Μνήσθητί μου Κύριε και δος μου τόπον πλησίον του υπηρέτη Σου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Αγία Αλεξάνδρα η βασίλισσα.

 

Αγία Αλεξάνδρα η μάρτυς, η βασίλισσα, σύζυγος του Διοκλητιανου και οι θεράποντές της Απολλώς, Ισαάκιος και Κοδράτος μάρτυρες στη Νικομήδεια, οι δια του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου εις Χριστόν πιστεύσαντες (303)
Ιανουάριος επίσκοπος Benevento Ιταλίας, Πρόκουλος, Σώσσος και Φαύστος οι Διάκονοι, Δησιδέριος αναγνώστης, Γαντιόλος, Ακούτιος και Ευτύχιος, μάρτυρες στο Pozzuoli Ιταλίας (21/4 και 19/9, 305)

Απόλλων μάρτυς στη Νικομηδεία Μ. Ασίας (303)
Αναστάσιος ο Σιναΐτης Επίσκοπος Αντιοχείας, όσιος (685)
48 μάρτυρες στη Lyons Γαλλίας (177)
Επιπόδιος και Αλέξανδρος, μάρτυρες στη Lyons Γαλλίας (178)
Γκούντα της Μονής στη Χλανούντα Ουαλλίας και στο Καερνάρβον Ουαλλίας (530)
Ιάκωβος της Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Στρομύν πλησίον της Μόσχας, (1392)
Θεόδωρος της Κάμα ο Φιλόσοφος (1321) υπό των Μογγόλων τελειούται.
Αλέξιος Gneusev του Μπορτσουμάνι, πρεσβύτερος στον Ι. Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μπορτσουμάνι Ρωσίας (1848)
Ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Θεοδώρου του Σαναξάρ (μνήμη 19/2, 1791) [εύρ. λειψ. 1999]

Εορτάζουν στις 21 Απριλίου

Στίχοι
Eις την Aλεξάνδραν.
Ήδει μενούσης πρόξενον λαμπηδόνος,
Την εν ζόφω κάθειρξιν η Αλεξάνδρα.

Eις τον Aπολλώ και Iσαάκιον.
Λιμαγχόνην οίσαντες Αθληταί δύο,
Ψυχοκτόνων φεύγουσι δαιμοναγχόνην.

Eις τον Kοδράτον.
Ζωμούς χύτρας σης, τους ιδρώτας Κορδάτε,
Άλατι τμηθείς αιμάτων παραρτύεις.

Ή Αγία μάρτυς Αλεξάνδρα η βασίλισσα, σύζυγος του Διοκλητιανου και οι θεράποντές της Απολλώς, Ισαάκιος και Κοδράτος μάρτυρες στη Νικομήδεια, οι δια του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου εις Χριστόν πιστευσάντες (303)

Η βασίλισσα Αλεξάνδρα, ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Όταν έμαθε όλα αυτά τα θαυμαστά που συνέβησαν με τον Άγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο, επίστευσε στον αληθινό Θεό, και διακήρυξε μετά παρρησίας την πίστη της. Και ούτε φοβήθηκε τον βασιλιά, που στέκονταν δίπλα της εκείνη τη στιγμή. Στην επέμβαση του Μαγνεντίου και στην ερώτησή του, γιατί περιφρονεί τους θεούς, η αγαθή βασίλισσα απαντά: Του κρείττονος ορεγομένη, του ελλάτονος κατεφρόνησα –δηλαδή, η επιθυμία μου για το καλύτερο, με κάνει να περιφρονώ το χειρότερο!

Αυτά είπε και αναχώρησε, έχουσα στην καρδιά της ριζωμένη την πίστη στον Χριστό. Όμως, κοντά σε αυτήν, πολλαί των συγκλητικών γυναικών, επίστευσαν στον Κύριο, μετά και ετέρων γυναικών πολλών.

Ο Διοκλητιανός, όταν είδε όλον αυτόν τον κόσμο να αρνείται τα είδωλα και να πιστεύει στον Δεσπότη Χριστό, λύσσαξε εναντίον του θείου Γεωργίου, και έδωσε διαταγή, να τον ρίξουν μέσα σε λάκκο με ασβέστη που έβραζε. Τρεις μέρες είχαν εκεί τον τιμημένο Άγιο. Ο άθλιος τύραννος πίστευε ότι θα αφανιστεί τελείως, και δεν θα μείνουν ούτε τα οστά από το σώμά του. Ήξερε πόσο πολύ, τιμούσαν οι χριστιανοί, τα λείψανα των Μαρτύρων. Ακόμα, όρισε και στρατιώτες να περιφρουρούν τον χώρο.
Την Τρίτη μέρα, όλο εκείνο το πλήθος σαν μελίσσι βουιξε: Μέγας ο Θεός, του Γεωργίου! Διότι είδαν ανέπαφο και υγιή τον πολύαθλο και αήττητο αθλητή. Το πρόσωπό του λαμπερό, και χαρούμενο, έμοιαζε μάλλον σαν να βρίσκονταν κάτω από ευωδιαστά ρόδα και απαλά λουλούδια. Άγγελος Θεού τον φύλαγε, όπως και τους Τρεις Παίδες εν καμίνω. Μεγάλος αριθμός στρατιωτών και πλήθος κόσμου, ύστερα από αυτό το παράδοξο θαύμα πίστεψαν στον Χριστό. Και άλλους από αυτούς τους σκότωναν έξω από την πόλη, και άλλους τους φυλάκιζαν.

Ο βασιλιάς, όταν έμαθε για αυτά τα απίστευτα, κυριεύτηκε από δέος και ζήτησε να δεί τον Γεώργιο. Μόλις τον είδε τον ρώτησε ποιος είναι αυτός που του χαρίζει την ζωή. Και ο νοερός αδάμας της καρτερίας, γεμάτος από θεία σοφία του μιλεί για τον Χριστό. Εκεί βρίσκεται και η βασίλισα Αλεξάνδρα, που μοιάζοντας με την αγαθή γη, δέχεται ως σπέρματα τα θεία λόγια του Γεωργίου. Έτσι γεώργησε στην ψυχή της σαν ωραίο στάχυ την αγία πίστη. Πάλι τον αρπάζουν, και τον ρίχνουν στην φυλακή. Και εκείνος πυρπολούμενος από τον έρωτα του Δεσπότου, τω πόθω ζέων, προσευχόταν με δάκρυα όλη την νύκτα. Πλημμυρισμένος από το χαροποιόν φως της Ελπίδος, πλήρης αθανασίας, μέσα σε βαθειά ειρήνη και κατάνυξη, προσδοκούσε την ώρα που θα αποχωρούσε για τον Κύριο. Αποθέτοντας τα πάντα στο άγιο θέλημά Του.

Νέα μαρτύρια του ετοιμάσαν. Του φορέσαν ένα ζευγάρι παπούτσια σιδερένια, γεμάτα μυτερά καρφιά, από μέσα. Τα πύρωσαν ίσαμε να πετάξουν σπίθες. Με την βοήθεια λαβίδων τα φόρεσαν στον Άγιο και τον πρόσταξαν να πάει τρέχοντας έως την φυλακή. Και αυτοί τον χλεύαζαν και τον περιγελούσαν.
Μόλις έφθασε στην κατασκότεινη φυλακή, φως ουράνιον τον κάλυψε και ακούσε τη γνώριμη φωνή του Δεσποτη Χριστού: Θάρσει Γεώργιε, ο διάπυρος εμού εραστής, μετά σου γαρ ειμί. 

Ακολουθούν και άλλα φρικτά βασανιστήρια επί ημέρες.

Γεμάτη από φόβο Θεού η βασίλισσα Αλεξάνδρα, πλησιάζει τον σύζυγό της και φωνάζει δυνατά: Ο Θεός, του αηττήτου Γεωργίου, ας με συγχωρήσει την αμαρτωλή για ο,τι κακό, έκανα μέχρι τώρα που ζούσα στην αγνοια. Μνήσθητί μου Κύριε της τελευταίας μου μεταβολής, και δος μου τόπον πλησίον του υπηρέτη Σου Γεωργίου. Μέγα πλήθος εμψυχωμένο από την πίστι της βασίλισσας Αλεξάνδρας, ζήτησε το έλεος του Θεού και πίστεψε σε Αυτόν.

Ο Διοκλητιανός, με τον Μαγνέντιο και τους άλλους άρχοντες, διέταξε να κρεμασθεί από τις τρίχες της κεφαλής της και να ξεσθεί. Η Αλεξάνδρα, αφού είχε κατηχηθεί από τον Γεώργιο, με πίστη βαθειά στον Χριστό, άρχισε να προσεύχεται και να δοξάζει νοερώς το πανάγιον Όνομά Του. Ξεομένη, ατένιζε μόνον τον ουρανό, δίχως να βγάλει φωνή. Λέει στον Μάρτυρα: Άγιε του Θεού, ευλόγησέ με σε αυτό που κάνω. Ο δε γεωργός της ευσεβείας της λέει: Υπόμεινον μικρόν, χαίρουσα, και όψει την δόξαν του Θεού. Η Αγία βάσταζε με γενναιότητα. Ύστερα την υποβάλλουν σε νέο μαρτύριο, και αυτή μη υποφέρουσα τον πόνο, ρωτά με ανησυχία τον Άγιο, τι να κάνει που δεν έλαβε το βάπτισμα και αν θα ανοιχθεί η θύρα του ουρανού. Και ο πάνσοφος Μάρτυς της λέει: Πορεύου Αλεξάνδρα στον Δεσπότη Χριστό και έχεις το Θείον Βάπτισμα διά της πίστεως και του αίματός σου. Προσευχόμενη, έχοντας τον νουν της στον ουρανό με χαρά, θανατώθηκε με ξίφος.

Κάποιο άλλο συναξάρι αναφέρει ότι, αποκαμωμένη καθώς ήταν από την ταλαιπωρία, παρέδωκε το πνεύμά της, προσευχόμενη μέσα στην φυλακή.

Τότε η γλυκύτατη φωνή του Αγίου απλώθηκε γύρω: Τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών…; (Ψαλμ. οϚ´ 14). Οι άρχοντες, όταν είδαν ότι δεν πέτυχαν τίποτα, ούτε με τα βασανιστήρια ούτε με τις κολακείες, και ότι εξευτελίζονταν και οι ίδιοι και οι ψεύτικοι θεοί τους, αποφάσισαν με διάταγμα τον αποκεφαλισμό του Αγίου. Και συζητούσαν μεταξύ των: Δεν βλέπετε ω φίλοι όλους, μαζί με την βασίλισσα να τρέχουν πίσω από αυτόν τον πλάνο και απατεώνα; Σε όλην μου την ζωή, πιο φοβερό και αμείλικτο άνδρα δεν έχω δεί. Με τόλμη έπραξε σε εμάς, όσα κανείς άλλος επί της γης. Βαθύτατα συγκινημένοι από τον θάνατο της βασίλισσας, οι τρεις πιστοί δούλοί της Απολλώ, Ισαάκιος και Κορδάτος, παρουσιάστηκαν ενώπιον του βασιλέως και τον ήλεγξαν για το κακό, που της έκανε. Αυτός δε ο παράνομος και θεομάχος διέταξε τον μεν Κορδάτο να τον αποκεφαλίσουν, τον δε Απολλώ και Ισαάκιο να ρίξουν στην φυλακή. Εκεί παρέδωσαν τις ψυχές τους στον Θεό, από την πείνα και την δίψα, και έλαβαν το στέφανο του μαρτυρίου για την αγάπη του Χριστού. Τους τρεις αυτούς Αγίους Μάρτυρες, μαζί με την βασίλισσά τους Αλεξάνδρα, τιμά η Εκκλησία μας στις 21 Απριλίου…..
Από τον Βίο και το Μαρτύριον των Αγίων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και της μητρός αυτού Πολυχρονίας. Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου Ηλίων Ευβοίας, 1999

Άγιος Αλέξιος Γκνεούσεβ του Μπορτσουρμάνι «μια λαμπάδα που καίει μπροστά στον θρόνο του Θεού» και «ένα αστέρι που χύνει το φως του στον ορίζοντα της χριστιανοσύνης».
https://iconandlight.wordpress.com/2019/02/15/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%BA%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B2-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CF%83%CE%BF/

Απολυτίκιον Αγίας Αλεξάνδρας Ήχος α´. Της ερήμου πολίτης

Τω Χριστώ προσελθούσα Αλεξάνδρα πανεύφημε, διά των μεγίστων θαυμάτων Γεωργίου του Μάρτυρος, κατέλιπες τιμάς βασιλικάς, και ώφθης των Μαρτύρων κοινωνός· μεθ’ ων πρέσβευε απαύστως υπέρ ημών, των πίστει εκβοώντων σοι· δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω συν Αγίοις Αθληταίς, λαμπρώς σε αριθμήσαντι.

Κοντάκιον. Ήχος β΄. Προστασία των Χριστιανών.

Ο ποθών πάντα άνθρωπον σώζεσθαι, Αλεξάνδρα και σε προσεκάλεσεν, εκ λατρείας, ειδωλικής προς γνώσιν την Αυτού, βασάνων υπομονήν, και καρτερίαν ανδρικήν, Γεωργίου θαυμάσασαν· όθεν της βασιλείας, δόξαν καταλιπούσα, τη αιφνιδίω σου θανή, των πιστών πρέσβις κεχάρισαι.

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς.

Ο σωτηρίαν θέλων πάντων ανθρώπων, εξήγαγέ σε Αλεξάνδρα της πλάνης, και πόθον σοι ενέβαλεν αγάπης της Αυτού· όθεν το μαρτύριον, Γεωργίου ιδούσα, το φθαρτόν βασίλειον, παρευθύς απηρνήσω, και την ψυχήν διδούσα τω Χριστώ, καθικετεύεις, υπέρ των τιμώντων σε

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.

Βέλει θείας αγάπης, του Ιησού βέβλησαι, του Τροπαιοφόρου ορώσα, άθλους και σκάμματα, όθεν χορήγησον, καμοί σεμνή Αλεξάνδρα, του Δεσπότου έρωτα, ταίς ικεσίαις σου.

Λύτρωσαί με σκανδάλων, του πονηρού όφεως, και τας ψυχοφθόρους παγίδας, ευχαίς σου σύντριψον, όπως τον βίον μου, θεοπρεπώς Αλεξάνδρα, περαιώσας ίδοιμι, Χριστόν παμπόθητον.

Θεοτοκίον

Ιερείόν με δείξον, και λογικόν σφάγιον, ώσπερ Αλεξάνδραν Υιού σου, Θεομακάριστε, και καταξίωσον, της ουρανών Βασιλείας, ένθα επευφραίνονται, πάντες οι Άγιοι.

Μεγαλυνάρια

Συν Τροπαιοφόρω τω θαυμαστώ, Απολλώ, Κοδράτω, τοις σεπτοίς σου συναθληταίς, και Ισαακίω, θεόφρον Αλεξάνδρα, υπέρ ημών Δεσπότην, καθικετεύετε.

Θείας Βασιλείας του Ιησού, ποίησον αξίους, Αλεξάνδρα μάρτυς σεπτή, όσοι εξαιτούμεν, ευχάς σου τας αγίας, και το μαρτύριόν σου, πόθω θαυμάζομεν.

iconandlight.wordpress.com