Ήταν η πανήγυρις των Αγιορειτών Πατέρων… και έρχεται ένα άρωμα επάνω από τον Άθωνα! Μα τι άρωμα ήταν αυτό! Τι δεν είχε μέσα του αυτό το απερίγραπτο άρωμα! όλα τα αρώματα μέσα σε μια λεπτή ουράνια ευωδία. Αγίου Εφραίμ Κατουνακιώτου

 

Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚϚʹ (26η) τοῦ μηνός Ἰουνίου, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Λύδδας ἐν Νεάμτς Ρουμανίας ἤ τῆς Ρωμαίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Ὁδηγητρίας ἐν Τιχβὶν Ρωσίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῶν ἑπτὰ Λιμνῶν ἐν Καζὰν Ρωσίας
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Δαυΐδ, τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ (540)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμων Ἰωάννου Ἐπισκόπου Γοτθίας (Κριμαία) (787)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Διονυσίου, ἀρχιεπισκόπου Σουζδαλίας (1385)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Μωϋσέως τοῦ Οὕγγρου, τοῦ σώφρονος (1043)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Μεδίκου τοῦ ἀναργύρου ἰατροῦ, τοῦ ἐν Ὀρτίκολι (Ἰταλία), ἔνθα διὰ ξίφους ἐτελειώθη.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσιομάρτυρος Δαβίδ τοῦ Ἁγιαννανίτη, ἐκ Κυδωνιῶν (Ἀϊβαλί) (1813)

Τῇ Δευτέρᾳ Κυριακῇ τοῦ Ματθαίου, μνήμην ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν Ὁσίων Πατέρων, τῶν ἐν τῷ Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθω λαμψάντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις πάντων τῶν ἐν Παλαιστίνῃ, ἤτοι τῇ Ἁγίᾳ Γῇ, διαλαμψάντων Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης, Πατριαρχῶν, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Κηρύκων Εὐαγγελιστῶν Ἐγκρατευτῶν ἐπωνύμων καί ἀνωνύμων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν ἐν Ῥωσίᾳ διαλαμψάντων Ἁγίων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις πάντων τῶν ἐν Ἀμερικῇ Ἁγίων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Σύναξις πάντων τῶν ἐν Μεγάλῃ Βρετανίᾳ Ἁγίων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὡσαύτως, σύναξιν ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν ἐν τῇ νήσῳ Λέσβῳ διαπρεψάντων Ἁγίων· 

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ἐπιτελοῦμεν πάντων τῶν ἐν τῇ Ἠπείρῳ διαλαμψάντων Ἁγίων· Μαρτύρων, Ἱεραρχῶν καὶ Ὁσίων, τῶν ἐξ αὐτῆς καταγομένων καὶ τῶν ἀλλαχόθεν ἐν αὐτῇ ἀγωνισθέντων καὶ τελειωθέντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις πάντων τῶν Ἁγίων, τῶν ἐν τῇ νήσῳ Πάτμῳ διαλαμψάντων
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμην ποιούμεθα τῶν δώδεκα Ὁσίων καὶ Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν καὶ Ὁμολογητῶν, τῶν διαλαμψάντων ἐν ταῖς Ἱεραῖς Μοναῖς Βαθέως Ῥύακος, Μηδικίου, Πελεκητῆς καὶ Χηνολάκκου, ταῖς οὔσαις ἐν τῇ περιοίκῳ τῆς ἐν Βιθυνίᾳ Τριγλίας. ὧν τὰ ὀνόματα· Βασίλειος, κτίτωρ Βαθέως Ῥύακος,Ἰγνάτιος δὲ, Λουκᾶς, Μᾶρκος καὶ Στέφανος ἡγούμενοι αὐτῆς· Μηδικίου· Νικήτας καὶ Νικηφόρος, Πελεκητῆς· Θεοστήρικτος, Μακάριος, Ἱλαρίων, Χηνολάκκου· Στέφανος, ὁ καὶ κτίτωρ αὐτῆς, καὶ Μεθόδιος μοναχὸς αὐτῆς, ὁ μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῶν ἐν τῇ κατὰ τὴν Βέῤῥοιαν Ἱερᾷ Σκήτῃ τοῦ Τιμίου Προδρόμου Ὁσίων καὶ θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν τῶν ἀσκήσει διαλαμψάντων, ἤτοι· Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ Θεωνᾶ Ἀρχιεπισκόπων Θεσσαλονίκης, Ἀντωνίου τοῦ νέου, Θεοφάνους τοῦ ἐν Ναούσῃ, Ἀθανασίου τοῦ Μετεωρίτου, Νικάνορος τοῦ θαυματουργοῦ, Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ καὶ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς ἐν Καρυαῖς τῆς Χίου εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς καλουμένης Ἀρβανιτίσσης.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις ἐν Σερβίοις Κοζάνης τῆς ἁγίας Θεοδώρας, βασιλίσσης Ἄρτης

Στίχ. Σιὼν μεγαλύνθητι ὁμοῦ τιμῶσα
Τοὺς ἐν Παλαιστίνῃ λάμψαντας Ἁγίους.
Χορὸν θεοειδῆ Σιὼν μήτηρ Ἐκκλησιῶν ἅμα ᾄδει

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Λύδδας ή του Νεάμτς

Η παλαιότερη αχειροποίητος εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας, είναι η Παναγία της Λύδδας. Αμφιπρόσωπη, θαυματουργή με την εικόνα του Αγίου Γεωργίου στην πίσω όψη. Η  ιστορία αυτής της εικόνας αναφέρεται στη συνοδική επιστολή των τριών Πατριαρχών το 836 (Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων) προς τον εικονομάχο αυτοκράτορα Θεόφιλο (829‐842). Σύμφωνα με την επιστολή οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης κατά τη διάρκεια του ευαγγελισμού των κατοίκων στην πόλη Λύδδα, χτίζουν ναό προς τιμή της Παναγίας και την παρακαλούν να τον επισκεφθεί. Εκείνη τους υπόσχεται ότι θα βρίσκεται σε εκείνο τον τόπο μαζί τους: ʹʹΚαὶ αὐτόθι μεθ΄ ὑμῶν εἰμίʹʹ. Τότε αποτυπώνεται με θαυματουργικό τρόπο, η εικόνα της Παναγίας, στον πορφυρούν κίονα του ναού: ʹʹΚαί δή θείᾳ τινί και ἀοράτῳ ἐνεργείᾳ ὁ χαρακτήρ αὐτῆς κίονι ἐνί ἐνίδρυστο∙ʹʹ.
Δύο αιώνες περίπου αργότερα, όταν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης (361‐ 363), πληροφορείται για την αχειροποίητο εικόνα της Παναγίας, στέλνει στη Λύδδα εβραίους ζωγράφους για να την εξετάσουν και να διαπιστώσουν τι συνέβη. Οι ζωγράφοι προσπαθούν να καταστρέψουν την εικόνα, εκείνη όμως γίνεται όλο και πιο λαμπρή και παραμένει ανέπαφη από τις παρεμβάσεις των βέβηλων. Κατά την παράδοση, ο άγιος Γερμανός Κωνσταντινουπόλεως (665), περνώντας από τη Λύδδα αφού ζήτησε να αντιγραφεί η εικόνα, την πήρε μαζί του. Με τον διωγμό της εικονομαχίας (-περίπου το 733) την έστειλε στη Ρώμη, έκρυψε δε σε ένα μέρος της Εικόνας γράμμα το οποίο απευθυνόνταν στον Πάπα Γρηγόριο τον ΙΙΙ, στον οποίο περιέγραφε τους διωγμούς όσων λάτρευαν τις Εικόνες και την εικονομαχική πολιτική του Λέοντος Ισαύρου. Η εικόνα έφτασε μόνη της κατά θαυμαστό τρόπο στην Ρώμη. Ο Πάπας διάβασε το γράμμα και τοποθέτησε την Εικόνα στο Ιερό της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου. 
Με την αναστήλωση των αγίων εικόνων απο την Αγία Θεοδώρα την Αυγούστα, στην Ρώμη Πάπας ήταν ο Σέργιος ο ΙΙ, η εικόνα της Παναγίας άρχισε να κινείται «κύριως κατά τον Ὀρθρο και τον Ἐσπερινό, κάποιες φορές και κατά την Θεία Λειτουργία». Μία φόρα άρχισε να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων, σαν να την κρατούσαν χέρια Αγγέλων και σιγά-σιγά βγήκε έξω από την εκκλησία, ενώ την επόμενη ημέρα βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Η Αγία Θεοδώρα την τοποθέτησε στον Ναό της Χαλκοπράτειας. Χάρη σε αυτό το θαύμα οι Βυζαντινοί άρχισαν να τιμούν αυτήν την Εικόνα-την οποία τώρα ονόμαζαν Ρωμαία-στις 8 Σεπτεμβρίου. Η Εικόνα έμεινε στην Κωνσταντινούπολη μέχρι τον 15ο αιώνα .

Στις 31 Μαρτίου 1401 ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ο VII ο Παλαιολόγος την έστειλε ως δώρο στον Ηγεμόνα Αλέξανδρο τον Καλό, σφραγίζοντας έτσι την συμφιλίωση του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως με την Μολδαβία, στις σχέσεις των οποίων είχε επέλθει ρήξη. Αρχικά η εικόνα τοποθετήθηκε στο Μιραούτσι της Σουτσεάβα και λίγο αργότερα ο υιός του Αλεξάνδρου του Αγαθού, ο Στέφανος ο ΙΙ την δώρησε στην Μονή Νεαμτς. Της έχει δοθεί και το όνομα ”Προσκυνήτρια”, επειδή πολλές φορές έχει φύγει από τα χέρια των Αρχιερέων ή των Ιερέων που την κρατούσαν και άρχισε να αιωρείται στον αέρα. Πήρε λοιπόν την ονομασία επειδή τότε ο λαός ταπεινά γονάτιζε για να την προσκυνήσει.
Τιμάται στις 26 Ιουνίου.
Πηγή, Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου – Αχειροποίητες εικόνες της Θεοτόκου -Η Παναγία της Λύδδας http://churchsynaxarion.blogspot.com/2012/10/blog-post_8527.html

***

Παναγία του Τιχβίν

Η ιερά εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν είναι μια από τις πιο αγαπημένες και σεβαστές εικόνες των Ρώσων. Φυλάσσεται στη μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην πόλη Τιχβίν και είναι ένα έργο σπάνιας ομορφιάς που φέρει τα χαρακτηριστικά του εικονογραφικού τύπου της Οδηγήτριας και της Ελεούσας.

Με βάση την αρχαία παράδοση η ιερά εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν είναι έργο του Ευαγγελιστού Λουκά. Ο Απόστολος Λουκάς έστειλε την εικόνα μαζί με το κείμενο του Ευαγγελίου και τις Πράξεις των Αποστόλων ως δώρο στον Θεόφιλο, τον άρχοντα της Αντιόχειας. Αργότερα, κατά τον 5ο αιώνα, η αγία αυτοκράτειρα Ευδοκία (+460 μ.Χ.), μετέφερε την ιερά εικόνα από την Αντιόχεια στην Κωνσταντινούπολη και την κατέθεσε στον περίφημο ναό των Βλαχερνών. Στην περίοδο της εικονομαχίας (726-843 μ.Χ.) η σεπτή εικόνα ήταν κρυμμένη στη Μονή του Παντοκράτορος. Μετά τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας, μεταφέρθηκε πάλι στο ναό των Βλαχερνών, από όπου, στις 26 Ιουνίου, όπως αναφέρει το Συναξάρι, εξαφανίσθηκε με θαυματουργικό τρόπο 70 χρόνια πριν την άλωση της Πόλης από τους Μωαμεθανούς.

Η εύρεση της εικόνας της Παναγίας έγινε, το 1382, με τον ακόλουθο θαυμαστό τρόπο: στην περιοχή του Νόβγκοροντ, κοντά στη λίμνη Ονέγκα, κάποιοι αλιείς που ψάρευαν, είδαν ξαφνικά να εμφανίζεται ένα εκτυφλωτικό φως το οποίο τους φώτισε. Ήταν η εικόνα της Παναγίας που έλαμπε σαν τον ήλιο και η οποία μετά από λίγο εξαφανίσθηκε. Τελικά εμφανισθηκε στις όχθες του ποταμού Τιχβίν. Οι κάτοικοι της περιοχής είδαν την εικόνα να στέκεται ψηλά μέσα σε ένα στεφάνι από υπέρλαμπρο φως. Έπεσαν στα γόνατα και παρεκάλεσαν με δάκρυα την Θεομήτορα να κατεβάσει την εικόνα της στη γη. Και εκείνη κατήλθε. Εκεί οι ευλαβείς Χριστιανοί άρχισαν να κτίζουν, προς τιμήν της Παναγίας, ένα μικρό ξύλινο ναό στον οποίο τοποθέτησαν την εικόνα της Θεοτόκου. Αλλά ούτε εδώ έμεινε για πολύ η Παναγία. Πάλι εξαφανίσθηκε, για να εμφανισθεί κοντά σ’ ένα δασοσκέπαστο βουνό που ήταν κοντά στο Τιχβίν. Οι Χριστιανοί άρχισαν να προσεύχονται και τότε η εικόνα κατήλθε στα χέρια τους. Αποφάσισαν να ξεχερσώσουν την περιοχή του δάσους και να χτίσουν εκεί έναν ναό για την εικόνα.
Αλλά και πάλι η Παναγία έφυγε και τη βρήκαν λουσμένη στο φως δυό βέρστια μακρυά από το βουνό, σ’ έναν τόπο στα ανατολικά του ποταμού Τιχβίνκα. Εκεί θα έμενε πλέον οριστικά. Κατά τις αρχές του 16ου αιώνα ο Μέγας Ηγεμόνας Βασίλειος Γ Ἰβάνοβιτς έδωσε εντολή και στη θέση του μέχρι τότε ξύλινου ναού χτίσθηκε ένας λιθόκτιστος ναός.

«Χρι­στοῦ εὐ­ω­δί­α ἐ­σμέν» (Β΄ Κορ. 2,15)

Περί των Αγιορειτών Πατέρων
Αγίου Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτου

Ήταν η πανήγυρις των Αγιορειτών Πατέρων – εδώ δίπλα των Δανιηλαίων. Εγώ κάθισα εδώ με το κομποσχοίνι. Περνούσαν οι ώρες. Τα μεσάνυχτα ακριβώς έξι η ώρα με το αγιορείτικο εβγήκα έξω από το κελλί μου.

Και έρχεται ένα άρωμα επάνω από τον Άθωνα! Μα τι άρωμα ήταν αυτό! Τι δεν είχε μέσα του αυτό το απερίγραπτο άρωμα! Θέλεις κρίνο – θέλεις τριαντάφυλλο- θέλεις μαργαρίτα, πασχαλιά, θυμάρι, πεύκο, όλα τα αρώματα μέσα σε μια λεπτή ουράνια ευωδία. Δεν ήταν γήινο, από γήινα άνθη.

Και μου λέει ο λογισμός:

Κοίταξε, πως αυτοί οι Άγιοι Πατέρες ευωδίασαν με την ζωή τους την ασκητική το Άγιον Όρος· και τώρα το ευλογούν, τρόπον τινά, και το αρωματίζουν με την επίσκεψη τους από τον ουρανό, κατά την χάρι που είχε ο καθένας και όλοι μαζί ως μυροφόρα δοχεία του Αγίου Πνεύματος.

Αχ, Πάτερ μου! Πως να το διηγηθώ! Επέστρεψα στο κελλί μου άλλος άνθρωπος, με άλλη αναπνοή. Έπειτα από λίγο εβγήκα πάλι έξω, μήπως το ξανααισθανθώ· όμως μια φορά ήταν· δεν το ξανάνιωσα έτσι.

Ο άνθρωπος, Πάτερ μου, όσον είναι πνευματικός, τόσον τα βλέπει, τα αισθάνεται τα πράγματα πνευματικώτερα, ωραιότερα, ευγενέστερα, ευωδέστερα.

Υψώνεται, πλατύνει ο νους, η καρδιά του στην θεία δοξολογία. «Πάντα εν σοφία εποίησας»! Εν πατρική αγάπη!

Όσον πνευματικώτερος, τόσον γλυκύτερα τα βλέπεις, Πάτερ μου! Όλα στηρίζονται στην Θεία Χάρι.

Όταν λάβεις την Θείαν Χάριν, έρχεται αυτή και σου τα φέρνει όλα αυτή όπως θέλει. Όταν φύγει η Θεία Χάρις, τα βλέπεις πάλι με τα μάτια τα σωματικά. Άλλα τα μάτια της Χάριτος, άλλα τα σωματικά· άλλα βλέπεις τότε, τα οποία τώρα δεν ημπορείς να τα συλλάβεις με τον νου σου.
Γέροντος Εφραίμ Κατουνακιώτου, Περί των Αγιορειτών Πατέρων διήγησις, της οποίας εγενόμεθα αυτήκοοι μάρτυρες, από το βιβλίο: «Άγιον Όρος – Οικουμενισμός και κόσμος» – Μοναχός Λουκάς Φιλοθεϊτης

Οι Άγιοι Πατέρες ευωδίασαν με την ζωή τους την ασκητική το Άγιον Όρος και το αρωματίζουν με την επίσκεψη τους από τον ουρανό, μέσα σε μια λεπτή ουράνια ευωδία. Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης
https://iconandlight.wordpress.com/2021/07/04/%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%84/

Ἀπολυτίκιον Παναγίας Οδηγήτριας .
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς στῦλος πυρίμορφος καὶ οδηγία λαμπρά, πρὸς κλῆρον ἀκήρατον, καθοδηγεῖς ἀσφαλῶς, ἡμᾶς Ὁδηγήτρια. Σὺ γὰρ προς ἐπιδόσεις, τὰς βελτίους ἰθύνεις, θείᾳ ἐπισκοπῇ Σου, τοὺς πιστῶς Σοι βοῶντας· Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγιορειτὼν Πατέρων
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης. (Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου)

Τοὺς τοῦ Ἄθω πατέρας καὶ ἀγγέλους ἐν σώματι, Ὁμολογητὰς καὶ Ὁσίους, Ἱεράρχας καὶ Μάρτυρας, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις καὶ ᾡδαῖς, μιμούμενοι αὐτῶν τὰς ἀρετάς, ἡ τοῦ Ὄρους πληθὺς πᾶσα τῶν Μοναστῶν, κραυγάζοντες ὁμοφώνως· δόξα τῷ στεφανώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐν κινδύνοις ἡμῶν προστάτας δείξαντι.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων τῆς Παλαιστίνης.
(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Πολυάριθμον δῆμον τῶν Ἁγίων τιμήσωμεν,τοὺς ἐν Παλαιστίνῃ ἐν χρόνοις, διαφόροις ἐκλάμψαντας, Προφήτας, Ἀποστόλους, Ἀθλητάς, Ὁσίους, Ἱεράρχας, Ἀσκητάς, τοὺς γνωστοὺς καὶ ἀνωνύμους καὶ πρὸς αὐτούς, ἀπὸ ψυχῆς βοήσωμεν∙ δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς,δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ φωταυγοῦντι δι ̓ ὑμῶν, πᾶσαν τὴν ὑφήλιον.

Ἕτερον (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ἁγίων ὑμνήσωμεν ἡγιασμένην πληθύν, ἁγίως ἐκλάμψαντας, ἐν διαφόροις καιροῖς, ποικίλοις ἐν σκάμμασι, πάσῃ τῇ Παλαιστίνῃ, καὶ λαμπρῶς δοξασθέντας, ἤδη δὲ συναφθέντας,τοῖς χοροῖς τῶν Ἀγγέλων, μεθ ̓ ὧν καὶ ἱκετεύουσιν, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ.
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὡς φοῖνιξ ἐξήνθησας, τῶν ἀρετῶν τοὺς καρπούς, ἀσκήσας ὡς ἄσαρκος, ἀμυγδαλῆς ἐν φυτῷ, Δαβὶδ Πάτερ Ὅσιε. Ὅθεν Θεσσαλονίκη, τοῖς ὁσίοις σου πόνοις, χάριν παρὰ Κυρίου, δαψιλῆ καρπουμένη, γεραίρει ὡς μεσίτην σε, θερμὸν πρὸς τὸν Φιλάνθρωπον.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Μεδίκου τοῦ ἀναργύρου ἰατροῦ, τοῦ ἐξ Ἰταλίας.
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεραπείαν παρέχεις ἰατρὸς ὡς ἀνάργυρος, Μέδικε ἀεὶ τοῖς νοσοῦσιν, ῥωστικῇ συμπαθείᾳ σου· πικρίας γὰρ καὶ ἄλγη αἰκισμῶν, ὑπέμεινας γενναίῳ λογισμῷ, μαστιγώσεις τὰς ἐτάσεις τὴν φυλακήν, καὶ ξίφους τὴν ἀναίρεσιν. Χαίροις τῆς Ἰταλίας ἀπαρχή· χαίροις σφραγὶς τῆς πίστεως· χαίροις ὁ θησαυρίσας ἐν Θεῷ, τὸν πλοῦτον τὸν αἰώνιον.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἐν Λέσβῳ Ἁγίων.
(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Τοὺς ἐκ Λέσβου ὡς ἄστρα νοητὰ ἀνατείλαν‐τας, καὶ ἀπὸ χωρῶν διαφόρων ἐν αὐτῇ διαπρέψαντας. Ὁσίους τε καὶ Μάρτυρας ὁμοῦ,καὶ θείους ἱεράρχας τοῦ Χριστοῦ, ἐν μιᾷ ἀνευφημήσωμεν ἑορτῇ οἱ Λέσβιοι κραυγάζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ δι ̓ ὑμῶν περιφανῶς, τὴν νῆσον ἡμῶν κλεΐσαντι.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων τῆς Ἠπείρου.
(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὡς θεράποντας θείους καὶ θεόληπτον σύστημα, τοὺς ἐν Ἠπείρῳ Ἁγίους ὁμοφώνως ὑμνήσωμεν, ὁμοῦ σὺν Ἱεράρχας, Ἀθλητάς, καὶ σύλλογον Ὁσίων θαυμαστόν· δι αὐτῶν γὰρ πᾶσαν χάριν παρὰ Θεοῦ λαμβάνομεν κραυγάζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι ̓ ὑμῶν πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων τῆς Τριγλίας.
(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Δωδεκάριθμος δῆμος ἱερὸς ἀνεδείχθητε, οἱ ἐν τῇ Τριγλίᾳ Πατέρες ἀρετῶν τελειότητι, καὶ δι ̓ ὁμολογίας ἱερᾶς, δοξάσαντες Χριστὸν τὸν Ποιητήν· διὰ τοῦτο ὁμοφώνως πάντας ὑμᾶς,τιμῶμεν ἀνακράζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι ̓ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον Παναγίας Ἀρβανιτίσσης ἐν Χίῳ.
(ὑπὸ Χαραλάμπη Μπούσια)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Καρυῶν νήσου Χίου σεπτὸν καλλώπισμα, Θεογεννῆτορ Παρθένε, Χριστιανῶν ἀρωγέ, πατριώτισσα Παρθένε, Ἀρβανίτισσα, ἡ προστατεύουσα πιστοὺς ἐξ ἐχθροῦ ἐπιβουλῆς καὶ ῥύουσα ἐκ κινδύνων τοὺς σοὶ προσφεύγοντας πίστει, σκέπε καὶ φρούρει τοὺς τιμῶντάς σε.

κάθισμα. Ἦχος πλ. δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Κατευθύνεις μητρικῶς, καὶ οἰακίζεις ἀσφαλῶς, αὐτοχείρως καὶ στεῤῥῶς, ἐπὶ λιμένα νοητόν, τοὺς ἀφορώντας Παρθένε τῇ ἐλλάμψει Σου. Τί οὖν Σοι ἡμεῖς, προσενέγκωμεν, πάντων τῶν καλῶν, ἀπορούμενοι, ἀλλ’ ἤ τὸ Χαῖρε τοῦ Γαβριὴλ μετὰ πόθου, χαῖρε σκηνὴ θεοχώρητε, χαῖρε ἀνθρώπων ἡ κυβερνῆτις, καὶ πρὸς Θεὸν Ὁδηγήτριαν.

Εἰς τὸν Στίχον. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις, ἡ τῶν πιστῶν ὁδηγός, καὶ κυβερνῆτις ἀσφαλὴς καὶ περίθαλψις, ἡ πάντας καθοδηγοῦσα, ἐξ ἀνοδίας κακῶν, πρὸς ὁδὸν εὐθεῖαν βίου κρείττονος. Πεσόντων ἀνόρθωσις, θλιβομένων παράκλησις, πεπλανημένων, πρὸς Θεὸν ἐπανάκλησις, πλοῦτος ἄσυλος, ὀρφανῶν καὶ ἐπίκουρος, Ἄχραντε Παντευλόγητε, βροτῶν Ὁδηγήτρια, ἡ πρὸς Θεὸν ὁδηγοῦσα, τοὺς ἐκ μυχίων βοῶντάς Σοι· Σὺ εἰ σωτηρία, καὶ χαρὰ καὶ θυμηδία, ἡμῶν Πανύμνητε.

τῶν Ὁσίων. Ἦχος πλ. α΄. Χαίροις, ἀσκητικῶν ἀληθῶς.
Στ.: Συναγάγετε Αὐτῷ τοὺς Ὁσίους Αὐτοῦ.

Χαίροις, Ὁσίων Ἄθω πληθύς, τῆς Βασιλίσσης οὐρανοῦ ἡ παράταξις, ἡ πάσας ἀρχὰς τοῦ σκότους, καὶ ἐξουσίας δεινάς, συμμαχίᾳ θείᾳ θριαμβεύσασα· οἱ σάρκα νεκρώσαντες, καὶ τὸ πνεῦμα ζωώσαντες· οἱ ἀεννάοις, τῶν δακρύων ἐκχύσεσι, κατασβέσαντες, παθημάτων τοὺς ἄνθρακας· χάριτος οἱ δεξάμενοι, τὴν θείαν ἐνέργειαν, καὶ φωτισμὸν ἐν καρδίᾳ, ἐνυποστάτως ἐκλάμποντα· Χριστὸν δυσωπεῖτε, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι τὸ μέγα ἔλεος.

Κανών α’, ᾨδὴ γ’, τοῦ Ὁσίου Δαβὶδ 
Ἦχος πλ. α’ Ὁ πήξας ἐπ’ οὐδενὸς

Μαράνας δι’ ἐγκρατείας, κάλλος τοῦ σώματος, τὰς αὐγὰς ἐδέξω τοῦ θείου Πνεύματος, καὶ τῆς ἀπαθείας φωταυγεῖς, ἀπήστραψας ἀκτῖνας, καὶ ἰαμάτων τὰ χαρίσματα, Πάτερ τοῦ Προφήτου ὁμώνυμε.

Ἁγίων ἰχνηλατῶν, τοὺς βίους μακάριε, ὅλος ἡγιάσθης ταῖς θείαις πράξεσιν· ὅθεν ἁγιάζεις μυστικῶς, τοὺς πίστει τὴν ἁγίαν, ἐπιτελοῦντάς σου πανήγυριν, Πάτερ θεοφόρε πανόλβιε.

Κοιμίσας τὰς ἡδονάς, τοῦ σώματος, Ὅσιε, προσευχαῖς ἀγρύπνοις καὶ ἀγωνίσματι, Πάτερ ἐν εἰρήνῃ ἀληθῶς, ὑπνώσας ἐκοιμήθης· ὅθεν σε ἄγρυπνον κεκτήμεθα, φύλακα οἱ πόθῳ τιμῶντές σε.

Θεοτοκίον
Ἀγγέλων τιμιωτέρα, ὤφθης κυήσασα, τὸν αὐτοὺς Παρθένε δημιουργήσαντα· ὅθεν ἱκετεύω σε ἁγνή, ἁγίασον τὸν νοῦν μου, καὶ τὴν καρδίαν φωταγώγησον, νέφη τῶν παθῶν ἐκδιώκουσα.

iconandlight.wordpress.com