- Βρέ, κακοῦργε, εἶσαι ὁ στῦλος τῆς κολάσεως!
Καὶ ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε:
- Ναί, εἶμαι!
- Εἶσαι μαῦρος καὶ ὀλοσκότεινος!
- Εἶμαι!
- Εἶσαι ἡ πηγὴ κακοῦ!
- Εἶμαι!
Τοῦ εἶπα καὶ ἄλλα, ὅσα μὲ φώτισε ὁ Θεός. Καὶ σὲ μιὰ στιγμή, μου λέγει:
- Ἐτελείωσες;
- Βρέ, δὲν τελειώνουν! Ὅσα καὶ ἂν σοῦ πῶ, δὲν τελειώνουν...
-
Σταμάτησε λοιπόν, νὰ σοῦ πῶ καὶ ἐγὼ κάτι: Ἐφόσον εἶμαι ὅλος αὐτὸς ποὺ
εἶπες, γιατί ἔρχεστε ὅλοι σὲ ἐμένα, χωρὶς κανένας νὰ σᾶς ἀναγκάσει καὶ
κολυμπᾶτε μέσα εἰς τὸ κανάλι τὸ δικό μου; Γιατί; Ἔπειτα δὲν
διαβολοστέλνεστε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον; Ἐφόσον στέλνει ὁ ἕνας τὸν ἄλλον σὲ
ἐμένα, ἐγὼ τὴν δουλειά μου θὰ κάνω...
Ἄντε τώρα νὰ τοῦ ἀπαντήσεις... Τί θὰ τοῦ ἀπαντήσεις;
«Σᾶς ἀναγκάζω;» λέγει. «Μόνοι σας ἔρχεστε...».
(Ὁμιλία Πνευματικὲς Νουθεσίες Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ 1 - 5 - 2011)
† Γέροντας Σάββας Ἀχιλλέως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου