Η παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη (Λουκά 10, 25-37), Κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού… Αντώνιος Bloom του Σουρόζ.

 

Κυριακή Η’ Λουκά – 

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη (Λουκά 10, 25-37)

«Αγαπήσεις… τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Λουκά 10:27)

Κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού…
Αντώνιος Bloom του Σουρόζ

Όσο για τη μέρα που αρχίζει, αν αποδεχτείς ότι είναι ευλογημένη από το Θεό, διαλεγμένη από το ίδιο Του το χέρι, τότε κάθε πρόσωπο που συναντάς είναι δώρο του Θεού, κάθε περίσταση που θα συναντήσεις είναι δώρο του Θεού, έστω και αν είναι πικρή ή γλυκιά, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει.
Είναι δώρο του Θεού σε σένα και αν το πάρεις μ΄αυτό τον τρόπο, τότε μπορείς να αντιμετωπίσεις οποιαδήποτε κατάσταση. Να την δεχτείς με την ετοιμότητα ότι μπορεί να σου συμβεί οτιδήποτε ευχάριστο ή δυσάρεστο.
 Εγκατάλειψε τα πάντα και θα κερδίσεις τον ουρανό.
Εγκατάλειψε την σκλαβιά και θα βρεις ελευθερία.

***

Κυριακή Η’ Λουκά: Παραβολή του σπλαχνικού Σαμαρείτη
π. Αντώνιος Bloom του Σουρόζ
30 Νοεμβρίου 1997

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Εν συντομία, το σημερινό Ευαγγέλιο εμπεριέχει όλα όσα αποτελούν τον τρόπο ζωής του χριστιανού.

Η πρώτη εντολή είναι ότι θα πρέπει ν’ αγαπάμε το Θεό με όλη μας την καρδιά, με όλη μας τη διάνοια, με όλη μας τη δύναμη, με ολόκληρη την ύπαρξή μας και τον πλησίον μας ως τον εαυτόν μας. Το ν’ αγαπάμε σημαίνει να προτιμούμε όλα όσα είναι αγαπητά στο αγαπώμενο πρόσωπο, απ’ αυτά που είναι αγαπητά σε μας. Το ν’ αγαπάμε το Θεό σημαίνει ότι θα πρέπει να ζήσουμε, και να είμαστε αληθινά έτσι ώστε Αυτός να μπορεί να είναι ευχαριστημένος απ’ αυτό που είμαστε, ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει τίποτα ξένο σε Αυτόν στις ζωές μας.

Και τότε έρχεται η δεύτερη εντολή, την οποία δεν κατανοούσε ο νομικός: ότι θα πρέπει ν’ αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας. Να ξανα-αγαπήσουμε τον πλησίον μας, ξεχνώντας τον εαυτό μας. Πολύ συχνά νομίζουμε ότι είμαστε άξιοι χριστιανοί, αν αισθανόμαστε μία ζεστασιά στην καρδιά μας, νομίζουμε ότι αγαπάμε το Θεό. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Η δοκιμασία αυτής της αγάπης είναι η μοιρασιά της μοναδικής αγάπης του Θεού με τον καθένα από τους συνανθρώπους μας.

Θυμάμαι μια θλιβερή στιγμή στη ζωή, όταν ο πατέρας μου με ρώτησε ποιό είναι το όνειρο της ζωής μου, ήμουν νέος τότε, κι εγώ είπα: «Να είμαι μόνο με το Θεό», και αυτός με κοίταξε λυπημένα και μου είπε: Δεν έχεις αρχίσει ακόμη να γίνεσαι χριστιανός. Επειδή αν αγαπάμε τον Θεό πρέπει να μοιραζόμαστε μαζί του όλες τις φροντίδες του για ολόκληρο τον κόσμο και για κάθε πρόσωπο ξεχωριστά σ’ αυτό τον κόσμο.

Ας λάβουμε υπόψη μας λοιπόν σαν γνώμονα αυτό το σύντομο γεγονός στη ζωή του Χριστού και στην παραβολή. Δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε ποτέ πόσο πολύ αγαπάμε το Χριστό. Είναι δύσκολο, γιατί είναι τόσο εύκολο να ξεγελάσεις κάποιον. Ακόμα κι όταν λέμε ότι αγαπάμε κάποιον, μπορεί να έρθει μία στιγμή εγωισμού, διαφωνίας, ένας καυγάς μπορεί να τελειώσει, τουλάχιστον για λίγο, μία κοινή μας φιλία και ζεστασιά.

Υπάρχει ωστόσο ένα αντικειμενικό κριτήριο. Πως συμπεριφέρεσαι στον πλησίον; Τι σημαίνει αυτός για σένα; Αν δεν σημαίνει τίποτα, αν είναι ένας περαστικός, αν είναι απλά κάποιος στο δρόμο σου, ή αν είναι κάποιος που μπορεί να τραβήξει την προσοχή σου, όταν εσύ είσαι σε καλή διάθεση, τότε δεν αρχίσαμε ν’ αγαπάμε το Θεό και τον κόσμο μαζί μ’ Αυτόν.
Ας το αναλογιστούμε λοιπόν, ας κάνουμε στους εαυτούς μας σχετικές ερωτήσεις, και ας διορθώσουμε τη ζωή μας. Αμήν.
http://www.mitras.ru/eng/eng_44.htm
(Απόδοση στην νεοελληνική http://www.agiazoni.gr)

Απόστολος: Εφεσ. β΄ 4-10
Ευαγγέλιο: Λουκ. ι΄ 25-37

Αναφέρει ο Γέροντας Σωφρόνιος στο «Περί Προσευχής» βιβλίο του: «Ούτως ούν πας εξ υμών, ός ουκ αποτάσσεται πάσι τοις εαυτού υπάρχουσιν, ου δύναται είναι Μου μαθητής» (Λουκ. 14,33).

Και αύτη είναι η οδός του Ζώντος Θεού.

«… Νομικός τις … εκπειράζων τον Ιησούν είπε: Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; Ο δε είπε προς αυτόν: Εν τω νόμω τί γέγραπται; Πώς αναγινώσκεις; Ο δε αποκριθείς είπεν: Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Είπε δε αυτώ: Ορθώς απεκρίθης· τούτο ποίει και ζήση (ζωήν αιώνιον)» (πρβλ. Λουκ. 10,25-28).
Εις την ερώτησιν του νομικού «και τις εστι μου πλησίον;» ο Κύριος απήντησε δια της παραβολής του Καλού Σαμαρείτου, το ουσιώδες νόημα της οποίας συνέδεον τω καιρώ εκείνω μετά του πνεύματος της εντολής: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε … μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί Υψίστου» (Λουκ. 6,35).

Και στο βιβλίο του «Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης»: «Ο Θεός αγάπη εστίν», αγάπη απόλυτος, περιβάλλουσα εν υπεραφθονία πάσαν την κτίσιν. Ο Θεός και εν τω άδη παρίσταται ως αγάπη. Το Πνεύμα το Άγιον χορηγεί εις τον άνθρωπον, κατά τον βαθμόν της δεκτικότητος αυτού, την ενεργόν γνώσιν αυτής της αγάπης, και ούτως ανοίγει εις αυτόν την οδόν προς το πλήρωμα της υπάρξεως.
Εκεί όπου υπάρχουν «εχθροί», εκεί υπάρχει και απόρριψις. Δια της απορρίψεως ο άνθρωπος εκπίπτει αναποφεύκτως του Θείου πληρώματος και ευρίσκεται ήδη εκτός του Θεού. Οι τυχόντες της Βασιλείας των ουρανών και μένοντες εν τω Θεώ εν Πνεύματι Αγίω βλέπουν όλας τας αβύσσους του άδου, διότι εν όλω τω είναι δεν υπάρχει περιοχή, όπου ο Θεός απουσιάζει. «Όλος ο ουρανός των Αγίων ζη εν Αγίω Πνεύματι, από του Πνεύματος δε του Αγίου ουδέν εν όλω τω κόσμω είναι κεκρυμμένον …». «Ο Θεός είναι αγάπη, και εις τους Αγίους το Πνεύμα το Άγιον είναι αγάπη» (σ. 496). Μένοντες εν τω «ουρανώ» οι Άγιοι βλέπουν τον άδην και τον περιβάλλουν ωσαύτως δια της αγάπης αυτών.
Οι μισούντες και αποκρούοντες τον αδελφόν αυτών έχουν ελλιπή την ύπαρξιν, και τον αληθινόν Θεόν, Όστις είναι αγάπη τα πάντα περιβάλλουσα, δεν εγνώρισαν, και την οδόν προς Αυτόν δεν εύρον…

Και αι δύο εντολαί του Χριστού, ήγουν η αγάπη προς τον Θεόν και η αγάπη προς τον πλησίον, συναποτελούν μίαν ζωήν. Και ως εκ τούτου, εάν πιστεύη τις ότι ζη εν τω Θεώ και αγαπά τον Θεόν, αλλά μισή τον αδελφόν αυτού, ούτος ευρίσκεται εν πλάνη. Ούτως η Δευτέρα εντολή δίδει εις ημάς την δυνατότητα να διαπιστώσωμεν εάν αληθώς ζώμεν εν τω αληθινώ Θεώ.

Ο Χριστιανισμός δεν είναι ”φιλοσοφία” ή ”διδασκαλία” αλλά ζωή.

Η αγκαλιά του Θεού είναι σαν τον Παράδεισο. Όσιος Παΐσιος Aγιορείτης
https://iconandlight.wordpress.com/2017/09/10/19167/

Μοναχός θα πρέπει να είναι η ενσάρκωση της αληθινής, της ευαγγελικής αγάπης. Στάρετς π. Σεραφείμ (Baradell) της Σκήτης της Παναγίας Σμολένσκ του Βαλαάμ
https://iconandlight.wordpress.com/2017/12/10/%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%AC%CF%81%CE%B5%CF%84%CF%82-%CF%80-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CE%BA%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B1%CE%BD/

Να μάθουμε ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον σύμφωνα με το πνεύμα του Ευαγγελίου, ν’ αποκτήσουμε μια καρδιά με τον Ουράνιο Πατέρα μας, να συμμετέχουμε στην αγάπη Του. Αυτό σημαίνει να αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο που αγαπά κι’ Εκείνος. Αντώνιος Bloom Μητροπολίτης Σουρόζ
iconandlight.wordpress.com/2020/10/03/να-μάθουμε-ν-αγαπάμε-ο-ένας-τον-άλλον/

Παύλος, ο άγιος πατριάρχης των Σέρβων, το άνθος το σπάνιο, πού μοσχοβόλησε Ορθοδοξία σε δύσκολους καιρούς.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/11/14/%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%b1%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b5%cf%81%ce%b2%ce%af%ce%b1%cf%82-%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%ae-%cf%84%ce%bf/

Η δύναμη της πίστης και της προσευχής του Αγίου Γερμανού της Αλάσκας.
https://iconandlight.wordpress.com/2018/08/08/24729/

Άγιος Κωνστάντιος ,ο πατέρας του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, εργάτης της νοεράς προσευχής
https://iconandlight.wordpress.com/2016/11/14/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85/

iconandlight.wordpress.com.