Παρασκευή 8 Μαΐου 2020

Γέροντας Αρσένιος, ο Ευλογημένος του Χριστού.

Ένας πολύ ευλογημένος γέροντας, με ανεκτίμητο πνευματικό και πατριωτικό έργο. Ο Γέροντας Αρσένιος, είχε ως πνευματικό του, τον Όσιο Φιλόθεο Ζερβάκο. Ο Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κουμπούγιας, και ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ήταν δύο από τις μεγαλύτερες μορφές, της σύγχρονης Ορθοδοξίας.
 Και οι δύο Ιερείς, γιατί πολέμησαν για την Ελλάδα, στο Αλβανικό μέτωπο, κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, και δεν ήταν απόλεμοι ραγιάδες, που αναμένουν, ανύπαρκτους σωτήρες, δεν κάνουν καμία απολύτως αναφορά, για τον “ερχομό” του “Μαρμαρωμένου” βασιλιά, και την επανασύσταση, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ήταν έντιμοι, πατριώτες και άριστοι γνώστες της Ορθοδόξου Πίστεως. Επίσης ούτε ο Πνευματικός του Πατέρα Αρσένιου Κουμπούγια, ο Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος, δεν κάνει καμία αναφορά, για τον ερχομό του Βατάτζη, και την αναλαμπή της Ορθοδοξίας. Όπως έχω τονίσει εδώ και 14 συναπτά έτη. Μόνον με την μετάνοια, και την επιστροφή στα χρηστά ήθη, θα μας βοηθήσει ο Θεός. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι οι προγονοί μας, οι Έλληνες του μεσαίωνα, πολεμούσαν επί αιώνες, για να παραμείνουν ελεύθεροι, για να έχουν το δικαίωμα να παραμείνουν Χριστιανοί, και για να είναι διοικητές της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.       
Ο Γέροντας Αρσένιος Κουμπούγιας, γεννήθηκε στο Καταφύγιο Ναυπακτίας, στις 7 Ιανουαρίου 1918. Έμεινε ορφανός από πατέρα, από την παιδική του ηλικία. Ο πατέρας του πνίγηκε μπροστά στα μάτια του, χωρίς να είναι σε θέση, να τον βοηθήσει. Φοίτησε στο Δημοτικό σχολείο, της ιδιαίτερης πατρίδας του και στο νυκτερινό Γυμνάσιο των Εκπαιδευτηρίων “Παρνασσός” στην Αθήνα. Ενεγράφη δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας, τον Φεβρουάριο του 1939. Ο Αρχιμανδρίτης Αρσένιος, κατετάγη στο σώμα των Ευζώνων Μεσολογγίου, και υπηρέτησε την Ελλάδα, από τις παραμονές κηρύξεως του ελληνο-ιταλικού πολέμου μέχρι τον Απρίλιο του 1941. Εκάρη μοναχός στην ιδία Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας, παρά του Οσίου Φιλοθέου Ζερβάκου, στις 30 Ιανουαρίου 1943 και έλαβε το όνομα Αρσένιος.
Έγινε διάκονος από τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ιωακείμ, στις 7 Ιανουαρίου 1945, στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Προδρόμου, Γαργαρέτα Αθηνών. Γράφτηκε στο Μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελακιωτίσσης το έτος 1946. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στις 10 Νοεμβρίου 1946.
Εν συνεχεία έγινε και Πνευματικός στις 11 Δεκεμβρίου 1949. Υπηρέτησε στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς, κατά το διάστημα 15-3-1953 έως 30-9-1955. Έλαβε το οφφίκιο του Οικονόμου από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Δαμασκηνό, στις 21 Μαΐου 1962, και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου από τον ίδιο Μητροπολίτη, στις 26 Οκτωβρίου 1962. Ίδρυσε, ανοικοδόμησε και κατεύθυνε πνευματικώς το Γυναικείο Ιερό Ησυχαστήριο, της Παναγίας Γοργοεπηκόου Ναυπάκτου. Υπηρέτησε την Τοπική Εκκλησία της Ναυπάκτου και Ευρυτανίας ως Εφημέριος σε πολλές Ενορίες και ως βοηθός Ιεροκήρυξ της Αποστολικής Διακονίας, λειτουργώντας, ομιλώντας, νουθετώντας, κατηχώντας, εξομολογώντας, στηρίζοντας τον λαό του Θεού, μέχρι το έτος 1980, όταν συνταξιοδοτήθηκε.
Τιμήθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος δύο φορές. Το έτος 2001 για την συμπλήρωση πεντηκονταετίας Ιεροσύνης με έπαινο, και το έτος 2007 με την ανώτατη διάκριση της Εκκλησίας της Ελλάδος, το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Αποστόλου Παύλου, για την προσφορά του στην Εκκλησία. Υπήρξε ζηλωτής των πατρικών παραδόσεων, και ασχολήθηκε ιδιαιτέρως και ανιδιοτελώς με την Ορθόδοξη εσχατολογία, δημοσιεύοντας σχετικά άρθρα σε Εφημερίδες και Περιοδικά και συγγράφοντας σχετικά πονήματα, όπως: «Ανησυχητικά σημεία των καιρών» , «Σημεία συντελείας του κόσμου», «Ο Αντίχριστος και οι Αντίχριστοι», «Παγκόσμιος αποστασία και ο υιός της απωλείας», «Αντίχριστος και ορθόδοξος Χιλιασμός δια μέσου των αιώνων». Στάθηκε στο πλευρό των κατά καιρούς Επισκόπων της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου, υπηρετώντας αθόρυβα, ταπεινά, αλλά και καρποφόρα την τοπική Εκκλησία και τον λαό του Θεού. Είχε δε την ευαρέστηση, τον έπαινο και την ευχή των Επισκόπων και την αγάπη και τον σεβασμό του λαού. Ο Γέροντας δεν ήταν ένας συνηθισμένος Κληρικός, καθώς διέθετε ξεχωριστά πνευματικά χαρίσματα. Είχε συνεργασθεί και γνωρισθεί με όλους τους παραδοσιακούς-σωστούς κληρικούς, της Ορθοδόξου Εκκλησίας, και διατηρούσε μέχρι τέλους της ζωής του το πνεύμα της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Ήταν ταπεινός και άνθρωπος της προσευχής. Τα πάντα τα ανέφερε στον Θεό, δια της προσευχής και ζούσε με απλότητα και μεγάλη εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού. Συγχρόνως διακρινόταν για την ταπείνωση και την σεμνότητά του. Δεν θεωρούσε ότι έκανε κάτι σπουδαίο. Απέφευγε τους επαίνους των ανθρώπων, διότι ήταν χαμηλών τόνων. Ένα ακόμη στοιχείο, που τον διέκρινε ήταν η παραδοσιακότητά του, καθώς ο Γέροντας Αρσένιος, ήταν φορέας του παραδοσιακού-ανόθευτου μοναχισμού, που είχε μάθει από τον Γέροντά του, τον Όσιο Φιλόθεο Ζερβάκο. Ο Αρχιμανδρίτης είχε υψηλό εκκλησιαστικό φρόνημα. Αγαπούσε υπερβολικά τον Χριστό και την Εκκλησία, που είναι το Σώμα του Χριστού. Δεν αντιμετώπιζε την Εκκλησία ιδεολογικά η ιδεατά, αλλά την έβλεπε ως ένα συγκεκριμένο σώμα,  με Αρχηγό τον Χριστό. Ο Γέροντας Αρσένιος Κουμπούγιας ήταν ένα από τα κοσμήματα της Εκκλησίας του Χριστού. Ο ίδιος είχε αφιερώσει τον εαυτό του, ψυχή τε και σώματι στην διακονία της Εκκλησίας. Από νέος Κληρικός θυσιάστηκε για την Εκκλησία. Περιόδευε όλα τα άγονα χωριά της Ναυπακτίας και της Ευρυτανίας σε δύσκολους καιρούς, πεζοπορώντας και ιππεύοντας, εξομολογούσε χιλιάδες Χριστιανούς, ομιλούσε με ενθουσιασμό και παρρησία, λειτουργούσε κατανυκτικά και μεγαλόπρεπα, έκαμε κατήχηση σε χιλιάδες νέους και άλλα πολλα. Τα τελευταία χρόνια παρέμενε μέρα και νύκτα στο Ησυχαστήριό του, δεχόμενος κόσμο και αφιερώνοντας τον χρόνο του στην εξομολόγηση, την καθοδήγηση των Χριστιανών, την συζήτηση μαζί τους που γινόταν με απλό και ευλογημένο τρόπο. Το Ησυχαστήριό του ήταν μια πνευματική Σιλωάμ, μέσα στην οποία πολλοί άνθρωποι αναγεννήθηκαν, με την σοφή καθοδήγησή του. Τα πολλά πνευματικά του παιδιά, τον σέβονταν και τον αγαπούσαν απεριόριστα, ως Πνευματικό Πατέρα. Δύο από τα πνευματικά του παιδιά είναι Επίσκοποι της Εκκλησίας του Χριστού, ήτοι ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίας και ο Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας κ. Πολύκαρπος. Το τελευταίο διάστημα της ζωής του το πέρασε στο κρεββάτι της ασθενείας του, την οποία αντιμετώπισε με μεγάλη πίστη στον Θεό, με απέραντη υπομονή, με συνεχή προσευχή, προετοιμαζόμενος για την άλλη ζωή και την συνάντησή του με τον Χριστό. Δεν δυσανασχέτησε, δεν εξέφρασε ούτε έναν μορφασμό πόνου και δυσαρέσκειας. Ο τρόπος με τον οποίον αντιμετώπισε την ασθένειά του, ήταν ο τρόπος με τον οποίον έζησε. Στο τέλος της ζωής του, φάνηκε όλο το μεγαλείο της εσωτερικής του καταστάσεως.
Οι μοναχές τον διακόνησαν ως άγγελοι, αλλά είχαν την αίσθηση ότι διακονούσαν έναν άνθρωπο του Θεού, έναν άγγελο, έναν αγνό Κληρικό, που είχε αφιερώσει τα πάντα, σώμα, ψυχή, καρδιά, διάνοια, αισθήσεις κλπ., στον Χριστό. Τον γέροντα στον τόπο της διαρκούς μετανοίας του και στον τόπο των δακρύων του, όπως ο ίδιος συχνά έλεγε, είχαν επισκεφτεί πάρα πολλοί άνθρωποι, όχι μόνο για εξομολόγηση, αλλά και για συμβουλές και για συζήτηση. Μεταξύ αυτών και αρκετοί ξένοι. Ακόμα και Εβραίοι, όχι για να γίνουν Χριστιανοί, αλλά για να ακούσουν από τον γέροντα την ορθόδοξη άποψη και ερμηνεία των Αγιογραφικών χωρίων, όσον αφορά το ερώτημα για την έλευση του αντίχριστου, για τους Χριστιανούς και την έλευση του Μεσσία για τους Ιουδαίους. Ο γέροντας με θάρρος και παρρησία τους έλεγ, ότι αυτος θα είναι όχι ο αληθινός μεσσίας ο Χριστός πού ήδη είχε έλθει πριν 2000 χρόνια, αλλά αυτός θα είναι ο Εωσφόρος.
 
Την δεκαετία του ΄60 έλεγε ο γέροντας ότι : «Η Εκκλησία, ο άμβων, αι αδελφότητες, τα σωματεία, οι θεολόγοι ουδεμίαν προσοχήν δίδουν εις τα ανησυχητικά σημεία των καιρών μας. Διατί η αδιαφορία αυτή οφείλεται στο ότι κάποιοι το θεωρούν ανάξιο λόγου, άλλοι γιατί φοβούνται τα ειρωνικά σχόλια, άλλοι γιατί βλέπουν την αδιαφορία του υλιστή κόσμου, άλλοι γιατί έχει ο καθένας την προσωπική του, ή την θεολογική του άποψη, άλλοι που επαναπαύονται σε μια μακρά περίοδο της βασιλείας του Χριστού, επί της γής, πριν την Β’ Παρουσία, άλλοι με αδιαφορία και άλλοι με τις προσωπικές τους θεωρίες. Γι’ αυτό σημειώνει ότι η πνευματική αδιαφορία. και η σύγχυση θα είναι σημείο των εσχάτων ημερών του τέλους.
 
Ήταν λόγιος ο γέροντας. Ο θεολογικός του λόγος με ωραία διατύπωση, και με Θεολιγικές-Ορθόδοξες αποδείξεις. Επισημαίνει στα έργα του. με βαθύ θεολογικό λόγο ότι ο Κήρινθος και ο Παπίας, αργότερα οι Μοντανιστές, διατύπωσαν με υλιστικό τρόπο την ιδέα ότι πριν έλθει ο Θεάνθρωπος Χριστός, για να κρίνει τον κόσμο, θα βασιλεύσει με τους εκλεκτούς χίλια έτη επί της γης. Σημειώνει ότι οι ερμηνευτές του βιβλίου της Αποκάλυψης του Ιωάννη, όπως ήταν ο Ανδρέας αρχιεπίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας (6ος αιώνας) και ο Αρέθας εκ Πατρών, αρχιεπίσκοπος Καισαρείας (9ο αιώνα), ερμήνευσαν την βασιλεία των χιλίων ετών ως πνευματική βασιλεία, με πνευματική έννοια. Με την προσέγγισή του αυτή ο γέροντας θέλει να προστατεύσει τα πνευματικά του τέκνα, το ορθόδοξο πλήρωμα, τους κληρικούς και τους θεολόγους, από τους ορθόδοξους «ονειροπόλους», όπως τους χαρακτηρίζει, οι οποίοι μιλούν για μια χρονική επικράτηση του επίγειου παράδεισου, με τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και την επανασύσταση της “Βυζαντινής” αυτοκρατορίας. Σχετικά με την περί Χιλιετούς βασιλείας του Χριστού, ο Αρχιμανδρίτης ελέγχει όλους αυτούς που ερμηνεύουν την χιλιετή βασιλεία του Χριστού, επί της γής. Ο γέροντας επισημαίνει ότι το χωρίο αυτό ομιλεί ξεκάθαρα περί ψυχών, που μαρτύρησαν για το όνομα του Χριστού, οι οποίες ψυχές βασίλευσαν «μετά του Χριστού χίλια έτη και οι λοιποί των νεκρών (οι αμαρτωλοί) ούκ έζησαν έως τελεσθή τα χίλια έτη». Ο γέροντας στην ερμηνευτική του αυτή διατύπωση χρησιμοποιεί εύστοχα την διατριβή επί του Π. Ιωάννη Ρωμανίδη, με τίτλο: «Το προπατορικόν αμάρτημα». Όπου εκεί ο Π. Ιωάννης σημειώνει ότι : “Η πνευματική ανάσταση του ανθρώπου, ως πρώτη ανάσταση, γίνεται εδώ στη γη με την αναγέννηση του ανθρώπου μέσω των ιερών μυστηρίων του Χριστού. Αυτοί που σωματικά θα αποθνήσκουν, ενόσω έζησαν την ειλικρινή μυστηριακή ζωή επί της γης, θα «υπάγουν» και θα «συζούν» με τον Κύριο στον ουρανό «απολαμβάνοντες μερικώς, των αγαθών της βασιλείας του Χριστού επί χίλια έτη, δηλαδή κατά την μακράν και ακαθόριστον περίοδον μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας”. Σε αυτούς τους πραγματικά πιστούς «ο δεύτερος θάνατος, η αποκοπή δηλαδή από τον Θεόν, δεν έχει εξουσίαν», γιατί αυτοί θα απολαμβάνουν μερικώς τα αγαθά της βασιλείας του Χριστού, έως την Β’ Παρουσία και δίκαιη ανταπόδοση των αιώνων. Πρώτος θάνατος επισημαίνεται ότι είναι ο σωματικός, δηλαδή με τον επίγειο σωματικό θάνατο του ανθρώπου, ο οποίος έχει εξουσία πάνω σε όλους τους ανθρώπους όλων των αιώνων και όλων των εποχών. Όσον αφορά το «δέσιμον του Σατανά», προϋποθέτει την απόλυτη εξουσία που είχε ο Σατανάς πάνω στους ανθρώπους μετά την παράβαση των πρωτοπλάστων. Μετά δηλαδή την προπατορική αμαρτία, ως αποτέλεσμα παράβασης και παρακοής, ακόμα και οι Αγιότεροι προφήτες και δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης μετά τον σωματικό θάνατο επί της γής, θα οδηγούντο στον Άδη. Αυτή η κατάσταση διήρκεσε μέχρι τότε που «κατελύθη» η εξουσία του Εωσφόρου, όταν ο Θεάνθρωπος Χριστός, ανέλαβε την σωτηρία του ανθρώπινου γένους, με αντάλλαγμα την Σταυρική του Θυσία. Μετά απ’ αυτή τη Θυσία του Χριστού, ουδείς βρίσκεται υπό την εξουσία του Εωσφόρου, πλήν εκείνων που από μόνοι τους επιθυμούν να παραδώσουν τον εαυτό τους, στον Σατανά και στα έργα του. Από την ώρα της Σταύρωσης και Ανάστασης του Χριστού, η απόλυτη εξουσία που είχε ο Σατανάς επάνω στους ανθρώπους περιορίστηκε ή δεσμεύτηκε, μέχρις ότου συμπληρωθούν τα «χίλια έτη, μέχρι δηλαδή των παραμονών της Δευτέρας Παρουσίας, οπότε θα λυθή πάλιν δι’ ολίγον χρόνον – και ίσως ήδη ελύθη – και θα εξέλθη, ίνα πολεμήση τον κόσμον». Εδώ ο γέροντας διευκρινίζει με ξεκάθαρη εσχατολογική θέση ότι τα «χίλια έτη», είναι σχηματικός αριθμός χρονικής διάρκειας, από την ανάσταση του Κυρίου, έως και την δεύτερη έλευσή του.  Ακόμη προσεγγίζει με επιφύλαξη το γεγονός, ότι ίσως, τώρα να βρισκόμαστε στις έσχατες ημέρες του κόσμου, με την σύντομη ερμηνευτική του διατύπωση : “Ίσως ήδη ελύθη» ο Σατανάς προκειμένου να πολεμήσει τους ανθρώπους, με όση λύσσα και θυμό έχει, ξέροντας ότι λίγος καιρός πλέον του απέμεινε μέχρι την Β’ ένδοξη έλευση του Αρνίου ως κριτού. Αυτή την ερμηνεία δίδουν στο δέσιμο του Σατανά τόσο ο Ανδρέας, όσο και ο Αρέθας.”
 
Όταν ένα έθνος καταρρεύσει πνευματικά-ηθικά, τότε ακολουθεί η πολιτική, η στρατιωτική και η κοινωνική κατάπτωση. Τα πιο σημαντικά ιστορικά παραδείγματα, η κατ ουσίαν αμαχητί κατάκτηση των αρχαίων Ελλήνων, από τους Ρωμαίους, και η άνευ πολέμου, κατάκτηση της Ελλάδας, την σύγχρονη εποχή, από την Τουρκία, υπό την Γερμανική εποπτεία. Οι Γερμανοί και οι Τούρκοι, στα πλαίσια των σχεδίων τους, για την κατάκτηση της Ελλάδος, χωρίς πόλεμο, εκμεταλλευόμενοι, το θρησκευτικό συναίσθημα, χρησιμοποίησαν μανιωδώς, τις κατασκευασμένες από εκείνους “Όρθόδοξες” προφητείες. Οι συνέπειες τραγικές, καθώς οι αδύναμοι ηθικά και πνευματικά νεοέλληνες, ακόμη αναμένουν, την εκπλήρωση των ψεύτικων προφητειών, για την “αναλαμπή” της Ορθοδοξίας και την “έλευση” του “Μαρμαρωμένου” βασιλιά. Ένας από τους ελάχιστους, σωστούς ιερείς, που ενημέρωσε, το Χριστεπώνυμο πλήρωμα, ήταν και ο Πατέρας Αρσένιος Κουμπούγιας. Στο σημείο αυτό να περάσουμε, να δούμε τι αναφέρει σχετικά με τις κατασκευασμένες προφητείες : «Δεν υπάρχει αναλαμπή της Ορθοδοξίας. Όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο πλανώνται. Οἱ περισσότερον γνωστές καί συνεχῶς χρησιμοποιούμενες ψευδοπροφητεῖες, εἶναι τοῦ ἀγνώστου Ἀγαθαγγέλου, ἑνός ἀνωνύμου τοῦ 1050, δῆθεν τοῦ Μεθοδίου, δῆθεν τοῦ Ταρασίου Κων/λεως, δῆθεν τοῦ Ἀνδρέου τοῦ διά Χριστόν σαλοῦ, και οἱ χρησμοί τοῦ Λέοντος τοῦ Σοφοῦ. Ἀναφέρονται ἐπίσης ἕτεροι ἀκατανόητοι χρησμοί, οἱ ὁποῖοι εὑρέθησαν χαραγμένοι δῆθεν ἐπί τοῦ… ἀνυπάρκτου τάφου τοῦ Μ. Κωνσταντίνου μέ ἀκατανόητα μονογράμματα, τά ὁποῖα συμπληρώνουν διάφοροι ἑρμηνευτές. Ὑπάρχουν δέ καί ἄλλες διφορούμενες, ἀλλοπρόσαλλοι, παιδαριώδεις καί διά γέλωτα, ἀλληλοψευδόμενες προφητεῖες, σέ γλῶσσα ἀνοήτου Πυθίας. Ὅλες αὐτές εἶναι ἄγνωστοι ἐπισήμως στήν Ἐκκλησία, τήν ἱστορία, τήν θεολογία, καί διεδόθησαν κατά τό διάστημα τῆς δουλείας τοῦ Γένους μας.

Ὁ Χιλιασμός διά μέσου τῶν αἰώνων καί ἡ λεγομένη μεσοβασιλεία Zoῦμε σέ πονηρούς, χαλεπούς καί ἀποκαλυπτικούς καιρούς μέ πολλά ἐρωτηματικά καί πολλή ἀγωνία καί ἀνησυχία. Στήν ἐποχή, πού ἔχει ἄμεση σχέση μέ ἐσχατολογικές προειδοποιήσεις καί ἀποκαλύψεις τοῦ Κυρίου, λόγῳ τῆς πρωτοφανοῦς ἀποστασίας τοῦ κόσμου καί ἀποχαλινώσεως καί διαλύσεως τῶν πάντων. Καί ἐνῷ στόν ἁπλοϊκό λαό βρίσκει κανείς σοφές γνῶμες καί ἅγιες ἀνησυχίες, ὡς πρός τήν πορεία τοῦ σημερινοῦ κόσμου, ἀντιθέτως στούς Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους, Ἐπισκόπους, Ἱερεῖς, Θεολόγους καί ὅλους τούς ὑπόλοιπους πού ἔχουν ἐντολή νά ἀγρυπνοῦν, νά ἐρευνοῦν καί νά διαφωτίζουν τόν κόσμο, περί τῆς πρωτοφανοῦς ἀποστασίας καί τῶν δεινῶν πού προέρχονται ἀπό αὐτή, καί τῆς καταστροφῆς πού θά ἔλθει σέ ὁλόκληρο τόν Πλανήτη, ὑπάρχει κλασσική ἀδιαφορία. Ἔτσι ἐφαρμόζεται αὐτό πού λέγει ὁ Κύριος: “Ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό σοφῶν καί συνετῶν, καί ἀπεκάλυψας αὐτά νηπίοις” (Ματθ. ια’, 25).

Ἐκτός ἀπό τήν ἀδιαφορία, ἔχουμε καί μία μικρή μερίδα ἀνθρώπων, τῶν ὁποίων τό ραντάρ τῆς ψυχῆς συλλαμβάνει σήματα, ἀλλά πολύ συγκεχυμένα. Ἀπό τή μιά αἰσθάνονται μέν τά τρομερά σημεῖα τῶν καιρῶν, ἀλλ’ ἐπειδή ἔχουν ἰσχυρή προσωπική ἐπιθυμία νά δοῦν στόν Πλανήτη μας νά ἀποκαθίσταται ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, πρίν ἀπό τήν Δευτέρα Παρουσία, ἐνισχυόμενοι καί ἀπό διάφορες ψευδοπροφητεῖες, ὅπως ἐπίσης καί ἀπό κάποια παρανοημένα ἁγιογραφικά χωρία, παραβλέπουν καί διαστρέφουν τά τρομερά καί ἐξόφθαλμα σημεῖα, πού προειδοποιοῦν γιά τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου. Ἀπό τή μία κάποιες φορές, εἰδικά δέ σήμερα, ἐπιστρατεύουν ὅλα τά συναφῆ χωρία τῆς Γραφῆς, μαζί μέ ἀνώνυμες καί ψευδώνυμες προφητεῖες, καί γράφουν, ὅτι τά σημεῖα τῶν καιρῶν, τά ὁποῖα ὄντως ἔχουν πληθυνθεῖ στίς ἡμέρες μας,και δέν ἔχουν σχέση μέ τήν Παρουσία τοῦ Κυρίου, ἀλλά μέ τήν βασιλεία Του πού πλησιάζει στήν γῆ! Καί ἄλλοι μέν ἀπό αὐτούς πιστεύουν, ὅτι ἡ βασιλεία αὐτή θά εἶναι μικροῦ διαστήματος, ἄλλοι πιστεύουν ὅτι θά εἶναι μεγάλου καί ἄλλοι αἰώνια! (Βλέπε βιβλίον Γεωργίου Λιλῆ «Αἱ δύο βασιλεῖαι». Αυτά τα πάρα πολύ σημαντικά, μας αναφέρει μεταξύ άλλων, ο Πατέρας Αρσένιος.
http://elladapoyantisteketai.blogspot.com/2019/05/blog-post.html
Πατέρας Αρσένιος Κομπούγιας : “Δεν υπάρχει Αναλαμπή της Ορθοδοξίας”.
 
 
Η Ελλάδα βρίσκεται στο απόγειον της παρακμής, σε ηθικό, πνευματικό, πολιτικό, στρατιωτικό και κοινωνικό επίπεδο, από την ημέρα, που δημιουργήθηκε το έθνος.

Ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που διασώζονται. 
 
Η πλειοψηφία σε πλήρη σύγχυση, και πνευματική-ηθική εξαθλίωση, δηλώνει ότι πιστεύει στον Χριστό, και παράλληλα, εφαρμόζει τον κοινωνικό-σεξουαλικό τρόπο ζωής, του Φρυγικού “θεού” Σαβάζιου. Αυτό συμβαίνει διότι έχει καταργηθεί η Ελληνική-Χριστιανική παιδεία, από όλες τις βαθμίδες, εκπαιδεύσεως. Επίσης οι Ορθόδοξοι ιερείς, στην πλειοψηφία τους, έχουν εγκαταλείψει τους πιστούς, στο έλεος, των νεοταξιτών.

Οι δύο βασικοί-διαχρονικοί πυλώνες, του Ελληνισμού, έχουν καταρρεύσει, κατά γενική παραδοχή. Δυστυχώς μια ακόμη πολύ πικρή δικαίωση μου, ήρθε μετά από 14 χρόνια. Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει την αρχαία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, την εποχή των Κομνηνών και την εποχή της Αλώσεως της αυτοκρατορίας, το 1204 μ.Χ., από τους Γερμανούς. 
 
Ο παγανισμός εκτός από τον αρχαίο Ελληνικό κόσμο, συμπαρέσυρε στην καταστροφή και την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Μια από τις βασικές αιτίες παρακμής της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ήταν ο θεσμός της σεξουαλικής διαφθοράς και της δουλείας. Αυτός ο θεσμός εμπόδισε την εξέλιξη της κοινωνίας και οικονομίας, καθώς λειτούργησε αποτρεπτικά στην ανάπτυξη νέων παραγωγικών σχέσεων. Η πτώση της αυτοκρατορίας ήταν πλέον προδιαγεγραμμένη. Οι απλοί Ρωμαίοι στην πλειοψηφία τους ήταν άνεργοι. Ήταν μια εξαθλιωμένη μάζα, μία υποταγμένη τάξη, που το μόνον που ζητούσε ήταν σεξ, σεξουαλική διαφθορά, άρτο και πρόστυχα-βίαια θεάματα. Για αυτό στην αρχαία εποχή, είχαν τις αρένες και τους μονομάχους, ενώ στην σύγχρονη εποχή, έχουμε τις μαχητικές τέχνες, τα ομαδικά αθλήματα και το μπούλινγκ στα σχολεία, και σε πολλά άλλα μέρη. Επίσης μεταξύ πολλών άλλων δεινών, η τοκογλυφία είχε γίνει μiα τεράστια κοινωνική μάστιγα, στην Ρωμαϊκή “Δημοκρατία”. Οι φόροι κατέστρεφαν όσους είχαν εργασία, δημιουργώντας νέους ανέργους, ενώ οδηγούσαν τους δανειολήπτες που αδυνατούσαν να αποπληρώσουν τα δάνειά τους, στο καθεστώς της δουλείας. Η απόγνωση των εξαθλιωμένων τους οδήγησε αρκετές φορές σε επαναστατικά κινήματα. Τα κινήματα αυτά δεν είχαν σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος, καθώς, ήταν μια μορφή πίεσης επάνω στην ανωτάτη Ρωμαϊκή τάξη προκειμένου να δώσει μια μικρή οικονομική ανάσα.

Η διοικητική παραλυσία, η κοινωνική-σεξουαλική διαφθορά και ο ηθικός ξεπεσμός, υπήρξαν άνευ προηγουμένου στην παγκόσμια ιστορία. Η ηθική με την πνευματική κατάπτωση επέφεραν την σήψη, την παρακμή, την απελπισία, την αδιαφορία και την αδράνεια. Ο χρόνος πλέον κυλούσε αντίστροφα για την πανίσχυρη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η ηθική κατρακύλα ήταν εμφανέστατη στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, στην αριστοκρατία της Ρωμαϊκής κοινωνίας. Αρχηγοί στην διαφθορά ήταν οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Οι Ρωμαίοι επιδιδόταν με πάθος σε κάθε είδους σεξουαλική ανωμαλία. Ταυτόχρονα διατηρούσαν χαρέμια από όμορφες σκλάβες.

Τα έκφυλα όργια επάνω στα αγορασμένα σώματα των δυστυχισμένων γυναικών ήταν απερίγραπτα. Οι σκλάβοι δεν ήταν άνθρωποι, ούτε καν ζώα, ήταν res, (πράγματα), και τα αφεντικά τους μπορούσαν να τους κάνουν ότι επιθυμούσαν. Η έκφυλη άρχουσα Ρωμαϊκή τάξη στις θρησκευτικές τελετές έκανε τρομερά όργια.

Εξαντλημένοι μετά από τόσες παραλυσίες έπεφταν σε βαριά μελαγχολία. Πολλοί Ρωμαίοι αηδιασμένοι από τέτοιου είδους ανήθικες απολαύσεις, και από τον τρόπο ζωής αυτοκτονούσαν. Άλλοι ήταν σωματικά-ψυχικά ράκη, και περίμεναν, μία καινούρια ζωή. Φυσικά υπήρχαν ορισμένοι Ρωμαίοι που ένιωθαν ντροπή για όσα γίνονταν γύρω τους, ακόμη και για τους σκλάβους αισθάνονταν οίκτο. Δυστυχώς όμως αυτοί, ήταν πολύ λίγοι για να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Ο ηθικός ξεπεσμός, δεν περιορίζονταν μόνον στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις, καθώς έφτανε ως τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Οι κατώτερες τάξεις με την σειρά τους έκαναν ότι μπορούσαν, προκειμένου και αυτές να ανέβουν στην κλίμακα της ανηθικότητας και του εκφυλισμού. Ο θεσμός του γάμου είχε εξευτελισθεί, οι οικογένειες είχαν διαλυθεί, η κοινογαμία είχε γενικευθεί, οι άνδρες και οι γυναίκες συναγωνιζόταν στην πορνεία, η οποία είχε πάρει ανεξέλεγκτες και φοβερές διαστάσεις. Η ανηθικότητα και τα όργια όμως, έχουν κι αυτά τα όριά τους. Για αυτό αηδιασμένοι και αυτοί από αυτόν τον αδιέξοδο Ρωμαϊκό τρόπο ζωής, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για μία άλλη, διαφορετική ζωή σε μία στον Σωτήρα – Λυτρωτή, τον Ιησού Χριστό. Ενδεικτικό ήταν το πολύ άσχημο τέλος που εiχε η εξαδέλφη του Μάρκου Κράσσου, η Λικίνια, η οποία συμμετείχε σε σεξουαλικά όργια, με αποτέλεσμα να χάσει την ζωή της. Η νεοταξική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ιδρύθηκε από Φοίνικες-Ιουδαϊκή καταγωγής, δωδεκαθεϊστές στην αρχαία Ρώμη, στην θέση της διαλυμένης από τον Έλληνα Μακεδόνα Μέγα Αλέξανδρο, Περσικής αυτοκρατορίας. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι-Σημίτες, ως γνήσιοι συνεχιστές, των παραδόσεων της φυλής τους, ήταν παγανιστές-Εωσφοριστές. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί με μεγάλη υπερηφάνεια δήλωναν δημόσια ότι η αρχαία Ρώμη, είναι η νέα πόρνη Βαβυλώνα. Η Αρχαία Βαβυλώνα ήταν παλαιότερο παγκόσμιο κέντρο του σατανισμού.  
 
Όπως τότε, το ίδιο και τώρα, η χώρα βρίσκεται σε πλήρη οικονομική, εθνική, κοινωνική παρακμή-απαξίωση και απομόνωση. Έχει απολεσθεί η εθνική κυριαρχία, με την επικράτηση της Γερμανικής κατοχής. Εξαθλιώνεται ραγδαία, ηθικά-πνευματικά, φτωχοποιείται και εξαναγκάζεται, να καταβάλει, έναν τεράστιο φόρο υποτέλειας-ραγιαδισμού, πληρώνοντας κατασκευασμένα χρέη, σύμφωνα με τους ειδήμονες. Η πολιτική, η στρατιωτική, η οικονομική και η εθνική μας ισχύς εκμηδενίστηκαν. Κατά γενική παραδοχή, όλων των Ελλήνων, έχουμε παράδοση της Ελλάδας στην Τουρκία υπό Γερμανική εποπτεία. Η ηθική, η πνευματική, η κοινωνική, η στρατιωτική, η οικονομική κατάρρευση, οδηγούν στην εθνική παρακμή-σήψη και στον αφανισμό, με την επερχόμενη Ισλαμοποίηση, και την Ελλάδα, να γίνεται επισήμως, Τουρκική αποικία-επαρχία, υπό γερμανικό έλεγχο. Η σχεδιασμένη εισβολή των Ισμαηλιτών κατακτητών, οργανώθηκε από τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί που διοικούν την Ευρώπη, από τα πανάρχαια χρόνια, είχαν άριστες σχέσεις με την Τουρκία. Η ασύμμετρη απειλή γεωστρατηγικά είναι όταν ένα κράτος δέχεται επίθεση από άλλα “συμμαχικά” κράτη, από το νάτο, είτε από την ανθελληνική νέα τάξη πραγμάτων. Οι επιθέσεις αυτές δεν είναι υποχρεωτικά στρατιωτικές, αλλά μπορεί να είναι πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές, ηθικές και πνευματικές.
 
Η επίθεση υπό μορφή ασύμμετρης απειλής, από κράτη της “συμμαχίας”, ή από την νέα τάξη πραγμάτων, μπορεί να εκδηλωθεί, υπό μορφή οικονομική (χρεοκοπία, δάνεια, μνημόνια), είτε υπό μορφή εμπρησμών στα δάση, ή στους οικισμούς, με καταστροφές-καταρρεύσεις σπιτιών και με νεκρούς. Εντούτοις οι ισχυρότερες και φοβερότερες επιθέσεις που δεχτήκαμε ήταν στον πνευματικό και στον ηθικό τομέα. Η πατρίδα μας υπέστη, όλες τις μορφές ασύμμετρων απειλών, για να την υποτάξουν, να την διαλύσουν πνευματικά-ηθικά, ώστε με΄τα από τόσους αιώνες, να μην τους είναι πλέον εμπόδιο, στην δημιουργία του παγκόσμιου κράτους.
 
Κατέκτησαν την Ελλάδα. για να κλέψουν τον ορυκτό πλούτο, και λόγω της Γεωστρατηγικής μας θέσεως. Στην πατρίδα μας για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά γίνεται πόλεμος, χωρίς όμως τα παραδοσιακά όπλα. Στην πατρίδα μας για πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά γίνεται πόλεμος, χωρίς όμως τα παραδοσιακά όπλα. Έχουμε κανονικά νεκρούς απ’ο τον πόλεμο, όμως αυτή την φορά δεν είμαστε αντιμέτωποι με όπλα, άρματα, αεροπλάνα, πλοία κλπ. Οι πανάρχαιοι εχθροί άλλαξαν τα μέσα του πολέμου και μετέφεραν τα πεδία των μαχών, σε άλλα επίπεδα. Οι μάχες γίνονται σε πνευματικό, ηθικό, κοινωνικό, οικονομικό, διαδικτυακό επίπεδο. Αυτό το έκαναν διότι διαπίστωσαν επί τόσους αιώνες ότι είναι πολύ δύσκολο να νικήσεις ολοκληρωτικά τους Έλληνες.
 
ΟΙ ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΑΠΟ
ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΜΙΤ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ
“ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ” ΒΑΣΙΛΙΑ.
 
O πολύ αιματηρός πόλεμος στην Συρία θα τελειώσει εκτός συγκλονιστικού απροόπτου , εντός της δεκαετίας 2020-2030. Σταδιακά οι ηττημένοι εξτρεμιστές μουσουλμάνοι, έρχονται στην Ελλάδα. Εκατοντάδες χιλιάδες ισλαμιστών, έχουν ήδη περάσει τα σύνορα με την Τουρκία και προωθούνται προς την Ελλάδα. Η Τουρκία στο πλαίσια της γεωστρατηγικής που έχει χαράξει, έχει δημιουργήσει μέτωπο, εντός της Ελλάδας, από εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους. Όπως είναι αυτονόητο, και την νέα παρτίδα, φανατικών μουσουλμάνων, θα τους προωθήσει στον Έβρο και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ως “μετανάστες”.
 
Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία θα ενταθεί και θα κορυφωθεί το 2020 με στόχο την πλήρη άλωση της Ελλάδας, από τους Αγαρηνούς, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων θα είναι εξτρεμιστές. Η Ελλάδα διότι είναι υπό κατοχή, πολιτική-στρατιωτική και οικονομική, είναι ανήμπορη να αναχαιτίσει, τα νέα κύματα αλλοδαπών εισβολέων, με συνέπεια, την οριστική καταρρεύσει. κάτω από το βάρος των εκατομμυρίων Σαρακηνών.
 
Αυτός είναι ο Τουρκικός σχεδιασμός και μέχρι στιγμής προχωρά χωρίς κανένα εμπόδιο. (1) Είναι γεγονός αποδεκτό από όλους, ότι η χώρα μας, κατακτήθηκε, χωρίς πόλεμο. Στα πλαίσια αυτής της αναίμακτης κατακτήσεως, οι Τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, προώθησαν μανιωδώς, μεταξύ άλλων, τον θρύλο και την προφητεία, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. (1) Για μια ακόμη φορά παραποίησαν σκόπιμα, τραγικά και βάναυσα την Ελληνική ιστορία και παρουσιάζουν ως “μαρμαρωμένο” Βασιλιά τον Ιωάννη Δούκα-Βατάτζη.
 
Όμως Παγκοσμίως αποδεκτό, από Έλληνες και ξένους ιστορικούς, και όχι μόνον, είναι ότι ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, είναι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Μεταξύ όλων ο κορυφαίος Έλληνας ιστορικός, ο Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος, αναφέρει ως Μαρμαρωμένο Βασιλιά, τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο. Όταν έπεσε η πόλη στους Τούρκους, το 1453 μ Χ., για να τονώσουν το ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων, με καλές προθέσεις, για να υπάρχει ελπίδα, δημιούργησαν τον θρύλο αυτό. Παράλληλα έφτιαξαν αυτό τον θρύλο, διότι είχε καταρρεύσει η εθνική μας υπερηφάνεια, ο εθνικός μας εγωισμός, από την Τουρκική κατάκτηση της βασιλεύουσας. Την εποχή που ζούσε ο Ιωάννης Δούκας -Βατάτζης, και ήταν βασιλιάς, στο μικρό γεωγραφικά Ελληνικό κράτος, που ονομαζόταν “αυτοκρατορία” της Νίκαιας, δεν έγινε καμία άλωση, του κράτους, που κυβερνούσε. 
 
Μέσα σε αυτήν την παρακμή, έρχονται με κακές-ανθελληνικές προθέσεις, οι άνθρωποι του μαύρου θεοσοφικού- σατανισμού και της Τουρκικής Μίτ, να διαδώσουν την “σωτήρια” από τον σπίτι, και τον καναπέ, χωρίς αγώνες, και αμυντικούς πολέμους, με “απεσταλμενο” του θεού τον Ιωάννη Βατάτζη, η αλλιώς τον “μαρμαρωμένο” Βασιλιά. Σε πάρα πολλά άρθρα μου έχω κάνει την ερώτηση προς όλους τους αφελείς αλλά και σε όλα τα μέλη του μαυρου- θεοσοφικού εωσφορισμού. Γιατί ενώ είναι ο εκλεκτός του Χριστού ο Βατάτζης, επέτρεψε ο κύριος Ιησούς Χριστός να πάρει πίσω την Κωνσταντινούπολη, ο Μιχαήλ Η Παλαιολόγος και δεν αξίωσε μια τέτοια τιμή στον Ιωάννη Γ Δούκα Βατάτζη ; Για όσους δεν γνωρίζουν. Ο Ιωάννης Γ Δούκας Βατάτζης ήταν βασιλιάς στο μικρό κρατίδιο της Νίκαιας στην Μικρά Ασία. Αυτό διότι η ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, είχε πλέον κατακτηθεί από τους Γερμανούς το 1204 μ.Χ. Οι ελάχιστοι Έλληνες οι οποίοι επέτυχαν να διαφύγουν πέρασαν στην Μικρά Ασία και ίδρυσαν ένα πολύ μικρό σε γεωγραφική έκταση Ελληνικό κράτος. Έξι χρόνια πριν από την επανάκτηση της Κωνσταντινουπόλεως ο άγιος Ιωάννης Γ Βατάτζης απεβίωσε και την πόλη κατέκτησε ο Μιχαήλ ο Η Παλαιολόγος. Ο Παλαιολόγος είχε αυτομολήσει στους Τούρκους λόγω πολιτικών διώξεων, και εν συνεχεία τύφλωσε τον νόμιμο βασιλιά τον Ιωάννη Δ Λάσκαρη, για να γίνει εκείνος βασιλιάς. Πως γίνεται να αξιώσει ο Χριστός έναν τόσο κακό άνθρωπο να πάρει πίσω την πόλη, και να μην αξιώσει τον Βατάτζη ; Το σημαντικότερο το οποίο αγνοούν οι πλανεμένοι, οι αφελείς, και οι νεοραγιάδες είναι ότι ο Χριστός, μετά την ζωή, και την δημιουργία, μας έδωσε την ελευθερία. Είναι αδύνατον να αναστήσει και να εξαναγκάσει έναν Έλληνα στρατιωτικό να πάει ενάντια στο πιο ιερό Ελληνικό αξίωμα, για να βοηθήσει σαπισμένα άτομα από την σεξουαλική διαφθορά. Ο θεός δεν υποχρέωσε ποτέ κανέναν άνθρωπο όσο ζούσε, είτε μετά θάνατον, να κάνει κάτι το οποίο δεν επιθυμεί.
Τέτοιου είδους εξαναγκασμούς τους έκανε και τους κάνει μόνον ο εωσφόρος. Κανένας Έλληνας στρατιωτικός από εκείνους τους αιώνες, δεν δέχεται να αναστηθεί, για να πολεμήσει ώστε να απελευθερωθούν, δειλοί-αδύναμοι ραγιάδες, οι οποίοι κάνουν σεξουαλικές ανωμαλίες, και ζούνε μέσα στην νεοταξική μόδα.
 
OI ΑΓΙΟΙ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ-ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΥΣ.
 
Τον 8ο αιώνα π.Χ., η βασιλική εξουσία στην αρχαία Ελλάδα αποδυναμώνεται, επειδή πολλοί βασιλείς αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους ως αρχηγών του στρατού, κατά την διάρκεια των πολέμων. Η αδυναμία αυτή των βασιλέων οδήγησε στην κατάργηση της Βασιλείας. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως, κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι. Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες, οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών.
 
Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά, ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι.
 
Η Χριστιανική-Ελληνική, Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, ως αντίγραφο, της Ουρανίου Βασιλείας, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας, καθώς ήταν περικυκλωμένη, από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη, που παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά, μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών. Η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, μέχρι και σήμερα είναι το μοναδικό, κρατικό μόρφωμα, στον κόσμο, πού δέχτηκε επί αιώνες, τόσες πολλές επιθέσεις, από τόσους πολλούς διαφορετικούς λαούς. 
 
Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν. Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, ο οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν. Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα αλλά γυναίκα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη ατίμωση και προσβολή για έναν γνήσιο Έλληνα άνδρα, από το να τον διώξουν από τον Ελληνικό-Ρωμαϊκό στρατό, για οποιαδήποτε αιτία. Αμέσως έχανε την κοινωνική του θέση και υπόσταση. Ο Ιωάννης Κουρκουάς-Τσιμισκής συναίνεσε στην δολοφονία του Αγίου Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος ήταν και θείος του, διότι όχι μόνον του αφαίρεσε όλα τα στρατιωτικά του αξιώματα, αλλά τον έκανε απλό πολίτη και τον έθεσε σε κατ οίκον περιορισμό. Δεν του επέτρεψε ο Άγιος Νικηφόρος να πολεμά ούτε ως απλός στρατιώτης. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη προσβολή από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό καθώς και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Για αυτούς τους λόγους ο πολύ σημαντικός-γενναίος στρατηγός, ο Νικηφόρος Ξιφίας, που με την πίστη και την φιλοπατρία του, κατακτήθηκε η νίκη, στην καθοριστική μάχη, με τους Βούλγαρους στο Κλείδι, επαναστάτησε ενάντια, στον Αυτοκράτορα Βασίλειο Β, διότι δεν τον επέλεξε, να πολεμήσει σε μια δευτερεύουσας σημασίας εκστρατεία. Μετά από τόσες δόξες και τιμές, πού αξιώθηκε να ζήσει, ο ΄Ήρωας Ξίφίας, πληγώθηκε και προσβλήθηκε πολύ βαριά, από την απόφαση, του Βουλγαροκτόνου, να μην τον επιλέξει να πολεμήσει. Όλοι οι Έλληνες εκείνης της εποχής, ζούσαν και ανέπνεαν, για να πολεμούν σε καθημερινή βάση, στα πεδία των μαχών, για την Ελλάδα, τον Χριστό, την ελευθερία και τον άμαχο πληθυσμό. Μέσα στην υπέρμετρη αγάπη του, για την πατρίδα, ο Νικηφόρος Ξιφίας, ξέχασε ότι πρέπει κάποιοι στρατηγοί, να παραμένουν πίσω, να φυλάνε, τον άμαχο πληθυσμό και τα σύνορα.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑΙΩΝΑ.
 
Τι σήμαινε εκείνους τους αιώνες να πολεμά κάποιος γενναία, σε καθημερινή βάση μας το έδειξε η μεγαλύτερη Ελληνίδα Χριστιανή Φιλόσοφος.
 
Ενδεικτική ήταν η ενέργεια της μεγαλύτερης Ελληνίδας φιλοσόφου μαζί με την Υπατία, της Πριγκίπισσας Άννας, η οποία μεσολάβησε στον πατέρα της, τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό, να μην τιμωρήσει τον αξιωματικό Αρμενικής καταγωγής τον Αλέξιο Μουσελέ, διότι ήταν γενναίος στα πεδία των μαχών. Εκείνους τους αιώνες δεν υπήρχε μεγαλύτερη ηθική και κοινωνική προσβολή, από το να μην πολεμάς για την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τον Κύριο Ιησού Χριστό, αλλά και για την προστασία του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού.
 
Η Άννα Κομνηνή, όπως και όλες οι ηθικές, και πραγματικές Ελληνίδες-Χριστιανές, σεβόταν και υποτασσόταν στους συζύγους τους, διότι ήταν ήρωες πολέμου. Όλες οι γυναίκες του μεσαίωνα σεβόταν και υποτασσόταν στους άνδρες τους, που πολέμησαν γενναία για την Ελλάδα και την Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι Ελληνίδες Χριστιανές του μεσαίωνα, αναγνώριζαν ως άνδρες, μόνον όσους πολεμούσαν γενναία για την επιβίωση της αυτοκρατορίας και του έθνους. Με βάση όλα τα προαναφερόμενα εθνικά-ηθικά αξιώματα η Άννα Κομνηνή, προσπάθησε να αποσπάσει, τον θρόνο, από τον αδελφό της Ιωάννη τον Β Κομνηνό.
 
Μετά τον θάνατο του Αλεξίου Α΄ το 1118 η Άννα και η μητέρα της Ειρήνη Δούκα, οργάνωσαν συνωμοσία εναντίον του νομίμου διαδόχου, Ιωάννη Β Κομνηνού. Για αυτό προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανεβάσουν στον θρόνο, τον πολύ γενναίο Στρατηγό-Καίσαρα, και σύζυγο της, τον Νικηφόρο Βρυέννιο. Οι δύο γυναίκες, η βασίλισσα Ειρήνη και η πριγκίπισσα Άννα, δικαίως θεωρούσαν ως ικανότερο και γενναιότερο, τον Νικηφόρο Βρυέννιο, ο οποίος είχε αποδείξει, επανειλλημένα, την γενναιότητα, του, στα πεδία των μαχών. Συνεπώς δεν ευσταθούν οι κατηγορίες, των εχθρών της Ελληνικής-Ρωμαϊκης αυτοκρατορίας, ότι το “Βυζάντιο” ήταν ένα κράτος, όπου γινόταν, συνέχεια, δολοφονίες, και συνομωσίες. Η Αυγούστα Ειρήνη Δούκα, και η πριγκίπισσα Άννα, κινήθηκαν, με καλές προθέσεις, με βάση τα κοινωνικά πρότυπα και το ανώτερο ηθικό Ελληνικό αξίωμα της αρχαιότητας, και του μεσαίωνα. Άλλωστε η Άννα γνώριζε άριστα, την αρχαία Ελληνική γραμματεία. Ο Θησέας ήταν ο πρώτος παγκοσμίως, ο οποίος δίδαξε ότι οι Έλληνες βασιλιάδες επωμίζονται τα περισσότερα βάρη από όλους τους υπόλοιπους κατοίκους, ενώ τους καρπούς των προσπαθειών τους, πάντοτε τους μοιράζονται με όλους τους πολίτες. Ακόμη ο Θησέας δίδαξε ότι σε κάθε μάχη, σε κάθε πόλεμο, καθημερινά τις περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο στρατιώτη, βάζει την ζωή του σε κίνδυνο ο εκάστοτε Έλληνας Βασιλιάς. Για αυτό όλοι οι Έλληνες Βασιλείς, στρατηγοί κατά την αρχαία και μεσαιωνική εποχή, όπου οι πρόγονοι μας ήταν διοικητές της Ελληνικής- Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ολομόναχοι πολεμούσαν πρώτοι, έμπροσθεν από την πρώτη γραμμή του μετώπου. Αυτό το έκαναν για να πάρουν θάρρος οι Έλληνες στρατιώτες για να κερδηθούν οι μάχες και οι πόλεμοι υπέρ της Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους. Το ίδιο έκαναν και όλες οι επόμενες γενιές Ελλήνων στρατιωτικών μέχρι και την σύγχρονη Ελληνική ιστορία (1821-1940). Αυτό το οποίο ήταν λάθος, εκ μέρους των δύο γυναικών, ήταν ο τρόπος ανατροπής, του Ιωάννη Κομνηνού. Αυτά ήταν τα ηθικά, εθνικά και κοινωνικά αξιώματα, των Ελλήνων του μεσαίωνα, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
 
Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ο θεός βοηθά μόνον όσους αγωνίζονται, μόνον όσους πολεμούν, μόνον όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Το Ελληνικό έθνος, διαχρονικά επιβίωσε, εξαιτίας των σοφών, των αγίων, των Ηρώων και των χρηστών ηθών. Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών (Παιάνας-Αισχύλος). Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς (Πλάτων, Κρίτων). Ο Αριστοκλής-Πλάτωνας εiναι ο πρώτος-κορυφαίος εθνικιστής φιλόσοφος, όλων των εποχών, διότι καθόρισε το πρώτο και σπουδαιότερο πατριωτικό αξίωμα, ενώ ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος στον κόσμο ο οποίος πήγε ενάντια, στην Φιλοσοφική και ηθική του διδασκαλία για να επιβιώσει η Ελλάδα. Αν είσαι ανήμπορος να κρατήσεις αναμμένες τις λαμπάδες της Πατρίδα σου, δεν είσαι συνειδητός Έλληνας, δεν είσαι Πατριώτης. Χρωστάμε σ’ όσους ήλθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί ( Κωστής Παλαμάς). Αν λαχταράς την λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς αλλιώς δεν την αξίζεις. Αυτά είπε μεταξύ πολλών άλλων ο μεγαλύτερος υμνητής των δυο ιερότερων ανθρώπινων αξιών, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας, οι οποίες εiναι δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων, κατά την σύγχρονη εποχή. Οι πρόγονοί μας όχι μόνον δημιούργησαν αυτές τις δύο αξίες, αλλά της «πότισαν» με αίμα, όσο κανένα άλλο Έθνος στην παγκόσμια ιστορία. Η ελευθερία του ανθρώπου είναι το πιο ακριβό αγαθό, δεν δίνεται δωρεάν ούτε από τον Θεό, ούτε από τους ανθρώπους, χρειάζεται πολύς αγώνας, κόπος, αίμα για να πάρεις πίσω την ζωή σου.
 
Αυτό μας το έδειξαν οι πόλεμοι των αγίων προγόνων μας, οι οποίοι πολεμούσαν, όλους εκείνους τους αιώνες για να παραμείνουν ελεύθεροι και για να έχουν την διοίκηση της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Εάν η ζωή ήταν μόνον προσευχές, καθώς και υποστήριξη του Χριστού μέσω θεόσταλτων σωτήρων, τότε οι προγονοί μας, αυτοί οι τέλειοι χριστιανοί δεν θα χρειαζόταν να πολεμήσουν ποτέ κατά την μεσαιωνική εποχή. Θα έπρεπε δικαιωματικά να καθόταν όλους εκείνους τους αιώνες στα σπίτια τους-καναπέδες να περιμένουν τον αντίστοιχο Βατάτζη, τον οποίο περιμένουν αδίκως οι ραγιάδες σήμερα. Η προσμονή «θεόσταλτων σωτήρων» από τον Θεό είναι ένα από τα μεγαλύτερα δείγματα αμάθειας-παρακμής των ραγιάδων, οι οποίοι σαπισμένοι από την σεξουαλική διαφθορά αναμένουν βοήθεια από τον θεό.Σκεφτείτε τι θα γινόταν εάν οι προγονοί μας οι άγιοι Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε κάθε εισβολή των αμέτρητων εχθρών μας αντί να πολεμούν να έκαναν μόνον συλλαλητήρια ;
 
Θα είχε αφανιστεί η Ελλάδα πολλούς αιώνες πριν. Φανταστείτε την ώρα που εισέβαλαν οι Πέρσες, οι Αγαρηνοί, οι Γότθοι, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι, οι Άβαροι κλπ, να έπαιρναν οι άγιοι πρόγονοι μας σημαίες και πανό να έκαναν συλλαλητήρια και να έλεγαν δεν πολεμάμε.
 
Σε κάθε πρόταση παραδόσεως από τους εχθρούς, οι πρόγονοι μας απαντούσαν ΟΧΙ. Όλες τις φορές οι Έλληνες απάντησαν αρνητικά. Γνώριζαν τον διαχρονικό και ιερό τρόπο εθνικής επιβίωσης και ότι περίπτωση που θα τολμούσαν να γίνουν προδότες θα «έσπαγε» η ιερή ιστορική συνέχεια, η οποία κρατούσε το έθνος ζωντανό στο πέρασμα πολλών αιώνων. Ήξεραν πολύ καλά οι Έλληνες ότι αν γινόταν προδότες τότε θα κατέστρεφαν δια παντός τον Ελληνισμό.
 
Αυτό διότι ανά πάσα στιγμή οι επόμενες γενιές Ελλήνων θα τους είχαν ως παράδειγμα με συνέπειες τραγικές καθώς θα ακολουθούσαν και άλλοι οι οποίοι θα γίνονταν προδότες. Από την στιγμή που θα καταστραφεί η ιερή ιστορική συνέχεια των ηθικών και των γενναίων Ελλήνων θα ακολουθούσαν γενεές προδοτών και δειλών. Ο Χριστός βοηθά μόνον αυτούς που αγωνίζονται σκληρά, μόνον όσους πολεμούν, όσους ζούνε χωρίς σεξουαλικές ανωμαλίες. Αντιθέτως δεν βοηθά ποτέ όσους ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά. Επίσης ο Θεός δεν βοηθά ποτέ όσους είναι καθήμενοι σε έναν καναπέ, και περιμένουν την ελευθερία, να τους δωθεί ως «δώρο», χωρίς να βοηθούν τον συνάνθρωπο, χωρίς να ζούνε ηθικά. Το πιο κλασικό παράδειγμα οι Εβραίοι οι οποίοι έκαναν σεξουαλικές ανωμαλίες, ενώ ταυτόχρονα λάτρεψαν δαίμονες. Τότε ο Θεός περίμενε να πεθάνει μέχρι και ο τελευταίος Εβραίος που είχε αμαρτήσει ενώπιον του. Μόνον τότε πήγε τους υπόλοιπους που δεν είχαν αμαρτήσει στην γη της επαγγελίας. Ο αληθινός θεός-Δημιουργός, είναι ο θεός του καλού, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της τάξης, της ηθικής, για αυτό δεν βοήθησε ποτέ ανά τους αιώνες, τους σάπιους που ζούνε μέσα στην σεξουαλική διαφθορά, την αδικία, την ανομία, την αταξία κλπ. Οι πηγές ζωής του έθνους μας, ήταν και είναι η Ορθοδοξία και η αρχαία Ελληνική παιδεία. Δυστυχώς την σημερινή εποχή, η Ελλάδα, είναι σε προχωρημένη σήψη και επάνω στο πτώμα της ασελγούν οι πανάρχαιοι εχθροί μας.  
 
Αἰσχρὸν τό γ´ αἰσχρόν, κἂν δοκῇ κἂν μὴ δοκῇ». Γιατί να θεωρούμε κάτι αισχρό, ότααν εκείνοι που το πράτουν, δεν το αντιλαμβάνονται ως πρόστυχο και χυδαίο ; Δυστυχώς αυτό είναι ένα από τα δόγματα, της νέας τάξης, η οποία προωθεί την σύγχρονη-σιωνιστική θεωρία περί “ηθικών αξιωμάτων”. Άξιοι τιμής και σεβασμού οι πρόγονοί μας, που καταδίκαζαν τον παγανισμό, τους κίναιδους, και τις πρόστυχες γυναίκες, με γνώμονα την συνείδηση, την ηθική, την σοφία, και τον παγκόσμιο Ελληνικό πολιτισμό. Ο απόστολος των Εθνών, ο Παύλος μας δίδαξε ότι η συνείδηση και η ελευθερία, είναι το δώρο Θεού, στους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την θρησκεία τους. Όταν η παιδεία των Ελλήνων σοφών, ενώθηκε με την Ορθοδοξία, μετά την ενσωμάτωση της Πλατωνικής Φιλοσοφίας, στον Χριστιανισμό, από τους τρεις Ιεράρχες, τότε άλλαξε η παγκόσμια ιστορία, και δημιουργήθηκε ο μοναδικός ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Είναι θλιβερό, όμως όλες οι Ελληνικές-Ορόδοξες αξίες δυστυχώς, ισοπεδώθηκαν και αντικαταστάθηκαν, από τον παγανιστικό Σιωνισμό. Οι εωσφοριστές έπεισαν την πλειοψηφία, ότι δεν υπάρχουν ηθικοί ενδοιασμοί, και ότι ηθική είναι μόνο η άποψη μας, κατά το δοκούν. Εάν και εφόσον επιθυμούμε, να κάνουμε κάτι, τότε το κάνουμε, χωρίς ενδοιασμούς. Δεν μας νοιάζει τι δίδαξαν, επί αιώνες οι αρχαίοι Έλληνες και οι πατέρες της Εκκλησίας, ως αισχρό. Για αυτό επέβαλαν την Θεοκατάρατη μόδα, όπως την αποκαλεί ο πατέρας Σάββας Αχιλλέως, με την γύμνωση, στην γυναικεία μόδα, της ομοφυλοφιλίας. Το γενετήσιο κατά φύσιν ένστικτο, είναι μια φυσιολογική κατάσταση στον άνθρωπο. Εν τούτοις οι Εωσφοριστές νεοταξίτες, το ανύψωσαν σε σκοπό-αξίωμα της ζωής, διαλύοντας κάθε ηθική αρχή, και αξία. Κάθε στοιχείο του έρωτα, από προσωπική υπόθεση του κάθε ανθρώπου, έγινε δημόσιο θέαμα. Ακόμη και το καθημερινό ντύσιμο των γυναικών. Τα ρούχα που φοράνε οι γυναίκες στην εποχή μας είναι πιο αποκαλυπτικά και από τα εσώρουχα που παλαιότερα φορούσαν στις οικίες τους. Η τέχνη θέατρο-κινηματογράφος, τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο, ο έντυπος τύπος, περιοδικά, ακόμη και τα νεοταξικά σχολεία, τα πάντα προωθούν, σε καθημερινή βάση ότι πιο αισχρό και ανώμαλο, υπάρχει. Η πορνεία δεν είναι πια το ανήθικο-εξευτελιστικό ηθικά και κοινωνικά, επάγγελμα κάποιων άπορων και κατατρεγμένων γυναικών. Η σεξουαλική διαφθορά, και η πορνεία αποτελούν τα πρότυπα, και τις ύψιστες αρχές, της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.

Ο νεοταξικός Σιωνισμός, μετέτρεψε τις γυναίκες, σε χοιρώδεις μάζες, όπως έλεγε ο Άγιος Παισιος, σε ένα φτηνό κομμάτι κρέας, σε σκεύη των ανδρικών ακαθαρσιών. Παράλληλα θηλυκοποιούν τους άνδρες, και τους κάνουν υποτακτικούς, σε αυτές τις πρόστυχες γυναίκες. Η αγνότητα, η παρθενία, η συζυγική αγάπη, η φυσική σχέση του ανδρογύνου, μέσα από το μυστήριο του γάμου, οπού λαμβάνει την ευλογία και την χάρη του Χριστού, και μας οδηγεί στην εξέλιξη, και στην εθνική επιβίωση, καταργήθηκαν, Τώρα μόνο σοδομισμοί, στοματικά, όργια, αιμομομιξίες, και πάσης φύσεως άλλη ανωμαλία, οι οποίες αποτελούν, το βασικό θρησκευτικό-λατρευτικό τυπικό του Εωσφόρου. Είναι λυπηρό, όμως αυτή την εποχή, επικρατεί πάσης φύσεως ανωμαλία, τρέλα και καταστροφή. Κλείνοντας μια μικρή αναφορά στον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο. 
 
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ.

O Aρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος γεννήθηκε στην Aνάληψη Τριχωνίδος, από ευσεβείς γονείς.

Ο Πατέρας Χαράλαμπος, επιθυμούσε μία καλύτερη και δίκαιη Χριστιανική κοινωνία, η οποία θα στηριχθεί μόνον στην διδασκαλία του Χριστού και στις Ελληνικές αξίες. Για αυτό αποφασίζει να γίνει ιεροκήρυκας. Με τα φλογερά κηρύγματα αγγίζει τις ψυχές των πιστών. Έπειτα εισέρχεται στον ιερὸ κλήρο. Ο Αρχιμανδρίτης κατά την διάρκεια, της ιεροσύνης του, διαπίστωσε πολὺ γρήγορα ότι λειτουργεί ένας νεοταξικός-μηχανισμὸς, ποὺ αποσκοπεί, με προπαγάνδες και αντίχριστες αιρέσεις, να διαβρώσει την Ορθοδοξία και την Ελληνική κοινωνία. Βλέπει ότι οι αιρέσεις αυτὲς είναι καταστροφικές για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα. Αυτή η κατάσταση τον έκανε να ιδρύσει την “Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση” (Π.Ο.Ε.), ένα, σωματείο, με πλούσια Χριστιανικὴ και αντινεοταξικὴ δράση. Μεταξύ άλλων τότε ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος, με αδιάσειστα στοιχεία αποκαλύπτει και καταγγέλλει τις αιρέσεις και όλα τα νεοταξικά κυκλώματα, που κρύβονται πίσω από αυτές. Ο Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, ήταν Έλληνας, πατριώτης, και όχι απόλεμος  ραγιάς, σαν εκείνους που αναμένουν, ανύπαρκτους σωτήρες.
 
Για αυτό υπηρέτησε και πολέμησε, κατά τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Στο μεγάλο αυτό έπος παίρνει μέρος ως υπαξιωματικός στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Με αφορμή την θητεία του, και την συμμέτοχη του στο αθάνατο εθνικό έπος, έγραψε το βιβλίο με τίτλο : “Το θαύμα των Ελλήνων του 1940 “.

Διαβάζω τον Αρχιμανδρίτη Βασιλόπουλο και άλλους μεγάλους Έλληνες, θυμάμαι τα ένδοξα χρόνια και δακρύζω. Το ηρωικό “‘Όχι”. H Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν, και διά την τιμήν της. Έχει υποχρέωσιν προς τον εαυτόν της, να μείνει αξία της ιστορίας της (Ιωάννης Μεταξάς). 
 
Δυστυχώς από το ένδοξο 1821 και από το έπος του 1940, φτάσαμε, στην σημερινή εποχή, και τους δειλούς, απόλεμους, ανήθικους, και βλάσφημους ραγιάδες, που κάνουν κάθε είδους σεξουαλική παρά φύσιν πράξη, που ακολουθούν πιστά την εωσφορική μόδα, και μεταξύ άλλων κάνουν γιόγκα, ανατολικές μαχητικές τέχνες, και ότι άλλο υποδείξουν οι νεοταξίτες, Στον επικό πόλεμο του 1940, o Ελληνικός στρατός διακρινόταν για την πίστη του, και την ευσέβεια του. Στο μέτωπο η βλασφημία ήταν ανύπαρκτη. Οι στρατιώτες μας, αγωνίζονταν με πολύ μεγάλη πίστη στον Ιησού Χριστό, και κάτω από την σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Δυστυχώς υπήρχαν και οι τραγικ­ές εξαιρέσεις. Το θλιβερό περιστατικό, μας το διηγείται ως αυτόπτης μάρτυρας ο εξαιρετικός αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος, που τότε υπη­ρετούσε ως λοχίας του τάγματος των ευζώνων. Αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης : “Ήταν η 27η Δεκεμβρίου 1940, τότε που οι “Έλληνες αγωνίζονταν για τον ενδοξότερο αγώνα της πατρί­δας. Η μάχη εμαίνετο στο Τεπελένι. Μεταγωγικά μετέφεραν πυρομαχικά στους μαχόμενους. Καθ‘ όδόν συ­ναντούν τραυματία με τραύμα στην κνήμη. “Κουράγιο, συνάδελφε, του λένε. Θα γυρίσουμε και θα σε πά­ρουμε. Εκείνος βλασφήμησε το όνομα της Παναγίας. Στο άκουσμα της βλασφημίας έφριξαν οι στρατιώ­τες, διότι εκεί η βλασφημία είχε κο­πεί εντελώς. “Συνάδελφε, του είπαν, μη βλασφημείς! Πες “Παναγία βόη­θα“. Aλλά εκείνος εξακολούθησε να βλασφημεί συνεχώς.

Όταν επέστρεψαν, τον βρήκαν πεθαμένο. Λυπήθηκαν για την ψυχή του, διότι έφυγε με αυ­τόν τον αμετανόητο τρόπο. Επειδή δεν υπήρχε ιερέας στο σύνταγμα, έσκαψαν πρόχειρα με τις ξιφολόγχες τους και τον έθαψαν. Έκαμαν τον σταυρό τους και έφυγαν. Άλλα μόλις απομακρύνθηκαν γύρω στα είκοσι μέτρα, έρχεται μια οβίδα από το Τεπελένι, τον ξεθάφτει και τον πε­τάξε δέκα μέτρα μακριά! Έπεσαν οι άνδρες κάτω να προφυλαχθούν. Κα­τάλαβαν ότι η οβίδα ήταν σταλμένη για τον βλάσφημο. Τον έχωσαν ξα­νά στον λάκκο που άνοιξε η οβίδα και ξεκίνησαν να φύγουν. Μόλις έφθασαν στα είκοσι μέ­τρα, έρχεται δεύτερη οβίδα και με τον ίδιο τρόπο τον ξεχώνει και τον πετά δέκα μέτρα μακριά. Τότε κατά­λαβαν ότι τον βλάσφημον ούτε η γη δεν τον δέχεται. Τον παράτησαν άτα­φο και έφυγαν. Φόβος και τρόμος κατέλα­βε, τους αυτόπτες μάρτυρες, και όλο το στράτευμα”. 

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος

ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΑΓΙΟΙ, ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ, 
ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ, ΟΙ ΑΞΙΩΜΜΑΤΙΚΟΙ, 
ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ, ΤΟΥ ΡΩΜΑΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ΠΟΛΕΜΟΥΣΑΝ ΟΛΟΥΣ 
ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. 
 
ΟΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ, 
ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΒΑΡΥΤΑΤΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ-
ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ
ΑΓΙΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ. 
 
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ 
ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΜΑΤΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ 
ΗΡΩΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ 
ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΉΤΑΝ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ “ΑΝΩΤΕΡΟΣ” ΑΠΟ 
ΕΚΕΙΝΟΥΣ.
Η άβολη αλήθεια για τις προφητείες και το «θερμό επεισόδιο …
https://www.el.gr › Άρθρα ΤΟΥ ΚΙΜΩΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Σε διπλωματικό πυρετό βρίσκεται η Αθήνα σχεδιάζοντας και υλοποιώντας προσεκτικά τα επόμενα βήματά της, ενώ η Τουρκία συνεχίζει να αψηφά το ξεκάθαρο μήνυμα καταδίκης της διεθνούς κοινότητας για τη συμφωνία του Ερντογάν με την κυβέρνηση της Τρίπολης για την ΑΟΖ. Στον απόηχο της κατάθεσης της παράνομης και άκυρης συμφωνίας στην τουρκική βουλή και τον πόλεμο νεύρων από την Άγκυρα, η οποία εξετάζει ακόμη και την αποστολή στρατού στην Λιβύη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαρακτήρισε τεταμένη την κατάσταση, ωστόσο διεμήνυσε ότι δεν φοβάται θερμό επεισόδιο.
Κακά τα νέα λοιπόν για τους αναμένοντες το «επεισόδιον στο Αιγαίο». Αβίαστα έρχονται στο μυαλό μας οι «προφητείες της Ορθοδοξίας», οι οποίες αποτελούν, πανθομολουμένως, κομμάτι της θρησκευτικής ιστορίας. Εντούτοις, υπάρχει ένα πρόβλημα! Κάποιες προφητείες ή εκτιμήσεις ή προβλέψεις, μπορείτε να τις ονομάσετε όπως θέλετε, αποτελούν σίγουρα αντικείμενο μελέτης σε συνδυασμό με πολλά και διάφορα γεγονότα, τα οποία ξετυλίγονται, αλλά δεν έχουν «προφητευθεί». Κάποιες άλλες προφητείες όμως είτε είναι ανυπόστατες, είτε είναι ψεύτικές και δημοσιεύονται σκόπιμα από διάφορα μικρά και μεγάλα μέσα ενημέρωσης, προκειμένου η όποια αλήθεια να γίνει δυσπρόσιτη λόγω… «αλαλούμ». Έτσι, η λαγνεία «προφητικών» ρήσεων, δίχως έλεγχο της προέλευσής τους, έχει οδηγήσει πολλούς Έλληνες σε «τρικυμία εν κρανίω». Το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει προς τα έξω και γίνεται αντικείμενο χλεύης από τους αντιπάλους της Ελληνοορθοδοξίας είναι το εξής: «Περιμένουμε το θερμόν επεισόδιον, μετά οι Ρώσοι θα μας δώσουν την Πόλη και αμέσως μετά θα ξεκινήσει η αναλαμπή της Ορθοδοξίας». Όλα αυτά με τους Έλληνες μέσα στις καφετέριες ή έξω από αυτές λόγω του νέου αντικαπνιστικού νόμου. Όπως αντιλαμβάνεστε, η υπέρ το δέον «διαφήμιση» ή επίκληση δήθεν «προφητειών», γελοιοποιεί την ίδια την ουσία της πραγματικής προφητείας. Όσοι διαδίδουν ψεύδο-προφητείες, «εγκλωβίζουν» πολλούς Έλληνες στην μοιρολατρία, με συνέπεια κανείς να μην προσπαθεί για το καλύτερο, αλλά αντίθετα να περιμένει τους σωτήρες ή κάποιον <<παγκόσμιο>> σωτήρα. Φυσικά και οι Έλληνες θα ανανήψουν ξανά, ΑΛΛΑ ΜΕ ΚΟΠΟ, όχι «αραχτοί». Το αστείο είναι πως ενώ κάποιοι από εμάς έχουν επικεντρωθεί στο να περιμένουν το «θερμό επεισόδιο με τους Τούρκους», ο Ερντογάν γεμίζει την Ελλάδα με μουσουλμάνους.

ΟΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ. οι πνευματικοι λογοι που μας κρατανε ακομα μακρυα – amethystos

https://amethystosbooks.blogspot.com/2019/05/blog-post_816.html
Γράφει ο πατερ Διονύσιος Ταμπάκης
«ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΟ προσκύνημα μας στο Άγιον Όρος επισκεφθήκαμε έναν Άγιο και σοφό Γέροντα και τον ρωτήσαμε λαχανιασμένοι από την ανηφόρα και με αγωνία :-Πάτερ θα την πάρουμε την Αγια Σοφιά;
Και εκείνος με ήρεμη βεβαιότητα μας απάντησε:
-Βεβαίως!! Όταν αποκτήσουμε πνευματικότητα ανώτερη από αυτούς που την είχαν και την ‘χάσαν, τότε θα πάρουμε πίσω την Άγια Σοφιά.-Γέροντα , μας φαίνεται λίγο ακατόρθωτο αυτό. -Εε , τότε ας κάνουμε μία έκπτωση και ας αποκτήσουμε την «πνευματικότητα» αυτών που την έχουνε τώρα και τότε θα την νε’πάρουμε.
Ας αποκτήσουμε την αδυναμία των Τούρκων να κατατάσσονται πρώτοι πανευρωπαϊκώς στις εκτρώσεις όπως εμείς. Ας τους μιμηθούμε στην τεκνογονία, στον σεβασμό προς τους μεγαλυτέρους, στην οικογενειακή συνοχή που έχουνε. Δυστυχώς εμείς, παρότι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι, έχουμε καταντήσει και ως πρόσωπα και ως λαός χειρότεροι και από τους αβαπτίστους .Έτσι λοιπόν θα μας δώσει ο Θεός την Αγία Σοφιά; Εε τότε θα ήταν πολύ άδικος! Βουτηχθήκαμε στα κάτεργα του Ίντερνετ δεκάωρα ολόκληρα, μάθαμε για τους Γεροντάδες της Ορθοδοξίας και τις προφητείες απ’εξω και ανακατωτά, αλλά μετάνοια ουδαμού.Οι Εκκλησίες είναι ακόμη άδειες! Καταφέραμε να αποκτήσουμε εγκεφαλική μετάνοια και όχι πρακτική. Κατέχουμε την μόνη Ορθόδοξη αλήθεια, το προζύμι του κόσμου όλου που προσμένουν όλες οι φυλές της γης, μα εμείς οι φουρνάρηδες, ως Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, , γίναμε η πιο αξιοθρήνητη γενιά του κόσμου. Κατέχουμε το πολυτιμότερο διαμάντι και το διαλαλούμε, μα φορούμε βρώμικα και λέτσικα ρούχα και έτσι όπως μας βλέπουνε οι άλλοι λαοί,δεν μα το πιστεύει κανείς.
Θέλουμε να διαδώσουμε την λαμπρή Ορθοδοξία μας σε όλη την υφήλιο, αλλά εμείς με την κακόμοιρη ζωή μας, τις μικρότητές μας και το χαμηλό μας επίπεδο και την σαπίλα της ψυχής μας, που βρωμάει φορμόλη, κηρύττουμε ένα Χριστό πεθαμένο και όχι αναστημένο και έτσι μας λέγει Ο Θεός «τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι»(Ρωμ.β-24) Πανικολογούμε σαν τις Κασσάνδρες , βλέποντας γύρω μας όλο κινδύνους και απειλές.Όμως εγώ ρωτώ : εμείς κινδυνεύουμε τελικά από τον κόσμο ή ο κόσμος κινδυνεύει από εμάς τους υποκριτές ;
Ας γίνουμε λοιπόν καθάριοι Χριστιανοί, διότι πλέον ο κόσμος δεν ζητάει από εμάς τους Ορθοδόξους κατορθώματα και ακροβασίες, αλλά απλά, αλήθεια και ακεραιότητα, και έτσι θα γίνουμε οι καλύτεροι ιεραπόστολοι που θα αλλοιώνουμε όλους τους λαούς μυρίζοντάς μας ποτισμένους με το πάναγνο λιβάνι της Ορθοδοξίας μας.
Μονάχα η ΜΕΤΑΝΟΙΑ είναι αυτή που ορίζει το μέλλον μας και ως πρόσωπα και ως έθνος, τίποτα άλλο.»
 
Από το έτος 2006, όταν ξεκίνησα να γράφω, την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι, ήμουν και είμαι ο μοναδικός Έλληνας στον κόσμο, που προτείνει τον συνδυασμό : 
 
Oρθοδοξία, Εκκλησιασμός, κατήχηση, χρηστά ήθη, μουσικά σχολεία, υψηλός αθλητισμός-Παγκράτιο, ιστορική γνώση, με μοναδικό σκοπό, την δημιουργία Ελλήνων ανωτάτης ποιότητας. Ακόμη προτείνω την εφαρμογή του άρθρου 120 παρ. 4 του Ελληνικού συντάγματος, την κατάργηση των κομμάτων και την αλλαγή πολιτεύματος. Είναι ιστορικά και διαχρονικά αποδεδειγμένο, ότι είτε αντιδράσουμε ειρηνικά, είτε δυναμικά, είτε βίαια μέσα από αμυντικούς πολέμους, και στις τρεις περιπτώσεις απαιτείται, υψηλή ηθική ζωή και παιδεία. Όπως είναι γνωστό και ιστορικά αποδεδειγμένο, η νέα τάξη για να είναι σε θέση να εξουσιάζει, θέλει τους Έλληνες ανήθικους και απαίδευτους. Η κακία είναι αμάθεια, μας δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων ο Αριστοκλής. Δυστυχώς η έλλειψη παιδείας, είναι αδίκημα εσχάτης προδοσίας, και εθνική-κοινωνική καταστροφή.  
 
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η άλλη πλευρά δεν συναινεί ; Είναι λοιπόν δίκαιο να καθίσουμε να αφανιστούμε όλοι οι Έλληνες χωρίς να έχουμε πειράξει κανέναν απολύτως ; Όλα αυτά διότι από τα αρχαία χρόνια ο πολιτισμός μας, και η ιδεολογία-θρησκεία μας, αποτελούν εμπόδιο στην δημιουργία του παγκόσμιου εωσφορικού κράτους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών- μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν.

* Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους, να πιστεύουν, όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών, πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω, τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.  
 
 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΗΘΗ. 

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

triklopodia.gr 

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)