Υπάρχει
μια συγκλονιστική σκηνή που περιγράφει ο Ντοστογιέβσκι στο Έγκλημα και
τιμωρία. Ο μέθυσος πατέρας Μαρμελάντωφ, που γίνεται αιτία να υποφέρει
όλη η οικογένειά του και για χάρη του η κόρη του Σόνια έχει καταντήσει
πόρνη, σε μια στιγμή δημόσιας εξομολόγησης μιλάει για τη Δευτέρα
Παρουσία και την κρίση του Θεού. Ο Χριστός, αφού έχει ξεχωρίσει τους
πιστούς για να τους βάλει στη βασιλεία του, ξαφνικά γυρίζει και καλεί τα
αποβράσματα της κοινωνίας μαζί με τον Μαρμελάντωφ. Οι δίκαιοι
διαμαρτύρονται. Ο Χριστός δικαιολογεί την πράξη του. Τους δέχεται γιατί
κανένας απ’ αυτούς δεν πίστεψε ποτέ ότι ήταν άξιος για τη βασιλεία Του.
Και ο Μαρμελάντωφ καταλήγει: «Και θ’ απλώσει τα χέρια Του σ’ εμάς, κι
εμείς θα πέσουμε στα πόδια Του… και θα κλάψουμε… και θα τα καταλάβουμε
όλα. Τότε θα τα καταλάβουμε όλα. Και όλοι θα καταλάβουν… Κύριε, ελθέτω η
βασιλεία σου!». Tότε λοιπόν θα τα καταλάβουμε όλα. Προς το παρόν δεν
μπορούμε να καταλάβουμε ούτε να μπούμε στη λογική του Θεού. «Οὐ γάρ
εἰσιν αἱ βουλαί μου ὥσπερ αἱ βουλαὶ ὑμῶν, οὐδ’ ὥσπερ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν αἱ
ὁδοί μου, λέγει Κύριος. Ἁλλ’ ὡς ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τῆς γῆς,οὕτως
ἀπέχει ἡ ὁδός μου ἀπὸ τῶν ὁδῶν ὑμῶν και τὰ διανοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς
διανοίας μου» (Ησ. 55, 8-9). Δηλαδή οι σκέψεις μου δεν είναι σαν τις
δικές σας σκέψεις, λέει ο Κύριος, και τα έργα σας δεν είναι όπως τα δικά
μου έργα. Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, τόσο απέχουν τα έργα μου από
τα δικά σας, οι σκέψεις μου από τις σκέψεις σας.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Ο Θεός είναι άπαιχτος" του Μητρ. Αργολίδος Νεκταρίου
Εκδόσεις Επιστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου