Μένω κατάπληκτος καὶ θαυμάζω τὸ μεγαλεῖο τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Μυστηρίων καὶ τὴν ἰδιότητά τοὺς νὰ παρέχουν ζωή.
Ὑπῆρχε κάποια γριούλα, ποῦ εἶχε αἰμὸπτυση καὶ εἶχε ὁλότελα ἐξασθενίσει, γιατί δὲν ἔπαιρνε τροφή. Χάρη στὴ Θεία Μετάληψη τῶν Ἄχραντων τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων, μὲ τὰ ὅποια τὴν κοινώνησα, ἂρχισε νὰ ἀναρρώνει τὴν ἴδια ἐκείνη ἥμερα. Κάποια νεαρή γυναῖκα, ποῦ πλησίαζε ν’ ἀποθάνει, κοινώνησε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια καὶ ἀμέσως μετά, τὴν ἴδια ἐκείνη ἥμερα, ἄρχισε νὰ ἀναρρώνει, νὰ τρώγει, νὰ πίνει καὶ νὰ ὁμιλεῖ, ἐνῷ προηγουμένως, εὑρισκόμενη σχεδὸν σὲ αμνησία, παράδερνε ἔντονα καὶ δὲν ἔτρωγε οὔτε ἔπινε ὁτιδήποτε. Δόξα στὰ ζωοποιὰ καὶ φρικτὰ Σοῦ Μυστὴρια Κύριε.
Ὅλοι ἐσεῖς, ποῦ κοινωνεῖτε τὰ ἅγια Ἄχραντα τοῦ Θεοῦ Μυστήρια νὰ δοκιμάζετε τὸν ἑαυτό σας γιὰ νὰ βλέπετε καὶ πῶς ἐνώνεστε μὲ τὸν Κύριο, ἂν δηλαδὴ ἅξια κοινωνεῖτε. Τί παρρησία ἔχετε πρὸς τὸν Κύριο καὶ τὴ Θεοτόκο! Τί καθαρότητα πρέπει νὰ ἔχετε, τί πραότητα, ταπείνωση καὶ ἀκακία! Τί ἀπάθεια πρὸς τὰ γήινα! Καὶ τί φλογερὸ πάθος γιὰ τὶς οὐράνιες τὶς καθαρότατες καὶ αἰώνιες ἡδονὲς καὶ ἀπολαύσεις!
Οἱ ἄνθρωποι, στὴ διάρκεια ὁλόκληρης τῆς γήινης ζωῆς τους, ἀναζητοῦν τὰ πάντα, ἕκτος ἀπὸ τὸ Ζωοδότη Χριστὸ γι’ αὐτὸ καὶ δὲν ἔχουνε πνευματικὴ ζωή, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι παραδομένοι σὲ κάθε λογῆς πάθη, στὴν ἀπιστία, τὴν ὀλιγοπιστία, τὴν ἰδιοτέλεια, τὸ φθόνο, τὸ μῖσος, τὴ δίψα γιὰ τὶς γήινες τιμὲς καὶ τὶς ἡδονὲς ἀπὸ τὰ φαγητὰ καὶ τὰ ποτά. Μονάχα στὸ τέλος τῆς ζωῆς τους ἀναζητοῦν τὸ Χριστό —στὴ θεία Μετάληψη— κι αὐτό, ἄλλοτε ἀπὸ κάποια ἀνάγκη κι ἂλλοτε ἀπὸ κάποια συνήθεια ἤδη ἀποδεκτὴ ἀπὸ ἄλλους ἀνθρώπους.
Ω, Χριστὲ Θεέ, Ζωὴ καὶ Ἀνάσταση μας! Μέχρι ποιοῦ σημείου γίναμε ματαιόδοξοι, μέχρι ποιοῦ βαθμοῦ τυφλωθήκαμε! Τί ὅμως θὰ μᾶς συνέβαινε, ἂν Σὲ ἀναζητούσαμε, ἂν Σὲ εἴχαμε μέσα στὴν καρδιά μας; Ἡ γλῶσσα εἶναι ἀνίκανη νὰ ἐκφράσει τὴ μακαριότητα, ποῦ γεύονται ὅσοι Σὲ ἔχουν μέσα στὶς καρδιές τους. Γι’ αὐτούς, Κύριε, Ἐσὺ εἶσαι καὶ στερεή, ὑγιὴς βρώση καὶ ἀνεξάντλητη πόση καὶ ἔνδυμα φωτεινὸ καὶ ὁ ἥλιος καὶ «ἡ εἰρήνη… ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν» (Φλπ. 4,7), ἡ χαρὰ ἡ ἄφραστη καὶ τὸ καθετί. Μαζί Σου, Κύριε, σὰν εἴμαστε, ὅλα τὰ γήινα εἶναι τέφρα, εἶναι φθαρτά.
Νοιώθω ὡραῖα νὰ προσεύχομαι γιὰ τοὺς συνανθρώπους μου, ὅταν κοινωνήσω ἄξια, δηλαδὴ ἐνσυνείδητα καὶ μὲ πλήρη ἐπίγνωση τότε ὁ Πατέρας, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ Θεός μου εἶναι μέσα μου κι ἔχω ἀπὲναντί Τοῦ μεγάλη παρρησία. Ὁ Βασιλέας τῶν ὅλων εἶναι τότε μέσα μου, σὰν σὲ οἰκητήριό Του. Ζητεῖς τότε ὅ,τι θέλεις: «Πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα», εἶπε ὁ Κύριος, «καὶ μονὴν παρ’ αὐτῷ ποιήσομεν» (Ἰωάν. 14,23)
«Ὁ ἐὰν θέλητε», εἶπε ἀκόμα ὁ Κύριος, «αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται ὑμῖν» (Ἰωάν. 15,7). Ἀνοίγουμε στοὺς ἄλλους τὴ θύρα εἰσόδου στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μέσῳ τοῦ Βαπτίσματος· κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲ θὰ εἰσέλθουμε σ’ αὐτή; Καθαρίζουμε τοὺς ἄλλους μὲ τὴ μετάνοια καὶ προσευχόμαστε γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους· κι ἐμεῖς μήπως δὲ θὰ λάβουμε ἅφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας; Ἑνώνουμε τοὺς ἄλλους μὲ τὸ Χριστὸ στὸ ἅγιο Μυστήριο τῆς Θείας Μεταλήψεως κι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μήπως δὲ θὰ ἑνωθοῦμε μαζὶ Τοῦ «ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἠμερα τῆς Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ»;
Στὸ ἅγιο Χρῖσμα μεταδίδουμε στοὺς ἄλλους τη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποῦ τοὺς ἐνισχύει καὶ τοὺς αὐξάνει πνευματικὰ· ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μήπως δὲ θὰ λάβουμε ἰσχὺ καὶ δύναμη, ἀπὸ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα καὶ δὲ θ’ αὐξὴσουμε τὰ πνευματικά μας χαρίσματα; Ἀληθινά, ἐλπίζουμε στερεὰ νὰ λάβουμε τὰ ἐπηγγελμένα ἀγαθὰ κατὰ τὴ Χάρη, τὸ ἔλεος καὶ τὴ φιλανθρωπία τοῦ Σωτῆρα μας Θεοῦ. Εἴθε δὲ ὅλοι νὰ τὰ λάβουν! Μόνο, νὰ μὴ παραδινόμαστε στὴ ραθυμία καὶ τὴν ἀκηδία «καὶ τῆς σὰρκός πρόνοιαν μὴ ποιῶμεν εἰς ἐπιθυμίας» (πρβλ. Ρμ. 13,14) · ἂς ἔχουμε «τὸ μυστήριο τῆς πίστεως ἐν καθαρὰ συνειδήσει» (Α’ Τίμ. 3,9) κι ἂς προκύπτουμε στὴν ἀγᾶπη πρὸς τὸ Θεὸ καὶ τὸν πλησίον.
Σ’ εὐχαριστῶ, Κύριε, γιατί μοῦ χαρίζεις νέα ζωὴ κάθε φορὰ ποὺ μὲ δάκρυα μετάνοιας καὶ εὐχαριστίας τελῶ τὴ Θεία Λειτουργία καὶ κοινωνῶ τὰ Ἄχραντα καὶ Ζωοποιὰ Σοῦ Μυστήρια. Στὰ ἅγια Σοῦ Μυστήρια ὀφείλω την ὡς τώρα παράταση τῆς ὕπαρξης μου, τὴν καθαρότητα τῶν τρίβων μου καὶ τὸ καλὸν ὄνομα ἀνὰμεσα στὸ λαό Σου. Γι’ αὐτὸ τὸ λόγο, ἂς ἁγιάζεται ὅλο καὶ περισσότερο τὸ Ὄνομὰ Σοῦ τὸ μέγα μέσα μου καὶ μέσα σ’ ὅλο τὸ λαό Σου, ποῦ φέρει τὸ Ὄνομὰ Σοῦ τὸ ἅγιο, ἀλλὰ καὶ σ’ ὅλο τὸν κόσμο Σου· ἂς ἔλθει ἢ Βασιλεία Σου, Βασιλεία δικαιοσύνης, εἰρήνης καὶ χαρᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἂς ἔλθει σ’ ὅλων μας τὶς καρδιές, καθώς Σὺ εἶπες: «Ἔνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονται μοὶ εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας» (πρβλ. Β’ Κόρ. 6,16-18 καὶ Λευΐτ. 26,12′ Ἰερ. 3,19)
Ἁγ. Ἰωάννου Κρονστάνδης-Μετάνοια καὶ Θεία Μετάληψη (ἐκδ.Τήνος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου