Αγία Ταμάρα (Mardzhanishvili) της Σκήτεως Αγίου Σεραφείμ-Ζναμένσκι, μια Γεωργιανή πριγκίπισσα: Η Βασίλισσα του Ουρανού σε διάλεξε… εσύ θα είσαι μόνο υπηρέτρια, εκτελεστής του θελήματος του Θεού.

 

 

Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΓ’ (23η) τοῦ μηνός Ἰουνίου, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Βλαδιμήρου, ἐν Κιέβῳ (1480)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀγριππίνης καὶ τῶν συν αὐτῆς Παύλης, Βάσσας καὶ Ἀγαθονίκης, ἐκ Ῥώμης (253-259)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, Ἀριστοκλέους Πρεσβυτέρου, Δημητρίου Διακόνου καὶ Ἀθανασίου Ἀναγνώστου ἐν Σαλαμῖνι τῆς Κύπρου ἀθλησάντων (302 /306)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βαρβάρου, τοῦ μυροβλήτου, τοῦ ἐν Τρύφῳ Ξηρομέρου Αἰτωλοακαρνανίας (820-829) [καὶ 15η Μαΐου – ἀνακομιδὴ – μετακομιδὴ τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου αὐτοῦ]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις τοῦ ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ Ἐπισκόπου Ἐφέσου (1392 – 1444)( μνήμη στὶς 19 Ἰανουαρίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀρτεμίου τοῦ ἐν Βέρκολᾳ τῆς Ρωσίας (1545), ἀδελφός τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς τοῦ Πινέγκα (28 ᾿Οκτωβρίου).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου τῆς ἐπιλεγομένης «Τρυφερῆς», ἐν τῇ Λαύρᾳ τῶν Σπηλαίων τοῦ Πσκώφ τῆς Ρωσίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις Ζωσιμά τοῦ Solovets τῆς Λευκῆς Θάλασσας τῆς Ρωσίας (1855)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας μητρὸς ἡμῶν Ταμάρας (Marjanishvili) τῆς Ὁμολογητρίας τῆς Σκήτεως Ἁγίου Σεραφείμ-Ζναμένσκι Μόσχας (1936)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων (1482) τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ Μιχαὴλ τοῦ Κλὸπς (Νόβγκοροντ) ( 11/1, 1452-1456)

Αν κάποιος ήθελε να σε ζωγραφίσει, Παρθένε,
Θα χρειαζόταν το φως των άστρων και όχι των Χρωμάτων,

ώστε σαν Πύλη Φωτός, να σε ζωγράφιζε με φώς∙
όμως τα ουράνια σώματα δεν υπακούουν στα λόγια των θνητών∙

με όσα μας εκχώρησαν οι νόμοι της ζωγραφικής κι η φύση,
μ’ αυτά ο άνθρωπος θα σε ιστορίσει και θα σε ζωγραφίσει.
(Κωνσταντίνος ο Ρόδιος, τέλη 9ου αι.)

***

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Βλαδιμίρ

Η αποτίναξη του ζυγού των Μογγόλων, γεγονός με κεφαλαιώδη σημασία για την ιστορική εξέλιξη της χώρας, πραγματοποιήθηκε στα χρόνια του μεγάλου ηγεμόνα της Μόσχας Ιβάν Γ’ Βασιλιεβιτς (1462 – 1505).
Το 1472 ο Ιβάν σταμάτησε να πληρώνει φόρο υποτέλειας στον Μογγόλο χάνο της Κριμαίας Αχμέτ. Ο χάνος για μερικά χρόνια δεν αντέδρασε. Αλλά το 1480 αποφάσισε να επιβάλει με στρατιωτική βια την παλαιά τάξη πραγμάτων. Έτσι, αφού συγκέντρωσε μεγάλο στράτευμα, κίνησε εναντίον της Μόσχας. Έφτασε ως τον ποταμό Ούγκρ, παραπόταμο του Οκά, που διατρέχει τις επαρχίες Τούλα και Καλούγκα. Στην άλλη πλευρά του ποταμού, που αποκαλείται από τους Ρώσους ‘’Ζώνη της Παναγίας’’, είχε παραταχθεί το στράτευμα του μεγάλου ηγεμόνα, έχοντας μαζί του και τη θαυματουργή θεομητορική εικόνα.

