Προσέξτε με πόση αγάπη προσεύχεται ο Κύριος Ιησούς στην τελευταία προσευχή Του για τους μαθητές Του! Καμιά μητέρα δεν θα προσευχόταν με τόση στοργή για τα παιδιά της. Πάτερ άγιε, γίνου δικός τους Πατέρας, όπως είσαι και δικός Μου. Με την πατρική Σου αγάπη στήριξέ τους και προστάτεψέ τους από τους κακούς λύκους, οδήγησέ τους, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Με τη δύναμη της προσευχής αυτής ο Θεός ενίσχυσε τους αγίους πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου και τους έκανε ατρόμητους υπερασπιστές της αλήθειας… Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς.

 

 

Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΗʹ τοῦ μηνὸς Μαΐου μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Εὐτυχοῦς Ἐπισκόπου Μελιτινῆς. (α´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμῃ τῆς Ἁγίας Μάρτυρος Ἑλικωνίδος καὶ Δάφνης, τῶν ἐκ Θεσσαλονίκης καὶ ἐν Κορίνθῳ ἀθλησάντων (244).

Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν ᾿Αλεξάνδρου, ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης.(δ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γερμανοῦ, ἐπισκόπου Παρισίων. (+576)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν Νικήτα, ἀρχιεπισκόπου Χαλκηδόνος, τοῦ ῾Ομολογητοῦ κατὰ τοὺς χρόνους τῆς εἰκονομαχίας, μετὰ τῶν δύο συγγενῶν αὐτοῦ Νικήτα καὶ Ἰγνατίου. (ἀρχαὶ θ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρὸς ἠμῶν ᾿Ανδρέου τοῦ διὰ Χριστὸν σαλοῦ ἐν Κωνσταντινουπόλει. (†911)
Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας παρθενομάρτυρος Φιλοθέας τῆς ἐκ Παμφυλίας
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἠμῶν ᾿Ιγνατίου, ἐπισκόπου Ῥοστώφ τοῦ θαυματουργοῦ (†1288)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γεροντίου, μητροπολίτου Μόσχας. (†1489)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Σωφρονίου, τοῦ ἐκ Βουλγαρίας (†1510)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου νέου ἱερομάρτυρος Ἀρσενίου, μητροπολίτου Βεῤῥοίας. (+μέσα 15ου αἰ.)
Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Μήτρου (ἢ Δημητρίου) ἐκ Θεισόας καὶ ἐν Τριπόλει τῆς Πελοποννήσου ἀθλήσαντος ἐν ἔτει ͵αψϞδ´ (1794)
Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ζαχαρίου τοῦ ἐν Προύσσῃ , ἀθλήσαντος ἐν ἔτει ͵αωβ´ (1802).
Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Ἑλένας Μαντούροβα τοῦ Ντιβέεβο (1832), πνευματικῆς θυγατρὸς τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ
Τῆ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Δομνίκας (Likvinenko) Ἀσκήτριας τῆς Χερσῶνος (1967)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπικαλουμένης Κυρίας τῆς Εἰρήνης, ἐν Ῥωσίᾳ
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, σύναξις τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου, τῆς ἐπικαλουμένης τοῦ «Νοητοῦ τείχους», ἐν Ῥωσίᾳ.

Εἶτα τὸ τοῦ Πεντηκοσταρίου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἐν Νικαίᾳ πρώτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον ἑορτάζομεν, τῶν τριακοσίων δέκα καὶ ὀκτὼ θεοφόρων Πατέρων.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τῶν ἁγίων θεοφόρων Πατέρων τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐκοιμήθησαν ἐν Κυρίῳ
Ὁ ὅσιος Εὐμένιος Σαριδάκης (23 Μαΐου 1999)
Ὁ ὅσιος Ἰουστῖνος Πάρβου ὁ Ρουμάνος (16 Ἰουνίου 2013)
Ἡ ὁσία Γερόντισσα Μακρίνα τῆς Πορταριᾶς (4 Ἰουνίου 1995)

Στίχ.
Πόλου νοητοῦ ἀστέρες σελασφόροι.
Ἀκτῖσιν ὑμῶν φωτίσατέ μοι φρένας.
Κατὰ Ἀρείου.
Ξένον τὸν Υἱὸν Πατρὸς οὐσίας λέγων,
Ἄρειος, ἤτω τῆς Θεοῦ δόξης ξένος.

Κυριακή μεταξύ Αναλήψεως και Πεντηκοστής
Αντώνιος Bloom του Σουρόζ
22 May 1988

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είπε στους Αποστόλους Του ότι ο χωρισμός ήταν κοντά, ότι επρόκειτο να πάει στον Θεό και Πατέρα Του, όπως θα έλεγε ξανά στις γυναίκες που ήρθαν στον τάφο. Και όταν οι καρδιές τους λυπήθηκαν στην ιδέα ότι δεν θα Τον δούν πιά ξανά, είπε: «Οι καρδιές σας είναι λυπημένες και όμως θα πρέπει να χαίρεστε για μένα, γιατί γυρίζω στον πατέρα Μου». Μα, πρόσθεσε «δεν θα σας αφήσω ορφανούς, θα σας στείλω το Πνεύμα το Άγιο που εκπορεύεται από Τον Πατέρα και θα σας τα διδάξει όλα. Έτσι βρισκόμαστε τώρα εδώ, ενώ είμαστε ακόμη στο φως Της ανάληψης.

Ο Απόστολος Παύλος θλιβόταν που έπρεπε να ζει στον κόσμο και να φέρει την ανθρώπινη σάρκα. Είπε: «Για μένα ζωή είναι ο Χριστός και ο θάνατος θα είναι κέρδος, ευλογία, γιατί όσο φέρουμε την ανθρώπινη σάρκα, είμαστε χωρισμένοι από τον Χριστό». Κι όμως αυτός ο χωρισμός δεν είναι ολοκληρωτικός, δεν είμαστε χωρισμένοι ανεπανόρθωτα, δεν είμαστε χωρισμένοι διχως ελπίδα από τον Χριστό αν Τον προσμένουμε με λαχτάρα, αν Τον αγαπάμε, όπως ο Άγιος Παύλος που λαχταρούσε τον θάνατο για να είναι για πάντα με Αυτόν, γιατί σύμφωνα με την υπόσχεση Του το Άγιο Πνεύμα ήλθε την ημέρα της Πεντηκοστής. Το Άγιο Πνεύμα το οποίο ονομάζουμε «ο Παράκλητος», που στις αρχαίες γλώσσες έχει ευρύτερη σημασία, σημαίνει αυτόν που παρηγορεί, που φέρνει χαρά. Η παρουσία Του όντως μπορεί να μας παρηγορήσει για τον χωρισμό μας από τον Χριστό, διότι το Άγιο Πνεύμα, μόνο αν ζούμε σύμφωνα με το ευαγγέλιο, αν γίνουμε – όχι μόνο στα λόγια, ή στη φαντασία μας – μα στην πραγματικότητα, με τα έργα και την σκέψη, την καρδιά και την ύπαρξη μας, μαθητές του Χριστού, τότε κατοικεί μέσα μας. Γινόμαστε ναός Του και μιλάει σ’ εμάς, είτε με ανέκφραστους αναστεναγμούς, είτε με αυτήν την θαυμάσια σαφήνεια, η οποία μας επιτρέπει να ονομάσουμε «Πατέρα» τον Θεό των Ουρανών, γιατί εν Χριστώ και με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος γίναμε παιδιά του Ζωντανού Θεού.

Άρα ο χωρισμός από τον Χριστό είναι ένας χωρισμός από τον χώρο που ζούμε είναι μια απώλεια της συγκινητικής, θαυμάσιας γνωριμίας με την ανθρωπότητα, όπως την γνωρίζουμε στη γη, μα είναι ένα καινούργιο ξεκίνημα μιάς νέας ανακάλυψης του Χριστού, όχι μόνο του αναστημένου, αλλά του αναληφθέντος Χριστού, του Χριστού, που σύμφωνα με το σημερινό Ευαγγέλιο, λαμπρύνθηκε με τη δόξα, την λάμψη που ανήκε σ’ Αυτόν προ αιώνων, τη λάμψη, την λαμπρότητα, το μεγαλείο της Θεότητας. Και είναι ο ίδιος ο Χριστός που συναντάμε στην προσευχή, που ανακαλύπτουμε μέσω των Ιερών Μυστηρίων, με τον οποίο μπορούμε να ενωθούμε στη ζωή μόνο μέσα από την πίστη, είναι ο Χριστός για τον οποίο ο Παύλος μας λέει: «Δεν γνωρίζουμε πλέον τον Χριστό ως προς την σάρκα, δεν τον αγγίζουμε όπως ο Θωμάς, δεν τον βλέπουμε και δεν τον ακούμε, όπως έκαναν οι Απόστολοι και οι γυναίκες και τα πλήθη του λαού, μα γνωρίζουμε Tον Χριστό εν Πνεύματι, τον αναστημένο και αναληφθέντα Χριστό που είναι παντού, όπου δύο ή τρεις είναι συνηγμένοι, που βρίσκεται παντού, όταν μια μοναχική ψυχή καλεί σε βοήθεια, όταν μια ζωή Του αφιερώνεται.

