Γράφει ο
π. Ανδρέας Κονάνος*
Να θυμάσαι ότι «βόλεμα» για σένα μπορεί να είναι και η ασκητικότητά σου! Μπορεί η ασκητικότητα, σε βαθύτερο επίπεδο, να καλλιεργεί πάλι τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό σου. Οπότε, πάλι «βόλεμα» έχουμε! Ο Χριστός είπε ότι οι πέντε παρθένες στην πραγματικότητα ήταν βολεμένες παρθένες. Ηταν παρθένες, μα η οδός που βάδιζαν δεν ήταν τελικά στενή. Στενή οδός. Αυτή οδηγεί στην άπλα του Θεού. Νιώθω ότι στην εποχή μας στενή οδός μπορεί να είναι ακριβώς αυτό: να ανοίξεις και να διευρύνεις αυτό το στενό μυαλό που έχεις. Στενή οδός σήμερα είναι το να ανοίξεις το μυαλό σου.
Για μερικούς ανθρώπους στενή οδός είναι ακριβώς αυτό το άνοιγμα. Το να γίνεις λίγο χαλαρός ίσως για σένα είναι η στενή οδός. Το να ξεκουμπώσεις λίγο τη γραβάτα που σου σφίγγει τον λαιμό είναι η στενή οδός που θα σε πάει στον Παράδεισο. Στη σημερινή εποχή η ασκητικότητα δεν πρέπει να μεταφράζεται πάντα ως αγώνας για στέρηση πραγμάτων, μα και ως άσκηση για δοξολογική απόλαυση των δώρων του Θεού.
Μερικοί πρέπει να γίνουν ασκητικοί, αλλά με αυτή την έννοια: άσκηση να αποδεχτώ τον εαυτό μου, τις επιθυμίες μου, τον γάμο μου, τον σύντροφό μου. Πρόκειται για μέγιστη άσκηση. Παράδειγμα: Μια μάνα σκυθρωπή ίσως αυτοχαρακτηρίζεται αγωνίστρια. Μα η αλήθεια είναι ότι ζει σε μια πλάνη. Ενας πατέρας μουτρωμένος που έχει συνέχεια νεύρα ίσως όλο αυτό το ονομάζει σοβαρότητα ή και πνευματικότητα. Μα σίγουρα θέλει βοήθεια να δει τι δεν πάει καλά. Ο άλλος είναι απότομος, απόλυτος και μονοκόμματος στις απαντήσεις του και αυτό το ονομάζει ωριμότητα. Ολοι αυτοί μπορεί να νομίζουν ότι θα πάνε και στον Παράδεισο. Νομίζω όμως ότι για όλους αυτούς ο δρόμος για τον Παράδεισο πρέπει να γίνει λίγο πιο χαλαρός και «φιλικός». Ενας τόσο σφιγμένος άνθρωπος πρέπει να βρει δύναμη και κουράγιο να πει στην ψυχή του: «Χαμογέλα και λίγο». «Μα είναι Σαρακοστή».
«Χαμογέλα και λίγο. Και άσε τις δικαιολογίες. Διότι σε είδαμε και όταν δεν ήταν Σαρακοστή!» Απλά, τώρα που ήρθε η Σαρακοστή βρίσκεις καλύτερες προφάσεις να κρυφτείς. Χρησιμοποιείς άγια πράγματα για να κρύψεις την προβληματική ψυχολογία σου που ακούει στο όνομα «ψυχοπαθογένεια». Γι’ αυτό σε μερικούς τέτοιους ανθρώπους ταιριάζει πολύ αυτή η συμβουλή: «Είναι πολύ ασκητικό να μην είσαι πολύ ασκητικός, παρότι το θες πολύ».
Ενας ασκητής, όταν βρισκόταν με παρέα, έπινε και έτρωγε κανονικά. Και μετά πήγαινε σπίτι του και έκανε πάλι τον αυστηρό αγώνα του. Φοβερός ασκητής! Είχε καταλάβει ότι πάνω απ' όλα τα ασκητικά κατορθώματα είναι η άσκηση της αγάπης. Αυτή μετράει πάνω απ’ όλα. Ο ασκητής αυτός έλεγε: «Θα φάω και θα πιω μπροστά στους αδελφούς μου. Αν δεν φάω, θα τους πληγώσω. Αν είμαι απόμακρος, θα χαλάσω τη χαρά τους». Θυμίζει μια γυναίκα που έλεγε: «Μπορεί σήμερα να είναι όποια μέρα θέλει να είναι, αλλά ο άντρας μου μ’ αγαπάει και θέλει να με αγκαλιάσει. Κι εγώ αγαπώ την οικογένειά μου και θέλω να κρατήσω ενωμένο το σπίτι μου. Και αυτό σίγουρα προέχει, πάνω από κάθε άσκηση». Αρα η λέξη «διάκριση» θα δώσει τη φώτιση σε όλα αυτά.
π. Ανδρέας Κονάνος*
Να θυμάσαι ότι «βόλεμα» για σένα μπορεί να είναι και η ασκητικότητά σου! Μπορεί η ασκητικότητα, σε βαθύτερο επίπεδο, να καλλιεργεί πάλι τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό σου. Οπότε, πάλι «βόλεμα» έχουμε! Ο Χριστός είπε ότι οι πέντε παρθένες στην πραγματικότητα ήταν βολεμένες παρθένες. Ηταν παρθένες, μα η οδός που βάδιζαν δεν ήταν τελικά στενή. Στενή οδός. Αυτή οδηγεί στην άπλα του Θεού. Νιώθω ότι στην εποχή μας στενή οδός μπορεί να είναι ακριβώς αυτό: να ανοίξεις και να διευρύνεις αυτό το στενό μυαλό που έχεις. Στενή οδός σήμερα είναι το να ανοίξεις το μυαλό σου.
Για μερικούς ανθρώπους στενή οδός είναι ακριβώς αυτό το άνοιγμα. Το να γίνεις λίγο χαλαρός ίσως για σένα είναι η στενή οδός. Το να ξεκουμπώσεις λίγο τη γραβάτα που σου σφίγγει τον λαιμό είναι η στενή οδός που θα σε πάει στον Παράδεισο. Στη σημερινή εποχή η ασκητικότητα δεν πρέπει να μεταφράζεται πάντα ως αγώνας για στέρηση πραγμάτων, μα και ως άσκηση για δοξολογική απόλαυση των δώρων του Θεού.
Μερικοί πρέπει να γίνουν ασκητικοί, αλλά με αυτή την έννοια: άσκηση να αποδεχτώ τον εαυτό μου, τις επιθυμίες μου, τον γάμο μου, τον σύντροφό μου. Πρόκειται για μέγιστη άσκηση. Παράδειγμα: Μια μάνα σκυθρωπή ίσως αυτοχαρακτηρίζεται αγωνίστρια. Μα η αλήθεια είναι ότι ζει σε μια πλάνη. Ενας πατέρας μουτρωμένος που έχει συνέχεια νεύρα ίσως όλο αυτό το ονομάζει σοβαρότητα ή και πνευματικότητα. Μα σίγουρα θέλει βοήθεια να δει τι δεν πάει καλά. Ο άλλος είναι απότομος, απόλυτος και μονοκόμματος στις απαντήσεις του και αυτό το ονομάζει ωριμότητα. Ολοι αυτοί μπορεί να νομίζουν ότι θα πάνε και στον Παράδεισο. Νομίζω όμως ότι για όλους αυτούς ο δρόμος για τον Παράδεισο πρέπει να γίνει λίγο πιο χαλαρός και «φιλικός». Ενας τόσο σφιγμένος άνθρωπος πρέπει να βρει δύναμη και κουράγιο να πει στην ψυχή του: «Χαμογέλα και λίγο». «Μα είναι Σαρακοστή».
«Χαμογέλα και λίγο. Και άσε τις δικαιολογίες. Διότι σε είδαμε και όταν δεν ήταν Σαρακοστή!» Απλά, τώρα που ήρθε η Σαρακοστή βρίσκεις καλύτερες προφάσεις να κρυφτείς. Χρησιμοποιείς άγια πράγματα για να κρύψεις την προβληματική ψυχολογία σου που ακούει στο όνομα «ψυχοπαθογένεια». Γι’ αυτό σε μερικούς τέτοιους ανθρώπους ταιριάζει πολύ αυτή η συμβουλή: «Είναι πολύ ασκητικό να μην είσαι πολύ ασκητικός, παρότι το θες πολύ».
Ενας ασκητής, όταν βρισκόταν με παρέα, έπινε και έτρωγε κανονικά. Και μετά πήγαινε σπίτι του και έκανε πάλι τον αυστηρό αγώνα του. Φοβερός ασκητής! Είχε καταλάβει ότι πάνω απ' όλα τα ασκητικά κατορθώματα είναι η άσκηση της αγάπης. Αυτή μετράει πάνω απ’ όλα. Ο ασκητής αυτός έλεγε: «Θα φάω και θα πιω μπροστά στους αδελφούς μου. Αν δεν φάω, θα τους πληγώσω. Αν είμαι απόμακρος, θα χαλάσω τη χαρά τους». Θυμίζει μια γυναίκα που έλεγε: «Μπορεί σήμερα να είναι όποια μέρα θέλει να είναι, αλλά ο άντρας μου μ’ αγαπάει και θέλει να με αγκαλιάσει. Κι εγώ αγαπώ την οικογένειά μου και θέλω να κρατήσω ενωμένο το σπίτι μου. Και αυτό σίγουρα προέχει, πάνω από κάθε άσκηση». Αρα η λέξη «διάκριση» θα δώσει τη φώτιση σε όλα αυτά.
*Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου
«Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως.
«Στο βάθος κήπος» των εκδόσεων Αθως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου