Συναξάριον τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΕʹ (25ῃ) τοῦ μηνὸς Μαΐου μνήμη τῆς τρίτης Εὐρέσεως τῆς τιμίας Κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου (850).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ Ἅγιος Μάρτυς Κελεστίνος, σιδήρῳ τὰς πτέρνας τρυπηθείς, τελειοῦται.
῾Ο ῞Οσιος Ὀλβιανὸς ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Ζηνοβίου, ἐπισκόπου Φλωρεντίας (390).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν Θεράπωντος ἐπισκόπου Κύπρου, ἀνάργυρου ἰατροῦ (4ος αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Ντοντό, πρίγκιπος τῆς Γεωργίας. (+596)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Θέκλας, τοῦ Περεγιασλάβλ, μητρός τοῦ ῾Οσίου Δανιήλ τοῦ Περεγιασλάβλ (7 ᾿Απριλίου 1540).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἠμῶν ᾿Ιννοκεντίου, ἐπισκόπου Χερσῶνος (1857).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Γεωργίου τοῦ ἐγκλείστου τοῦ Ζαντόνσκ Ρωσίας (1836)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς προσελεύσεως στὴν Ὀρθοδοξία 3.000.000 Οὐνιτῶν-Ρωμαιοκαθολικῶν τὸ 1831 στὴν Βολυνία
Κοίμηση τοῦ Βλαδιμήρου Natawe (1927-2000), Ὀρθοδόξου ἀρχηγοῦ τῆς φυλῆς Mohawk (Μόχακ) τοῦ Καναδά
Συναξάριον τοῦ Πεντηκοσταρίου
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Πέμπτῃ τῆς ἕκτης Ἑβδομάδος ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν Ἀνάληψιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Στίχοι
Ἐκ δεξιᾶς καθίσας πατρικῆς Λόγε,
Μύσταις παρασχὼν πίστιν ἀσφαλεστέραν.
Δέσποτα, μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς ὀρφανούς, ἀλλ’ ἀπόστειλον, ὡς ὑπέσχου ἡμῖν, τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα,
Η Ανάληψη του Κυρίου
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
Ένα ρίγος χαράς διαπερνά τη λέξη «ανάληψη», που δείχνει μια πρόκληση προς τους αποκαλούμενους «νόμους της φύσεως», προς τη διαρκή κάθοδο και πτώση∙ είναι μια λέξη που ακυρώνει τους νόμους της βαρύτητας και πτώσης. Εδώ αντίθετα τα πάντα είναι ελαφράδα, πέταγμα, μια ατέλειωτη άνοδος. Η Ανάληψη του Κυρίου γιορτάζεται σαράντα μέρες μετά το Πάσχα, την Πέμπτη της έκτης εβδομάδας μετά τη γιορτή της Ανάστασης του Χριστού.
… Η εορτή της Αναλήψεως αποτελεί γιορτασμό του ανοίγματος του ουρανού στους ανθρώπους, του ουρανού ως του νέου και αιωνίου οίκου, του ουρανού ως της αληθινής μας πατρίδας. Η αμαρτία χώρισε βίαια τη γη από τον ουρανό και μας έκανε γήινους και χοντροκομμένους , προσήλωσε το βλέμμα μας σταθερά στο έδαφος και έκανε τη ζωή μας αποκλειστικά γεωτροπική. Αμαρτία είναι η προδοσία του ουρανού μέσα στην ψυχή. Αυτή ακριβώς τη μέρα, την εορτή της Αναλήψεως, νιώθουμε τρομοκρατημένοι από αυτή την άρνηση που γεμίζει ολόκληρο τον κόσμο. Ο άνθρωπος με υπεροψία και υπερηφάνια αναγγέλλει πως είναι μόνο υλικός και πως τίποτε δεν υπάρχει πέρα από το υλικό
Ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας που έζησε δέκα έξι αιώνες πριν. Μιλώντας για τον ουρανό, αναφωνεί: «Τι ανάγκη έχω από τον ουρανό, όταν εγώ ο ίδιος θα γίνω ουρανός;…».
