Αυτός που ελπίζει στον ΚΥΡΙΟ, βαδίζει ήρεμος στον αγώνα της ζωής.
Πόσο ωραία, πόσο ευχάριστη, πόσο χαριτωμένη είναι η εικόνα εκείνου που ελπίζει στον ΘΕΟ που σώζει, στον ΘΕΟ των οικτιρμών, τον ΘΕΟ του ελέους, τον αγαθό και φιλάνθρωπο ΘΕΟ.
Αληθινά μακάριος είναι ο άνθρωπος που ελπίζει στον ΘΕΟ! Ο ΘΕΟΣ είναι πάντα βοηθός του και δεν φοβάται ό,τι κακό κι αν του προξενήσει άνθρωπος.
Ελπίζει στον ΚΥΡΙΟ και πράττει τα αγαθά! Κάθε του ελπίδα την έχει εναποθέσει σ’ Αυτόν, και σ’ Αυτόν εξομολογείται με όλη του την καρδιά.
Είναι το καύχημά του, είναι ο ΘΕΟΣ του και Τον επικαλείται μέρα και νύχτα. Το στόμα του ωραίο, αναπέμπει αίνους στον ΘΕΟ, τα χείλη του, πιο γλυκά από μέλι και κερί όταν ψάλλουν στον ΘΕΟ· η δε γλώσσα του γεμάτη χάρη, κινείται προς δοξολογία του ΘΕΟΥ του.
Η καρδιά του είναι έτοιμη να Τον επικαλεσθεί, η διάνοια του έτοιμη να ανυψωθεί προς Αυτόν, η ψυχή του είναι προσηλωμένη στον ΘΕΟ και «η δεξιά του ΚΥΡΙΟΥ αντελάβετο αυτού». «Εν τω ΚΥΡΙΩ επαινεθήσεται η ψυχή του». Ζητά και λαμβάνει από τον ΘΕΟ αυτό που ζητά η καρδιά του. Ζητά και βρίσκει όσα ποθεί. Κρούει και του ανοίγονται οι θύρες του ελέους. Αυτός που ελπίζει στον ΚΥΡΙΟ επαναπαύεται σε ήσυχα νερά. Ο δε ΚΥΡΙΟΣ του δίνει πλούσια τα ελέη Του. Η δεξιά του ΚΥΡΙΟΥ κατευθύνει την πορεία του και το χέρι τού Κυρίου τον καθοδηγεί στους δρόμους του. Αυτός που ελπίζει στον ΚΥΡΙΟ δεν αστοχεί. Η ελπίδα του δεν πεθαίνει ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου