Το «αγκάθι» του Παύλου στη «Νέα» Εκκλησία.
Επιμέλεια σύνταξης: katanixi.gr
Το θέαμα ήταν αξιοθρήνητο για έναν Χριστιανό που είχε την επιθυμία να ανάψει ένα κερί στον Ιερό ναό του Αγίου Νικολάου επί της οδού Ασκληπιού στην Αθήνα. Αλυσίδες μπροστά από την είσοδο με ενεργοποιημένο το συναγερμό, ώστε ο κάθε προσκυνητής να μην τόλμα να πλησιάσει ούτε τις σκάλες, ούτε τις θύρες της Εκκλησίας. Μοιάζει μια τέτοια ενέργεια προοιωνός της ποινικοποίησης του Εκκλησιασμού, ακόμα και της πρόσβασης σε αυτόν για ατομική προσευχή. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εξάλλου όταν την ίδια ώρα, στο Βοτανικό, τέτοιες απαγορεύσεις στο τζαμί δεν αναφέρονταν;
Το δεύτερο χειρότερο που μπορούσε να συμβεί ήταν ότι όλο αυτό παρουσιάστηκε ως το θέλημα του Κυρίου, ενώ ήταν το θέλημα του Πρωθυπουργού και των ειδικών, το οποίο εκπληρώθηκε με άριστη συμμόρφωση από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.
Το τρίτο χειρότερο ήταν η υποδειγματική αδράνεια του Ιεράρχη, που όχι μόνον αφέθηκε εντελώς στα θελήματα των πολιτικών ταγών, αλλά με μιαν εγκύκλιο, στην οποία γνωστοποιεί το κλείσιμο των Ναών για το κοινό, επιχειρεί να δικαιολογήσει την πλήρη αφοσίωση στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Χρησιμοποιεί αόριστες φιλοσοφίες θεολογικού περιεχομένου, με τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από την ευθύνη της Εκκλησίας, με την απονεύρωση της ιερής οργής του ποιμνίου απέναντι στην αποδόμηση της έννοιας του καθαγιασμένου, εξαιτίας ενός μικροβίου. Και θέτει, ως πρόσχημα για όλα τα προηγούμενα, την παραμυθία και την ενίσχυση του λαού, και ως παράδειγμα ιερής συμμόρφωσης το «αγκάθι» του Αποστόλου Παύλου. Η αδιαφορία και η έλλειψη, έστω, της παραμικρής προσπάθειας να ανακληθεί η απόφαση των άδειων από κόσμο Ναών μας μάς κάνει να αναρωτιόμαστε για τους δεσπότες μας, κατά πόσο βρίσκονται ακόμα στο Σώμα της Εκκλησίας ή έχουν αποκοπεί.
Φωτεινή εξαίρεση, μεταξύ άλλων, αποτελεί ο Μητροπολίτης Κυθήρων, ο οποίος έχει εκφράσει την αντίθεσή του για τα μέτρα. Όχι, δεν έχει ξανασυμβεί στην Εκκλησιαστική Ιστορία να κλείνουν οι Εκκλησίες και οι Ιερείς να συμμορφώνονται χωρίς δεύτερη σκέψη με το πρόσχημα της προστασίας των συνανθρώπων μας και την υπακοή στο Κράτος. Δεν έχει ξαναγίνει οι Ιερείς να θέλουν τα μέτρα πιο πολύ από τον Πρωθυπουργό, γιατί φοβούνται μήπως αρρωστήσουν και πεθάνουν. Οι λόγοι προστασίας της ζωής που προβάλλονται είναι μια πολύ καλή δικαιολογία των πολιτικών για να κλείσουν τους Ιερούς Ναούς στο κοινό. Δε θα έπρεπε όμως να υιοθετείται και από τους Ιερείς, οι οποίοι εφόσον πιστεύουν στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που καθαγιάζει το Ναό και την Θεία Κοινωνία, δεν επιτρέπεται να συναινούν στην τέλεση της Λειτουργίας χωρίς χριστιανούς, ούτε στη χρήση πλαστικών λαβίδων μιας χρήσης ώστε να μην εξαπλωθεί ο ιός.
Τόσα χρόνια καταλύουν οι ιερείς χωρίς κανένα
πρόβλημα μετάδοσης μικροβίων. Τώρα γιατί τα ανίερα μέτρα; Τόσα χρόνια,
με μεγάλο μικροβιακό φορτίο καθ όλη τη διάρκεια του έτους, η Εκκλησία
τηρούσε πιστά τις Ακολουθίες της, χωρίς ποτέ να έχει τεθεί ζήτημα
ασφάλειας. Τώρα γιατί τόση ανησυχία; Μα δε γίνεται η Εκκλησία να έχει ως
οδηγό τις οδηγίες των πολιτικών! Οδηγός και πυξίδα της είναι η Αγία
γραφή και η Ιερά παράδοση.
Διαβάζουμε στο πηδάλιο που συνέταξε ο
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, τον 4ο κανόνα της 7ης Οικουμενικής
Συνόδου, ο οποίος απαγορεύει ξεκάθαρα το κλείσιμο των Ιερών Ναών, όποια
και αν είναι η αιτία.
Κανόνας Δ΄ της Αγίας καί Οικουμενικής Εβδόμης (Ζ΄) Συνόδου στη Νίκαια:
«…Εἴ τις οὖν δι΄ ἀπαίτησιν χρυσοῦ, ἤ ἑτέρου τινός εἴδους, εἴτε διά τινα ἰδίαν ἐμπάθειαν, εὐρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καί ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ΄ αὐτόν κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, ὡς μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, καί εἰς ἀναίσθητον τήν ἑαυτοῦ μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καί ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ ἐπί τήν κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καί τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων…».
Άγιος Νικοδήμος ο Αγιορείτης, Ιερόν «Πηδάλιον», σελίδα 266:
«Ὅποιος λοιπόν Ἀρχιερεύς εὑρεθῇ νά ἀργίζῃ ἤ νά ἀφορίζῃ τινά ἱερέα, ἤ Κληρικόν, ἤ νά κλείῃ Ἐκκλησίας διά νά πάρῃ ἄσπρα ἤ διά καμμίαν του ἄλλην ἐμπάθειαν, οὗτος ἄς παθαίνῃ ἐκεῖνο ὁπού κάμνει, ἤτοι ἄς ἀργίζεται, καί ἄς ἀφορίζεται, Ἐπίσκοπος μέν ὤν ἀπό τόν Μητροπολίτην του, Μητροπολίτης δέ ὤν ἀπό τόν Πατριάρχην του».
Ως εκ τούτου δεν γίνεται να κόβεται και να ράβεται η Εκκλησιαστική παράδοση στα μέτρα του κάθε Καίσαρα. Θα τίθεται υπό αμφισβήτηση κάθε φορά η ορθοτομία της, και δικαίως. Γι’ αυτό εξάλλου και οι Άγιοι Πατέρες από πολύ νωρίς οριοθετούν το ρόλο της Εκκλησίας μέσα από αυστηρούς κανόνες:
«Πάντας τούς εἰσιόντας πιστούς καί τῶν γραφῶν ἀκούοντας, μή παραμένοντας δέ τῇ προσευχῇ καί τῇ ἁγίᾳ μεταλήψει, ὡς ἀταξίαν ἐμποιοῦντας τῇ ἐκκλησίᾳ, ἀφορίζεσθη χρή». (9ος Ἀποστολικός Κανών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου