Η Δόξα της Παναγίας Τριάδος, Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός.

 

 

«Αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις» (Ρωμ 8,26)
Κύριε, μόνον Εσύ γνωρίζεις τι χρειάζεται εις εμέ.
Καθοδήγησε την θέλησή μου, δίδαξέ με να προσεύχομαι• έλα Εσύ ο Ίδιος και προσεύχου εντός μου.

Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα το Άγιον, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, ελθέ μεθ’ ημών και αγίασον ημάς. Αμήν

«Η Δόξα της Παναγίας Τριάδος»
Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός

Θυμάμαι … δούλευα την εικόνα, «Η Δόξα της Παναγίας Τριάδος». Αυτή η εικόνα απεικονίζει τον Άγιο Σπυρίδωνα Τριμυθούντος και τον Γέροντα Γαβριήλ. Όπως είναι σε όλους γνωστό, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της Α’ Οικουμενικής Συνόδου του 325 ήταν η ομιλία του Αγίου Σπυρίδωνα, ο οποίος εξέθεσε την αίρεση του Αρείου, ο οποίος υποστήριζε ότι ο Χριστός δημιουργήθηκε από τον Θεό Πατέρα και δεν ήταν ίσος με Αυτόν. Πολλοί φιλόσοφοι ήταν στο πλευρό του Αρείου και με ψευδή λογικά επιχειρήματα προσπάθησαν να απορρίψουν τις αποδείξεις υπέρ του Τριαδικού Θεού. Φαινόταν ότι πλησίαζαν σε αδιέξοδο… Όμως ο Άγιος Σπυρίδων Τριμυθούντος έδειξε την ενότητα της Αγίας Τριάδας για να τη δουν όλοι. Πήρε ένα τούβλο στα χέρια του, το έσφιξε — και σε μια στιγμή από αυτό βγήκε φωτιά, έτρεξε νερό στο έδαφος και ο πηλός έμεινε στα χέρια του αγίου. «Υπάρχουν τρία συστατικά από τα οποία αποτελείται ένα τούβλο. Ομοίως, στην Αγία Τριάδα υπάρχουν Τρία Πρόσωπα αλλά μόνο Ένας Θεός», διακήρυξε ο θαυματουργός.

Ένα παρόμοιο θαύμα επιτέλεσε και ο Γέροντας Γαβριήλ στη ζωή του. Το γνωστοποίησε ο Αρχιμανδρίτης Κυρίων (Ονιάνη). Κάποτε κάποιος Ινδουιστής που επισκέπτονταν τον γέροντα τον ρώτησε: « π. Γαβριήλ, τι θα απαντήσεις αν πούμε ότι εσείς οι χριστιανοί κάνετε λάθος; Εσείς οι Ορθόδοξοι υιοθετήσατε την ιδέα της Τριάδας από εμάς, παρεξηγήσατε τη διδασκαλία του Βράχμα, του Βισνού και του Σίβα. Η ινδουιστική τριάδα, παρά την αρμονική σύνδεση, δεν έχει ενότητα, ενώ εσείς θεωρείτε την Τριάδα ως τριαδική, που είναι βασικό λάθος».
Ο π. Γαβριήλ απάντησε: «Κάνεις λάθος! Η διδασκαλία μας είναι Θεϊκή, δεν έχει τίποτα το ανθρώπινο, είναι ουράνια και είναι όλη αποκεκαλυμμένη από τον Θεό. Πώς μπορεί να είναι λάθος; Αλλά επειδή δεν μπορείς να το καταλάβεις και έχεις τόση αυτοπεποίθηση, θα σου παρουσιάσω ένα χειροπιαστό παράδειγμα».

Ο π. Γαβριήλ πήρε ένα καρβέλι ψωμί το εναπόθεσε στο τραπέζι και είπε: «Βλέπεις: το ψωμί είναι ένα και αδιαίρετο!» Τότε στο όνομα της Παναγίας Τριάδος έκανε το σημείο του σταυρού πάνω από το ψωμί — και στη θέση του εμφανίστηκαν νερό, φωτιά και σιτάρι! Στη συνέχεια ο π. Γαβριήλ απευθύνθηκε στον Ινδουιστή, που έμεινε άναυδος στο θέαμα: «Κοίταξε προσεκτικά! Αντί για ψωμί έχουν εμφανιστεί νερό, φωτιά και σιτάρι. Έτσι είναι η Αγία Τριάδα, ένας Θεός σε Τρία Πρόσωπα: τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα». Έπειτα, στο όνομα της Αγίας Τριάδος, σταύρωσε πάλι με το σημείο του Σταυρού το νερό, τη φωτιά και το σιτάρι – και έγιναν πάλι ψωμί.
Μετά από αυτό ο γέροντας είπε: «Η Παναγία Τριάδα είναι μία και αδιαίρετη, όπως και αυτός ο άρτος είναι ένας και αδιαίρετος!».

Αφού άρχισα να δουλεύω πάνω σε αυτό το εικονίδιο, μια μέρα μπήκε στο εργαστήριό μου ο πεντάχρονος γιος μου Άντρεα και, ως συνήθως, αναρωτήθηκε ποιον «ζωγραφίζω». Απάντησα ότι ζωγράφιζα μια εικόνα των Αγίων Σπυρίδωνα και Γαβριήλ. Κοίταξε την εικόνα και ρώτησε αφελώς με ένα παιδικό χαμόγελο: «Και γιατί τα στάχυα του Γέροντα Γαβριήλ καίγονται από τη φωτιά;» Έμεινα άφωνη από έκπληξη. Δεν είχα απεικονίσει ακόμη γλώσσες φλόγας που έβγαιναν από τα στάχυα του σιταριού, αλλά ο γιος μου μπορούσε ήδη να τις δει! Εδώ είναι ολοζώντανη η χάρις του Αγίου Πνεύματος, μαζί με ένα σημείο της ευλογίας του Γέροντα Γαβριήλ.
Tamar Gochiashvili, αγιογράφος, στο Dusheti της Γεωργιας

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’

Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ δι’ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι. (Ἐκ γ’)

Απολυτίκιον του Οσίου Γαβριήλ, του διά Χριστόν σαλού και ομολογητού, εν Γεωργία. Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον.

Πολιτεία ενθέω καλλωπιζόμενον, Αρχιμανδρίτην θεόπνουν πανευλαβώς Γαβριήλ ευφημήσωμεν ως φάρον διοράσεως και ασθενούντων ιατρόν, ου ο τάφος δαψιλώς ισχύος εκχέει ρείθρα, βοώντες· Πάτερ, ευλόγει θεόθεν πάντας τους τιμώντάς σε.

Ευχή Μυστική του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου

Έλα, το φώς το αληθινό,
έλα, η αιώνια ζωή,
έλα, το απόκρυφο μυστήριο,
ο ανώνυμος θησαυρός, έλα, η παντοτινή αγαλλίαση, έλα, το ανέσπερο φως,
έλα, η αληθινή προσδοκία αυτών που μέλλουν να σωθούν.
Έλα, των πεσμένων η έγερση, έλα, των νεκρών η ανάσταση.
Έλα, Δυνατέ, που δημιουργείς, μεταπλάθεις κι αλλοιώνεις τα πάντα με μόνη τη θέλησή σου!
Έλα, αόρατε, ανέγγιχτε κι αψηλάφητε.
Έλα, πολυπόθητο και πολυθρύλητο όνομα.
Έλα, παντοτινή χαρά, έλα, αμαράντινο στεφάνι.
Έλα, συ που πόθησε και ποθεί η ταλαίπωρή μου ψυχή,
έλα, συ ο Μόνος προς εμένα τον μόνο γιατί, καθώς βλέπεις είμαι μόνος!…
Έλα, συ που με ξεχώρισες απ’ όλα και μ’ έκανες μοναδικό πάνω στη γή.
Έλα, συ που έγινες ο πόθος της ψυχής μου και μ’ αξίωσες να σε ποθήσω τον απρόσιτο παντελώς!
Έλα, πνοή μου και ζωή, έλα της ταπεινής μου ψυχής παρηγοριά,
έλα, χαρά και δόξα μου κι’ ατέλειωτη τρυφή.

Ευχαριστία

Σ‘ ευχαριστώ, που έγινες ένα πνεύμα μαζί μου ασυγχύτως, ατρέπτως κι αναλλοιώτως,
Θεέ του παντός, κι’ έγινες για χάρη μου τα πάντα σε όλα:
Τροφή ανεκλάλητη που ποτέ δεν τελειώνει, που ξεχύνεται ακατάπαυστα από της ψυχής μου τα χείλη και πλούσια αναβλύζει απ’ την πηγή της καρδιάς μου.
Ενδυμα, που αστράφτει και καταφλέγει τους δαίμονες.
κάθαρση, που με πλένεις με τ’ άφθαρτα κι’ άγια δάκρυα που η παρουσία σου χαρίζει σ’ όσους επισκεφθείς.
Σ’ ευχαριστώ, γιατί για χάρη μου έγινες ανέσπερο φως και ήλιος αβασίλευτος, που δεν έχεις πού να κρυφτείς, αφού γεμίζεις με τη δόξα σου τα σύμπαντα.
Ποτέ δεν κρύφτηκες από κανένα αλλ’ εμείς κρυβόμαστε πάντοτε από σένα, μη θέλοντας ναρθούμε κοντά σου.
Μα πού να κρυφτείς αφού πουθενά δεν υπάρχει τόπος για την κατάπαυσή σου;
Και τώρα, σε ικετεύω, Δέσποτά μου, έλα να στήσεις τη σκηνή σου στην καρδιά μου, να κατοικήσεις και να μείνεις εντός μου αχώριστος κι ενωμένος μέχρι τέλους με μένα τον δούλο σου, αγαθέ, για να βρεθώ κι’ εγώ στην έξοδό μου κι έπειτα απ’ αυτήν στους αιώνες κοντά σου Αγαπημένε, και να βασιλέψω μαζί σου Θεέ του παντός!

Μείνε, Κύριε, και μη μ’ αφήσεις μόνο.
Θέλω, όταν έρθουν οι εχθροί μου, Που ζητούν να καταπιούν την ψυχή μου, να σε βρούν μέσα μου, και να φύγουν για πάντα, για να μη μπορέσουν ξανά να με βλάψουν βλέποντάς σε τον ισχυρότερο πάντων να κάθεσαι στον οίκο της ταπεινής μου ψυχής.
Ναι, Δέσποτα, όπως με θυμήθηκες όταν ζούσα στον κόσμο και χωρίς να το καταλάβω με διάλεξες εσύ, με χώρισες απ’ τον κόσμο και μ’ έκανες κοινωνό της θείας σου δόξης, έτσι και τώρα φύλαξέ με πάντοτε σταθερό κι αμετακίνητο στην ενοίκησή σου εντός μου.
Βλέποντάς σε αδιάκοπα εγώ ο νεκρός θ’ανασταίνομαι και θα ζω, έχοντάς σε εγώ ο φτωχός θα πλουτίζω διαρκώς και θα γίνω πλουσιότερος απ’ όλους τους βασιλιάδες. και θα σε τρώγω και θα σε πίνω και θα σε ντύνομαι κάθε ώρα, ώστε να ζω και τώρα και πάντα εντρυφώντας σε ανεκλάλητα αγαθά.

iconandlight.wordpress.com