Αὐτὸ ἔχει νὰ μᾶς πεῖ ἡ γιορτὴ τῶν Θεοφανείων. Ἄς ἀκολουθήσουμε τὰ βήματα τοῦ Διδασκάλου μας, ἀπὸ κένταυροι ἄς γίνουμε ἀληθινοὶ ἄνθρωποι,.. ἡ κλίση μας στὴ γῆ εἶναι νὰ γίνουμε στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, κατὰ τὴν σύντομη πορεία τῆς ζωῆς μας, ὅ,τι ὑπῆρξε ὁ Χριστὸς: ἡ σαρκωμένη θεϊκὴ παρουσία… Αντώνιος (Μπλουμ) Μητροπολίτης Σουρόζ.

 

 

Συναξάριον.
Τῇ δ΄ τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου, ἡ σύναξις τῶν Ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Θεόκτιστος, ὁ ἡγούμενος τοῦ ἐν τῷ Κουκούμῳ τῆς Σικελίας, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ζωσίμου μοναχοῦ, καὶ Ἀθανασίου Κομενταρησίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Ἀπολλιναρίας τῆς Συγκλητικῆς.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι ἕξ Μάρτυρες, ἐν εἰρήνη τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Εὐθυμίου τοῦ νέου, τοῦ κειμένου πλησίον τοῦ Ἁγίου Μωκίου.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Εὐθύμιος, ὁ ἡγούμενος τῆς μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου, ὁ ἐλέγξας τὸν λατινόφρονα βασιλέα Μιχαήλ, καὶ Βέκκον τὸν Πατριάρχην, ἐν τῷ βυθῷ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ μετὰ τοῦ Εὐθυμίου δώδεκα μοναχοὶ, οἱ τοὺς ἀνωτέρω λατινόφρονας ἐλέγξαντες, ἀγχόνῃ τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου καὶ Εὐφημίας, τῆς πλησίον τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη του Ἁγίου ἐνδόξου Νέου Ὁσιομάρτυρος Ὀνουφρίου του ἐν Χίῳ μαρτυρήσαντος ἐν ἔτει ᾳωιη΄ (1818)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Θεοπρόβου, ἐπισκόπου Καρπασίας Κύπρου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Εὐσταθίου τοῦ Α΄, ἀρχιεπισκόπου Ζερβῶν.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἀχιλλέας ὀ Διάκονος τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς εὑρέσεως τῶν Ἁγίων Λειψάνων τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐξ Ὀθωμανῶν, ἐκ Κονίτσης καταγομένου, καὶ ἐν Βραχωρίῳ ἀθλήσαντος ἐν ἔτει 1814. Ταῦτα δὲ εὑρέθησαν ἐν ἔτει 1974, ἐν τῇ Ἱερᾷ Μονῇ τῆς Προυσιωτίσσης, ἔνθα και ἐναπόκεινται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ἐπιτελοῦμεν τοῦ Ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Νικηφόρου τοῦ λεπροῦ, τοῦ ἐν Χίῳ ἐπ᾿ ἐσχάτων τῇ καρτερία ἀθλήσαντος καὶ ἐν ἀσκήσει διαπρέψαντος.

Η Θεραπεία του Νεεμάν

 

Ο Προφήτης Ελισσαίος θεράπευσε τον Νεεμάν, πολύτιμο συνεργάτη του βασιλιά της Συρίας από τη λέπρα. Μετά από επιστολή του Σύριου βασιλιά προς το βασιλιά του Ισραήλ απαιτώντας να θεραπευθεί ο Νεεμάν, έχοντας ακούσει για τον Προφήτη του Θεού που θεραπεύει από τις αρρώστιες, ολόκληρα άρματα, μακρά συνοδεία, φορτωμένα με άφθονα και πολύτιμα δώρα ξεκίνησε για την Παλαιστίνη. Ο άρχων της Συρίας πήγε στο ταπεινό σπίτι του Προφήτου και στάθηκε στην πόρτα του με όλα τα άρματα και τα πλούσια εφόδια. Μα πριν κατέβει άνθρωπος του Ελισσαίου τον πλησίασε και του έδωσε τη συνταγή της θεραπείας του: «Πήγαινε στον Ιορδάνη ποταμό και κάνε λουτρό επτά φορές και θα γίνει εντελώς καλά».
Ο Νεεμάν θύμωσε, θεωρώντας ότι τον κορόιδεψε και ξεκίνησε για να φύγει. Όμως οι υπηρέτες του τον έπεισαν να μείνει και να πράξει αυτό που του είπε ο Προφήτης. Πράγματι πήγε στον Ιορδάνη ποταμό, πλύθηκε και η λέπρα σαν λέπια ψαριού έπεσε από πάνω του και έγινε το σώμα του καθαρό και υγιές. Με δάκρυα στα μάτια γύρισε στο σπίτι του Προφήτη Ελισσαίου, του εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του και ομολόγησε: «Πείσθηκα αδιάσειστα ότι μόνος αληθινός Θεός είναι ο Θεός του Ισραήλ. Η ευγνωμοσύνη μου θα είναι παντοτινή προς εσένα. Όλα τα δώρα είναι δικά σου. Είμαι δούλος σου». Όμως ο Προφήτης αρνήθηκε τα δώρα, γνωρίζοντας ότι η ευγνωμοσύνη οφείλεται στο Θεό, ενώ με την πράξη του δοξάστηκε το όνομα του Θεού.

Ωστόσο ο υπηρέτης του, Γιεζί, θαμπώθηκε από τα δώρα και επέδειξε φιλαργυρία, φιλοχρηματία και παρακοή. Έτρεξε στο Νεεμάν και του ζήτησε χρήματα και στολές, λέγοντας ψέματα ότι τα ζήτησε ο Προφήτης. Ο Νεεμάν αμέσως με χαρά έδωσε διπλάσια από όσα του ζήτησε και εκείνος τα πήρε και τα κράτησε για τον εαυτό του. Όταν γύρισε στο σπίτι είπε ψέματα στον Ελισσαίο και εκείνος αφού τον επέπληξε σκληρά για την πράξη του, την οποία γνώριζε, αφού το πνεύμα του είχε παρακολουθήσει την αμαρτία του υπηρέτη, του μετέδωσε τη λέπρα του Νεεμάν. Αμέσως ο Γιεζί αισθάνθηκε ένα τρομερό κλονισμό και με φρίκη είδε όλο του το κορμί να γεμίζει με λέπρα (Δ΄ Βασιλ. 5).

***

Παραμονὴ Θεοφανείων
Αντώνιος (Μπλουμ) Μητροπολίτης Σουρόζ (Σουγδαίας)
18 Ἰανουαρίου 1985

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐν ὀνόματι τῆς σύναξης μας, ἐπιθυμῶ νὰ χαιρετήσω τὰ μέλη τοῦ Χριστιανικοῦ Συμβουλίου τοῦ Κέσινγκτον καὶ τοῦ Γουέστμινστερ. Xρόνο μὲ τὸν χρόνο στὰ πλαίσια μιᾶς ἀδελφικῆς ἀγάπης, σὲ ἀναζήτηση μιᾶς βαθύτερης ἑνότητας συναντιώμαστε ἐδῶ. Καὶ συναντιόμαστε ἐδῶ μέσα στὸ φῶς τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας μας. Ἡ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητας, ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ποὺ δημιουργήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ Λόγο δὲν εἶναι μιὰ μονόπλευρη πράξη τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἐνσάρκωση δὲν θὰ ἦταν δυνατὴ χωρὶς τὴν ταπεινὴ συγκατάθεση τῆς Παρθένου Μαρίας, καὶ χωρὶς τὸ θέλημα τοῦ Πατρὸς. Ἀλλὰ μὲ τὴν Θεία Ἐνσάρκωση ἔγινε μόνο ἡ ἀρχὴ γιὰ τὴν σωτηρία μας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, σὲ μία ἀπὸ τὶς Ὁμιλίες του λέει ὅτι τὰ Χριστοὺγεννα μοιάζουν μὲ τὴν χαραυγὴ, ἀλλὰ τὰ Θεοφάνεια, ποὺ σημαίνουν γιὰ ἐμᾶς τὴν βάπτιση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅμοια μὲ τὸ φῶς τῆς ἡμέρας. Γιατί; Ἐπειδὴ στὴν Ἐνσάρκωση, στὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται στὴν Βηθλεέμ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου. Ὁ Θεὸς ἀγκαλιάζει τὴν ἀνθρωπότητα ποὺ Τοῦ προσφέρεται μὲ τὴν πίστη τῆς Παρθένου Μαρίας, ποὺ ἀποτελεῖ τὸ κορυφαῖο σημεῖο τῆς πίστης ἐκείνων ποὺ λαχταροῦσαν τὸν ἐρχομὸ τοῦ Σωτήρα τους καὶ πίστεψαν σ’ αὐτό, ἐκείνων ποὺ τὰ ὀνόματα τους εἶναι γραμμένα στὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ, καὶ πολλοί, ἑκατομμύρια τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα μᾶς εἶναι ἄγνωστα, ἀλλὰ ποὺ εἶναι γνωστὰ στὸν Κύριο τους καὶ Θεό τους.

 

Ἀλλὰ στὴν Ἐνσάρκωση, στὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ στὴν Βηθλεέμ, ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη τῆς ἀδυναμίας ἑνὸς παιδιοῦ, καὶ μᾶς Τὸν προσφέρει ἁπλὰ ὅπως λέγεται μιὰ παραβολή. Ἡ ἀγάπη πάντα προσφέρεται˙ εἶναι πάντα ἀνυπεράσπιστη, ἡ ἀγάπη εἶναι πάντα στὸ τέλος εὐάλωτη, καὶ ὅσο πιὸ τέλεια εἶναι, τόσο εἶναι ὁλοκληρωμένη, ἀνυπεράσπιστη καὶ τρωτή. Ἡ Θεϊκὴ Ἀγάπη παίρνει σάρκα στὴν Βηθλεέμ καὶ ἐκεῖ ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ λαμβάνει παθητικὰ τὴ δωρεὰ αὐτῆς τῆς ἕνωσης μὲ τὸν Θεὸ ὡς ἀποτέλεσμα τέλειας πίστης τῆς Μητέρας, τῆς Παρθένου Μητέρας ποὺ πρόσφερε τὸν ἑαυτό Της καὶ τὸν Υἱό Της νὰ γίνει Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
Τὴν ἡμέρα τῆς Βάπτισης ὁ Χριστὸς εἶχε φθάσει στὴν πληρότητα τῆς ἀνθρώπινης ὡριμότητας Του, καὶ εἶναι ἡ ὥρα ποὺ ἡ ἀνθρώπινη φύση τοῦ Σαρκωμένου Λόγου ἀναλαμβάνει, μέσα ἀπὸ μιὰ πράξη τέλειας ἐλευθερίας, ἀδιαίρετης πίστης, ἀνεπιφύλακτης ὑπακοῆς, ἡρωϊκῆς παραίτησης, τὸ ἔργο ποὺ ἡ Θεϊκὴ Ἀγάπη Τοῦ ἀνάθεσε. Ἔρχεται στὸν Ἰορδάνη ἐλεύθερος ἀπὸ ἁμαρτίες, καὶ βαπτίζεται. Γιατί; Ἕνας Γάλλος Πρεσβυτεριανὸς λειτουργὸς μοῦ εἶπε κάποτε πῶς βλέπει αὐτὸ τὸ γεγονὸς : οἱ ἄνθρωποι ἔρχονταν στὸν Ἰωάννη τὸν Βαπτιστὴ βρώμικοι, μολυσμένοι ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ ὡς πράξη μετανοίας, πίστης καὶ ἐπιστροφῆς στὸν Θεό ξέπλεναν τὶς ἁμαρτίες τους στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνη· καὶ τὰ νερὰ ἐκεῖνα βάραιναν ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἀνθρώπινης ἁμαρτίας, ἔγιναν αὐτὸ ποὺ ὁ θρύλος σὲ πολλὲς χῶρες ὀνομάζει, τὰ νεκρά, δηλητηριώδη νερὰ τῆς ἁμαρτίας. Καὶ ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς, καὶ ὄντας ἀναμάρτητος, καταδύεται σ’ αὐτὰ τὰ νερὰ τοῦ θανάτου, ὅπως βουτάει κάποιος τὸ λευκὸ μαλλὶ στὴ βαφή˙ καὶ ἀναδύεται φορτωμένος μὲ ὅλη τὴν ἁμαρτία ποὺ εἶχε ξεπλυθεῖ σ’ ἐκεῖνα τὰ νερά.

