Μια προφητεία από τον Όσιο Κούξα της Οδησσού (+1964): Προσπαθήστε να επισκεφθείτε τους ναούς του Θεού ενώ είναι ακόμα δικοί μας. Σύντομα θα είναι αδύνατο να πάτε εκεί, όλα θα αλλάξουν. Μόνο μερικοί εκλεκτοί θα το δουν. Οι άνθρωποι θα αναγκάζονται να πάνε στην εκκλησία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πάμε εκεί. Σας παρακαλώ, σταθείτε στην Ορθόδοξη πίστη μέχρι το τέλος των ημερών σας και σωθείτε! ” Κάτι ήξερε ο Άγιος..Πάσχα 2020 στο μπαλκόνι, Πάσχα 2021 στο αμάξι με ραδιόφωνο!!Κατεχόμενα…. Μια προφητεία έχει πολλαπλές εφαρμογές ως διαχρονική αξία του Πνεύματος….
Ο Όσιος γεννήθηκε στο χωριό Αρμπουζίνκα της Χερσώνος το 1875.Το 1896 εισήλθε ως δόκιμος μοναχός στην ιερά μονή Αγίου Παντελεήμονος στο Άγιον Όρος. Το 1901 εστάλη στο μετόχι της Νέας Θηβαΐδος, στην είσοδο του Αγίου Όρους, όπου έμεινε επί μία δεκαετία. Το 1902 έλαβε τη ρασοευχή και ονομάσθηκε Κωνσταντίνος. Το 1905 εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα Ξενοφών. Το 1913 αναχώρησε για τη Ρωσία.
Στην αρχή εγκαταστάθηκε στα Σπήλαια της Λαύρας του Κιέβου. Το 1931 εκάρη μεγαλόσχημος κι έλαβε το όνομα Κούξα, ενός ιερομάρτυρος, του όποιου το λείψανο υπήρχε άφθορο στα Σπήλαια του Κιέβου (+27 Αυγούστου 1215). Το 1934 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος. Τα επόμενα χρόνια το καθεστώς έκλεισε τη Λαύρα. Ο π. Κούξα αναγκάσθηκε να περιφέρεται και να λειτουργεί σε διάφορους ναούς με μεγάλο κίνδυνο της ζωής του.
Το 1938 συλλαμβάνεται και υποβάλλεται σε διάφορους διωγμούς. Καταδικάσθηκε σε πενταετή καταναγκαστικά έργα σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Σιβηρία. Μία ακόμη πενταετία τη διήλθε σε απομόνωση σ΄ ένα χωριό των Ουραλίων.
Το 1948 επέστρεψε στη Λαύρα του Κιέβου, που είχε πάλι ανοίξει. Έτσι το 1951 απομακρύνθηκε σ΄ένα μοναστήρι της Παναγίας, στο Ποτσάγιεφ, όπου συνέχισε όμως αδιάκοπα την πνευματική εργασία του προς ψυχική ωφέλεια πολλών. Εκτός των χαρισμάτων της διακρίσεως, της διοράσεως και της προοράσεως είχε και το της θαυματουργίας.
Το 1957 μετετέθη στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, κοντά στα σύνορα με τα ρουμανικά Καρπάθια, συνεχίζοντας την ασκητική και θεάρεστη ζωή του. Το 1960 καταλήγει στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Οδησσό. Μέχρι το τέλος του δεν έπαυσε τον ασκητικό του αγώνα και τα θαύματα σε καρκινοπαθείς, παράλυτους και διάφορους ασθενείς.
Ανεπαύθη εν Κυρίω στις 24 Δεκεμβρίου 1964, υστέρα από ασθένεια, και αφού είχε προείδει και προετοιμασθεί για το τέλος του. Οι τελευταίες του λέξεις ήταν: «ελήλυθεν η ώρα». Στις 4 Οκτωβρίου 1994 η Ιερά Σύνοδος της Ουκρανικής Εκκλησίας τον κατέταξε επίσημα στο Αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τα χαριτόβρυτα λείψανα του συνεχίζουν να θαυματουργούν. Η μνήμη του τιμάται στις 22 Οκτωβρίου.
Κάτι ήξερε ο Άγιος..Πάσχα 2020 στο μπαλκόνι, Πάσχα 2021 στο αμάξι με ραδιόφωνο!!Κατεχόμενα….κοβιντοκρατία….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου