Η έλλειψη λαδιού απ’ τις μωρές παρθένες σημαίνει την έλλειψη της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος του Θεού, πόσο επιθυμώ ώστε σ’ αυτή τη ζωή να έχεις πάντα το Πνεύμα του Θεού! Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ.

 

Συναξάριον
Τη αγία και μεγάλη Τρίτη, της των δέκα Παρθένων παραβολής, της εκ του ιερού Ευαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα.

Στίχοι
Τρίτη μεγίστη Παρθένους δέκα φέρει,
Νίκην φερούσας αδεκάστου Δεσπότου.

Η παραβολή των δέκα παρθένων
Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ

«Στην παραβολή των φρονίμων και των μωρών παρθένων όταν το λάδι των μωρών παρθένων έλειψε, αναφέρεται «Πορεύεσθε προς τους πωλούντας και αγοράσατε εαυτοίς». Όταν όμως το αγόρασαν η πόρτα του νυμφώνος είχε ήδη κλείσει και δεν μπορούσαν να μπούν. Μερικοί λένε ότι η έλλειψη λαδιού απ τις μωρές παρθένες σημαίνει την έλλειψη καλών έργων κατά την διάρκεια της ζωής τους. Τέτοια ερμηνεία δεν είναι εντελώς σωστή. Πώς ήταν δυνατόν να μην είχαν καλά έργα αφού λέγονταν παρθένες, αν και μωρές; Η παρθενία είναι η υπέρτατη αρετή, μια αγγελική κατάσταση, και από μόνη της θα μπορούσε να λάβει την θέση των άλλων καλών έργων.

Νομίζω ότι αυτό που τους έλειπε ήταν η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού. Οι παρθένες αυτές είχαν ασκήσει τις αρετές αλλά, έχοντας πνευματική άγνοια, υπόθεσαν ότι η χριστιανική ζωή βιώνεται μόνο με την εκτέλεση των καλών έργων. Κάνοντας καλά έργα σκέφτηκαν ότι πραγματοποίησαν το έργο του Θεού, αλλά πολύ λίγο ενδιαφέρθηκαν αν μ’ αυτό τον τρόπο απόκτησαν τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού. Τέτοιοι τρόποι ζωής που βασίζονται μόνο στην εκτέλεση καλών έργων, χωρίς προσεκτικό έλεγχο αν αυτά επισύρουν τη χάρη του Πνεύματος του Θεού, αναφέρονται στα ιερά βιβλία: «εισίν οδοί δοκούσαι είναι ορθαί ανδρί, τα μέντοι τελευταία αυτών βλέπει εις πυθμένα» (Παροιμίες ιστ’ 25)

Ο μέγας Αντώνιος μιλάει στις επιστολές του προς μοναχούς για τέτοιες παρθένες: «Πολλοί μοναχοί και μοναχές δεν έχουν γνώση των διαφόρων ειδών θέλησης που ενεργούν στον άνθρωπο, και δεν γνωρίζουν ότι επηρεάζονται από τρείς θελήσεις: η πρώτη είναι η υπερτέλεια και σωτηριώδης θέληση του Θεού· η δεύτερη είναι η δική μας ανθρώπινη θέληση που αν δεν είναι καταστρεπτική δεν είναι ούτε σωστική· και η τρίτη θέληση είναι η θέληση του διαβόλου – ολότελα καταστρεπτική.»

Αυτή η τρίτη θέληση του εχθρού διδάσκει τον άνθρωπο είτε να μην κάνει καθόλου καλά έργα είτε να τα κάνει με μόνη τη δική μας θέληση. Μας διδάσκει να κάνουμε το κάθε τί για να κολακεύσουμε τα πάθη μας ή διαφορετικά, μας διδάσκει να κάνουμε το καλό για χάρη του καλού και να μην φροντίσουμε για την χάρη που παρέχεται μέσα απ τα καλά έργα. Αλλά η πρώτη, η σωστική θέληση του Θεού, αποδείχνεται με την εκτέλεση των καλών έργων μόνο και μόνο για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σαν ένα αιώνιο, ανεξάντλητο θησαυρό, που στην πραγματικότητα είναι ανεκτίμητος. Η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος είναι, κατά κάποιο τρόπο, το λάδι που έλειπε απ τις μωρές παρθένες. Κλήθηκαν μωρές ακριβώς γιατί είχαν ξεχάσει τον απαραίτητο καρπό της αρετής, την χάρη του Αγίου Πνεύματος, χωρίς την οποία κανένας δεν μπορεί να σωθεί. «Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται και καθάρσει υψούται, λαμπρύνεται, τη Τριαδική Μονάδι, ιεροκρυφίως» Αναβ. δ’ ήχου.

Αυτό είναι το λάδι των φρονίμων παρθένων που έκαιγε αδιάλειπτα και φώτιζε. Οι παρθένες αυτές με τις καιόμενες λαμπάδες τους μπορούσαν να συναντήσουν τον νυμφίο, ο οποίος ήρθε «εν τω μέσω της νυκτός» και να εισέλθουν στον νυμφώνα της χαράς μαζί Του. Αλλά οι μωρές παρθένες, αν και πήγαν στην αγορά για να αγοράσουν λίγο λάδι, όταν είδαν τις λαμπάδες τους να σβήνουν, δεν μπόρεσαν να γυρίσουν έγκαιρα και η πόρτα ήδη είχε κλείσει.

Η αγορά είναι η ζωή μας. Η πόρτα του νυφικού θαλάμου που έκλεισε και εμπόδισε τον δρόμο προς το Νυμφίο είναι ο θάνατος του ανθρώπου. Οι φρόνιμες και οι μωρές παρθένες είναι οι ψυχές των χριστιανών. Το λάδι δεν είναι τα καλά έργα αλλά η χάρη του Παναγίου Πνεύματος του Θεού, που κερδίζεται με αυτά τα καλά έργα και μεταφέρει τις ψυχές από μια κατάσταση σε μια άλλη – δηλ. από την φθορά στην αφθαρσία, από τον ψυχικό θάνατο στην πνευματική ζωή, από το σκότος στο φώς, από τον σταύλο της ύπαρξής μας (όπου τα πάθη είναι δεμένα σαν άλογα κτήνη και άγρια θηρία) στον ναό του Θεού, μέσα στο λαμπρό νυμφώνα της αιώνιας ευφροσύνης του Ιησού Χριστού, του Κυρίου μας, του Δημιουργού και Λυτρωτή και αιώνιου Νυμφίου των ψυχών μας.»
Πόσο μεγάλη είναι η συγκατάβαση και η συμπάθεια του Θεού για την ελεεινότητα μας, δηλ. για την αδιαφορία μας στις φροντίδες που Εκείνος καταβάλλει για μας. Ο Θεός λέει: «Ιδού εστηκα επί την θύρα και κρούω» (Αποκαλ. Γ’ 20). Με τη λέξη «θύρα» εννοεί την πορεία της ζωής μας, που δεν έχει ακόμα κλείσει με το θάνατο! Ω, πόσο επιθυμώ, φιλόθεε, ώστε σ’ αυτή τη ζωή να έχεις πάντα το Πνεύμα του Θεού! «Εν ω ευρώ σε εκεί και κρινώ σε», λέει ο Κύριος.
Αλλοίμονο μας αν μας βρει φορτωμένους με τις μέριμνες και τις λύπες αυτής της ζωής! Ποιος θα μπορέσει να υποφέρει το θυμό Του, ποιος θα μπορέσει να αντισταθεί στην οργή του προσώπου Του; Γι’ αυτό και προειδοποίησε: «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε, ίνα μη εισέλθητε εις πειρασμόν» (Μαρκ. Ιδ’ 38), δηλαδή για να μη στερηθείτε το Πνεύμα του Θεού, γιατί η εγρήγορση και η προσευχή μας φέρνει τη χάρη Του.»
Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, επιμ.Πέτρου Μπότση- Σελ 106- 108

Κάθε αρετή που γίνεται για τον Χριστό μας δίνει τη χάρι του αγίου Πνεύματος. Περισσότερο όμως απ̉ όλες μας τη δίνει η προσευχή, γιατί αυτή την έχουμε πάντοτε στα χέρια μας σαν ένα εύχρηστο πνευματικό όπλο. Θα θέλατε π.χ. να πάτε στην εκκλησία, αλλά εκκλησία δεν υπάρχει ή μπορεί η ακολουθία να έχη τελειώσει. Θα θέλατε να δώσετε κάτι στον επαίτη, αλλά επαίτης δεν υπάρχει ή μπορεί να μην έχετε να του δώσετε. Θα θέλατε ίσως να φυλάξετε παρθενία, αλλά είτε η ιδιοσυγκρασία σας είτε η πίεσις των τεχνασμάτων του εχθρού εν συνδυασμώ με την αδυναμία σας δεν σας αφήνουν να αντισταθήτε και να εκπληρώσετε αυτή την επιθυμία σας. Θα θέλατε ακόμη να κάνετε και κάποια άλλη αρετή χάριν του Χριστού, αλλά δεν έχετε δυνάμεις ή δεν δίδεται η κατάλληλη ευκαιρία.
Με την προσευχή όμως δεν συμβαίνει το ίδιο. Γι’ αυτή υπάρχει πάντοτε και για τον καθένα η δυνατότης: για τον πλούσιο και τον πτωχό, τον ισχυρό και τον αδύνατο, τον διάσημο και τον άσημο, τον υγιή και τον ασθενή, τον δίκαιο και τον αμαρτωλό. Μεγάλη είναι η δύναμις της προσευχής. Αυτή περισσότερο απ̉ όλα μας παρέχει το Πνεύμα του Θεού, και αυτήν ευκολώτερα απ̉ όλα μπορεί καθένας να την επιτελέση. Με την προσευχή αξιωνόμαστε να συζητάμε με τον Πανάγαθο Θεό και Σωτήρα μας. (από το βιβλίο, ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, Εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου)

Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε
Άγιος Ιγνάτιος (Μπριαντσιανίνωφ)

Ο Κύριος μας έχει προαναγγείλει την θλίψη, που θα προηγηθή της Δευτέρας Παρουσίας. Και έδωκε εντολή στους μαθητές Του να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Και να προσεύχωνται. Τους είπε: «Βλέπετε. Αγρυπνείτε. Προσεύχεσθε. Ουκ οίδατε γαρ πότε ο καιρός εστιν»[112]. Η προσευχή χρειάζεται πάντοτε. Και είναι πάντοτε στον άνθρωπο ωφέλιμη. Γιατί αυτή τον κρατεί σε κοινωνία με τον Θεό και υπό την σκέπη Του. Αυτή τον φυλάει από τη φιλαυτία και την αυτοπεποίθηση και από το παραστράτημα της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας. Και μην ξεχνάμε, πως όλους αυτούς τους λογισμούς, επακόλουθα, κακές συνέπειες της πτώσεως, του ενσπείρουν στο νου μας τα εκπεσόντα πνεύματα της πονηρίας.

Σε περίοδο θλίψης και κινδύνων, ορατών και αοράτων, η προσευχή χρειάζεται ακόμη πιο πολύ. Γιατί είναι η έκφραση της απάρνησης της αυτοπεποίθησης και έκφραση της ελπίδας στο Θεό. Γιατί εφέλκει σε μας την θεία βοήθεια. Και ο παντοδύναμος Θεός έρχεται συνεργός μας. Και με ενέργειές Του θαυμαστές μας βγάζει από τις δύσκολες περιστάσεις, που βρισκόμαστε.

Είναι λάθος να ζητή κανείς να ιδή σημεία εν τω ουρανώ, για να αποκτήση γνώση Θεού. Τέτοια σημεία ζητούν μόνο εκείνοι που έχουν σαρκικό φρόνημα.

Και να μη το ξεχνάμε ποτέ, ότι:
Η θεογνωσία, η ζώσα πίστις, η ευλογημένη ταπεινοφροσύνη, η καθαρή προσευχή, συναποτελούν την πνευματική λογική. Είναι τα επί μέρους τμήματά της.
Και αντίθετα, η αγνωσία του Θεού, η απιστία, η τύφλωση του πνεύματος, η υπερηφάνεια, η αυτοπεποίθηση, η φιλαυτία, συναποτελούν το σαρκικό φρόνημα.
Το σαρκικό φρόνημα δεν γνωρίζει τον Θεό. Δεν τα δέχεται (αλλά ούτε και καταλαβαίνει!) τα μέσα, με τα οποία ο Θεός θέλει να οδηγήση τον άνθρωπο στην θεογνωσία. Είναι ένας τρόπος αναζήτησης της γνώσης του Θεού πέρα για πέρα λαθεμένος και ψυχώλεθρος.
[112] Μάρκ. 13, 33.
Βιβλιογραφία, Θαύματα και σημεία – Άγιος Ιγνάτιος (Αλεξάνδροβιτς Μπριαντσιανίνωφ) / Κεφάλαιο Γ’ – Πως πρέπει να βλέπουμε τα σημεία σήμερα / Γρηγορείτε ουν και προσεύχεσθε
https://orthodoxfathers.com/THaymata-simeia-Agios-Ignatios-Alexandrovits-Mpriantsianinoph/Grigoreite-oyn-proseychesthe

Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής της Πάτμου
Καλλιεργήσετε την ευχή. Αυτή θα σας οδηγήσει στον Παράδεισο.

Η χάρις του Παναγίου Πνεύματος κάνει τον άνθρωπο να εκπέμπει ακτίνες… θα πρέπει όμως ο άλλος να έχει καλό δέκτη για να το καταλάβει, για να πάρει είδηση τη θερμότητα των ακτίνων. 

Δια της ευχής θα κερδίσεις το πάν. Καθαρίζεται ο άνθρωπος, λαμπρύνεται, αγιάζεται. Προσπάθησε κάθε στιγμή να αναπνέεις τον καθαρό αυτόν αέρα της προσευχής του Ιησού. 

Τότε ο Μοναχός έχει την πραγματική χαρά, όταν έχη δια της ευχής τον Χριστό στην καρδιά του.

Εμπρός παιδιά, να καλλιεργήσετε την ευχή. Αυτή γέμισε τον Παράδεισο απο τόσους αγίους ανθρώπους. 

Η υπακοή όταν της αφαιρέσει την κρυφή εργασία, την ευχή, δεν έχει αξία. Και ο κομμουνισμός υπακούει στην ιδεολογία του, αλλά τί είναι; 

Δια της ευχής γίνεται ο άνθρωπος σαν παιδί. Τον επαναφέρει στην απλότητα και την αθωότητα που είχε ο Αδάμ στον Παράδεισο πρίν την πτώση. Παύει τη διαφορά του άλλου φύλου. Αποκτά ακατανόητη για τους κοσμικούς την ευλογημένη αγία απάθεια.

Μεταλαμβάνετε συχνά, προσεύχεστε θερμά με την καρδιά σας, υπομένετε και θα δείτε χέρι δυνατό να σας κρατάει.

Όταν θα καλλιεργήσετε τη νοερά προσευχή θα γίνετε πλέον παιδιά του παλατιού. Θα ξέρετε τη γλώσσα του Βασιλιά και τους βασιλικούς τρόπους. Τότε μόνο με ένα νεύμα θα έχει άγια σκιρτήματα η καρδιά σας. 

Όταν θα βαδίσετε στις γραμμές της προσευχής, της σιωπής και της μελέτης, θα δείτε να κατοικεί ο Χριστός στην καρδιά σας 

Το τέλος της ζωής μου εγγίζει. Σας παρακαλώ όλοι να ζήσετε βίον άγιον, να βαδίσετε σε γραμμές άγιες για να βοηθήσετε την Εκκλησία και την Ελλάδα μας. Οι καρδιές σας να γίνουν θυμιατήρια, που θα ανεβαίνει η προσευχή σας στο θρόνο του Θεού.

Η Παναγία να σε διαφυλάει, ο Χριστός να κατοικήσει στην καρδιά σου. Αυτό είναι παιδί μου η τελειότητα. 

Καλλιεργήστε την ευχή. Αυτή θα σας οδηγήσει στον Παράδεισο. Θα βλέπετε τη χάρη του Θεού οφθαλμοφανώς, θα αποκτήσετε τη χαρά του Ουρανού. 

Οι πιστοί χριστιανοί να μην φοβούνται- η χάρη του Θεού τους προστατεύει πάντα. Γρηγορείτε και προσεύχεστε, τα πάντα θ” αποκαλυφθούν στους πιστούς, όταν έρθει η ώρα. Όσιος Νεκτάριος της Όπτινα
https://iconandlight.wordpress.com/2020/04/13/%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%af-%cf%87%cf%81%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%af-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%cf%86%ce%bf%ce%b2%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9/

Γι’ αυτό το λίγο που υπομένουν οι πιστοί σ’ αυτή τη ζωή από υπακοή στο Θεό, όσο μικρή κι αν είναι η προσπάθειά τους για την ψυχή τους, ο Θεός θα τους στεφανώσει με δόξα τέτοια, που ποτέ δεν έχουν γνωρίσει ή φανταστεί βασιλείς αυτού του κόσμου. Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2021/02/06/%ce%b3%ce%b9-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%bb%ce%af%ce%b3%ce%bf-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%ce%b9%cf%83/

Τροπάριον
Ήχος πλ. δ’

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός, και μακάριος ο δούλος, ον ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δε πάλιν, ον ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μη τω ύπνω κατενεχθής, ίνα μη τω θανάτω παραδοθής, και της Βασιλείας έξω κλεισθής· αλλά ανάνηψον κράζουσα· Άγιος, Άγιος, Άγιος ει ο Θεός, διά της Θεοτόκου, ελέησον ημάς. (εκ γ’ )

Εξαποστειλάριον
Ήχος γ’

Τον νυμφώνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ, λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής, Φωτοδότα και σώσόν με. (εκ γ’)

Εις τους Αίνους
Ιδιόμελα Ήχος α’

Εν ταίς λαμπρότησι των Αγίων σου, πως εισελεύσομαι ο ανάξιος; εάν γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του γάμου, και δέσμιος εκβαλούμαι υπό των Αγγέλων, καθάρισον Κύριε, τον ρύπον της ψυχής μου, και σώσόν με ως φιλάνθρωπος. (Δις)

Δηλαδή: Μέσα εις την Βασιλείαν Σου, Κύριε, όπου ακτινοβολούν οι λαμπροφορούντες άγιοί Σου, πώς θα (δυνηθώ να) εισέλθω εγώ ο ανάξιος; Διότι εάν τολμήσω να εισέλθω μαζί με αυτούς εις την αίθουσαν των γάμων Σου (δηλαδή εις την Βασιλείαν Σου), φανερώνει την αναξιότητά μου το ένδυμα (της ψυχής μου), που είνε (πλήρες κηλίδων από τας αμαρτίας μου και δια τούτο) ακατάλληλον διά τον γάμον, και τότε οι Αγγελοι θα με δέσουν και θα με ρίψουν έξω. Αλλά, Κύριε, (Σε παρακαλώ:) καθάρισε τας κηλίδας της ψυχής μου και σώσε με, ως φιλάνθρωπος που είσαι. (Αρχ. Επιφανίου Ι. Θεοδωροπούλου)

Εις τα Απόστιχα
Ιδιόμελα Ήχος πλ. β’

Δεύτε πιστοί, επεργασώμεθα προθύμως τω Δεσπότη· νέμει γαρ τοις δούλοις τον πλούτον, και αναλόγως έκαστος, πολυπλασιάσωμεν, το της χάριτος τάλαντον. Ο μεν σοφίαν κομιείτω, δι’ έργων αγαθών. Ο δε λειτουργίαν λαμπρότητος επιτελείσθω, κοινωνείτω δε του λόγου, πιστος τω αμυήτω, και σκορπιζέτω τον πλούτον, πένησιν άλλος· ούτω γαρ το δάνειον πολυπλασιάσομεν, και ως οικονόμοι πιστοί της χάριτος, δεσποτικής χαράς αξιωθώμεν, αυτής ημάς καταξίωσον, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.

Ο Νυμφίος ο κάλλει ωραίος, παρά πάντας ανθρώπους, ο συγκαλέσας ημάς, προς εστίασιν πνευματικήν του νυμφώνός σου, την δυσείμονά μου μορφήν, των πταισμάτων απαμφίασον, τη μεθέξει των παθημάτων σου, και στολήν δόξης κοσμήσας, της σης ωραιότητος, δαιτυμόνα φαιδρόν ανάδειξον, της Βασιλείας σου ως εύσπλαγχνος.

Αλλ’ ω Νυμφίε Χριστέ, μετά των φρονίμων ημάς συναρίθμησον Παρθένων, και τη εκλεκτή σου σύνταξον ποίμνη, και ελέησον ημάς. Αμήν.

 iconandlight.wordpress.com