Η κακία του κόσμου, πήγε να εξαφανίσει τον Άγιο Νεκτάριο από την ιστορία και ο Θεός τον έγραψε στην αιωνιότητα… για να ‘χουν σήμερα στην ζωή τους, όλοι οι συκοφαντημένοι και παρεξηγημένοι, οι κατά κόσμο περιφρονημένοι ένα δικό τους άνθρωπο στο ουρανό.

Οσία Ματρώνα
Οσία Θεοκτίστη η Λέσβια
Όσιος αββας Ιωάννης ο Κολοβός
Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης ο θαυματουργός

Eορτάζει στις 9 Νοεμβρίου

Νέκταρ της ζωής της αιωνίου πίνων,
Νάμα Νεκτάριε ιάσεων βλύζεις.
Χαίρε, το κλήμα της αφθαρσίας• χαίρε, το νέκταρ της αμβροσίας.

Ο Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης (1846-1920) ένας άδικα διωκόμενος άγιος, χαριτώθηκε από το άγιο Πνεύμα για την μεγάλη του υπομονή και ταπείνωση.
“Aναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Eκείνος προνοεί για σας. Mη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Aυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Aυτός γνωρίζει. Eσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Mη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε, όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. O Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. Nα ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείστε το Θεό.” Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης
Ερώτησε κάποια φορά ο π. Ιωακείμ Σπετσιέρης τον Άγιο Νεκτάριο για το θέμα της ευχής, και του λέγει: «π. Ιωακείμ, όταν λες την ευχή να συγκλονίζεσαι ολόκληρος. Να βγαίνη η ευχή μέσα από την καρδιά σου, να μην την λες μόνο με τα χείλη».

Ένας συκοφαντημένος στον Παράδεισο…

 

Πείτε μου ποιος έχει διαβάσει τον βίο του Αγίου Νεκταρίου και δεν ένιωσε αγάπη και σεβασμό για το πρόσωπό του; Όχι δεν είναι μόνο τα θαύματα που τον έκαναν τόσο αγαπητό στο λαό μας. Αλλά αυτή η βαθιά αίσθηση αδικίας που διατρέχει ολόκληρη την ζωή του. Διαβάζεις το συναξάρι του και νιώθεις την ανάγκη να τον πάρεις μια τεράστια αγκαλιά.
Ταλαιπωρημένος, διωκόμενος, συκοφαντημένος και αδικημένος. Ένας άνθρωπος που κατακρίθηκε τόσο πολύ στην ζωή του, που ειπώθηκαν τόσα ψέματα για το πρόσωπό του, και γνώρισε σε τέτοιο βαθμό την ψευτιά και υποκρισία των ανθρώπων «άξιζε» και “έπρεπε” να ανακηρυχτεί άγιος της εκκλησίας. Ίσως για πολλούς λόγους που γνωρίζει καλύτερα ο Θεός, μα πάνω από όλα, για να ‘χουν σήμερα στην ζωή τους, όλοι οι συκοφαντημένοι και παρεξηγημένοι, οι κατά κόσμο περιφρονημένοι ένα δικό τους άνθρωπο στο ουρανό. Μια γλυκιά ζωντανή παρουσία, να παρηγορεί την πίκρα της αδικίας και της συκοφαντίας…..
π. λίβυος
http://plibyos.blogspot.gr/2015/11/blog-post_47.html

***

Ότι εμείς πετάμε, ο Θεός το μαζεύει…

Και μόνο ένα στοιχείο ήταν ικανό να φανερώσει την αγιότητα του αγίου Νεκταρίου. Ποιό; Ότι ο κόσμος αυτός τον συκοφάντησε, τον αδίκησε, τον δίωξε, τον περιθωριοποίησε. Και όταν ο κόσμος δεν σε αγαπά ή δεν σε τιμά, αναλαμβάνει ο Θεός.
Όταν μικραίνει η αγκαλιά των αχαρίστων πλαταίνει του Θεού. Κι όταν η γλώσσα των κατηγόρων σπιλώνει και αμαυρώνει το όνομα σου, ο Θεός σε δοξάζει. Αργά ή γρήγορα ο Θεός απαντάει στο κακό.
Όσο ο κόσμος θα κυνηγάει τα παιδιά του Θεού, τόσο Εκείνος θα γεμίζει με αγίους τον ουρανό. Έτσι για να σπάει πλάκα με την «ηθική» και την «δικαιοσύνη» μας.
Ότι δεν μας αρέσει, ο Θεός το αγαπάει και ότι πετάμε, Αυτός το μαζεύει.
Η κακία του κόσμου, πήγε να εξαφανίσει τον Άγιο Νεκτάριο από την ιστορία και ο Θεός τον έγραψε στην αιωνιότητα…
π. Λίβυος
http://plibyos.blogspot.gr/2016/11/blog-post_9.html

***

«Ο Κύριος με αγίασε επειδή συγχωρούσα!»

Όταν αναγνωρίστηκε Άγιος, ο Άγιος Νεκτάριος το 1961, σε μια μονή του Αγίου Όρους, δημιουργήθηκαν 2 παρατάξεις μοναχών. Οι μεν παραδέχονταν την Αγιότητά του, οι δε, την αμφισβητούσαν.
Ο ηγούμενος της μονής, βλέποντας την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο μοναστήρι, κάλεσε μια μέρα τους μοναχούς και τους είπε:
– Δεν θα γίνει το θέμα της αγιοσύνης του Νεκταρίου, αιτία να χάσουμε τις ψυχές μας, αντιμαχώντας μεταξύ μας. Κηρύττω τριήμερη νηστεία και με την προσευχή μας, να ζητήσουμε από το Θεό να μας αποκαλύψει, αν ο γέροντας Νεκτάριος είναι Άγιος ή όχι.
Πράγματι αυτό και έκαναν…
Την τρίτη ημέρα και ενώ ετοιμαζόταν ο ηγούμενος να κατέβει στην Εκκλησία, χτυπάει διακριτικά η πόρτα του κελλιού του και μπαίνει μέσα ο Άγιος Νεκτάριος!!!…
Όταν μπήκε μέσα, ο ηγούμενος αμέσως τον αναγνώρισε και έπεσε να τον προσκυνήσει.
Του λέει τότε ο Άγιος Νεκτάριος:
– Αδερφέ Αθανάσιε* (έτσι έλεγαν τον ηγούμενο), πήγαινε και πες τους Πατέρες να μην κουράζονται. Ο Κύριος με Αγίασε και είμαι Άγιος, θαυματουργός και μυροβλύτης. Γνώρισε δε, ότι ο Κύριος δεν με αγίασε για κανένα άλλο λόγο, παρά μόνο επειδή συγχωρούσα!…
Ορθόδοξος Κυψέλη
*Αθανάσιος Εσφιγμενίτης (†28.8.1975) ηγούμενος Εσφιγμένου από την Ορεινή Εφέσου (1903-1975), που ηγουμένευσε επί εικοσαετία.
Έλεγε ο παπα-Τύχων ότι μέσα στα Μοναστήρια υπάρχουν αγωνιστές και προχωρημένοι πατέρες. Ένας από αυτούς είναι στου Καρακάλλου (παπα-Ματθαίος), ένας στων Ιβήρων (παπα-Θανάσης, ο οποίος και εξομολογείτο στον παπα-Τύχωνα), και ένας στου Εσφιγμένου (παπα-Θανάσης).

***

Πως αγίασε ο Άγιος Νεκτάριος

Πριν λίγα χρόνια μια ευσεβής γυναικά μας διηγήθηκε το όραμα που της έδειξε ο Άγιος Νεκτάριος. Το γεγονός έχει ως εξής.
Η γυναίκα αυτή ζούσε στην περιοχή της Αθήνας στο Κολωνό στην οδό Λένορμαν. Σε ένα νεοκλασικό σπίτι όπου σε ένα από τα δωμάτια της είχε φτιάξει ένα προσευχητάριο. Σε αυτό κάθε μέρα προσευχόταν και έκανε άσκηση. Είχε και μια μεγάλη εικόνα του αγίου Νεκταρίου όπου τον αγαπούσε πολύ και προσεύχονταν πάντα θερμά στον Άγιο.
Σε κάποια περίοδο της ζωής της και μετά από κάποιο προβληματισμό της δημιουργήθηκε το ερώτημα πως αγίασε ο Άγιος Νεκτάριος. Άρχισε λοιπόν να κάνει έντονα προσευχή επί πολλές μέρες να της λυθεί αυτή η απορία, μετά από λίγο καιρό ο Άγιος της εμφανίστηκε στην γυναίκα και ταυτόχρονα μπροστά της άνοιξε ο τοίχος του δωματίου όπου φάνηκε μια πεδιάδα.
Και της λέει ο Άγιος ελάτε ακολουθείσθε με στην πεδιάδα. Άρχισαν λοιπόν να περπατούν στην πεδιάδα αυτή και οι δυο αλλά ήταν χωρίς παπούτσια ξυπόλητοι στην αρχή περπατούσαν και μετά άρχισαν να τρέχουν, όσο προχωράγανε η πεδιάδα γέμιζε αγκάθια τσουκνίδες κλπ.
Τα πόδια της άρχισαν να πονάνε και να βγάζουν αίμα διότι τα αγκάθια την τσιμπούσαν, ο Άγιος Νεκτάριος όμως συνέχισε κανονικά με θάρρος και πίστη την γρήγορη πορεία μέσα στην πεδιάδα. Μετά από λίγο έφτασαν σε ένα μεγάλο συρματόπλεγμα που έκλεινε το δρόμο τους. Υπήρχε μόνο μια μικρή τρύπα μπροστά τους που δύσκολα μπορούσε να περάσει ούτε καν ένα μικρό παιδί. Όμως ο Άγιος έσκυψε γρήγορα και πολύ εύκολα πέρασε μέσα από το μικρό αυτό χώρισμα και βρέθηκε στην άλλη μεριά του συρματοπλέγματος .
Έκανε λοιπόν με την κίνηση του χεριού του να τον ακολουθήση να περάσει μέσα από το μικρό αυτό πορτάκι και να τον ακολουθήση, όμως η κυρία Βασιλική δεν μπόρεσε να το κάνει όσο και αν προσπάθησε. Ο Άγιος τότε συνέχισε δείχνοντας της ότι μόνο ο τρόπος της βαθειάς ταπείνωσης οδηγεί στην αγιότητα. Μετά από αυτό το όραμα σταμάτησε.
Η γυναίκα συντετριμμένη ευχαρίστησε τον Άγιο για αυτήν την αποκάλυψη που της έκανε. Πάντα από τότε είχε βοηθό τον Άγιο Νεκτάριο και όποτε μπορούσε προσεύχονταν με τον παρακλητικό του κανόνα.

***

Ένα παράδειγμα αντιμετώπισης των συκοφαντιών με ταπείνωση και υπομονή αποτελεί ο Άγιος Νεκτάριος. Μόλις κοιμήθηκε, άρχισαν τα θαύματα και έγινε αυτός ο μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας. Μια μοναχή αναρωτιόταν και έλεγε, μα τι έκανε αυτός και έγινε τόσο μεγάλος Άγιος, αφού ούτε μεγάλος ασκητής ή νηστευτής ήταν ούτε μάρτυρας. Τότε εμφανίστηκε σε αυτήν ο Άγιος και της είπε «πράγματι έχεις δίκαιο, εγώ δεν έκανα μεγάλες ασκήσεις ούτε μάρτυρας υπήρξα, αλλά έκανα υπομονή στις συκοφαντίες, γι’ αυτό ο Θεός μου έδωσε αυτή τη χάρη». Πράγματι, όταν ο άνθρωπος δείξει εμπιστοσύνη στον Θεό, έρχεται τότε μια ισορροπία στην ψυχή του και διέρχεται διαμέσου αυτών των καταστάσεων. Όλα θα ξεκαθαρίσουν και θα τακτοποιηθούν στη Βασιλεία του Θεού, διότι ο Χριστός γνωρίζει την αλήθεια καθώς και τι υπάρχει στην ψυχή του κάθε ανθρώπου. Μπροστά λοιπόν σε όλες αυτές τις δοκιμασίες, εκείνο που παρηγορεί τον άνθρωπο είναι η παρουσία και η αγάπη του Θεού είτε ψευδώς κατηγορείται κανείς είτε δικαίως πάσχει. Αν το αντιμετωπίσει πνευματικά και με υπομονή, τότε θα δεχθεί μεγάλη ωφέλεια, η οποία θα έχει αιώνιες διαστάσεις. (Λεμεσού κ. Αθανάσιος)
Μακάριος εκείνος ο άνθρωπος που έδιωξε τα εξογκώματα του και βαδίζει την τεθλιμμένη οδό του Κυρίου με ξένο βάρος (συκοφαντίες κ.λπ.) και αφήνει τους ανθρώπους ελεύθερους να του πλέκουν αμαράντινα στεφάνια, με τις κατηγορίες, διότι αυτό φανερώνει την γνήσια ταπεινοφροσύνη που δεν εξετάζει τι λένε οι άνθρωποι, αλλά τι θα πη ο Θεός την ημέρα της Κρίσεως.
Ο άγιος Παΐσιος έλεγε: Κάθε θλίψη να την υπομένετε με χαρά. Οι θλίψεις που μας προκαλούν οι άνθρωποι είναι πιο γλυκές από όλα τα σιρόπια που μας προσφέρουν όσοι μας αγαπούν. Βλέπεις, στους μακαρισμούς ο Χριστός δεν λέει: «μακάριοί ἐστε, ὅταν ἐπαινέσωσιν ὑμᾶς», αλλά «μακάριοί εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς», και μάλιστα «ψευδόμενοι». Όταν ο ονειδισμός δεν είναι δίκαιος, αποταμιεύει κανείς. Ενώ, όταν είναι δίκαιος, ξοφλάει. Γι’ αυτό, όχι μόνον πρέπει να υπομένουμε αγόγγυστα αυτόν που μας πειράζει, αλλά και να νιώθουμε ευγνωμοσύνη, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να αγωνισθούμε στην αγάπη, στην ταπείνωση, στην υπομονή. Εμείς πρέπει να προσευχόμαστε για όλους που μας κακολογούν, και να ζητούμε από τον Θεό να τους δίνει μετάνοια, φωτισμό και υγεία και να μην αφήνουμε μέσα μας ούτε ίχνος μίσους γι’ αυτούς. Να κρατούμε μόνον την πείρα από τον πειρασμό, να πετούμε όλα τα φαρμάκια. Σ’ αυτήν την ζωή όλοι οι άνθρωποι δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη την αιώνια, στον παράδεισο. Ο Χριστός μας δίδαξε το «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι». Όπως επίσης καλύτερη ευχή από όλες είναι, όταν μας καταριούνται άδικα και το δεχόμαστε σιωπηλά με καλοσύνη.
Ο Χριστός λέει ότι είναι μακάριοι όσοι διώκονται λόγω της δικαιοσύνης, δηλαδή για την επικράτηση του θελήματος του Θεού. Ο ίδιος μας υπέδειξε πώς να αντιμετωπίζουμε την αδικία λέγοντάς μας πως όταν έρθει κάποιος και σου πάρει τα πράγματά σου μην του πεις τίποτα, αν σ’ αγγαρεύσει να πας ένα μίλι, να πας δυο και αν σου δώσει ένα ράπισμα από τη μια πλευρά, τότε να γυρίσεις και την άλλη. Η δικαιοσύνη του Χριστού, λοιπόν, ποια είναι; Να πεθάνει Αυτός για αυτούς που δεν τον ήθελαν. Γι’ αυτό, όταν βλέπουμε στον κόσμο πολλές αδικίες, ας μην αναρωτιόμαστε πού είναι η δικαιοσύνη του Θεού, διότι ο Θεός λειτουργεί με άλλο τρόπο, με άλλα μέτρα. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος του χριστιανού. Τα πάντα όμως στη ζωή, αν αντιμετωπιστούν πνευματικά, μπορούν να μεταβληθούν «εις ζωήν αιώνιον». Μέσα στην Εκκλησία η δυσκολία γίνεται ευκολία, τα πικρά γίνονται γλυκά, οι θλίψεις γίνονται χαρές, διότι όλα αυτά βαπτίζονται μέσα στη σχέση μας με τον Χριστό. 
Η υπομονή στις συκοφαντίες αποτελεί μέτρο και κριτήριο της ταπεινώσεώς μας. Η ταπείνωσή μας κρίνεται από τη στάση μας απέναντι στη συκοφαντία. Υπομένοντας τη συκοφαντία μετέχουμε στα παθήματα του Χριστού. Η μεγάλη αγάπη προς το Χριστό υπερνικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που μας προξενούν οι άνθρωποι.

Ο Άγιος Νεκτάριος και ο πονεμένος Σωτήρης.

Ο Σωτήρης περπατούσε σαν γέρος παρά τα νειάτα του και η καρδιά του ήταν τόσο μαύρη άπ’ την λύπη πού δεν του’δινε κουράγιο ούτε να κλάψει ,είχε όμως κάτι που του’δινε δυνάμεις ν’ ανηφορίσει: την ελπίδα. Το γραφικό εκκλησάκι εκεί πάνω στην βουνοπλαγιά ήταν πραγματικό καταφύγιο.
Το παλληκάρι προσκύνησε τις εικόνες και ξέσπασε σ’ ένα ασταμάτητο κλάμα μπρος στην εικόνα της Παναγίας.. Ύστερα, ο νέος άνοιξε ένα διπλωμένο χαρτί που είχε στην τσέπη του και άρχισε να διαβάζει αυτά που του’χε δώσει λίγο πριν κοιμηθεί ο Γέροντας:
«Δέσποινα μου Θεοτόκε, η ελπίς μου, η ισχύς μου, η θερμή μου προστασία, σκέπη και καταφυγή μου. Εκ ψυχής συντετριμμένης Δέσποινα αναβοώ Σοι, πρόφθασον, αντιλαβού μου, σώσον με, εκδυσωπώ Σε».
Μετά από λίγο, ο Σωτήρης σηκώθηκε και τράβηξε για τον δρόμο του γυρισμού. Εκεί μπροστά στα σκαλάκια -δίπλα στο μικρό καμπαναριό- πρόσεξε μια ανθρώπινη φιγούρα. Την προσπέρασε όμως, δίχως να δώσει σημασία, Προχώρησε για λίγο μα… σταμάτησε στο άκουσμα μιας φωνής.
– Σωτήρη, Σωτηράκη! Εγώ είμαι παιδί μου!
Ο νέος γύρισε σαστισμένος και αντίκρυσε καθισμένον στα σκαλάκια τον Σεβασμιώτατο! Καί ήταν έτσι όπως τον είχε γνωρίσει στο μοναστήρι του, όταν πήγαινε στην Αίγινα. Με το ρασάκι του, το καλλιμαύχι, με τον Σταυρό στο στήθος και με το κομποσχοίνι στα χέρια του. Τα πόδια του σταυρωμένα, η γενειάδα του πιο λευκή απ’ το χιόνι, ενώ τα μάτια του γεμάτα παρηγοριά, θάρρος κι ελπίδα.
– Μην φοβάσαι! Ο Πολυεύσπλαχνος Κύριος και η Υπεραγία Θεοτόκος δεν σε ξεχνούν. Όπως πάντα, έτσι και τώρα είναι μαζί σου.
Μην απελπίζεσαι!
Μόνον πίστευε! Η πίστις είναι το παν παιδί μου, η πίστις!… Άντε, νάχεις την ευχή μου…
Χαμογέλασε παρηγορητικά στο παλληκάρι και το ευλόγησε από μακριά. Ο Σωτήρης έκανε να τον πλησιάσει μα δεν τον πρόλαβε.
Ο Γέροντας είχε φύγει…
“Κύριος ποιμαίνει με και ουδέν με υστερήσει”.

***

Διδαχές Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Άφησε με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία... Εμπιστευτείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μη δειλιάζετε…
Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη κι αν είναι αυτή.
Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος, που υπάρχει μέσα σας, μετατραπεί σε κόλαση.
Λέει ο Θεός γι’ αυτούς που έχουν καθαρή καρδιά:
«Ενοικήσω εν αυτοίς και εμπεριπατήσω, και έσομαι αυτών Θεός, και αυτοί έσονταί μοι λαός» (Β’ Κορ. 6,16).
Τι περισσότερο χρειάζονται; Τίποτε, στ’ αλήθεια, τίποτε! Γιατί έχουν στην καρδιά τους το μεγαλύτερο αγαθό: τον ίδιο το Θεό!
Η τελειότητα και η αγιότητα χαράσσονται πρώτα βαθιά στην ψυχή του χριστιανού, και από εκεί τυπώνονται και στις σκέψεις του, στις επιθυμίες του, στα λόγια του, στις πράξεις του. Ο χριστιανός οφείλει να είναι ευγενικός με όλους. Τα λόγια και τα έργα του να αποπνέουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στην ψυχή του, ώστε να μαρτυρείται η χριστιανική του πολιτεία και να δοξάζεται το όνομα του Θεού.
Οφείλετε να έχετε πολλή προσοχή στις μεταξύ σας σχέσεις και να ευλαβείστε ο ένας τον άλλον ως πρόσωπα ιερά, ως εικόνες του Θεού.
Το να σιωπάς είναι πράγματι αποτέλεσμα και καρπός βασιλικής και ευγενικής παιδείας. Αυτός που έμαθε να σιωπά, αυτός έμαθε και να μιλάει. Γιατί η σιωπή είναι προϊόν σύνεσης όχι μικρότερης από το να μιλάει κανείς συνετά.
Έτσι λοιπόν αυτός που δεν ξέρει να σιωπά, ούτε να συζητάει μπορεί.
Είναι αγαθό το να σιωπάς, παρά να μιλάς και μακάριος αυτός που έχει βρει και κρατήσει αυτό το κλειδί. «Η παροιμία λέει ότι η σιωπή είναι ακίνδυνος έπαινος. Αυτός που φυλάει το στόμα του, διατηρεί την ψυχή του μακριά από θλίψεις. Από στόμα κλειστό μόνο αγαθά προκύπτουν. Το να σωπαίνεις, δεν προκαλεί ούτε δίψα, ούτε λύπη, ούτε πόνο. Απ’ αυτούς που σιώπησαν, κανείς δεν μετάνιωσε. Απ’ αυτούς που μίλησαν πάρα πολλοί το μετάνιωσαν. 
Για τα λόγια σου φτιάξε ζυγαριά και μέτρο, και για το στόμα σου θύρα που θα το κρατά κλειστό. Αν έχεις κάποιο λόγο συνετό να πεις, αποκρίσου στον πλησίον σου. Αν όχι, κλείσε καλύτερα το στόμα σου με το χέρι σου. Ο Σολομών ευχόταν στον Θεό να βάλει φίμωτρο στο στόμα του και να σφραγίσει τα χείλη του.
Ο Δαυίδ ζητούσε «φυλακήν τω στόματι αυτού και θύραν περιοχής περί τα χείλη του».
Η σιγή τής γλώσσας είναι σαν το δένδρο της ζωής. Αυτός δε που τη διατηρεί, γεμίζει με Άγιο Πνεύμα. Ο θάνατος και η ζωή είναι στο χέρι τής γλώσσας.
«Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται». Στην υπομονή βρίσκεται η σωτηρία των ψυχών. Ο ι. Χρυσόστομος λέει τα εξής: «Η υπομονή είναι η ρίζα όλων των αγαθών, μητέρα της ευσέβειας, κλάδος της ευφροσύνης, καρπός αμάραντος, πύργος ακαταμάχητος, λιμάνι που δεν ταράζεται από τις τρικυμίες». Και αμέσως: «Τίποτα δεν είναι ισάξιο της υπομονής, αλλά αυτή υπάρχει βασίλισσα των αρετών, θεμέλιο των κατορθωμάτων, λιμάνι ακύμαντο, ειρήνη μέσα στον πόλεμο. Γαλήνη στον κλυδωνισμό, ασφάλεια στις εχθρικές επιβουλές. Αυτόν που την κατέκτησε, τον έκανε στερεότερο και από το διαμάντι….».
Πόσο πλανιούνται οι άνθρωποι που αναζητούν την ευτυχία μακριά από τον εαυτό τους, Αδελφοί μου! Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στον ίδιο σας τον εαυτό, και μακάριος είναι ο άνθρωπος που το κατάλαβε αυτό.

Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
https://iconandlight.wordpress.com/2015/11/08/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B6%CF%89%CE%AE%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%AD/

Οι πειρασμοί είναι δείγμα του θείου ελέους. Γι’ αυτό εμπιστεύσου στο Θεό … Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης, ο θαυματουργός.
https://iconandlight.wordpress.com/2016/03/31/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BB/

Aναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό- Ο ξύλινος Σταυρός.Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
https://iconandlight.wordpress.com/2015/03/19/a%CE%BD%CE%B1%CE%B8%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%86%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B5%CF%8C/

Mαρτυρία “Αόρατου Ασκητού” περί της Αγιότητος του Αγίου Νεκταρίου
https://iconandlight.wordpress.com/2018/09/02/m%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1/

Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης ο θαυματουργός, Ένας συκοφαντημένος στον Παράδεισο…
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/08/13643/

Απολυτίκιον Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης. Ήχος α’ Της ερήμου πολίτης

Σηλυβρίας τον γόνον και Αιγίνης τον έφορον, τον εσχάτοις χρόνοις φανέντα, αρετής φίλον γνήσιον, Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί, ως ένθεον θεράποντα Χριστού αναβλύζεις γαρ ιάσεις παντοδαπάς, τοις ευλαβώς κραυγάζουσι· δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι διά σού, πάσιν ιάματα.

Ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ σιωπὴ τοῦ ἁγίου Νεκταρίου- Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου

iconandlight.wordpress.com