Κανένας από τους αντιπάλους δεν αποφάσιζε να περάσει πρώτος το ποτάμι. Αυτή η αναμονή κράτησε εβδομάδες. Τελικά, μια μέρα, ο μεγάλος ηγεμόνας, έπειτα από θερμή προσευχή στην Παναγία του Βλαντιμίρ, πρόσταξε τους στρατιώτες του να οπισθοχωρήσουν λίγο, περιμένοντας ότι οι εχθροί θα έσπευδαν τότε να τους επιτεθούν. Οι Μογγόλοι, όμως, θεωρώντας την οπισθοχώρηση τακτική και σκόπιμη, για την παραπλάνηση και την παγίδευση τους, άρχισαν κι αυτοί να απομακρύνονται από την απέναντι όχθη, αργά στην αρχή και πιο γρήγορα στη συνέχεια. Και καθώς έπεφτε η νύχτα, τους έπιασε τέτοιος φόβος, που άρχισαν να τρέχουν σαν τρελοί, χωρίς να κοιτάζουν πίσω, μολονότι κανείς δεν τους κυνηγούσε.

Έτσι, χωρίς να χυθεί αίμα, οι Ρώσοι, με τη βοήθεια της Θεοτόκου, λυτρώθηκαν από τον μογγολικό ζυγό. Από τότε κάθε χρόνο, στις 23 Ιουνίου, επέτειο του σημαντικού αυτού γεγονότος, γίνεται λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας του Βλαντιμίρ από το Κρεμλίνο ως τη Μονή της Υπαπαντής.
Από το βιβλίο, Θαυματουργές εικόνες της Παναγίας στη Ρωσία, Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπού, 2018

***

Αγία Ταμάρα (Mardzhanishvili) της Σκήτεως Αγίου Σεραφείμ-Ζναμένσκι Μόσχας,
μια Γεωργιανή Αγία πριγκίπισσα

Η Ταμάρα Marjanishvili γεννήθηκε την 1η Απριλίου 1868 στο χωριό Kvareli, κοντά στην Τιφλίδα, σε μια οικογένεια ευγενών, των πριγκίπων Μαρτζάνοφ. Ο μικρότερος αδερφός της είναι ο διάσημος σκηνοθέτης Konstantin Marjanov, που με το όνομά του υπάρχουν δρόμοι και θέατρα, καθώς και ένας από τους σταθμούς του μετρό της Τιφλίδας.
Η Ταμάρα έλαβε εξαιρετική εκπαίδευση, είχε μεγάλο μουσικό ταλέντο και υπέροχη φωνή και ετοιμαζόταν να μπει στο Ωδείο της Αγίας Πετρούπολης, όταν ο θάνατος των γονιών της άλλαξε καθοριστικά τη ζωή της.

Από την παιδική της ηλικία είχε μεγάλη αγάπη στον Θεό και έμαθε να στηρίζετε σε Αυτόν. Μετά την κοίμηση των γονιών της επισκέφθηκε μια θεία της στην πόλη Sighnaghi, κοντά στο μοναστήρι της Αγίας Ισαποστόλου Νίνας στο Μπόντμπε, πήγε σε μια αγρυπνία του μοναστήρι κι η πριγκίπισσα Ταμάρα τόσο πολύ κατανύχθηκε από την πνευματική ατμόσφαιρα του μοναστηρίου και η Χάρις του Θεού γέμισε την καρδιά της από Θείο έρωτα που αποφάσισε να αφήσει τα πάντα και να αφοσιωθεί στον Θεό, και είπε ‘’Εγώ θα μείνω στο εδώ’’. Αν και ήταν μια από τις πιο αξιοζήλευτες νύφες της Γεωργίας – μια πριγκίπισσα, άφησε τα πάντα κι έγινε μοναχή στο μοναστήρι της Αγίας Νίνας στο Bodbe, υπό την πνευματική καθοδήγηση της ηγουμένης Ιουβεναλίας (Lovenetskaya). Η Ταμάρα έζησε στο μοναστήρι δεκατέσσερα χρόνια και στα είκοσι οκτώ εκάρη μοναχή με το όνομα Ιουβεναλία. Το 1902 η ηγουμένη Ιουβεναλια μεταφέρθηκε στη Μόσχα ως προϊσταμένη της Μονής της Γεννήσεως. Και η Μητέρα Ιουβεναλία διορίστηκε νέα ηγουμένη.
Μεγάλη βοήθεια και συμπαράσταση της έδωσε εκείνη την εποχή ο πατέρας Ιωάννης της Κρονστάνδης, με τον οποίο συναντήθηκε πολλές φορές πηγαίνοντας για δουλειές στην Αγία Πετρούπολη και στη Μόσχα. Σε μια συνάντηση με τον π. Ιωάννη, πριν γίνει μοναχή, ζήτησε τον σταυρό από την Ηγουμένη Ιουβεναλια και τον φόρεσε στην Ταμάρα, λέγοντας αστειευόμενος: «Είσαι η ηγουμένη μου».
Όταν η νεαρή ηγουμένη συναντούσε και μιλούσε με τον π. Ιωάννη ένιωθε να «αφαιρεί τη θλίψη της και να την πλημμυρίζει δύναμη και χαρά».

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ της έδινε μεγάλη βοήθεια, ενίσχυση και προστασία. Στα νιάτα της είδε ένα όνειρο στο οποίο ο π. Σεραφείμ την ευλογούσε.

Η Μάτουσκα αγαπούσε πολύ το μοναστήρι της το Μποντμπέ. Όμως δεν έμεινε για πολύ ηγουμένη σε αυτό.
Το 1905, επαναστάτες ορεσίβιοι επιτείθονταν συχνά στους ειρηνικούς γεωργιανούς αγρότες και τους καταπίεζαν με κάθε τρόπο. Οι αγρότες στράφηκαν στο μοναστήρι του Μποντμπέ για βοήθεια και η μητέρα πήρε όλους τους απροστάτευτους υπό την προστασία της, τους βοηθούσε και μερικές φορές τους παρείχε καταφύγιο μέσα στα τείχη του μοναστηριού. Οι επαναστάτες ενοχλήθηκαν πολύ με τη νεαρή ηγουμένη Ιουβεναλία, κι άρχισαν να τις στέλνουν απειλητικές επιστολές. Κάποια μέρα γυρίζοντας με αδελφές από την Τιφλίδα που ‘χαν πάει για δουλειές, της είχαν στήσει ενέδρα κι άρχισαν να πυροβολούν την άμαξα που την μετέφερε.
Τη στιγμή που άρχισαν οι πυροβολισμοί, η ηγουμένη σήκωσε ψηλά την εικόνα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ που είχε πάνω της, τον οποίο αγαπούσε πολύ, προσευχήθηκε με πίστη και παρόλο που τα άλογα σκοτώθηκαν γαζωμένα από τις σφαίρες κι ο οδηγός, οι μοναχές ούτε καν τραυματίστηκαν. Η μάτουσκα βγήκε αβλαβής κρατώντας την εικόνα του αγίου Σεραφείμ.
Μετά από αυτό το επεισόδιο, στη Σύνοδο, ανησύχησαν για την ζωή της μητέρας, η οποία κινδύνευε, αφού οι επαναστάτες την μισούσαν προσωπικά και έκαναν απόπειρα εναντίον της, με Συνοδική απόφαση μεταφέρθηκε στη Μόσχα παρά τη θέλησή της και διορίστηκε προϊσταμένη της Μονής της Αγίας Σκέπης των Αδελφών του Ελέους, όπου υπήρχαν είκοσι μοναχές και 210 αδελφές του Ελέους. Η μάτουσκα δεν ήθελε να θυμάται αυτή την περίοδο της ζωής της.
Ήλθε πολύ κοντά με τη Μεγάλη Δούκισσα Ελισάβετ και πάντα τη θυμόταν και μιλούσε για αυτήν με ιδιαίτερη αγάπη.
Την εποχή της αναχώρησης της μητέρας Ιουβεναλίας, το 1907, από τη Μονή Bodbe υπήρχαν 180 αδελφές και δύο σχολές, ζούσαν εκεί όλοι μαζί Ρώσοι, Γεωργιανοί, Οσσετοι, Έλληνες, Σβανοί και Αρμένιοι .

Η ψυχή του μοναχού απαιτεί προσευχητική σιωπή. Αλλά στο κατάμεστο μοναστήρι του Bodbe, δεν υπήρχε τέτοια σιωπή, ούτε στην πολυσύχναστη Μόσχα, όπου οι εκκλησιαστικές αρχές την μετέφεραν τον επόμενο χρόνο. Γνωρίζει τον πατέρα Ιωάννη της Κρονστάνδης, τη Μεγάλη Δούκισσα Ελισάβετ, τον μελλοντικό Επίσκοπο Αρσένιο (Zhadanovsky), τον Επίσκοπο Σεραφείμ (Zvezdinsky) και πολλούς άλλους πνευματοφόρους ανθρώπους. Όσο όμως βυθίζεται στην ανοικοδόμηση και στη φιλανθρωπία, τόσο πιο βαθιά διψά για ησυχία, αναζητώντας το πρότυπο του αρχαίου μοναχισμού. Δεν είναι έργο του μοναχού να είναι επιστάτης· πρώτα απ’ όλα, ο μοναχός καλείται σε προσευχή! Ο άνθρωπος προτείνει, αλλά ο Θεός αποφασίζει, λέει μια ρωσική παροιμία. Όνειρο της μάτουσκας ήταν μια ήσυχη ζωή κοντά στο μοναστήρι Σεραφείμ-Ντιβέγιεβο.

Μετά τη θαυματουργή διάσωσή της, ο άγιος Σεραφείμ έγινε για την αγία ασκήτρια ένα πραγματικά ζωντανό πρόσωπο. Ο άγιος Σεραφείμ τη βοήθησε σε δύσκολες συνθήκες, προστατεύοντάς την από πολλούς κινδύνους.
Με τον καιρό όλο και πιο φλογερός γινόταν ο πόθος της να αποσυρθεί, να ησυχάσει κοντά στο μοναστήρι του Σεραφείμ-Ντιβέγιεβο, κάτω από την σκέπη του Αγίου Σεραφείμ, και εκεί να τελειώσει τη ζωή της με προσευχή.
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ ήταν πάντα κοντά στη μητέρα Ταμάρα πολύ πριν ακόμη αγιοκαταταχθεί, κι αυτή πάντα είχε μαζί της μια μικρή στρογγυλή εικόνα του αγίου.
Κατά τη διάρκεια ενός προσκυνήματός της στο Σαρόφ το 1908, η μητέρα σταμάτησε στη Μονή Σεραφείμ-Πονεταγιέφσκι και από κει περπάτησε πολλά μίλια με τα άρρωστα πόδια της μέχρι το Σαρόφ, όπου παρακάλεσε θερμά τον άγιο να μείνει κοντά του. Η προσευχή της είχε μεγάλη δύναμη! γεμάτη με την φλογερή της πίστης. Επιστρέφοντας και κοινωνώντας την επόμενη μέρα, προσευχήθηκε μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Μητέρας του Θεού ‘’του Σημείου’’ να μείνει για πάντα κοντά στο Σάρωφ και από τον Ουρανό άκουσε μια φωνή: «Όχι, δεν θα μείνεις εδώ, αλλά φτιάξε μια σκήτη, όχι μόνο για σένα, αλλά και για τους άλλους». Και κάθε μέρα όταν πήγαινε στην εικόνα άκουγε την ίδια φωνή.

Ωστόσο, ήταν δύσκολο για τη μητέρα να εγκαταλείψει τον διακαή πόθο της για μόνωση, και φοβούμενη μήπως ήταν πειρασμός, όταν επέστρεψε ζήτησε τη συμβουλή του έμπειρου στάρετς Αλεξίου του Ερημητηρίου Ζωσιμά, όπου την ευλόγησε να χτίσει σκήτη στο δάσος: «Θα αποσυρθείς και θα μετακομίσεις τελικά εκεί. Η Βασίλισσα του Ουρανού σας διάλεξε και τον τόπο και θα παράσχει όλα τα μέσα και θα τακτοποιήσει τα πάντα.»
Αλλά πήγε και στον π. Ανατόλιο στην Οπτινα, ο οποίος επίσης την παρότρυνε επίμονα να εκπληρώσει την εντολή που της είχε δώσει η ίδια η Μητέρα του Θεού.
Μερικές φορές ακόμη η μητέρα πήγε για συμβουλές στον στάρετς Αλέξιο του Ερημητηρίου Ζωσιμά, ο οποίος τη στήριζε με χαρά στη δημιουργία μιας νέας Σκήτης.
–«Η Κυρία, η Βασίλισσα των Ουρανών, θα επιλέξει ένα μέρος και θα παρέχει όλα τα μέσα. Και εσύ θα είσαι μόνο υπηρέτρια, εκτελεστής του θελήματος του Θεού», της επανέλαβε ο στάρετς Αλεξέι.
Επιστρέφοντας από το τελευταίο της ταξίδι στον πατέρα Αλέξιο, η μητέρα σταμάτησε στη Λαύρα Αγίας Τριάδος- Σέργιου για να συμβουλευτεί τον ηγούμενο της Λαύρας, π. Τωβία. Στα βάθη της ψυχής της, η μητέρα ήλπιζε ακόμα ότι ο π. Τωβίας, θα τη συμβούλευε να μην αναλάβει ένα τόσο δύσκολο έργο. Αλλά ο ηγούμενος της Λαύρας, αφού άκουσε με προσοχή και αγάπη τη μητέρα, την ευλόγησε και με επιτακτικό τρόπο της είπε να κάνει μια νέα σκήτη.

Τελικά το 1910 μετά από αποκαλύψεις και ζωντανή την παρουσία της Παναγίας οδηγήθηκε κοντά στο χωριό Bityagovo, όπου κατάλαβε ότι αυτό ήταν το μέρος όπου έπρεπε να χτιστεί η Σκήτη. Ένα απόμερο πευκοδάσος στις όχθες του ήσυχου ποταμού Rozhai έλκυσε τη μητέρα με την ομορφιά του και την ησυχία που έψαχνε τόσο καιρό. Φαινόταν ότι ο χώρος δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Δημιουργό ακριβώς για ένα μικρό μοναστήρι! Και τότε άρχισαν τα θαύματα.
Η αγία μεγάλη δούκισσα Ελισάβετ την βοήθησε ενεργά. Το 1912, εγκαινιάστηκε κι ο ναός αφιερώθηκε στην εικόνα της Παναγίας του ‘’Σημείου’’ και στον άγιο Σεραφείμ του Σαρωφ, ενώ ο υπόγειος ναός αφιερώθηκε στην αγία Ισαπόστολο Νίνα, για πρώτη φορά στην περιοχή της Μόσχας αφιερωνόταν προς τιμήν της. Το μοναστήρι ήταν εκπληκτικής ομορφιάς, συνδύαζε αρμονικά τη φύση και την προσευχητική σιωπή που τόσο επιθυμούσε η μάτουσκα. Το 1915, η ηγουμένη Ιουβεναλία πήρε το μεγάλο σχήμα με το όνομα Ταμάρα. Ο άγιος Σεραφείμ (Zvdezdinsky), πήγαινε στη σκήτη και απομονωνόταν εκεί για προσευχή.
Για 12 χρόνια η Σκήτη Σεραφείμ-Ζναμένσκι, έγινε κέντρο προσευχής και ησυχαστικής ζωής. Η μητέρα Ταμάρα ήταν πάντα λαμπερή και χαρούμενη κι αγαπούσε πολύ τα παιδιά. Προφυλαγμένη από ένα πυκνό πευκοδάσος, έγινε καταφύγιο για πολλούς κατατρεγμένους κληρικούς.

Το 1924 η Σκήτη έκλεισε και καταστράφηκε από τους Μπολσεβίκους. Οι αδερφές διασκορπίστηκαν κι η μητέρα με δέκα αδερφές κατάφερε να βρει ένα μικρό σπίτι στο χωριό Περκούσκοβο. Το 1931 συνελήφθηκαν, στη φυλακή ήταν μαζί της η πιστή της υποτακτική. Στη συνέχεια εξορίστηκαν στη Σιβηρία, 200 μίλια από το Ιρκούτσκ. Μαζί της στην εξορία πήγε κι η πιστή της Nyusha, ένα κορίτσι απλό, στοργικό, με αγάπη άνευ όρων. Η μητέρα αντιμετώπιζε όλες τις θλίψεις με ακλόνητη πίστη και τίποτα δεν την αποσπούσε από την προσευχή της.
Στην εξορία η αρρώστια της επιδεινώθηκε. Το 1934, η μητέρα Ταμάρα, έχοντας προσβληθεί από φυματίωση, αν και αδύναμη, ήταν ασυνήθιστα δυνατή πνευματικά – επέστρεψε από την εξορία και διέμεινε σε ένα κοντινό χωριό από τον σταθμό του Λευκορωσικού Σιδηροδρόμου.

Η μητέρα κοιμήθηκε στις 23 Ιουνίου 1936 , τάφηκε στη Μόσχα, στο γερμανικό κοιμητήριο, κοντά στον τάφο του π. Αλεξίου Μέτσεφ.
Τα λόγια του Συμβόλου της Πίστης μας πάνω στον τάφο της ‘’Προσδοκώ αναστασιν νεκρών και ζωήν την αιώνιον’’, πραγματικά αντικατόπτριζαν το πνεύμα της μητέρας Ταμάρας. Ο θάνατος δεν έχει καμμια εξουσία πάνω σε αυτόν που είναι ενωμένος με τον Αναστημένο Χριστό, Αυτόν που είναι η ίδια η Ζωή. Επομένως, για τη μητέρα Ταμάρα, ο θάνατος έγινε μόνο μια είσοδος σε αυτή τη θεϊκή ζωή – την Αιώνια Ζωή.

Στις 22 Δεκεμβρίου 2016 η αγία Ταμάρα αγιοκαταταχθηκε από το Πατριαρχείο της Γεωργίας, και
στις 23 Ιουνίου 2018 έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων της και επέστρεψαν στη Σκήτη Σεραφείμ-Ζναμένσκι .

Ἀπολυτίκιον τῆς Παναγίας τοῦ Βλαντιμὶρ
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Θεομήτορος Κόρης τῇ Εἰκόνι προσπέσωμεν,* τῇ τοῦ Βλαδιμήρου, αἰτοῦντες* ἐξ ἐχθρῶν ἀπολύτρωσιν·* αὔτη γάρ τό πάλαι ἐξ ἐχθρῶν* διέσωσεν Ῥωσίαν θαυμαστῶς,* Τατάρους ἐκδιώξασα ἀπ’ αὐτῆς* καί Ταμερλάνον μαινόμενον.* Δόξα οὖν ἐκβοήσωμεν αὐτῇ·* δόξα Σοί, πάντων Ἄνασσα,* δόξα Σοί, ὦ ἐργόχειρον Λουκᾶ,* ἡμῶν δέ καταφύγιον.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἀγριππίνης
Ἦχος δ’

Ἡ ἀμνάς σου Ἰησοῦ, κράζει μεγάλη τῇ φωνῇ. Σὲ Νυμφίε μου ποθῶ, καὶ σὲ ζητοῦσα ἀθλῶ, καὶ συσταυροῦμαι καὶ συνθάπτομαι τῷ βαπτισμῷ σου· καὶ πάσχω διὰ σέ, ὡς βασιλεύσω σὺν σοί, καὶ θνήσκω ὑπὲρ σοῦ, ἵνα καὶ ζήσω ἐν σοί· ἀλλ᾽ ὡς θυσίαν ἄμωμον προσδέχου τὴν μετὰ πόθου τυθεῖσάν σοι. Αὐτῆς πρεσβείαις, ὡς ἐλεήμων, σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Βαρβάρου τοῦ μυροβλύτου
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ὄρους Νύσσης τὴν δόξαν καὶ τοῦ Τρύφου τὸν ἔφορον, καὶ Ἀκαρνανίας τὸ κλέος, τὸν πανεύφημον Βάρβαρον, τιμήσωμεν ἐν ὕμνοις οἱ πιστοί, μιμούμενοι αὐτοῦ τὰς ἀρετάς, τοῖς γὰρ πᾶσιν ἰάσεις βρύει ὡς συμπαθής, τοῖς πρὸς αὐτὸν κραυγάζουσι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Ταμάρας (Θάμαρ) τῆς Ὁμολογητρίας
Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ᾽ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ. Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται Ὁσία Ταμάρα τὸ πνεῦμά σου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Μάρκου, Ἐπισκόπου Ἐφέσου, τοῦ Εὐγενικοῦ.
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως

Θείας πίστεως, ὁμολογία, μέγαν εὔρατο, ἡ Ἐκκλησία, ζηλωτὴν σὲ θεῖε Μάρκε πανεύφημε, ὑπερμαχούντα πατρώου φρονήματος, καὶ καθαιροῦντα τοῦ σκότους ὑψώματα. Ὅθεν ἄφεσιν, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τοῖς σὲ γεραίρουσι.

Ἀπολυτίκιον Ἁγίας Νίνας ἰσαποστόλου τῆς Γεωργίας ἐν Μπόντμπε.
Ἦχος πλ. α΄. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
(Ποίημα Χ.Μ.Μπούσια)

Χαριτόβρυτον τάφον σου ἀσπαζόμενοι ἐν τῷ Σεμνείῳ τοῦ Μπόντμπε, Νίνα, ἀμνὰς ἐκλεκτὴ τοῦ Νυμφίου Ἰησοῦ καὶ ἰσαπόστολε, θείας πληρούμεθα χαρᾶς καὶ διώκοντες παθῶν σκοτόμαιναν χαμαιζήλων ὁμολογοῦμεν σὴν χάριν, ἣν δαψιλῶς θεόθεν εἴληφας.

Μεγαλυνάρια.

Ῥωσίας ἁπάσης τήν Ὁδηγόν,* Γένους Ὀρθοδόξων* τήν Ὑπέρμαχον Στρατηγόν,* τήν τοῦ Βλαδιμήρου* τιμῶμεν νῦν Εἰκόνα* Κυρίας Θεοτόκου σεπτόν ἐκτύπωμα.

Ὡς ἔσωσας, Κόρη, τήν ῥωσικήν* γῆν ἀπό Τατάρων* καί Μογγόλων ἐπιβουλῆς,* οὕτω καί νῦν ῥῦσαι* ἡμᾶς ἀπό κινδύνου* Ἀγαρηνῶν μανίας, ἵνα τιμῶμεν Σε.

iconandlight.wordpress.com