Έτσι λοιπόν έχουμε να κάνουμε με το μυστήριο ενός χωρισμού που είναι νίκη, ενός χωρισμού που μας οδηγεί σε μια νέα γνώση, μια νέα ανακάλυψη του Χριστού . Η Θεότητα Του δεν είναι πλέον καλυμμένη σ’εμάς από την Ανθρώπινη Του παρουσία, μας αποκαλύπτεται σαν Θεός απαστράπτων, όχι μόνο μέσα από την Θεότητα Του, αλλά από την ανθρώπινη Του υπόσταση. Κι έτσι συμβαίνει συνέχεια όταν οι άνθρωποι συναντιούνται σε ανθρώπινο επίπεδο και μετά ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλο εν Αγίω Πνεύματι, μια ανακάλυψη που κάνει την ανθρωπότητα να λάμπει μέσα στο φως της αιωνιότητας.

Ας ευφρανθούμε στην γιορτή της αναλήψεως, και ας θυμηθούμε ότι σε μια εβδομάδα θα στεκόμαστε εδώ, ενθυμούμενοι την ημέρα της Πεντηκοστής όχι μόνο ως γεγονός του παρελθόντος, αλλά φέρνοντας το ξανά πίσω, επειδή είμαστε παρόντες στην κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, καθώς οι Απόστολοι Του προσφέρθηκαν στο Υπερώο σχεδόν πριν 2000 χρόνια. Μα για να το κάνουμε αυτό πρέπει να είμαστε μαθητές του Χριστού, να είμαστε δικοί Του, πρέπει να είμαστε πιστοί στον λόγο του κηρύγματος Του, πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα που μας έδωσε, πρέπει αληθινά να είμαστε στον κόσμο όπου ζούμε μια σαρκωμένη παρουσία Του Χριστού και ναός του Πνεύματος, εμπροσθοφυλακή της Βασιλείας των oυρανών .

Ας αφιερώσουμε την ερχόμενη εβδομάδα στην προετοιμασία του εαυτού μας, ερευνώντας τη ζωή μας, απορρίπτοντας σκόπιμα και αποφασιστικά κάθε τι που μας καθιστά ανάξιους της κλίσης μας. Ας προετοιμαστούμε να έλθουμε ελεύθεροι, ανοιχτοί, για να γεμίσουμε από το Πνεύμα, έτσι που ίσως γίνουμε αληθινά, με ολοένα αυξανόμενο τρόπο, ναοί της παρουσίας Του. Αμήν.
http://www.mitras.ru/eng/eng_118.htm
Απόδοση στα νεοελληνικά: http://www.agiazoni.gr

***

Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου εν Νικαία
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Την εποχή εκείνη στην Εκκλησία είχαν εμφανιστεί «λύκοι βαρείς» (Πραξ. κ’ 29), που φορούσαν ρούχα όμοια με των ποιμένων. Αυτοί είχαν έκλυτη ζωή και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να βρούν μέσα τους τόπο για την αλήθεια του Χριστού. Έτσι έπεσαν κι οι ίδιοι, αλλά παρέσυραν και τους πιστούς σε πλάνες. Η διδασκαλία τους ήταν διαβρωτική, όπως κι η ζωή τους. Το Άγιο Πνεύμα λοιπόν σύναξε τους αγίους αυτούς του Θεού σε μια Σύνοδο, ώστε να φανούν οι αληθινοί διδάσκαλοι του Χριστού, σε αντίθεση με τους πλανεμένους• να φανεί η δύναμη εκείνων που αγωνίζονται για τον Χριστό εναντίον εκείνων που τον πολεμούν και να διακριθεί ο γλυκύς καρπός του καλού Δέντρου, που είναι ο Χριστός, σε αντίθεση με τους σάπιους και πικρούς καρπούς του δέντρου του πονηρού.

Οι άγιοι πατέρες έλαμψαν στη Νίκαια όπως τα άστρα στον ουρανό, που παίρνουν το φως τους από τον ήλιο. Έτσι και εκείνοι φωτίστηκαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό κι από το Άγιο Πνεύμα. Ήταν Χριστοφόροι άνθρωποι, ο Χριστός ζούσε κι έλαμπε μέσα από τον καθένα τους. Ήταν ουρανοπολίτες μάλλον παρά πολίτες της γης, αγγελόμορφοι, έμοιαζαν περισσότερο με αγγέλους παρά με ανθρώπους. Ήταν πραγματικά «ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός ότι ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω» (Β’ Κορ. στ’ 16).

Πιστεύω πως είναι αρκετό ν’ αναφερθώ σε τρεις μόνο απ’αυτούς• εκείνους που σου είναι οι πιο γνωστοί, για να ‘χεις μια ιδέα πως ήταν κι οι υπόλοιποι τριακόσιοι δεκαπέντε. Κι αναφέρομαι στον άγιο πατέρα Νικόλαο, στον άγιο Σπυρίδωνα και στον άγιο Αθανάσιο τον Μέγα. Πολλοί από τους άγιους πατέρες έφτασαν στη Σύνοδο φέροντας στο σώμα τους τραύματα που είχαν δεχτεί για χάρη του Χριστού.

Ο άγιος Παφνούτιος, για παράδειγμα, είχε χάσει το ένα του μάτι όταν τον βασάνιζαν. Όλοι τους έλαμπαν από ένα εσωτερικό φως που προερχόταν από τον Θεό, ένα φως όπου διακρινόταν καθαρά η αλήθεια. Ως ακόλουθοι του Εσταυρωμένου δεν λογάριαζαν τα βασανιστήρια. Η αφοβία τους στην υπεράσπιση της αλήθειας ήταν μέγιστη, απεριόριστη. Με τη θεόσδοτη γνώση της αλήθειας που κατείχαν και την τόλμη τους στην υπεράσπισή της, οι άγιοι αυτοί πατέρες αναίρεσαν και συνέτριψαν την αίρεση του Αρείου και καθιέρωσαν το Σύμβολο της Πίστεως, που κρατούμε ως σήμερα και ομολογούμε ως τη μόνη σωστική αλήθεια του Θεού.

Tο σημερινό ευαγγέλιο δεν μας μιλάει για τη Σύνοδο αυτή, αλλά για την τελευταία προσευχή του Κυρίου Ιησού στον Ουράνιο Πατέρα Του. Γιατί διαβάζουμε το ευαγγέλιο αυτό στη σημερινή γιορτή; Επειδή δείχνει την επιρροή του στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο. Με τη δύναμη της προσευχής αυτής ο Θεός ενίσχυσε τους αγίους πατέρες της Συνόδου και τους έκανε ατρόμητους υπερασπιστές της αλήθειας, νικητές στις αμφισβητήσεις και την κακία ανθρώπων και δαιμόνων. Να, πως αρχίζει η προσευχή αυτή:

«Ταύτα ελάλησεν ο ᾿Ιησούς, και επήρε τους οφθαλμούς αυτού εις τον ουρανόν και είπε· πάτερ, ελήλυθεν η ώρα· δόξασόν σου τον υιόν, ίνα και ο υιός σου δοξάση σε» (Ιωάν. ιζ’ 1).Όλα όσα δίδαξε ο Κύριος στους ανθρώπους, τα είχε εφαρμόσει ο ίδιος. Είχε διδάξει τους ανθρώπους πως να προσεύχονται: «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς…» (Ματθ. στ’ 9)….

Υπάρχουν γονείς που ζητούν μεγαλύτερη δόξα απ’ αυτήν που τους δίνουν τα παιδιά τους; Η μεγαλύτερη χαρά του Κυρίου είναι να δοξάζεται από τα παιδιά Του, τους πιστούς οπαδούς Του.
«Και ουκέτι ειμί εν τω κόσμω, και ούτοι εν τω κόσμω εισί, και εγώ προς σε έρχομαι. πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου ω δέδωκάς μοι, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς» (Ιωάν. ιζ’ 11). Γιατί λέει ο Κύριος πως δεν είναι πιά στον κόσμο; Επειδή τελείωσε το έργο Του και τώρα πιά περιμένει να υποστεί το έσχατο και μέγιστο πάθος, να σφραγίσει το τελειωμένο έργο με το αθώο αίμα Του.

Προσέξτε με πόση αγάπη προσεύχεται για τους μαθητές Του! Καμιά μητέρα δεν θα προσευχόταν με τόση στοργή για τα παιδιά της. Πάτερ άγιε, τήρησον αυτούς. Τους αφήνει ως πρόβατα ανάμεσα σε λύκους. Αν δεν τους προστάτευε κάποιο μάτι από τον ουρανό, θα τους είχαν κατασπαράξει όλους οι λύκοι. Τήρησον αυτούς εν τω ονόματί σου, ως γονιός, ως Πατέρας. Γίνου δικός τους Πατέρας, όπως είσαι και δικός Μου. Με την πατρική Σου αγάπη στήριξέ τους και προστάτεψέ τους από τους κακούς λύκους, οδήγησέ τους, ίνα ώσιν εν καθώς ημείς. Στην τέλεια αυτή ενότητα δεν θα δείς μόνο την πανίσχυρη δύναμη των πιστών, μα και τη δόξα του Θεού. Όπως ο Πατέρας κι ο Υιός έχουν την ίδια ουσία και διαφέρουν μόνο στα πρόσωπα, ας γίνει το ίδιο και στους πιστούς: πολλά και διάφορα τα πρόσωπα, αλλά ουσιαστικά ένας στην αγάπη, το θέλημα και το νου….

Αδελφοί μου! Σκεφθείτε πως ο Κύριος Ιησούς λίγο πριν από το θάνατό Του, εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια, σκέφτηκε και σας, προσευχήθηκε στον Θεό για σας! Εύχομαι η παντοδύναμη αυτή προσευχή να σας προστατεύει και να σας καθαρίζει από κάθε αμαρτία, να σας γεμίζει χαρά και να ενώσει τις καρδιές και τις ψυχές σας! Είθε και μείς να δοξολογούμε ενωμένοι τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, την ομοούσια και αδιαίρετη Τριάδα, τώρα και πάντα και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν!

Βρέθηκα να περπατώ μέσα στον παράδεισο… είπε ο άγιος Ανδρέας ο διά Χριστόν Σαλός. π. Σεραφείμ Ρόουζ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/02/19/%CE%B2%CF%81%CE%AD%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B1-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%8E-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CF%83/

Γίνε σαλός για μένα, για να σε αξιώσω πολλών αγαθών στη Βασιλεία μου. Από σήμερα είσαι δικός μου φίλος. Να αγωνίζεσαι τον καλόν αγώνα γυμνός και περιφρονημένος. Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός
https://iconandlight.wordpress.com/2021/05/27/%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5-%cf%83%ce%b1%ce%bb%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%b1%ce%be%ce%b9%cf%8e%cf%83%cf%89-%cf%80%ce%bf-2/Ἀπολυτίκια
Τὸ Ἀναστάσιμον. Ἦχος πλ. β´.

Ἀγγελικαὶ δυνάμεις ἐπὶ τὸ μνῆμά σου, καὶ οἱ φυλάσσοντες ἀπενεκρώθησαν· καὶ ἵστατο Μαρία ἐν τῷ τάφῳ, ζητοῦσα τὸ ἄχραντόν σου σῶμα. Ἐσκύλευσας τὸν ᾅδην, μὴ πειρασθεὶς ὑπ᾿ αὐτοῦ· ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ, δωρούμενος τὴν ζωήν. Ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα. Τῶν Πατέρων. Ἦχος πλ. δ´.

Ὑπερδεδοξασμένος εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ φωστῆρας ἐπὶ γῆς τοὺς Πατέρας ἡμῶν θεμελιώσας, καὶ δι᾿ αὐτῶν πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν, πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας· πολυεύσπλαγχνε, δόξα σοι.

Καὶ νῦν. Τῆς ἑορτῆς. Ἦχος δ´.

Ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, χαροποιήσας τοὺς Μαθητάς, τῇ ἐπαγγελίᾳ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, βεβαιωθέντων αὐτῶν διὰ τῆς εὐλογίας, ὅτι σὺ εἶ ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ λυτρωτὴς τοῦ κόσμου.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀνδρέου Σαλοῦ
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Μωρίαν ἑκούσιον διὰ Χριστὸν τὸν Θεόν, ἐπόθησας Ὅσιε, τὸν σοφιστὴν ἀληθῶς, μωράνας καὶ ἤνυσας, μέσον πολλῶν θορύβων, τὸν ἀγῶνα Ἀνδρέα· ὅθεν σε ὁ Δεσπότης, Παραδείσου πρὸς πλάτος, ἐσκήνωσε πρεσβεύειν ὑπὲρ τῶν τιμώντων σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου Ἀνδρέου Σαλοῦ.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Τὸν μωραῖς προσποιήσεσι καὶ σαλότητι, καθυποτάξαντα πάθη τὰ ψυχοκτόνα σαρκός, καὶ συντρίψαντα μισόκαλον τὸν δόλιον, ὡς θείου Πνεύματος ναὸν καὶ ὁσίων ἀσκητῶν, τιμήσωμεν λαμπηδόνα, σοφὸν Ἀνδρέαν, πρεσβείας αὐτοῦ πρὸς Κύριον αἰτούμενοι.

Ἀπολυτίκιον τῆς ὁσίας Ἑλένας Μαντούροβα τοῦ Ντιβέεβο.
Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα· λαβοῦσα γὰρ τὸν Σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καὶ πράττουσα ἐδίδασκες ὑπερορᾶν μὲν σαρκὸς παρέρχεται γάρ, ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου· διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται Ὁσία Ἑλένη τὸ πνεῦμά σου.

Ἀπολυτίκιον τῆς ἁγίας Ἑλικωνίδος
Ἦχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Ἐν Κορίνθῳ ἐνθέως ἀγωνισάμενοι, Ἑλικωνὶς μακαρία σὺν Ἀλεξάνδρῳ κλεινῷ, τὸν ἀντίπαλον ἐχθρὸν κατεπαλαίσατε, καὶ τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ, μετασχόντες ἐν χαρᾷ, ὡς Μάρτυρες ἀληθείας, ἐκδυσωπεῖτε ἀπαύστως, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Τοῦ Παύλου συνέκδημοι, καὶ συνεργοὶ ἱεροί, σαφῶς ἀνεδείχθητε, ἀκολουθοῦντες αὐτῷ, Ἀπόστο‐ λοι ἔνδοξοι. Ὅθεν ἡ ἐν Κορίνθῳ, τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, πάντας ἡμᾶς γεραίρει, ὡς κοινοὺς εὐερ‐ γέτας, πρεσβεύοντας τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Εὐτυχοῦς.
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.

Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες, θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, ἱερομάρτυς Εὐτυχές. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὡς εὐτυχήσας ἀρετῶν ταῖς ἰδέαις, τῆς τῶν Μαρτύρων εὐκληρίας μετέσχες, ἱερομάρτυς ἔνδοξε παμμάκαρ Εὐτυχές· σὺ γὰρ τῷ Θεῷ ἡμῶν, καθαρῶς ὑπουργήσας, αἵμασιν ἐφοίνιξας, τὴν ἁγίαν στολὴν σου, μεθ᾿ ἧς Χριστῷ καὶ νῦν ἱερουργῶν, ἀεὶ δυσώπει, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ.
Ἦχος α΄.Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Ἀρετῶν σὺ δοχεῖον ἀνεδείχθης, θεόληπτε, καὶ τοῦ Παρακλήτου ἡ Χάρις, τῇ ψυχῇ σου ἐνῴκησε· ἁπλότητι τρόπων καὶ στοργῇ, τὰ πλήθη προσῆγες τῷ Θεῷ, καὶ τῆς Χάριτος τοὺς τρόπους, τοῖς ἀγνοοῦσι Πάτερ Σεραφεὶμ διεσάφησας. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Θεῷ, δόξα τῷ σὲ χαριτώσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σε ἡμῖν, θεῖον διδάσκαλον.

Ἀπολυτίκιον Ἱερομάρτυρος Ἀρσενίου Βεροίας. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Θεῖος πρόεδρος, Βεῤῥοίας ὤφθης, καὶ ἑδραίωμα, τοῦ σοῦ ποιμνίου, Ἱερομάρτυς θεόφρον Ἀρσένιε· ὡς ὑπὲρ ταύτης οὖν χαίρων ἠγώνισαι, πάσης αὐτὴν διαφύλαττε θλίψεως, Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν αἰτούμενος, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. (Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ἱεράρχης ἐδείχθης Χριστοῦ θεόληπτος, ἱερατεύσας ὁσίως τῷ ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ Μαρτύρων κοινωνὸς Πάτερ γενόμενος, κατεπάτησας στεῤῥῶς, τοῦ ἐχθροῦ τὰς μηχανὰς ἀθλήσει σου τῇ ἁγίᾳ διό σε Χριστὸς ὁ Λόγος, λαμπρῶς ἐδόξασεν Ἀρσένιε.

iconandlight.wordpress.com