Ὁ λαὸς ἵσταται διὰ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Συναξαρίου.
Συναξάριον
Τῇ ΚΔʹ (24ῃ) τοῦ μηνὸς Δεκεμβρίου, μνήμη τῆς ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Εὐγενίας τῆς Ῥωμαίας, καὶ τῶν σὺν αὐτῇ. (262)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ἡ ἁγία μάρτυς Βασίλλα, ἡ συμμαρτυρήσασα τῇ ἁγίᾳ Εὐγενίᾳ, ξίφει τελειοῦται. (262)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ ὁ ἅγιος μάρτυς Φίλιππος, ὁ πατὴρ τῆς ἁγίας Εὐγενίας, ξίφει τελειοῦται. (262)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ ἅγιοι Πρῶτας καὶ Ὑάκινθος, οἱ εὐνοῦχοι καὶ συνασκηταὶ τῆς ἁγίας Εὐγενίας, ξίφει τελειοῦνται. (262)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν Ἁγίων ἐνδόξων μαρτύρων Σωσσίου καὶ Θεοκλέους. (~286-305)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Βιτιμίων, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται.(ε´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος Ἀφροδίσιος, μαθητὴς τοῦ Ὁσίου Σάββα, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (Ϛ´ αἰ.)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἀντίοχος συγγραφεὺς τοῦ Πανδέκτου, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦται. (635)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Νικολάου μοναχοῦ, τοῦ ἀπὸ στρατιωτῶν καὶ διήγησις ὠφέλιμος. (~802-811)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Λουκιανοῦ, Μετροβίου, Παύλου, Ζηνοβίου, Θεοτίμου καὶ Δρούσου, ἐν Τριπόλει τῆς Λιβύης ἀθλησάντων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Γρηγορίου τοῦ ἐν Σπολέτῳ (Spoletium) ἀθλήσαντος ἐπὶ Μαξιμιανοῦ Ἡρακλέους. (304)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Δελφίνου ἐπισκόπου Βουρδιγάλων (Bordeaux), ἀκαμάτου πολεμίου τῆς αἱρέσεως τοῦ Πρισκιλλιανισμοῦ. (404)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας Ταρσίλης (Tarsila), θείας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Διαλόγου, ἐγκλείστου ἀσκητρίας ἐν τῷ πατρικῷ αὐτῆς οἴκῳ. (581)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Ἄχμετ τοῦ καλλιγράφου, ξίφει τελειωθέντος ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 1682ῳ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου Ἀγαπίου τοῦ Νέου. 1812)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, κοίμησις τῆς ὁσίας Ἀναστασίας Ἀντρέγιεβνας (Andreeva) τοῦ Βλαντικαβκὰζ τῆς διὰ Χριστὸν σαλῆς (1932, τιμᾶται τὴν 1ῃ Μαρτίου)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Βασίλειος Λυμπρίτης, ἐν Ἀθήναις (Δεκέμβριος, +1944) [Σφαγιασθεὶς ὑπό τῶν ἀθέων κομμουνιστῶν]
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες καὶ Ὁμολογητές: Νικόλαος (Βινογκράντοφ, 1937), Ιωάννης (Bogoyavlensky, 1941) εν Κόμι, Μιχαήλ Αλμπίτσκι, Ναταλία Λαριόνοβα, Ξένια (Σεμένοβα), Παρασκευά (Βεσελκόβα), Θεοδόσιος (Smaga) Κίεβο-Πετσέρσκ Λαύρας 1946, ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπό τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.
Στίχοι ·
Στεφθεῖσα πρῶτον τοῖς πόνοις, Εὐγενία,
Βαφὴν ἐβάψω δευσοποιὸν ἐκ ξίφους.
Τέτλαθι Εὐγενίη ξίφος εἰκάδι ἀμφὶ τετάρτῃ.
Στίχ. · Κανὼν πρόκειται σωφρονοῦσιν ἐν βίῳ,
Ὁ Νικολάου σωφρονέστατος βίος.
Στίχ. · «Πάντων μεγίστη πίστις Ἰησοῦ πέλει»,
Ἀχμέτ, βοήσας, πάμμεγα στέφος δέχῃ.
Όσιος Πορφύριος και η Eπίσκεψη της Θείας Χάριτος
Παραμονές Χριστουγέννων ’93. Ευρισκόμουν σε κατάσταση πολύ δύσκολη. Σωματικές ασθένειες και φρικτοί πόνοι, εξεγέρσεις των παθών, πόλεμος του πονηρού και μέσω ανθρώπων.
Λέγω «Χριστέ μου, τι Χριστούγεννα θα κάνω εφέτος…».
Και επικαλέστηκα τον Γέροντα [τον όσιο Πορφύριο]. (Λίγο πριν φύγει μου είπε: «Να με επικαλείσαι»).
Το βράδυ της 22ας Δεκεμβρίου μόλις μπόρεσε λίγο να με πάρει ο ύπνος, ήλθε.
Στην αρχή νόμισα ότι ζούσε ακόμη, βρισκόταν σ’ αυτή τη ζωή και μου λέει:
– Έλα να με πας μια βόλτα.
Τον παίρνω αγκαζέ και αντί να τον πάω, με πήγε.
Ήμασταν μαζί, έτσι νομίζω, όλη τη νύχτα. Ταξιδέψαμε σε πολλά μέρη, ήλθαμε και στο Μοναστήρι [το Μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήριος που ίδρυσε ο όσιος Πορφύριος στο Μήλεσι], πήγαμε και στα παιδιά.
Την άλλη μέρα το πρωί φύγαν όλα, θλίψεις, μελαγχολίες, στενοχώριες, λογισμοί, φύγαν όλα και ήλθε η γαλήνη, η ειρήνη, η χαρά, οι καλοί λογισμοί, λογισμοί ταπεινοί και συγχωρητικοί για όλους και για όλα και προ πάντων η χάραξη της παραπέρα μοναχικής μου πολιτείας.
Ήταν επίσκεψη της Θείας Χάριτος διά του Γέροντος Πορφυρίου.
Έτσι μου είπε ο διακριτικός Πνευματικός μου…
Από τον συλλογικό τόμο, «Θαυμαστά γεγονότα και συμβουλές του Γέροντος Πορφυρίου», έκδοση η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος.
***
Η θεία ελεημοσύνη…
Ένα θαυμαστό περιστατικό που συνέβη τα Χριστούγεννα του 1987.
Δεκέμβριος του ’87… Περπατά στο δρόμο ένας χριστιανός. Έξω από μια εκκλησία ένας ζητιάνος σχεδόν γυμνός, παραμονές των εορτών, χειμώνας, σαρακοστή Χριστουγέννων είπαμε, το κρύο τσουχτερό, κρυώνει.
Τον βλέπει ο χριστιανός, τον λυπάται, βγάζει από πάνω του το μάλλινο χοντρό σακάκι και το βάζει στο ζητιάνο. Ευχαριστώ του λέει εκείνος και απλώνει ο ζητιάνος το χέρι και του δίδει ένα κομμάτι αντίδωρο τυλιγμένο σ’ ένα χαρτί.
Το πήρε γεμάτος απορία και όπως ήταν νηστικός το έφαγε…
Ω, τι ήταν αυτό! Τι θεία ευφροσύνη ήταν αυτή! Τι αγαλλίαση! Πλημμύρισε ολόκληρος! Όλο του το σώμα άστραψε σαν το φως! Και ας μην είχε ούτε καν ήλιο. Και από υπερακατάληπτον ευωδίαν…
Ένοιωσε νέος άνθρωπος, σα να πετά, αλλιώτικος, όλα του γύρω άλλαξαν, έγιναν πανέμορφα, όλοι του οι άνθρωποι του φαινόταν όμορφοι, ήθελε να τους αγκαλιάσει, να τους βάλει μέσα στην καρδιά του, τα σπίτια, τα μάρμαρα, οι δρόμοι, τα αυτοκίνητα, το καυσαέριο, τα πάντα, όλα άστραφταν, άστραφταν από αγάπη…
Έμεινε ακίνητος για πολλή ώρα, ποιος ξέρει πόσην ώρα, απολαμβάνοντας αυτή τη θεία δωρεά… Τελικά γύρισε προς το ζητιάνο… Έλειπε!… Και στη θέση του ζητιάνου ήταν ριγμένο το σακάκι. Το πήρε, το αγκάλιασε σφιχτά…
Για μια βδομάδα δεν έφαγε ούτε μια μπουκιά ψωμί… Δεν ήπιε ούτε μια σταγόνα νερό… Μόνον κάθε πρωί κοινωνούσε, χωρίς να παίρνει αντίδωρο.
Τον είχε υπερχορτάσει η ελεημοσύνη… Η θεία ελεημοσύνη…
Ο χριστιανός αυτός που έλαβε τόσο πλούσια την θεία δωρεά, δεν ήτο ούτε θρησκόληπτος, ούτε πλανεμένος. Αντιθέτως μάλιστα δεν είχε καμιά σχέση με την Εκκλησία. Τριάντα τουλάχιστον χρόνια είχε να κοινωνήσει. Για εκκλησιασμό δεν πήγαινε παρά μόνο σε γάμους, βαπτίσεις, μνημόσυνα και λοιπά. Αδιάφορος και καμιά φορά και πολέμιος της Εκκλησίας και του κλήρου. Κανέναν επαίτη δε βοηθούσε ποτέ, διότι τους θεωρούσε απατεώνες και επαγγελματίες.
Αλλά η εσωτερική παρόρμησις να βγάλει το σακάκι του και να τυλίξει τον γυμνό, ήτο άνωθεν, δεν μπορεί μέχρι σήμερα να την ερμηνεύσει. Αλλά ανταποκρίθηκε θετικά.
Ήτο γι’ αυτόν η κλήσις για τον αναβαπτισμό του…
Ήτο η δική του Πεντηκοστή, η δική του Δαμασκός… (= Σε αυτή την πόλη έλαβε χώρα η μεταστροφή και θεία κλήση του αποστόλου Παύλου από διώκτη σε χριστιανό με την όραση του ακτίστου φωτός και την προσωρινή του τύφλωση.)
Όταν πήρε το σακάκι, το κράτησε σφιχτά επάνω του. Τέτοια δύναμη έπαιρνε απ’ αυτό, σαν να ήταν ο χιτώνας του Κυρίου… Μετά την εξομολόγηση και τον κανόνα που πήρε, ζει με φόβον Θεού και ποιος ξέρει αν δεν προβάλλει ο Θεός δια μέσω αυτού έναν νέον απόστολο του Ευαγγελίου του, έναν νέον ομολογητή και μάρτυρα.
Αδελφοί μου, θα πω τον λόγον του Κυρίου, της Αγίας Γραφής: Ελεείτε χριστιανοί, ελεείτε… Πάντοτε έλεος με αγάπη. Με όποιον τρόπον θέλετε. Αλλά πάντα με αγάπη… Αμήν, γένοιτο. Είθε ο Θεός να δώσει σε όλους εμάς και στον καθένα χωριστά με όποιο μέσον και με όποιο τρόπο θελήσει Εκείνος.
Να γίνει σάς εύχομαι η ψυχή σας χωρητικό δοχείο της χάριτος… Αμήν. Αμήν για πάντα…
πατρός Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
***
Τα Χριστούγεννα των δύο ληστών
Κωνσταντίνου Γανωτή
Μια μέρα, ήταν παραμονή Χριστουγέννων, δυο κυνηγοί ξεκίνησαν μέσα στο κρύο του χειμώνα, για να πάνε στο βουνό να σκοτώσουν κανένα αγριογούρουνο. Πήγαιναν και οι δύο καβάλα στ’ άλογα τους και είχαν τα ντουφέκια τους κρεμασμένα στον ώμο τους κάτω απ’ τις κάπες..Όταν είχαν περάσει τον κάμπο και μπήκανε στο λόγγο, είχαν το νού τους εδώ κι εκεί μήπως και ιδούν κανένα αγρίμι.Αντί για αγρίμι όμως την ώρα που περνούσαν ένα στενό πέρασμα δύσκολο, ξεπετιούνται μπροστά τους μέσ’ απ’ τους θάμνους δυο ληστές. Βαστούσαν στα χέρια τους από ένα μεγάλο μαχαίρι και φώναξαν άγρια:
-Πετάξτε μας γρήγορα τα κεμέρια σας και γυρίστε πίσω, αν θέλετε τη ζωή σας.
Οι κυνηγοί μας ταχασαν στην αρχή με το αναπάντεχο γεγονός και κοιτάχτηκαν. Με το βλέμμα όμως συννενοήθηκαν μεταξύ τους και ανοίγοντας τις κάπες, για να ξεζωστούν τάχα τα κεμέρια τους, έβγαλαν τα ντουφέκια και στα έστρεψαν επάνω στους ληστές.
