Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον.
Τῇ ΚΑʹ (21ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Ἱλαρίωνος τοῦ μεγάλου (371)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Μαρίνης τῆς ἐν Ῥαϊθῷ, τοῦ Σινᾶ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Γαῒου, Δασίου καὶ Ζωτικοῦ, τῶν ἐν Νικομηδείᾳ, ἐν τῇ θαλάσσῃ τελειωθέντων (303)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῶν ἁγίων Μαρτύρων Ἀνδρέου, Στεφάνου, Παύλου καὶ Πέτρου καὶ οἱ μετ’ αὐτῶν μάρτυρες καὶ ὁμολογητές ὑπερ τῶν Ἱ. Εἰκόνων ἐν Κωνσταντινούπολει, μετά τοῦ Ἁγ. ὁσιομάρτυρος Ἀνδρέου τῆς Κρίσεως (741-775)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος Μάρτυς Εὐκράτης, ξίφει τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ὅσιος Βαροὺχ ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Φιλοθέου, τοῦ ἀσκήσαντος ἐν τῷ τοῦ Ἄθω ὄρει, καὶ δὴ ἐν τῇ ἐκεῖσε Ἱερᾷ Μονῆ τοῦ Ὁσίου Διονύσιου, τῇ ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Προδρόμου τιμωμένη, καταγομένου ἐκ Χρυσουπόλεως τῆς Μακεδονίας (14ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι Θεόφιλος καὶ Ἰάκωβος ὁ μαθητής του, τοῦ Κόνεβιτς, ἱδρυτές τῆς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου ἐν τῷ ποταμῷ Ὄμουτσα τοῦ Pskov Ῥωσσίας (1412)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἄζης, διὰ πυρὸς τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ὁσίων Πλαντίνου καὶ Εἰρήνης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἰακώβου τοῦ γενομένου οἰκονόμου τῆς Μονῆς τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τοῦ Βαθέος Ρύακος, ὃς ὤρμητο ἐκ τῆς δευτέρας τῶν Καππαδόκων ἐπαρχίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ὁσίων Βαρνάβα καὶ Ἱλαρίωνος, τῶν ἐν Περιστερώνα Κύπρῳ (12ο αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Φιλίππου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἱλαρίωνος τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου (1067)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἱλαρίωνος τοῦ ἐκ Ῥωσσίας (1055)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ἱλαρίωνος τοῦ Πσκωφ Ῥωσσίας (1476)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Φίννιαν τοῦ ψαλμόστομου τοῦ Ἰρλανδοῦ (635)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ἁγίας Οὔρσουλας τῆς βασιλόπαιδος καὶ τῶν σὺν αὐτῇ ἐν Κολωνίᾳ Γερμανίας Παρθενομαρτύρων· Μάρθας, Μπρικτόλας, Σαούλας, Γρηγορίας, Σατουρνίνας, Σαββατίας, Σεντίας, Παλλαντίας, Σατουρίας και Πιννόζας ( 451)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Ἀστέριος (223)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἠμῶν Ἱλαρίωνος ἐπισκόπου Μογλένων(1164), ἀνακομιδή λειψάνων τῶν εὑρισκομένων ἐν τῇ Ἀριδαίᾳ τῆς Πέλλης (1206)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Μονεμβασίας, τελειωθέντος ἐν ταῖς βασάνοις κατὰ τὴν Λάρισαν, ἐν ἔτει ᾳψογʹ (1773).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ἰερῶν λειψάνων τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ (1093)
Στίχοι
Ἐν δάκρυσι πρὶν καὶ πόνοις σπείρας κάτω,
Ἱλαρίων θέριζε νῦν χαίρων ἄνω.
Ὕστατα Ἱλαρίων κοιμήσατο εἰκάδι πρώτῃ.
Στίχοι.
Ἐν ἐρήμῳ Σινᾶ καύματι πυρουμένην,
σαρκός τό πῦρ ἐδρόσισας δακρύοις,
δι’ὧν τῆς φθορᾶς ἐῤῥύσθης καί τῶν ἄνω
Δικαίων σκηνῶν, τήν χάριν ἐκληρώσω.
Απο το Γεροντικό του Σινά
Οσία Μαρίνα της Ραϊθού, το άνθος της ερήμου του Σινά
Η οσία Μαρίνα έζησε και ασκήτεψε στη έρημο της Ραϊθού, όπου εκοιμήθη οσιακά. Τα ιερά λείψανα της βρίσκονται στο μετόχι του Σινά, στην Μονή της Θεοτόκου όπου μένουν σιναΐτες πατέρες.
Στην ακολουθία του Οσίου Φιλοθέου του Αγιορείτη (βλέπε ίδια ημέρα) που συνέγραψε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης (Ἔγκρισις Ἱ. Συνόδου: 4188/79. Ἐκδόσεις Παρουσία, Ἱ. Μ. Φιλίππων, Νεαπόλεως & Θάσου, χ.χ.) αναφέρει για την Αγία Μαρίνα:
«Αύτη η Μαρίνα η πάνσεμνος παρθένος, σήμερον προς την άνω εισάγεται ζωήν· των δαιμόνων τας ορμάς καταβαλούσα, και πόνους διά τον Χριστόν υπομείνασα, τον σκολιόν δράκοντα τελείως απώλεσε, την λαμπάδα άσβεστον τηρήσασα· ένθα νυν μετ’ Αγίων Αγγέλων ευφραίνεται, η δε λάρνακα έχει την τιμίαν αυτής σορόν των λειψάνων· ην εν τω μετοχίω ένθα νυν κατοικούσιν οι Πατέρες οι Σιναϊται, εις την Μονήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, σιμά της θαλάσσης· ένθα και φιλόχρηστοι κοσμικοί κατοικούσιν».
***
αββάς Κοσμάς ο Αρμένιος
Υπήρχε ένας τόπος δεκαπέντε μίλια από την αγία Βάτο που λέγεται Γουδδάς. Εδώ μαζί μου κατοίκησε ο αββάς Κοσμάς ο Αρμένιος. Κάποια μέρα βγήκε ο καθένας από μας μόνος του στην έρημο, για να εντρυφήσει στη μελέτη και θεωρία του Θεού. Αυτός αφού απομακρύνθηκε πολύ από το κελλί, περίπου δυο μίλια, φθάνει στην είσοδο μιας σπηλιάς. Βλέπει μέσα καθισμένους τρεις οι οποίοι φορούσαν σιβινα* κολόβια** και δεν ήξερε αν ήταν ζωντανοί ή πεθαμένοι. Σκέφθηκε λοιπόν να επιστρέψει στο κελλί για να πάρει θυμιατήρι και μετά να πλησιάσει τους αγίους πατέρες. Αφού σημείωσε πολύ προσεκτικά στο μυαλό του τον τόπο και αφού έβαλε σημάδια με πέτρες έφυγε για το κελλι του. Από κει αφού πήρε το θυμιατήρι ξεκίνησε και αφού αναζήτησε για πολύ τον τόπο και τα σημάδια που έβαλε, δεν μπόρεσε να τον βρει. Γιατί είναι συνήθεια στους αγίους αναχωρητές και όσο είναι ζωντανοί και μετά τον θάνατό τους, όταν θέλουν να φαίνονται κι όταν θέλουν να κρύβονται, και όλα αυτά να τα πραγματοποιούν με τη δύναμη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
*σιβινα, από τις εξωτερικές ίνες των φύλλων του φοίνικα, συνήθως κατασκεύαζαν σχοινί, ψάθες, σκούπες, καπέλα κ.α.
**κολόβια, ένδυμα χωρίς μανίκια, Σε εικόνα της σταυρώσεως στο Σινά, ο Χριστός εικονίζεται ενδεδυμένος με κολόβιο
***
Του Αββά Ιλαρίωνος
Πήγε ο Αββάς Ιλαρίων από την Παλαιστίνη στο όρος, στον Αββά Αντώνιο. Και του λέγει ο Αββάς Αντώνιος: «Καλώς ήλθες, ο αυγερινός οπού το πρωί ανατέλλει». Και είπε ο Αββάς Ιλαρίων: «Ειρήνη σε σένα, ο στύλος του φωτός οπού την οικουμένη φωτίζει».
(Είπε Γέρων, Το Γεροντικόν, εκδ. Αστήρ, Αθήνα 1996)
***
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Η απουσία φθόνου ανάμεσα στους αγίους αποτελεί εντυπωσιακό και θαυμάσιο φαινόμενο. Οι άγιοι όχι μόνο δεν επέτρεπαν στο φθόνο να κυριεύσει τις καρδιές τους, αλλά, μάλλον αγωνίζονταν με όλη τη δύναμή τους για να ανυψώνουν τους συνασκητές τους και να ελαττώνουν τους εαυτούς τους. Σε κάποια περίσταση, όταν ο Άγιος Ιλαρίων της Παλαιστίνης επισκέφθηκε τον Άγιο Αντώνιο στην Αίγυπτο, ο Άγιος Αντώνιος αναφώνησε: «Καλώς ήρθες, αυγερινέ!» Σε τούτο ο άγιος Ιλαρίων απάντησε: «Χαίρε και υγίαινε, φαεινέ στύλε και στήριγμα της οικουμένης!»
Όταν κάποιοι μακάρισαν τον άγιο Μακάριο για την μοναχική του πολιτεία, εκείνος είπε: «Αδελφοί, με συγχωρείτε, εγώ δεν είμαι μοναχός, όμως έχω δει μοναχούς!»
Όταν κάποιοι ανέφεραν στον αββά Σισώη ότι είχε φθάσει στα ίδια μέτρα τελειότητας, όπως ο άγιος Αντώνιος, ο Σισώης απάντησε: «Αν είχα μια μόνο σκέψη, όπως ο Αντώνιος, θα ήμουν όλος διάπυρος.»
Πηγή: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Οχρίδας», (Ιανουάριος), εκδόσεις Άθως
http://prologue.orthodox.cn/January28.htm
***
Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης
Η ησυχία είναι μεγάλη υπόθεση. Ακόμη και να μην προσεύχεται κανείς, και μόνο με την ησυχία προσεύχεται. Είναι μυστική προσευχή και πολύ βοηθάει στην προσευχή σαν την άδηλη αναπνοή στον άνθρωπο. Αυτός που κάνει δουλειά πνευματική στην ησυχία βυθίζεται μετά στην ευχή. Ξέρεις τι θα πη βυθίζεται; το παιδάκι, όταν λουφάζη στην αγκαλιά της μάνας, δεν μιλάει. Είναι ένωση πλέον, επικοινωνία.
Αν ο νους γλυκαθεί μέσα στην καρδιά, δεν του κάνει καρδιά να φύγει, όπως το παιδάκι όταν το αφήσεις ελεύθερο μέσα σε ένα ζαχαροπλαστείο, δεν θέλει να φύγει από εκεί.
Πρέπει να αγαπήσουμε την ευλογημένη έρημο και να την σεβασθούμε, εάν θέλουμε να μας βοηθήση και αυτή με την αγία της ερημία και την γλυκειά της ηρεμία, για να ημερέψουμε, να ερημωθούν τα πάθη μας και να πλησιάσουμε στον Θεό. Χρειάζεται προσοχή μην τυχόν και προσαρμόση κανείς την αγία έρημο με τον εμπαθή εαυτό του. Αυτό είναι μεγάλη ασέβεια (σαν να πηγαίνης προσκύνημα στον Άγιο Γολγοθά με μπουζούκια).
Πάντως, νομίζω, δεν είναι τόσο ο εξωτερικός θόρυβος που ενοχλεί, όσο η μέριμνα… Οι μέριμνες απομακρύνουν από τον Θεό. Πρέπει να φθάση ο άνθρωπος στην θεία αφηρημάδα, για να ζήση την εσωτερική ησυχία και να μην ενοχλήται από τον θόρυβο στην προσευχή. Φθάνει στο σημείο εκείνο της θείας αφηρημάδας που δεν ακούει πιά τους θορύβους ή τους ακούει όταν θέλη ή, μάλλον, όταν κατεβαίνη ο νούς από τον Ουρανό. Και θα φθάση σ’ αυτό το σημείο, αν δουλέψη πνευματικά, αν αγωνισθή. Τότε θα ακούη όποτε αυτός θέλει.
Φυσικά, επειδή οι σημερινοί άνθρωποι χρησιμοποιούν, δυστυχώς, θορυβώδη μεσα ακόμη και για μικρές εξυπηρετήσεις, αν βρεθή κανείς για ένα διάστημα κάπου που έχει φασαρία, θα πρέπη να καλλιεργήση καλούς λογισμούς…
Να σας πω και άλλο παράδειγμα, για να δήτε πως τακτοποιείται κανείς σε όλες τις περιπτώσεις με έναν καλό λογισμό! Ήμουν στα Ιεροσόλυμα με κάποιον γνωστό,. Εκεί είχαν μία γιορτή. Γιόρταζαν και φώναζαν συνέχεια «α λάλα…αχ» Χαλασμός γινόταν! «Εν αλαλαγμώ… και εν κυμβάλοις αλαλαγμού»! Δεν καταλάβαινες τι έλεγαν! Όλη νύχτα φώναζαν. Ο γνωστός μου νευρίασε, βγήκε στο παράθυρο, δεν έκλεισε μάτι. Εγώ με έναν καλό λογισμό που έβαλα, κοιμήθηκα σαν το πουλάκι. Θυμήθηκα την Έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο και ενίωθα μία συγκίνηση.
Έτσι και εσείς πάντα με καλούς λογισμούς όλα να τα αντιμετωπίζετε.
Σκοπός είναι ο άνθρωπος να τα αξιοποιήση όλα για αγώνα. Να προσπαθήση να αποκτήση την εσωτερική ησυχία. Να αξιοποιήση τον θόρυβο βάζοντας δεξιό λογισμό. Όλη η βάση είναι η καλή αντιμετώπιση. Όλα με καλούς λογισμούς να τα αντιμετωπίζη. Μέσα στον θόρυβο, αν πετύχη την εσωτερική ησυχία, έχει πολλή αξία. Αν δεν πετύχη την ησυχία μέσα στην ανησυχία, ούτε στην ησυχία θα ησυχάση. Όταν έρθη στον άνθρωπο η εσωτερική ησυχία, ησυχάζουν όλα μέσα του, και τίποτε δεν τον ενοχλεί. Αν θέλη την εξωτερική ησυχία, για να ησυχάση εσωτερικά, όταν βρεθή στην ησυχία, την ημέρα θα πάρη ένα καλάμι και θα διώχνη τα τζιτζίκια και το βράδυ θα διώχνη τα τσακάλια, για να μην τον ενοχλούν. Θα διώχνη δηλαδή αυτά που θα μαζεύη ο διάβολος. Τι νομίζετε; Ποια είναι η δουλειά του; Όλα μας τα φέρνει ανάποδα ο διάβολος, μέχρι που μας αναποδογυρίζει.
Εδώ χρειάζεται το μυαλό και η εξυπνάδα, η τέχνη να φέρης καλό λογισμό. Ακούς π.χ. τον θόρυβο της μπετονιέρας, του αναβατόρ κ.λπ. Να πείς:
«Δόξα σοι ο Θεός, δεν γίνεται βομβαρδισμός, δεν γκρεμίζονται σπίτια. Οι άνθρωποι έχουν ειρήνη και χτίζουν σπίτια».
Εάν δεν τα αξιοποιήσουμε όλα στα πνευματικά, θα μας ενοχλή ακόμη και η καμπάνα. Ή εμείς θα τα αξιοποιήσουμε ή ο διάβολος θα τα εκμεταλλευθή. Ο ανήσυχος και στην έρημο θα μεταφέρη τον ανήσυχο εαυτό του. Πρώτα απ’ όλα η ψυχή θα πρέπη να αποκτήση την εσωτερική ησυχία μέσα στην εξωτερική ανησυχία, για να μπορέση να ησυχάση έξω στην ησυχία.
***
Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ
Ζω οικειοθελώς αποκομμένος απ’ όλο τον σάλο του κόσμου· δεν πληροφορούμαι για οποιαδήποτε γεγονότα. Δεν έχω ούτε τηλέφωνο ούτε ραδιόφωνο, και βεβαίως ούτε τηλεόραση. Δεν γνωρίζω τίποτε απ’ όσα γίνονται σε όλο τον κόσμο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι έκλεισα τα μάτια σ’ εκείνη τη μεγάλη τραγωδία που ζει όλος ο κόσμος. Νομίζω ότι είναι ακριβώς απαραίτητο να αποσυρθεί κάποιος από τα «μικροπράγματα» και τις «λεπτομέρειες», για να ζήσει εντονότερα και βαθύτερα την αληθινή ζωή των ανθρώπων, δηλαδή του Ανθρώπου.
Ζώντας στο «περιθώριο», μακριά από την άγρια θηριώδη αυτή ζωή, με φοβερόν πόνο στην καρδιά κράζω προς τον Ουρανό να κατεβεί ως το επίπεδο της γης με το υπέροχο μυστήριό του, να αγκαλιάσει όλους τους ανθρώπους που πραγματικά πάσχουν, να ανοίξει γι’ αυτούς άλλους ορίζοντες του Είναι, ώστε ο κάθε κόπος του ανθρώπου να γίνει ενθουσιώδης διαδικασία δημιουργίας…
Τόσο πολύ αλλάζει τον άνθρωπο το να είναι μόνος.
«ότε ήμην εν τη ερήμω (στο σπήλαιο της Αγίας Τριάδος) και ετέλουν μόνος την Λειτουργίαν, έχων μετ’ εμού μόνον ένα μοναχόν –όστις ήρχετο, ίνα απαντά εις τας δεήσεις των εκτενών, αναγινώσκη τον Απόστολον και παρέχη την λοιπήν αναγκαίαν συμμετοχήν, εις τόπον λαού– τότε ούτε εγώ ούτε ο μοναχός εκείνος ησθάνθημεν ποτε έλλειψιν τινα: Άπας ο κόσμος ήτο εκεί μεθ’ ημών· ο κόσμος και ο Κύριος· ο Κύριος και η αιωνιότης»
Καθετί που υπάρχει, υπάρχει γιατί ο Θεός το σκέπτεται. Ο Θεός σκέπτεται τον κόσμο και ο κόσμος υπάρχει. Αν ζητείτε το θέλημα του Θεού με απλότητα και ταπείνωση, ο Θεός μπορεί να μεταβάλει οποιαδήποτε κατάσταση ακόμη και την πιο αρνητική. Το παν εξαρτάται από τη σχέση μας με τον Θεό. Αν έχουμε εμπιστοσύνη στην πρόνοιά Του…
Όταν αρχίζει κανείς να προσεύχεται, η ίδια η προσευχή θα του λύνει τις απορίες του.
Μείνετε στην προσευχή, μείνετε στον αγώνα, να περάσετε τη μέρα σας χωρίς αμαρτία. Όλα τα υπόλοιπα θα δοθούν από τον Ίδιο τον Θεό.
Μεταβάλλετε ό,τι οφείλετε να κάνετε σε προσευχή.
Η ακαδημαϊκή θεολογία δεν αρκεί για τη σωτηρία. Διαβάζετε κυρίως τους ασκητικούς πατέρες. Εκεί θα μάθετε την αληθινή θεολογία, τη στάση του νου και της καρδιάς απέναντι στον Θεό.
Άγιος Ιλαρίων ο Μεγάλος, Η πνευματική ζωή είναι τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών. Οι άγιοι όχι μόνο δεν επέτρεπαν στο φθόνο να κυριεύσει τις καρδιές τους, αλλά, μάλλον αγωνίζονταν με όλη τη δύναμή τους για να ανυψώνουν τους συνασκητές τους και να ελαττώνουν τους εαυτούς τους..
https://iconandlight.wordpress.com/2022/10/20/%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%b9%ce%bb%ce%b1%cf%81%ce%af%cf%89%ce%bd-%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf%ce%b9-%cf%8c%cf%87%ce%b9-%ce%bc%cf%8c/
Ο Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ ησυχαστής στο ερημικό σπήλαιο της Αγίας Τριάδος
https://iconandlight.wordpress.com/2017/10/24/%ce%bf-%ce%b3%ce%ad%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%89%cf%86%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ad%cf%83%cf%83%ce%b5%ce%be-%ce%b7%cf%83%cf%85%cf%87%ce%b1%cf%83/
Γερόντισσα Μαρία Μαγδαληνή (Marie Madeleine Le Beller), μια σύγχρονη ερημίτισσα του Σινά. Ο άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης της φίλησε το χέρι λέγοντάς της, «Για τότε που θα γίνεις αγία».
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/10/%ce%b3%ce%b5%cf%81%cf%8c%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%83%cf%83%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%81%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%b4%ce%b1%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%ae-marie-madeleine-le-beller-%ce%bc%ce%b9%ce%b1/
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἱλαρίωνος τοῦ μεγάλου
― Ἦχος πλ. δ´
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας· καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας· καὶ γέγονας φωστὴρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἱλαρίων Πατὴρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Μητρὸς Μαρίνης τῆς ἐν Ῥαϊθῷ, τοῦ Σινᾶ
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐν Σιναίῳ ἀθλοῦσα πρὸς τὰ οὐράνια, ἀνεπτερώθης Ὁσία καὶ ἐν Παρθένων χορῷ, συνηρίθμησαι καλῶς Μαρίνα ἔνδοξε· ὅτι τὸν δόλιον ἐχθρόν, κατενίκησας σφοδρῶς, Σταυροῦ θείᾳ δυνάμει, καὶ τὸν Χριστὸν ἱκετεύεις, ὑπὲρ ἁπάντων τῶν τιμώντων σε.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Σωκράτους
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάβαλε
Ἀθλήσεως αἵμασι, τὴν ἱεράν σου στολήν, ἐνθέως ἐλάμπρυνας, ὑπὲρ τῆς δόξης Χριστοῦ, τμηθεὶς τὸν αὐχένα σου· ὅθεν ὡς ἱερέα, καὶ στερρὸν ἀθλοφόρον, Σώκρατες σὲ τιμῶμεν, καὶ θερμῶς σοι βοῶμεν· Μὴ παύσῃ καθικετεύων, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον
― Ἦχος α’
Τῆς ἐρήμου πολίται καὶ ἐν σώματι ἄγγελοι καὶ θαυματουργοὶ γεγονότες θεοφόροι Βαρνάβα καὶ Ἱλαρίων ὅσιοι· νηστεία, ἀγρυπνία, προσευχή, οὐρανίων χαρισμάτων αὐτουργοί· ὅθεν χάριν ἰαμάτων, ἐξ οὐρανοῦ πλουσίως ἐδέξασθε. Δόξα τῷ ἐνδυναμώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.
Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Ἰωάννου τοῦ ἐκ Μονεμβασίας
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως
Θεῖον γόνον σε, Μονεμβασία, ἀνεβλάστησε, καρποφοροῦντα, Ἰωάννη τὰς τῆς πίστεως χάριτας· τῶν γὰρ πατρῴων θεσμῶν ἀντεχόμενος, τοὺς ἐκ τῆς Ἄγαρ ἀθλήσας κατῄσχυνας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.
Εἰς τὸν στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίρει, ἀσκητικαῖς ἐν ᾠδαῖς, ἐπὶ τῇ μνήμῃ σου Μαρίνα πανένδοξε, Πατέρων τῶν ἐν ἐρήμῳ, τῆς Ῥαϊθοῦ μυστικῶς, πᾶσα συνοδεία ἠ θεόληπτος, τοῦ γὰρ παναλάστορος, διεῤῥάγη δυσήνιος, κάρα Ὅσία, ὐπὸ σοῦ θεία χάριτι, τοῦ τὰ σύμπαντα, τῇ δρακὶ κυριεύοντος, ὄθεν σοῦ τὰ ἐφύμνια, πιστῶς ἀναπέμποντες, ταῖς σαῖς ἐντεύξεσι Μῆτερ, τὴν θείαν χάριν αἰτούμεθα, ψυχῶν σωτηρίαν, καὶ τὴν ἄνωθεν εἰρήνην, καὶ μέγα ἔλεος.
Δόξα. Ἦχος πλ. α΄.
Μῆτερ Ἁγία, τρυφὴν τῆς ἐγκρατείας ἐν βίῳ θηλάσασα ἀῤῥήτου καὶ θείας τῆς ζωῆς ἠξίωσαι, τὸ σεμνὸν γὰρ τῆς σῆς ψυχῆς καὶ νοὸς τὸ φιλόθεον, ἐῤῥύθμισε τὸν βίον σου καὶ ματαιότητος τῶν γεηρῶν σὺ ἀπώκεισαι φρονίμως πάντων μετ’ Ἁγίων τὴν τρυφὴν ἀπόλαυσασα, ὅθεν λαμπρῶς παρὰ Χριστοῦ ἀντεδόξασθης καὶ πρὸς οὐρανοὺς μετέστης πρεσβεύουσα Χριστῷ ἀκαταπαύστως ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου