Έμεινα κοντά του και είδα και έζησα πολλά. Μου αποκάλυπτε τα πράγματα που είχα κάνει. Έλεγε: «Ω αγάπη μου! Έκανα έτσι κι
έτσι μια φορά!». και εξήγησα βήμα βήμα τι είχα κάνει! Μια άλλη φορά, πήγα σε νυχτερινή Λειτουργία και ήταν εκεί και ο Σεβάσμιος .Οι γονείς μου δεν ήταν πια μαζί και ούτε κανένας από τους φίλους με τους οποίους ήμουν εκεί. Εκείνη ακριβώς τη μέρα είχα μιλήσει με τον φίλο μου για αυτόν τον πόνο μας. Και αρχίζει ο Σεβάσμιος: «Αλίμονο, αγαπητέ! Πού είναι όμως ο πατέρας σου; Γιατί δεν σε ψάχνει;». Τα λόγια του, αν και έδειχναν να χτυπούν εκεί που πονάει, έφεραν θεραπεία!
Εν τω μεταξύ, για χάρη μας ήρθε και η μητέρα μου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο αδερφός μου κάπνιζε και η μητέρα μου δεν τό ήξερε. Ήρθε ο Ευσεβής και ρώτησε τη μητέρα: «Το αγόρι σου καπνίζει ακόμα;». Ήμουν ανάμεσα σε αμηχανία γιατί το ήξερα. Τότε η μητέρα ήταν πολύ θυμωμένη, που μιλούσα σε μια κοπέλα Μάρτυρα του Ιεχωβά. Ο αιδεσιμότατος του είπε: «Μην ανησυχείς, θά τόν φέρει στην εκκλησία!». Φαινόταν απίστευτο, αλλά ήταν έτσι. Επτά χρόνια αργότερα ήταν και οι δύο στην εκκλησία και ο πατέρας της κουνιάδας εξελέγη ακόμη και στο ενοριακό συμβούλιο.
Όταν το πρώτο κοριτσάκι ήταν έξι χρονών, είδα τον Cuviosul για τελευταία φορά. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στον τάφο τού Ευσεβούς αλλά ελπίζω να το πράξουμε φέτος. Χαίρομαι που γνώρισα έναν μεγάλο άγιο!
Dana Goja,
Negresti-Oaş
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου