Βρίσκομαι στο καλύβι του Αγίου γέροντα Παϊσίου.
Οκτώβρης του 1993. Είμεθα δώδεκα άτομα.
Όλοι κάθισαν στα κούτσουρα και στην πεζούλα.
Για να μην έχω πλάτες στους άλλους πήρα ένα κούτσουρο και το έβαλα δίπλα στην πόρτα.
Ο άγιος Γέροντας μας έδινε συμβουλές και ρώτησε μία ομάδα τι κάνει η Δράμα! Κάποια στιγμή σηκώνεται, ψάχνει στις τσέπες του για το κλειδί. Η πόρτα αυτή άνοιγε με κλειδί.
Η πόρτα της κυρίας εισόδου του καλυβιού άνοιγε με κλειδί και χερούλι.
Δεν βρήκε το κλειδί στις τσέπες του, γυρίζει πλάτη στους υπολοίπους ένδεκα προσκυνητές και μπροστά μου έβλεπα μόνον εγώ σταυρώνει την πόρτα και ακούγεται ένα κλι κλάκ και ανοίγει η πόρτα μόνη της!
θαύμα- σα.
Σε λίγο ο Άγιος γέροντας βγαίνει με μια χούφτα κομποσχοίνια.
Για να δούμε λέγει, τα πέτυχα;
Μας μετράει και λέγει 12 είσαστε.
Να δούμε , μας τα μοιράζει και ήταν ακριβώς δώδεκα!
Μέγας! Πραγματικά Μέγας!
Δι΄ευχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου