Η θεία τρέλα βγάζει τον άνθρωπο έξω από την έλξη της γης, τον ανεβάζει στον θρόνο του Θεού.. Από την τρέλλα του ερωτευμένου μεγαλύτερη ήταν η «τρέλλα» του Αγίου Ιγνατίου… και χίλιες καρδιές να έχη κανείς, δεν φθάνουν για να τις δώση στον Χριστό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 

 

Συναξάριον.
Τῇ Κ΄ τοῦ μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου, μαθητοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καὶ ἐπισκόπου Ἀντιοχείας, ὑπὸ ἀγρίων λεόντων κατασπαραχθέντος καὶ τελειωθέντος, ἐν ἔτει ἑκατοστῷ καὶ δεκάτῳ τρίτῳ (113).
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης τοῦ Θαυματουργοῦ, ἐν ἔτει χιλιοστῷ ἐννεακοσιοστῷ καὶ ὀγδόῳ (1908) τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Φιλογονίου, γενομένου ἀπὸ Δικολόγων Ἐπισκόπου Ἀντιοχείας, ἐν ἔτει δὲ τριακοσιοστῷ εἰκοστῷ καὶ τετάρτῳ (324) εἰρηνικῶς κοιμηθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τῆς Ὁσίας Μητρὸς ἡμῶν Θεοκτίστης τῆς Κωνσταντινουπολιτίσσης, μητρὸς τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου, ἐν εὐσεβείᾳ διαλαμψάσης κατὰ τὸν Η´ αἰῶνα.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Ἰωάννης ὁ ῥάφτης, ὁ παῖς, ὁ ἐκ Θάσου, ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει 1652, ξίφει τελειοῦται.

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Δανιὴλ τοῦ Β´ Ἀρχιεπισκόπου Σερβίας τοῦ Ἡσυχαστοῦ καὶ Ὁμολογητοῦ, Κτίτορος τῶν μονῶν Μπάνσκας καὶ Ντέτσανι, ἐν ἔτει χιλιοστῷ τριακοσιοστῷ τριακοστῷ καὶ ἑβδόμῳ (1337) κοιμηθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰγνατίου τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ρώσου τῆς Λαύρας τῶν σπηλαίων τοῦ Κιέβου τοῦ Θαυματουργοῦ, ἐν ἔτει χιλιοστῷ τετρακοσιοστῷ τριακοστῷ καὶ ὀγδόῳ (1438) εἰρηνικῶς τελειωθέντος.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Νεοφύτου τοῦ Σιναΐτου.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Σύναξις τῆς Ὑπεράγιας Θεοτόκου τελεῖται ἐν τῷ χωρίῳ Λένκοβο πλησίον τῆς πόλεως Νόβγκοροντ τῆς Ρωσίας, πρὸς τιμὴν τῆς σεβασμίας καὶ θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Θεομήτορος τῆς ἐπιλεγομένης «Σώτειρας ἐκ πνιγμοῦ», εἰς ἀνάμνησιν πολλαπλῶν θαυμάτων αὐτῆς πρὸς σωτηρίαν τῶν πλεόντων ἐν τῷ παραῤῥέοντι ποταμῷ Ντέσνο ἐκ τῶν ἐπικινδύνων αὐτοῦ ῥευμάτων.
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος (Σμιρνίτσκι), Ἐπίσκοπος τοῦ Βορονὲζ τῆς Ρωσίας (1846)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, ὁ Ἅγιος νέος ἱερομάρτυς Νικόλαος (Τσερνίσεφ) τῆς Οὐντμουρτίας (ἀνατολικὰ τοῦ Καζὰν) καὶ ἡ ἁγία Νεομάρτυς Βαρβάρα θυγάτηρ αὐτοῦ (1918)
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ἅγιοι νεο-ἱερομάρτυρες: Ἀμβρόσιος (Πολιάνσκι), Ἐπίσκοπος Κάμενετς-Ποντόλσκ ὁ Ὁμολογητής (1932) · Σέργιος (Goloshapov), Μιχαὴλ (Οὐσπένσκι) καὶ Σέργιος (Οὐσπένσκι), ἱερεῖς (1937) · Νικηφόρος (Litvin) Διάκονος καὶ Γαλακτίων (Urbanowicz-Novikov) (1937) · Πέτρος (Κρεστώφ) καὶ Βασίλειος (Mirozhin), ἱερεῖς (1941) · Νεομάρτυς ᾿Ιωάννα (Demidova) (1937), ἐν πολλαῖς βασάνοις, φυλακαῖς καὶ διωγμοῖς ὑπὸ τῶν ἀθέων μπολσεβίκων τελειωθέντες ἐν Ῥωσίᾳ.

Στίχοι
Λέουσιν, Ἰγνάτιε, δεῖπνον προὐτέθης,
Κοινωνὲ δείπνου μυστικοῦ, θάρσους λέον.
Εἰκάδι Ἰγνάτιος θάνε γαμφηλῇσι λεόντων.

Από τις επιστολές του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου
 

Πρέπει να μη λεγόμαστε μόνον αλλά και να είμαστε χριστιανοί (Μαγν. IV, 1).
Κανείς δεν αμαρτάνει, όταν στηρίζεται στην πίστη˙ κανείς δε μισεί, όταν είναι γεμάτος αγάπη. Το δέντρο είναι φανερό από τους καρπούς του. Όσοι λένε ότι πιστεύουν, θα το αποδείξουν από τα έργα τους… Είναι καλύτερο να σιωπά κανείς και να έχει πίστη, παρά να μιλά διαρκώς για την πίστη και να μην παρουσιάζει έργα. Η διδασκαλία είναι καλή, μόνον όταν εκείνος που μιλά πράττει… Όλα λοιπόν να τα πράττουμε σα να κατοικεί μέσα μας ο Κύριος, για να είμαστε εμείς οι ναοί Του κι Αυτός μέσα μας ο Θεός μας… (Εφεσ. XV, 1 –2).

Καλύτερα να πεθάνω γι’ Αυτόν παρά να εξουσιάσω όλα τα βασίλεια του κόσμου. Συγχωρέστε με, αδελφοί, και μη μ’ εμποδίσετε σάς παρακαλώ από τον θάνατο, αλλ’ αφήστε με ν’ απολαύσω τον ποθούμενο Χριστό μου με τον θάνατο, καθώς και αυτός σταυρώθηκε για την αγάπη μου…

Είναι εξαιρετικό πράγμα να δύσει κανείς από τον κόσμο στο Θεό, για ν’ ανατείλει στην αιώνια ζωή… Ζητήστε δύναμη… για ν’ αποδειχτώ και να μη λέγομαι μονάχα χριστιανός. Εκεί που υπάρχει θόρυβος, δεν υπάρχει πάντα η πραγματικότητα… Ο Χριστιανισμός δεν είναι κάτι επιφανειακό, αλλά κάτι πολύ βαθύ, που υπάρχει μόνον όταν μισείται από τον κόσμο… Αν μαρτυρήσω, θα απελευθερωθώ από τη δουλεία χάρη στο Χριστό και θα αναστηθώ ελεύθερος μέσα σ’ Αυτόν (Ρωμ. II,2-IV,3).

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
Τί αγάπη είχαν οι άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τι λεβεντιά!

 

Διαβάστε Συναξάρια. Τα Συναξάρια πολὺ βοηθούν, γιατὶ συνδέεται κανεὶς με τους Αγίους και φουντώνει μέσα του η ευλάβεια και η διάθεση για θυσία.

Τί αγάπη είχαν οι άγιοι Μάρτυρες για τον Χριστό, τι λεβεντιά!

Για τον Άγιο που προχωρεί στο μαρτύριο, η αγάπη του για τον Χριστό είναι ανώτερη από τον πόνο, γι’ αυτό και τον εξουδετερώνει. Το μαχαίρι του δημίου το ένιωθαν οι Μάρτυρες γλυκύτερο και από το δοξάρι του βιολιού. Όταν φουντώση η αγάπη για τον Χριστό, τότε το μαρτύριο είναι πανηγύρι· η φωτιά ανακουφίζει καλύτερα από λουτρό, γιατί το κάψιμο χάνεται από το κάψιμο της θείας αγάπης. Το γδάρσιμο είναι χάιδεμα. Ο θείος έρωτας παίρνει την καρδιά, παίρνει και το μυαλό, και τρελλαίνεται ο άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνει ούτε πόνο ούτε τίποτε, γιατί ο νούς του είναι στον Χριστό και πλημμυρίζει η καρδιά του από χαρά. Πόσοι Άγιοι πήγαιναν στο μαρτύριο και ένιωθαν τέτοια χαρά, λές και πήγαιναν σε πανηγύρι! Ο Άγιος Ιγνάτιος έτρεχε στο μαρτύριο και φώναζε: «Αφήστε με να μαρτυρήσω, αφήστε με να με φάνε τα θηρία». Την χαρά που ένιωθε εκείνος δεν την αισθάνεται ούτε ένας νεαρός ερωτευμένος που λέει: «Θέλω αυτήν να παντρευτώ και δεν υπολογίζω κανέναν, ούτε μάνα ούτε πατέρα». Από την τρέλλα του ερωτευμένου μεγαλύτερη ήταν η «τρέλλα» του Αγίου Ιγνατίου.

Όλοι οι Άγιοι αγωνίσθηκαν για την αγάπη του Χριστού. Οι άγιοι Μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους, οι Όσιοι Πατέρες έχυσαν ιδρώτες και δάκρυα, έκαναν πνευματικά πειράματα στον εαυτό τους, σαν καλοί βοτανολόγοι, ταλαιπωρήθηκαν οι ίδιοι από αγάπη προς τον Θεό και προς την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπο, για να μας αφήσουν τις πνευματικές τους συνταγές. Έτσι προλαβαίνουμε το κακό ή θεραπεύουμε μια πνευματική αρρώστια μας και αποκτάμε υγεία και, εάν φιλοτιμηθούμε να τους μιμηθούμε στους αγώνες, μπορούμε ακόμη και να αγιάσουμε.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πνευματική αφύπνιση. Λόγοι Β΄, Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

Όταν ο άνθρωπος δώση την καρδιά του στον Θεό, τότε και τα μυαλά του ανθρώπου είναι παρμένα από την αγάπη του Θεού και η καρδιά του σκιρτάει συνέχεια· νιώθει το κεφάλι του ελαφρό και το σώμα του σαν πούπουλο. Και όταν η αγάπη του Θεού είναι περισσότερη από την χωρητικότητα της καρδιάς, το χτύπημα της καρδιάς ακούγεται και στους γύρω του, γιατί σ᾿ αυτήν την κατάσταση συμμετέχει και το σώμα.
Μια καρδιά τόσο μικρή και μπορεί να αγαπάη τόσο πολύ!.. Μια ζωή ακόμη και χιλίων ετών, και χίλιες καρδιές να έχη κανείς, δεν φθάνουν για να τις δώση στον Χριστό για την μεγάλη αγάπη που μας έδειξε και που μας δείχνει …
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου-Πάθη και Αρετές, Λόγοι Ε΄,Ι. Ησυχαστήριον ” Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης

***

 

– Πως μπορείς να παλαβώσης, Γέροντα, από την αγάπη του Θεού;

 Να συναναστρέφεσαι με… παλαβούς, να να σου μεταδώσουν την τρέλα τους την πνευματική! Θα εύχομαι να σε δω… θεότρελλη! Αμήν
Έχω κι εγώ μια μικρή πείρα από την πνευματική τρέλα, η οποία προέρχεται από τον θείο έρωτα. Φθάνει τότε ο άνθρωπος στην θεία αφηρημάδα και δεν θέλει να σκέφτεται τίποτε εκτός από τον Θεό, τα θεία, τα πνευματικά, τα ουράνια. Ερωτευμένος πια θεϊκά, καίγεται εσωτερικά, γλυκά, και ξεσπάει εξωτερικά, παλαβά, μέσα στον θείο χώρο της σεμνότητος δοξολογώντας σαν άγγελος μέρα-νύχτα τον Θεό και Πλάστη του.

– Είναι έκστασις αυτό, Γέροντα;
– Ναι, είναι εκτός εαυτού τότε ο άνθρωπος, με την καλή έννοια. Αυτό είναι …..”έκστηθι φρίττων ουρανέ” [ειρμός της η’ ωδής του κανόνος του Μ. Σαββάτου]
Η θεία τρέλα βγάζει τον άνθρωπο έξω από την έλξη της γης, τον ανεβάζει στον θρόνο του Θεού, και νιώθει πια ο άνθρωπος τον εαυτό του σαν το σκυλάκι στα πόδια του αφεντικού του και του γλείφει τα πόδια με χαρά και ευλάβεια.
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Ε’: Πάθη και Αρετές, έκδ. Ι.Ησ. «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης: 2006, σελ. 205-207.

***

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

«Περιμένω χίλιους θανάτους για τον εαυτό μου», έγραψε ο Μέγας Αθανάσιος προς το ποίμνιό του στην Αίγυπτο, την εποχή της φοβερής αιρέσεως του Αρείου. Κάθε πνευματικός άνθρωπος, ο οποίος, κοιτάζει με πνευματικά μάτια και βλέπει το δίχτυ που περικλείει κάθε ανθρώπινη ψυχή σε αυτόν τον κόσμο, μπορεί να το πει αυτό για τον εαυτό του. Όσο πιο πνευματικός είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πυκνό γίνεται το δίχτυ. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού: οι πιο πνευματικοί άνθρωποι σώζονται δια του πιο στενού μονοπατιού.
Ο Ψαλμωδός Δαβίδ λέει επίσης: “Πολλαί αι θλίψεις των δικαίων” ( Ψαλμός 33:19). Στο τέλος, όμως, η νίκη και η δόξα ανήκουν στους δικαίους. Χρειάζεται μόνο να οπλιστούν με πίστη και υπομονή.
Όποιος πιστεύει επίσης καταλαβαίνει τα δεινά τους. Εκείνος που ενδύεται με υπομονή, θα δει τη νίκη και τη δόξα του Θεού. Για αυτόν που αγαπάει τον Κύριο, ακόμη και το πιο δύσκολο μονοπάτι είναι αρκετά ευρύχωρο, και τα μεγαλύτερα βάσανα είναι ένας εύκολος ζυγός, και ο σκληρότερος θάνατος, μια γαμήλια χαρά.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Απρίλιος,)

***

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

 

Τον δίκαιο άνθρωπο συνήθως οι άλλοι τον σπρώχνουν στην τελευταία θέση ή ακόμη του παίρνουν και την θέση. Τον αδικούν, τον πατούν – «πατούν επί πτωμάτων», έτσι δεν λέγεται; Αλλά, όσο οι άνθρωποι τον σπρώχνουν προς τα κάτω, τόσο ο Θεός τον ανεβάζει προς τα πάνω σαν τον φελλό, θέλει όμως πάρα πολλή υπομονή. Η υπομονή ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα.

Ο καλός δοκιμάζεται στα χέρια των κακών• περνάει από τα λανάρια.
Όταν πάει κανείς με τον διάβολο, με πονηριές, δεν ευλογεί ο Θεός τα έργα του. Ό,τι κάνουν οι άνθρωποι με πονηριά, δεν ευδοκιμεί. Μπορεί να φαίνεται ότι προχωράει, αλλά τελικά θα σωριάσει. Το κυριότερο είναι να ξεκινά κανείς από την ευλογία του Θεού για ό,τι κάνει!

Τώρα ο διάβολος κάνει μουντζούρες πολλές και μπλέκει πολύ τα πράγματα, αλλά τελικά θα σπάσει τα μούτρα του. Μετά από χρόνια θα λάμψουν οι δίκαιοι. Και λίγη αρετή να έχουν, εν τούτοις θα φαίνονται, γιατί θα επικρατεί πολύ σκοτάδι, και ο κόσμος θα στραφεί προς αυτούς. Αυτοί που σήμερα κάνουν τα σκάνδαλα, αν ζουν τότε, θα ντρέπονται.

***

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 

Ο Παντεπόπτης Κύριος επιβλέπει όλους τους ανθρώπους, και με θαυμαστό τρόπο καθοδηγεί τους πιστούς στη σωτηρία. Αυτό που για τον πιστό φαίνεται μεγάλη απώλεια μπορεί να αποδειχθεί με τον καιρό ένα μεγάλο κέρδος.

Η ολοκληρωτική μας παράδοση στη βούληση του Θεού αποτελεί την πεμπτουσία όλων των πράξεών μας και των κόπων για την πίστη αλλά και όλων των σκέψεων και αισθημάτων και ενεργειών μας, με μια λέξη ολόκληρης της ζωής μας. «ότι καταβέβηκα εκ του ουρανού ουχ ίνα ποιώ το θέλημα το εμόν, αλλά το θέλημα του πέμψαντός με» είπε ο Χριστός ( Ιωάν. 6, 38 ). Και λίγο πριν τα πάθη Του, μέσα σε ματωμένο ιδρώτα, απευθύνεται στον Πατέρα λέγοντας: «πλην μη το θέλημά μου, αλλά το σον γινέσθω» ( Λουκ. 22, 42 )…. Γι’ αυτό εσύ να γνωρίζεις ότι η άσκηση στο να παραδίνεσαι στη βούληση του Θεού είναι το πιο σημαντικό∙ πιο πολύ απ’ όλες τις ασκήσεις στην πίστη. Στην αρχή κάθε καινούριας μέρας πες: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Και πάλι το ίδιο όταν έρχεται μια καινούρια νύχτα:ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Ξεκινώντας για δουλειά και γυρίζοντας από τη δουλειά, πάλι το ίδιο: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Και όταν είσαι υγιής και όταν πέφτεις στην κλίνη, και όταν λαμβάνεις και όταν χάνεις, πάλι: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα! Τελικά όταν φθάσει η αναπόφευκτη ώρα, και συναντήσεις πρόσωπο με πρόσωπο τον άγγελο του θανάτου, πες με θάρρος: ας γίνει το θέλημά Σου, Πατέρα μου και Θεέ μου!

Ω! άνθρωπε, εμπιστεύσου τον Κύριο με όλη την καρδιά σου. Σ’ Αυτόν βρίσκεται η ατελεύτητη Σοφία, του Παντεπόπτου η όρασις. «Τάδε έφη Κύριος: εμή βουλή, και ασφάλεια, εμή φρόνησις, εμή δε ισχύς» (Παροιμίαι 8,14).

Ω! αδελφέ μου, μην επαίρεσαι, μόνο τον Κύριο να εμπι­στεύεσαι με όλη την καρδιά σου!

Ω! αδελφέ, εμπιστεύσου μόνο τον Κύριο εν όλη, καρδία σου!

Σε παρακαλούµε µόνο: Δυνάµωσε την εµπιστοσύνη µας προς Εσένα και την πίστη µας στη ζωή. Αφού ο,τι Εσύ κάνεις µε µας, θα είναι ασύγκριτα σοφότερο από εκείνο που εµεις θα κάναµε µόνοι µας. Τα σχέδιά Σου είναι καλύτερα απ’ όλες τις επιθυµίες µας. Η δύναµη Σου υπερβαίνει όλη τη φαντασία µας. Εσύ που έχεις τη δύναµη να δηµιουργήσεις, έχεις δύναµη και να θανατώσεις, και Εσύ που έχεις δύναµη να θανατώσεις, έχεις τη δύναµη και να ζωντανέψεις.
Δηµιουργέ των ζωντανών ανάστησε τους νεκρούς, δηµιούργησε σε µας τους ζωντανούς την πίστη στην ανάσταση, αφού χωρίς αυτή την πίστη ειµαστε ζωντανοί νεκροί, και επισκέψου µας µετά το θάνατο, ώστε και εµεις, αν και νεκροί, να έρθουµε στη ζωή. Μόνο Εσύ να είσαι πάντα µαζί µας, στη ζωή και στο θάνατο, και εµεις θα έχουµε πάντα ο,τι επιθυµουµε. Αφού Εσύ είσαι η ζωή και ο ζωοδότης, από πάντα και για πάντα. Αµην».
Αργά βαδίζει ο Χριστός
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

***

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ:

Όταν η ζωή γεμίζει από μόχθους αναδεύει μέσα στον άνθρωπο το αίσθημα πως βαραίνει πάνω του η κατάρα και η οργή του Θεού. Όταν όμως περάσουν αυτές οι δοκιμασίες, τότε θα δει πως η θαυμαστή πρόνοια του Θεού τον φύλαγε προσεκτικά σ’ όλες τις πτυχές της ζωής του. Χιλιόχρονη πείρα, που παραδίνεται από γενιά σε γενιά, λέει πως όταν ο Θεός δει την πίστη της ψυχής του αγωνιστή γι’ Αυτόν, όπως είδε την πίστη του Ιώβ, τότε τον οδηγεί σε αβύσσους και ύψη πού είναι απρόσιτα σ’ άλλους.
Να πιστεύετε ακράδαντα στην πρόνοια του Θεού για σας, παρά τις όποιες θλίψεις και τους κόπους. Μη σκέπτεστε ότι υπάρχει κάποιο λάθος … Εκείνο που τώρα υπομένετε θα σας καταλογισθεί ως μαρτύριο.
Μια υπομονετική στάση σε κάθε δοκιμασία κάνει την αναγεννημένη ψυχή να κατανοεί την «άνωθεν σοφίαν».

Άγιε Ιγνάτιε Θεοφόρε, μεσίτευε στον Θεό εσύ, που φέρεις Αυτόν, να μας δώσει τον Άρτο της Ζωής! Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
https://iconandlight.wordpress.com/2020/12/20/%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%B5-%CE%B9%CE%B3%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%B5-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%AF%CF%84%CE%B5%CF%85%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B8%CE%B5/

Ο Άγιος Ιγνάτιος έτρεχε στο μαρτύριο, η φωτιά που έκαιγε μέσα του για τον Κύριό μας ήταν έρωτας θεϊκός ,τέτοιος ποὺ ήθελε να βρίσκεται συνεχώς ενωμένος μ’ αυτόν. Και χίλιες καρδιές να έχη κανείς, δεν φθάνουν για να τις δώση στον Χριστό. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης
https://iconandlight.wordpress.com/2019/12/19/36871/

Οι ταπεινοί άνθρωποι, είναι μιμητές του Χριστού… Να ταπεινωνόμαστε συνεχώς: Ιδού το έργο μας! Γέροντας Ιγνάτιος Καπνίσης
https://iconandlight.wordpress.com/2018/12/20/%ce%bf%ce%b9-%cf%84%ce%b1%cf%80%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%bf%ce%af-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%ce%b9-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%ce%b9%ce%bc%ce%b7%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%87%cf%81/

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου
Ἦχος δ’

Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν· διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Ἰγνάτιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἀπολυτίκιον Αγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Γερασίμου

Θείῳ ἔρωτι ἐπτερωμένος, τοῦ σὲ ψαύσαντος χερσὶν ἀχράντοις θεοφόρος ἀνεδείχθης, Ἰγνάτιε· καὶ ἐν τῇ Δύσει τελέσας τὸν δρόμον σου, πρὸς τὴν ἀνέσπερον λῆξιν ἐσκήνωσας. Πάτερ ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε δωρίσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
῏Ηχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Ἱερομ. Ἀθ. Σιμωνοπετρίτου

Ἱερέων ἐδείχθης Ἰωάννη ὑπόδειγμα, πᾶσαν τὴν Ῥωσσίαν πληρώσας, διδαχαῖς ζωηφόροις σου· ἀνέπνεις γὰρ καθ’ ὥραν τὸν Χριστόν, Αὐτοῦ τὰς ἐντολὰς ἀεὶ τηρῶν· καὶ θαυμάτων ἐπλουτίσθης ἐπιῤῥοαῖς, φιλάνθρωπον ἔχων γνώμην. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ θαυμαστώσαντι, καὶ τῆς Κρονστάνδης φλογερόν, σὲ θύτην ἀναδείξαντι.

Ἀπολυτίκιον Ὁσίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης
Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.

Μῦρον εὔοσμον, τῶν ἀρετῶν σου, πᾶσαν ἤρδευσεν, τὴν οἰκουμένην, ἐκ τῆς Κροστάνδης δοχεῖον γενόμενος, τοῦ Παρακλήτου κατηύφρανας ἅπαντας, ὦ Ἰωάννη πιστῶν παραμύθιον, χεῖρας ὕψωσον Χριστῷ τῷ Θεῷ αἰτούμενος, δωρήσασθαι εἰρήνην ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

Τοῦ Ὁσίου Φιλογονίου.
῏Ηχος γ’ Θείας πίστεως.

Φιλογόνιον ᾿Αντιοχείας, ἀρχιποίμενα ἐκ δικολόγων, προαχθέντα τῇ ψήφῳ τοῦ Πνεύματος, τόν τοῦ ᾿Αρείου τῇ πλάνῃ πολέμιον, καί ὀρθοδόξων δογμάτων ὑπέρμαχον, ὓμνοις ἃπαντες, αἰσίαις φωναῖς δοξάσωμεν, αἰτούμενοι αὐτοῦ λιτάς πρός Κύριον.

῝Ετερον.
῏Ηχος α’ Τῆς ἐρήμου πολίτης.

Φιλογόνιον πάντες, ἐν ᾠδαῖς ἀνυμνήσωμεν, τῆς ᾿Αντιοχείας τό κλέος, δικολόγων ὡράϊσμα· σεπτήν γάρ ἐπιδείξας βιοτήν, ἐπίσκοπος ὡρίσθη ἐκ Θεοῦ, ὀρθοδόξων δέ δογμάτων ὑπερμαχῶν, τόν ῎Αρειον ἐτρόπωσεν. Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστόν, δόξα τῷ σέ μεγαλύναντι, δόξα τῷ σέ ἀκέστορα θερμόν ἡμῖν δωρήσαντι.

Δόξα καί νῦν. Προεόρτιον.
Ἦχος δ’ Κατεπλάγη ᾿Ιωσήφ.

Ἑτοιμάζου Βηθλεέμ, ἤνοικται πᾶσιν ἡ ᾿Εδέμ. Εὐτρεπίζου ᾿Εφραθᾶ, ὃτι τό ξύλον τῆς ζωῆς, ἐν τῷ Σπηλαίῳ ἐξήνθησεν ἐκ τῆς Παρθένου. Παράδεισος καί γάρ, ἡ ἐκείνης γαστήρ, ἐδείχθη νοητός, ἐν ᾧ τό θεῖον φυτόν, ἐξ οὗ φαγόντες ζήσομεν, οὐχί δέ ὡς ὁ ᾿Αδάμ τεθνηξόμεθα. Χριστός γεννᾶται, τήν πρίν πεσοῦσαν, ἀναστήσων εἰκόνα.

Εἰς τοὺς Αἴνους, ἱστῶμεν Στίχους ς’ καὶ ψάλλομεν Στιχηρὰ Προσόμοια, κατὰ ἀλφάβητον.
Στιχηρὰ Προσόμοια, Ποίημα Ῥωμανοῦ τοῦ Μελῳδοῦ.
Ἦχος πλ. β’, Αὐτόμελον

Αἱ Ἀγγελικαί, προπορεύεσθε Δυνάμεις, οἱ ἐν Βηθλεέμ, ἑτοιμάσατε τὴν Φάτνην· ὁ λόγος γὰρ γεννᾶται· ἡ σοφία προέρχεται, δέχου ἀσπασμὸν ἡ Ἐκκλησία, εἰς τὴν χαράν τῆς Θεοτόκου, λαοὶ εἴπωμεν· Εὐλογημένος ὁ ἐλθών, Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ἀνίσχει ὁ Ἀστήρ, Ἰακὼβ ἐν τῷ Σπηλαίῳ. Δεῦτε καὶ ἡμεῖς, προεόρτια τελοῦντες, συνδράμωμεν τοῖς Μάγοις, τοῖς Ποιμέσι συνέλθωμεν· ἴδωμεν Θεὸν ἐν τοῖς σπαργάνοις, ἴδωμεν Παρθένον γαλουχοῦσαν, φρικτὸν θέαμα! Ὁ Βασιλεὺς τοῦ, Ἰσραήλ, Χριστὸς παραγίνεται.

Βουνοὶ γλυκασμόν, σταλαξάτωσαν· Ἰδοὺ γάρ, ἥκει ὁ Θεός, ἐκ Θαιμὰν Ἔθνη ἡττᾶσθε· Προφῆται Πατριάρχαι σκιρτήσατε· ἄνθρωποι χορεύσατε ἐνθέως, ὁ ἰσχυρὸς καὶ μέγας Ἄρχων, Χριστὸς τίκτεται· ὁ Βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν, ἐν γῇ παραγίνεται.

Γῆθεν ἀνυψῶν, τοὺς βροτοὺς ὁ Πλάστης ἥκει, τὴν βασιλικήν, καινουργῶν αὖθις εἰκόνα· συγχάρητε τῶν ἄνω, αἱ Δυνάμεις ὑμνήσατε· ἔχθρας τὸ μεσότοιχον ἐλύθη, ἦλθεν ᾧ ἀπέκειτο· Θεὸς γάρ, βροτὸς γίνεται, ὁ Βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ, Χριστὸς παραγίνεται.

Δεῦτε οἱ πιστοί, ὑπαντήσωμεν τῷ ἐκ Κτίστῃ, ἥκοντι εἰς γῆν, Παρθένου ἀνατεῖλαι· ἁγνείᾳ λαμπρυνθῶμεν, ἀρεταῖς ἀπαστράψωμεν, τρόμῳ καὶ χαρᾷ ἑτοιμασθῶμεν, Χριστόν ἰδέσθαι βρεφωθέντα, νοὸς ὄμμασιν, ἡμᾶς θεοῦντα τοὺς βροτούς, ἄκρᾳ ἀγαθότητι.

Δοξαστικὸν, Ἦχος πλ. β’
Αἱ Ἀγγελικαί

Ἐγγίζει ὁ Χριστός, Βηθλεὲμ προετοιμάζου· ἤδη τῶν Ἐθνῶν, τὸ σωτήριον αὐγάζει. Εὐτρέπισον τὴν φάτνην, τοὺς Ποιμένας συνάγαγε, κάλεσον τους Μάγους ἐκ Περσίδος, αἱ Στρατιαὶ τῶν Ἀσωμάτων, Νοῶν κράζουσιν· ὁ Βασιλεὺς τῶν οὐρανῶν, Χριστὸς παραγίνεται.

Θεοτοκίον, Ἦχος πλ. β’
Αἱ Ἀγγελικαί

Ζῆλός τε καὶ πῦρ, καταφάγεταί σε ἄφρον, πλάνε ἀληθῶς, καὶ τοῦ νόμου συκοφάντα· ἰδοὺ γὰρ ἡ Παρθένος, Ἡσαΐας ὡς ἔφησεν, ἔσχεν ἐν γαστρὶ καὶ ἐπὶ φάτνης, ἀνακλινεῖ τὸν Βασιλέα· διὸ ἅπαντες, οἱ ἐξ Ἰούδα τῆς φυλῆς, δυνάσται ἐκλείψουσιν.

iconandlight.wordpress.com