Για τι δεν πρέπει ποτέ να μιλήσετε; 9 συμβουλές από ορθόδοξους γέροντες.

 

Ο κόσμος μας, αν και βασίζεται στα αξιώματα της αλήθειας, χρειάζεται ακόμα μια ορισμένη ισορροπία

και αρμονία. Πολλοί Ταπεινοί Πρεσβύτεροι μας προειδοποιούν για αυτό, λέγοντας ότι ορισμένες πτυχές της ζωής μας δεν πρέπει να αποκαλύπτονται, αλλά να κρατούνται μυστικές από άλλες. Ταυτόχρονα, υποστηρίζουν ότι η αποκάλυψη ορισμένων μυστικών μπορεί να επηρεάσει τη ζωή μας τόσο επιζήμια όσο και η σιωπή εκείνες τις στιγμές που είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε μια συζήτηση για τις Απόλυτες Αλήθειες.

Τι ακριβώς όμως πρέπει να κρατήσουν κρυφό οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί; Τι δεν πρέπει να μοιράζεστε ακόμη και με την οικογένεια και τους στενούς φίλους και γιατί;

Ας προσπαθήσουμε να βρούμε απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις.

Το πρώτο πράγμα για το οποίο δεν χρειάζεται να μιλήσετε είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον.

Οι μεγάλοι συμβουλεύουν κάποιον να συμπεριφέρεται σεμνά και με εγκράτεια μέχρι να πραγματοποιηθούν αυτά τα σχέδια. Οποιαδήποτε ιδέα έχουμε είναι ατελής. Έχει πολλά «αδύνατα σημεία» που άλλοι άνθρωποι μπορούν να χτυπήσουν και να καταστρέψουν αυτό που έχετε στο μυαλό σας.

Η δεύτερη ενέργεια που πρέπει να κρατηθεί μυστική είναι η συμμετοχή σας σε φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Λίγοι άνθρωποι είναι ικανοί για γνήσιες και ανιδιοτελείς καλές πράξεις, και επομένως οι πληροφορίες για αυτούς πρέπει να διατηρούνται προσεκτικά. Επιπλέον, αποφύγετε τον έπαινο του εαυτού σας – η υπερηφάνειά σας θα την «πιάσει» αμέσως και θα χάσετε τα οφέλη που σας προέκυψαν ως αποτέλεσμα της καλής πράξης.

Για τους ανθρώπους της πίστης, οι φιλανθρωπικές πράξεις δεν είναι απλώς κάτι κοινωνικά σημαντικό, αλλά υπηρεσία στον Επουράνιο Πατέρα, ο οποίος μας διέταξε να αγαπάμε και να βοηθάμε τους πλησίον μας. Και επομένως, ο Χριστιανός δεν ευγνωμονεί για ό,τι έχει κάνει πάνω του, αλλά το αφιερώνει στον Κύριο.

Ένας Ορθόδοξος θυσιάζει κυριολεκτικά αυτό που «έστειλε ο Θεός» – ο δικός του πλούτος αναφέρεται σε κάτι που του έδωσε ο Δημιουργός. Για το λόγο αυτό, αντιλαμβάνεται την ελεημοσύνη ως μια ευγνώμων θυσία προς τον Επουράνιο Πατέρα για όσα του δόθηκε.

Το τρίτο θέμα που συμβουλεύουν οι Γέροντες να «περιβάλλουμε στο μυστήριο» είναι η ασκήτησή μας.

Δεν πρέπει να λέτε σε όλους πώς τρώτε και κοιμάστε, περιορίζοντας τον εαυτό σας να ευχαριστεί τον Κύριο. Ο ασκητισμός είναι χρήσιμος μόνο όταν συμβαδίζει με την πνευματική, εσωτερική μας συνιστώσα.

Το τέταρτο θέμα ταμπού είναι το θέμα της δικής μας αρρενωπότητας και ηρωικών πράξεων.

Ο Κύριος δοκιμάζει μερικούς ανθρώπους εξωτερικά και άλλους εσωτερικά. Το εξωτερικό φαίνεται από τους άλλους και οι εξωτερικές εμφανίσεις συχνά ανταμείβονται με ορισμένες ανταμοιβές και αναγνώριση. Αλλά το εσωτερικό παραμένει σημαντικό μόνο για εμάς οι γύρω μας δεν το γνωρίζουν, και ως εκ τούτου δεν βιάζονται να το ανταμείψουν.

Το πέμπτο θέμα που πρέπει να μείνει σιωπηλό είναι το θέμα που αφορά την πνευματική μας γνώση.

Η πνευματική γνώση επιτυγχάνεται με δύσκολη και μακροχρόνια εργασία, και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποκαλύπτεται μόνο όταν ένα άτομο φτάσει σε ένα ορισμένο επίπεδο πνευματικής καθαρότητας. Εμείς, φανταζόμενοι τους εαυτούς μας ως «φορείς της αλήθειας», συχνά προσπαθούμε να μοιραστούμε αυτήν την ύψιστη αλήθεια με όλους τους άλλους. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές αυτό δεν ωφελεί άλλους ανθρώπους, αλλά μόνο τους μπερδεύει και τους φοβίζει περισσότερο.

Το έκτο θέμα ταμπού είναι οι οικιακές διαμάχες και η οικογενειακή ζωή γενικότερα.

Θυμηθείτε: όσο λιγότερο συχνά λέτε σε κάποιον τι συμβαίνει στον οικογενειακό σας κύκλο, τόσο πιο δυνατός και σταθερός θα παραμείνει αυτός ο κύκλος. Μέσα από καυγάδες, απαλλαγούμε από τη συσσωρευμένη αρνητικότητα και αν σύντομα κάνετε ειρήνη με τους συγγενείς σας, τότε οι άγνωστοι δεν θα σταματήσουν να συζητούν για τις οικογενειακές σας υποθέσεις.

Το έβδομο πράγμα για το οποίο δεν πρέπει να πείτε σε κανέναν είναι υβριστικά, θυμωμένα λόγια που ακούγονται από άλλους ανθρώπους.

Μπορεί κατά λάθος να λερώσουμε τα ρούχα ή τα παπούτσια μας ενώ περπατάμε ή μπορεί να λερώσουμε την ψυχή μας. Αυτοί που γυρνώντας στο σπίτι ξαναδιηγούνται όλα όσα άκουσαν από τυχαίους παράλογους ανθρώπους, δεν είναι καλύτεροι από αυτούς που γυρνώντας σπίτι δεν βγάζουν τα λερωμένα ρούχα και τα παπούτσια τους.

Οι Πρεσβύτεροι θεωρούν ότι οι προσευχές μας είναι το όγδοο μυστικό θέμα.

Η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι μόνο ένα σώμα βέβαιης γνώσης, αλλά και μια ζωντανή εμπειρία οικειότητας με τον Κύριο. Οι προσευχές μας είναι που επηρεάζουν το επίπεδο αυτής της οικειότητας. Σκεφτείτε το: μπορούμε να φανταστούμε έναν Χριστιανό που δεν κάνει προσευχές; Όχι, ένα άτομο που πιστεύει αληθινά μαθαίνει την προσευχή κάθε μέρα, προσπαθώντας να στραφεί στον Επουράνιο Πατέρα με ζέση και ειλικρίνεια.

Για το ίδιο πράγμα μίλησε στην εποχή του ο Άγιος Θεοφάνης ο Εσωτερικός :

Ποια είναι η στάση μας απέναντι στον Θεό, αυτή είναι η προσευχή. και, τι είναι η προσευχή, αυτή είναι η στάση μας απέναντι στον Θεό
σκ. Θεοφάν Ο Ερημίτης
Σκήτη
Άγιος Νικόλαος ο Θαυματουργός vk.com/nikolskit

Ταυτόχρονα, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι με τις προσευχές δεν ελκύουμε τον Κύριο στον εαυτό μας, αλλά αντίθετα, εμείς οι ίδιοι έλκουμε τον Κύριο. Μέσω των προσευχών, ανεβαίνουμε στην καρδιά και το νου μας στη Βασιλεία των Ουρανών και λαμβάνουμε την απαραίτητη τροφή για το πνεύμα μας. Γι’ αυτό λένε: η προσευχή δεν πρέπει να «διαβάζεται», αλλά να «δημιουργείται» ή να «τελείται».

Χρειάζεται να κάνετε προσευχή όχι για επίδειξη, θέλοντας να επιδείξετε τη δική σας επιμέλεια και να είστε ματαιόδοξοι για αυτό, αλλά στα βάθη της καρδιάς σας, σκεπτόμενοι μόνο τον Επουράνιο Πατέρα. Η πίστη μας δεν πρέπει να είναι επιδεικτική, αλλά αληθινή.

Και τέλος, οι Γέροντες θεωρούν ότι η νηστεία είναι η ένατη μυστική ενέργεια.

Με την αποχή σωματικά και πνευματικά, φτάνουμε πιο γρήγορα στη μετάνοια και αποκτούμε νηφαλιότητα. Επιπλέον, η νηστεία μας βοηθά να εντοπίσουμε τα «αδύνατα σημεία» μας και να αποκτήσουμε αρετές. Οι σκέψεις για σωματικά και αμαρτωλά πράγματα παραγκωνίζουν τις ορθές και ψυχοσωτήριες σκέψεις, και αυτό ακριβώς περιμένει ο Κύριος από όλους μας.

Ακριβώς όπως οι προσευχές, η νηστεία δεν πρέπει να επιδεικνύεται για επίδειξη, θέλοντας να επιδείξει τη δική του ευσέβεια και θρησκευτικότητα – η επιδεικτική ευλάβεια, από την άποψη του Θεού, είναι απολύτως ανούσια και αμαρτωλή.

Δεν μπορούμε να επιδιώκουμε μόνο το εξωτερικό, ξεχνώντας το εσωτερικό, γιατί μέσα στην καρδιά μας προκύπτει η αληθινή δικαιοσύνη και ειλικρίνεια προς τον Κύριο.

dzen.ru

ΑΠΟΔΟΣΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ.