**Μέσα ἀπὸ τὰ μάτια τῶν Ἁγίων Χρυσοστόμου – Βασιλείου – Σωφρονίου**

 

Ἀδελφοί,

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος βλέπει ἐδῶ τὸ θαῦμα τῆς θείας μεταμορφώσεως. «Τέκνα φωτός», λέγει, «γινόμαστε ὅταν ἡ χάρις καταυγάζει τὴν ψυχήν· καὶ ἡ ψυχὴ ὅταν φωτισθῇ, οὐκέτι χωρεῖ τὰ ἔργα τοῦ σκότους».

Γι’ αὐτὸ καλεῖ τὸν πιστό νὰ μὴ συμβιβάζεται μὲ τὰ κρυφὰ καὶ ἀκαθάριστα, ἀλλὰ νὰ ἐλέγχει ὅχι μὲ θυμό, ἀλλὰ μὲ φωτισμό· ὅπως ὁ ἥλιος διώχνει τὸ σκοτάδι μὲ τὸ φῶς του.

Ὁ Μέγας Βασίλειος βλέπει στὴν προτροπὴ «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν» τὴν ἄσκηση τοῦ νου καὶ τῆς καρδίας.

«Ὁ χρόνος», λέγει, «δεν ἀνήκει σὲ σένα· σοφός εἶναι ἐκεῖνος ποὺ τὸν ἐπιστρέφει στὸν Θεό». Καὶ ἐπιμένει: ἡ νηφαλιότης,

ἡ προσευχή, ἡ διάκριση, εἶναι ἡ ἀληθινὴ σοφία. Ὅποιος ζεῖ μὲ σύννεση τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου γίνεται ἀνθρώπινο θυμιατό, ποὺ μοσχοβολᾷ ἁγιότητα μέσα στὸν κόσμο.

Ὁ Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ βλέπει σ’ αὐτὴν τὴν περικοπὴ τὸ δράμα καὶ τὴ δόξα τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως.

«Ἔγειρε ὁ καθεύδων» εἶναι γι’ αὐτὸν ἡ μεγάλη ἀνάσταση τῆς ψυχῆς· ὅχι μιὰ φορά, ἀλλὰ κάθε μέρα, κάθε ὥρα. Ὁ χριστιανός, λέγει, ζεῖ μέσα σὲ ὁριακὲς στιγμές· ἡμέραι πονηραί, ἀλλὰ καὶ χάρις ἀπερίγραπτος. Κι ὅταν ὁ ἄνθρωπος γεμίζει μὲ Πνεῦμα Ἅγιο, ἡ προσευχή του γίνεται μέλος ἀθόρυβο, ἕνας ψαλμὸς ποὺ ἀνεβαίνει ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς.

Συμπέρασμα ἀγιοπατερικό

Τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἰδέα, εἶναι ζωή. Ἔργον μας εἶναι:

νὰ βαδίζουμε ὡς φωτεινὰ τέκνα (Χρυσόστομος),

νὰ φυλάμε καὶ νὰ ἁγιάζουμε τὸν χρόνο μας (Βασίλειος),

νὰ ξυπνᾶμε ἀπὸ τὸν πνευματικὸ ὕπνο καὶ νὰ γεμίζουμε μὲ Πνεῦμα Ἅγιο (Σωφρόνιος).

Καὶ τότε, ὅπως ὑπόσχεται ὁ Ἀπόστολος,

ὁ Χριστὸς ἐπιφαύσει ἐφ’ ἡμᾶς,

καὶ ἡ καρδιά μας θὰ γίνει ψαλμὸς ζωντανός στὸν Κύριο.

 

Σπυρίδων Αρχιμανδριτης Σπυριδων Κάντας