Χριστός ανέστη! Αληθώς ανέστη!
Christ is Risen! Truly He is Risen!
ХристосВоскрес! Воистину Воскрес!
ქრისტეაღსდგა! ჭეშმარიტადაღსდგა!
«Χαίρετε»! «Ειρήνη υμίν»
Συναξάριον Τοῦ Μηναίου.
Τῇ ΚΒʹ τοῦ μηνὸς Μαΐου, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Βασιλίσκου(285-305), ἀνιψιοῦ τοῦ ῾Αγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς Δευτέρας Συνόδου, τῆς συγκροτηθείσης ἐν ἔτει τπαʹ (381), τῆς καθελούσης τὸν Μακεδόνιον, λέγοντα μὴ εἶναι Θεὸν τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Αἰμιλίου καί Κάστου τῶν ἐν Καρχηδόνα (250)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Δονάτου, ἐπισκόπου Θμούεως (316)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Τιμοθέου, Φαυστίνου καί Βενούστου (362)
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Κόδρος, ὑπὸ ἵππων συρόμενος, τελειοῦται
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Μάρκελλος, μόλυβδον κοχλάζοντα ποτισθείς, τελειοῦται.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Σοφίας τῆς ᾿Ιατροῦ
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας ῾Ελένης τῆς πριγκιπίσσης (4ο αἰών), συζύγου τοῦ αὐτοκράτορος Κλήμεντος Μαξίμου
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος ᾿Ιουλίας, τῆς ἐν Κορσικῇ (5ος αιων).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἠμῶν Ρωμανοῦ, τοῦ ἐν τῷ ὄρει Σουμπιάκο τῆς ᾿Ιταλίας ἀσκήσαντος (560)
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἠμῶν Καλῆς.
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος ᾿Ιωάννου τοῦ Βλαδιμήρου, βασιλέως τῶν ᾿Αχριδῶν, τοῦ Θαυματουργοῦ (1015)
Ὁ Ἅγιος νέος Ἱερομάρτυρυς Ζαχαρίας, ὁ Προυσαεύς, ἀγχόνῃ τελειοῦται (1802).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Δημητρίου, τοῦ Πελοποννησίου, πολιούχου Τριπόλεως (1803).
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ὁσιομάρτυρος Παύλου, τοῦ ἐν Τριπόλει ἀθλήσαντος (1818) .
Τῇ αὐτῇ μέρᾳ, Σύναξις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἐν Σοφιανοῖς
Ο άγιος Νεκτάριος προαναγγέλλει την εκλογή του Μακαριστού επισκόπου Σιατίστης Αντωνίου
Από τον Σεπτέμβριο του 1971 έως το 1974 υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Όσοι γνώρισαν τον π. Αντώνιο τότε, έχουν να διηγούνται πολλά για τον ζήλο του να μεταδώση τις αλήθειες του Ευαγγελίου παντού. Έφθανε και στα πιο μικρά και απομακρυσμένα χωριά. Λειτουργούσε, εξωμολογούσε, εκήρυττε και με την αγάπη του έγινε παντού αγαπητός και αιδέσιμος. Οι άνθρωποι τον ελάτρευαν, άκουγαν με προσοχή τα κηρύγματά του και μιλούσαν με θαυμασμό για την ασκητική ζωή του.
Ενώ ο π. Αντώνιος είχε επιδοθή ψυχή και σώματι στην διακονία του λαού, μία ημέρα κάποια γνωστή του ευλαβεστάτη χριστιανή, η κ. Σαλώμη, του είπε: «Πάτερ, ετοιμάσου να γίνης Δεσπότης. Είδα στον ύπνο μου τον άγιο Νεκτάριο και μου είπε ότι σε αγαπά, γιατί και συ σαν αυτόν τρέχεις στα χωριά και βοηθάς τον κόσμο και γι’ αυτό θα χειροτονηθής Επίσκοπος στην Δυτική Μακεδονία». Ο π. Αντώνιος της είπε ότι αυτό είναι αδύνατο να γίνη, γιατί δεν είναι γραμμένος στον κατάλογο των υποψηφίων προς Αρχιερατεία, και στην Σύνοδο δεν γνωρίζει κανέναν Μητροπολίτη. Την άλλη μέρα η κ. Σαλώμη είδε πάλι το ίδιο όνειρο και το ανέφερε στον π. Αντώνιο.
Τότε ήταν χηρεύουσα επί διετία η Ιερά Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης. Συνεδρίασε η Ιερά Σύνοδος και εξέλεξαν κάποιον για Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης, αλλά η τότε κυβέρνηση δεν τον ενέκρινε, γιατί είχε ασχοληθή με την πολιτική. Εξέλεξε δεύτερη φορά άλλον και εκείνος απερρίφθη.
Αγανακτισμένος ο τότε Πρόεδρος της Συνόδου Μακαριώτατος κκ. Σεραφείμ είπε: «Δεν υπάρχει κάποιος που να μην ασχολήται με την πολιτική και να είναι αρεστός στην κοινωνία;». Τότε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ. Θεόκλητος πρότεινε τον π. Αντώνιο. Η πρότασή του έγινε δεκτή. Έτσι στις 22 Μαΐου 1974 εξελέγη Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης και επαλήθευσε η πρόρρηση του αγίου Νεκταρίου.
Τα τελευταία χρόνια αγαπούσε συχνά να επαναλαμβάνει στα κηρύγματά του το «αγαπάτε τους εχθρούς ημών και αγαθοποιείτε», αναφερόμενος στο παράδειγμα του αγίου Διονυσίου που συγχώρεσε τον φονιά του αδελφού του. Ηυδόκησε ο Θεός να κοιμηθεί την ημέρα της εορτής του αγίου Διονυσίου, στις 17 Δεκεμβρίου 2005.
Στον τάφο του περνούν πολλοί, προσκυνούν και ζητούν πνευματική βοήθεια, γιατί είναι πεπεισμένοι ότι έχει παρρησία στον Θεό. Παρουσιάστηκε σε πνευματικοπαίδι του σε όνειρο και του είπε: «Ετοιμάσου, θα έρθω να σε πάρω». Δεν κατάλαβε την σημασία και ενώ ήταν υγιής, χωρίς κάποιο πρόβλημα, εκοιμήθη σε λίγους μήνες.
Ο απλός και ταπεινός Ιεράρχης, όπως αθόρυβα έζησε και αγωνίστηκε έτσι αθόρυβα έφυγε απ’ αυτήν την ζωή, αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο πνευματικό έργο, την φωτεινή ζωή του και την διδακτική του ταπείνωση.
«Ασκητές μέσα στον κόσμο – B΄», Άγιον Όρος, 2012
***
Αναφέρει ο π.Εφραὶμ Γ. Τριανταφυλλόπουλος για αυτό :
«Με τον άγιο Νεκτάριο φαίνεται πως διατηρούσε ζωντανή σχέση. Όσοι τον θυμούμαστε στις αγρυπνίες, ακούγαμε να μνημονεύει πάντοτε από Ωραίας Πύλης κάποια Σαλώμη, από τα μέρη του Αγρινίου. Η Σαλώμη, μου εξήγησε, ήταν μια αφιερωμένη παιδιόθεν στο Θεό ψυχή, η οποία του προείπε την εις Επίσκοπο χειροτονία του λίγο πριν από την εκλογή του, «βλέποντάς τον σε θρόνο», όπως του εξομολογήθηκε, της το’χε πεί μάλιστα ο «παππούς», εννοώντας τον άγιο Νεκτάριο, ότι «ο πατήρ Αντώνιος θα γινόταν δεσπότης». Ο τότε π. Αντώνιος την επιτίμησε αυστηρά και μάλιστα ως πλανημένη. Λίγο μετά εξελέγη Επίσκοπος. Η ίδια, άλλη μία φορά του είχε εξομολογηθεί ότι «ο άγιος Νεκτάριος ήταν πολύ στενοχωρημένος με τους ιερείς». Ο πατήρ Αντώνιος ταράχτηκε και κάνοντας το σταυρό του τη ρώτησε: «για μένα βρε Σαλώμη, τι σου είπε»; Και απάντησε: «Με σένα είναι ευχαριστημένος παπ’ Αντώνη γιατί τρέχεις στα χωριά». «Δόξα τω Θεώ»! απάντησε ο π. Αντώνιος και, έλαμπε από έκδηλη χαρά, όταν ως Επίσκοπος αργότερα το διηγείτο.»
Και συνεχίζει :
«Με είχε πληροφορήσει στο σπίτι τους η μακαριστή αδελφή του, η οποία παρέστη στη χειροτονία μου, ότι «ο Δεσπότης πριν από κάθε χειροτονία αγρυπνεί όλη νύχτα προσευχόμενος περπατώντας, και μιλάει στο Θεό με τα χέρια ψηλά. Έτσι θα κάνει και με τη δική σου χειροτονία»!
Μια φορά, τον ακούω να μου λέει: «πάτερ Εφραίμ, οφείλουμε πάρα πολλά στις προσευχές ολίγων εναρέτων λαϊκών»! Και δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Κάποτε, μάλιστα, τον είδα να μεταφέρει βαλίτσες επισκεπτών σε Μοναστήρι της Μητροπόλεώς μας! Τους έφτιαξε κατόπιν καφέ και τους τον σέρβιρε…
Κατά τα πρώτα 5-6 έτη της διακονίας μου ως Ιεροκήρυκος, με έστελνε πάντα της Παναγίας να λειτουργώ σ’ένα ξωκκλήσι Της ενός απόμακρου χωριού, 55 χιλιόμετρα από τη Σιάτιστα, λέγοντάς μου: «άκου να δείς, εκεί είναι ένας παπάς έγγαμος που κατά τη θεία Λειτουργία βλέπει αγγέλους, να ξέρεις. Καλό είναι για σένα να σε βλέπει να λειτουργείς και να τον ρωτάς και συ κιόλας. Πρόσεχε, γιατί τα φαινόμενα απατούν, μη δίνεις σημασία». Γνώρισα τον Ιερέα και ευγνωμονώ το Θεό… (Κάπνιζε ο παπούλης!)
Κατά το σύντομο πέρασμά του από το Παρίσι τον είχε ενθουσιάσει, έλεγε, η τελεία πτωχεία, θεολογική κατάρτιση και «δυνατή» προσευχή του επισκόπου Κατάνης Κασσιανού, καθηγητού στο Ινστιτούτο του αγίου Σεργίου.
Ενθουσιάστηκε άλλοτε τόσο πολύ με τη βιογραφία της οσίας Μαρίας Σκομπτσόβα, μιάς ρωσίδας αγίας με στοιχεία διά Χριστόν σαλότητας που έζησε στο Παρίσι, ώστε μου άρπαξε κυριολεκτικά απ’το χέρι το βιβλίο προτού να το τελειώσω, το διάβασε ολόκληρο και μου είπε με νόημα: «αυτή μας κάνει σπουδαία κριτική όλων μας, κληρικών και λαϊκών κι έχει πολύ δίκιο. Μαρίες Σκομπτσόβες και Παύλους Σερβίας θέλουμε. Πού είναι;»! Και μου το έδωσε πίσω να συνεχίσω το διάβασμα κι εγώ. Μου είπε επίσης πως η ανάγνωση του θύμισε το δικό του σχετικά σύντομο πέρασμα από το Παρίσι, όπου γνώρισε σημαντικές πνευματικές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων και τον επίσκοπο Κατάνης Κασσιανό, τον οποίο αποκαλούσε άγιο άνθρωπο, άνθρωπο πολλής προσευχής και μεγάλης άσκησης. «Το ότι ήταν εμπερίστατοι τους δίδαξε πολλά. Εμάς η αφθονία και η πολυτέλεια μας καταστρέφουν», είχε πεί πολλές φορές.
Συχνά για να με προστατεύσει πνευματικά, μου τόνιζε την αξία της σιωπής και της κρυφής πνευματικής εργασίας με τη φράση «λάθε βιώσας». «Πολλές φορές που μίλησα», έλεγε, «το μετάνοιωσα. Όποτε σιώπησα το χάρηκα». «Η μέλισσα στο σκοτάδι φτιάχνει το μέλι», μου είπε κάποτε. Συχνά έλεγε, ειδικά στους κληρικούς, να εφαρμόζουμε στη ζωή μας το «λάθε βιώσας», δηλαδή να ζεις κρυφά, να κρύβεις την αρετή σου. Συστηματικά απέφευγε τα φώτα της δημοσιότητας, αργότερα όμως, καθώς η φήμη του εξαπλωνόταν και προέδραμε τάχιον της παρουσίας του, εκείνη τον … καταδίωκε! Γι’ αυτό και «μισούσε» -κάπως απόλυτα- με ένα άγιο μίσος την επίδειξη πνευματικού «έργου», «κινήσεως» κλπ. Την θεωρούσε ως ασθένεια των ημερών μας, προτεσταντικού τύπου αντιστάθμισμα της έλλειψης εσωτερικού βιώματος και προσευχής.»
Στην επιμονή μου κάποτε να κατέβω στην Αθήνα να δω το Γέροντά μου, με κοίταξε με αυστηρότητα και, δείχνοντάς μου την εικόνα του Χριστού, μου είπε: «να, ο Γέροντάς μας, Αυτόν να έχεις πρώτα Γέροντα».
***
Ομιλία
για την Χάρη του Θεού την αποκεκαλυμμένη ανά τους αιώνες
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
«ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσιν τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς. χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ᾽ ἡμᾶς ἐν χριστῷ Ἰησοῦ·» (Εφεσίους 2:7).
Με το προφητικό του χάρισμα, ο Απόστολος Παύλος προφήτευσε για τον πλούτο της Χάριτος που έμελλε να εκχυθεί στους αιώνες στις επερχόμενες γενιές των ανθρώπων. Εμείς που ζούμε σχεδόν είκοσι αιώνες μετά από τον Απόστολο, μπορούμε να βεβαιώσουμε αυτό που προφήτευσε ο απόστολος. Όπως οι κυψέλες είναι κατάμεστες από πολύτιμες και μελιτοφόρες μέλισσες, έτσι και όλοι οι αιώνες, από τον Χριστό μέχρι σήμερα, είναι γεμάτοι με πλήρεις χάριτος άνδρες, παρθένες και γυναίκες.
Ω πόσο άφθονα φανερώθηκε ο πλούτος της Χάριτος του Θεού σε αμέτρητες ψυχές, οι οποίες στην αρχή ήταν μεστές αμαρτίας και αργότερα έγιναν άγιες!
Ω πόσο αφειδώς φανερώθηκε ο πλούτος της Χάριτος του Θεού σε άνδρες και γυναίκες, οι οποίες στην αρχή ήταν αδύναμοι και φοβισμένοι και μετά ηρωικά ομολόγησαν τον Χριστό τον Κύριο και υπέφεραν με χαρά για Αυτόν!
Ω πόσο αφειδώς εκδηλώθηκε ο πλούτος της Χάριτος του Θεού ανά τους αιώνες στους απλούς και αγράμματους, οι οποίοι μετά έγιναν αληθινά σοφοί και πνευματικοί στρατηγοί των πιστών στρατιωτών του Χριστού!
Αδελφοί, σκεφθείτε μόνο πόση κρυμμένη αγιότητα, πόσες αφανέρωτες θυσίες, και αφανής ηρωισμός, μυστικές αρετές παραμένουν κρυμμένες στα βάθη των είκοσι αιώνων του Χριστιανισμού! Όταν γίνουν γνωστά όλα αυτά, τα πάντα από τους περασμένους αιώνες και έως εκείνους τους αιώνες που θα έρθουν μέχρι το τέλος του χρόνου, τότε άγγελοι και άνθρωποι θα εκπλαγούν μπροστά στα ανείπωτα πλούτη της Χάριτος του Θεού. Τότε, αυτός ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος θα αναβοήσει: «Αν και ήμουν απόστολος, εντούτοις, ο λόγος μου ήταν πολύ αδύναμος για να εκφράσει όλον τον αμέτρητο πλούτο της Χάριτος του Θεού, ο οποίος, από αγάπη για τον άνθρωπο, φανερώθηκε στον κόσμο!”
Ω Παναγία Τριάδα, Φιλάνθρωπε Θεέ μας, ύψωσε τις καρδιές μας ώστε ακαταπαύστως να δοξάζουμε και να υμνούμε τον υπεράφθονο πλούτο της Χάριτος Σου.
Σοι πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Από το βιβλίο: Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ,Ο Πρόλογος της Αχρίδος,
http://prologue.orthodox.cn/May27.htm
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον
Ὡς βασίλειον δῶρον καὶ θῦμα ἅγιον, τῷ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων καὶ ἀθλοθέτῃ Θεῷ, δι’ ἀθλήσεως στερρᾶς προσήχθης ἔνδοξε· σὺ γὰρ τὴν πλάνην καθελὼν, στρατιώτης εὐκλεὴς, πανεύφημε Βασιλίσκε, τῆς ἀληθείας ἐδείχθης, Χριστῷ πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν.
Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Δευτέρας Συνόδου ὑποφῆται καὶ σύνεδροι, ἑκατὸν πεντήκοντα θεῖοι, Ἱεράρχαι μακάριοι, οἱ στόματι κηρύξαντες σοφῷ, τοῦ Πνεύματος τοῦ θείου τὴν ἰσχύν, πάσης βλάβης καὶ αἱρέσεως χαλεπῆς, λυτρώσασθε τοὺς ψάλλοντας· δόξα τῷ θαυμαστώσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ μεγαλύντι, δόξα τῷ βεβαιοῦντι δι’ ὑμῶν πιστῶν τὴν διάνοιαν.
Ἀπολυτίκιον.
Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τῆς Τριπόλεως δόξα καὶ θερμοὶ ἀντιλήπτορες, ἀθλήσαντες ἐν ταύτῃ, Νεομάρτυρες ὤφθητε, Δημήτριε γενναῖε Ἀθλητά, καὶ Παῦλε τῶν Μαρτύρων μιμητά· διὰ τοῦτο τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν, τιμῶμεν ἀνακράζοντες· δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι δι’ ὑμῶν, πᾶσιν ἰάματα.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, Πάτερ Ἱεράρχα Ἀντώνιε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου