Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και η Αγία Οικογένεια του είχαν ως απόλυτο σκοπό και προορισμό τους την θέωση.

 

Άγιος Φίλιππος ο Απόστολος (+1ος αἰ.)

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς της Θεσσαλονίκης, ο Θαυματουργός (+1360)
Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος Νεομάρτυρας στή Ρόδο (+1800)
Όσιος Σίμων ο Καλαβρός, (14/11 καί 19/11, +10ος αἰ.)

Εορτάζουν στις 14 Νοεμβρίου.

Αγία Οικογένεια Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Άγιος Κωνστάντιος  (ο πατέρας), Αγία Καλλή (η μητέρα), Άγιος Θεοδόσιος, Αγία Επίχαρις, Αγία Θεοδότη και Άγιος Μακάριος, τα αδέλφια του

Εορτάζει την πρώτη Κυριακή μετά την εορτή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (14 Νοεμβρίου) ή στις 18 Δεκεμβρίου.

«Προσεύχου, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος για χρόνια έκραζε, “Κύριε, φώτισόν μου το σκότος”, και εισακούσθηκε.» Γέροντας Σωφρόνιος του Essex

Το Όραμα του αγίου Γρηγορίου Παλαμά
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς απέκτησε σοφία μέσω των ουρανίων αποκαλύψεων πού δέχθηκε. Αφού πέρασε τρία χρόνια ησυχάζοντας σε ένα κελί της Μεγίστης Λαύρας, του γεννήθηκε η ανάγκη να πάει στον κόσμο, ανάμεσα στους ανθρώπους για να τους ωφελήσει με την πνευματική γνώση και εμπειρία του. Ο Θεός του φανέρωσε αυτή την ανάγκη μέσα από μια ασυνήθιστη οπτασία: κάποια μέρα ο Γρηγόριος, σαν σε ελαφρύ ύπνο, είδε να κρατά στο χέρι του ένα δοχείο υπερχειλισμένο με γάλα. Σιγά-σιγά το γάλα μεταβλήθηκε σε κρασί το οποίο επίσης υπερχείλισε, κυλώντας στα χέρια και στα ρούχα του.
Τότε εμφανίστηκε ένας λαμπρός νεανίας και τού είπε: «Γιατί δεν έδινες και σε άλλους να δοκιμάσουν αυτό το εξαίσιο ποτό το οποίο σπαταλάς τόσο απρόσεκτα; ή μήπως δεν γνωρίζεις ότι αυτό είναι δώρο της χάριτος του Θεού;». Ο Γρηγόριος τότε απάντησε: «Μα, εάν δεν υπάρχει κανένας στην εποχή μας ο οποίος να αισθάνεται την ανάγκη να πιει ένα τέτοιο ποτό, σε ποιόν να το δώσω;». Ο νεανίας αποφάνθηκε: «Είτε υπάρχουν λίγοι είτε περισσότεροι διψασμένοι γιά ένα τέτοιο ποτό, είσαι υποχρεωμένος να εκπληρώσεις το χρέος σου και να μην παραβλέπεις το δώρο του Θεού!».
Ο Γρηγόριος ερμήνευσε το μεν γάλα ως την κοινή γνώση του κόσμου, συνυφασμένη με το κατά κόσμον πολιτεύεσθαι, το δε κρασί ως την Ορθόδοξη διδασκαλία και ζωή.
Τη δεύτερη φορά ο Γρηγόριος απομόνωσε τον εαυτό του σ’ ένα μοναστήρι, όπου έγραψε το έργο του περί των Αρχών της Ορθοδοξίας.
Την παραμονή της εορτής του άγιου Αντωνίου του Μεγάλου κάλεσαν οι μοναχοί τον Γρηγόριο στην ολονύχτια αγρυπνία τους. Εκείνος όμως παρέμεινε για να εργαστεί στο κελί του, ενώ όλη η αδελφότητα βρισκόταν στην εκκλησία. Αίφνης του παρουσιάζεται ο ίδιος ο άγιος Αντώνιος και του λέει: «Η απόλυτη ησυχία είναι καλή, αλλά ορισμένες φορές είναι απαραίτητο να είσαι μαζί με τούς αδελφούς σου!». Πεπεισμένος από τη θεία αποκάλυψη, ο άγιος σηκώθηκε αμέσως και πήγε στην εκκλησία, στην ομόθυμη χαρά των μοναχών.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» – Νοέμβριος, εκδ. Άθως)

***

«Αδιαλείπτως προσεύχεσθε»

Ας μη νομίσει κανείς, αδελφοί μου Χριστιανοί, πώς μόνο οι ιερωμένοι και οι μοναχοί έχουν χρέος να προσεύχονται ακατάπαυστα και παντοτινά και όχι οι κοσμικοί. Όχι, όχι. Όλοι γενικά οι Χριστιανοί έχουμε χρέος πάντοτε να βρισκόμαστε σε προσευχή. Ο αγιότατος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεος γράφει σχετικά τα εξής στο Βίο του αγίου Γρηγορίου αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (του Παλαμα).
Χάρη στη μόνωση και την ησυχία, ο Γρηγόριος κρατούσε διαρκώς προσηλωμένη τη διάνοια του στα βάθη της καρδιάς του για να επικαλείται εκεί τον Κύριο Ιησού με κατάνυξη, έτσι ώστε γινόταν όλος μια προσευχή και δάκρυα γλυκά κυλούσαν από τα μάτια του, σάμπως από δύο αέναες βρύσες.
Τον καιρό που ασκήτευε σ’ ένα βουνό της Βέροιας διαφώνησε μ’ ένα γνώριμο του ησυχαστή, τον γέροντα Ιωβ, σχετικά με την αδιάλειπτη προσευχή. Του ανέφερε σχετικά με την αδιάλειπτη προσευχή, πως κάθε άνθρωπος πρέπει να αγωνίζεται στο θέμα της προσευχής, ώστε να φθάσει να προσεύχεται ακατάπαυστα. Όπως το παραγγέλλει ο απόστολος Παύλος σε όλους τους Χριστιανούς: «Αδιαλείπτως προσεύχεσθε». Και καθώς το λέει και ο προφήτης Δαβίδ, «βλέπω πάντοτε τον Κύριο μου να βρίσκεται ενώπιον μου» (και τον έβλεπε προσευχόμενος ακατάπαυστα), παρόλο που ήταν βασιλιάς και είχε όλη τη μέριμνα για το βασίλειό του• και καθώς μας το εξηγεί και ο Θεολόγος Γρηγόριος, λέγοντας ότι όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να επιδιδόμαστε στη προσευχή και να μνημονεύουμε το όνομα του Θεού περισσότερο και από την αναπνοή μας. «Μνημονευτέον του Θεού μάλλον ή αναπνευστέον».
Όχι μόνο πρέπει να φροντίζουμε να προσευχόμαστε εμείς αδιάλειπτα, αλλά να παρακινούμε και όλους τους άλλους, μοναχούς και λαϊκούς, σοφούς και αμόρφωτους, γυναίκες και παιδιά, να προσεύχονται κι αυτοί ακατάπαυστα.
Τα άκουσε αυτά ο Γέροντας Ιώβ και τα θεώρησε υπερβολικά και νεωτεριστικά, γι’ αυτό άρχισε να αντιλέγει προς τον άγιο Γρηγόριο και να του λέει πως η αδιάλειπτη προσευχή είναι μόνο για τους ασκητές και τους μοναχούς, που είναι έξω από το κόσμο και τους περισπασμούς, και όχι για τους κοσμικούς που μπλέκονται σε τόσες μέριμνες και έχουν τόσες δουλειές. Ο άγιος Γρηγόριος του έφερνε και άλλες μαρτυρίες και αποδείξεις, όμως ο Γέροντας Ιώβ δεν πειθόταν και ο σοφός άγιος Γρηγόριος, για αποφύγει τη φιλονικία και την πολυλογία, υποχώρησε και σιώπησε και έτσι πήγε ο καθένας στο κελλί του.
Ενώ όμως προσευχόταν ο Γέροντας Ιώβ, φανερώθηκε μπροστά του Άγγελος Κυρίου, σταλμένος από το Θεό «που θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν και να έλθουν σε επίγνωση της αλήθειας». Ο Άγγελος τον έλεγξε αυστηρά που φιλονικούσε με τον άγιο Γρηγόριο και του έφερνε αντιρρήσεις σε θέματα τόσο ξεκάθαρα και φανερά, από τα οποία εξαρτάται η σωτηρία των Χριστιανών.. – «Γιατί, Ιώβ, δυσπιστείς στους λόγους του Γρηγορίου; Η προσευχή είναι εντολή παραδεδομένη σε όλους, ανεξαρτήτως του τόπου και του τρόπου με τον οποίο ζουν. Άλλωστε οι πατέρες λένε ότι είναι προτιμότερο να προσεύχεσαι από το να αναπνέεις».  Τότε ο απλός εκείνος Γέροντας πήγε αμέσως στον άγιο Γρηγόριο και έπεσε στα πόδια του, ζητώντας του συγχώρηση, για την αντίσταση και φιλονικία του, και του φανέρωσε όσα του είπε ο Άγγελος του Κυρίου.

***

Όταν επέστρεψε στον Άθω και εγκαταστάθηκε στο κελλί του Αγίου Σάββα, λίγο πιο πάνω από τη Μεγίστη Λαύρα απομονώθηκε περισσότερο από τους ανθρώπους για να συνομιλεί με τον Θεό. Μονάχα σε εξαιρετικές περιπτώσεις πήγαινε στο μοναστήρι και με τους σπάνιους επισκέπτες του επικοινωνούσε μόνον την Κυριακή και τις εορτές. Με τον τρόπο αυτό, από την εξωτερική ακόμη θεωρία, ο Γρηγόριος έφθασε στη θεοπτία μέσα στο φως του Αγίου Πνεύματος και στην επαγγελθείσα, από τον Χριστό στους τελείους μαθητές του, θέωση. Μία ημέρα είδε σε ένα όνειρο ότι κρατούσε στα χέρια του ένα αγγείο γεμάτο γάλα αυτό άρχισε να αναβλύζει σαν πηγή και ξεχείλισε, και καθώς χυνόταν μεταβλήθηκε αίφνης σε κρασί που γέμισε τα χέρια του, τα ενδύματα του και τον γύρω χώρο με θεϊκή ευωδία. Ήταν ένα σημάδι ότι είχε φθάσει πια ο καιρός να διδάξει στους αδελφούς του τα μυστήρια που του είχε αποκαλύψει ο Θεός. Συνέταξε τότε μερικές ασκητικές πραγματείες και το 1335 ορίσθηκε ηγούμενος της Μονής Έσφιγμένου. Διοίκησε με συνεχή διδασκαλία και με προσευχή. Με τις προσευχές του γινόταν θαύμα και οι μοναχοί δεν στερούνταν τίποτα. Κάποτε έλειψε το λάδι από την Μονή. Και ο άγιος Γρηγόριος κατέβηκε με τους μοναχούς στην αποθήκη, προσευχήθηκε στον Θεό και αφού σταύρωσε το πιθάρι, αυτό αμέσως γέμισε λάδι. Με το λάδι αυτό καλύφθηκαν πλούσια οι ανάγκες της Μονής και ακόμα έδιναν ελεημοσύνη και στους ερημίτες.
Άλλοτε τα ελαιόδεντρα του Μοναστηριού δεν καρποφορούσαν. Ο άγιος όταν το πληροφορήθηκε πήγε στον ελαιώνα με τους ιερείς και τους μοναχούς. Εκεί προσευχήθηκε, σφράγισε τα δέντρα με τον τύπο του Σταυρού και τα ράντισε με αγιασμό. Έπειτα δίδαξε τους μοναχούς για την ψυχική ακαρπία και επέστρεψαν στην Μονή. Όταν έφτασε η εποχή της καρποφορίας τα ελαιόδεντρα, που είχαν χρόνια να καρποφορήσουν, λύγιζαν από καρπό. Μάλιστα δε εκείνα τα δέντρα, απ᾿ όπου πέρασε ο άγιος ή τα άγγιξε συνομιλώντας με τους μοναχούς, είχαν μεγαλύτερη καρποφορία.
Ο ζήλος του όμως και οι απαιτήσεις του δεν κατανοήθηκαν από τους διακόσιους μοναχούς που ζούσαν εκεί, έτσι μετά από ένα χρόνο επέστρεψε στο ερημητήριό του.
Ο σκοπός, δίδασκε ο θείος Γρηγόριος, ο απόλυτος σκοπός και προορισμός κάθε ανθρώπου, είναι η θέωση. Κάθε άνθρωπος να φτάσει στη θέωση. «Ο Θεός πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2, 4). Η «επίγνωση της αληθείας» είναι η θέωση. Να ενωθούμε με την άκτιστη Χάρη του Θεού. Ο άγιος Γρηγόριος κλήθηκε να υπερασπιστεί τον μοναχισμό, την Ορθοδοξία, και μάλιστα την ησυχαστική της παράδοση.

***

Η Αγία Οικογένεια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Παλαμάς ήταν συγκλητικός και μέλος της αυτοκρατορικής αυλής του Ανδρονίκου Β’ Παλαιολόγου (1282-1328). Ο αυτοκράτορας τον εκτιμούσε ιδιαίτερα και γι΄ αυτό του ανέθεσε την ανατροφή του Ανδρονίκου Γ΄, εγγονού και διαδόχου του. Αναφέρεται στο βίο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά για τον πατέρα του που ήταν μέλος του Ανακτοσυμβουλίου, ότι είχε τόση καλλιέργεια της καρδιακής προσευχής, τόσο καλλιεργούσε τη θεωρία, ώστε πολλές φορές κατά τη διάρκεια των συνεδριών του Ανακτοσυμβουλίου, “ηρπάζετο” ο νούς του, και του συνέβη κάποτε, την ώρα που βρισκόταν στη Σύγκλητο, να μην ακούσει τον αυτοκράτορα πού του απηύθυνε τον λόγο τόσο πολύ βυθισμένος ήταν στην προσευχή.
Μια φορά, μπήκε σ΄ ένα πλοιάριο με όλη του την οικογένεια για να πάει στο απέναντι βουνό από την ακτή, επάνω από το Γαλατά σ΄ έναν αναχωρητή, τον πνευματικό Φωκά, που ησύχαζε εκεί, και να πάρει την ευχή και την ευλογία του. Καθώς πήγαιναν, ρώτησε τους υπηρέτες του αν πήραν κανένα φαγώσιμο να πάνε στον Αββά εκείνον για δώρο. Εκείνοι του είπαν πώς λησμόνησαν από τη βία και δεν πήραν τίποτε. Λυπήθηκε λίγο ο ευλογημένος, πλην δεν είπε τίποτε, μόνο με σιωπηλή και νοερά προσευχή παρακαλούσε το Θεό, τον Κύριο της θάλασσας, να του δώσει κανένα κυνήγι, και πηγαίνοντας εμπρός στο καΐκι, έβαλε το χέρι του μέσα στη θάλασσα• κι ύστερα από λίγη ώρα -τι θαυμαστά είναι τα έργα, Χριστέ Βασιλεύ, με τα οποία δοξάζεις παράδοξα τους δούλους Σου!- βγάζει το χέρι του από τη θάλασσα κρατώντας ένα πολύ μεγάλο λαβράκι, το οποίο έριξε μέσα στο πλοιάριο μπροστά στους υπηρέτες του και είπε: «Να που ο Θεός νοιάστηκε και για τον Αββά τον δούλο Του και του έστειλε προσφάγι»
Πριν το θάνατό του ο Κων/νος εκάρη μοναχός με το όνομα Κωνστάντιος. Προγνώρισε την κοίμηση του κι όταν πέθαινε, το 1303, η γυναίκα του Καλονη τον παρακάλεσε να πείσει τον αυτοκράτορα ν’ αναλάβει την οικογένεια υπό την προστασία του. Εκείνος ο άγιος άνθρωπος την μάλωσε τρυφερά για την απιστία της και είπε ότι τους αφήνει στην προστασία της Παναγίας. Ο αυτοκράτωρ μετά τον θάνατο του πατέρα τους και μέχρι να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τους βοηθούσε μέ χρηματικές χορηγίες και σιτηρέσια από τα βασιλικά ταμεία. Όταν τους φώναζε στα ανάκτορα, οι αυλικοί λέγανε: «Αυτά είναι τα παιδιά του αγίου»!
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σε ηλικία 20 ετών ακολούθησε τον μοναχικό βίο. Όπου η μητέρα του, οι δύο αδερφοί του και οι δύο αδελφές του αποφάσισαν όλοι τους να τον ακολουθήσουν και να γίνουν μοναχοί. Αφού μοίρασαν όλα τα πλούτη τους στους φτωχούς, η μητέρα του Καλή με τις δύο αδελφές του Επίχαρις και Θεοδότη πήγαν σε γυναικείο μοναστήρι και ο Γρηγόριος ο Παλαμάς με τους δύο αδελφούς του Μακάριο και Θεοδόσιο πήγαν στην Λαύρα του Αγίου Όρους.

***

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Ελάτε, λοιπόν, όλοι όσοι είστε μέτοχοι της επουρανίου κλήσεως, στην ποικίλην αυτή και άφθονο πνευματική πανδαισία, της οποίας εστιάτωρ και δημιουργός είναι ο μέγας και Θαυματουργός Γρηγόριος, μάλλον δε ο μέσα στον Γρηγόριο φθεγγόμενος Παράκλητος. Οι μεν πρακτικοί και αρχάριοι, τρώγετε το καθαρόν και άδολον γάλα της ηθικής διδασκαλίας, και καθαρίζετε την ψυχήν και το σώμα σας. Όσοι αρχίσατε να προκόπτετε, κατατρυφάτε από το μέλι της νηπτικής εργασίας του νοός, διά μέσου της οποίας ευρίσκεται το μακαριστόν πένθος, και αντλείται η πνευματική ηδονή που πηγάζει ανεκφράστως από την καρδία, και γνωρίζεται με νοεράν αίσθησιν ότι ο Κύριος Ιησούς είναι χρηστός και γλυκύτατος κατά τον Προφήτην. Οι δε μέσοι, που τρέχετε προς την τελειότητα, τρώγετε την στερεωτέρα τροφή, τον άρτον, λέγω, της φυσικής θεωρίας, μυούμενοι και στους βαθυτέρους λόγους των θείων γραφών. Οι δε τέλειοι, πίνετε τον εκστατικόν οίνον της υπέρ φύσιν θεολογίας ή, ημπορούμε να πούμε, θεοπτίας, και μεθύοντας αυτήν την μέθη της θεώσεως, δια της χάριτος θα γίνετε τελείως εκστατικοί. Και όχι μόνον θα ανέλθετε επάνω από κάθε νόημα, αλλά θα γίνετε και έξω από τον εαυτό σας για να ενωθήτε ολόκληροι με τον Θεόν, δια της υπερφυσικής ενώσεως ή ανακράσεως ή συμφύσεως ή δεν γνωρίζω τι να ειπώ καταλληλότερον. Πάντως, με μίαν λέξιν, όλοι απολαύσετε την καλήν και λαμπράν αυτήν πανδαισίαν. Όλοι τρυφήσατε από την τρυφή του συμποσίου αυτού, που δεν ελαττώνεται και δεν χάνεται, διότι είναι αθάνατος, και ωφελεί ανερμηνεύτως την αθάνατον ψυχή. Και σας λέγω εκείνο το ευαγγελικόν, ότι αληθώς «πολλοί σοφοί, διδάσκαλοι και θεολόγοι επεθύμησαν ιδείν και απολαύσαι τούτων, ων υμείς οράτε και απολαμβάνετε, και της εφέσεως ουκ επέτυχον». Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ομιλεί περί του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Άγιος Κωνστάντιος ,ο πατέρας του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, εργάτης της νοεράς προσευχής
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/14/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85/

Για τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και την Ορθόδοξη μυστική παράδοση η Παναγία είναι μια «ησυχάστρια», που υπηρετεί το Άγιο Πνεύμα με τη σιωπή της καρδιάς. Μητροπολίτου Καλλίστου Διοκλείας (Γουέαρ)
https://iconandlight.wordpress.com/2019/03/23/%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%cf%81%ce%b7%ce%b3%cf%8c%cf%81%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%bc%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7/

“Φώτισόν μου το σκότος! Φώτισόν μου το σκότος!” Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς
https://iconandlight.wordpress.com/2018/03/03/22235/

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, υπερασπιστής του Ησυχασμού
https://iconandlight.wordpress.com/2017/03/11/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84/

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, Πατέρας της Θ΄ Οικουμενικής Συνόδου, π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού
https://iconandlight.wordpress.com/2016/03/26/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B8/

Η Μεταμόρφωση του Κυρίου αποτελεί στερεό θεμέλιο της ελπίδας για τη μεταμόρφωση όλης της ζωής μας … Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/06/24774/

Απολυτίκιον Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Ήχος πλ. δ’.

Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε, των μοναστών η καλλονή, των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος, Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης το καύχημα, κήρυξ της Χάριτος, ικέτευε διαπαντός σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Απολυτίκιον Οικογένειας Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης

Καλλονή η καλλίπαις και ευθύφρον Κωνστάντιε, μέγα αθλητά και θεόπτα, Ιεράρχα, Επίχαρις η νύμφη του Χριστού, ΟσίαΘεοδότη και σοφέ, Θεοδόσιε και Μακάριε ιερέ, υμών τα άθλα άδομεν. Δόξα τω στεφανώσαντι υμάς, δόξα υμιν τω ελλάμψαντι, άκτιστον και αΐδιον Αυτού φως της Θεώσεως.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.

Το της σοφίας ιερόν και θείον όργανον Θεολογίας την λαμπράν συμφώνως σάλπιγγα ανυμνούμέν σε Γρηγόριε θεορρήμον. Αλλ’ ως νους νοί τω πρώτω παριστάμενος, προς αυτόν τον νουν ημών Πάτερ οδήγησον, Ίνα κράζωμεν, χαίρε κήρυξ της χάριτος.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις Εκκλησίας λαμπρός φωστήρ, και Θεσσαλονίκης, ποιμενάρχης θεοειδής• χαίροις του ακτίστου, φωτός όργανον θείον, και θεολόγων στόμα, Πάτερ Γρηγόριε.

Απολυτίκιον Οικογένειας Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά Ήχος α΄. Της ερήμου πολίτης

Καλλονή η καλλίπαις και ευθύφρον Κωνστάντιε, μέγα αθλητά και θεόπτα, Ιεράρχα, Επίχαρις η νύμφη του Χριστού, ΟσίαΘεοδότη και σοφέ, Θεοδόσιε και Μακάριε ιερέ, υμών τα άθλα άδομεν. Δόξα τω στεφανώσαντι υμάς, δόξα υμιν τω ελλάμψαντι, άκτιστον και αΐδιον Αυτού φως της Θεώσεως.
iconandlight.wordpress.com