Ένα
βράδυ ή Γερόντισσα ήσθάνετο άγχος. Περί τάς 03.00 π.μ. είσήλθε εις τόν ναόν με
τό κομβοσχοινάκι της εις τάς χείρας καί μετ’ ολίγον έξήλθεν.
«Διαβάσατε
μόνες σας την ακολουθία πάω γρήγορα νά σώσω δύο ψυχές», είπεν εις τάς μοναχάς. Έπήρε
άξημέρωτα τό πρώτο πρωινόν λεωφορείο διά την πόλιν. Μόλις άπεβιβάσθη εις τήν
πόλιν, έκάθησε εις εν μπαούλο διά νά ξαποστάση. Τό μπαούλο άνήκεν εις νέον
τινά, όστις παρετήρει τήν Γερόντισσαν λίαν τεταραγμένος. Τότε ή Γερόντισσα του
άπεκάλυψεν ότι είχε διαπράξει παλαιότερον εν έγκλημα. «Οντως», παρεδέχθη ό νεαρός.
«Οτε ήμην νήπιον, έμεινα ορφανός μητρός.'Ότε δε έγενόμην δέκα τριών έτών καί ό αδελφός
μου ένδεκα ό πατήρ μου παντρεύτηκε μίαν
δύστροπον γυναίκα ή οποία κυριολεκτικώς μάς έβασάνιζε. Μή ύποφέροντας τήν αδικίαν
κατέφυγα είς τήν Αθήνα όπου δυστυχώς έμπλεξα με κακάς συναναστροφάς. Εις τινα
δέ στιγμήν παροξυσμού διέπραξα έν στυγερόν έγκλημα διά τό όποιον τιμωρήθηκαν μέ
δεκαπενταετή κάθειρξη. Μά έσύ πώς τό κατάλαβες;»
«Μου
τό ’πεν ή Παναγία» άπήντησεν ταπεινά ή Γερόντισσα. «Ξέρεις τί πάω νά κάμω τώρα;
Σπεύδω είς τό χωριό να ξεκάμω τόν πατέρα μου.
Δέν φτάνει πού ξαναπανδρεύθηκε καί
έξ αιτίας του γάμου του ταλαιπωρήθηκα, τώρα μέ αδικεί καί είς τό μοίρασμα της
περιουσίας». <Όχι, παιδί μου, έσύ είσαι καλός άνθρωπος παρ ’ όλα τά λάθη
σου», είπεν ή Γερόντισσα. Του ώμίλησε μέ άγάπην, τόν ένουθέτησε, γαλήνευσε τήν
τετραυματισμένην του ψυχήν. «Αποκλείεται νά είσαι καλογριά. Είσαι ή Παναγία ή
ίδια», της είπε ό νεαρός. «Οχι παιδί μου, μιά απλή καλογριά, ή πιό τελευταία του
κόσμου είμαι. Ή Παναγία όμως μέ έστειλε νά σε προλάβω άπό τό κακό τό όποιο
έπρόκειτο νά κάμης».
Ό
νεαρός έπεσεν πρηνής καί κατεφίλει τούς πόδας της. Εκείνη τότε τόν συνώδευσε
μέχρι την Μονήν της Πλατυτέρας διά νά έξομολογηθή. Μόλις έτελείωσεν από τόν
πνευματικόν την έρώτησεν: «Μπορώ τώρα νά καλογερέψω;». «Βεβαίως, μέχρι,
καί Άγιος νά γίνης» ανταπάντησε μέ
καλωσύνην ή Γερόντισσα...
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΑΣΚΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΑΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΑΒΒΑΔΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου