""... ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΤΟΣΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΑΝΥΨΩΝΟΝΤΑΙ..,
ΕΧΟΝΤΕΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ,
ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕΙ,
ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΒΡΕΙ ..
ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ, ΘΑ ΜΑΣ ΣΚΕΠΑΣΕΙ, ΘΑ ΜΑΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΕ ΟΛΑ....""
《....
Κυριακή Β' του Ματθαίου σήμερα και ακούσαμε στο Λόγο του Θεού, ο
Χριστός μας να βρίσκεται στην παραλία και να καλεί, να παρακαλεί , αν
θέλετε..
"ΔΕΥΤΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΩ ΥΜΑΣ ΑΛΙΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ",
είπε
στον Ανδρέα, στον Πέτρο, τον Ανδρέα ,τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους
ψαράδες, παρακαλώντας τους και προσκαλώντας τους , ν' αφήσουν ό,τι τους
συνέδεε και ν' ακολουθήσουν Αυτόν τον Θεό, για να κηρύξουν το Λόγο Του,
όπου Εκείνος τους αποστείλει.
Κι εκείνοι, χωρίς δεύτερη σκέψη, έχοντας πίστη , ότι Αυτός , ο
οποίος τους καλεί, παρόλο που δεν Τον γνωρίζαν πολύ καλά, είναι ο
Χριστός, ο αναμενόμενος Μεσσίας, ο Λυτρωτής του κόσμου.
Παράτησαν και δίχτυα και γονείς και περιουσίες, τα πάντα, για να ακολουθήσουν τον Θεό , που χαρίζει την αιώνια ζωή.
Και ο Θεός δεν απευθύνθηκε σε τίποτε ρήτορες, σε τίποτε φιλοσόφους
, σε τίποτε ισχυρούς της πολιτικής ή της οικονομίας ή της κοινωνικής
ζωής.
Απευθύνθηκε σ' αυτούς τους απλούς, τους αγράμματους ανθρώπους, που όμως η πίστις τους, τους έκανε να τολμήσουν.
Η καθαρή τους καρδιά τους έκανε να ακολουθήσουν το Θεό.
Και βέβαια, μετά την Πεντηκοστή εκήρυξαν το Ευαγγέλιο του Θεού στα πέρατα της Γης.
ΑΥΤΗ Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ "ΔΕΥΤΕ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΕΛΘΕΙΝ", ΙΣΧΥΕΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΑΣ!
Και βέβαια ,όπως λένε οι άγιοι Πατέρες, όπως λέγανε εδώ οι Αγιοι
Γεροντάδες, δεν μας καλεί να αφήσουμε όλους μας συζύγους, παιδιά,
αδέλφια, περιουσίες.
Όχι, μας καλεί όμως ν' αφήσουμε αυτά τα πάθη μας, που μας αιχμαλωτίζουν.
Μας αιχμαλωτίζουν σε τέτοιο βαθμό, που καμιά φορά δεν ακολουθούμε το Θεό, αλλά ακολουθούμε, ό μη γένοιτο, τον διάβολο.
Μας καλεί ο Θεός, μας παρακαλεί, μάλιστα, να αφήσουμε τις
κακίες, τους εγωισμούς, τα μίση, τα άλλα εφάμαρτα πάθη και να γίνουμε,
μαθητές Του.
Και μαθητές Του γινόμαστε όταν έχουμε αγάπη, γιατί :
Ο Θεός αγάπη εστί. Και ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.
Και αγάπη δεν είναι να πούμε Σ' αγαπώ.
Αγάπη, όπως έλεγε ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος , σημαίνει θυσία, να θυσιαστώ για τον άλλον.
Αυτό έκαναν οι Άγιοί μας.
Αν ανατρέξουμε στο βίο του Αγίου Δαυίδ που είμαστε στο Μοναστήρι
του θα δούμε πολλές περιπτώσεις , όπου ο Άγιος εμιμήθη τον ίδιο το Θεό
και συγχωρούσε τους βασανιστές του.
Όταν, παραδείγματος χάρη, τον συνέλαβε ο πασάς της Λιβαδειάς
επειδή συκοφάντησαν τον Άγιο σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια της
τουρκοκρατίας και τον βασάνιζαν και τον πότιζαν φαρμακερά ποτά και τον
εκρέμασαν και οι πόνοι από το κρέμασμα αυτό υπήρχαν, όπως λέει ο
βιογράφος του, μέχρι τα βαθιά του γεράματα, εκείνος παρακαλούσε το Θεό
και Του έλεγε να συγχωρήσει το αμάρτημα αυτό σ' αυτούς τους ανθρώπους
και να τους φωτίσει.
Όταν, πάλι, μια άλλη φορά ένας Τούρκος, χωρίς αιτία, τον χτύπησε,
καθοδόν ,τόσο πολύ που ο πόνος ήταν μεγάλος και βέβαια η Θεία δίκη για
τον Τούρκο επήλθε αμέσως διότι ξεράθηκε το χέρι του Τούρκου, που χτύπησε
τον Άγιο. Κι όταν ο Τούρκος έτρεξε να ζητήσει συγνώμη, αμέσως τον
συγχώρεσε ο Άγιος Δαυίδ.
Το ίδιο έκανε κι ο Άγιος Ιάκωβος.
Πόσα και πόσα δεν πέρασε και μέσα στο μοναστήρι, όταν ήρθε και από εξωτερικούς εχθρούς κινούμενος από το διάβολο.
Κτηνοτρόφοι επιβουλεύτηκαν να τον σκοτώσουν διότι ενέμονταν εδώ το χώρο της Μονής.
Άλλοι τον πήγαν στα Δικαστήρια γράφοντας ψευδείς μηνύσεις , ότι
αγέλη σκύλων της Μονής κατέφαγαν τα ποίμνια της περιοχής. Κι ο Άγιος
Ιάκωβος ένα μικρό σκυλάκι είχε εδώ στη Μονή. Αποδείχθηκε βέβαια το
ψεύδος , αλλά ο Άγιος Ιάκωβος δεν κράτησε καμιά κακία, πρώτος τους
χαιρετούσε αυτούς τους ανθρώπους.
Και από την καλοσύνη του και τη συγχωρητικότητά του, τους έκανε να
έρχονται στη Μονή και να είναι οι καλύτεροι φίλοι της Μονής.
Το ίδιο και ο διάδοχός του, ο άγιος Γέροντας Κύριλλος. Η αγάπη του ήταν απεριόριστη και η συγχωρητικότητά του.
"Το
να σε πατήσει", είπε ένας μοναχός στο αφιέρωμα που έγινε για το Γέροντα
Κύριλλο, "το να σε πατήσει και να γίνεις χαλί, δεν ήταν τίποτε μπροστά
στην αγάπη που εκείνος έδειχνε και τη συγχωρητικότητά του."
Γι' αυτό και σήμερα χαίρονται και αγάλλονται οι Άγιοί μας.
Γι' αυτή την αγάπη και την συγχωρητικότητά τους, γιατί
ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση του Θεού που απευθύνεται σε όλους μας, για
όλους μας ισχύει.
Μακάρι να μας φωτίσει η Αγάπη του Θεού, να μας δώσει δύναμη, να έρθει η μετάνοια σε όλους μας.
Γιατί λίγο ή πολύ όλοι και χωρίς να το θέλουμε πολλές φορές αμαρτάνομε.
Να έρθει η μετάνοια , αλλά και να μας δώσει δύναμη να μπορέσουμε να
ζήσουμε την κατα Θεόν ζωή, σε μια εποχή που τόσες δυσκολίες
ανυψώνονται.
Όμως, εμείς έχοντες εμπιστοσύνη στο Θεό Εκείνος δεν θα μας αφήσει. Όπως δεν μας άφησε ποτέ μέχρι σήμερα.
Κάποιο τρόπο θα βρει και η Αγάπη Του θα μας σκεπάσει, θα μας βοηθήσει σε όλα.
Οι Άγιοί μας καθημερινά και σε αυτές τις δύσκολες εποχές και στην
κατάσταση της αμαρτωλότητάς όλων μας, συνεχώς είναι δίπλα μας, όπου και
να πάμε.
Προχθές ή εχθές μάλλον ήμουνα στη Δράμα σε ένα μνημόσυνο. Εκεί
μου είπαν και μου θύμισαν μάλιστα, γιατί την είχα υπόψη μου την
περίπτωση της Δερματολόγου γιατρού, της Έλσας της Δουδούραγα που είναι
από την Κοζάνη και είναι γιατρός στη Θεσσαλονίκη. Πως είχε λευχαιμία
μεγάλου βαθμού και έφευγε για την άλλη ζωή αλλά η Χάρις των Αγίων Δαυίδ
και Ιακώβο και η ευχή του αγίου Γέροντος Κυρίλλου την έκαναν ώστε να
χαίρει σήμερα άκρας υγείας και να προσφέρει το διακόνημά της, το
υπούργημά της, στους ανθρώπους και να τους βοηθάει.
Και τους βοηθάει με πολύ περισσότερο και καλύτερο τρόπο διότι όταν
ένας γιατρός έχει περάσει μια ασθένεια καταλαβαίνει καλύτερα τότε τους
άλλους που πάσχουν.....》
(Απόσπασμα
από το κήρυγμα του Γέροντος Γαβριήλ, Ηγουμένου της Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ, την
4/7/2021, Κυριακή Β' Ματθαίου, στην Ι.Μ Οσίου Δαυίδ.
Ολόκληρο το κήρυγμα και ΕΔΩ:
https://youtu.be/jM0VRn38Dq8
ΟΥΡΑΝΙΑ ΝΑΜΑΤΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου