Ἡ ὁριζομένη ἀπὸ τὸν π. Ἀντύπα σχέσις μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Ἐκκλησίας εἶναι παντελῶς ἐσφαλμένη. Ἂν ἡ Ὀρθοδοξία ὑπόκειται εἰς τὴν «Ἐκκλησίαν», ὅπως τὴν ἀντιλαμβάνεται ὡς Ἱεραρχικὴ δομή, τότε ἐφόσον ὡς «Ἐκκλησίαι» ἀναγνωρίζονται πλέον καὶ αἱ αἱρέσεις, καταλήγει κανεὶς νὰ δεχθῆ ὅτι Ὀρθοδοξία καὶ αἱρέσεις συνυπάρχουν ὑπὸ τὴν ἰδίαν σκέπην! Αὐτὰ ἀκριβῶς ποὺ λέγουν οἱ Οἰκουμενισταί! Διὰ τοῦτο, ἐπίσης, ἀμνηστεύει πλήρως τὰς συμπροσευχάς!
Ἡ μόνη ὀρθὴ σχέσις μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Ἐκκλησίας εἶναι ἡ σχέσις ταυτότητος, δηλ. ἂν ἡ ἱεραρχικὴ δομὴ ἀποκλίνει πρὸς τὴν αἵρεσιν, παύει νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος, παύει νὰ εἶναι Ἐκκλησία. Εἰς τὸ ἐρώτημα «ποῖος θὰ μᾶς τὸ πεῖ» ὑπάρχει ἀπάντησις. Ποῖος κατέδειξε τὰς αἱρέσεις τῶν ἀρειανῶν, πνευματομάχων κ.λπ.;
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες πρὶν κἄν συνέλθουν Σύνοδοι, αἱ ὁποῖαι κατεδίκασαν τοὺς αἱρετικούς, εἶχον ἤδη ὑποδείξει τὰς αἱρέσεις ὡς ἀλλοτρίους τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς Ἐπισκόπους τους ἀκολουθοῦντες αὐτὰς ὡς ἀλλοτριεπισκόπους! Σήμερα, δόξα τῷ Θεῶ, ἔχομεν ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιον καὶ τὰς συγγραφὰς τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ ὅποιος ἀποκλίνει ἐξ αὐτῶν, διακυβεύει τὴν σωτηρίαν του καὶ μαζὶ καὶ τὴν σωτηρίαν ὅλων μας!
Ἀπὸ αὐτὰ συνάγεται ὅτι τὸ νὰ ἀκολουθῶμεν τὴν «Ἐκκλησίαν» δὲν εἶναι ζήτημα, ἂν «μᾶς ἀρέσει εἴτε ὄχι», ἀλλὰ ἂν αὐταὶ συμφωνοῦν μὲ τὴν Ἱ. Παράδοσιν π.χ. ἡ παῦσις τῆς Θ. Λειτουργίας ἦτο κατάλυσις τῆς ἐντολῆς τοῦ ἰδίου τοῦ «ἰδιοκτήτου» τῆς Ἐκκλησίας! Ἡ ἀπόφασις περὶ τῆς Ἀναστάσεως προσέκρουεν εἰς Ἱ. Κανόνα Οἰκουμενικῆς Συνόδου! Ἀκολουθοῦμεν τὴν Ἐκκλησίαν, ὅταν ἀκολουθοῦμε τὴν Οἰκουμενικὴν Σύνοδον ἢ ὅταν ἀκολουθοῦμεν τὸν τάδε Πατριάρχην ἢ τὴν τάδε διορισμένην Σύνοδον; Δὲν ἡσυχάζει ἡ συνείδησις ἁπλῶς, ἐπειδὴ μεταθέτομεν τὴν εὐθύνην, διότι ἡ εὐθύνη κάθε χριστιανοῦ, τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, δὲν μετατίθεται εἰς κάνενα: εἶναι ἰδική μου, ἰδική σου, ἰδική του κ.λπ. Ὁ π. Ἀντύπας δυστυχῶς ὑποπίπτει εἰς αὐτὰς τὰς πλάνας τοῦ νοῦ, διότι ταυτίζει τὴν Ἐκκλησίαν μὲ μία ὁμάδα Ἐπισκόπων ποὺ ἔλαβεν ἀποφάσεις, τὴν ΔΙΣ, ἡ ὁποία δὲν εὐσταθεῖ συμφώνως πρὸς τοὺς Ἱ. Κανόνας. Ἂν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἀποφασίση ὅτι ὁ π. Ἀντύπας πρέπει νὰ φύγη ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὅρος, θὰ κάνη ὑπακοή; Ἢ μήπως τὰ λέγει αὐτά, ὥστε νὰ μὴ πέση εἰς δυσμένειαν;
Ὁ π. Ἀντύπας πάλι βλέπει μίαν ἀντίθεσιν μεταξὺ τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τοῦ Ἱ. Εὐαγγελίου. Δὲν ὑπάρχει ἀνώτερον καὶ κατώτερον, διότι τὸ αὐτὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἦτο Ἐκεῖνο ποὺ ἐφώτισε τόσον τοὺς Ἱ. Εὐαγγελιστὰς ὅσον καὶ τοὺς Ἁγίους Πατέρας, ἐκτὸς καὶ ἂν πιστεύη ὅτι οἱ Ἱ. Κανόνες εἶναι ἀνθρώπινον κατασκεύασμα! Ἑπομένως, οἱ Ἱ. Κανόνες δὲν στρέφονται ποτὲ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ μόνον εἰς ἐκείνους τοὺς Ἱεράρχας, οἱ ὁποῖοι τοὺς καταπατοῦν. Αὐτοὶ στρέφονται ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας! Βεβαίως, πάντοτε ὑπάρχει τὸ περιθώριον ἀκριβείας ἢ οἰκονομίας τῶν Ἱ. Κανόνων… τί περίεργον πρᾶγμα ὅμως ὅτι ἡ οἰκονομία ἐξαντλεῖται πάντοτε ὑπὲρ τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ καίσαρος… Ἔχουν παραβῆ ὅλους τοὺς Ἱ. Κανόνας καὶ μᾶς λυπεῖ ἁγιορείτης νὰ προσάγη αὐτὴν τὴν κατάπτωσιν ὡς ἐπιχείρημα («ποῖος τηρεῖ σήμερα τοὺς Κανόνας») διὰ νὰ δικαιολογῆ τὴν αὐθαιρεσίαν!
Διὰ τὶς μάσκες καὶ τὰ ἐμβόλια νομίζομεν ἀπήντησεν ἡ ἰδία ἡ ΔΙΣ, ὅτι ἐμπίπτει εἰς τὰ θέματά της, ἀφ’ ἧς στιγμῆς διώκει Ἀρχιερεῖς, ἐπειδὴ διεφώνησαν δι’ αὐτά.
Ὅσα δὲ ἀναφέρει περὶ τῶν Ἁγίων Εἰκόνων εἶναι ἐπίσης ἐσφαλμένα. Ἡ θεολογία περὶ τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων εἶναι σαφής: ἐφόσον ὑπάρχει ἡ μορφὴ Ἁγίου, τότε πρόκειται περὶ εἰκόνος ἀνεξαρτήτως τοῦ ὑλικοῦ ἢ τῆς τεχνικῆς τῆς ἀποτυπώσεως καὶ ἡ προσκύνησις -εἴτε εἰς τὸ τζάμι εἴτε εἰς τὸ χαρτὶ- ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει.
Τὰ περὶ τοῦ Ἁγίου Παϊσίου δὲν σημαίνουν ὅτι ὁ Ἅγιος ἐδέχετο τὸν Οἰκουμενισμόν. Δὲν εἶναι ἄλλωστε ἴδιαι αἱ ἐποχαὶ μὲ σήμερα. Τὸ ποῖος φυλάσσει τὸ κανδήλι τῆς Ὀρθοδοξίας φαίνεται ἀπὸ τὰς πράξεις, ὅταν π.χ. δίδη λειτουργικὸν ἀσπασμὸν ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἰς τὸν Πάπαν! Προτείνομεν μάλιστα εἰς τὸν π. Ἀντύπαν νὰ ἐπισκεφθῆ τὸ Φανάρι, διὰ νὰ ἀντικρύση ἰδίοις ὄμμασιν πῶς διαβιοῦν.
Ποίους ὅμως ὑπονοεῖ, ὅταν ὁμιλῆ περὶ ἱερέων εἰς Πάτρας καὶ Ἀγρίνιον ἢ περὶ ἐκείνου ποὺ μὲ ἐμβριθῆ μελέτην ἐχαρακτήρισε τὴν μάσκαν ὡς βλασφημίαν κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος; Μήπως θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπαντήσουν; Δὲν θὰ ἐγράφαμεν καὶ ἐμεῖς τίποτε, ἐὰν δὲν ἦσαν χιλιάδες αὐτοὶ ποὺ παρηκολούθησαν αὐτὰς τὰς δηλώσεις, παραπλανώμενοι ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ ἐκκλησιαστικὸν φρόνημα τῆς «subordinatio» «ὑποταγῆς» εἰς τὰ ἀθεολόγητα τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
σχόλιο:Για τις αφόρητες αθεολόγητες αγαπολογίες που λέει ο εν λόγο πατήρ ,εδώ η συνέχεια ...
Παρατήρηση:Όσοι αγιονορείτες καλόγεροι στηρίζουν την ψευτοσύνοδο της Κρήτης ,ειναι και υπέρ των αχειροτόνητων της ουκρανίας καθώς και υπέρ των διαβολίων ,τυχαίο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου