«Ὁ ἀθεϊσμός θά νικηθεῖ, ἀλλά προσέξτε μέ τί θά ἀντικατασταθεῖ!» ~ Ἅγιος Νεομάρτυρας Βαλέριος Γκαφένκου.

«Τώρα ζούμε σε μια εποχή, στην οποία οι χριστιανοί ανακαλύπτουν έναν άλλο τρόπο ομολογίας. Έρχονται με χρυσό να μας αγοράσουν, εμείς όμως το οφείλουμε στον Χριστό να μείνουμε πιστοί στο αποστολικό πνεύμα». (Άγιος Νεομάρτυρας Βαλέριος Γκαφένκου)

… – Βαλέριε, ποιο είναι το υπόβαθρο της τωρινής κρίσεως;
-Ό αντίχριστος αθεϊσμός.
– Τι βλέπεις στο σημερινό κόσμο;

-Βλέπω ένα εσωτερικό χάος, μια σήψη, πού οδεύει προς το μηδενισμό διότι οι άνθρωποι θέλουν μόνο το μηδέν της ύλης, το πλάσμα των μορφών, την ηδονική α­πόλαυση, την ιστορικότητα χωρίς την υπερβατικότητα, την τελετουργία χωρίς Θεό, τον καταναλωτισμό χωρίς την πνευματικότητα, την πλαστότητα πού κρύβεται πίσω από την αυτοθεοποίηση του ανθρώπου. Ή πανωλεθρία γίνεται σε όλα τα κύρια επίπεδα της ανθρώπινης ζωής. Χρειάζεται πολλή θλίψη για τον πνευματικό προσανατο­λισμό του κόσμου και για την πνευματική του αλλαγή.
-Γιατί επέτρεψε ο Θεός να μπει ο κόσμος στην κρί­ση, πού τώρα βρίσκεται, υστέρα από δύο χιλιάδες χρόνια Χριστιανισμού;
-Ή κρίση δεν είναι του Θεού, ούτε της πίστεως, αλλά της ελευθερίας της συνειδήσεως των ανθρώπων. Οι άνθρωποι των τελευταίων αιώνων ρήμαξαν τις ψυχές τους, πολλοί θεοποίησαν τη φιληδονία, βαυκαλί­στηκαν από την υπερηφάνεια του υλισμού και αθεϊσμού. Ταυτόχρονα και οι σατανικές δυνάμεις είναι πιο αιχμηρές και καλύτερα οργανωμένες στον εικοστό αιώνα από τον πρώτο χριστιανικό αιώνα.
Ό τρόπος με τον όποιο πεθαίνουν οι σακατεμένοι από το θηρίο άγιοι στον εικοστό αιώνα είναι πολύ πιο αχρείος, πιο ολικός, πιο μελετημένος, πιο οδυνηρός από τον τρόπο πού σκοτώθηκαν οι μάρτυρες των πρώτων αιώνων των κατακομβών. Τα εκατομμύρια των σύγχρονων χριστιανών δεν είναι στο πνευματικό επίπεδο των κατα­κομβών.
Ή αγιότητα και το μαρτύριο είναι πιο έντονα από οποιαδήποτε άλλη εποχή σε ένταση και σε μορ­φές έκφανσης. οι εχθροί του Χριστιανισμού, εκείνοι πού έχουν προκαλέσει το μαρτύριο, θέλουν τώρα να κρύψουν την ύπαρξη του και να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει τον Χριστό, αλλά αποτυγχάνουν και αποδει­κνύονται ανήμποροι.
Αυτοί κατάφεραν να κυριέψουν τον κόσμο, αλλά έκαναν αγίους και μάρτυρες. Κατάφεραν να κλείσουν τα στόματα των ανθρώπων, αλλά το φως των αγίων δεν κατάφεραν να το κρύψουν. Ό Θεός ενεργεί στον κόσμο και μέσω των απίστων αν­θρώπων. Έτσι, μάλλον, μπορεί να κατανοηθεί το νόη­μα της κρίσεως πού περνά ο εικοστός αιώνας.
-Ποιοι θα ήταν οι τρόποι εξόδου από την κρίση;
-Ή επιστροφή στον Χριστό. Είναι αναγκαία μια χριστιανική παρουσία, πού να μην εγκαταλείψει το λαό, αλλά ν’ αγωνίζεται με τόλμη εναντίον όλων των τύπων της καταπίεσης και υποδούλωσης του. Ό λαός δεν μπο­ρεί να προστατευτεί μόνο με προσευχές και μνημόσυνα, δηλαδή με άδεια τυπολατρία, αλλά και με μάχη, τόλμη και δύναμη. Αυτός ο κόσμος δυνητικά εξουσιάζεται από τον Χριστό και οι χριστιανοί δεν επιτρέπεται να τον εγκαταλείψουν.
-Γιατί είναι αναγκαία ή πίστη στον κόσμο;
-Ούτε τα πολιτικό-κοινωνικά και οικονομικά κατε­στημένα, ούτε ο πολιτισμός, ούτε οι τέχνες, οι επιστή­μες, οι φιλοσοφίες και τα «πιστεύω» των ανθρώπων δεν μπορούν να τους λυτρώσουν. Οι άνθρωποι, μπορούν να εξουσιάσουν τον κόσμο, όμως δεν μπορούν να βρουν α­νάπαυση παρά μόνο στην κοινωνία με τον Θεό. Αν χα­θεί από τον άνθρωπο αυτή ή σχέση του με τη θεότητα, αυτός κατρακυλά στην αγριότητα και στο μηδέν. Ή πί­στη είναι, λοιπόν, μια αναγκαιότητα.

– Ό Χριστιανισμός κατηγορείται από τους υλιστές ως αντιπροοδευτικός, σκοτεινός, μεσαιωνικός, ιεροεξεταστικός, ιησουΐτικος, νοθευτείς. Τι μπορούμε ν’ απαντή­σουμε;
-Ό υλισμός, πού αρνείται σήμερα το Χριστιανισμό, έχει σαν θεωρητική βάση την επιστήμη. Ναι, αλλά ή ί­δια ή επιστήμη είναι εναντίον του υλισμού και τον απο­δεικνύει αυταρχικό, πεπερασμένο, μηχανιστικό, μηδενι­στικό, αρνητικό και καταστρεπτικό. Το φως του υλι­σμού είναι σκοτάδι, οι γραμμές της προόδου του είναι κατά της φύσεως, ή αισθησιοκρατία του υλισμού έχει διαλύσει τη φύση, ο ανθρωπισμός του έχει αγριέψει τον κόσμο, οι νόμοι του είναι ψεύτικοι φυλακίζουν τη σκέ­ψη των ανθρώπων.
Ή αγιότητα και το μαρτύριο είναι πιο έντονα από οποιαδήποτε άλλη εποχή σε ένταση και σε μορ­φές έκφανσης. οι εχθροί του Χριστιανισμού, εκείνοι πού έχουν προκαλέσει το μαρτύριο, θέλουν τώρα να κρύψουν την ύπαρξη του και να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει τον Χριστό, αλλά αποτυγχάνουν και αποδει­κνύονται ανήμποροι.
Αυτοί κατάφεραν να κυριέψουν τον κόσμο, αλλά έκαναν αγίους και μάρτυρες. Κατάφεραν να κλείσουν τα στόματα των ανθρώπων, αλλά το φως των αγίων δεν κατάφεραν να το κρύψουν. Ό Θεός ενεργεί στον κόσμο και μέσω των απίστων αν­θρώπων. Έτσι, μάλλον, μπορεί να κατανοηθεί το νόη­μα της κρίσεως πού περνά ο εικοστός αιώνας.
-Ποιοι θα ήταν οι τρόποι εξόδου από την κρίση;
-Ή επιστροφή στον Χριστό. Είναι αναγκαία μια χριστιανική παρουσία, πού να μην εγκαταλείψει το λαό, αλλά ν’ αγωνίζεται με τόλμη εναντίον όλων των τύπων της καταπίεσης και υποδούλωσης του. Ό λαός δεν μπο­ρεί να προστατευτεί μόνο με προσευχές και μνημόσυνα, δηλαδή με άδεια τυπολατρία, αλλά και με μάχη, τόλμη και δύναμη. Αυτός ο κόσμος δυνητικά εξουσιάζεται από τον Χριστό και οι χριστιανοί δεν επιτρέπεται να τον εγκαταλείψουν.
-Γιατί είναι αναγκαία ή πίστη στον κόσμο;
-Ούτε τα πολιτικό-κοινωνικά και οικονομικά κατε­στημένα, ούτε ο πολιτισμός, ούτε οι τέχνες, οι επιστή­μες, οι φιλοσοφίες και τα «πιστεύω» των ανθρώπων δεν μπορούν να τους λυτρώσουν. Οι άνθρωποι, μπορούν να εξουσιάσουν τον κόσμο, όμως δεν μπορούν να βρουν α­νάπαυση παρά μόνο στην κοινωνία με τον Θεό. Αν χα­θεί από τον άνθρωπο αυτή ή σχέση του με τη θεότητα, αυτός κατρακυλά στην αγριότητα και στο μηδέν. Ή πί­στη είναι, λοιπόν, μια αναγκαιότητα.
-Ό Χριστιανισμός κατηγορείται από τους υλιστές ως αντιπροοδευτικός, σκοτεινός, μεσαιωνικός, ιεροεξεταστικός, ιησουΐτικος, νοθευτείς. Τι μπορούμε ν’ απαντή­σουμε;
-Ό υλισμός, πού αρνείται σήμερα το Χριστιανισμό, έχει σαν θεωρητική βάση την επιστήμη. Ναι, αλλά ή ί­δια ή επιστήμη είναι εναντίον του υλισμού και τον απο­δεικνύει αυταρχικό, πεπερασμένο, μηχανιστικό, μηδενι­στικό, αρνητικό και καταστρεπτικό. Το φως του υλι­σμού είναι σκοτάδι, οι γραμμές της προόδου του είναι κατά της φύσεως, ή αισθησιοκρατία του υλισμού έχει διαλύσει τη φύση, ο ανθρωπισμός του έχει αγριέψει τον κόσμο, οι νόμοι του είναι ψεύτικοι φυλακίζουν τη σκέ­ψη των ανθρώπων.
*Απόσπασμα από: «Πνευματικοί διάλογοι με τον άγιο των κομμουνιστικών φυλακών,  νεομάρτυρα Βαλέριο» (+18-2-1952)
hristospanagia3.blogspot.com