Κυριακή της Ορθοδοξίας.. Ο Θρίαμβος των εικόνων Θρίαμβος της Ορθοδοξίας.. η κοινωνία του θαύματος κατά της κοινωνίας του θεάματος.
Αndre Malraux : ”η ύπνωση του Βυζαντίου”
έτσι χαρακτήρισε την αφαιρετική απλότητα τη θεία νηφαλιότητα που διέπει τις εικόνες..
Η εικόνα διαμορφώνει και μεταφέρει μια αίσθηση ακινησίας και φαινομενικής αδράνειας αφού παραπέμπει έξω από το τρέχοντα χρόνο σε μια μεταφυσική αιωνιότητα.. Στις βυζαντινές εικόνες οι μορφές των Αγίων μοιάζουν γιατί έχουν πετύχει το καθ΄ομοίωση κατέστησαν θεοειδείς Χριστοειδείς καθώς δεν συσχηματίσθηκαν με τον νυν αιώνα, αλλά μεταμορφώθηκαν ”τη ανακαινώσει του νοός” και γιατί διατήρησαν την ενότητα της πίστης και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος . Σαν κάτω από κάθε μορφή αγίου να είναι η επικαλυμμένη εικόνα του Χριστού αφού κράτησαν ανόθευτο το κατ΄εικόνα. Αυτή την εικόνα την εικόνα του Χριστού τιμούμε και αποδίδουμε τιμητική προσκύνηση σε κάθε εικόνα αφού εις Άγιος.. Να αξιωθούμε και της ενατένισης της. Σαν να φεύγει το πρώτο στρώμα από χρώμα και να αποκαλύπτεται η μυστική Μορφή Του.
Σαρτρ: η εικόνα είναι ένας τύπος συνείδησης. Η εικόνα είναι ενέργεια και όχι πράγμα.. Η εικόνα είναι συνείδηση κάποιου πράγματος
( δηλ. αναγωγή από την εικόνα στην ύπαρξη)
Aν και ο Σαρτρ εξετάζει τον όρο εικόνα στο πεδίο της ψυχολογίας περισσότερο όσο και της υπαρξιστικής οντολογίας η καταληκτική του αυτή διαπίστωση είναι μια απάντηση σε όσους ταυτίζουν την εικόνα με ακραιφνή ματεριαλισμό. Η εικόνα είναι αναγωγική και παραπεμπτική.. στο αρχέτυπο…Δεν είναι πράγμα είναι σύλληψη νοήματος αισθητοποίηση της ιδέας της νοεράς ύπαρξης..είναι ένα ανοιχτό παράθυρο στον ουρανό, μια καταπακτή στον εσωτερικό κόσμο, ένα ξέφωτο στο μεταφυσικό σύμπαν στον κόσμο των αοράτων.. είναι μια σταγόνα νερό που όμως τεκμηριώνει την ύπαρξη των υδάτων ακόμη και των ωκεανών, μια αχτίδα φωτός που όμως δικαιώνει την παρουσία του γαλαξιακού ήλιου είναι ένα χέρι βοηθείας όταν δεν υπάρχει από πουθενά βοήθεια είναι ξύλινη σχεδία αυτοσχέδια αλλά που αποδεικνύεται σανίδα σωτηρίας σε κρίσιμη στιγμή. είναι από κάπου που πιάνεσαι για να σηκωθείς πνευματικά κάπου ν΄ακουμπήσεις όταν καταρρέεις ψυχικά είναι ένας μεταφυσικός διαδραστικός πίνακας θα έλεγε με σύγχρονους παιδαγωγικούς όρους ο Άη Γιάννης ο Δαμασκηνός..
οι εικόνες δεν είναι νεκρή θρησκευτική φύση ούτε απλός μουσειακός διάκοσμος μετέχουν στη λειτουργικότητα του χρόνου αγιάζονται κι αγιάζουν γίνονται αντένες κεραίες κι αναμεταδότες της θείας χάριτος γι αυτό και άγιες ….
ο αναβαλλόμενος φως ως ιμάτιον…
ο περιβεβλημένος ἱμάτιον βεβαμμένον ἐν αἵματι
το θείο περιβάλλεται από γνόφο…
η εικόνα από τη μια δείχνει το θείο είναι σημαντική του θείου κι από την άλλη είναι η καλύπτρα του….
έχει μια αμφίδρομη διττότητα…… μια αμφιπρόσωπη μηχανική….
δείχνει αλλά δεν φανερώνει παράλληλα καλύπτει ως παραπέτασμα ιερό το ανείδωτο το απρόσιτο το άβατο…εν αινίγματι και εν εσόπτρω.
οι εικόνες είναι ένα πνευματικό διάφραγμα ένα μεταφυσικό μεταίχμιο ένα σύνορο 2 κόσμων ένα σημείο όπου ….. διασταυρώνεται το βλέμμα μας με τους συγκαταβατικούς οφθαλμούς του Κυρίου της Μεταμόρφωσης.
οι εικόνες δεν είναι ένα ακόμη πολύχρωμο άλμπουμ της ζωής του Χριστού η αγιογραφία δεν είναι μια στατική τέχνη.. οι εικόνες είναι τόπος Θεού τοπιογραφία θείου, είναι θειότοπος .. δεν είναι μονοδιάστατα πορτραίτα αγίων ή Χριστού.
το σύγχρονο εικονοστάσι είναι η tv..
εποχή της βέβηλης εικόνας της βιντεόσφαιρας μια σύγχρονη εικονομαχική περίοδος. Tο σύγχρονο εικονοστάσι είναι η tv, το κινητό το τάμπλετ, το λαπ τοπ.. η εικόνα εξορίστηκε από την οθόνη… η εικόνα εκδιώχθηκε από την οθόνη..
καταναλωτές εικόνων…
η τηλεόραση είναι το νυχθημερόν αναμμένο καντήλι στο βωμό της νεωτερικότητας πλαισιωμένη από τις βέβηλες εικόνες της…
η εποχή των βέβηλων εικόνων και όχι της βεβήλωσης των εικόνων …
Ο Θρίαμβος των εικόνων η κοινωνία του θαύματος κατά της κοινωνίας του θεάματος.…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου