Με φόβο Θεού στον φόβο του covid-19.

Γράφει η Νίκη Τσάγγου στην Romfea.gr
Κλινική ψυχολόγος και θεολόγος

---

Διασκεδάζοντας πολύ με τους δημοσιογράφους, οι οποίοι καλούν διαρκώς επιστήμονες σκεπτικιστές ενάντια στην Θεία Μετάληψη και Μητροπολίτες υπέρ της Θείας Μετάληψης, στοχαζόμουν πως στον νοερό αυτόν πόλεμο τα πράγματα έχουν πλήρως την θέση τους.

Ο φόβος του ιού που με μαεστρία και εμπειρία επιχειρημάτων εμπλουτίζεται καθημερινά από τον πρωτομάστορα διάβολο, ώστε να στεριώσει καλά στο μυαλό του θεατή και ακροατή, χρειάζεται ματιά αποστασιοποιημένη, σαν... από drone, η ματιά των Αγίων, όπως του Ιάκωβου Τσαλίκη, του «με συγχωρείτε!»

Ο φόβος στην ψυχαναλυτική σκέψη σημαίνει μια κατάσταση εγωιστική, υποδηλώνει ανάγκη εξουσίας και ελέγχου.

Ο παιδικός φόβος την γονεϊκή παντοδυναμία στοχεύει. Επιθυμία ασυνείδητη για έλεγχο και εξουσία.

Δηλαδή είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που δείχνει. Ελεύθερος ο ταπεινός Άγιος από συμπλέγματα εξουσιαστικά δεν φοβάται ούτε τον θάνατο.

Οι Άγιοι αντιπαραβάλλουν στον ανθρώπινο φόβο, τον φόβο του Θεού δηλαδή την ταπείνωση και την συστολή που νιώθει κάποιος όταν έμπρακτα σέβεται την πανταχού παρουσία του ζωντανού Θεού, την αναγνώριση πως πίσω από κάθε ζωντανό δημιούργημα προεικονίζονται τα χέρια του Πλάστη!

Είναι αυτό που αμφισβητούν πολλοί επιστήμονες, έχοντας προφανώς κάθε δικαίωμα.

Πρόσωπο Αόρατο ο Θεός των ορθοδόξων χριστιανών, Ζωντανός Θεός, Παρών, του Οποίου η αδιανόητη αγάπη αξίζει τουλάχιστον τον σεβασμό μας.

Αγάπη και Ύπαρξη καταντούν συνώνυμα...στο ζήτημα του Θεού.

Ο ανυπόστατος μισόκαλος βέβαια διαστρέφει το πράγμα, αλλά τι σημασία έχει... ποιός τον ακούει, όταν γαβγίζει;

Μένοντας λοιπόν ενωμένοι μαζί Του με αδιάλειπτη προσευχή και ιδιαίτερα με το μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, Θεία Ευχαριστία, όπως σοφά λέγεται, ο διάβολος δεν μπορεί, να έχει δύναμη επάνω μας.

Δεν έχει δύναμη επάνω στον Χριστό, σύμφωνα με την πίστη μας: συγχωρήθηκαν οι αμαρτίες μας, κοινωνούμε ελεύθερα και με πόθο μεγάλο τον Χριστό, κανεις ιός δεν μπορεί να μας χωρίσει από τον Υιό και Λόγο του Θεού, δεν το επιτρέπει αυτό ο Ίδιος ο Χριστός.

Εάν υπάρχει κάτι που μπορεί να μας χωρίσει, είναι η ψυχαναγκαστική μας αμαρτωλοφοβία, η απίθανη αυτή διαταραχή όπου, ενώ ο Θεός συγχωρεί τον άνθρωπο, αυτός ο τελευταίος δεν Του επιτρέπει! Ευφάνταστο...

Το φάρμακο λοιπόν υπάρχει από την εποχή του μυστικού δείπνου, χρειάζεται μια συν-θεώρηση με τον πνευματικό, ώστε να λαμβάνεται σε σωστή δοσολογία, αν και προσωπικά τίθεμαι υπέρ της συχνής Θείας Μετάληψης, για την ακρίβεια ανελλιπώς, λόγω υπακοής στον πνευματικό - θεράποντα ιατρό, όχι τίποτε άλλο!

Το κάθε εκκλησίασμα που βλέπει αυτό το παράδειγμα τόλμης, να διακηρύττουμε την αμαρτία μας, την αδυναμία μας, τον πόθο μας τον άσβεστο και ασίγαστο, σε κάθε Θεία Λειτουργία, καμαρώνει και «ζηλεύει» πρώτη φορά, με την καλή έννοια της λαχτάρας.

Αυτό είναι το φάρμακο για τον ανθρώπινο φόβο, ο Υιός και Λόγος του Θεού, για την απελπισία κι όλα αυτά με τα οποία ο διάβολος παιδεύει το μυαλό.

Δίνουμε αίμα για να πάρουμε πνεύμα, όχι χωρίς την Θεία Κοινωνία.

Ο φόβος του Θεού, σαν αγάπη, σεβασμός, εμπιστοσύνη στο Πρόσωπό Του, είναι η προϋπόθεση για την τόλμη που επιδεικνύουμε.

Είμαστε περίεργοι, δεν χορταίνουνε να εξερευνούμε το πέλαγος της Αγάπης Του.

Από τον κάθε φόβο μόνο ο Χριστός ελευθερώνει. Γι' αυτό λέγεται και Αλήθεια!

«Εγώ ειμί η Αλήθεια και η Ζωή».

romfea.gr