Οι δίκαιοι είναι δυνατοί και ατρόμητοι ενώ οι ασεβείς άνθρωποι φοβούνται ακόμη και τις σκιές… Κύριε, σώσε μας από τον κενό φόβο, αλλά πριν από αυτό, φύλαξέ μας από την αμαρτία, τον γονέα του φόβου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

 

Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΖʹ (27η) τοῦ μηνός Ἰουνίου, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Σαμψὼν τοῦ Ξενοδόχου (530)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Ἰωάννας τῆς Μυροφόρου, τοῦ Χουζᾶ ἐπιτρόπου Ἡρῴδου 
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἀνέκτου τοῦ ἐν Καισαρείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἀθλήσαντος (298 ἤ 304)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Ἰακώβου ἐξ ᾿Εμέσης (σημ. Χόμς) τῆς Συρίας καί ἐν Τριπόλει τοῦ Λιβάνου ἀθλήσαντος (15ο ἤ 16ο αἰών)

Τα θαύματα της Παναγίας του Τιχβίν

Τον 17ο αιώνα η Παναγία έσωσε την πόλη του Τιχβίν και το μοναστήρι από τους Σουηδούς, καθώς και την πόλη του Νόβγκοροντ. Το μοναστήρι υπερασπιζόταν, το 1613, με λίγους άνδρες ο Σεμέν Βασίλιεβιτς Προσοβόφσκι. Οι πολιορκητές Σουηδοί εξαγριωμένοι απεφάσισαν να ισοπεδώσουν το μοναστήρι. Τότε μια ευλαβεστάτη γυναίκα, που λεγόταν Μαρία και που δυο χρόνια πριν, όντας εκ γενετής τυφλή, είχε αποκτήσει το φως της με θαύμα της Παναγίας του Τιχβίν, είδε σε όραμα τη Θεομήτορα, «Πες σε όλους», την πρόσταξε, «να περιφέρουν την εικόνα μου στα τείχη και θα δουν το έλεος του Θεού». Όταν διαδόθηκε η είδηση της θεομητορικής εμφανίσεως, οι πολιορκητές πανικόβλητοι άρχισαν να φεύγουν τρέχοντας μακρυά από τη μονή.
‘Αλλη μια φορά οι Σουηδοί ήλθαν για τρίτη φορά με σκοπό την καταστροφή της μονής. Οι μοναχοί σκέφθηκαν τότε να πάρουν την εικόνα της Παναγίας και να φύγουν για τη Μόσχα. Διαπίστωσαν, όμως, με δέος και έκπληξη πως η εικόνα ήταν ασήκωτη. Με κανένα τρόπο δεν κατάφεραν να τη μετακινήσουν από τη θέση της. Κατάλαβαν, λοιπόν, πως ήταν θέλημα της Θεοτόκου να μείνει εκεί, για να υπερασπισθεί η ίδια το μοναστήρι της. Στο μοναστήρι παρέμειναν οι μοναχοί που βρήκαν ακόμη κάποιους πιστούς και θαρραλέους μαχητές. Έστειλαν κατασκόπους για να συγκεντρώσουν πληροφορίες για την προέλαση και τη δύναμη του στρατού. Ο Σουηδικός στρατός ήταν αναρίθμητος. Αλλά η Δέσποινα του κόσμου δεν άφησε τους Σουηδούς να πλησιάσουν. Σε απόσταση μισής ημέρας από τη μονή, πίσω από τον ποταμό Σιάσι, τους φάνηκε ότι ένα τεράστιο και πάνοπλο στράτευμα τους περικύκλωσε με αστραπιαία ταχύτητα. Ανήμποροι να το αντιμετωπίσουν, οι Σουηδοί τράπηκαν σε φυγή άτακτη και διαλύθηκαν.
Με τη χάρη της εικόνας της Παναγίας, το 1771, ο λαός θεραπεύθηκε από την επιδημία της πανώλης. Οι Χριστιανοί σέβονταν το ιερό εικόνισμα της Παναγίας και απέδιδαν πάντοτε τιμές ευλάβειας με τις προσευχές και τις δεήσεις τους. Γι’ αυτό και την λιτανεύουν 24 φορές το χρόνο, την θεωρούν προστάτιδα της οικογένειας και εκείνη που θεραπεύει ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά.
Την ίδια αυτή εικόνα είχαν συνοδεία τους οι Ρώσοι στρατιώτες στην εποχή του Πατριωτικού Πολέμου κατά του Ναπολέοντα το 1812 και τους βοήθησε στην ηρωική μάχη της πεδιάδας του Μποροντίνο, ενώ στη συνέχεια η εικόνα είχε μεταφερθεί και στα τάγματα πολιτοφυλακής του Κριμαϊκού Πολέμου κατά τα έτη 1855-1856.

Το 1920, τα στρατεύματα των Σοβιέτ έκλεισαν το μοναστήρι της Παναγίας και η εικόνα της Θεοτόκου μεταφέρθηκε στο Εθνογραφικό Μουσείο. Παρ’ όλα αυτά φημολογείται ότι η εικόνα της Παναγίας του Τιχβίν, με εντολή του ίδιου του Στάλιν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταφερόταν με ένα αεροπλάνο που πετούσε επάνω από τη Μόσχα και τα ναζιστικά στρατεύματα δεν κατάφεραν ποτέ να καταλάβουν τη ρωσική πρωτεύουσα. Αργότερα οι Γερμανοί, το Νοέμβριο του 1941 κλέβουν όλα τα κειμήλια και τις εικόνες. Η εικόνα της Θεομήτορος μεταφέρθηκε πρώτα στο Πσκωβ και έπειτα στη Ρίγα της Λετονίας. Κατά την υποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων, το 1943, η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε στα χέρια του Επισκόπου Ρίγας της Λεττονίας Ιωάννου (Γκάρκλαφς), ο οποίος, διαπερνώντας μέσα από εξορίες και προσφυγιά μετεγκαταστάθηκε στο Σικάγο των Η.Π.Α. έχοντας μαζί του την εικόνα, την οποία διεφύλασσε με τιμή και ευλάβεια. Το έτος 2004, εκπληρώθηκε το τάμα και η προσδοκία του Επισκόπου Ιωάννου και η εικόνα της Παναγίας επέστρεψε και ανήλθε στο θρόνο της στο ανδρώο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Τιχβίν.

Ομιλία:
για τον φόβο του ασεβούς
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Φεύγει ἀσεβὴς μηδενὸς διώκοντος, δίκαιος δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε.» (Παροιμίες 28:1).

Οι ασεβείς άνθρωποι φοβούνται ακόμη και τις σκιές· σ’ αυτούς οι σκιές των δέντρων φαίνονται σαν στρατός. Στο παραμικρό θρόϊσμα, ο πονηρός σκέφτεται· έρχεται ο εκδικητής! Το τρέμουλο των φύλλων, το ακούει σαν ήχο από αλυσίδες. Όταν ακούει τις φωνές των πουλιών νομίζει ότι είναι κραυγές κυνηγών που κυνηγούν το θήραμα. βλέπει το χορτάρι σαν κατάσκοπο των πονηρών πράξεων του, το νερό, σαν μάρτυρα εναντίον του, τον ήλιο, σαν κριτή και τα αστέρια, σαν εκείνους που τον χλευάζουν.

Ω αδελφοί μου, πόσα ψέματα γεννιούνται από φόβο; Γιατί ο φόβος είναι της αμαρτίας, η αμαρτία είναι του διαβόλου και ο διάβολος είναι ο πατέρας όλων των ψεμάτων.

Ο φόβος είναι ο πρώτος καρπός της αμαρτίας. Όταν ο Αδάμ αμάρτησε, κρύφτηκε από το πρόσωπο του Θεού. Και όταν ο Θεός τον φώναξε, ο Αδάμ είπε: «Άκουσα τη φωνή σου στον κήπο και φοβήθηκα» (Γένεση 3:10). Πριν από την αμαρτία, ο Αδάμ δεν ήξερε για τον φόβο, ούτε κρυβόταν από το πρόσωπο του Θεού αλλά, αντίθετα, έσπευδε πάντα να συναντήσει τον Θεό. Όμως μόλις αμάρτησε, «φοβήθηκε».

«δίκαιος δὲ ὥσπερ λέων πέποιθε (Αλλά ο δίκαιος άνθρωπος, σαν λιοντάρι, νιώθει σίγουρος)». Χωρίς αμαρτία, χωρίς φόβο. Χωρίς αμαρτία, χωρίς αδυναμία. Οι αναμάρτητοι είναι δυνατοί, πολύ δυνατοί και γενναίοι, πολύ γενναίοι. Οι δίκαιοι είναι δυνατοί και ατρόμητοι. Τέτοιοι είναι οι δίκαιοι άνθρωποι, μόνον οι δίκαιοι.

Ω Αναμάρτητε Κύριε, σώσε μας από τον κενό φόβο, αλλά πριν από αυτό, φύλαξέ μας από την αμαρτία, τον γονέα του φόβου.

Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Ιούνιος)
http://prologue.orthodox.cn/June26.htm

Οι πιστοί χριστιανοί να μην φοβούνται- η χάρη του Θεού τους προστατεύει πάντα. Ο κάθε πιστός, οπού κι αν βρίσκεται, θα μεταφερθεί μ’ ένα σύννεφο μέσα στην κιβωτό της Εκκλησίας. Μόνο αυτοί πού θα βρεθούν μέσα θα σωθούν. Η εποχή μας είναι παρόμοια με την εποχή του Νώε. Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα
https://iconandlight.wordpress.com/2022/04/04/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B9-2/

Κοντάκιον.
Ἦχος πλ. δ’ Αὐτόμελον

Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια, ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια, ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε. Ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον, ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι• Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.

Ὁ φέρων τὴν μίμησιν, τῶν τοῦ Θεοῦ οἰκτιρμῶν, ἐνθέου χρηστότητας, ἀναβλυστάνεις κρουνούς, Σαμψῶν Ἱερώτατε, σὺ γὰρ θεομιμήτω, ἑλλαμφθεῖς συμπάθεια, ὤφθης τῶν τεθλιμμένων, καὶ πασχόντων ἀκέστωρ, παρέχων ἐνὶ ἐκάστω, ρώσιν καὶ ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος β’.

Ταῖς Μυροφόροις Γυναιξί, παρά τό μνῆμα ἐπιστάς, ὁ Ἄγγελος ἐβόα. Τά μύρα τοῖς θνητοῖς ὑπάρχει ἁρμόδια, Χριστός δέ διαφθορᾶς ἐδείχθη ἀλλότριος, ἀλλά κραυγάσατε. Ἀνέστη ὁ Κύριος, παρέχων τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος.

iconandlight.wordpress.com