Ἡ ἀρχαία φωτισμένη σκέψη εἶχε συλλάβει πρώτη κάτι ἀπὸ αὐτὸ τὸ μυστήριο στὴν ἱστορία τοῦ Ἡρακλῆ ὅπως ἀναφέρεται ἀπὸ παλιά. Ὁ Ἡρακλῆς ἀντιπροσωπεύει τὸν ἥρωα· σκοτώνει μ’ ἕνα βέλος τὸν Κένταυρο, τὸ μυθικὸ πλάσμα ποὺ εἶναι μισὸ τέρας καὶ μισὸ ἄνθρωπος, μιὰ εἰκόνα γιὰ τὸ κακὸ ποὺ μᾶς κάνει ἡ ἁμαρτία: ἀνθρώπους καὶ μαζὶ ζῶα, ἐπειδὴ ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξαφανισθεῖ, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ βεβηλωθεῖ, δὲν μπορεῖ νὰ καταστραφεῖ ἀλλὰ μπορεῖ νὰ γίνει τερατώδης ὅπως στὸν μύθο τοῦ Κενταύρου. Καὶ τὴ στιγμὴ ποὺ πεθαίνει, στέλνει στὸν Ἡρακλη τὸν χιτώνα του ζητώντας νὰ τὸν φοράει σὲ ἀνάμνηση τῆς νίκης του. Kαὶ ὅταν τὸν φοράει, κολλάει στὸ σῶμα του καὶ τὸν καίει σὰν φωτιά. Καὶ τὸν σκίζει καὶ μαζὶ μὲ τὴ σάρκα του χάνει καὶ τὴ ζωή του.

Δὲν εἶναι αὐτὴ ἡ εἰκόνα ἀρκετή, μιὰ φωτισμένη σύλληψη γι’ αὐτὸ ποὺ συνέβη στὸν Χριστό; Ναὶ, καταδύεται στὰ νερὰ τοῦ θανάτου· ἀναδύεται ἀπὸ τὸ νερὸ ἐνδεδυμένος τὶς συνέπειες τῆς ἀνθρώπινης ἁμαρτίας, ὅπως ὁ Ἡρακλῆς φόρεσε τὸν χιτώνα ποὺ ἦταν ποτισμένος μὲ τὸ αἷμα τοῦ ἀνθρωπόμορφου τέρατος. Καὶ ὁ Χριστὸς θὰ πεθάνει ἐξαιτίας της ἁμαρτίας, ἐπειδὴ εἶναι ὁ μόνος δρόμος ποὺ μπορεῖ νὰ ἐλευθερώσει τὴν ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὰ δεσμά της. Εἴμαστε ὁ δικός Του λαός· ἡ κλίση μας στὴ γῆ εἶναι νὰ γίνουμε στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία, κατὰ τὴν σύντομη πορεία τῆς ζωῆς μας, ὅ,τι ὑπῆρξε ὁ Χριστὸς: ἡ σαρκωμένη θεϊκὴ παρουσία, εὐάλωτη στὸ μαρτύριο καὶ στὸν θάνατο· ἀδύναμη, ἐπειδὴ προσφέρεται ἐλεύθερα καὶ ὁλοκληρωτικά. Καὶ τὸ κάλεσμα μας ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι ν’ἀγωνιστοῦμε κόντρα σὲ κάθε ἁμαρτία, σὲ κάθε κακό, νὰ ἐλευθερωθοῦμε μέσω τῆς πίστης καὶ τῆς ὑπακοῆς, τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ ἀσκητικοῦ κόπου ἀπὸ τὸ κάθε τι ποὺ δὲν εἶναι ἄξιο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἑνωθεῖ μαζί Του. Καὶ τότε, νὰ προσφέρουμε τὸν ἑαυτό μας στὴ ζωή καὶ στὸν θάνατο γιὰ τὴν σωτηρία κάθε προσώπου, κάθε ἔθνους καὶ τοῦ κόσμου.

Αὐτὸ ἔχει νὰ μᾶς πεῖ ἡ γιορτὴ τῶν Θεοφανείων. Ἄς ἀκολουθήσουμε τὰ βήματα τοῦ Διδασκάλου μας, ἀπὸ κένταυροι ἄς γίνουμε ἀληθινοὶ ἄνθρωποι, νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Θεὸ διὰ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄς παραδώσουμε τὴ ζωή μας, καὶ ἄς προσφέρουμε ἄν χρειάζεται τὸν θάνατο μας γιὰ τὴ σωτηρία ὅλων ὅσοι τὴ χρειάζονται. Ἀμήν.
Ἀπόδοση στὴν νεοελληνική: http://www.agiazoni.gr

Ο Άγιος Νικηφόρος ο Λεπρός είπε: Υπάρχει η θεραπεία και είναι η θεία Κοινωνία, και να πίνετε θυμάρι, είναι το βότανο που σκοτώνει τους ιούς, σε αυτή τη δύσκολη εποχή να πηγαίνετε στο ναό του Θεού. Θα περάσει!
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/01/%ce%bf-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%af%cf%80%ce%b5-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5/

Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός, Το πρόσωπό του έλαμπε υπέρ τον ήλιο.. αιωρήται ως ένα μέτρο από το έδαφος με τα χέρια υψωμένα
https://iconandlight.wordpress.com/2018/01/04/%cf%8c%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%b7%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%83%cf%89%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf/

Ἀπολυτίκιον Προεόρτιον
Ἦχος δ’ Κατεπλάγη Ιωσήφ.

Ἑτοιμάζου Ζαβουλών, καὶ εὐτρεπίζου Νεφθαλείμ. Ἰορδάνη ποταμέ, στῆθι ὑπόδεξαι σκιρτῶν, τοῦ βαπτισθῆναι ἐρχόμενον τὸν Δεσπότην. Ἀγάλλου ὁ Ἀδὰμ σὺν τῇ Προμήτορι, μὴ κρύπτετε ἑαυτούς, ὡς ἐν Παραδείσῳ τὸ πρίν· καὶ γὰρ γυμνοὺς ἰδὼν ὑμᾶς ἐπέφανεν, ἵνα ἐνδύσῃ τὴν πρώτην στολήν, Χριστὸς ἐφάνη, τὴν πᾶσαν κτίσιν, θέλων ἀνακαινίσαι.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων
Ἦχος γ’

Ἀπόστολοι Ἅγιοι, πρεσβεύσετε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Νικηφόρου τοῦ λεπροῦ
Ήχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Νικηφόρου Ὁσίου, τοῦ λεπροῦ τὰ παλαίσματα, καὶ τὴν ἐν ἀσκήσει ἀνδρείαν, κατεπλάγησαν Ἄγγελοι ὡς ἄλλος γὰρ Ἰὼβ τὰ ἀλγεινά, ὑπέμεινε δοξάζων τὸν Θεόν, νῦν δὲ δόξῃ ἐστεφάνωται παρ᾽ Αὐτοῦ, θαυμάτων διακρίσεσιν. Χαίροις τῶν Μοναστῶν χειραγωγέ, χαίροις φωτὸς ὁ πρόβολος· χαίροις ὁ εὐωδίας χαρμονήν, προχέων ἐκ λειψάνων σου.

iconandlight.wordpress.com