Χρυσό, λίβανο και σμύρνα Του προσφέραμε κι εκείνος μας ανταπέδωσε τη Βασιλεία των Ουρανών - Η Βηθλεέμ άνοιξε τη νέα Εδέμ.
Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης.
«Τὴν Ἐδὲμ Βηθλεὲμ ἤνοιξε, δεῦτε ἴδωμεν, τὴν τρυφὴν ἐν κρυφῇ εὕρομεν, δεῦτε λάβωμεν, τὰ τοῦ Παραδείσου ἔνδον τοῦ Σπηλαίου».
Η Βηθλεέμ άνοιξε νέα Εδέμ, ελάτε να δούμε την κρυμμένη απόλαυση που βρήκαμε, ελάτε να λάβουμε τα δώρα του Παραδείσου μέσα στο Σπήλαιο.
Αυτό είναι ένα μόνο μικρό διαμάντι από τον θησαυρό των υπέροχων ύμνων των Χριστουγέννων. Παραδοσιακά έχουμε ταυτίσει τα Χριστούγεννα με την ανταλλαγή δώρων, ως μια μίμηση των Μάγων που πρόσφεραν χρυσό, λίβανο και σμύρνα στον νεογέννητο Χριστό, αλλά και ως τιμή στις δωρεές και τις αγαθοεργίες που ευσπλαχνικά σκόρπιζε παντού ο Μέγας Βασίλειος.
Όλα τα δώρα που ανταλλάσσουμε, όλες οι ελεημοσύνες και οι καλοσύνες των ημερών, είναι μια ελάχιστη ανταπόδοση στο μέγα δώρο που έλαβε ο κόσμος. Ο Χριστός στη Βηθλεέμ δεν ήρθε για να λάβει, αλλά για να γίνει εκείνος ο ίδιος το ατίμητο δώρο που ετοιμάστηκε προαιωνίως για τη σωτηρία μας. Φέρνει μαζί του όλα τα δώρα του Παραδείσου και γίνεται αγγελιοφόρος της Βασιλείας με διαθήκη αίματος. Έρχεται να υπηρετήσει το ξεπεσμένο ανθρώπινο γένος συμπτύσσοντας την άφατη δόξα του στο δικό μας σάρκινο κουκούλι.
Τα Χριστούγεννα δεν έχουν να κάνουν με τα εφήμερα υλικά δώρα που θα λάβουμε, αλλά με το ατελεύτητο δώρημα που ανέτειλε «εν φάτνη των αλόγων». Ο Θεός – Λόγος άνοιξε τα μάτια του δίπλα στα άλογα ζωντανά και η λογική της μεγαλειότητάς του, συνετρίβη στην υπέρλογη ταπεινότητα.
Η Βηθλεέμ άνοιξε τη νέα Εδέμ. Άνοιξε τη θύρα του Παραδείσου και έγινε το πρώτο ρήγμα του Άδη που συνεθλίβη ολοκληρωτικά με την Ανάσταση. Εκεί στην άκρα ταπείνωση μιας φτωχικής στάνης γεννήθηκε ο νέος Αδάμ, ο Χριστός, που θα αποκαταστήσει την παρακοή με την τέλεια υπακοή στον Θεό Πατέρα. Στην αγιασμένη αυτή φάτνη έχουμε μια γέννηση και έναν «θάνατο». Πεθαίνει ο παλαιός «Αδάμ» μαζί με τον παλαιό άνθρωπο (τον «παλιάνθρωπο»), στερνή ανάσα ενός γένους που νοσεί από τα οψώνια της αμαρτίας, τον θάνατο.
Ο αδαμιαίος θρήνος παύει διαπαντός και η εναγώνια σιγή της πλάσης κομματιάζεται από το αγγελικό ανάκρουσμα: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκίας». Αυτή η πετρώδης και άβολη φάτνη μετουσιώνεται με τη θαλπωρή του εξαγιασμού, γεννά τη σωτηρία μας και γίνεται παραδεισένιο παλάτι. Όπως στη φάτνη έτσι και στην εκκλησία, δεν θα βρεις ανέσεις για να γεννηθεί ο Χριστός μέσα σου αλλά θα θάψεις το θέλημά σου σε μια οπή της γης, θα βαδίσεις κακοτράχαλους δρόμους αγώνα, θα γίνεις αθέατος για τον κόσμο αλλά γνώριμος στη θωριά του Θεού, θα νιώσεις τον Ηρώδη κάθε εποχής να σε καταδιώκει, αλλά θα έχεις το άστρο του Ευαγγελίου να φωτίζει τα βήματά σου.
Τα Χριστούγεννα είναι μια «κρυμμένη» απόλαυση του πνεύματος, φανερωμένη σε κάθε άνθρωπο, αλλά αποκεκαλυμμένη μόνο σε ευσεβείς υπάρξεις που χτυπά παλμός φιλότιμου στην καρδιά τους. Αυτά τα δώρα του Παραδείσου που φανερώθηκαν στην ταπεινή Βηθλεέμ, είθε να τέρψουν τις ψυχές όλων μας με πίστη, ελπίδα και ευωδία αιωνιότητας. Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου