Απόδοσις της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού
Προφήτης Ιωνάς (9ος αι. π.Χ.)
Κοδράτος Απόστολος ο εν Μαγνησία επίσκοπος Aθηνων
έξ (6) μάρτυρες, υπασπιστές/σταυλίτες του αυτοκράτορος Μαξιμιανού (298)
Ευσέβιος, Ζήνων και Νέσταβος, αυτάδελφοι μάρτυρες στην Γάζα (361) και αγία Βούσιρις και Νέστωρ μάρτυρες στη Γάζα (361),
Βάσσα μάρτυς στην Τύρο Λιβάνου (? αι.)
Υπάτιος επίσκοπος Εφέσου και Ανδρέας πρεσβύτερος, ομολογητές υπέρ των Ι. Εικόνων, ιερομάρτυρες στην Εφέσο, από Λυδίας Μ. Ασίας (730-735)
Iσάκιος και Μελέτιος επίσκοποι Σίτη (Σίτης) Kύπρου
Πρίσκος Mάρτυς της Φρυγίας
Ιωνάς ο Σαββαΐτης, πατέρας Θεοδώρου και Θεοφάνη των Γραπτών, (9ος αι.)
Ιωσήφ του Ζαονίκιεφ της Vologda Ρωσίας (1612)
Πλάτων (Αϊβαζίδης), Ιερομάρτυς Αμασείας (1921)
Ιωάννης (Μαϊσουράτζε) (1957) και Γεώργιος (Μχεΐτζε) (1960) της μονής Μπετάνια, Ομολογητές της Γεωργίας
Εύρεση του ιερού λειψάνου του Αγίου Δημητρίου του Ροστόφ (1752)
Εορτάζουν στις 21 Σεπτεμβρίου
Στίχοι
Από προσώπου του Θεού φεύγεις πάλαι,
Νυν δε πρόσωπον, Ιωνά τούτου βλέπεις.
Ύμνος
στον Άγιο Προφήτη Ιωνά
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Η Νινευή! Η Νινευή αντηχεί απο την αμαρτία της
και ο Θεός στέλνει τον Ιωνά να θεραπεύσει όλη την πόλη.
Ο Ιωνάς δεν θέλει και φεύγει από προσωπου του Θεού!
Ω, πού θα πας, Ιωνά, πως να κρυφτείς από τον Ύψιστο;
Ο Ιωνάς κοιμάται, κοιμάται και η καταιγίδα εξεγείρεται.
Ο Θεός κινείται αργά, αλλά θα σε βρει εν καίρω.
Ρίχνεται στα κύματα, καταπίνεται από τη φάλαινα,
“Από ποιον έφυγα;” αναρωτιέται ο Ιωνάς:
“Έφυγα από Αυτόν, από τον οποίο κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί!”
Ο Θεός παιδεύει τον Ιωνά, όμως τον διασώζει
και, με την πρόνοιά Του, τον δοξάζει για πάντα.
Ιωνά, δεν θέλεις να μιλήσεις στους Νινευίτες,
αλλά με την τιμωρία σου θα προφητεύσεις τον Αθάνατο Χριστό!
Δεν θέλεις να προφητεύσεις με λόγια; Τότε, πρέπει με πράξεις,
να προφητεύσεις τον Χριστό και τον θάνατο και την Ανάσταση του σώματος!
Τα έργα σου, θεουργέ Ιωνά, δεν θα σβήσουν στον χρόνο
ο Χριστός, ο Κύριος θα μιλήσει για σένα στους ανθρώπους,
πως, μέσα από σένα, το έλεος του Ζώντος Θεού, έμελε να αποκαλυφθεί,
δια του οποίου εσύ και η Νινευή θα σωθείτε.
Μέσα από σένα η δύναμις της μετανοίας θα αποκαλυφθεί,
η δύναμη της μετάνοιας και η συγχώρεση του Θεού.
Εσύ Ιωνα λυπήθηκες για την κολοκύνθη αλλά ο Θεός λυπήθηκε τους ανθρώπους.
Βοηθήσέ μας να μετανοήσουμε, Θεέ,
και σώσε μας από την αιώνια καταδίκη!
http://prologue.orthodox.cn/September22.htm
***
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:
Το βάδισμα της ανθρωπότητας διά μέσου της Ιστορίας είναι ένα μακρινό ταξίδι. Σ’ αυτό το μακρινό ταξίδι, η ανθρωπότητα «λερώνεται» και «σκονίζεται» πάντα με την ίδια σκόνη και «πλένεται» πάντα με το ίδιο νερό. Η σκόνη είναι η αμαρτία και το νερό είναι η μετάνοια.
Μελετήστε τις ζωές των μεγάλων Αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας και θα ανακαλύψετε πως στην αρχή της Αγιότητάς τους, μετανόησαν. Χωρίς Μετάνοια, δεν υπάρχει χριστιανισμός.
Όπως το παράθυρο του σπιτιού, χρησιμοποιείται για δυο ανάγκες: για να βγει από αυτό ο ακάθαρτος αέρας και να μπει ο καθαρός, έτσι και με τη Μετάνοια εξέρχεται από τον άνθρωπο το κακό πνεύμα και εισέρχεται το Άγιο Πνεύμα!
Ο Θεός επιτιμά και ο Θεός πάλι ευδοκεί σε αγαλλίαση. Μία σκέψη μετανοίας μας αρκεί για να κατευνάσει την οργή του Θεού· διότι ο Θεός δεν οργίζεται με τους ανθρώπους όπως οργίζεται ένας που εχθρεύεται, αλλά η οργή Του προς τους ανθρώπους είναι όπως του πατέρα προς τα παιδιά του. Η οργή Του είναι στιγμιαία ενώ το έλεός Του άπειρο και αιώνιο.
Προτείνω λοιπόν, σε όλους, και σε εμένα και σε εσένα την μετάνοια. Επειδή όλες οι μέρες μας πάνω στην γη είναι μέρες πριν τον θάνατό μας. Και γι’ αυτό τον λόγο οι προφήτες και οι διδάσκαλοι της πίστεως και της καλοσύνης, ακούραστα καλούσαν σε μετάνοια όλους τους ανθρώπους. Γιατί ο θάνατος έχει το δικό του ρολόι, το οποίο δεν συμφωνεί με το ρολόι των ανθρώπων. Όταν εμείς λέμε για κάποιον πως είναι νωρίς, ο θάνατος λέει: «ήρθε η ώρα». Όταν όμως λέμε: «ήρθε η ώρα», εκείνος απαντά: «είναι νωρίς».
Όπου υπάρχουν άνθρωποι, υπάρχει και αμαρτία. Ίδιες είναι οι αμαρτίες και σήμερα, όπως ήταν και πριν δύο χιλιάδες χρόνια, ίδιο είναι το φάρμακο για όλες τις αμαρτίες: η μετάνοια! Το φάρμακο –πρώτο και βασικό φάρμακο– για όλες τις αμαρτίες είναι η μετάνοια! Η μετάνοια είναι η πρώτη πνευματική ιατρική, που παρέχεται στον ασθενή για την αμαρτία! .
Ο Χριστός είναι κοντά στον καθένα από εσάς, είναι πιο κοντά και από τον αέρα που εισέρχεται στους πνεύμονές σας, είναι πιο κοντά και από το αίμα στην καρδιά σας. Σταθείτε μπροστά Του έχοντας ντροπή και «ξεπλύνετε» την ψυχή σας με μετάνοια και θα τον δείτε! («Ὁμιλίες καὶ Μελέτη γιὰ τὰ σύμβολα καὶ σημεῖα», ἐκδ. “Ὀρθόδοξος Κυψέλη”, Θεσ/νίκη 2014, σελ. 67 ἑπ. )
Πολυεύσπλαχνε Κύριε, βοήθησέ μας να μετανοήσουμε, προτού πεθάνουμε, για να μπορούμε να ζούμε αιώνια!
***
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Αν βάλουμε, έστω μιαν αρχή, με σταθερή απόφαση να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, δεν χρειάζεται πλέον να φοβόμαστε πόσο μπορεί να μας αδικήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος. Διότι, όποιος αληθινά αρχίζει να ζει σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού, βρίσκει ότι καθετί που παθαίνει από άλλους ανθρώπους είναι προς το συμφέρον του και προς δόξαν του Θεού!
Ιδιαιτέρως μάλιστα, δεν πρέπει κανείς να φοβάται μήπως αναγκαστεί να μετακινηθεί από έναν τόπο που αγαπά σε άλλον που δεν επιθυμεί. Αν μας συμβεί τέτοια περίπτωση, αντί να πέσουμε σε άκαρπη μεμψιμοιρία και μάταιο φόβο, καλύτερα ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας.
Τι κακό έπαθε ο Ιωσήφ από τις φθονερές πράξεις των αδελφών του; Μήπως δεν δοξάστηκε τελικά, μετά από την ακούσια αναχώρηση του στην Αίγυπτο; Δεν σωθήκαν από την πείνα οι αδελφοί του και δεν δημιουργήθηκαν οι κατάλληλες συνθήκες για όλα τα μετέπειτα θαυμαστά που εργάστηκε ο Θεός δια του Μωυσή στην Αίγυπτο και στην έρημο;
Οι ειδωλολάτρες και οι αιρετικοί εξόριζαν συχνά τους ορθοδόξους χριστιανούς σε περιοχές βαρβαρικών λαών. Όμως τι πέτυχαν με αυτό; Μήπως κατέστρεψαν την Ορθοδοξία; Όχι! Μάλλον την ενδυνάμωσαν έτι περισσότερο, την εδραίωσαν στις ψυχές των διωκομένων χριστιανών και τη διέδωσαν ευρύτερα, ανάμεσα στους βαρβαρικούς λαούς.
Ο φαύλος αιρετικός Λούκιος εξόρισε τον αοίδιμο άγιο Μακάριο, μαζί με αρκετούς ακόμη Ταβεννησιους συνασκητες του, από την Αίγυπτο, σε ένα νησί όπου όλος ο πληθυσμός προσκυνούσε τα είδωλα. Μολαταύτα, με τα διδάγματα και τα παραδείγματα των αγίων αυτών πατέρων, ολόκληρος ο πληθυσμός του νησιού έσπευσε να βαπτιστεί. Χαρακτηριστικό είναι ότι το νησί αυτό αργότερα ονομάστηκε ‘’Νησί της Μετανοίας’’. ( Ο Πρόλογος της Αχριδος)
***
Άγιος Παΐσιος o Αγιορείτης
«Για να πάη κανείς στον γλυκό Παράδεισο, πρέπει να φάη πολλά πικρά εδώ, να έχη το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».
Ο Θεός δεν επιτρέπει να γίνει κανένα κακό, αν δεν πρόκειται απ’ αυτό να βγει κάποιο μεγάλο καλό ή τουλάχιστο να εμποδισθεί ένα μεγαλύτερο κακό.
Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός και
οι Άγιοι Ιωάννης και Γεώργιος της μονής Μπετάνια της Γεωργίας
Τους ταπεινούς η οποιαδήποτε δοκιμασία δεν θα τους κλυδωνίσει. Ο Θεός τους έδωσε Χάρη. Σε όλους τους ανθρώπους να φέρεστε με ταπεινοφροσύνη, αγάπη και καλοσύνη, Αρετές χωρίς τις οποίες κανείς δεν θα μπει στη Βασιλεία των Ουρανών.
Ο π. Γαβριήλ συχνά παρακαλούσε τον Θεό να τον προστατεύει από τον πειρασμό, όπως αναφέρεται και στην Κυριακή προσευχή, «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν», αλλά ταυτόχρονα ζητούσε από τον Κύριο να τον δυναμώνει στις δοκιμασίες για να τελειοποιείται η πίστη του. Με αυτόν τον τρόπο οι άγιοι αισθάνονται ότι ο Θεός δεν τους εγκαταλείπει. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά: «Αν δεν πέσεις, πώς θα σηκωθείς; Κι αν δεν ταπεινωθείς, πώς θα υψωθείς;».
Γυρίζοντας από το Μπατούμι ο π. Γαβριήλ ξαναπήγε στο ναό Σιόνι. Ποθούσε να ζει τη μοναχική ζωή. Γι’ αυτόν το λόγο, ύστερα από αίτημά του, τον έστειλαν στη μονή Μπετάνια, όπου εγκαταβίωναν δύο ιερομόναχοι, ο π. Ιωάννης Μαϊσουράτζε και ο ηγούμενος π. Ιωάννης – Γεώργιος Μχεΐτζε.
Διηγείται ο άγιος: «Ο π. Ιωάννης – Γεώργιος ήταν ο Γέροντάς μου, ο οποίος είχε το χάρισμα της νοεράς προσευχής. Εκεί καλλιεργούσαμε ό,τι μας ήταν απαραίτητο. Έρχονταν και άνθρωποι πιστοί και μας βοηθούσαν. Ο π. Ιωάννης – Γεώργιος ήταν ένας άγιος πατέρας. Του είχε εμφανιστεί και η ίδια η κυρία Θεοτόκος για να τον γιατρέψει από πόνους στα πλευρά. Διέθετε ακόμη και το προφητικό χάρισμα, με το οποίο βοήθησε πολλούς ανθρώπους να βρουν το δρόμο τους. σε εμένα είχε πει: ¨Μόλις πεθάνω, θα περάσεις μεγάλες δοκιμασίες. Δεν θα σε αφήσουν εδώ. Θα σε διώξουν¨».
Ο π. Γαβριήλ με πολλή αγάπη και ταπείνωση διακονούσε τους δύο πατέρες. «Προσπαθούσα να τους προλάβω σε όλα. Ήταν άγιοι και δεν ήθελα οι καθημερινές μέριμνες να τους αποσπούν από την προσευχή», έλεγε ο ίδιος αργότερα. Επειδή την εποχή εκείνη απαγορευόταν να λειτουργούν οι εκκλησίες, οι άγιοι πατέρες τελούσαν τους γάμους και τις βαπτίσεις στα απόμερα μονοπάτια του δάσους που περιέβαλλε το μοναστήρι. Με τη χάρη του Θεού προγνώριζαν ποιος και για ποιο λόγο θα πήγαινε εκεί και προφυλάσσονταν έτσι από όσους είχαν κακές προθέσεις.
Την αγάπη που είχαν οι δύο ιερομόναχοι αναμεταξύ τους δεν στάθηκε δυνατόν να την καταλύσει ούτε ο θάνατος. Όταν ο π. Ιωάννης Μαϊσουράτζε κοιμήθηκε, ο ηγούμενος πήγε στον τάφο του και αναφώνησε: «Χριστός ανέστη!». Μέσα από το μνήμα του τότε ακούστηκε: «Αληθώς ανέστη!». Πέντε χρόνια μετά κοιμήθηκε και ο ηγούμενος. Ο π. Γαβριήλ τον κοινώνησε και στάθηκε στο πλευρό του μέχρι την τελευταία του πνοή. Διηγείται ο Γέροντας:
«Προσευχόμουν όταν άκουσα μέσα μου μια φωνή: ¨Γρήγορα, πήγαινε στην Μπετάνια¨. Αυτή η φράση επαναλήφθηκε τρεις φορές. Σταμάτησα την προσευχή, ντύθηκα, πήρα το ραβδί μου και ξεκίνησα. Καθ’ οδόν αγόρασα λίγο ψωμί και μη συναντώντας κανένα διερχόμενο αυτοκίνητο συνέχισα με τα πόδια. Περπατώντας μέσα στο δάσος, κάποια δύναμη με έσπρωχνε: ¨Μη σταματάς, πήγαινε γρήγορα!¨. Άρχισε να βραδιάζει όταν έφτασα στο μοναστήρι. Ο ηγούμενος με υποδέχτηκε λέγοντάς μου: ¨Εγώ, παιδί μου, προσευχόμουν να ‘ρθεις γρήγορα, για να μου διαβάσεις την ευχή για τους ψυχορραγούντες¨.
Παρότι ο π. Ιωάννης ήταν για πολύ καιρό ασθενής, δεν έμοιαζε με ετοιμοθάνατος. Με περίμενε όρθιος. Και η όψη του ήταν πιο ιλαρή από την τελευταία φορά που τον είχα δει. Μόλις έβαλα το ψωμί στο τραπέζι, το ευλόγησε και μου είπε:
-Κουράστηκες πολύ από το δρόμο. Φάε λίγο να δυναμώσεις. Τότε τεμάχισε το ψωμί, πήρε και εκείνος λίγο, και συμπλήρωσε:
-Είναι το τελευταίο μου δείπνο. Ο Θεός θα βοηθήσει και η δική σου ζωή θα συνεχιστεί.
–Αν φύγετε κι εσείς, δεν θα υπάρχει πια ο μοναχισμός, απάντησα εγώ.
–Ούτε από μένα άρχισε, ούτε σε μένα τελειώνει ο μοναχισμός, μου αποκρίθηκε με αγάπη ο π. Ιωάννης. Και συνέχισε: – Ήρθε η ώρα να πάω κοντά στον πνευματικό μου αδελφό, και θέλω να με θάψουν δίπλα του. Υποφέραμε μαζί πολλά βάσανα και διωγμούς. Σήμερα ανοίγει ο δρόμος για να είμαστε και πάλι μαζί.
Είχε βραδιάσει. Ο ηγούμενος μου ζήτησε να ανάψω μερικά κεριά και αφού πήρε το Μικρό Ευχολόγιο, το άνοιξε στη σελίδα με τις ευχές για τους ψυχορραγούντες. Με παρακάλεσε να τις διαβάσω. Άρχισα να κλαίω και να τον ικετεύω:
-Πάτερ, άφησέ με να πεθάνω εγώ για σένα.
-Δεν καταλαβαίνεις τι λες και τι μου ζητάς, μου είπε.
Είχα πέσει στα γόνατά του και τα δάκρυά μου έτρεχαν από τα μάτια μου ποταμός. Τότε σηκώθηκε όρθιος και με εορταστική διάθεση άρχισε να εκφωνεί ο ίδιος τις ευχές, όπως ο επίσκοπος όταν λειτουργεί. Δεν μπορούσα να τον ακούω και συνέχισα εγώ να τις διαβάζω. Μόλις τελείωσα, μου είπε με αγάπη:
-Γι’ αυτό σε φώναξα, παιδί μου. Θέλω να είσαι κοντά μου στην τελευταία μου πνοή. Έπειτα από μικρή παύση πρόσθεσε: – Κάθισε δίπλα μου με το κομποσκοίνι σου και λέγε την ευχή.
Αμίλητοι και οι δύο προσευχόμασταν, όταν ύστερα από λίγο με ρώτησε:
-Βλέπεις πόσοι μοναχοί ήρθαν στο κελί;
Κατάλαβα ότι έβλεπε τους μοναχούς που υπηρέτησαν στη μονή κατά τους περασμένους αιώνες και είχαν ταφεί εκεί. Και συνέχισε:
-Θα σου εξομολογηθώ ένα όραμά μου, αλλά θα το κρατήσεις μυστικό. Δεν θέλω να το μάθει κανείς άλλος.
Μου το αποκάλυψε κι η καρδιά μου γέμισε φόβο και τρόμο. Μου επανέλαβε πολλές φορές να το κρατήσω μέσα μου καλά κρυμμένο. Σεβάστηκα την επιθυμία του. Τα κεριά είχαν σβήσει. Πήγα και άναψα άλλα. Όταν γύρισα, πρόσεξα ότι είχε πέσει το κομποσκοίνι του. Το σήκωσα και το ξανάβαλα στο χέρι του. Με παρακάλεσε να προσεύχομαι δυνατά για να με ακούει κι εκείνος. Έλεγα την ευχή όταν ο π. Ιωάννης ταράχτηκε σύγκορμος, ενώ το πρόσωπό του πλημμύρισε από χαρά. ¨Ο αδελφός μου, ο π. Ιωάννης, ήρθε σε μένα! Και μαζί του…¨. Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση κι έγειρε το κεφάλι του. Τον πλησίασα και έσκυψα κοντά του. Είχε πεθάνει.
Όλη τη νύχτα προσευχόμουν. Το πρωί ήλθαν και άλλοι, όσοι πληροφορήθηκαν τον θάνατο του αγαπημένου μας πνευματικού. Την εξόδιο ακολουθία του τέλεσε ο πατριάρχης Εφραίμ, ο οποίος παρακαλούσε με λυγμούς: ¨Πάτερ Ιωάννη, όταν θα είσαι μπροστά στον Παντοκράτορα, να μας μνημονεύεις και να προσεύχεσαι για μας¨.
Μαζί με άλλους προσκυνητές έμεινα στην Μπετάνια και κάθε μέρα προσευχόμουν στον Θεό για την ψυχή του πνευματικού μου. Για την ακρίβεια, προσευχόμουν και για τους δύο αυτούς σπουδαίους και αγίους ιερομονάχους, των οποίων τα μνήματα βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Ο π. Ιωάννης μου άφησε ευλογία το κομποσκοίνι του. Όταν ανοίξουν τον τάφο του, ο άγιος Γέροντάς μου θα βρεθεί αναλλοίωτος, όπως ακριβώς τον ενταφίασα, με το Ευαγγέλιο τοποθετημένο στην καρδιά του».
Μετά το θάνατο του π. Ιωάννη, το 1960, άρχισαν πάλι οι πειρασμοί και οι σκληρές δοκιμασίες για τον π. Γαβριήλ. Το καθεστώς απαγόρευσε τη λειτουργία του μοναστηριού, για να το μετατρέψει σε μουσείο. Έτσι ο άγιος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει οριστικά τον προσφιλή του τόπο, αφήνοντας τη μισή του ζωή εκεί, όπως έλεγε αργότερα χαρακτηριστικά ο ίδιος. (Από το βιβλίο: Μαλχάζι Τζινόρια, Ο Άγιος Γαβριήλ ο Διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής, 1929-1995, μτφρ. Νάνα Μερκβιλάτζε, Αθήνα 2013)
Αυτοί είναι αποκαλυπτικοί καιροί. Ο κόσμος βρίσκεται βυθισμένος στον ύπνο της αμαρτίας. Κι ο Θεός τον ξυπνάει με πολέμους, επιδημίες, πυρκαγιές, καταιγίδες, σεισμούς… Άγιος Ιωάννης της Σύχλας – Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/09/21/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CE%BF-%CE%BA%CF%8C/
Προφήτης Ιωνάς, Μόνο Εσύ, Κύριε, μπορείς να με σώσεις…
https://iconandlight.wordpress.com/2016/09/20/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%AC%CF%82-%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CF%83%CF%8D-%CE%BA%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B5-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CF%82/
Ας μετανοήσουμε τόσο βαθιά και τόσο ειλικρινά, έτσι ώστε να γίνουμε «καθαροί» σαν πρωινή δροσιά και σαν τις πρώτες ακτίνες του ήλιου, που πέφτουν πάνω σ’ αυτή. Έτσι θα αντέξετε τις σκοτεινές δυνάμεις του Άδη, πού κτύπησαν το κράτος μας και σαν εφιάλτης μας ταλάνισαν …. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/01/09/%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%ae%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%cf%84%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b2%ce%b1%ce%b8%ce%b9%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%8c%cf%83%ce%bf-%ce%b5%ce%b9/
Βιβλίο Προφήτου Ιωνά
https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Iwnas/Iwnas.htm
http://www.christopherklitou.com/old_testament_greek_english_jonah_1-4.htm
Απολυτίκιον Ήχος α’
Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων διά του Σταυρού σου πολίτευμα. Εκ τρίτου
Απολυτίκιον Προφήτου Ιωνά. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Σάλπιγξ εύηχος, θείων κριμάτων, κόσμω πέφηνας, αναφωνούσα, Ιωνά τοις Νινευίταις μετάνοιαν και συσχεθείς εν τω κήτει προέγραψας, την του Σωτήρος τριήμερον έγερσιν όθεν πρέσβευε, δοθήναι τοις σε γεραίρουσι, πταισμάτων ιλασμόν και μέγα έλεος.
Απολυτίκιον Ήχος α’. Του λίθου σφραγισθέντος.
Σοφίας ταις ακτίσι φαιδρύνας σου τον βίον, είλκυσας του Πνεύματος, μάκαρ, την πυρίπνοον χάριν και ηύγασας δόγματα ζωής, Κορδάτε, ως απόστολος Χριστού· διά τούτο ως φωστήρα σε απλανή γεραίροντες εκβοώμεν· δόξα τω δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σου πάσιν ιάματα.
Απολυτίκιον αγίου Πλάτωνος Αμασείας. Ήχος πλ. α . Τον συνάναρχον Λόγον
Υπ’ ανόμων της Άγαρ υιών σκαιότατα, απηωρήθης εσχάτως, δια την πίστιν Χριστού, Αμασείας Πρωτοσύγκελλε στερρόψυχε, Πλάτων οφθείς υπογραμμός, πολιτείας ακραιφνούς, και γνώμων ευθύς ανδρείας· διο σε πάντες τιμώντες, τας σας θερμάς ευχάς αιτούμεθα.
Ήχος πλ. α’ Χαίροις ασκητικών
Χαίροις ο ζωηφόρος Σταυρός, της ευσεβείας το αήττητον τρόπαιον, η θυρα τού Παραδείσου, ο των πιστών στηριγμός, το της’ Εκκλησίας περιτείχισμα, δι’ ού εξηφάνισται, η φθορά και κατήργηται, και κατεπόθη, τού θανάτου η δύναμις, και υψώθημεν, από γης προς ουράνια, Όπλον ακαταμάχητον, δαιμόνων αντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Οσίων, ως αληθώς εγκαλλώπισμα, λιμήν σωτηρίας, ο δωρούμενος τω κόσμω το μέγα έλεος.
Χαίροις, ο πλάνων Αγαρηνών, κινήσας μήνιν εν εσχάτοις τοις έτεσι, και συν τω Σαμψούντος δήμω, τω ευσεβεί φυλακήν, υπομείνας Πλάτων θεοδόξαστε, αγχόνην και θάνατον, δια πίστιν Ορθόδοξον, ημών την θείαν· όθεν πάντες σε μέλποντες, τας αόκνους σου, προσευχάς εξαιτούμεθα, μάκαρ προς τον ουράνιον, Πατέρα και Κύριον, ημών ως αν επομβρίση, πιστοίς σωτήρια νάματα, και άρση καρδίας, τας ημών κεχερσωμένας, αρότρω πίστεως.
Ήχος πλ.δ΄. Ω! του παραδόξου θαύματος.
Το του Δεσπότου φιλάνθρωπον, επεγνωκώς Ιωνά, ότι πάντα μετέρχεται, τα επιτηδεύματα, προς σωτηρίαν βροτών, μη υπακούσας Αυτού εντάλματι, του μεταβήναι Θαρσείς ηθέλησας· όθεν τριήμερος, εις κοιλίαν κέκλεισαι κήτους λαβών, πείραν αυτοβούλου σου, παρακοής θαυμαστώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου