Έρχονται
κάθε είδους λόγιοι σε μένα και μου λένε: «Καλοί άνθρωποι, πολύς κόσμος
φοβούνται τη μοναξιά». Δηλαδή, είναι στην οικογένεια και νιώθουν
μόνοι. Είναι στην κοινωνία και νιώθουν μόνοι. Έρημος στη μέση της
κοινωνίας. Αλλά στην πραγματικότητα η ψυχή είναι έρημη, στερείται
ζωντανής πίστης, και επομένως αισθάνεται μόνη όπου κι αν βρίσκεται. Λέω
συχνά σε όσους με επισκέπτονται: «Αδέρφια, κοιτάξτε με. Εσείς και εγώ
είμαστε εδώ στο γραφείο μου στην Επισκοπή, αλλά δεν είμαστε μόνοι. Μαζί
μας είναι πνεύματα, άγγελοι και δαίμονες. Δεν είμαστε μόνοι. Ο αέρας
είναι γεμάτος πνεύματα». Αν έχω λίγο ραδιόφωνο, πατάω ένα κουμπί και
ακούω, βλέπω ότι η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη τραγούδια. Και αν έχω μια
πιο τέλεια συσκευή, μια τηλεόραση, βλέπω ότι η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη
εικόνες. Εδώ, μπορώ να ακούσω τη Μόσχα, μπορώ να ακούσω το Παρίσι,
μπορώ επίσης να ακούσω τη Νέα Υόρκη. Σήμερα λέγεται ότι δεν μπορούμε
πλέον να ζούμε απομονωμένοι. Ο αέρας είναι γεμάτος ήχους, εικόνες,
λέξεις. Όταν όμως ο άνθρωπος, από πνευματική άποψη, τελειοποιήσει τον
εαυτό του, τότε μπορεί να έλθει σε κοινωνία με τον Θεό, με τον
πνευματικό κόσμο. Ο πνευματικός κόσμος υπάρχει. Είναι δίπλα μας. Οι
άγγελοι και οι δαίμονες είναι πνεύματα, είναι πνεύματα, αλλά δεν είναι
πανταχού παρόντα, μόνο ο Θεός είναι πάντα παρών, παντού. Μόνο ο Θεός
είναι πανταχού παρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου