο ελαφρύς κανόνας του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ για τους χριστιανούς των εσχάτων χρόνων
https://iconandlight.wordpress.com/2017/06/20/%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%86%CF%81%CF%8D%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC/

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (π. Ιωσήφ)

Ἀρετῶν σὺ δοχεῖον ἀνεδείχθης, θεόληπτε, καὶ τοῦ Παρακλήτου ἡ Χάρις, τῇ ψυχῇ σου ἐνῴκησε· ἁπλότητι τρόπων καὶ στοργῇ, τὰ πλήθη προσῆγες τῷ Θεῷ, καὶ τῆς Χάριτος τοὺς τρόπους, τοῖς ἀγνοοῦσι πάτερ Σεραφεὶμ διεσάφησας. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Θεῷ, δόξα τῷ σὲ χαριτώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν, θεῖον διδάσκαλον.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ
Ἦχος α΄. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος. (Ἱερομ. Ἀθ. Σιμωνοπετρίτου)

Σφραγὶς τοῦ Παρακλήτου, ἐσφράγισέ σε μάκαρ, καὶ τῶν δωρεῶν τῶν ἀκτίστων, ἀνέδειξε ταμίαν, ὡς ζῶντι ζωὴν ἀγγελικήν, φλογώνυμε Πάτερ Σεραφείμ, καὶ μελλόντων τὰ μυστήρια ἐναργῶς, ἐντεῦθέν σοι ἐδίδαξε. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Θεῷ, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἁγιάζοντι ἡμᾶς, θείαις πρεσβείαις σου.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ
Ἦχος δ ́. Ταχὺ προκατάλαβε. (Γερασίμου μ. Μικραγιαννανίτου.)

Χριστῷ ἐκ νεότητος ἀκολουθήσας θερμῶς, εὐχαῖς καὶ δεήσεσιν ἐν τῇ ἐρήμῳ Σαρώφ, ὡς ἄσαρκος ἤσκησας· ὅθεν τοῦ Παρακλήτου, δεδεγμένος τὴν Χάριν, ὤφθης τῆς Θεοτόκου, θεοφόρος θεράπων. Διό σε μακαρίζομεν, Σεραφεὶμ Πάτερ Ὅσιε.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (Γερασίμου μ. Μικραγιαννανίτου.)

Τῆς Ρωσίας τὸν γόνον καὶ τοῦ Σάρωφ τὸ σέμνωμα, καὶ τῶν ὀρθοδόξων ἁπάντων τὸ λαμπρὸν ἐγκαλλώπισμα, ὑμνήσωμεν τὸν θεῖον Σεραφείμ, ἑπόμενοι αὐτοῦ ταῖς διδαχαῖς· τοῦ γὰρ Πνεύματος τὴν κτῆσιν, πνευματοφόρῳ πολιτείᾳ διεκήρυξεν. Δόξα τῷ ἐνοικήσαντι ἐν σοί, δόξα τῷ σὲ καταυγάσαντι, δόξα τῷ δεδωκότι σοι πληθὺν χαρισμάτων, ὁσιώτατε.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Σιλβέστρου Πάπα Ῥώμης
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Γνῶσιν ἔνθεον, ἐνδεδυμένος, ζῆλον κρείττονα, εἰσδεδεγμένος, Κορυφαίου τὸν θρόνον ἐκόσμησας, καὶ διαπρέψας μεγάλως τοῖς θαύμασι, τὴν σκοτομῆνιν τῆς πλάνης κατήργησας, Πάτερ Σίλβεστρε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον. Ἀπολυτίκιον Ἁγίου Σιλβέστρου Πάπα Ῥώμης
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Στολὴν ἐνδυσάμενος ἱεραρχίας πιστῶς, ἀμέμπτως ἱέρευσας τῷ ἐπὶ πάντων Θεῷ, Πατὴρ ἡμῶν Σίλβεστρε· ἔχων γὰρ πολιτεία, συνεκλάμποντα λόγον, θαύμασιν ἐβεβαίους, εὐσεβείας τὴν δόξαν, δι’ ἧς οὐρανίου δόξης, ὤφθης συμμέτοχος.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Βασιλείου τοῦ ἐξ Ἀγκύρας
Ἦχος δ´. Τῇ Θεοτόκῳ ἐκτενῶς.

Ἐν τῇ Ἀγκύρᾳ ἱερεὺς διαπρέψας, καὶ τῷ Χριστῷ Ἀγγελικῶς λειτουργήσας, τῷ δι᾿ ἡμᾶς Βασίλειε τεχθέντι σαρκί, τέθυσαι ὡς πρόβατον τέλειον ἀθλοφόρε, ἐδέξω δὲ μακάριον εἰς Καισάρειαν τέλος, δ’ ὅπερ χαίρων νῦν ἐν οὐρανοῖς, τῷ παμβασιλεῖ ἀξίως παρίστασαι.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Θεοδότης, μητρός τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων, τῶν ἐξ Ἀσίας.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἀναργύρων δυάδος μητέρα ἔνθεον, Κοσμᾶ κοσμήτορος ἤθους, καὶ πάνυ Δαμιανοῦ, Θεοδότην τὴν Ὁσίαν εὐφημήσωμεν, ὡς ἐν Χριστῷ παιδαγωγόν, τῶν υἱῶν αὐτῆς σεμνήν, καὶ πίστεως μυροθήκην, εὐωδιάζουσαν κόσμον, αὐτῆς ὀδμαῖς θερμῶν δεήσεων.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου Μάρκου τοῦ Κωφοῦ . (Ἀθανασίου Ἱερομονάχου Σιμωνοπετρίτου )
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τὰ ὦτα διήνοιξας τῆς σῆς ψυχῆς τῷ Χριστῷ, καὶ ἔδραμες ὄπισθεν Αὐτοῦ ὡς ἄλλος ἀμνός, εὐήκοος ὅσιε· ὅθεν καλλικαρπήσας, ἐν ἀσκήσει ἐνθέῳ, εἴληφας τὸ βραβεῖον, βιοτῆς σου, ὦ Μᾶρκε. Διὸ πάτερ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου, ἢ Ζώρζη τοῦ Γκιουρτζῆ
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς.

Τῆς ἀσεβείας τῶν ἐχθρῶν ἀνανήψας, τῆς εὐσεβείας γεωργὸς ἀνεδείχθης, καὶ τίμιον τὸ γῆράς σου προσῆξας τῷ Θεῷ. Σὺ γὰρ ὡμολόγησας, τὸν Χριστὸν τοῖς τυράννοις, καὶ ὑψώθης ἔνδοξε, πρὸς αὐτὸν τῇ ἀγχόνῃ· ᾯ ἐκτενῶς Γεώργιε σοφέ, ὑπὲρ ἡμῶν τῶν προσφύγων σου πρέσβευε.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νείλου τοῦ Ἡγιασμένου, τοῦ ἐν Γηρομερίῳ
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεσπρωτίας τό κλέος καί Ὁσίων τό καύχημα, Κωνσταντινουπόλεως γόνον, Ἀσκητῶν τό ἀγλάϊσμα, ὑμνήσωμεν τόν Νεῖλον οἱ πιστοί, βοῶντες πρός αὐτόν εἰλικρινῶς· σκέπε, φρούρει Ὅσιε καί ἡμᾶς, τούς πόθῳ ἐκβοῶντας σοι· δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σέ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σέ ἡμῖν, πρέσβυν ἀκοίμητον.

Καὶ τὸ Προεόρτιον.
Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Ἑτοιμάζου Ζαβουλών, καὶ εὐτρεπίζου Νεφθαλείμ, Ἰορδάνη ποταμέ, στῆθι ὑπόδεξαι σκιρτῶν, τοῦ βαπτισθῆναι ἐρχόμενον τὸν Δεσπότην. Ἀγάλλου ὁ Ἀδάμ, σὺν τῇ Προμήτορι· μὴ κρύπτετε ἑαυτούς, ὡς ἐν Παραδείσῳ τὸ πρίν· καὶ γὰρ γυμνοὺς ἰδὼν ὑμᾶς ἐπέφανεν, ἵνα ἐνδύσῃ τὴν πρώτην στολήν. Χριστὸς ἐφάνη, τὴν πᾶσαν κτίσιν, θέλων ἀνακαινίσαι.

Ὁ ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σαρὼφ στὴν πέτρα τῆς ὑπομονῆς (1.1.2018)

 iconandlight.wordpress.com