Ουρανός είναι το όνομα της αυθεντικής κλίσης μας ως ανθρώπινα πλάσματα, ουρανός είναι η τελική αλήθεια για τη γη.
Ο Μέγας Αθανάσιος λέει πως ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός». Ο Θεός κατέβηκε στη γη για να μπορέσουμε εμείς να ανεβούμε στον ουρανό! Αυτό ακριβώς γιορτάζουμε την ημέρα της Αναλήψεως! Αυτή είναι η πηγή της λαμπρότητας και της άρρητης χαράς…
..Την υπέρ ημών πληρώσας οικονομίαν και τα επί γης ενώσας τοις ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη.
Χριστέ ο Θεός ημών, ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος και βοών τοις αγαπώσι σε∙
Εγώ ειμί μεθ’ υμών και ουδείς καθ’ υμών.
Από το βιβλίο «π. Αλέξανδρος Σμέμαν: «π. Αλέξανδρος Σμέμαν, ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ – Β΄», Μετάφραση από το Αγγλικό: Ιωσήφ Ροηλίδης, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ
***
Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέει: «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστιν» (Λουκ. 17, 21). Διατήρησε την εσωτερική σου ειρήνη με κάθε τίμημα. Ειρήνευε στην ψυχή σου• και ο ουρανός κι η γη θα ειρηνεύσουν μαζί σου. Μπες με λαχτάρα στο θησαυροφυλάκιο που βρίσκεται μέσα σου, και θα δεις εκεί τον ουρανό • γιατί υπάρχει μόνο μια είσοδος που οδηγεί και στα δύο αυτά. Η σκάλα πού οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών είναι κρυμένη μέσα στην ψυχή σου. Φύγε από την αμαρτία, βυθίσου στον εαυτό σου και μέσα στην ψυχή σου θ’ ανακαλύψεις τα σκαλοπάτια απ’ όπου θα μπορέσεις να ανεβείς στη Βασιλεία των ουρανών. (αββά Ισαάκ του Σύρου Λόγος Λ΄: Περί ευχαριστίας Θεού)
Ο υπέροχος Αββάς Υπερέχιος είπε: «Έχε τον νου σου στην Βασιλεία των ουρανών και θα την κερδίσεις».
Ο Σταυρός, η ταπείνωση είναι η σκάλα πού ανεβάζει στους ουρανούς ·
Η κ.Αθηνά Σιδέρη έλεγε για το άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη: «Ο γέροντας, μιλούσε πάντα με δέος για την αγάπη του Θεού. Μου έλεγε το εξής: ότι θα εκπλαγούμε όταν βρεθούμε στην ουράνιο Βασιλεία.
Δεν θα μπορέσει ανθρώπινος νους, όλα τα μυαλά του κόσμου, να αποδώσουν το εύρος της αγάπης του Θεού. Είναι τόσο μεγάλη η αγάπη Του, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε οι άνθρωποι την αξία αυτής της αγάπης. Και κάνουμε ένα τεράστιο λάθος. Ότι ζητούμε πάντα να γίνεται το θέλημά μας.
Ενώ ο ίδιος ο Κύριος στην Κυριακή προσευχή μάς λέει να ζητάμε να γίνει το θέλημά Του. Αυτό κρύβει το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Κυρίου μας.
***
«Τον νούν εις ουρανόν μεταθέντες»
π. Ζαχαρίας Ζάχαρου
«Ξένον τόκον ιδόντες, ξενωθώμεν του κόσμου, τον νούν εις ουρανόν μεταθέντες» [οίκος 14ος]. Θα γίνουμε ξένοι στη ματαιότητα του πονηρού αυτού κόσμου, μόνο όταν μεταθέσουμε τον νού μας στον ουρανό, γιατί «το πολίτευμα ημών εν ουρανοίς υπάρχει» [Φιλιπ. 3,20], εκεί όπου είναι ο Χριστός, εκεί όπου είναι κρυμμένη η ζωή μας.
Ο μέγας Παύλος λέει: «αδελφοί, όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν Αυτώ φανερωθήσεσθαι εν δόξη» [Κολ. 3,4]. Με άλλα λόγια, τώρα πρέπει να κρύψουμε τη ζωή μας μέσα στον Χριστό. Με το σώμα μας, δηλαδή, να διάγουμε μέσα στον πρόσκαιρο αυτόν κόσμο, αλλά με τον νού μας να μεταφέρουμε όλη μας τη ζωή στον Ουρανό…
....Η καρδιά του ανθρώπου δεν πρέπει να χωρισθεί από τον Θεό ούτε με ένα μάταιο λογισμό.
Αυτό εργάσθηκαν στη ζωή τους οι Άγιοι με την καλλιέργεια της αδιάλειπτης νοεράς προσευχής. Με την ευχή βρήκαν τον πρακτικό τρόπο να ζούν συνέχεια στη ζωντανή Παρουσία του Θεού με όλο τους το είναι και να παραμένουν αχώριστοι από Αυτόν.
Με τη συνεχή και τη διηνεκή στροφή προς τον Ουρανό η καρδιά καθαρίζεται και βλέπει τον Θεό. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται» [Ματθ. 5,8]. Αλλά που βλέπουν τον Θεό; Όχι στις εικόνες, ούτε στη φύση και στις αστραπές, όχι στα σημεία και τέρατα των καιρών, αλλά κυρίως και εναργώς μέσα στην καρδιά τους. Όσο πιο διάφανη θα γίνεται η καρδιά, τόσο πιο ευδιάκριτη θα γίνεται η μορφή της εικόνας του Ιησού μέσα της. Διότι, όπως το καθαρό νερό και το λαμπρό κρύσταλλο αντανακλούν τον ήλιο, όμοια και η καρδιά του ανθρώπου ως καθαρός καθρέφτης αντανακλά την δόξα του μεγάλου Βασιλέως, τη μορφή του Χριστού.
«Άνω σχώμεν τας καρδίας.
Έχομεν προς τον Κύριον»
Ο παπα-Γιώργης, ιερεύς σε κάποιο χωριό της πατρίδος μου, έλεγε κάποτε ότι τον κατέτρωγε η απορία πώς είναι άπειρος ο Θεός και πώς είναι άπειρος στα ιδιώματά Του, όπως: άπειρος στην σοφία Του, στην παντοδυναμία Του, στην πανταχού παρουσία Του, στην παγγνωσία Του, στην αγαθότητα Του, στην αγάπη Του… άπειρος!!! άπειρος!!! αυτή η στοχαστική και επίμονη απορία τον κατέτρωγε μέρα-νύχτα.
Σε μια γιορτή του αγίου Δημητρίου, τον κάλεσε ο ιερεύς του διπλανού χωρίου να συλλειτουργήσει μαζί του, για να λαμπρυνθεί “έτι περισσότερο” το πανηγύρι του Ναού. Πράγματι πήγε και προΐστατο της Θείας Λειτουργίας ως φιλοξενούμενος, αλλά και ως έχων τα πρεσβεία της χειροτονίας.
Άρχισε η Θεία Λειτουργία και ήλθε η ώρα της αγίας Αναφοράς με τις εκφωνήσεις: «Στώμεν καλώς…» του ιερέως και «Έλεον ειρήνης…» των ιεροψαλτών και ακολούθησε η τριαδική αναφορά: «Η Χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού…» και η απάντησης του λαού δια των ιεροψαλτών: «και μετά του πνεύματός σου…» και ευθύς αμέσως υψώνοντας τα χέρια του ο λειτουργός παπα-Γιώργης προς τον Παντοκράτορα του τρούλου του Ναού εκφώνησε το «Άνω σχώμεν τας καρδίας…» και τότε, σ’ αυτή την στάσι κοκάλωσε!
Μετά το «Έχομεν προς τον Κύριον ..» και βλέποντας ο συλλειτουργός του την “μαρμάρωσί” του, κατάλαβε ότι κάτι θα του συνέβη, όχι όμως κακό. Τον έπιασε απαλά και τον έβαλε μέσα στο Άγιο Βήμα κατεβάζοντας συγχρόνως και τα χέρια του κάτω αφήνοντάς τον, όπως μέσα του πληροφορήθηκε, στην έκστασή του και συνέχισε την Θεία Λειτουργία μόνος.
Στον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων συνήλθε ο παπα-Γιώργης, επανήλθε στη θέση του και συνέχισε κανονικά μέχρι το τέλος την Θεία Λειτουργία. Στις επίμονες ερωτήσεις του συλλείτουργού του πατρός Ιωάννη, απαντούσε ότι “δεν θυμάται τίποτα”. Με αφορμή το βιβλίο «Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία», μου εξομολογήθηκε ο παπα-Γιώργης την δική του εμπειρία για πρώτη φορά, με την παράκληση να σεβασθώ την ανωνυμία του.
«Με το “Άνω σχώμεν τας καρδίας…” ένοιωσα και είδα με τα μάτια της ψυχής μου να αρπάζονται όλες οι καρδιές των εκκλησιαζόμενων χριστιανών μαζί με την δική μου και ως αστραπή να εισέρχονται σε μια απέραντη ανοιχτή ουράνια αγκαλιά του Θεού. Μα ήταν τόσο ανοιχτή αυτή η αγκαλιά του Θεού Πατρός, όσο όλοι οι ουρανοί των ουρανών μαζί και πιο πλατειά… και όσο ανήρχοντο κατά εκατομμύρια οι καρδιές των ορθοδόξων χριστιανών τόσο και πιο πολύ πλάταινε και άνοιγε αυτή η άπειρη σε άνοιγμα αγκαλιά του Θεού…και τότε ένοιωσα; βίωσα; κατάλαβα; δεν ξέρω. Ήρθε όμως στη ψυχή μου κάτι, που είχα ξεχάσει “και τούτο μόνον καταληπτόν ή ακαταληψία αυτού…” και δεν χόρταινα να το απολαμβάνω μέχρις ότου συνήλθα στον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων. Αλήθεια! Ποιός ήμουν εγώ ο χωριάτης παπάς, που ο Θεός καταδέχτηκε να μου λύση την απορία της ψυχής μου; Από τότε φροντίζω, όσο μπορώ, γιατί είμαι αμαρτωλός, να μη βγω απ’ αυτή την ασύνορη αγκαλιά του Θεού Πατρός και να πεθάνω μέσα σε αυτήν!!!! Ο Θεός ας με συγχώρεση»!!!
Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία ,πρ. Στεφάνου Κ. Αναγνωστόπουλου. Αθήνα
Αυτός που ελπίζει στον Κύριο, είναι αφοσιωμένος ολοκληρωτικά σε Εκείνον και υψώνει την καρδιά του στον Αγαθό και Αθάνατο Θεό. Ζητά από Αυτόν το ύψιστο αγαθό και την Αθανασία στην Βασιλεία των Ουρανών και ο Θεός τον εισακούει. Μακάριος ο άνθρωπος, που ελπίζει στον Κύριο! Άγιος Νεκτάριος
***
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
«Ἁγία μου Ἀνάληψη…»-
Όσοι δίνουν τα πρωτεία στην εσωτερική τους μόρφωση, την μόρφωση της ψυχής, και χρησιμοποιούν και την εξωτερική μόρφωση για την εσωτερική, αυτοί γρήγορα μεταμορφώνονται πνευματικά. Εάν ασκούνται και πνευματικά, τότε βοηθούν πολύ κόσμο θετικά, γιατί βγάζουν τον κόσμο από το άγχος της κολάσεως και τον οδηγούν στην παραδεισένια αγαλλίαση. Μπορεί αυτοί οι άνθρωποι του Θεού πολλές φορές να έχουν λιγώτερα πτυχία, αλλά βοηθούν περισσότερο, γιατί έχουν πολλή Χάρη και όχι πολλά χαρτιά (πτυχία). Ο κόσμος γέμισε από αμαρτία και χρειάζεται πολλή προσευχή και βίωμα. Τα πολλά γραφτά είναι χάρτινα νομίσματα και η αξία τους θα εξαρτηθή από το αντίκρυσμα. Επομένως θέλει δουλειά στο «μεταλλείο»της ψυχής.
Θυμάμαι, ήταν ένα γεροντάκι στην Μονή Εσφιγμένου τόσο απλό που και την Ανάληψη την νόμιζε για Αγία. Έκανε κομποσχοίνι και έλεγε: «Αγία του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών»! Κάποτε ένας αδελφός στο Γηροκομείο ήταν άρρωστος και δεν είχε τι να του δώση να φάη. Μια και δυό κατεβαίνει τις σκάλες, ανοίγει το παράθυρο που έβλεπε προς την θάλασσα, απλώνει τα χέρια στην θάλασσα και λέει: «Αγία μου Ανάληψη, δώσ’ μου ένα ψαράκι για τον αδελφό». Και αμέσως – ω του θαύματος! – ένα τόσο μεγάλο ψάρι ξεπηδάει από την θάλασσα μέσα στα χέρια του. Οι άλλοι που τον είδαν, έμειναν έκπληκτοι. Εκείνος τους κοιτούσε και χαμογελούσε, σαν να τους έλεγε: «Τι παράξενο βλέπετε;» Εμείς έχουμε γνώσεις, ξέρουμε πότε γιορτάζει ο ένας ο ʼγιος, πως μαρτύρησε ο άλλος, πότε έγινε η Ανάληψη και πού έγινε και πώς έγινε και όμως ούτε ένα τόσο δα ψαράκι δεν μπορούμε να έχουμε! Αυτά είναι τα παράξενα της πνευματικής ζωής, τα οποία η λογική όσων διανοουμένων έχουν μέσα τους τον εαυτό τους και όχι τον Θεό δεν τα συλλαμβάνει, γιατί έχουν την στείρα κοσμική γνώση με την κοσμική πνευματική αρρώστια και λείπει το Αγιο Πνεύμα.
Προσδοκώντας τον Παράκλητο… ‘’εν προσευχή’’. Με το σώμα μας, δηλαδή, να διάγουμε μέσα στον πρόσκαιρο αυτόν κόσμο, αλλά με τον νού μας να μεταφέρουμε όλη μας τη ζωή στον Ουρανό… π. Ζαχαρίας Ζάχαρου
https://iconandlight.wordpress.com/2022/06/01/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b4%ce%bf%ce%ba%cf%8e%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%ac%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%bd-%cf%80%cf%81%ce%bf/
O Αναληφθείς Χριστός, το σωτήριο χελιδόνι που μας οδηγεί στην Αιώνια Άνοιξη, ο Αετός, που άνοιξε τα φτερά Του και σου έδειξε το δρόμο… να επιθυμήσεις μ’ όλη σου την ψυχή ν’ ανεβείς εκεί όπου αναλήφθηκε ο Ίδιος. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/06/09/o-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bb%ce%b7%cf%86%ce%b8%ce%b5%ce%af%cf%82-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%89%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf-%cf%87%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%b4%cf%8c/
Ένας Ινδιάνος φύλαρχος Mohawk που έγινε Ορθόδοξος. Η δική μου επανάσταση βροντούσε γιατί ήταν αθόρυβη σαν του λαγού το πάτημα… Ο δρόμος μου προς την Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν «κρυφό μονοπάτι».
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/16/%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%86%CF%8D%CE%BB%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82-mohawk-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5-%CE%BF%CF%81%CE%B8/
Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ´.
Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος· βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.
Ὁ Οἶκος.
Τὰ τῆς γῆς ἐπὶ τῆς γῆς καταλιπόντες, τὰ τῆς τέφρας τῷ χοῒ παραχωροῦντες, δεῦτε ἀνανήψωμεν, καὶ εἰς ὕψος ἐπάρωμεν, ὄμματα καὶ νοήματα· πετάσωμεν τὰς ὄψεις ὁμοῦ καὶ τὰς αἰσθήσεις, ἐπὶ τὰς οὐρανίους πύλας οἱ θνητοί· νομίσωμεν εἶναι τοῦ Ἐλαιῶνος εἰς ὄρος, καὶ ἀτενίζειν τῷ λυτρουμένῳ ἐπὶ νεφέλης ἐποχουμένῳ· ἐκεῖθεν γὰρ ὁ Κύριος εἰς οὐρανοὺς ἀνέδραμεν· ἐκεῖ καὶ ὁ φιλόδωρος τὰς δωρεὰς διένειμε τοῖς Ἀποστόλοις αὑτοῦ, καλέσας ὡς Πατήρ, καὶ στηρίξας αὐτούς· ὁδηγήσας ὡς υἱούς, καὶ λέξας πρὸς αὐτούς· Οὐ χωρίζομαι ὑμῶν. Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν.
Δόξα· καὶ νῦν.
Ἦχος πλ. βʹ.
Τῶν κόλπων τῶν πατρικῶν μὴ χωρισθείς, γλυκύτατε Ἰησοῦ, καὶ τοῖς ἐπὶ γῆς ὡς ἄνθρωπος, συναναστραφείς, σήμερον ἀπʼ ὄρους τῶν Ἐλαιῶν ἀνελήφθης ἐν δόξῃ· καὶ τὴν πεσοῦσαν φύσιν ἡμῶν συμπαθῶς ἀνυψώσας, τῷ Πατρὶ συνεκάθισας. Ὅθεν αἱ οὐράνιαι τῶν Ἀσωμάτων τάξεις, τὸ θαῦμα ἐκπληττόμεναι, ἐξίσταντο θάμβει· καὶ τρόμῳ συνεχόμεναι, τὴν σὴν φιλανθρωπίαν ἐμεγάλυνον. Μεθʼ ὧν καὶ ἡμεῖς οἱ ἐπὶ γῆς, τὴν πρὸς ἡμᾶς σου συγκατάβασιν, καὶ τὴν ἀφʼ ἡμῶν Ἀνάληψιν δοξολογοῦντες, ἱκετεύομεν λέγοντες· Ὁ τοὺς Μαθητὰς καὶ τὴν τεκοῦσάν σε Θεοτόκον, χαρᾶς ἀπείρου πλήσας ἐν τῇ σῇ Ἀναλήψει, καὶ ἡμᾶς ἀξίωσον, τῶν ἐκλεκτῶν σου τῆς χαρᾶς, εὐχαῖς αὐτῶν, διὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.
Ἰδιόμελον. Ἦχος αʹ.
Ἀνελθὼν εἰς οὐρανούς, ὅθεν καὶ κατῆλθες, μὴ ἐάσης ἡμᾶς ὀρφανοὺς Κύριε· ἐλθέτω σου τὸ Πνεῦμα, φέρον εἰρήνην τῷ κόσμῳ· δεῖξον τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων, ἔργα δυνάμεώς σου, Κύριε φιλάνθρωπε.
Ἰδιόμελον. Ἦχος πλ. βʹ.
Αἰνεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί.
Κύριε, οἱ Ἀπόστολοι ὡς εἶδόν σε, ἐν νεφέλαις ἐπαιρόμενον, ὀδυρμοῖς δακρύων, ζωοδότα Χριστέ, κατηφείας πληρούμενοι, θρηνοῦντες ἔλεγον· Δέσποτα, μὴ ἐάσῃς ἡμᾶς ὀρφανούς, οὓς διʼ οἶκτον ἠγάπησας δούλους σου, ὡς εὔσπλαγχνος· ἀλλʼ ἀπόστειλον, ὡς ὑπέσχου ἡμῖν, τὸ πανάγιόν σου Πνεῦμα, φωταγωγοῦν τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ὁ ἀναληφθεὶς ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ συνδοξάσας τὴν ἐκπεπτωκυΐαν καὶ παρεω‐ σμένην φύσιν ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου