Ο Κύριος με αγίασε επειδή συγχωρούσα! Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης – Όσο ο κόσμος θα κυνηγάει τα παιδιά του Θεού, τόσο Εκείνος θα γεμίζει με αγίους τον ουρανό… για να ‘χουν στην ζωή τους, όλοι οι συκοφαντημένοι και παρεξηγημένοι, οι κατά κόσμο περιφρονημένοι ένα δικό τους άνθρωπο στο ουρανό. Μια γλυκιά ζωντανή παρουσία, να παρηγορεί την πίκρα της αδικίας και της συκοφαντίας…..

Συναξάριον
Τῇ Θ´(9ῃ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως τῆς ἐν Αἰγύπτῳ, τοῦ θαυματουργοῦ, Κτίτορος τῆς ἐν Αἰγίνῃ Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Μοναζουσῶν τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐν ᾗ καὶ θεοφιλῶς ἐκοιμήθη ἐν ἔτει ͵αϠκʹ – 1920ῷ.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοκτίστης τῆς ἐκ Μηθύμνης μὲν τῆς Λέσβου καταγομένης, ἐν δὲ τῇ νήσῳ Πάρῳ ὑπὲρ φύσιν ἀσκησάσης καὶ θεοφιλῶς ἐν αὐτῇ τελειωθείσης καὶ ἐκεῖσε ταφείσης (872).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῖς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Ματρώνης τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ Πέργης τῆς Παμφυλίας (520).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Ἰωάννης, ὁ ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Σκήτεως διαλάμψας, διὰ δὲ τὸ βραχὺ τῆς ἡλικίας (ἀναστήματος) αὐτοῦ ὀνομασθεὶς Κολοβός, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (Δ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ὁσίων Μητέρων ἡμῶν Εὐστολίας τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει (610) καὶ τῆς συνασκητρίας αὐτῆς Σωπάτρας (625) θυγατρὸς τοῦ αὐτοκράτορος Μαυρικίου (582-602).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Ἑλλάδιος ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Συμεὼν ὁ Μεταφραστής, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται (886).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ὅσιοι καὶ Θεοφόροι Πατέρες ἡμῶν Εὐθύμιος (1030) καὶ Νεόφυτος (1055), οἱ Κτίτορες τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τοῦ Ἄθωνος σεβασμίας Μονῆς τοῦ Δοχειαρίου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Ἀνάμνησιν ποιούμεθα τοῦ φρικτοῦ θαύματος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Γοργοϋπηκόου τοῦ γενομένου ἐν τῇ Μονῇ Δοχειαρίου, ὅτε ἡ σεβασμία Εἰκὼν αὐτῆς ἀναφωνήσασα ἐπιτιμητικῶς, ἐπάταξεν ἀορασίᾳ τὸν ἀμελῆ τραπεζοκόμον Νεῖλον, τὸν διὰ φωτιστικῶν δᾳδῶν εἰκῆ διερχόμενον καὶ διὰ τῆς αἰθάλης ἀμαυροῦντα δεινῶς τὴν καθαρωτάτην αὑτῆς μορφήν.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῶν Ἁγίων Ἐνδόξων τοῦ Χριστοῦ Μαρτύρων Ὀνησιφόρου καὶ Πορφυρίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Μάρτυρος Ἀντωνίου ἐν Ἀπαμείᾳ Συρίας.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Ἔνδοξοι τοῦ Χριστοῦ Μάρτυρες Χριστοφόρος καὶ Μαύρα ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, οἱ Ἅγιοι Ἔνδοξοι τοῦ Χριστοῦ Μάρτυρες Ναρσῆς καὶ Ἀρτέμων ξίφει τελειοῦνται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ὀνησιφόρου, τῆς Λαύρας τῶν Σπηλαίων τοῦ Κιέβου. (1148)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τοῦ ἁγίου νεο-ἱερομάρτυρος Σεργίου (Chernukhin) τῆς Μονῆς Ντανίλωφ τῆς Μόσχας (1942)

Στίχοι
Νέκταρ τῆς ζωῆς τῆς αἰωνίου πίνων,
Νᾶμα Νεκτάριε ἰάσεων βλύζεις.
Ἀμφ’ ἐνάτῃ Νεκταρίοιο ἐκ ῥεθέων θυμὸς ἤρθη.

Εἰς τὸν ἀββᾶ Ἰωάννην τὸν Κολοβὸν.
Ἰωάννην ἔκρυψε γῆς βραχὺς τόπος,
Ὅς, κᾂν βραχὺς τὸ σῶμα, τὴν πρᾶξιν μέγας

Ύμνος
στους Αγίους αρχιστρατήγους και τις λοιπές ουράνιες Δυνάμεις
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ουράνιοι Αρχιστράτηγοι,
εσείς που άνωθεν επιβλέπετε με μεγάλη στοργή,
σκεπάστε μας με τις φτερούγες σας,
προστατέψτε μας με τη δύναμή σας.

Είσαστε οπλισμένοι με τη δύναμη του Θεού,
στεφανωμένοι με τη δόξα Του,
κρατάτε πύρινες ρομφαίες
για να θερίζετε τους δαίμονες.

Αστραπιαία, σαν ακτίνες φωτός
διασχίζετε τα σύννεφα,
τα σύννεφα του αέρα, όπου δίνετε μάχες,
παλεύοντας υπέρ του Θεού.

Ακούραστοι, άγρυπνοι φρουροί, χαριέστατοι,
ακαταπαύστως υπερίπτασθε
πάνω από τους ανθρώπους και όλη την κτίση,
πάνω από αναρίθμητους κόσμους.

Όλες οι κραταιές στρατιές του ουρανού
– οι ενάρετες λεγεώνες
με τα αγαθοποιά τάγματα των αγγέλων –
δικές σας είναι,
αδελφοί μας, κατά τον κοινό μας Πλάστη!

Θείοι αρχιστράτηγοι των ουρανίων Δυνάμεων,
οδηγήστε μας εκεί όπου πρέπει να αρθούμε,
στον θρόνο του Υψίστου Θεού,
ο Οποίος τα πάντα δημιούργησε εκ του μηδενός!
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, «Ο Πρόλογος της Αχρίδος» -Νοέμβριος, εκδ. Άθως
http://prologue.orthodox.cn/November8.htm

***

Χαίρε, το κλήμα της αφθαρσίας• χαίρε, το νέκταρ της αμβροσίας.

Ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης (1846-1920) ένας άδικα διωκόμενος άγιος, χαριτώθηκε από το άγιο Πνεύμα για την μεγάλη του υπομονή και ταπείνωση.

“Aναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Eκείνος προνοεί για σας. Mη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Aυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Aυτός γνωρίζει. Eσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Mη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε, όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. O Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. Nα ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείστε το Θεό.” Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης

Ερώτησε κάποια φορά ο π. Ιωακείμ Σπετσιέρης τον Άγιο Νεκτάριο για το θέμα της ευχής, και του λέγει: «π. Ιωακείμ, όταν λες την ευχή να συγκλονίζεσαι ολόκληρος. Να βγαίνη η ευχή μέσα από την καρδιά σου, να μην την λες μόνο με τα χείλη».

Ένας συκοφαντημένος στον Παράδεισο…

Πείτε μου ποιος έχει διαβάσει τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και δεν ένιωσε αγάπη και σεβασμό για το πρόσωπό του; Όχι δεν είναι μόνο τα θαύματα που τον έκαναν τόσο αγαπητό στο λαό μας. Αλλά αυτή η βαθιά αίσθηση αδικίας που διατρέχει ολόκληρη την ζωή του. Διαβάζεις το συναξάρι του και νιώθεις την ανάγκη να τον πάρεις μια τεράστια αγκαλιά.

Ταλαιπωρημένος, διωκόμενος, συκοφαντημένος και αδικημένος. Ένας άνθρωπος που κατακρίθηκε τόσο πολύ στην ζωή του, που ειπώθηκαν τόσα ψέματα για το πρόσωπό του, και γνώρισε σε τέτοιο βαθμό την ψευτιά και υποκρισία των ανθρώπων «άξιζε» και “έπρεπε” να ανακηρυχτεί άγιος της εκκλησίας. Ίσως για πολλούς λόγους που γνωρίζει καλύτερα ο Θεός, μα πάνω από όλα, για να ‘χουν σήμερα στην ζωή τους, όλοι οι συκοφαντημένοι και παρεξηγημένοι, οι κατά κόσμο περιφρονημένοι ένα δικό τους άνθρωπο στο ουρανό. Μια γλυκιά ζωντανή παρουσία, να παρηγορεί την πίκρα της αδικίας και της συκοφαντίας…..

π. λίβυος
http://plibyos.blogspot.gr/2015/11/blog-post_47.html

***

Ότι εμείς πετάμε, ο Θεός το μαζεύει…

Και μόνο ένα στοιχείο ήταν ικανό να φανερώσει την αγιότητα του αγίου Νεκταρίου. Ποιό; Ότι ο κόσμος αυτός τον συκοφάντησε, τον αδίκησε, τον δίωξε, τον περιθωριοποίησε. Και όταν ο κόσμος δεν σε αγαπά ή δεν σε τιμά, αναλαμβάνει ο Θεός.

Όταν μικραίνει η αγκαλιά των αχαρίστων πλαταίνει του Θεού. Κι όταν η γλώσσα των κατηγόρων σπιλώνει και αμαυρώνει το όνομα σου, ο Θεός σε δοξάζει. Αργά ή γρήγορα ο Θεός απαντάει στο κακό.

Όσο ο κόσμος θα κυνηγάει τα παιδιά του Θεού, τόσο Εκείνος θα γεμίζει με αγίους τον ουρανό. Έτσι για να σπάει πλάκα με την «ηθική» και την «δικαιοσύνη» μας.

Ότι δεν μας αρέσει, ο Θεός το αγαπάει και ότι πετάμε, Αυτός το μαζεύει.

Η κακία του κόσμου, πήγε να εξαφανίσει τον Άγιο Νεκτάριο από την ιστορία και ο Θεός τον έγραψε στην αιωνιότητα…
π. Λίβυος
http://plibyos.blogspot.gr/2016/11/blog-post_9.html

***

«Ο Κύριος με αγίασε επειδή συγχωρούσα!»

Όταν αναγνωρίστηκε Άγιος, ο Άγιος Νεκτάριος το 1961, σε μια μονή του Αγίου Όρους, δημιουργήθηκαν 2 παρατάξεις μοναχών. Οι μεν παραδέχονταν την Αγιότητά του, οι δε, την αμφισβητούσαν.

Ο ηγούμενος της μονής, βλέποντας την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο μοναστήρι, κάλεσε μια μέρα τους μοναχούς και τους είπε:

– Δεν θα γίνει το θέμα της αγιοσύνης του Νεκταρίου, αιτία να χάσουμε τις ψυχές μας, αντιμαχώντας μεταξύ μας. Κηρύττω τριήμερη νηστεία και με την προσευχή μας, να ζητήσουμε από το Θεό να μας αποκαλύψει, αν ο γέροντας Νεκτάριος είναι Άγιος ή όχι.

Πράγματι αυτό και έκαναν…

Την τρίτη ημέρα και ενώ ετοιμαζόταν ο ηγούμενος να κατέβει στην Εκκλησία, χτυπάει διακριτικά η πόρτα του κελλιού του και μπαίνει μέσα ο Άγιος Νεκτάριος!!!…

Όταν μπήκε μέσα, ο ηγούμενος αμέσως τον αναγνώρισε και έπεσε να τον προσκυνήσει.

Του λέει τότε ο Άγιος Νεκτάριος:

– Αδερφέ Αθανάσιε* (έτσι έλεγαν τον ηγούμενο), πήγαινε και πες τους Πατέρες να μην κουράζονται. Ο Κύριος με Αγίασε και είμαι Άγιος, θαυματουργός και μυροβλύτης. Γνώρισε δε, ότι ο Κύριος δεν με αγίασε για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο επειδή συγχωρούσα!…
Ορθόδοξος Κυψέλη
*Αθανάσιος Εσφιγμενίτης (†28.8.1975) ηγούμενος Εσφιγμένου από την Ορεινή Εφέσου (1903-1975), που ηγουμένευσε επί εικοσαετία.
Έλεγε ο παπα-Τύχων ότι μέσα στα Μοναστήρια υπάρχουν αγωνιστές και προχωρημένοι πατέρες. Ένας από αυτούς είναι στου Καρακάλλου (παπα-Ματθαίος), ένας στων Ιβήρων (παπα-Θανάσης, ο οποίος και εξομολογείτο στον παπα-Τύχωνα), και ένας στου Εσφιγμένου (παπα-Θανάσης).

***

Πως αγίασε ο Άγιος Νεκτάριος

Πριν λίγα χρόνια μια ευσεβής γυναικά μας διηγήθηκε το όραμα που της έδειξε ο Άγιος Νεκτάριος. Το γεγονός έχει ως εξής.

Η γυναίκα αυτή ζούσε στην περιοχή της Αθήνας στο Κολωνό στην οδό Λένορμαν. Σε ένα νεοκλασικό σπίτι όπου σε ένα από τα δωμάτια της είχε φτιάξει ένα προσευχητάριο. Σε αυτό κάθε μέρα προσευχόταν και έκανε άσκηση. Είχε και μια μεγάλη εικόνα του αγίου Νεκταρίου όπου τον αγαπούσε πολύ και προσεύχονταν πάντα θερμά στον Άγιο.

Σε κάποια περίοδο της ζωής της και μετά από κάποιο προβληματισμό της δημιουργήθηκε το ερώτημα, πως αγίασε ο Άγιος Νεκτάριος. Άρχισε λοιπόν να κάνει έντονα προσευχή επί πολλές μέρες να της λυθεί αυτή η απορία, μετά από λίγο καιρό, ο Άγιος της εμφανίστηκε, στην γυναίκα, και ταυτόχρονα μπροστά της άνοιξε ο τοίχος του δωματίου όπου φάνηκε μια πεδιάδα.
Και της λέει ο Άγιος, ελάτε, ακολουθείσθε με στην πεδιάδα. Άρχισαν λοιπόν να περπατούν στην πεδιάδα αυτή και οι δυο αλλά ήταν χωρίς παπούτσια, στην αρχή περπατούσαν ξυπόλητοι και μετά άρχισαν να τρέχουν, όσο προχωράγανε η πεδιάδα γέμιζε αγκάθια, τσουκνίδες κλπ.
Τα πόδια της άρχισαν να πονάνε και να βγάζουν αίμα, διότι τα αγκάθια την τσιμπούσαν, ο Άγιος Νεκτάριος όμως συνέχιζε κανονικά με θάρρος και πίστη την γρήγορη πορεία μέσα στην πεδιάδα. Μετά από λίγο έφτασαν σε ένα μεγάλο συρματόπλεγμα που έκλεινε το δρόμο τους. Υπήρχε μόνο μια μικρή τρύπα μπροστά τους που δύσκολα μπορούσε να περάσει ούτε καν ένα μικρό παιδί. Όμως, ο Άγιος έσκυψε γρήγορα και πολύ εύκολα πέρασε μέσα από το μικρό αυτό χώρισμα και βρέθηκε στην άλλη μεριά του συρματοπλέγματος .

Έκανε λοιπόν με την κίνηση του χεριού του να τον ακολουθήση, να περάσει μέσα από το μικρό αυτό πορτάκι και να τον ακολουθήση, όμως η κυρία Βασιλική δεν μπόρεσε να το κάνει όσο και αν προσπάθησε. Ο Άγιος τότε συνέχισε δείχνοντας της ότι, μόνο ο τρόπος της βαθειάς ταπείνωσης οδηγεί στην αγιότητα. Μετά από αυτό το όραμα σταμάτησε.
Η γυναίκα συντετριμμένη ευχαρίστησε τον Άγιο για αυτήν την αποκάλυψη που της έκανε. Πάντα από τότε είχε βοηθό τον Άγιο Νεκτάριο και όποτε μπορούσε προσεύχονταν με τον παρακλητικό του κανόνα.

***

Ο Άγιος Νεκτάριος συνέψαλλε με τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο της Εύβοιας

Ο Άγιος Νεκτάριος πάντα παρηγορούσε τον ασκητή π. Ιάκωβο (Τσαλίκη), με πολλούς τρόπους. Το έκαμε και στη μνήμη του, στις 9 Νοεμβρίου του 1989, που λειτούργησε ο γέροντας στο παρεκκλήσι της Μονής Άγιος Νεκτάριος. Εκείνο το πρωί, μέχρι να πει ”Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος”, στεκότανε γονατιστός στην εικόνα του Χριστού. Άρχισε, προχώρησε, τελείωσε η Λειτουργία. Μα ήτανε για τον ίδιο και τους λίγους εκκλησιαζόμενους αλλιώτικη Λειτουργία. Όλοι ζούσανε μία λαμπρή μέθεξη, παρακολουθώντας τον Γέροντα να λειτουργεί. Κι έδωσε ο ίδιος την εξήγηση: – ”Προς το τέλος, παιδιά μου, της Δοξολογίας (ενώ ήτανε γονατιστός ακόμα στην εικόνα του Χριστού) είδα, με συγχωρείτε, τον Άγιο Νεκτάριο! Ήταν χαρούμενος κι έψελνε και κείνος μαζί μας ” Άγιος ο Θεός…”, έπειτα εγώ καταλαβαίνετε πως συνέχισα τη Λειτουργία…!”

***

Έλεγε ο π.Γεράσιμος επίσκοπος Κεφαληνίας :

Πήγε ο Γέροντας μου, ο Ιερόθεος Ύδρας στη Σηλυβρία, εκεί που ήταν το σπίτι του Αγίου Νεκταρίου, και έψαχνε κάτι να βρει από τον προστάτη Άγιό του, κάτι να ακούσει, κάτι να μάθει.
Τότε ένας Τούρκος τον πλησίασε και του είπε:
“Κάθε δειλινό, εδώ σ’ αυτή την πέτρα έρχεται και κάθεται ένας παπάς, ένας γέρος παπάς και μόλις πάω να τον πλησιάσω χάνεται …”

Τότε ο Δεσπότης έβγαλε μια φωτογραφία και του έδειξε:
“Μήπως είναι αυτός;”
“ Ναι, ακριβώς, αυτός είναι”.

Και ο Γέροντάς μου γεμάτος συγκίνηση ψέλλισε:
“ Ο Άγιος Νεκτάριος”, γονάτισε και φίλησε τη πέτρα.

***

Θαύμα του αγίου Νεκταρίου στον θείο του τότε βασιλέως της Αιγύπτου Φαρούκ
π. Ανανίας Κουστένης

… Διάβαζα, λοιπόν, για να επανέλθω, στο βιβλίο θαυμάτων [του αγίου Νεκταρίου], μετά την Ανακομιδή του λειψάνου, και σε μία από τις εορτές της Ανακομιδής, είχε πάει στην Αίγινα ο θείος του βασιλέως, ο θείος του τότε βασιλέως της Αιγύπτου Φαρούκ, Μουσουλμάνος, μαζί με την σύζυγό του, που ήτο Ορθόδοξος.
Είχε υποστεί πάρεσιν του ποδός και της χειρός, από εγκεφαλικό, και δεν τα εκινούσε. Πήγε σε γιατρούς, στην Αίγυπτο και στην Αθήνα, και του είπαν: “Δεν πρόκειται να κουνήσεις ούτε χέρι ούτε πόδι. Θα μείνεις έτσι”.
Στενοχωρήθηκε ο άνθρωπος. Και ποιος δεν στενοχωριέται; Η σύζυγος του, όμως, είχε ακούσει τόσα πολλά για τον άγιο, είχε πληροφορηθεί ότι είχε δράσει και στην Αίγυπτο, στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια κι όλα αυτά που ‘χαν γίνει, και καθώς ήτο Ορθόδοξος, που είπαμε, ελκύσθηκε από τη χάρη και την ευχή του αγίου.
Και παίρνει τον ασθενούντα άνδρα της, μετά δυσκολίας, και τον φέρνει στον άγιο [στο μοναστήρι του στην Αίγινα]. Δέχτηκε κι εκείνος.
Κι είχε πει μάλιστα: “Αν ο άγιος Νεκτάριος με κάνει καλά, θα γίνω κι εγώ Ορθόδοξος από Μουσουλμάνος που είμαι”.
Τι μεγαλεία!
Τον έφεραν, λοιπόν, στην μονή, και ζήτησαν Παράκληση. Πήγαν στον τάφο του, και διάβασαν. Έμειναν για λίγο, και έφυγαν.
Μετά από τέσσερις ώρες, τηλεφώνησαν από τον Πειραιά ότι ο θείος του βασιλέως Φαρούκ έγινε τελείως καλά.
“Καθώς φύγαμε” λέει “με το καράβι”, το ατμόπλοιο, τότε, “άρχισα σιγά-σιγά να κινώ το χέρι και το πόδι μου. Κι όταν έφθασα στον Πειραιά, κατέβηκα μόνος μου από το καράβι και περπάτησα εντελώς υγιής. Ευχαριστώ τον άγιο, ευχαριστώ τον Θεό και πιστεύω στην Ορθοδοξία”.
Να τι χρειάζεται και να, τι λείπει σήμερα ευγενέστατοι ακροαταί μου. Η αγιότητα. Η Θεία Χάρις. Η Χάρις εκείνη του αγίου, η Χάρις εκείνη του Θεού. Που κατέκλυσε κι εγκαταστάθη ακόμη και στα ιερά και άγια λείψανά του.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, “Λόγοι για τον Άγιο Νεκτάριο”, τόμος Γ’, των εκδόσεων Ακτή, Λευκωσία 2014.

***

Ο Άγιος Νεκτάριος
π. Ανανία Κουστένη

Μεγάλη η χάρη του και η ευλογία του. Και τι δείχνει ο άγιος μας, που γεννήθηκε στη Σηλυβρία της ανατολικής Θράκης, στα 1846; Ότι ο τότε ελληνισμός, που ήταν εν δουλεία, ήταν συΝαμα και εν ακμή και έβγαλε τόσους αγίους, τόσους ευεργέτες, τόσους σοφούς, τόσους μεγάλους. Γιατί ο άγιος Νεκτάριος Είναι όντως μεγάλος και πατήρ και διδάσκαλος της Εκκλησίας και μεγάλος θαυματουργός και μυροβλύτης και προστάτης και γιατρός χωρίς σύνορα.

Εκεί στη Σιβηρία, θα πω μόνο αυτό, και τ’ άλλα τα γνωρίζετε, προ καιρού, είχαν ζητήσει σ’ ένα χωριό απόμακρο παπά από τη μητρόπολη, για να πάει να τους κάνει μια βάπτιση. Κι η μητρόπολη τους είπε θα στείλει, αλλά δεν μπόρεσε δεν έχουν κιόλας. Δεν είναι εύκολο. Κι εκείνοι πήγαν στην εκκλησία με το μωρό και περιμένανε και δεν ήρχετο ο παπάς και ανοίγουν και κοιτάζουν μέσα, ένας παπάς! Λέει: Πάτερ, τι κάνετε εδώ; Ήρθα, λέει, ξέρω, ότι έχετε δουλειά. Έχετε μυστήριο. Καλά , λέει, και περιμέναμε κι εμείς. Λέει: Να το κάνω εγώ. Κάνει, λοιπόν, την βάπτιση, τους δίνει και το χαρτί, ληξιαρχική πράξη βαπτίσεως που τη λέμε, κι εκείνοι, κι εκείνος έφυγε μετά, πήγαν στη μητρόπολη και να δηλώσουν, να δώσουνε το χαρτί. Τους ευχαρίστησαν στη μητρόπολη που στείλαν παπά. Λέει: Δεν στείλαμε εμείς. Πώς δεν στείλατε; λέει. Ποιος ήταν τότε; Εμείς… μας περίμενε ο παπάς στην εκκλησία και βάφτισε το παιδί. Μπα , λέει, ποιος να ‘ταν; Κανένας ξένος; Και μας έδωσε και χαρτί . Για φέρε το χαρτί εδώ!, λέει. Φέρνει το χαρτί και τι υπογραφή είχε, λέτε; Ό Πενταπόλεως Νεκτάριος. Μετά θάνατον. Προχθές. Τώρα. Τελευταία. Ερώτησα και τη μονή, λέει: Ναι. Κι έχουμε ζητήσει να μας στείλουν φωτοτυπία αυτής της δηλώσεως. Την περιμένουμε. Κι άλλα τέτοια σας είχα πει. Βέβαια. Αυτός είναι ο άγιος Νεκτάριος. Ό μεγαλύτερος άγιος των τελευταίων αιώνων. Είναι τόση η αγάπη, τόση η στοργή του, τόσο το μεγαλείο του! Όπου να σταθείς, όπου να βρεθείς, υπάρχει εικόνισμα. Προσκυνητάρι. Ναός. Μοναστήρι. Ο,τι θέλετε. Γέμισε όλη η οικουμένη από ναούς κι απ’ την παρουσία του αγίου Νεκταρίου. Και τόση η αγάπη! Νέκταρ αγάπης προσφέρει κι εμείς τον δεχόμαστε και γινόμαστε και καλά και προχωρούμε στη στράτα της ζωής μας, με πίστη και με αισιοδοξία. Τι να του πούμε του αγίου μας! τον ευχαριστούμε αμέτρητα και προπαντός ευχαριστούμε τον φιλάνθρωπο Χριστό και την καλλίστη Παναγία, που τον έφεραν ακριβώς τότε που χρειαζότανε το γένος μας. Και βοήθησε και βοηθεί τα μέγιστα, και την πατρίδα μας, γιατί ο άγιος Νεκτάριος είναι και φιλόπατρις, αφού ο άγιος Βασίλειος ο Μέγας λέγει ότι ο επίσκοπος είναι, μεταξύ των άλλων, και πατρίδος προστάτης. Και πατρίδος προστάτης! Την αγαπά την πατρίδα μας, την Ελλάδα, και γι’ αυτό έχομε και σήμερα, παρόλες τις δυσκολίες, έχομε καλό στον τόπο μας. Έχομε και την ευλογία και την ευχή του και την συμπαράσταση του και όλα τα υπόλοιπα.
Φθινοπωρινό Συναξάρι, τόμος Β΄, του Αρχιμανδρίτη π. Ανανία Κουστένη, Εκδόσεις Ακτή, Λευκωσία 2008

***

Ο Θεός διέπλασε το Ελληνικό Έθνος ως οφθαλμόν εις το σώμα της ανθρωπότητος.
Αγίου Νεκταρίου

Η φιλοσοφία είναι αληθώς αναφαίρετον κτήμα του Έλληνος• διαδιδομένη ανά τα έθνη προσηλυτίζει αυτά και καθιστά αυτά ελληνικά, ουδέποτε δε παύεται ούσα Ελληνική• οι οπαδοί αυτής, οι ομιληταί αυτής αποβάλοντες το ξένον και βάρβαρον περιβάλλονται το ελληνικόν και την ευγένειαν• η Ελληνική φιλοσοφία προώρισται ίνα καταστήση τους πάντας Έλληνας• εγεννήθη υπέρ του χριστιανισμού και συνεταυτίσθη μετ’ αυτού, όπως εργασθή προς σωτηρίαν της ανθρωπότητος. Έλλην και φιλοσοφία εισί δύο τινά αναπόσπαστα• μαρτυρεί δε και ο Απόστολος των εθνών Παύλος λέγων: Έλληνες σοφίαν ζητούσιν.

Ο Έλλην αληθώς εγεννήθη, ίνα φιλοσοφή• διότι εγεννήθη διδάσκαλος της ανθρωπότητος. Αλλ’ εάν η φιλοσοφία εγένετο παιδαγωγός εις Χριστόν έπεται ότι ο Έλλην πλασθείς φιλόσοφος επλάσθη χριστιανός, επλάσθη ίνα γνωρίση την αλήθειαν καί διαδώ αυτήν τοις έθνεσιν.
Ναι ο Έλλην εγεννήθη κατά θείαν πρόνοιαν διδάσκαλος της ανθρωπότητος• τούτο το έργον εκληρώθη αυτώ• αύτη ην η αποστολή αυτού• αύτη η κλήσις αυτού εν τοις έθνεσιν• μαρτύριον η εθνική αυτού ιστορία• μαρτύριον η φιλοσοφία αυτού• μαρτύριον η κλίσις αυτού• μαρτύριον αι ευγενείς αυτού διαθέσεις• μαρτύριον η παγκόσμιος ιστορία• μαρτύριον η μακροβιότης αυτού, εξ ης δυνάμεθα αδιστάκτως να συμπεράνωμεν και την αιωνιότητα αυτού, διά το αιώνιον έργον του Χριστιανισμού μεθ’ ου συνεδέθη ο Ελληνισμός• διότι ενώ όλα τα έθνη τα εμφανισθέντα επί της παγκοσμίου σκηνής ήλθον και παρήλθον, μόνον το Ελληνικόν έμεινε ως πρόσωπον δρων επί της παγκοσμίου σκηνής καθ’ όλους τους αιώνας• και τούτο, διότι η ανθρωπότης δείται αιωνίων διδασκάλων…

Tο Ελληνικόν έθνος ένεκα της φυσικής αυτού ταύτης ιδιότητος απέβη αληθώς οφθαλμός ετάζων τα τε εμφανή και τα κεκαλυμμένα υπό του πέπλου του μυστηρίου• ητένισεν έκθαμβον προς το έκπαγλον κάλλος του κόσμου της δημιουργίας, και ανεζήτησε τον θείον αυτής δημιουργόν• αφοσιώθη εις την προσφιλή αυτώ έρευναν και ανεύρε τον θείον δημιουργόν εν τοις δημιουργήμασιν αυτού• η εικών του θείου καλλιτέχνου δημιουργού θείω δακτύλω εγγεγραμμένη εν τοις δημιουργήμασιν αυτού προσείλκυσεν αυτόν και αφήρπασεν..

Ο Έλλην γνωρίσας τις είναι και τις οφείλει να αποβή, σκοπόν έθετο την εαυτού τελείωσιν• εγένετο εραστής του πνεύματος και εδημιούργησε κόσμον πνευματικόν, εν ω ήθελε να ζη• η γνώσις του καλού, του αγαθού, του αληθούς και η έμφυτος προς τον πλησίον αγάπη ανέπτυξεν εν τη καρδία του Έλληνος τον πόθον της αυτομεταδόσεως, και ο Έλλην απέβη διδάσκαλος της ανθρωπότητος• ο Έλλην εζήτησε να αφομοιώση τους πάντας προς εαυτόν• ο Έλλην δεν εγεννήθη κατακτητής του σώματος, αλλά του πνεύματος, δεν εζήτησε δούλους αλλ’ ελευθέρους. Τούτο ηγάπησε και η θεία αύτη αγάπη εγένετο το ελατήριον όλων των ορμών του• αύτη εμόρφωσε και τον εθνικόν αυτού χαρακτήρα, όστις διέμεινεν αναλλοίωτος….

Η κακία του κόσμου, πήγε να εξαφανίσει τον Άγιο Νεκτάριο από την ιστορία και ο Θεός τον έγραψε στην αιωνιότητα… για να ‘χουν σήμερα στην ζωή τους, όλοι οι συκοφαντημένοι και παρεξηγημένοι, οι κατά κόσμο περιφρονημένοι ένα δικό τους άνθρωπο στο ουρανό.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/11/08/34753/

Αββάς Ιωάννης ο Κολοβός, Αυτή η γενεά, αν και της δίνονται φτερά, όμως δεν είναι πύρινα. Μόλις ασθενικά και αδύναμα παίρνει. «Δός μου, Κύριε, υπομονή στους πειρασμούς».
https://iconandlight.wordpress.com/2020/11/08/%ce%b1%ce%b2%ce%b2%ce%ac%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%ba%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b2%cf%8c%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%ae-%ce%b7-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%b5%ce%ac-%ce%b1/

Χάσαμε ολότελα τα φρένα μας, λες κ’ ήπιαμε το Τρελλό Νερό, και λέμε το ψεύτικο αληθινό, το μαύρο άσπρο. Φωνάζω και στεναχωριέμαι… Οι γενεές που έρχουνται από πίσω μας, σαν θάλασσες από το πέλα­γο, γιατί να ζήσουνε με την ψευτιά και να μην ζήσουνε αληθινά, γιατί να είναι πεθαμένοι-ζωντανοί…; Φώτης Κόντογλου
https://iconandlight.wordpress.com/2021/09/02/%cf%87%ce%ac%cf%83%ce%b1%ce%bc%ce%b5-%ce%bf%ce%bb%cf%8c%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%cf%86%cf%81%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%bb%ce%b5%cf%82-%ce%ba-%ce%ae%cf%80%ce%b9/

Μην φοβάσαι! Μην απελπίζεσαι! Μόνον πίστευε! Η πίστις είναι το πάν παιδί μου, η πίστις! Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως
https://iconandlight.wordpress.com/2014/11/08/%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%BB%CF%80%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%AF%CF%83/

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/08/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%AD/

Οι πειρασμοί είναι δείγμα του θείου ελέους. Γι’ αυτό εμπιστεύσου στο Θεό … Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης, ο θαυματουργός.
https://iconandlight.wordpress.com/2016/03/31/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BB/

Aναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό- Ο ξύλινος Σταυρός.Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
https://iconandlight.wordpress.com/2015/03/19/a%CE%BD%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C/

Mαρτυρία “Αόρατου Ασκητού” περί της Αγιότητος του Αγίου Νεκταρίου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/02/m%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1/

Ἀπολυτίκιον τοῦ ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, τοῦ θαυματουργοῦ, τοῦ ἐν Αἰγίνῃ
Ἦχος αʹ. Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Σηλυβρίας τὸν γόνον καὶ Αἰγίνης τὸν ἔφορον, τὸν ἐσχάτοις χρόνοις φανέντα, ἀρετῆς φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς ἔνθεον θεράποντα Χριστοῦ· ἀναβλύζει γὰρ ἰάσεις παντοδαπάς, τοῖς εὐλαβῶς κραυγάζουσι· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ματρώνης.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Χριστὸν ἀγαπήσασα, τῶν ἀγαθῶν τὴν πηγήν, Ἀγγέλων ἐζήλωσας, μετὰ σαρκὸς τὴν ζωήν, Ματρώνα θεόπνευστε· σὺ γὰρ συνεύνου φίλτρον, παριδοῦσα ἐμφρόνως, ᾔσχυνας τὸν Βελίαρ, τῷ πανσόφῳ σου τρόπῳ· διὸ τῆς ἀκαταλύτου, δόξης ἠξίωσαι.

Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Θεοκτίστης.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τῆς Μηθύμνης τὸν γόνον καὶ θεῖον βλάστημα, καὶ Παρίων τὸ κλέος καὶ τὸ ἐντρύφημα, Θεο‐ κτίστην τὴν Ὁσίαν εὐφημήσωμεν, χαίροις βοῶντες πρὸς αὐτήν, καλλιπάρθενε ἀμνάς, καὶ νύμφη Θεοῦ τοῦ Λόγου· ᾧ καὶ πρεσβεύεις ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Ὁσίας Θεοκτίστης (ψάλλεται ἐν Ἰκαρίᾳ)
Ἦχος γ´. Τὴν ὡραιότητα.

Ἡ Λέσβος βλάστημα, θεῖόν σε κέκτηται, τοῖς δὲ ἀγῶσί σου, Πάρος ἠγίασται, καὶ τῷ σκήνει τῷ σεπτῷ, πεπλούτισται Ἰκαρία. Ὅθεν ὡς παρθένον σε, καὶ Ὁσίαν γεραίρομεν, καὶ ἐπιβοώμεθα, τὴν θερμὴν προστασίαν σου, ἣν δίδου τοῖς βοῶσί σοι Μῆτερ· χαίροις Ὁσία Θεοκτίστη

Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Εὐστολίας καὶ Σωπάτρας.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν Συνάναρχον Λόγον.

Ὡς ἐλαία κατάκαρπος ἀνεβλάστησας, ἐν αὐλαῖς ταῖς ὁσίαις, ὦ Εὐστολία σεμνή, καὶ προσήνε‐ γκας Χριστῷ, καρπὸν ἡδύτατον, τὴν Σωπάτραν τὴν κλεινήν, καὶ χορείαν ἀσκουσῶν, Παρθένων σοὶ ἑπομένων, μεθ᾿ ὧν ἱκέτευε Μῆτερ, ὑπὲρ ἡμῶν τὸν Ὑπεράγαθον.

Τῶν Ὁσίων Εὐθυμίου και Νεοφύτου Κτιτόρων Δοχειαρίου.
Ἦχος α´. Τὸν λίθου σφραγισθέντος.

Μισήσαντες τοῦ κόσμου τὴν εὐπάθειαν, Ὅσιοι, τὸν πλοῦτον καὶ τὴν δόξαν, ἡδονάς τε τοῦ σώματος, προθύμως ἠγαπήσατε Χριστόν, ἀράμενοι τὸν τίμιον Σταυρόν, καὶ δομήτορες τῆς θείας ταύτης Μονῆς ἐδείχθητε, μακάριοι. Δόξα τῷ στεφανώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ ἐνισχύσαντι, δόξα τῷ τῶν ἁγίων τοῖς χοροῖς ὑμᾶς συναριθμήσαντι.

Ἀπολυτίκιον τῶν Μαρτύρων.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείαν ὄνησιν, ἰχνηλατοῦντες, πορφυρίζοντα, ὤφθητε κρίνα, Ὀνησιφόρε κλεινὲ καὶ Πορφύριε· ὅθεν ὡς ἅρμα τοῦ λόγου χρυσήλατον, πρὸς τὴν οὐράνιον νύσσαν ἠλάσατε· Θεῖοι Μάρτυρες, Χριστῷ τῷ Θεῷ πρεσβεύσατε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἦχος πλ. α’. Χαίροις ἀσκητικῶν.

Χαίροις ὁ ἐν ἐσχάτοις καιροῖς, ἐξανατείλας ὡς ἀστὴρ οὐρανόφωτος καὶ αἴγλῃ τῶν σῶν θαυμάτων, φωταγωγῶν νοητῶς, τούς ἐσκοτισμένους ἐν τοῖς πάθεσιν· ὁ νοῦς ὁ θεόληπτος, ὁ φωτὸς θείου ἔμπλεως, ὁ ἐν τῷ νόμῳ μελετήσας, ὡς γέγραπται, τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἐν συνέσει, Νεκτάριε· λύχνος ὁ παμφαέστατος, ὁ ἤδη τῷ βίῳ σου τῆς εὐσεβείας τὸ φέγγος αὐγάζων, Πάτερ, τοῖς πέρασι. Χριστὸν ἐκδυσώπει, ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν δοθῆναι, τὸ μέγα ἔλεος.

Βίον πνευματικὸν διελθών, ἐν οὐρανίῳ Ἱεράρχα φρονήματι, τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, δοχεῖον ὤφθης σεπτόν, ταπεινοφροσύνῃ σεμνυνόμενος καὶ τρόποις χρηστότητος καὶ ἀπλάστοις σου ἤθεσι, τὴν τῆς ψυχῆς σου, ὑποφαίνων λαμπρότητα, δι’ ἧς γέγονεν, ἐν Ἁγίοις ὁ κλῆρός σου. Ὅθεν τὴν τῶν λειψάνων σου σορὸν τὴν μυρίπνοον, περικυκλοῦντες βοῶμεν, ἐν κατανύξει Νεκτάριε· ἡμῖν σωτηρία καὶ ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, δίδου ἑκάστοτε.

Αγνή Παρθένε Δέσποινα, Άχραντε Θεοτόκε,

Κατηγορώντας τὸν ἑαυτόν μας, μᾶς ἀποκαλύπτεται ὁ Θεὸς (8.11.2020) Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

Ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ σιωπὴ τοῦ ἁγίου Νεκταρίου
Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

iconandlight.wordpress.com