Τώρα ήρθε η ώρα να τα χάσουν οι ληστές, που νόμισαν πως οι κυνηγοί ήταν έμποροι, που γύριζαν από κάποιο παζάρι με τις εισπράξεις τους.
-Πετάξτε κάτω τα μαχαίρια σας, γυρίστε μας τις πλάτες και προχωράτε, τους είπαν οι κυνηγοί.
Και εκείνοι έκαναν όπως τους είπαν. Οι κυνηγοί κατέβηκαν πήραν τα μαχαίρια από κάτω και τα πέρασαν στα ζωνάρια τους. Τότε πρόσεξαν ότι ο ένας ληστής έσερνε το πόδι του και περπατούσε δύσκολα.
Οι κυνηγοί είπαν τότε μεταξύ τους ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν το κυνήγι, αλλά έπρεπε να πάνε στο κοντινότερο χωριό, για να παραδώσουν τους ληστές.
Ο ένας ο κουτσός φαινόταν ότι θα έμενε στον δρόμο κι αν τον άφηναν μέσα στο χιόνι, την νύχτα θα πάγωνε ή θα τον τρώγαν τα αγρίμια.
Οι κυνηγοί κατάλαβαν ότι ήρθε η ώρα να κάνουν κάτι, που ταίριαζε με τη γιορτή, που ξημέρωνε. Κατέβηκαν και σήκωσαν τον ένα ληστή και τον φόρτωσαν στο ένα άλογο κι ο κυνηγός το αφεντικό του πήγαινε τώρα από πίσω περπατώντας.
Το χιόνι όμως έπεφτε τώρα πυκνό και τόπο να απαγκιάσουν δεν είχαν· έπρεπε το γρηγορότερο να φτάσουν στο χωριό, πριν να νυχτώσει.
Ο άλλος ληστής όμως κι αυτός, περπατούσε δύσκολα μέσα στο χιόνι και τους χασομερούσε. Γι’ αυτό τον έφεραν πίσω για να πατάει στα χνάρια του αλόγου και να μην κολλάνε τα τσαρούχια του στο χιόνι.
Κι ενώ περπατούσαν όσο μπορούσαν πιο γρήγορα,δεν έκοβαν δρόμο. Άρχισε να τους πιάνει φόβος ότι θ’ απομείνουν να πεθάνουν τη νύχτα μέσα στο χιόνι χριστουγεννιάτικα.
Τους πέρασε ο πειρασμός ν’ αφήσουν τους ληστές και να κόψουν δρόμο με τα άλογα τους, για να προλάβουν. Σκέφτηκαν όμως τι Χριστούγεννα θα έκαναν όσο θα σκέφτονταν αυτούς τους δυστυχείς να είναι τη νύχτα μέσα στο χιόνι και στους λύκους.
Όσο κι αν ήταν ληστές, δεν θάφηνε ο ένας τον κουτσό και να φύγει. Κι αν αυτοί, που ήταν ληστές, σκέφτονταν, είχαν φιλότιμο, εμείς που δεν είμαστε –κι είναι και Χριστούγεννα- να μην έχομε;
Κάποια στιγμή ο ληστής, που περπατούσε πίσω απ’το άλογο πατώντας στις πατημασιές του, παραπάτησε κι έπεσε πάνω στην ουρά του αλόγου. Το άλογο σκιάχτηκε, και του τινάζει μια κλωτσιά στο πρόσωπο. Αμέσως τον πήραν τα αίματα, κι έπεσε κάτω στο χιόνι.
–Αφήστε μας, αφέντες μου, εδώ να πεθάνομε και φύγετε να γλυτώσετε, είπε τότε ο χτυπημένος ληστής, που προσπαθούσε να σταματήσει τα αίματα με το χιόνι.
Οι κυνηγοί όμως δεν ήθελαν και δεν μπορούσαν να φανούν τόσο σκληροί και γι’ αυτό ανέβασαν τον χτυπημένο ληστή στο δεύτερο άλογο και συνέχισαν το δρόμο πίσω απ’ τα άλογα.
Έτσι λίγο πριν να νυχτώσει για τα καλά, έφτασαν στο χωριό και τότε σκέφτηκαν ότι δεν υπήρχε τόπος, για να καταλύσουν οι ληστές. Τους πήγαν ίσια στην εκκλησιά και τους κατέβασαν εκεί στο χαγιάτι και τους έβαλαν να καθήσουν στο πεζούλι.
Τους έφεραν και νερό, ψωμί και γάζες για το πρόσωπο του χτυπημένου. Ο παπάς τους είδε, κούνησε το κεφάλι με συμπόνια και τους έφερε λίγο νάμα για να ζεσταθούν.
Σε καναδυό ώρες σήμανε η καμπάνα κι άρχισαν νάρχονται οι χωριανοί στην εκκλησία. Όλοι ρωτούσαν για τους δυο ξένους και μάθαιναν από τον κυνηγό, που τους φύλαγε, την ιστορία τους. Ποιος όμως ήταν σε θέση να λυπηθεί δύο ληστές;
Όταν άρχισε η Χριστουγενιάτικη ακολουθία, ήταν νύχτα βαθιά. Έξω έκανε κρύο. Γι’ αυτό ο κυνηγός, που φύλαγε τους ληστές, τους σήκωσε και τους έφερε μέσα στην εκκλησία, που ήταν ζεστά, κι εκάθησαν στα μπροστινά στασίδια.
Οι ληστές τώρα, που έβλεπαν την καλωσύνη των κυνηγών και του κόσμου, και βρέθηκαν μέσα στην εκκλησία ποιος ξέρει μετά από πόσα χρόνια, άρχισαν ένα κλάμα βουβό. Σ’ όλη την λειτουργία έκλαιγαν.
Ο παπάς όλα τα έβλεπε και τα παρακολουθούσε, και όταν βγήκε να κοινωνήσει το εκκλησίασμα τους είπε:
-Παιδιά μου, όλοι είμαστε ανάξιοι να κοινωνήσομε. Το μόνο που μετράει όμως είναι η μετάνοια. Όλοι μας απόψε είχαμε ή λίγη μετάνοια ή καθόλου. Βλέπετε όμως αυτούς τους δυο ξένους, που σ’ όλη τη λειτουργία έχυναν δάκρυα μετανοίας. Ας μη ξεχνάμε κι όλας ότι ένας ληστής μπήκε στον παράδεισο πρώτος μετά τη σταύρωση του Κυρίου. Γι αυτό θα κάνω απόψε κάτι, που ταιριάζει στη γιορτή των Χριστουγέννων. Θα κοινωνήσω πρώτα τους δυο χριστιανούς, που μας έστειλε ο Θεός, για να μας θυμίσει πώς πρέπει να κοινωνάμε.
Τότε κάποιοι από μπροστά τους πήραν απ’ τα χέρια και τους πήγαν στον παπά κι εκείνος τους κοινώνησε, ενώ αυτοί δεν έπαψαν να κλαίνε.
-Σήμερα θα σας φιλοξενήσω στο σπίτι μου, τέκνα μου, είπε ο παπάς.
Οι κυνηγοί σαστισμένοι από τα γεγονότα έβγαλαν κι έδωσαν στους ληστές τα μαχαίρια τους. Εκείνοι όμως τα πήγαν και τ’ άφησαν κάτω από την εικόνα της Γέννησης, που είχε βάλει ο παπάς στη μέση της εκκλησίας. Όλοι τώρα τους έβλεπαν με καλωσύνη κι ο παπάς τους πήρε στο σπίτι του, να γιορτάσουν μαζί τη γέννηση του Χριστού.
Πόσο αγαπάει ο Χριστός να γεννηθεί σε καθαρές ψυχές…..
https://iconandlight.wordpress.com/2024/12/23/%cf%80%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b1%ce%b3%ce%b1%cf%80%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%ce%bf-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%b7%ce%b8%ce%b5%ce%af-%cf%83%ce%b5-%ce%ba/
Από τότε που ο Θεός γεννήθηκε και έφερε τη χάρη πάνω στη γη, η Εκκλησία, ως μητέρα τίκτουσα, ωδινάται και πάσχει με τον πόθο να γεννηθεί ο Υιός του Θεού στην καρδιά κάθε πιστού. π. Ζαχαρίας Ζάχαρου του Έσσεξ
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/21/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%cf%8c%cf%84%ce%b5-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%bf-%ce%b8%ce%b5%cf%8c%cf%82-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%bd%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%ad%cf%86%ce%b5%cf%81%ce%b5/
Περιμένοντας με πόθο, με λαχτάρα τον Χριστό….
https://iconandlight.wordpress.com/2023/12/23/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%
82-%ce%bc%ce%b5-%cf%80%cf%8c%ce%b8%ce%bf-%ce%bb%ce%b1%cf%87%cf%84%ce%ac%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83/
Η Αγία Ταρσίλα, η θεία του αγίου Γρηγορίου του Μεγάλου, Είδε τον Ιησού να έρχεται, και ξεχύθηκε τόση θαυμαστή ευωδία, που μόνο αυτό φανέρωνε πώς εκεί είχε έρθει ο Αρχηγός της ευωδίας.
https://iconandlight.wordpress.com/2019/10/24/%ce%b7-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b1%cf%81%cf%83%ce%af%ce%bb%ce%b1-%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b3%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b3%cf%81%ce%b7%ce%b3%ce%bf%cf%81%ce%af/
Στην εποχή μας όλοι οι δράκοι και όλοι οι βασιλείς του ψεύδους έχουν ξεσηκωθεί εναντίον του Χριστού και οι πραγματικοί χριστιανοί πρέπει χωρίς φόβο να κοιτούν μπροστά τους, με δυνατή πίστη και εμπιστοσύνη στον μοναδικό Ανίκητο. Ο τελευταίος πόλεμος θα σημαίνει την τελευταία και την πιο μεγαλειώδη νίκη του Αμνού… ακριβώς γι’ αυτό να χαιρόμαστε και να ευφραινόμαστε! Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς Επίσκοπος Αχρίδος
https://iconandlight.wordpress.com/2022/02/28/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%bf%cf%87%ce%ae-%ce%bc%ce%b1%cf%82-%ce%b7-%ce%ba%cf%8c%ce%bb%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%ad%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%be%ce%b5%cf%83%ce%b7%ce%ba%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9/
Στο πρόσωπο του Χριστού ο κάθε αδικημένος
https://iconandlight.wordpress.com/2016/12/22/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%BF-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CE%BC%CE%AD/
Στιχηρά ιδιόμελα του Μεγάλου Εσπερινού των Χριστουγέννων
Ἦχος β’
Τὶ σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς ὡς ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς; ἕκαστον γὰρ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, τὴν εὐχαριστίαν σοι προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον, οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τὰ δῶρα, οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, ἡ ἔρημος τὴν φάτνην· ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον. Ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς.
[Στιχηρό ιδιόμελο του Μεγάλου Εσπερινού των Χριστουγέννων]
Τι να σου προσφέρουμε Χριστέ μας, που έγινες άνθρωπος για εμάς; Και οι μεν Μάγοι σου έφεραν χρυσό, λιβάνι και σμύρνα, οι δε απλοϊκοί ποιμένες την αγάπη τους.
Οι Ουρανοί τον αστέρα και η γη το Σπήλαιο. Όλη η ανθρωπότητα σου πρόσφερε τη Μητέρα, την Αγνή Παρθένο Μαρία. Και εγώ ο ταπεινός άνθρωπος σου φέρνω γονατισμένος και δακρυσμένος τις αμαρτίες μου, για να τις σβήσεις. Ω! θείο Βρέφος, δέξου την ειλικρινή μετάνοια της συντετριμμένης καρδιάς μου, σαν το πιο ακριβό δώρο…!
Αμην!!!!
Ἀπολυτίκιον Προεόρτιον.
Ἦχος δ. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Ἀπεγράφετο ποτέ σὺν τῷ πρεσβύτῃ Ἰωσήφ, ὡς ἐκ σπέρματος Δαυΐδ, ἐν Βηθλεὲμ ἡ Μαριάμ, κυοφοροῦσα τὴν ἄσπορον κυοφορίαν. Ἐπέστη δὲ καιρὸς ὁ τῆς Γεννήσεως, καὶ τόπος ἦν οὐδεὶς τῷ καταλύματι ἀλλ ὡς τερπνὸν παλάτιον τὸ Σπήλαιον, τῇ Βασιλίδι ἐδείκνυτο, Χριστὸς γεννᾶται τὴν πρὶν πεσοῦσαν, ἀναστήσων εἰκόνα.
Ἀπολυτίκιον τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Εὐγενίας τῆς Ῥωμαίας.
Ἦχος γ. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τῇ ὑμνῳδίᾳ, φῶς προσέλαβες θεογνωσίας, Εὐγενία Χριστοῦ καλλιπάρθενε καὶ ἐν Ὁσίων χορείᾳ ἐκλάμψασα, ἀθλητικῶς τὸν ἐχθρὸν ἐθριάμβευσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος. Εἶτα τὸ Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου τοῦ Ναοῦ.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον τῆς Μάρτυρος Εὐγενίας τῆς Ῥωμαίας. (ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Ἦχος πλ. α. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὴν εὐγένειαν ἔργοις καὶ λόγοις δείξασα, τῆς σῆς ψυχῆς φερωνύμως, χαριεστάτη ἀμνάς, τοῦ Κυρίου, Εὐγενία καλλιπάρθενε, ὁσιομάρτυς ἀγλαή, ἡ κοσμήσασα σαυτὴν ἀσκήσει καὶ μαρτυρίῳ, Χριστὸν ἡμῖν καταπέμψαι ἀεὶ δυσώπει θεῖον ἔλεος.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Νικολάου στρατιώτου.
Ἦχος α. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τον νικήσαντα πάντα διαβόλου τὰ ἔνεδρα, καὶ τριπλοῦν τὸ στέφος λαβόντα, τῷ τριπλῷ τῆς ἀρνήσεως, τὸν νέον στρατιώτην τοῦ Χριστοῦ, καὶ μέγαν ἐν Ὁσίοις ἀθλητήν, τὸν Νικόλαον τὰ στίφη στρατιωτῶν ἐνδόξως μακαρίσωμεν Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ λυτρουμένῳ διὰ σοῦ ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως.
Κοντάκιον προεόρτιον τῶν Χριστουγέννων
Ἦχος γ. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν προαιώνιον Λόγον ἐν σπηλαίῳ ἔρχεται ἀποτεκεῖν ἀποῤῥήτως. Χόρευε, ἡ οἰκουμένη, ἀκουτισθεῖσα δόξασον μετὰ ἀγγέλων καὶ τῶν ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.
Εἰς τοὺς Αἴνους, Στιχηρὰ Προσόμοια
Ἦχος πλ. β´. Αἱ Ἀγγελικαί
Ἥλιε Υἱέ, πῶς σε κρύψω τοῖς σπαργάνοις; πῶς σε γαλουχῶ, πάσης φύσεως τροφέα; πῶς σε χερσὶ κατέχω, τὸν κρατοῦντα τὰ σύμπαντα; πῶς σοι ἀδεῶς ἐνατενίζω, ᾧ οὐ τολμᾷ ἐνατενίζειν, τὰ πολυόμματα; ἡ Ἀπειρόγαμος Χριστόν, κρατοῦσα ἐφθέγγετο.
ᾌσμασι καινοῖς, ἀλαλάξατε Ποιμένες· λόγους μαγικούς, ἀποῤῥίψατε οἱ Μάγοι· σταλάξατε τὰ ὄρη, καὶ βουνοὶ ἀγαλλίασιν· δεῦτε θυγατέρες Βασιλέων, εἰς τὴν χαρὰν τῆς Θεοτόκου· λαοὶ εἴπωμεν· Εὐλογημένος ὁ τεχθείς, Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.
Καὶ νῦν. ὅμοιον.
Ὦ μακαριστή, τῆς Θεόπαιδος κοιλία, ἥτις νοητῶς, οὐρανοῦ μείζων ἐδείχθη! ὃν οὐ χωρεῖ γὰρ οὗτος, σὺ κατέχεις βαστάζουσα. Ὢ μακαριστοὶ μαστοὶ Παρθένου, οὕσπερ θηλάσειεν ὁ τρέφων, πνοὴν ἅπασαν, Χριστὸς ὁ μήτρᾳ σὰρξ παγείς, ἀνάνδρου Νεάνιδος.
ΠΡΟΕΡΤΑΣΩΜΕΝ ΛΑΟΙ, ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ 19.12.2001 ΟΜΙΛΙΑ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΑΝΑΝΙΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
https://www.youtube.com/watch?v=5qiT69_H62U
Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου, Byzantine Music Choir Ergastiri Psaltikis
https://www.youtube.com/watch?v=8BSeiOFw7_4
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου