Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ--ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ-ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ.

 Στο παρακάτω κείμενο ο Γέροντας Θεόφιλος Ζερβάκος αναφέρεται σε κοινωνικά θέματα,σε θρησκευτικά ζητήματα και πολιτικές παραινέσεις,βλέποντας την πτώση που υπάρχει στις μέρες μας και προς τα που πάει η κατάσταση. 

Ή αμαρτία σκοτίζει τόν νου του ανθρώπου καί σιγά -σιγά σκληρύνει την καρδία του καί ενώ ακούει δέν ακούει" καί τό μέν γλυκύ τό λέγει πικρό, τό δέ πικρό γλυκύ' τό φως σκότος καί τό σκότος φώς' τήν αλήθεια ψευδός καί τό ψεύδος αλή­θεια" τήν αρετή κακία καί τήν κακία αρετή" οί δέ περισσότεροι από τούς ανθρώπους ζουν στό σκοτάδι. Γι αυτό διστάζω νά ο­μιλήσω περί μετανοίας φοβούμενος μήπως δέν εισακουσθώ, άλλ' ακούω τόν Θεόν νά λέγη εις μέν τόν Προφήτην Ιεζεκιήλ, όταν ό Ισραηλιτικός λαός έξετράπη της ευθείας όδοϋ: «Έά ιδής την ερχόμενη ρομαφαία έρχομένην καί μή σημάνης τή σάλπιγγι, καί ο λαός δε φυλάξηται, καί έλθούσα ή ρομφαία λάβει έξ αυτών ψυχή αϋτη μέν διά τήν άνομίαν αυτής ελήφθη, τό δέ αίμα αυτης έκ τής χειρός σου έκζητήσω» (Ίεζ. 33, 6). Εις δέ τόν

Προφήτην Ησαΐα τά έξης: «Άναβόησον έν ισχύ'ΐ καί μή φείση, ώς σάλπιγγα ϋψωσον τήν φωνήν σου καί άνάγγειλον τω λαω μου τά αμαρτήματα αυτών καί τω οίκω Ιακώβ τάς ανομίας αυτών» (Ήσ. 58, 1).
Αυτά άφοϋ άνέγνωσα, εγώ ό αμαρτωλός καί ανάξιος, καί φοβηθείς μήπως σάν πνευματικός πατήρ καί Ιερεύς του Υψί­στου, έάν σιωπήσω, βλέποντας τήν ερχόμενη ρομφαία, μέ εκ­ζήτηση ό Κύριος λόγον, αναγγέλλω τά αμαρτήματα του ελλη­νικού λαού καί του κλήρου, καλώντας όλους καί πρώτα τόν ε­αυτό μου (επειδή καί εγώ άμαρτωλότερος όλων υπάρχω) σέ μετάνοια καί έπιστροφήν. Έάν θέλωμε νά διαφύγουμε τόν κίν­δυνο, πού διατρέχουμε καί πού απειλεί νά μας καταστρέψη, έ­άν θέλουμε νά σωθούμε, τότε νά μετανοήσουμε όλοι, από τόν Πρόεδρο μέχρι τόν τελευταίο ιδιώτη, από τόν στρατηγό μέχρι τόν τελευταίο στρατιώτη καί άπό τόν Πατριάρχη μέχρι τόν τε­λευταίο καλόγηρο, επειδή όλοι είμεθα αμαρτωλοί, άπειθεΐς, παραβάται. Νά μετανοήσουν πρώτα oi άρχοντες τής πολι­τείας, υπουργοί, βουλευταί,
στρατηγοί, αξιωματικοί καί όλοι όσοι υπερέχουν σέ αξιώματα, διότι, εκτός άπό λίγες εξαιρέ­σεις, πολλοί άπό αυτούς είναι ασεβείς, άπιστοι, βλάσφημοι. Έντρέπονται νά ονομάζονται Χριστιανοί, άλλά νά όνομάζωνται μερικοί άπό αυτούς μασόνοι, όχι μόνον δέν ντρέπονται, άλλά καί τό έχουν καύχησι. Ντρέπονται νά κάμουν τό σημείο του Τιμίου Σταυρού, άλλά τά σημεία του μασονισμού (τήν σφραγίδα του Αντίχριστου) δέν ντρέπονται νά φέρουν επάνω στά ενδύματα τους. Ντρέπονται μερικοί νά προσευχηθούν, αμ­φιβάλλω δέ έάν γνωρίζουν τό Σύμβολο τής Πίστεως καί αυτή τήν Κυριακή προσευχή. Έντρέπονται μερικοί άπό αυτούς νά πάνε στήν εκκλησία τίς Κυριακές καί εορτές καί μόνον παρου­σιάζονται, σπάνια, όταν γίνεται τελετή ή κηδεία κάποιου έπισήμου, συγγενούς ή φίλου τους, άλλά νά πηγαίνουν κινηματογράφους, χορούς, διασκεδάσεις καί νά χαρτοπαιξίες δέν ντρέπονται. Επίσης δεν ντρέπονται μερικοί άπό αυτούς, οί όποιοι εγκατέλειψαν τίς νόμιμες γυναίκες νά συζούν παράνομα μέ ξένες.
Αυτούς, λοιπόν, παρακαλώ, προτρέπω καί νουθετώ νά συναισθανθούν τίς αμαρτίες τους, νά τίς μισήσουν, νά μετα­νοήσουν καί νά επιστρέψουν στόν Θεό άπό τόν όποιο έχουν άπομακρυνθή. Νά παύσουν τά μίση μεταξύ τους, τίς έριδες καί νά αγαπήσουν τόν Θεό. Νά αποκτήσουν φιλαδελφία, αγάπη καί μέ πνεύμα πραότητος, ταπεινοφροσύνης, αγάπης, ειρήνης καί ομονοίας νά συνεργασθούν γιά τό καλό καί τήν ευτυχία της γλυκύτατης πατρίδος μας, αφού γίνουν τύποι καί καλό παρά­δειγμα στόν λαό, διότι κατά τό φιλοσοφικό λόγιο «φιλεΐ τό άρχόμενον τοις άρχουσιν έξομοιούσθαι».
Ανάγκη μετανοίας. Όφείλουν νά μετανοήσουν όσοι άπό τούς άρχοντας της Εκκλησίας, Πατριάρχαι, αρχιερείς, Ιερείς καί ηγούμενοι, πα­ραβαίνουν τίς εντολές του Θεού, διότι μερικοί άπό αυτούς άντί νά γίνουν φώς, κατά τήν παραγγελία του πρώτου Άρχιερέως καί Άρχιποίμενος Χριστού, του αρχηγού καί θεμελιωτού της πίστεως μας, έγιναν αιτία διχονοιών στό χριστεπώνυμο πλή­ρωμα* καί κατ' αυτόν τόν τρόπο, άφού άποκατασταθή ή ενό­τητα, νά στραφή ή
προσοχή της Εκκλησίας πρός τά τόσον ε­πείγοντα καί σοβαρά ζητήματα, στά όποια καλείται νά δράση, κατά τήν δύσκολη αυτή στιγμή, τήν οποία διέρχεται ό κόσμος καί ιδιαίτερα ή πατρίδα μας, δηλαδή στήν συνδιαλλαγή, τήν ειρήνη, τήν ομόνοια καί αγάπη του ελληνικού λαού, τόν όποιο λαό oι άρχοντες της πολιτείας έχουν διαιρέσει σέ πολλά κόμ­ματα. Επίσης δέ καί στόν αγώνα κατά της βλασφημίας, της απιστίας, κατά τών εχθρών της Εκκλησίας (ουνιτών, ευαγγε­λιστών, χιλιαστών, πνευματιστών, μασόνων), εναντίον της ά­σεμνης ενδυμασίας τών γυναικών, της άνηθικότητος, της μέ­θης τής άσελγείας, της φιλαργυρίας, της πλεονεξίας, τοϋ ψεύδους .της · συκοφαντίας και τόσων άλλων.Έπίσης πρέπει νά μετανοήσουν όλοι oι κληρικοί καί οι λαϊκοί, άνδρες καί γυναίκες, μικροί καί μεγάλοι καί νά παύ­σουν τήν υπερηφάνεια, τόν φθόνο, τήν έχθρα, τήν μνησικακία, τήν φιλαργυρία, τήν πλεονεξία, τήν αρπαγή, τήν αδικία, τό ψευδός, τήν συκοφαντία, τήν κατάκρισι, τήν καταλαλιά, τήν μέθη, τήν κραιπάλη, τήν ασωτία.
Νά παύσουν οι γυναίκες τό κάπνισμα, τήν χαρτοπαιξία, τό βάψιμο στά χείλη, τό πρόσωπο, τά νύχια, καί τήν πολυτέ­λεια. Νά σταματήσουν μερικοί έγγαμοι τήν αποφυγή της τε­κνογονίας, τίς εκτρώσεις καί τούς φόνους των βρεφών, τά ό­ποια ρίχνουν στους δρόμους, στά σκυλιά, στήν θάλασσα ή θά­βουν στήν γη. Νά αποφεύγουν τά περιττά έξοδα, τά όποια νά διαθέτουν γιά όσους πάσχουν, τούς ορφανούς, τίς χήρες καί τούς πτωχούς.
Νά σταματήσουν οί περισσότεροι άπό τούς Ιερείς καί μο­ναχούς τήν αμέλεια, τήν ραθυμία καί λοιπές παρεκτροπές καί στό έξης νά ζουν άξια της κλήσεως, της οποίας έχουν κληθή, καί σύμφωνα μέ τό θέλημα του Θεού.

Νά σταματήσουν οί άνδρες τίς μεταξύ τους διαιρέσεις, μάχες καί φιλονικίες, καί τό νά ονομάζονται εθνικόφρονες, βασιλόφρονες, δημοκρατικοί, λαϊκοί, κομουνισταί, πνευματισταί, χιλιασταί, μασόνοι, καί νά λέγωνται στό έξης χριστιανοί αδελφοί καί "Ελληνες, καί νά πολιτεύωνται θεάρεστα.
Νά μετανοήσουν οί κομουνισταί, οί μισέλληνες καί μισόχριστοι, οι ασπονδότεροι εχθροί καί διώκται τοϋ Ελληνισμού καί Χριστιανισμού, εκείνοι oi όποιοι προξένησαν, στήν πατρί­δα τους τήν Ελλάδα, ανυπολόγιστες συμφορές καί ζημίες, οί παραδώσαντες μέ ανήκουστα βάσανα σέ θάνατο μυριάδες α­νεύθυνους "Ελληνες, κληρικούς καί λαϊκούς κάθε τάξεως, ηλι­κίας καί καταστάσεως. Νά συναισθανθούν τό μεγάλο αμάρτη­μα τους, νά μετανοήσουν καί νά σπεύσουν στους κόλπους της γλυκύτατης πατρίδος καί της αγίας Εκκλησίας. Θά τούς δε­χθούν, όταν μετανοήσουν, μέ ανοικτές αγκάλες μετατρέποντας τήν μεγάλη θλϊψι καί συμφορά της πατρίδας
μας καί της αγίας μας Εκκλησίας καί της άμωμου δόξου πίστεως μας σέ χαρά, γαλήνη καί ευτυχία.
Άπό τους άρχοντας της Εκκλησίας νά καταβληθή προ­σπάθεια, ώστε νά δοθή ή καλύτερη λύσις στό ζήτημα του εορ­τολογίου, πού έδίχασε τήν Εκκλησία, καί έτσι νά ελθη ή τό­σον αναγκαία ένότης, διότι είναι πολύ λυπηρό καί επιβλαβές νά βλέπουμε χωρισμένους τούς ορθοδόξους Χριστιανούς σέ δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, σέ παλαιοημερολογίτας καί νεοημερολογίτας. Εκφράζουμε τήν ζωηρά μας ευχή, όπως τό Πατριαρχείο της Κων/πόλεως καί ή Ιεραρχία της Ελλάδος, μέ σύνεσι, φρόνησι, φόβο Θεού καί αγάπη, φροντίσουν νά άρθή ή αιτία αυτή καί έπέλθη ομόνοια στήν Εκκλησία.
Μέχρις ότου οριστικά παύση ή διαίρεσις των πιστών σέ νεοημερολογίτας καί παλαιοημερολογίτας, καί γιά νά αποφύ­γουμε μεγαλύτερο χάσμα, φρονούμε ότι μερικοί άπό τούς φανατικούς παλαιοημερολογίτας πρέπει νά σταματήσουν νά δι­δάσκουν καί προτρέπουν τούς Χριστιανούς, όπου δέν υπάρ­χουν παλαιοημερολογΐται Ιερείς, νά μήν έκκλησιάζωνται οί Χριστιανοί, νά μήν εξομολογούνται, νά μήν κοινωνούν τών Άχραντων Μυ­στηρίων, νά μή βαπτίζουν τά παιδιά τους, νά μήν πηγαίνουν τούς νεκρούς τους στήν Εκκλησία τών νεοημερολογητών, διότι δή­θεν oi νεοημ/γϊται αρχιερείς καί Ιερείς έφράγκεψαν, οι εκκλη­σίες τους έμολύνθησαν καί ή πίστις άλλαξε. Επίσης καί γιά τόν λόγο, ότι στά μυστήρια τών νεοημ/γιτών δέν έπιφοιτά ή χάρις του Αγίου Πνεύματος, καί είναι όλοι τους κολασμένοι. Βιάζουν δέ τούς Χριστιανούς νά αναθεματίζουν τήν Εκκλη­σία, τούς αρχιερείς καί Ιερεις' επίσης αναβαπτίζουν καί άναμυρώνουν τούς νεοημ/γίτας, επειδή φρονούν ότι εκτός του ημε­ρολογίου δέν υπάρχει σωτηρία.
Οι νεοημ/γίται πιστεύουν, λατρεύουν καί προσκυνούν τόν αληθινό Θεό. Στά μυστήρια τους έπιφοιτα ή χάρις τού Πανα­γίου Πνεύματος, τήν οποία επικαλούνται* «καί κατάπεμψον, λέγουσιν ως λειτουργοί εις τό άγιο Βάπτισμα, Κύριε, τό Πνεύμα Σου το Αγιον καί άγίασον τό ύδωρ τύΰτο». Επίσης καί εις τήν θεία Ευχαριστία, «κατάπεμψον τό Πνεύμα Σου τό "Αγιον εφ" ημάς καί επί τά προκείμενα δώρα ταύτα». Επομένως τά μυ­στήρια τά τελεί καί τελειώνει τό Πνεϋμα τό "Αγιον διά τών υ­πηρετών καί λειτουργών του Υψίστου καί όχι τό παλαιό ημε­ρολόγιο, τό όποιο έχει έφευρεθή από τόν ειδωλολάτρη "Ελλη­να Σωσιγένη, αστρονόμο, τόν 4ο π.Χ., καί έχει θεσπισθή άπό τόν επίσης ειδωλολάτρη Ιούλιο Καίσαρα, δι' αυτό καί Ιουλια­νό έχει όνομασθή. Διότι, εάν παραδεχθούμε ότι χωρίς τό πα­λαιό ημερολόγιο τά μυστήρια δεν τελούνται καί είναι άκυρα, κατά συνέπεια είναι ανάγκη νά παραδεχθούμε, ότι τό ημερο­λόγιο είναι ανώτερο άπό τό "Αγιο Πνεϋμα. Έάν θά κολαζόμεθα μέ αιτία τό ημερολόγιο, ό γλυκύς μας Ίησοΰς, ό όποιος μας αγάπησε τόσο πολύ, ώστε ένώ ήτο Θεός καταδέχθηκε νά γίνη άνθρωπος καί νά χύση τό αίμα Του, επάνω στό ξύλο τοΰ Σταυ­ρού, γιά νά μας εξαγόραση άπό τήν κατάρα του νόμου καί μας ελευθέρωση άπό τά δεσμά του "Αδου καί της φθοράς, θά μας έλεγε καί θά μας παρήγγελλε, μαζί μέ τά άλλα, ότι διά νά σω­θούμε πρέπει νά φυλάξουμε τό νέο ημερολόγιο τοΰ Σωσιγένη, διότι αυτό τό ημερολόγιο στήν εποχή τοΰ Χριστού ήταν νέο, ε­πειδή τό ημερολόγιο πού ευρέθηκε άπό τόν Σωσιγένη, σάν ορ­θότερο, κατάργησε τό παλαιό του Πτολεμαίου.
Κατά τήν Δευτέρα παρουσία θά μας έξετάση ό Κύριος, έ­άν κάναμε έργα της πίστεως καί της αγάπης πρός Αυτόν καί τόν πλησίον, έάν δηλαδή αγαπήσαμε τούς πτωχούς καί τούς ε­λεήσαμε. Δέν θά μας έρωτήση ποιό ημερολόγιο έφυλάξαμε. Οι "Αγιοι Πάντες δέν άγιασαν, διότι έφύλαξαν τό παλαιό ημερο­λόγιο, άλλά διότι έπίστευσαν καί αγάπησαν τόν Θεό καί τόν πλησίον τους σάν τούς εαυτούς τους.
Βέβαια είναι αλήθεια ότι ή αλλαγή του ημερολογίου επέφε­ρε σύγχυσι καί διαίρεσι στήν Εκκλησία, καί τήν κατάργησι, πότε - πότε κατά καιρούς, της νηστείας τών Αγίων Αποστό­λων. Δέν έπεται όμως μέ αυτό ότι oi νεοημ/γΐται αρνήθηκαν τόν Χριστό ή ότι τό νέο ημερολόγιο θά τούς σώση καθώς μερικοί από τούς παλ/γίτας αποδίδουν τέτοια δύναμι στο παλαιό
έλπίζοντες δτι θά σωθούν αρκεί νά είναι παλ/γϊτας καί ότι αυτό έχουν προεξόφληση" τήν γνησιότητα της ορθοδόξου πί­στεως.
Πρέπει νά μετανοήσουμε, επαναλαμβάνω, όλοι με ειλικρί­νεια* νά ζητήσουμε συγχώρησι άπό τόν "Υψιστο Θεό καί Ουρά­νιο Πατέρα μας' νά συνδεθούμε μέ τόν σύνδεσμο της αγάπης, της ειρήνης, της ομονοίας, καί τότε μόνον θά σωθούμε άπό τόν κίνδυνο καί έμεΐς καί ή πατρίδα μας.
"Ας επιστρέψουμε πρός τόν εύσπλαγχνο Θεό καί πατέρα μας, μέ αληθινή μετάνοια, μέ στεναγμούς καί δάκρυα" «Τάδε λέγει Κύριος. Έπιστράφητε πρός με εξ όλης της καρδίας υμών καί έν νηστεία καί έν κλαυθμώ καί έν κοπετώ καί διαρρήξατε τάς καρδίας υμών, ότι ελεήμων καί οικτίρμων εστί, μακρόθυμος καί πολυέλεος καί μετανοών επί ταΐς κακίαις» (Ίωήλ 2, 12-13). «Άπολιπέτω ό ασεβής τάς οδούς αύτοϋ καί άνήρ άνο­μος τάς βουλάς αύτοϋ καί έπιστραφήτω έπί Κύριον, καί έλεηθήσεται, ότι έπί πολύ αφήσει τάς αμαρτίας υμών» (Ήσ. 55, 7). «Ζώ εγώ, λέγει ό Κύριος, ού θέλω τόν θάνατον του αμαρτωλού ως τό έπιστρέψαι καί ζην αυτόν» (Ίεζ. 33, 11).
"Ας μετανοήσουμε αληθινά καί άς επιστρέψουμε στόν εύ­σπλαγχνο Πατέρα μας σάν τόν άσωτο υιό, καί άς πούμε όπως εκείνος: «Πάτερ, ήμάρτομεν εις τόν Ούρανόν καί ενώπιον σου» καί όπως οί τρεις παίδες, πού εβλήθησαν στό καμίνι καί μέ θεία δύναμι διεσώθησαν: «Εύλογητός εΐ, Κύριε ό Θεός τών πατέρων ημών, καί αινετός, καί δεδοξασμένον τό όνομα σου εις τούς αιώνας, ότι δίκαιος εΐ έπί πάσιν οις έποίησας ήμΐν... ό­τι έν άληθεία καί κρίσει έπήγαγες ταυτα πάντα έφ' ημάς, διά τάς αμαρτίας ημών. "Οτι ήμάρτομεν καί ήνομήσαμεν άποστήναι άπό Σοΰ καί έξημάρτομεν έν πάσι καί τών εντολών σου ουκ ήκούσαμεν, ουδέ συνετήρήσαμεν, ουδέ έποιήσαμεν, καθώς ένετείλω ήμίν, ίνα εϋ ήμίν γένηται...» (Δαν. 3, 27).
"Ας μετανοήσουμε όπως oι Νινευϊται, oι όποιοι, αφού άκουσαν
τόν προφήτη Ίωνα ότι μέλλουν νά καταστραφούν, μετενόησαν καί έκήρυξεν ό βασιλεύς μετάνοια, λέγων"οί άνθρωποι καί τά κτήνη καί oi βόες καί τά πρόβατα μή γευσάσθωσαν μηδέ νεμέσθωσαν μηδέ ύδωρ πιέτωσαν, καί περιεβάλλοντο σάκκους oi άνθρωποι καί τά κτήνη καί άνεβόησαν πρός τόν Θεόν εκτενώς" καί άπέστρεψαν έκαστος άπό της όδοϋ αυτών της πονηρας καί άπό της αδικίας της εν χερσίν αυ­τών λέγοντες* τίς οιδεν ει μετανοήσει ό Θεός καί αποστρέψει εξ οργής θυμοΰ αύτοϋ καί ου μή άπολώμεθα; καί είδεν ό Θεός τά έργα αυτών, ότι άπέστρεψαν άπό τών οδών αυτών τών πο­νηρών, καί μετενόησεν ό Θεός επί τη κακία, ή έλάλησε του ποιήσαι αύτοϊς καί ουκ έποίησε» (Ίωνας 3, 7-10). Oi Νινευΐται μετανοήσαντες έσώθησαν" έάν καί εμείς αλη­θινά μετανοήσουμε, θά σωθούμε, έάν δέν μετανοήσουμε, θά α­πολεσθούμε. «Έάν μή μετανοήτε, πάντες ομοίως άπολείσθε» (Λουκ. 13, 3), τό γάρ στόμα του Κυρίου έλάλησε ταυτα.

Ή στροφή δλων πρός τόν Χριστόν σανίς σωτηρίας διά τό "Εθνος πού κινδυνεύει
Αδελφοί Χριστιανοί "Ελληνες, τά παθήματα άς μας γί­νουν μαθήματα, άς στοχασθοϋμε καλώς τί ήταν κάποτε ή Ελ­λάς καί τί είναι σήμερα. ΄Ηταν μία μεγάλη, ισχυρά αυτοκρα­τορία καί σήμερα κατήντησε ένα μικρό, πτωχό, ασθενές βασί­λειο, πού δέν ημπορεί νά ζήση. Δέν του έμεινε τίποτε παρά μα­ταία καύχησις στους πολλούς τών Ελλήνων, ότι είναι "Ελλη­νες απόγονοι τών μεγάλων σοφών καί "Αγίων καί τών μεγάλων ηρώων της Ελλάδος, καί μία ματαία καί ψευδής έλπίς, ότι ή Ελλάς θά ζήση" «πάλι μέ χρόνους μέ καιρούς πάλι δικά μας θάναι».