γράφει ο ΕργΔημΕργ
α. Εισαγωγή
Από τα ΠΟΛΥ ευχάριστα γεγονότα των ημερών!
Συγκεκριμένα, κάποιοι ακόμη συν-Έλληνες άρχισαν να καταλαβαίνουν τη φάμπρικα των «προφητειών», που διαδίδονται σαν φωτιά σε ξερόχορτα στο Ελληνόφωνο κομμάτι του Διαδικτύου.
Το σχετικό βίντεο της «Αγωγής» (που μου έδωσε την αφορμή της συγγραφής του παρόντος) το ανέδειξε ο Διηνέκης (εδώ), αλλά το αναρτούμε κι εμείς:
. . . . . . . . . . .
Σωστές οι επισημάνσεις! Πλήν όμως, δεν αρκεί να λες ότι οι «προφητείες» είναι ύποπτες (απόλυτα σωστό). Πρέπει καί να εντοπίσεις τη φιδοφωλιά, απ’ όπου εκπέμπονται. Καί να την εξουδετερώσεις!
[Πώς να την εξουδετερώσεις; Με λογικά επιχειρήματα. Καί -το βαρύ πυροβολικό- με γνώση της Ιστορίας!
Τώρα, βέβαια, να προτάξεις (προκειμένου να τον συνεφέρεις) λογικά επιχειρήματα σ’ έναν λαό, που επιμένει να παραμυθιάζεται καί να ΜΗΝ λογικεύεται… εντάξει, δεν συνεχίζω. Μή με βρίζετε, όμως, ως ανεδαφικόν καλαμοκαβαλλημένον· την καλή προπάθεια την έκανα καί την κάνω.]
Ειλικρινά, θα ήταν ανόητο εκ μέρους μου να περιμένω πλήρη ανάλυση από ανθρώπους, που μόλις έκαναν το πρώτο βήμα στο θέμα. Συνεπώς, αναλαμβάνει η αφεντιά μου να σας πεί δυό λογάκια επ’ αυτού.
. . . . . . . . . . .
Κατ’ αρχήν, ξεκαθαρίζουμε ποιές προφητείες είναι γνήσιες (καί οφείλουμε να τις πάρουμε σοβαρώς υπ’ όψιν μας) : αυτές είναι όσες ειπώθηκαν / εγράφησαν σε εποχές, που δεν υπήρχαν ούτε ως υποψία οι «Μεγάλες Δυνάμεις» (αλλά καί κάποιες …μικρότερες) των τελευταίων αιώνων – με την εξαίρεση των όσων είπε ο άγιος Παΐσιος, συν μερικοί ακόμη όντως χαρισματικοί «νεοάγιοι» της εποχής μας (αν μου επιτρέπεται ο όρος).
Αλλά, προσέξτε! Μόνον όσες προφητείες είναι επιβεβαιωμένες, από πλείονες του ενός αξιόπιστους αυτόπτες καί αυτήκοους μάρτυρες! Διότι πχ στον έρμο τον Παΐσιο (εξ ονόματός του, δηλαδή) φορτώσανε τα διάφορα λαμόγια κι ένα σωρό ανυπόστατες «προφητείες», που δεν τις είπε ποτέ.
Ξεκαθαρίζουμε, τώρα, καί ποιές «προφητείες» είναι γιά πέταμα επί τήι εμφανίσει: όσες ξεκινάνε με …προεξαγγελτική παράθεση (πώς το δουλεύω το φιλολογικό, έ; 🙂 ). Παναπεί: «- Ο γνωστός ενός κουμπάρου του κουνιάδου μου, άκουσε κάποτε από κάποιον γέροντα…», κτλ κτλ κτλ. Αυτές, κατ’ ευθείαν στα σκουπίδια.
Να μας πεί, μονάχα, ο γνωστός του κουμπάρου (κτλ κτλ κτλ) αυτός ο «γέρων» (ο οποίος πάντα είναι …σεμνός, καί δεν θέλει ν’ ακουστεί το όνομά του) τί βαθμό έχει στην «υπερεσία» που δουλεύει. Να ξέρουμε πώς να τον προσφωνήσουμε, ώστε να μή φανούμε αγενείς. «Κύριε λοχαγέ», ή «κύριε συνταγματάρχα»; (Ή σκέτο «πράκτορα»; )
Ρέ, άει στα τσακίδια!…
[Εδώ ακριβώς χρειάζεται να ρίξω μήνυμα σε Παλιούρα καί Μάρκο ντέΣάντ, ώστε να σας περιλάβουν αμφότεροι …στερεοφωνικώς, παλιολαμόγια κουμπάροι καί κουνιάδοι καί «γεροντάδες»!!!]
. . . . . . . . . . .
β. Ιστορική αναφορά
Αναφέρω (ιστορικώς καί χρονολογικώς) τις κυριώτερες λαμογίστικες «προφητείες» κατά εποχές – όσο έχω ερευνήσει το θέμα. (Η έρευνά μου συνεχίζεται μέν, αλλά σας δίνω μιά έτοιμη εισαγωγή γιά να ψάξετε κι εσείς.)
. . . . . . . . . . .
i. 1770 – Ορλωφικά
Απ’ όσο έχω μελετήσει το θέμα, δεν διαφαίνεται παρουσία «προφητειών» στην επανάσταση του 1770· αλλοιώς, θα είχαν ενσωματωθεί αυτές στην λαϊκή παράδοση, ως κοινό κτήμα (όπως καί σήμερα). Πιό πολύ φαίνεται πως δούλεψε προπαγάνδα, παρά «προφητείες». Ωστόσο, η αφέλεια των τότε επαναστατημένων ραγιάδων έφτασε να κάνει τραγούδι τις ψεύτικες αυτές ελπίδες:
Ώσπου να ‘ρθεί ο Μόσκοβος, να φέρει το σεφέρι ( = στρατό – δες πχ εδώ)!
Βέβαια, ο Μόσκοβος ουδέποτε κάνει άστοχες καί άκαιρες κινήσεις, ούτε φέρνει σεφέρια σε αποτρελλαμένους· αλλά, άντε να το πείς αυτό στους (μπαϊλντισμένους από τη σκλαβιά) εξεγερμένους ραγιάδες!… Πάντως, αυτές οι φρούδες ελπίδες, ότι τάχαμου θα έρθει το Ξανφόν Γκιένος να μας απελευθερώσει, προέρχονται 1000% από κάποιους κύκλους εντός της Ρωσσίας.
Δεν εννοώ σύσσωμη την ηγεσία της συγκεκριμένης χώρας· διότι, απ’ όσο έχω αναλύσει τη συλλογική συμπεριφορά των Ρώσσων, τέτοιου είδους βρωμιές δεν κάνουν. (Τουλάχιστον, δεν τις κάνουν στον βαθμό, που τις κάνουν οι Αγγλοσάξωνες.) Το (όχι εντελώς σίγουρο, όμως – γιά μένα) συμπέρασμα είναι ότι μάλλον έδρασαν κάποιοι ιουδαϊκοί κύκλοι εντός Ρωσσίας, διότι υπάρχει ισχυρή φημολογία πως οι αδελφοί Ορλώφ ήσαν περιτετμημένοι. (Δυστυχώς, δεν ζή η ακόρεστη σεξομανής Γερμανίδα Αικατερίνη, που …πήρε παραμάζωμα πολλούς ευγενείς της τότε εποχής, να μας το επιβεβαιώσει! lol!!!)
Το αποτέλεσμα ήταν πως ο τότε σουλτάνος εξεμάνη, καί παραλίγο οι Έλληνες να μην υπήρχαμε σήμερα ως έθνος.
Οι Ορλώφ, όμως, δεν έδρασαν μόνοι. Συνεταιράκι τους ήταν κι ένα λαμόγιο, ονόματι Παπάζωλης, ή Παπαζώλης, ή Παπάζογλου. («Παπατζής» θα ήταν πιό ταιριαστό.) Αυτός γέμισε ψέμματα τους ραγιάδες, γιά να εξεγερθούν. Κι όταν ήρθαν τα δύσκολα, την κοπάνησε στους Ρώσσους. (Τί πρωτότυπο γιά τα λαμόγια, να καταφεύγουν γιά προστασία στ’ αφεντικά τους!…)
Συγκρατήστε το γεγονός ότι οι «προφητείες» (αλλά καί η προπαγάνδα) χρειάζονται καί άτομα, γιά να διαδοθούν: πονηρούς (καί χαρτζηλικωμένους) παραμυθατζήδες καί λαμόγια, ή αφελείς καί βλάκες.
Βέβαια, σήμερα με το Διαδίκτυο η ανάγκη γιά πράκτορες σχεδόν εκμηδενίζεται, διότι τη διάδοση εσφαλμένων καί υπόπτων αντιλήψεων την αναλαμβάνουν -με αυτόματο τρόπο- τα προγράμματα των υπολογιστών· τα δέ υπόλοιπα (την άκριτη αποδοχή των ψεμμάτων, δηλαδή), τα αναλαμβάνει η περιρρέουσα αιώνια βλακεία του λαού μας.
. . . . . . . . . . .
ii. «Αγαθάγγελος» καί Παπουλάκος
Ο (Χριστόφορος) Παπουλάκος ήταν ένας αγράμματος φουστανελλοφόρος χωρικός, ο οποίος αργότερα εκάρη μοναχός. (Καί σήμερα έχει αγιοκαταχθεί.) Αυτός, ως μοναχός, εκήρυττε την αντίθεση στους δυτικούς θεσμούς (πχ Βαυαροκρατία) καί τα δυτικά έθιμα (πχ ενδυμασία δυτικού τύπου), περιτρέχοντας όλη την Πελοπόννησο. Ωστόσο, επειδή έλεγε πολλά καί εναντίον του -ξένου- βασιλικού ζεύγους (Όθωνα / Αμαλίας), στο τέλος τον μπουζούριασαν καί τον εξόρισαν.
Η Γουΐκι, όμως παραλείπει (τόσο εδώ, όσο κι εδώ) ν’ αναφέρει ότι ο Παπουλάκος χρησιμοποιούσε στα κηρύγματά του καί τις λεγόμενες «Προφητείες του Αγαθαγγέλου» (σκαναρισμένο πλήρες πρωτότυπο κείμενο εδώ), με τις οποίες έδινε ελπίδες στους ακροατές του ότι νά, τώρα, όπου νά ‘ναι, επίκειται να πάρουμε καί τημΜπόλιν!
Λοιπόν, το κακό δεν είναι ότι ο Παπουλάκος ήταν όντως -καί αναμφισβητήτως- πατριώτης· ούτε το ότι την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως την οραματιζόταν τότε μέχρι καί ο Όθων. (Ναί! Γι’ αυτό τον εξόρισαν οι «Μεγάλες Δυνάμεις», γιά να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα.)
Ούτε το ότι ο Παπουλάκος ήταν αγράμματος.
Ούτε το ότι μέχρι καί ο Ρήγας Φερραίος (ως λέγεται) έβαλε χέρι στο κείμενο, γιά να κολακέψει τον Μέγα Ναπολέοντα καί να δώσει (κι αυτός) ελπίδες στους υπόδουλους Έλληνες.
Αλλά, το κακό βρίσκεται στο ότι αυτό το κείμενο είναι πλαστό.
. . . . . . . . . . .
Ποιός το έγραψε, τότε, καί γιατί;
Λένε (χωρίς να είναι σίγουρο) πως το έγραψε κάποιος ιερωμένος Θεόκλητος Πολυειδής, αποδίδοντάς το σε κάποιον (ανύπαρκτο) ιερομόναχο Αγαθάγγελο, που έζησε κάπου το 1279. Καί πράγματι, η γλώσσα του κειμένου δεν είναι η γλώσσα του 1279. (Μιά ματιά στον Πτωχοπρόδρομο, αρκεί γιά να διαπιστώσουμε την ασυμφωνία.)
Εάν, τώρα, διαβάσουμε το σύντομο άρθρο της Γουΐκι, βλέπουμε πως ο ΘΠ υπήρξε εκπρόσωπος του (Ελληνικού) Διαφωτισμού… πιθανώτατα μασώνος καί άνθρωπος των Δυτικών. Ωστόσο, παραβλέποντας αυτό (που μπορεί καί να μήν ίσχυε), βλέπουμε άλλα δύο δεδομένα, που βγάζουν μάτι:
- Το πρώτο, πως ο «Αγαθάγγελος» γράφτηκε κάπου το 1750.
Χμ… Είκοσι χρόνια πρίν τα Ορλωφικά! (Δεν θα πέφταμε πολύ έξω, αν λέγαμε …19… το 1751, δηλαδή.)
Καί τί μας νοιάζει αυτό;
Εάν ρίξουμε μιά ματιά στην Ιστορία, θα δούμε ότι πάλι καμιά 25αριά χρόνια πρό της κηρύξεως των Σταυροφοριών (1095), είχε ιδρυθεί στην Καμπανία της Γαλλίας …καμπαλιστική σχολή!!!!! Γι’ αυτό μας νοιάζει.
[Αν, όπως αναφέρει η Ιστορία, η καμπαλιστική σχολή ιδρύθηκε το 1070, τότε υποψιάζομαι πως …καθυστέρησε η σύνοδος του Κλερμόν Φερράν, που κήρυξε την έναρξη των Σταυροφοριών το 1095!
Πλάκα-πλάκα, ακριβώς επτά αιώνες μετά το 1070+19 = 1089, έγινε η Γαλλική Επανάσταση – στα 1789. Είπαμε, «αυτοί» έχουν μανία με τις τελετουργίες καί τις επετείους σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους.]
Βλέπετε ότι οι κρατούντες έχουν συγκεκριμένον τρόπο δράσεως: πρώτα η διάδοση της ιδεολογίας, καί μετά η εφαρμογή της από τα πλήθη των κάφρων, που σπεύδουν να την υιοθετήσουν! Στην περίπτωσή μας, δηλαδή, συμπεραίνουμε πως κανένας Ορλώφ δεν έδρασε αυθορμήτως εκείνη τη στιγμή, καί κανενός Παπάζωλη οι ψευτιές δεν προκάλεσαν αυθόρμητη εξέγερση των Ελλήνων μέσα σε λίγους μήνες, από τότε που ειπώθηκαν.
Η προεργασία (γιά τον παραλίγο οριστικό χαμό μας, ως έθνος) είχε γίνει από πρίν.
- Το δεύτερο δεδομένο έχει πάλι να κάνει με τη γλωσσολογική ανάλυση του «Αγαθαγγέλου».
Όχι μόνο δεν είναι του 1279 κείμενο, αλλά δεν είναι ούτε Ελληνικό του 1750! (Ποιός «ιερωμένος ΘΠ», καί θρίχες κατσαρές;!)
Τότε, τί είναι;
Μετάφραση από την Αγγλική… από «σκαρωμένο» κείμενο των «Ελληνιστών» της Οξφόρδης. Αυτό είναι. Αρκεί λίγη «αντίστροφη μηχανική» (εν προκειμένωι, «αντιμετάφραση» προς το πρωτότυπο), γιά να δείς ότι είναι γραμμένο κατ’ αρχήν σε Αγγλική «καθαρεύουσα» (Σαιξπηρική μορφή της γλώσσας), καί μετά μεταφρασμένο αδεξίως σε -ας πούμε- Ελληνική λόγια γλώσσα της εποχής του 1750… αλλά, ταυτόχρονα, που να μπορούν να την καταλαβαίνουν οι αγράμματοι ραγιάδες.
[Δεν θ’ αναπτύξω εδώ το πώς αλληλεπιδρά το μυαλό μας με μιά ξένη γλώσσα, όταν θέλουμε να εκφραστούμε σ’ αυτήν -καί δή, με συγκεκριμένο τρόπο-, όσο καλά καί να τη γνωρίζουμε.
Πάντως, το γενικό σχήμα γιά τους περισσότερους είναι: φτιάχνουμε το σκαρίφημα του κειμένου μας στη δική μας, καί μετά μεταφράζουμε προσεκτικά. Ελάχιστες οι εξαιρέσεις!… στις οποίες δεν συγκαταλέγονται οι προφεσσόροι της Οξφόρδης του 1750. Βλέπετε, κάθε γλώσσα συμπεριλαμβάνει κι άλλα κολπάκια καί στολίδια, πλήν του λεξικού της· άρα, ουδόλως αρκεί η μετάφραση καί η τήρηση του ύφους.
Ωστόσο, όταν απευθύνεσαι σε αγράμματους φουστανελλοφόρους, δεν υπάρχει περίπτωση να σε μυριστούν – καί τη γλυτώνεις.]
. . . . . . . . . . .
Καί γιατί Οξφόρδη, παρακαλώ; Γιατί στην …Βοϊδοπερασιά; (Μην απορείτε, είναι η μετάφραση του τοπωνυμίου στη δική μας γλώσσα. Όθεν, το αστείο που λέγεται ότι: «- Αυτός τελείωσε τη …βοϊδοσχολή!», δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως τόσο αστείο, πλέον! 🙂 )
Διότι, πρώτον, την Οξφόρδη την ίδρυσαν τα σεσημασμένα φιλαράκια μας, οι Ναΐτες. Οι οποίοι ανέλαβαν (με επιτυχία) καί το μεταφραστικό έργο γιά τα χειρόγραφα των Βενιαμιτών, που βρήκαν στις ανασκαφές τους στα Ιεροσόλυμα. Όθεν, δικαίως καβάτζωσαν καί τις φιλολογικές σπουδές.
Να μας πούν, μονάχα, οι σημερινοί Οξφορδαίοι, πού βρήκαν τα αρχαιοελληνικά κείμενα των «στερεοτύπων» εκδόσεών τους, που χρησιμοποιούν οι φιλόλογοι της καριέρας! Μάλλον, ακόμη καλύτερα… ν’ αναρωτηθούν οι ίδιοι οι εγχώριοι φιλόλογοι, πού βρέθηκαν αυτά τα κείμενα. Διότι, φοβάμαι πως κανείς τους δεν έχει αναρωτηθεί.
Καί δεύτερον, η αγγλίτσα εκείνες τις εποχές ήταν αυτοκρατορία. Συνεπώς, είχε τα σχέδιά της να βγάλει απ’ τη μέση τόσο την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όσο καί τους Ρώσσους – με ενεργούμενα καί επικρουστήρες της μπαρούτης εμάς, τα αιώνια θύματα (καί βλήματα).
Θα με ρωτήσει κάποιος: γιατί να το κάνει, μιά που με τα πλοία της έφτανε μέχρι Ινδία καί Κίνα, διεξήγαγε επικερδές εμπόριο, καί γενικώς ήταν θαλασσοκράτειρα; (Αν καί το Σουέζ δεν είχε διανοιχθεί ακόμη.) Η απάντηση είναι πως την ενδιέφερε καί η χερσαία διαδρομή Ανατολής-Δύσης· ο περίφημος (καί τότε, καί παλιότερα, καί σήμερα) Δρόμος του Μεταξιού.
Καταλάβατε, τώρα;
. . . . . . . . . . .
iii-1. Περίοδος 1900-1920
Αυτή η εικοσαετία είναι όντως μία αναγέννηση της νέας Ελλάδας, καί η υλοποίηση πολλών από τα εθνικά μας όνειρα.
Εδώ, ας δείξουμε πρώτα πάλι την κατάσταση: η αγγλίτσα ήθελε να τελειώνει μία καί καλή με την τουρκίτσα, ταυτοχρόνως διαλύοντας τα όποια όνειρα γιά επέκταση προς Ανατολάς της γερμανίτσας.
Στα πλαίσια αυτά, ήθελε (καί βρήκε) πρόθυμους συμπαραστάτες καί συμμάχους πάλι εμάς, που είχαμε πάρει φόρα μετά τη σφαλιάρα του 1897. Καί, παρά τη σφαλιάρα που φάγανε τα αγγλίτσικα σχέδια στην Καλλίπολη (το 1915-16), φαινόταν πως γενικώς η κατάσταση όδευε όπως ελπίζαμε αμφότεροι. (Μετά, βέβαια, άλλαξαν τα βιολιά.)
Ακόμη, η αλήθεια είναι πως τότε είχαμε πολλούς τέκτονες στην Ελλάδα, διότι οι άρρενες απόγονοι των «καλών οικογενειών» της εποχής ήταν (από μόδα) αγγλόφιλοι, κοσμοπολίτες (με νεότητες γλεντημένες στα Παρίσια, με μπανιστήρια στα επί σκηνής χορευτικά ξεβρακώματα της Μάτας Χάρι, καί τα ρέστα), και τέκτονες. Αλλά καί πατριώταροι. (Δεν μπορείς να πείς ότι πχ ο Παύλος Μελάς, ή ο ναύαρχος Κουντουριώτης δεν ήταν πατριώτες! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει!)
Συνεπώς, οι ιδέες… η προπαγάνδα, ουσιαστικώς, της αγγλίτσας, διαδιδόταν εύκολα.
Όμως, επειδή ένα σοβαρό κράτος (όπως η αγγλίτσα) έχει καί σοβαρές «υπερεσίες», καί πάντα σχεδιάζει εκ των προτέρων, πάλι παρενέβη καί μας φλόμωσε (συμπεραίνω κυρίως μέσωι εγχωρίων τεκτόνων) στις «προφητείες»…
…οι οποίες συνέκλιναν στο ότι υπήρχε κάποιος «ξανθός ρήγας», που θα έμπαινε μπροστά (ως πολέμαρχος, να ‘ούμ’), καί θα μας …έσωζε. (Κι αυτός!)
Βέβαια, οι αφελείς συμπατριώτες μας της εποχής αυτό το ερμήνευαν είτε ως νεκρανάσταση του Μεγαλέξανδρου (αν καί δεν έπαιξε πολύ αυτή η ερμηνεία), είτε ως νεκρανάσταση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, είτε ως «φωτογράφηση» του δικού μας τότε βασιλιά· αλλά τα λαμόγια καθιστούσαν μάλλον σαφές ότι επρόκειτο γιά τον βασιλιά της αγγλίτσας, κατά Μπάκινγχαμ μεριά…
…από τον οποίο το 1922 πήραμε τ’ @@ του.
. . . . . . . . . . .
Δεν σκοπεύω να σκαλίσω τις υπάρχουσες ψηφιακές βιβλιοθήκες, γιά να βρω εφημερίδες, βιβλία, ή φυλλάδες της εποχής, ώστε να σας δείξω τί κυκλοφορούσε από τέτοιες «προφητο»-ιστορίες στις αρχές του 20ου αιώνα στη χώρα μας. Πάντως τα πράγματα έγιναν ακριβώς έτσι. Καί τότε «προφητείες», καί τότε κανείς δεν ρωτούσε το πόθεν!
Καί, δυστυχώς, σε τίποτε δεν άλλαξε η ευπιστία του λαού μας από τότε.
. . . . . . . . . . .
iii-2. 1900-1920 – ο «Εξαδάκτυλος»
Ώ, ρέ, μάνα μου, πανεθνικό δούλεμα που φάγαμε μ’ αυτόν τον «Εξαδάκτυλο»!…
Οι αφελείς νόμιζαν καί νομίζουν πως πρόκειται (α) γιά «ρήγα» (βασιλιά, παναπεί), που (β) έχει έξι δάχτυλα στα ποδάρια του!… μή υποψιαζόμενοι πως τέτοια σωματική ανωμαλία προέρχεται από ενδογαμίες… με σχεδόν 100% πιθανότητα να υπάρχει ταυτοχρόνως καί ψυχονοητική ανωμαλία στη γκλάβα του λεγάμενου. (Η Φύση ΔΕΝ αστειεύεται.)
Άρα, πού πά’ ρέ Καραμήτρο με ηγέτη ελαττωματικόν; Ά;
[Αλλά, όπως είπαμε, ελάχιστοι συν-Έλληνες σκέφτονται τέτοια πράγματα. Ελάχιστοι συν-Έλληνες σκέφτονται γενικώς… γι’ αυτό μας πήρε καί μας σήκωσε.]
Όμως, επειδή είδαμε τον βρώμικο ρόλο της …βοϊδοσχολής με τον «Αγαθάγγελο», υποψιάζομαι εντόνως πως αυτή τη φορά ξανάβαλε τα …έξι δαχτυλάκια της, καί μας πέταξε στα μούτρα πως πρόκειται γιά ποίημα με έξι δακτύλους – μόνο που δεν το πήραμε χαμπάρι αυτό, εδώ κι εκατό χρόνια τώρα.
Βλέπετε, ο δάκτυλος είναι -επίσης καί- ποιητικό μέτρο (καί αρχαίο, καί νέο) : τάτατα τάτατα τάτατα. Χρησιμοποιείται, δέ, κατά κόρον στα Ομηρικά Έπη:
άνδραμοι έννεπε Μούσαπο λύτροπον
…τέσσερεις δάκτυλοι στη σειρά, στην αρχή της Οδύσσειας! (Ως παράδειγμα.)
Βέβαια, το να σας μιλήσω γιά τα ποιητικά (καί ταυτοχρόνως μουσικά) μέτρα, είναι ολόκληρη ιστορία, καί δεν προτίθεμαι να το πράξω. Αλλά, με λίγο ψάξιμο θα βρήτε αρκετά παραδείγματα, τόσο στ’ αρχαία Ελληνικά, όσο καί σε σημερινά ποιήματα καί τραγούδια.
[Καί μή σας ξεγελάσει η έλλειψη της τελικής συλλαβής, σε μερικά. Αυτή «νοείται» -στο κεφάλι μας- περίπου σαν ηχώ, κι η συγκεκριμένη έλλειψη είναι από τα αγαπημένα κόλπα των ποιητάδων. Δες πχ τη συνέχεια της Οδύσσειας μετά τους πρώτους τέσσερεις δακτύλους:
όςμαλα πόλ-λα (τάτατα τάτα𛰜 – λείπει βραχεία συλλαβή στο τέλος)
Όπως επίσης το κόλπο η τελευταία συλλαβή του δακτύλου να βρίσκεται ως πρώτη στην αμέσως επόμενη σειρά του ποιήματος.
Είπαμε, ολόκληρη ιστορία!
Μπερδεγουέη, στη μουσική παίζει πολύ ο δάκτυλος -καί δή, σε presto– στο τουμπελέκι: μπόμτιντι μπόμτιντι μπόμτιντι.]
Επίσης, η ίδια μετρική ισχύει απάνω-κάτω καί γιά τις ξένες γλώσσες, ιδίως τις Ευρωπαϊκές.
. . . . . . . . . . .
‘Ντάξ’ όλ’ αυτά, αλλά το θέμα μας είναι να βρεθεί ποίημα με έξι δακτύλους… που να λέει / υπονοεί όσα λένε οι (εντός, ή εκτός εισαγωγικών) «προφητείες» (απελευθέρωση Πόλης, καί τα ρέστα). Καί, άπαξ καί το βρούμε, τ’ αποκαλύψαμε το μυστικό!
Αν είναι μονάχα έξι, αυτό σημαίνει πως είτε πρόκειται γιά επίγραμμα (συνήθως σε μνημείο νεκρών ηρώων) :
τάτατα τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα τάτατα
Είτε ποίημα σε μορφή χάϊ-κού (τρείς στροφές με περιεκτικό νόημα – καί τα υπόλοιπα τα αναδημιουργεί η φαντασία μας) :
τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα
τάτατα τάτατα
Πώς είπατε; δεν έχει η Ελληνική ποίηση μορφές χάϊ-κού;
Σοβαρά;
Ώ Τριάς, Θεέ μου,
Πατήρ, Υιός, καί Πνεύμα,
Ελέησον τον κόσμον!
Αναθεωρήστε!
Το θέμα είναι, πως δεν μπορώ να ψάχνω όοοολη την Ελληνική καί την Αγγλική Γραμματεία, να δώ τί στην ευχή εννοούσαν οι …βοϊδοσχολαίοι! (Αν πρόκειται γιά εξαδακτυλικό ποίημα, όπως υποθέσαμε.) Καί, δυστυχώς, ούτε πάει το μυαλό μου σε κάποιο γνωστό (καί σύντομο – ήτοι: επίγραμμα / χάϊ κού) στιχούργημα με θεματολογία «ρήγα», που θα ηγηθεί των Ελλήνων, κτλ κτλ. Όθεν, αν βρεί κάποιος αναγνώστης κάτι σχετικό, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτος να μας το υποδείξει!
. . . . . . . . . . .
iv. Οι Ψίψιλον
Δεν αναπτύσσω το θέμα, διότι αγριεύω.
Αν καί η όλη παραμυθολογία των Ψίψιλον (γιά την οποία ο αρχιπροωθητής της απειλούσε μέχρι καί με …μηνύσεις στα δικαστήρια όποιον αντέγραφε αυτές τις μαλακίες – κι έβγαζε δικά του σχετικά παραμυθοβιβλία) δεν ανήκει στις γιαλαντζή προφητείες, ωστόσο έδρασε ακριβώς σαν αυτές καί είχε ακριβώς την ίδια αποδοχή. Συνεπώς, οφείλουμε να τη συμπεριλάβουμε τιμητικώς στη σκατολίστα μας.
Το μόνο που θα πω, είναι πως μας νάρκωσε γιά τα καλά επί 40 χρόνια – καί, φαίνεται, όχι μονάχα εμάς, αλλά καί όσους είχαν αναλάβει ένα κομμάτι της ηγεσίας της έρμης αυτής χώρας. Νά, ως παράδειγμα, οι φρεγάτες που έχουμε είναι μισού αιώνα πλέον, καί δεν έχουν ανανεωθεί – διότι κανείς απ’ τους κρατούντες δεν ενδιαφέρθηκε ν’ ανανεωθούν. Προφανώς, καί το ΓΕΝ περίμενε τους Ψίψιλον να επέμβουν· οπότε, σου λέει, τί να ξοδευόμαστε, τώρα! 🙂
Επίσης (καί ως κατά κάποιον τρόπο συμπλήρωμα των «προφητειών», που καίνε τα μυαλά των αγραμμάτων καί των χαζών), η Ψιψιλονο-λογία έκαψε τα μυαλά του πιό ξύπνιου τμήματος της νεολαίας, αυτού δηλαδή που δεν αποβλακώνεται ούτε με ποδόσφαιρο, ούτε με ναρκωτικά, ούτε με κόμματα, αλλά επιμένει να ψάχνει την αλήθεια μακριά από τα καθεστωτικά παραμύθια. Ακόμη καί σήμερα ακούω σοβαρούς ανθρώπους να ισχυρίζονται πως έχουμε «Ανδρομέδιους αδελφούς μας», που «θα μας σώσουν».
[Στη σειρά κι οι Ανδρομέδιοι, παρακαλώ. Προηγούνται άλλοι …σωτήρες!]
Τέλος, έδρασε καί ως κοινωνικό ψυχονοητικό πείραμα ευρείας εφαρμογής, βολιδοσκοπώντας / μετρώντας τη συλλογική συμπεριφορά του Έλληνα, κι ανοίγοντας τον δρόμο γιά την επανεπέλαση των σημερινών γιαλαντζή «προφητειών»… ώστε ν’ αποχαζέψουμε εντελώς.
Πώς είπατε; Δεν ήταν σχεδιασμένα αυτά τα δηλητηριώδη Ψιψιλονο-παραμύθια σε τίποτε μυστικά γραφεία;
Καλά… ό,τι πείς εσύ!…
Αν εκτιμάτε έστω καί στο ελάχιστο τη γνωμάρα μου, η παραμυθολογία των Ψίψιλον βρωμάει «υπερεσίες» των ηπαπάρα, αλλά κυρίως Μπίλντερμπεργκ καί τσιράκια τύπου Σβάμπ. (Ναί, καί πρό 40ετίας δρούσε, κι έκανε τα ίδια. Δεν έχετε δεί τις φωτογραφίες του/της με εγχώριους πρώθυ – τον Παπανδρέου, φερ’ ειπείν; ) Δεν θα σας αναλύσω το σκεπτικό μου,
[…διότι ξεμακραίνουμε πολύ – άντε, όμως, βοήθεια: (α) αυτά τα παραμυθάκια κατά 90% τα έβγαλαν στην κυκλοφορία νεο-Άτλαντες -όθεν καί η αναφορά μου στις «λέσχες»-, καί (β) ξεκινάμε από τον «Πόλεμο των Κόσμων», καί συνεχίζουμε ψάχνοντας γιά το ίδιο παραμυθολογικό σενάριο της τρομερής απειλής / συν τελικώς του σωτήρα «από μηχανής θεού»… δες καί σημερινές μπαρούφες της ειδησεογραφίας με κατάρριψη «ufo’s»]
πάντως κατά ‘κεί που σας υπέδειξα ψάχνουμε τους ενόχους.
. . . . . . . . . . .
v. Βατάτζης
Ψυχονοητικό πείραμα των ημερών μας. Που αποδεικνύει: (α) πόσο εύκολα ξεχνάμε ως λαός (αλήθεια, τί απέγιναν, ώ προφητολάγνοι, ο «Εξαδάκτυλος» κι ο Παλαιολόγος; δέεεεν θα μας σώσουν πιά αυτοί; παραιτήθηκαν; ), καί (β) πόσο ανιστόρητα τούβλα επιμένουμε να είμαστε.
Ο Βατάτζης μπορεί μέν να είχε τρομερές στρατιωτικές επιτυχίες, μπορεί να είχε όραμα γιά ανασύσταση της αυτοκρατορίας σε σωστές βάσεις, μπορεί σήμερα να έχει αγιοκαταταχθεί, αλλά είναι γεγονός πως στις τελευταίες μέρες του έπασχε από επιληψία. Λοιπόν, ειλικρινά: αυτόν θέλετε ν’ αναστηθεί εκ νεκρών καί να μπεί ηγέτης μας; Αν πήτε «ναί», οκέϋ… αλλά, θ’ αναλάβετε καί τις ευθύνες γιά τις όποιες τυχόν αρνητικές συνέπειες!…
Αυτές οι ιστορίες, τώρα, με τον «αναστηθησόμενον» Βατάτζη καί το σπαθί του, που βγαίνει απ’ τη θήκη σ’γά-σ’γά, έχουν προέλευση τις «υπερεσίες» της …τουρκιγιέ, με βοήθεια από λιγάκι πιό …μεσανατολικά. (Διότι οι τουρκαλάδες από μόνοι τους την ψυχολογική ανάλυση -καί δή, του Έλληνα- δεν την «έχουν».)
Ειδικά η αφήγηση που κυκλοφορεί, ότι Έλληνας αξιωματικός μπήκε «ινκόγκνιτο» στην τουρκίτσα, με παρέα αντίστοιχον Τούρκο, καί πήγαν κι είδαν το σπαθί του Βατάτζη κτλ κτλ,
- είτε είναι μπούρδα ολκής (διότι όλο καί κάποιοι θα τους έπαιρναν χαμπάρι – καί μετά, με τα στρατοδικεία, ούτε ψύλλος στον κόρφο τους!…),
- είτε ισχύει· αλλά, τότε, τόσο ο ένας, όσο κι ο άλλος, είναι τέκτονες. (Μόνον σε τέτοια περίπτωση δεν φοβούνται την τιμωρία, καί μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους.)
Καί στις δύο περιπτώσεις, δεν γίνεται δεκτή η ιστορία αυτή. Είτε ως ψέμμα, είτε ως αφήγηση ατόμου (των στοών, αλλά καί μή), που παρατάει θέση ύψιστης ευθύνης καί κάνει κολλεγιές με τον εχθρό. (Άρα, δυνάμει προδότη.)
Ο Βατάτζης ήδη άφησε το ιστορικό του στίγμα ενώπιον των αιώνων της Ιστορίας. Αφήστε τον, λοιπόν, στην ησυχία του, καί κοιτάξτε εσείς να κάνετε άλλο τόσο αξιόλογα έργα, σαν αυτόν.
. . . . . . . . . . .
vi. Επανεπέλαση ψευδών «προφητικών» μύθων
Στις μέρες μας…
…κι ενώι έρχεται με βήμα ταχύ ο Γ’ ΠΠ…
…κι ενώι, ακόμη κι αν δεν ξεκινήσει η πλήρως ένοπλη φάση του Γ’ ΠΠ, επελαύνει ο θάνατος, που σπέρνουν οι «μαύροι» (διατροφική καταστροφή, γιά …να σωθεί το κλίμα!!!!!)…
…στο Ελλάντα πυκνώνει ο παραλογισμός.
Σχεδόν οι πάντες πουλάνε τρέλλα, θράσος, ύβρεις… αλλά, δυστυχώς, έχουν βρεί πρόθυμους «αγοραστές». Σε κάθε τομέα. Θες πολιτική; θες θρησκεία; θες οικονομία; θες δικαιοσύνη; Παντού!
Στα πλαίσια της αγάπης μας γιά την πατρίδα, λοιπόν, αλλά καί στην παραδοσιακώς ανεπιφύλακτη αποδοχή του λαού μας γιά την Ορθοδοξία, βρίσκονται διάφοροι πονηροί καί ξεσαλώνουν εις βάρος μας με διασπορά «προφητειών». Όθεν, έχουμε τόσο μιά βροχηδόν επανάληψη των κλασικών μοτίβων («αναστηθησόμενος», «ξανθός ρήγας», «θα πάρουμε τημΜπόλιν», «το Ξανφόν Γκιένος»), όσο καί νεοφανείς ανοησίες – κυρίως εκφοβιστικές, γιά λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, κτλ.
[«- Ποιά ‘κτλ’, ρέ Εργοδότη; Δεν σου φτάνουν τα προηγούμενα;»
Έ,πώς;! Φτάνουν καί παραφτάνουν! Αλλά, πολύ φοβάμαι πως θα βγούν καί προφητείες …γιά την Εφορία! lol!!!]
Ο μέσος ταλαιπωρημένος σημερινός Έλλην δεν προλαβαίνει να φιλτράρει τη νοητική βρωμιά που τον λούζει· δεν προλαβαίνει καλά-καλά να ενημερωθεί, καί τού ‘ρχεται καί η επόμενη κεραμίδα κατακέφαλα. Βλέπεις, δεν είναι μονάχα τα πρακτοράκια (καί οσονούπω καί η Τεχνητή Νοημοσύνη) που αλωνίζουν το Ελληνόφωνο Διαδίκτυο με «προφητείες», έχουμε καί μή «προφητικές» πηγές διασποράς ψευδών, κυρίως απ’ έξω. (Τα εγχώρια λαμόγια δεν είναι τόσο καλοί ψεύτες.)
«- Το κλίμα καταστρέφεται!», «- Αν δεν κάνετε εμβόλιο, θα σας πέσουν τα μαλλιά, τα δόντια, καί -αλοίμονο!- θα μαραθεί καί θα πέσει καί το πουλί σας!», «- Οι αγελάδες κλάνουν!», «- Τα σκουλήκια είναι μεζές αξιοζήλευτος!»… (Κι αναρωτιέμαι, αν μιλούσαν οι μυίγες, τί θα μας υποδείκνυαν να φάμε ως λιχουδιά! Καρα-lol!!!) «- Μας την πέσανε οι εξωγήϊνοι!» (Τί μας λέτε; σοβαρά; Θα παραπονεθούμε στους Ανδρομέδιους!) Κι άλλα πολλά παρόμοια, ών ούκ έστι τέλος.
Δεν τελειώνει η νοητική ζαλούρα του Έλληνα από τέτοιον καθημερινό βομβαρδισμό, αλλά τα «καλά» ουδεμία «προφητεία» μας τα είπε – κι αναρωτιέμαι γιατί.
. . . . . . . . . . .
Επίλογος – τα ωραία!
Τα ωραία, που θά ‘θελα όσο τίποτε να τ’ ακούσω από πραγματικούς προφήτες, είναι το να καρφώσουμε τα μάτια καί την καρδιά του δράκου με το κοντάρι του Άη-Γιώργη.
Δώστε βάση!
Συγκεκριμένα, πρέπει να στηθεί οριστικώς η Ελληνική Σημαία σε:
- Άγκυρα / Χαττούσα (ναί, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο).
- Στον ναό (ροτόντα) των Ναϊτών, στο Σίτυ του Λονδίνου, με τους δέκα νεκρούς Ναΐτες ιππότες. (Ρέ, ποιούς «ιππότες»; συμβολικό γιά τους δέκα βασιλείς της Ατλαντίδας είναι!)
- Στην Οξφόρδη καί το Κέημπριτζ.
Τότε, καί μόνον τότε θα έχει επέλθει το τέλος τόσο του Ελληνο-Τρωϊκού πολέμου, όσο καί του Ελληνο-Ατλαντικού. Καί το τέλος της καταστροφής του μυαλού του Έλληνα, είτε από γιαλαντζή «προφητείες», είτε από άλλης μορφής νοητικά δηλητήρια.
ΤΕΛΟΣ
. . . . . . . . . . .
Υγ 1: Πλάκα θά ‘χει, να βγούν οι Οξφορδαίοι με τον «Εξαδάκτυλο» …προφήτες από σπόντα!!!
Βλέπετε, τώρα τελευταία έχουν σκάσει μύτη διάφορες εικόνες καί φωτογραφίες, φτιαγμένες από Τεχνητή Νοημοσύνη. Οι οποίες διακρίνονται από τις φυσικές, επειδή οι απεικονιζόμενοι άνθρωποι έχουν …έξι δάχτυλα σε κάθε χέρι!!! (Δες εδώ αντιπαραδείγματα κακοτεχνίας της ΤΝ στα ανθρώπινα χέρια.)
Τελικά, το Μάτριξ αποδεικνύεται πως διαθέτει καί χιούμορ!
Υγ 2: Στο πύρ της επανεπελάσεως των ανοησιών καί των ψευδοπροφητών, έριξαν βενζίνη τόσο οι πρόσφατες δημόσιες εμφανίσεις της οικογένειας του Κοκού (στην κηδεία του τελευταίου), όσο καί οι Ρώσσοι. (Ναί!)
Αυτούς τους τελευταίους τους συμφέρει να μη σταθούμε στη μέση, όσο θα τσακώνονται με τους Δυτικούς – διότι θα έχουν ένα εμπόδιο παραπάνω ν’ αντιμετωπίσουν. Άρα, τους συμφέρει ν’ αποβλακωθούμε καί ν’ αδρανήσουμε, περιμένοντας την «από μηχανής» βοήθεια· έστω, γιά όσο διαρκέσει ο Γ’ ΠΠ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου